Kisuke Urahara's First Steps

Kisuke loopt over de gang, richting het Kantoor van de Hoofdmeester. Hij kijkt in zijn hoed, om zo weg wijs te worden. Hij had dus een kaart van deze school in zijn hoed geplakt. Hij was zo druk met kijken in zijn hoed, dat hij niet wist dat hij er allang was voorbijgelopen. Hij liep nu keihard tegen een deur, of een muur aan. Of een persoon, dat toevallig ook hier liep. Laten we het hopen dat het de hoofdmeester niet is. Kisuke haalt zijn hoed weg, en tot verbazing is het geen deur of muur, maar iets glibberigs en groots, en paars?! Kisuke denkt dat hij gek word. ''Ehh.. Excuse-moi monsieur!'' zei Kisuke toen, tegen het grote glibberige paarse ding mens persoon.. Of waren de muren hier nou paars en glibberig?

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:.
~ Ave diabolus ~
____________________________________

Een groot paars gevaarte gleed langzaam door de grote lange gangen van het kasteel en maakte de etage onveilig. Het was noch een mens noch een monster, al was het wel monsterlijk groot. Saethion, de Raziaanse Reuzencobra en tevens 'huisdier' van Savador - voor zover je het een huisdier kon noemen - nam ht belang van zijn meester aan om in zijn plaats over de gangen te patrouilleren. In zijn geval eerder het in het gaten houden van overduidelijk angstige leerlingen die passeerden, wie de slang met zijn felle turkoois-gekleurde ogen nauw met zijn blik vasthield alsof hij ieder moment met opengesperde bek en uitgeklapte giftanden in de aanval kon schieten. Meester lag nog zwak en revaliderend van de operatie die hij ondergaan was in bed, rustend in zijn kantoor. Hij sliep, en eigenlijk on hij nu geen ongewenst gezelschap gebruiken. Met zijn halsflappen dreigend uitgezet en een zwarte tong die bijna onzichtbaar in- en uit zijn slangenbek schoot, joeg Saethion iedereen die zich vlak langs de deur van het kantoor waagde onder een aanhoudelijk gesis weg. Als het erop neerkwam was de slang trouw en loyaal aan zijn meester.
De slang liet zijn lijf zwijgzaam op de grond zakken na nog een leerling te hebben verjaagd, die hij vanuit zijn bovenste ooghoeken sinister nakeek hoe de doodsbange jongen - waarschijnlijk een onwetende eerstejaars - bijna over zijn voeten struikelde bij het vluchten. Saethion richtte zich in een snelle onverwachtse beweging luid sissend op toen iemand vanachter tegen hem opbotste. In volle lengte opgericht was het dier bijna vier meter. Verontwaardigd en met vlammen van woede in zijn ogen draaide hij zijn kop om en keek sissend neer op het onnozele gestalte dat het gedurfd had om hem ook maar met één vinger aan te raken, al was het waarschijnlijk totaal onopzettelijk geweest. 'Ehh.. Excuse-moi monsieur!' bood de dwaas - een jongeman met blond haar en een hoed, gehuld in lange kleding - zijn verontschuldigingen aan. 'Dat isss je geraden, wezenloosss mensssfiguur!' reageerde Saethion er witheet van woede op sissend en met een intimiderende rollende 'r'. De slang was van oorsprong Raziaans, te horen aan hoe hij de 'r' uitsprak, en zag de Raziaanse taal als zijn moedertaal. Het gebeurde dan ook zelden dat hij behalve tegen zijn meester ook tegen buitenstaanders sprak, nog wel in de nationale taal.

- Awsum post, mooie postsheet trouwens

Kisuke keek op van de slang. Hij maakte een ''uh-oh'' geluidje toen hij zag dat het een erg grote slang was. ''Hoe kan ik nou wezenloos zijn als ik toch een wezen.. Ach laat ook maar. Meneer de slang, mag ik weten waar ik de hoofdmeester kan spreken? Tenzij hij op dit moment geen bezoek verwacht. Dan kom ik wel een andere keer terug.'' zei Kisuke.
Hij deed zijn hoed op, waardoor je om zijn ogen niks anders zag dan een zwarte kleur. Hij keek de slang serieus in zijn ogen aan, en besloot te wachten op zijn antwoord. Hij wist dat het een mannetje was, aangezien hij reageerde op monsieur. ''Alles flex verder?'' zei Kisuke toen, terwijl hij een knipgeluid maakte met zijn handen, en zichzelf een beetje krom maakte, en vervolgens zijn handen als pistooltjes maakte, en richtten op de reuzeslang die voor hem stond.

