Show my sixpack! Do I have a sixpack? Look Four plus two is... Yes, a sixpack! Happy

Yusei grijnsde toen hij opstond. Hij had een geweldig idee! Hij zou gaan zwemmen. Hij had zwemkleding bij. Zijn goede vriend had het hem aangeraden en had daarbij twee keer zijn wenkbrauwen opgetrokken en iets over meisjes gezegd, dat Yusei om eerlijk te zeggen alweer helemaal vergeten was, maar goed. En nu moest je niet gaan huilen! Kon hij er wat aan doen dat hij niet goed oplette als er over saaie onderwerpen – zoals meisjes – gesproken werd? Hij vond brommers veel leuker om over te praten! Dat waren pas lekkere gasmonsters. En ideaal om indruk te maken op een meid, alhoewel hij dat niet deed. Dat vond hij nergens voor nodig. Waarom zou hij zich interesseren voor meiden als hij zijn geliefde brommer bij zich had? Ja, ja, ja! Hij had een winkel gevonden waar hij brommers voor een week voor vijftig euro – hè, dat was gewoon afpersing! En dan ook nog wel voor de jongerenprijs – kon lenen. Hij ging lekker crossen en niemand die hem tegenhield! Nou ja, wat meiden betrof, hij deed net alsof hij niet geïnteresseerd in ze was, maar vond het stiekem wel geinig als zijn vrienden het er toch maar over hadden. En nu had hij… honger. Altijd als hij aan meisjes dacht, kreeg hij honger. Als hij teveel gesnoept had – wat hij immers niet vaak deed, slecht voor zijn tanden – dacht hij gewoon aan meiden en kreeg hij honger. Hij was echt zo’n persoontje waarvan je dacht: wat? Boeide hem het. Hij opende zijn kastdeur. ‘Hallelujah,’ zei hij, toen hij een bloemetjesshort tegenkwam. ‘Die is niet van mij. Lig ik op de verkeerde zaal?’ Dat zou hem nog eens echt gebeuren. ‘Er-ehm!’ Hij keek opzij. Een jongen stond daar, boos naar hem te kijken. ‘Dat is…’ berispte Yusei hem, maar hij onderbrak zijn zin.

‘… jou bed,’ zei hij met een klein grijnsde. Hij sprong over zijn bed en kwam bij zijn eigen bed aan. Die bedden en die kasten leken ook allemaal op elkaar! Hij kocht wel gewoon een detector, kon hij zijn kast altijd vinden. Alhoewel… Zou zoiets niet bestaan? Een detector die ingesteld kon worden op maat van de kast en lengte en breedte, of op naam en dat die dan automatisch je eigen kast vond? Weer een ideetje voor de technologie. Hij opende zijn eigen kast en keek erin. Een zwarte zwembroek – hij schatte dat de lengte tot vlak boven zijn knieën kwam, de lengte van de zwembroek dan – met aan weerszijden witte randjes kwamen tevoorschijn. Hij pakte een handdoek, sloeg die rond zijn nek en begon op zijn blote voeten te rennen. Hij was zijn kledij vergeten, alleen schoot hem dat niet te binnen. Hij had alleen zijn zwembroek aan en een handdoek rond zijn nek, viel hem pas op toen hij eenmaal in het water gesprongen was. Hij liet zich drijven op zijn rug. Hé, had hij eigenlijk een sixpack? Hij keek naar beneden, net zolang totdat zijn nek pijn ging doen. Eens nadenken… Vier blokjes plus twee was… Zes! Ja, hij had dus een sixpack. Lollig, trouwens. Hij timmerde op. Hij leek wel een gorilla. ‘Gorilla Yusei meldt zich!’ zei hij luid en hij sloeg op zijn borst, waarna hij een soort Tarzan-kreet liet horen. Daarna zwom hij wild heen en weer. ‘Ah, dit is pas leven!’ zei hij zuchtend. Hij zwom naar de kant en klom erop. De zon scheen recht op hem en hij hield zijn handdoek rond zijn nek, die hij opgeraapt had en keek net zolang naar de zon totdat hij voetstappen hoorde. Zijn hoofd schoot opzij. ‘Wel, hallo!’ zei hij zijn bekende groet, waarmee hij zijn hand opstak en eruitzag als een – volgens hem dan – verrekte verkeersagent die een bestuurder onder invloed van drank aanhield.

