Gwen liep rustig terug naar het lanceringsplatform. Ze had haar spullen daar laten staan en was meteen naar haar lessen gegaan. Nu moest ze haar koffer ophalen en op zoek gaan naar de slaapzaal. Het begon zachtjes te regenen en het was echt herfstweer.Het begon al kouder te worden en Gwen opende haar koffer. Meteen vielen er allerlei kleren uit en op goed geluk greep gwen een vest wat er wel warm uitzag en zocht naar haar regenjas. Die lag natuurlijk helemaal onderin haar koffer. Mopperend propte ze alles zo goed mogelijk terug en deed haar vest en jasje aan. Snel begon ze terug te lopen naar het hoofdgebouw.

Gwen liep door de gangen met haar grote, zwarte koffer. Het was een oud aftands ding, dat zijn beste tijd wel gehad had. De koffer was loodzwaar en volgepropt met allerlei dingen. Ze had zich niet gerealiseerd dat ze zoveel spullen bij zich had.
Nog een trap op en weer een lange gang. Ze zeulde haar koffer achter zich aan. Gwen was op zoek naar de woodmagicians etage. Ze had gehoopt dat het makkelijk te vinden zou zijn, maar het zag er naar uit dat ze een enorme omweg had gemaakt. Ze zette haar koffer neer en haalde een verfrommelde plattegrond tevoorschijn. Op die plattegrond zag het er zo simpel uit; hier een trapje op, stukje doorlopen, rechts afslaan. Dan nog een lange wenteltrap en een gang door. Zuchtend liep ze door. Ze sleepte haar koffer achter zich aan. Gelukkig, daar was de laatste ontzettend lange trap.
Ze wilde haar koffer al optillen en de trap oplopen, maar bedacht zich.
Ze herinnerde zich plotseling een trucje dat haar vader een keer had gebruikt om meubels op zolder te zetten, toen Gwen en haar zusje weer eens een andere inrichting van hun kamertje wenstten. Hij had lianen opgeroepen en daarmee de tafel en kast omhoog verplaatst. Zoals wel vaker was Gwen benieuwd of ze dit ook zelf zou kunnen. Het had er simpel uitgezien en planten oproepen was iets wat Gwen redelijk beheerste.
Ze riep vier lianen op en liet die om de koffer heen krullen. Ze liep rustig naar boven en zorgde dat de lianen met haar mee omhoog groeiden. Gehoorzaam kronkelde de planten omhoog. Gwen zuchtte van opluchting toen ze zag dat ze op de goede etage was aangekomen. Ze draaide zich naar haar koffer en probeerde de lianen zo te sturen dat de koffer loskwam, maar die waren niet van plan om op haar magie te reageren. Grommend probeerde ze de lianen met de hand los te maken, maar het leek wel of de planten alleen maar strakker rond de koffer kwamen te zitten. Vertwijfeld stond ze boven aan de trap. Hoe ging ze dit oplossen? Ze besloot naar binnen te lopen en daar om hulp te vragen.

Krakend ging de deur open en Gwen knipperde met haar ogen vanwege het plotselinge felle licht. Ze liep naar binnen en zag dat ze in een grote zaal stond. Het stond vol met bedden en kastjes, dit was duidelijk de slaapzaal. ''Hallo? Is hier iemand?'' riep ze, ze klonk zelfverzekerder dan ze zich voelde. Onzeker liep ze nog een paar meter verder.

[Open voor iedereen ]