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:.
~ Ave diabolus ~
____________________________________

- Hehe dank je c;

Angstaanjagend groot in opgerichte positie staarde Saethion met zijn felle turkooise ogen als brandende koolstenen vervaarlijk op de jongeman neer, wachtend op enige goede redenen om tegen hem op te durven botsen. De slang negeerde het 'uh-oh' van de jongeman, was totaal niet in voor spelletjes. 'Hoe kan ik nou wezenloos zijn als ik toch een wezen.. Ach laat ook maar. Meneer de slang, mag ik weten waar ik de hoofdmeester kan spreken? Tenzij hij op dit moment geen bezoek verwacht. Dan kom ik wel een andere keer terug,' vroeg de jongeman uiterst beleefd naar zijn gevoel. Hij zette zijn hoed op waardoor er een schaduw over zijn ogen leek te vallen. 'Alles flex verder?' klonk de vraag vervolgens doodleuk, waarna de jongeman naar eigen zin figuurlijke pistooltjes van zijn handen maakte en in zijn richting wees. Saethions vurige ogen vernauwden zich vervaarlijk. In een snelle soepele beweging kronkelde het lange grote lijf in een cirkel om de gestalte heen. Het gebeurde in een flits, en zo snel dat zijn bewegingen met het blote oog nauwelijks te volgen waren. De jongeman stond nu letterlijk in een cirkel die bestond uit een slangenlijf, en Saethion hoefde zijn lichaam alleen maar naar elkaar toe te drukken om hem te kunnen wurgen. De slang bleef echter met flitsende tong en wrevelige blik op de kerel neerstaren. 'Prrrobeerr me niet te tarrten. Mijn meesssterr de Hoofdmeesssterr iss errnssstig ziek geweesst. Hij wensst alleen gassten te sspreken die echt van belang zijn,' de stem van de slang klonk bijna als een sinistere fluistering, alsof de sissende woorden niet uit de slang zelf kwamen. 'Denk jij dat je van genoeg belang bent om hem te mogen sssprreken? We zullen zien..' Al net zo snel als voorheen schoot het gigantische slangenlijf weer terug in zijn oorspronkelijke positie en gleed langzaam nader tot het kantoor. De deur leek piepend en krakend uit zichzelf open te gaan. 'Meesssterr..' Saethion boog nederig zijn kop. De ruimte achter de deur oogde pikkedonker, met niet eens een streepje licht afkomstig van de potdicht geschoven gordijnen. Het rook er muf en het was er eigenaardig stil. Tegen het schaarse kleurverschil van daglicht tegen duisternis dat achter de gordijnen zichtbaar was, was een enkel silhouet te zien, zo zwart als de nacht. 'Wie is daar?' vroeg een zachte, hese stem.

Kisuke was eventjes doodleuk bezig, door zijn Alles flex actie. Hij keek nu naar de slang, die zich in een losse wurgpositie maakte. De felle turkooise ogen van de grote, paarse slang, keken nu recht in die van Kisuke. ''Aha. Nou, ik ben dus een beetje belangrijk. Ik neem aan dat jullie me niet als een leerling verwelkomen, aangezien ik volgens mij al afgestudeerd ben.. 3 jaar geleden dus.'' zei Kisuke toen, die verder liep met de wandelstok in de donkere, stille, en doodsenge kamer. ''Kisuke Urahara, meneer. Ik kwam hier voor de vacature van Literatuur, en wou zich daarom aanmelden. Ik weet niet echt zeker of ik die positie krijg, als stagiaire, maar ik was al wel gekomen. Kan ik ergens mijn papieren neerleggen, of misschien wat gegevens aan je te vertellen? Kan ik misschien iets voor u doen?'' klonk Kisuke vriendelijk, die vervolgens zijn hoed afdeed waarbij hij een erg vriendelijke glimlach opzetten. Hij wist niet waar de hoofdmeester lag of zat, maar hij dacht wel dat de hoofdmeester hem zo kon zien. Waarom zou hij anders in een donkere kamer liggen? Dan wil je een kop thee pakken en dan valt het kopje thee, waarbij je je arm zowat verbrand. Hij buigde neer naar waar richting de stem vandaan kwam, en wachtte rustig af op zijn antwoord.