- &June -

Rustig liep June naar langs het meer. Ze was hier pas aangekomen en zou spoedig een bezoek aan de Hoofdmeester moeten brengen. Ze zuchtte even, mensen hadden gezegt dat het een vreselijke man was. Maar kinderen zeiden precies hetzelfde over haar, dus ja. Leugens werden verspreid, of was hij echt een vreselijke man? Ze zou er snel achterkomen. Haar scherpe gehoor ving het geluid van voetstappen op. Nee hé! Ze wilde alleen zijn! Ze verstopte zich achter de bosjes, een jongen met zwart haar dook het water in. June trok haar wenkbrouwen op. Oké, haar dag was nu dus totaal...verpest. Ze sloot haar ogen en zuchtte geïrriteerd. Ze opende haar ogen weer en keek naar de jongen. Hij tuurde naar zijn buik, en blijkbaar moest hij na denken. Ze keek nogal verbaasd toen hij opeens als een Gorilla op zijn buik begon te timmeren en iets riep. Ze wilde het niet eens horen. Ze zuchtte weer en knarste met haar tanden. Sirethé gleed door het gras. June ogen sperde wijd open. Langzaam gleed Sirethé het water in. Zij kon zwemmen. De paarse gedaante begaf zich onderwater, naar het zwarte 'ding'wat blijk baar de broek van de jongen was. Op June's wangen verscheen een rode kleur, die fel leek te zijn op haar bleke huid. Ze hoopte dat Sirethé geen rare dingen zou doen. Ze siste even en Sirethé kwam boven water. Een paarse bel verdween, Sirethé kon zwemmen ja, maar niet ademen onder water, dus had ze die 'bel' nodig. Sirethé zwom langzaam terug naar de kant en gleed door het gras naar June toe. June siste even boos naar Sirethé en stond zo voorzichtig mogelijk op. Ze probeerde weg te sluipen maar de jongen had haar blijkbaar gezien, want hij riep naar haar, en stak zijn hand achterlijk op. June zuchtte en draaide om. Ze glimlachte als een boer met kiespijn. Sirethé siste bedreigt. ''Hallo...'zei June nogal geërgerd en liep naar het water. ''June, is de naam..'zei ze, om van het voorstellen af te zijn. Want daar had ze dus een grote hekel aan! Wat moest hij nou weer? Ze staarde hem doods aan. Haar ogen vertoonde een lege blik die door de zijne heen leken te kijken. Sirethé siste even en gleed via haar het been van haar baasje omhoog, naar haar schouder. Ze siste nog even, en hield haarzelf doodstil. June wachtte tot de jongen zijn naam zou zeggen. Ze zuchtte weer even, dit keer minder geërgerd en glimlachte even flauwtjes.

Oeeeh! Kijk, dat was nu nog eens een mens. Ze zag er boos èn knap uit. Nou ja… Dat knappe, daar keek hij niet zoveel naar. Nee, deze keer was hij serieus. Hij keek meer naar het innerlijke dan naar het uiterlijke. Hij was toch achttien, had geen vriendin nodig en wou eigenlijk ook helemaal geen vriendin en keek daarom meer naar het innerlijke van meisjes dan het uiterlijke. En dit was een meisje die erg geïrriteerd was. Hij liet zijn hand zakken en trok zijn wenkbrauw op. Nou ja, hij had ook elke ochtend een rothumeur, dus eigenlijk mocht hij niks van haar zeggen. Hij keek haar flauwtjes aan. ‘Ik ben Yusei,’ zei hij en hij keek haar rustig aan, maar vanbinnen gingen duizenden gedachten rond. Nou ja, hij kon ze toch allemaal niet tegelijk denken en ze allemaal showen in een zin, ging dus niet, maar het waren er erg veel. Zelfs nu was hij aan het denken. Hij richtte zijn blik op - hij had geen idee wat het was, maar het leek op een opgeblazen monster zo uit een sprookjesboekje. Aan het sissen vermoedde hij dat het een gekleurde slang was. Misschien was er magie op gebruikt toen zijn bazin boos op hem was of zo en was dit onwetend permanent. Wat baasjes toch niet konden doen met hun huisdieren! - het ding dat naast June in het gras zat. Hij trok zijn wenkbrauw op, maar liet zijn blik algauw naar June gaan. ‘Wat is dat..’ - Hij wou bijna ‘ding’ zeggen, maar dat zou in verkeerde zin vallen en aangezien June nogal boos leek, deed hij dat maar niet - ‘… voor een beest?’ vroeg hij en hij wees naar het ding naast June. Hij had geen verstand van opgeblazen, paarse dieren, maar het zag er wel lollig uit. Net als hij eigenlijk, met zijn zwarte haar met blonde plukken erin. Eigenlijk zou hij de kapper moeten adviseren om zulk haar voor een etalagepop te maken en dat dan wereldwijd te verkopen, zodat mensen hem niet de hele tijd raar aankeken. Hij was ook maar gewoon een jongen met een haardos op zijn kop. Hij was vanbinnen met zijn duizend en een gedachten - hè, had hij dat weer! - een beetje gek, maar vanbuiten showde hij zich nog redelijk goed. Vond hij dan.

Rustig keek hij naar het meisje voor hem. Hij observeerde haar gauw. Ze had zwart haar en als het goed was grijze - hij was nooit goed geweest in oogkleuren. Waarom hadden de mensen niet gewoon een bordje rond zich hangen, zo eentje die je kan activeren en die dan heel even scheen om vervolgens een hoop uitleg te laten zien, met alle uitleg over het lichaam die Yusei nodig had om te weten? Maar ja, zover was de technologie dus ook weer niet. Verdomme, altijd hetzelfde! - ogen, met zwarte pupillen. Het trok zijn aandacht even maar hij richtte zijn blik algauw weer weg naar het ding naast June. Als die wist wat hij zou denken van dat ding naast haar, dan zou ze hem vermoorden. Hij draaide zich om en ging zitten, waarna hij zijn voeten in het water stak, zich half keerde naar June en zei: ‘Kom er gezellig bij zitten. Ik doe je heus niks.’ Hij grinnikte even. Alsof deze onschuldige - uche-uche - ziel ooit iemand zou kunnen pijn doen. Hij was de vriendelijkheid - astma-aanval! - en onschuldigheid - hij zou hier dadelijk nog dood liggen van het hoesten - zelve. Hij grinnikte even en beet op zijn wang om de pret een beetje te maskeren. Arme June, dadelijk dacht hij dat hij haar uitlachte. ‘Hoe vind je het hier op Starshine?’ vroeg hij kalm. Hij vond het hier.. Nice. Maar alleen maar om het feit dat ze hier allemaal verschillende magieën hadden, voor de rest niks. En hij vond het maar niks dat hij zijn brommer niet bij hem had. Zonder dat ding was hij niks. Jups, hij was echt zielig!

Yusei, wat een naam. Sirethé siste even, June tikte op haar kop. Ze siste even naar Sirethé die chagrijnig haar kop liet hangen. De paarse kleur van Sirethé kleurde niet bij June's kleding. Maar daar had June simpelwe schijt aan. June hield niet van paars, maar wel van Sirethé karakter, nou af en toe dan. Ze snoof even, pretlichtjes verschenen in haar ogen toen hij vroeg wat Sirethé was. June glimlachte vanbinnen. 'Sirethé is een Shadraanse Cobra...'zei ze. Ze bekeek hem eens. Zwart haar, blonde plukken, June grinnikte even. Hij zag er grappig uit zo. 'Ik vindt je kapsel echt fantastisch..'zei ze grinnikend. Je moest moeite doen om er niet mee te gaan spelen. Ze bleef naar zijn haar kijken met nog steeds pretlichtjes in haar ogen. Ze was benieuwd wat hij voor persoon was. Sirethé's tong schoot heen en weer, uit haar mond. Sirethé gleed naar beneden en ging languit in het gras liggen, om op te warmen. Ze grijnsde vrolijk en ging naast hem zitten. 'Pas maar op, want misschien bijt ík wel..''zei ze. Oké even serieus, dit was wel een hele plotselinge reactie. Ze kende hem amper en ze liet haar innerlijk nu al zien. 'Ik ben hier net aangekomen..Dus weet nog niet veel van de school..dus ook niet wat ik er van vindt...'zei ze. Ze staarde in het water. Ze wist nu al dat ze faalde. Ze was nou eenmaal neit grappid, ookal probeerde ze dat wel. Maar ze had tenminste al een aardig iemand ontmoet, die hopelijk een goede vriend zou worden. Ze zuchtte even. Wat zou hij wel niet denken? Dat ze een of andere rare griet was die zich stortte op de dichtstbijzijnde jongens, door grappig proberen te doen. Mensen dachten wel vaker gemeen over haar, eigenlijk altijd wel. Het was dus niet vreemd voor haar. Ze staarde met een lege blik in haar ogen naar het water. Sirethé siste zacht. Ik faal...gelijk bij de eerste persoon die ik ontmoet...dacht ze. Ze zuchtte nogmaals. Het leven was moeilijk voor haar, nog nooit heeft een jongen echt van haar gehouden, de meeste jongens wilde haar alleen om haar uiterlijk. Maar voor haar was het innerlijk ook belangrijk. Ze heeft al meerdere vriendjes gehad die ze allemaal heeft weggejaagd, omdat ze dingen wilde die zij niet wilde, en alleen naar haar uiterlijk keken. Ze snoof weer en keek Yusei aan. Een glimlach, dit keer een echte, sierde haar mond.