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:.
~ Ave diabolus ~
____________________________________

Het jolige gedrag van de jongeman beviel Saethion helemaal niet. 'Aha. Nou, ik ben dus een beetje belangrijk,' de ogen van de slang vernauwden zich zoals hij in de opgerichtte positie op hem neerkeek. 'Ik neem aan dat jullie me niet als een leerling verwelkomen, aangezien ik volgens mij al afgestudeerd ben.. 3 jaar geleden dus.' Saethion zei verder niets meer en begeleidde de jongeman als een traag kronkelend gevaarte naar de deur van het kantoor, die zacht piepend openging. Hij boog nederig zijn kop voor zijn meester, er lag al een verontschuldiging op het puntje van zijn gevorkte tong klaar voor het geval dat. Maar de stem die vanuit de donkere kamer kwam klonk eerder hees en vermoeid dan nijdig. 'Kisuke Urahara, meneer,' stelde het donker afgetekende silhouet in het licht van de gang dat de donkere kamer binnenviel zichzelf door. Diens hoofd had een wat rechthoekige vorm, waardoor het feit dat hij waarschijnlijk een hoed droeg niet uitgesloten bleef. 'Ik kwam hier voor de vacature van Literatuur, en wou zich daarom aanmelden. Ik weet niet echt zeker of ik die positie krijg, als stagiaire, maar ik was al wel gekomen. Kan ik ergens mijn papieren neerleggen, of misschien wat gegevens aan je te vertellen? Kan ik misschien iets voor u doen?' De stem klonk vriendelijk, en de veronderstelling dat dit persoon, Kisuke, een hoed droeg, werd enkel onderstreept toen hij die overduidelijk afzette. 'Werkelijk?' klonk de stem zacht, al het attente aanbod van Kisuke om hem hoe dan ook van dienst te kunnen zijn negerend. Een vingerknip klonk door de kamer, waarna er als reactie hierop direct een aantal kaarsen ontvlamden en het figuur in het bed onthuld werd. Een ziek uitziende man met een bleeklijke, grauwe huid en sluike lange lokken zo zwart als de nacht. Zijn ogen waren goudkleurig en slangachtig, vrijwel net zo intimiderend als de blik van een echte slang. Maar de overdonderende aspecten van zijn gelaat werden deels verzacht door kenmerken waaruit op te maken was dat zijn gezondheid nog niet geheel stabiel was; wallen onder zijn ogen, ingevallen wangen en een klein smal sikje op zijn kin wat verwees naar mindere verzorging. Simpelweg omdat hij dat niet kon. Hij lag aan een infuus en op de plaatsen van zijn nek en onderrug leunde hij tegen speciaal gevormde steunkussens aan. De hand waarmee hij in zijn vingers had geknipt zat deels in het verband gewikkeld. Zwakjes liet hij die weer op de matras zakken om zich volledig op de persoon in de deuropening te richten. Een jonge man, ergens in de twintig, gehuld in lange kleding en met een hoed. Hij kuchte zacht voor hij zijn smalle lippen van elkaar haalde om iets te zeggen. 'Het enige wat je nu kunt doen is je entrede maken of omkeren en je terugtrekken op de godvergeten planeet waar je vandaan bent gekropen,' sprak hij zacht. Hij oogde afgetakeld, hij klonk afgetakeld. Maar hij probeerde juist weer op been te komen door een lange revalidatie tegemoet te gaan. 'Maar dan zou alle moeite om hier naartoe te komen voor niets zijn geweest, nietwaar?' De mondhoeken van de bleke man krulden lichtjes om tot een nauwelijks zichtbaar grimasje.

Kisuke Urahara keek nou serieus de richting in van de Hoofdmeester. Hij kijkt nu op zijn papieren, en ziet dat hij dus Savadar Jaéllvias .. En verder komt hij niet, want hij werd nu aangesproken door Hoofdmeester Savador Jaéllvias. Hij knikte hierop, maar besloot toch om het te zeggen, aangezien het te donker was, verwachtte hij althans. ''Werkelijk.'' zei hij toen. Hij vond het fascinerend om te zien dat de hoofdmeester de kaarsen aandeed door een knip met zijn lijkwitte handen. ''Mag ik vragen welke ziekte u heeft?'' sprak Kisuke toen, op een beleefde toon en een klein beetje Frans- accent. ''Het enige wat je nu kunt doen is je entrede maken of omkeren en je terugtrekken op de godvergeten planeet waar je vandaan bent gekropen.'' sprak de Hoofdmeester toen. Kisuke werd hierom niet verbaasd, natuurlijk. De hormonen! De Hoofdmeester sprak verder, en Kisuke hoorde opnieuw de zachte, hese stem van hem. ''Precies. Moet of kan ik misschien een andere keer terugkomen? Of zal ik hier blijven wachten, buiten deze kamer. Ik heb de tijd.'' sprak hij toen, waarop hij sierlijk een buiging maakte, en vervolgens zijn hoed weer op deed.