'Aha… Weer een nieuw mysterie opgelost. Ik ben sowieso niet goed in sprookjes, laat staan sprookjesdieren. Ik bedoel tjongejonge, bekijk die paarse kleur eens! Je moet eens naar de markt gaan met dat beest en dan met zo’n hoedje gaan zitten, kijken hoeveel ze voor de act geven!’ zei Yusei, als hij even later doordacht niet al te snugger. Hij had een soort lachwekkende opmerking over haar cobra gemaakt. Ja, hallo, het was toch ook een sprookjesbeest? Sexy was anders - haha, zouden dieren eigenlijk ooit sexy kunnen zijn? Misschien als je een panty rond hun poten trok en hopen dat er geen gaten inkwamen, dan zou je wel kans hebben, maar een sexy beest was nu niet bepaald mode. Hè, jammer! Maar met zijn ideeën kon hij wel iets nieuws creëren. De vraag was nog maar of de beesten zelf dat ook leuk vonden. Maar goed, om het niet doelloos te maken en om niet te lang een tussendoortje te maken, want hij wordt al aardig lang, vind ik toch, gaan we door met wat Yusei vindt en denkt - maar het kon er wel mee door. Fronsend keek hij naar het meisje, June. Sodeju! Haar ochtendhumeur was verdomme snel voorbij! Nou ja, als wekkers en tijden konden vliegen - echt waar! Hij had al eens zijn wekker uit het raam gegooi omdat die niet meer goed werkte en had gezegd als excuus dat de tijd vloog. Hij had wel een pak voor zijn broek gekregen, maar ach - dan konden humeuren - of was meervoud nu humeurs? Nee, want dat wordt rood onderlijnd. Hè, daar wou hij nu ook eens een woordenboek voor! Zag je gelijk aan de rode onderlijning wat fout was en wat niet, maar ja, daar hadden ze alleen maar computers voor. Zover was de technologie dus weer niet, opnieuw altijd hetzelfde! - dat natuurlijk ook. Hij keek naar June. Ergens wekte zij wel zijn interesse. Ze was onvoorspelbaar, iets wat wel geinig was - hij was namelijk ook onvoorspelbaar. Hij had duizend en een gedachten. Hé, deed dat maar eens na, stelletje snotapen! - en wat ook wel de interesse moest wekken. Hij keek verbaasd opzij. ‘Nou, dankjewel. Mijn haar is meestal erg lachwekkend en opvallend, maar ik ben blij dat een nieuwe kandidaat zich aanmeldt als diegene die het leuk vindt,’ zei hij geamuseerd en hij straalde tevredenheid over dit meisje uit. Hij stak zijn handen op. ‘Oeeh! Nu word ik echt bang,’ zei hij lachend en hij klopte opnieuw naast zich. Dat paarsachtige ding - een Shadraanse slang. Verdomme, hij herkende het beest van zijn eigen planeet niet eens! Waar ging het toch met hem heen de laatste tijd? - lag naast June. Sinds wanneer konden dieren zonnebaden? Hè, hij had beter op moeten letten bij dierologie! Bestond dat wel? Nee, waarschijnlijk niet. Nou ja, verder naar June luisteren dan maar - God, er moesten nog zoveel dingen bijkomen in de wereld, hij kon er veel bedenken! - en proberen er iets van te begrijpen. Meisjes begrijpen was hetzelfde als poep oprapen zonder je handen te gebruiken en zonder voorwerpen bij je te hebben. ‘Ach meid, dat komt wel! Ik ken ook niks van deze school, maar ik denk dat ik er niet om zal huilen, hoor. Misschien stiekem met mijn knuffeltje in mijn bedje en mijn duimpje in mijn mond, maar dat is dan ook alles,’ zei hij en hij maakte een soort wegwuifgebaar met zijn hand en grinnikte even.

Ook Yusei keek naar het water. Het water was immers een fantastische bron om in te kijken. Het was eenzaam, leek eenzaam, maar toch was het ook mooi. En met de weerspiegeling van de lucht als einde van het prachtige relaas, was het prachtig om erover te denken… Kots! Hij moest eigenlijk filosoof worden - of cabaretier, maar dan zou het script veel te vol worden als hij zijn ideeën zei en zou hij vervolgens uit de zaal gestuurd worden. Dat vond hij dus echt zo gemeen. Hij was gewoon een jongen met veel ideeën - en daarmee de wereld overheersen. Met filosofie! Yeah right, keep it safe for later when you clear your mind, Yusei… Hij hoorde het zijn vrienden van Razen High al echt zeggen. Poeh! Gewoon vet gemeen. Hij was ook maar een lieve - volgens mij gaan mijn stembanden dadelijk kapot van het hoesten - schattige - Yusei, houd op met je gedachten! Je pleegt een moord! - en onschuldige - ik ga de politie bellen! - snoet. Hij keek opzij naar June. Wat zat er in haar hoofd? Wat ging er allemaal rond? Hopelijk minder gedachten dan hij had. Hij verdiende gewoon een medaille voor het aantal gedachten dat hij had! Hij keek glimlachend naar June terug. Goh, hij wou dat hij Oral B had. Oral B zorgde immers dat je tanden blonken als je glimlachte. Vooral als je tanden zwart waren had je het nodig. Wat was er nu leuker dan zwart-witte tanden? Hij dacht even na en merkte op dat June voorafgaand had gesnoven. Zou ze soms koe zijn geweest in haar vorige leven? Hij hield die gedachte maar ver uit zijn hoofd. Niet meer aan denken, nooit meer. Dat meisje was gevaarlijker dan hij dacht, met haar Shadraanse, sprookjesachtige, opgeblazen slang. Oké, hij overdreef. Hij kon natuurlijk ook in een musical gaan werken! Ja, of bij tennis, als ballenjongen - hij had al ballen, maar hij bedoelde andere ballen - en hij kon nog meer doen. Hij schudde zijn hoofd en keek opzij naar June. ’Heb je je zwemkledij…’ - Om niet als een vies mannetje over te komen, zei hij het woord ’bikini’ maar niet - ’… bij? Het water is heerlijk,’ zei hij en om dat te benadrukken, liet hij zich glijden in het water en keerde zich naar haar toe. De zon scheen recht op hem. Hij legde zijn ellebogen tegen de kant en glimlachte. Hij kneep een oog dicht om haar beter aan te kunnen kijken. Hé, met een oog dicht keek hij veel te wazig en veel te scheel! Hij opende zijn andere oog weer, waarna hij plagend zijn natte hand op haar been legde. ’Ik ben het monster Yusei Fudo, de nieuwe speciale soort, recht ontsnapt uit de dierentuin en wordt herkend als een gorilla, maar hijzelf vindt zichzelf de nieuwe, speciale soort en kom je halen!’ ratelde hij aan een stuk door, waarna hij een grijns van hier tot aan Tokio had.

- Ik had nogal een inspiratie-boost voor Yus -

Ze grijnsde bij het antwoord over zijn haar. Aan haar haar was niet veel bijzonders, stijl, lang en zwart. Niets bijzonders dus. Maar veel mensen vonden het mooi, alleen June zelf vond er niks aan. Maar ja, als je zoals Yusei, als het klopte wat hij zei, werd uitgelachen door je haar zou je ook niet blij zijn. Maar aan zijn gedrag en reactie te zien gaf hij er niet veel om. Oké, genoeg gezwets over haar. Ze fronste en keek hem vals aan, toen hij lachend antwoorde. Nou ja, vals, eerder een gehandicapte, vervormde, boze blik. Vals was June niet. Ookal kon ze het dan wel zijn, ze was het niet van nature. June was eerder het persoon dat, hoe moet je dat nou zeggen? Nou ja, laten we er maar van maken; Bij de ene persoon was ze op haar gemak en bij de andere gewoon niet. Maar Yusei is zo'n persoontje waarbij ze haarzelf wel op haar gemak voelde. Ze keek Yusei raar aan toen hij begon over zijn knuffeltje. Haar ogen werden groot, maar ze begreep wel dat het een grapje was. Ja hoor, ze zag het al helemaal voor zich. Yusei met zijn duim in zijn mond. En het leuke was, June dacht in plaatjes, dus ook de vieze dingen. Ieuw! Niet te veel over praten.

Zwemkledij? Wat een woord. Gewoon bikini of weetikveel, een ander woord voor zwemkledij ofzo.. June knikte. 'Ik was van plan te gaan zwemmen, tot dat een of andere rare Gorilla mijn rust verstoorde!'zei ze grappend. Yusei gleed het water in en keek haar met een oog aan, wat blijkbaar niet makkelijk keek omdat hij de andere weer opende. Wat dus óók niet fijn keek. Hij legde zijn natte hand op haar blote been en sprak. ’Ik ben het monster Yusei Fudo, de nieuwe speciale soort, recht ontsnapt uit de dierentuin en wordt herkend als een gorilla, maar hijzelf vindt zichzelf de nieuwe, speciale soort en kom je halen!’ June fronste. Ze trok haar benen terug en ging staan. Ze trok haar kleding uit en daaronder zat, blijkbaar, een zwarte bikini. June liep een stukje verder het gras op en nam een aanloop. Ze sprong en plonsde het water in. Waarbij Yusei nat gespetterd werd. Ze grijnsde breed en zwom met krachtige slagen naar Yusei toe, waarna ze hem vrolijk aankeek. Ze streek met haar hand door haar natte zwarte haren. Het plakte aan haar rug en kriebelde. Ze dook nog eens onder om van het gekriebel af te zijn en kwam grijnsend weer boven. En nu?

-La, Wat een hoop gebrabbel, x'D Yusei de Gorilla! Voelt ie' zichzelf al sexy?

Goh… Wat zou het toch eigenlijk fijn zijn om een gorilla te zijn. Je had soortgenoten - een heleboel zelfs! - en je kon op je buik kloppen - tot je naar het ziekenhuis moest gaan voor een gekneusde of gebroken rib. Hé, zouden apen dat eigenlijk doen? Ziekenhuizen opzoeken voor gekneusde ribben? Ja, duh! Hoe verzorgden gorilla’s hun borstkas anders! - zolang je maar wou. Hé, nu wist hij ook gelijk waarom mensen - en daarmee dan de mannen, als vrouwen een borstkas hadden, waren ze of een operatie ondergaan, of had hij zijn les vrouweologie - bestond dat? - niet goed gevolgd had - een borstkas hadden. Dat was vernoemd van de gorilla’s! Ha, hij was echt een wonder. Binnenkort ging hij zijn eigen boek schrijven en publiceren - waardoor hij dus bekend werd, veel geld verdiende en waar hij de gorilla’s ook een plezier mee deed - over zijn duizend en een gedachten. Verbaasd keek Yusei naar June toen die haar kleren uittrok. Hij had het eigenlijk kunnen weten. Ze was echt zo slank als een - olifant? Nee, dat in elk geval niet. Waren die trouwens slank? Misschien als je al het vet wegdacht of als je de ribben wegdacht - kat. Hij keek even twee seconden naar haar lichaam - volgens Yusei was dat voor observatie, maar volgens zijn vrienden iets anders. En wie kende zijn eigen lichaam nu beter dan Yusei zelf? Haha, sukkels! Yusei wint lekker! Dus hij heeft gelijk over zijn lichaam! Nanananana! - en keek daarna naar het water dat omhoog spatte. De spetters vlogen in zijn gezicht - het kon moeilijk tegen zijn kont vallen. Nadenken was immers ook een vak! - en hij schudde zijn hoofd heen en weer - hé, daarmee leek hij op zo’n gast van zo’n Sprite-reclame! Zouden ze eigenlijk Sprite in de kantine hebben? Hij had namelijk dorst als hij aan Sprit dacht! - en keek verbaasd naar June. Hij grinnikte even. ‘Ik was toneel aan het spelen. En zo’n grote gorilla ben ik nu ook weer niet!’ protesteerde hij en hij zette zijn puppyogen op.

Yusei keek verbaasd om. Waar was June nu weer? Oh nee! Ze was onder water gesleurd door een alligator! Hé, cool, eigenlijk! Dat ze hier alligators zouden hebben! Ah, daar was ze weer. Hij grinnikte even. Daarna zwom hij een paar keer - nee, niet op zijn honds, wel met crawlslagen - om haar heen en stopte uiteindelijk voor haar, waarna hij haar rustig - vanbinnen waren de gedachten volop bezig, maar in ieder geval niet over June. Kijk, zelfs dit was weer een gedachten en die gedachte ging wel heel even over June. En deze ook weer! - aankeek. ‘Ik zei toch dat het lekker warm was?’ zei hij en hij grinnikte. In tegenstelling tot June’s haar, bleef zijn haar - wonderbaarlijk genoeg. Hij had gewoon wonderhaar! Dat viel na deze actie niet meer te ontkennen! - in dezelfde stijl zitten, ook al zou hij ondergaan. Hij kreeg opeens een plannetje. Hij dook onderwater. Hij zag twee benen - het zou lachwekkend zijn als hij er maar een was tegengekomen. Natuurlijk zag hij twee benen, domhoofd! - en zwom daar onderdoor - jeej! Hij was door de ring gezwommen! Hé, waar bleef zijn punt? Stelletje nietsnutten! Gemeneriken! Dwaashoofden! Krentenkakkers! Aasg… - waarna hij zijn schouders spande en omhoog zwom. Hij voelde June’s bovenbenen langs zijn hals hangen en grijnsde, waarna hij haar benen vastpakte met zijn handen. ‘Daar ga je!’ zei hij lachend en hij gooide haar van zich af, recht in het - plonsje plonsje! - water.

- Yusei die zichzelf Sexy voelt? Nee hoor! D: -

~Yay! *Hug*

''Oh nee hoor, je was geen grote Gorilla hoor....''zei ze sarcastisch. Ze negeerde zijn puppy ogen. Haar haar plakte weer aan haar rug, en ze probeerde het eraf te krijgen. Zijn haar bleef wonderbaarlijk goed zitten. Wat zou hij er wel niet in smeren? Ze moest het hem toch maar eens vragen, of zou zijn haar van nature zo zitten? Wow, dat zou wel knap zijn. Als je zelf zo'n kapsel zou willen maken, zou je toch uren voor de spiegel moeten staan? Genoeg gekletst over haar. Toen Yusei onderwater dook keek ze verbaast naar het water. Ze voelde hem onder haar benen door zwemmen. Ze schrok een beetje toen haar benen langs zijn hals gleden en ze in zijn nek zat. 'Wat..?!''schreeuwde ze, en plonste in het water. Proestend kwam ze boven. Ze keek hem boos aan. Ze veegde het haar weer uit haar gezicht en zwom naar Yusei. Ze keek hem nogal doordringend aan. Het leek alsof ze zijn gedachte probeerde te lezen, wat niet ging, maar toch. Haar muis-grijze ogen staarde in de zijne. Haar blik leek door hem heen te gaan. Het zag er nogal griezelig uit. Een geniepige grijns verscheen op haar mond en met een strijdlustige kreet stortte ze zichzelf boven op hem. Ze probeerde hem kpoje-onder te duwen. Het lukte een paar keer. Lachend, maar buiten adem dook ze van hem af en keek hem ontschuldig aan. Ze dook nog eens onder om haar haar weer een beetje goed te krijgen hem keek hem, met weer die doordringende blik, aan. Ze stak haar tong uit. Ze wilde neit weten wat Yusei nu eigenlijk van haar dacht. Vast dat ze niet helemaal spoorde. Maarja, dat was ze gewend. Kom maar op Yusei!

Had hij iets verkeerd gedaan? Waarom keek June zo eng naar hem? Of was ze gewoon een manneneter? Daar zong Nelly Furtado in dat onbelangrijke clipje ook al over. Hij vond haar eng! Hij grinnikte even om zijn eigen gedachten en proestend kwam hij weer boven. ‘Dat was gemeen,’ zei hij lachend, maar in zijn ogen twinkelden lichtjes die zeiden dat hij het helemaal niet erg vond. Een beetje lol kon immers geen kwaad, gelukkig had June dat wel begrepen. Hij zwom richting haar en sloeg zijn armen om haar middel, waarna hij zelf naar beneden dook en June meesleurde. Hij liet haar los en gooide haar naar boven, waarna hij even later zelf volgde. Zijn haar zat nog steeds goed. ‘Whoehoee! Zelfs zonder gel blijft het zitten!’ zei Yusei lachend, waarna hij naar zijn eigen haar wees, alsof hij er een prijs mee zou kunnen winnen. Nou ja… Zo voelde het eigenlijk ook wel voor hem. Een prijsje voor zijn lieve, mooie, prachtige, sexy zittende haren. Oké, eigenlijk was hij nu verschrikkelijk aan het overdrijven, maar dat ging hij dus echt niet toegeven! Hij had het eigenlijk net gedaan, maar goed. Grijnzend keek de jongen naar June. Vooral als ze zo boos keek was ze leuk. Haha, wat was hij toch een verschrikkelijke droogkloot! Toch was het raar. Eerst had ze zo… raar gedaan, bijna lief en nu was ze weer haar eigen. Ongeveer. Dacht hij. Nou ja, als zij zichzelf voor aap wou zetten, moest ze dat vooral doen. Hij deed dat ook, dus, what’s the difference? Hij keek haar grinnikend aan. ‘Wij zijn eigenlijk best gek,’ zei hij toen droog, waarna hij als een kieke rond haar heen begon te zwemmen en zich op zijn rug liet gaan. Zo dreef hij verder, tot hij met zijn kop tegen de kant botste.

Zielig keek hij vanuit zijn ogen opzij naar June en deed zijn onderlip expres trillen, alsof hij dadelijk echt zou moeten huilen. Hij keek even naar de kant en gaf die toen een slag met zijn hand. ‘Uh,’ zei hij en hij ging lachend weg. Hij was echt kinderachtig. Hij leek zo serieus bij zijn eerste ontmoeting, maar eigenlijk was hij gewoon een gigantische komiek. Ja, soms vond hij zijn grappen wel lollig, maar aan de andere kant: sommigen irriteerden zich ook wel aan hem, wat hij wel grappig vond. Hij zwom richting June en stopte vlak voor haar. ‘En nu?’ vroeg hij en hij hield zijn hoofd een beetje scheef.

- Als je me van die hinten blijft geven, blijven mijn posten slecht

-

PROFILE MAGICIAN

» HAPPY HAPPY BIRTHDAY!!!
» Won't let it Show [ Shou ]
» Stranger, show yourself! -open-
» We kill the lights and put on a show {Ronodan}
» Don't be afraid to show your passion [Eres]

Show my sixpack! Do I have a sixpack? Look Four plus two is... Yes, a sixpack! Happy

Show my sixpack! Do I have a sixpack? Look Four plus two is... Yes, a sixpack! Happy

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen

Show my sixpack! Do I have a sixpack? *Look* Four plus two is... Yes, a sixpack! *Happy*

Show my sixpack! Do I have a sixpack? *Look* Four plus two is... Yes, a sixpack! *Happy*

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen

Show my sixpack! Do I have a sixpack? Look Four plus two is... Yes, a sixpack! Happy

Show my sixpack! Do I have a sixpack? Look Four plus two is... Yes, a sixpack! Happy