- Kortom, ik ben inspiloos maar ik hoop dat je er wat mee kunt doen.

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:.
~ Ave diabolus ~
____________________________________

Zwijgend bleef de man - Savador genaamd - de nieuwe sollicitant vanuit zijn bed aankijken, zijn slangachtige starende blik roerloos. 'Werkelijk,' reageerde Kisuke op zijn woorden na eerst een blik te hebben geworpen op de papieren die hij met zich mee had genomen. 'Mag ik vragen welke ziekte u heeft?' De vraag klonk in zijn oren uiterst onbeleefd, ongepast bij een sollicitatiegesprek. Savador reageerde echter niet direct. In plaats daarvan schoot zijn blik naar zijn slang die in zijn volle gigantische ornaat nog achter Kisuke lag. 'Saethion,' sprak hij zacht. De slang knikte eerzaam met zijn kop en maakte toen langzaam zijn vertrek om de man en zijn meester alleen te laten. De goudkleurige slangenogen richtten zich weer op Kisuke. 'Ik meen me te kunnen herinneren dat Saethion je het al heeft verteld dat ik ziek ben geweest,' luidde zijn antwoord op de vraag uiteindelijk. Het was alsof hij een sterke telepathische band met het dier had, zoals hij dit feit had geweten terwijl hij achter gesloten deuren in bed lag. Traag sloot Savador zijn ogen, waardoor er donkere paarse markeringen op zijn oogleden zichtbaar werden. 'Het doet er verder niet toe. Dit is een sollicitatiegesprek, geen simpel alledaags praatje hoe het er met de studies en processen voor staat.'
'Precies. Moet of kan ik misschien een andere keer terugkomen?' vroeg Kisuke toen. 'Of zal ik hier blijven wachten, buiten deze kamer. Ik heb de tijd.' Om het allemaal wat meer attenter over te laten komen, maakte de sollicitant een kleine buiging waarbij hij zijn hoed afnam. Savadors ogen vernauwden zich. Een lichte frons was zichtbaar tussen zijn donkere wenkbrauwen. 'Ik zie niet in waarom. Er is niets om op te wachten. Naar eigen belang zou je aan de andere kant van de deur een eeuwigheid kunnen wachten tot ik je met open armen in ontvangst neem. Nog niet op de dag dat Shadra een bondgenootschap met Nova sluit,' reageerde hij nors. 'Neem plaats. Hoe eerder dit is afgehandeld, hoe beter.' Hij sloot zijn ogen weer en liet Kisuke zijn eigen keuze begaan.

''Ik meen me te kunnen herinneren dat Saethion je het al heeft verteld dat ik ziek ben geweest,'' luidde Hoofdmeester Savador's antwoord op de vraag uiteindelijk. Kisuke Urahara knikte nu, ondanks dat de andere keer zijn knikje onzichtbaar was, via de duisternis. ''Het doet er verder niet toe. Dit is een sollicitatiegesprek, geen simpel alledaags praatje hoe het er met de studies en processen voor staat.'' sprak de Hoofdmeester toen. Kisuke nam nu plaats, na het norse antwoord dat de Hoofdmeester gaf. ''Eerlijk gezegd ben ik geen type voor dit soort dingen, dus.. Wat moet ik doen?'' sprak hij toen vriendelijk tegen de Hoofdmeester, waardoor op Kisuke's gezicht nu een glimlach vormde.

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:.
~ Ave diabolus ~
____________________________________

De kleine frons uit ergernis tussen zijn donkere wenkbrauwen viel dieper weg bij het knikje dat Kisuke hem gaf als woordenloze reactie. Savador liet zich wat onderuit zakken in het bed en sloot even vermoeid zijn ogen. Het was zijn werk zaken als deze af te handelen, ook in zijn verslechterde conditie. Van Saethion kon hij nu geen steun verwachten; die had hij het ongedetailleerde commando gegeven om zijn patrouille door de gangen te vervolgen. Er waren vaak ook geen woorden nodig tussen de slang en diens meester om iets duidelijk te maken. Ze begrepen elkaar al bij het minste en geringste. Langzaam opende Savador zijn ogen weer om vanuit zijn ooghoeken een blik richting Kisuke te werpen. De jongeman had inmiddels plaats genomen op de voor gasten bestemde houten stoel. 'Eerlijk gezegd ben ik geen type voor dit soort dingen, dus.. Wat moet ik doen?' Het was onfatsoenlijk dat deze vraag volgde. Een sollicitant zou op z'n minst toch moeten weten wat hem of haar te wachten stond. Tenzij het natuurlijk Kisuke's eerste keer was. 'Je papieren?' vroeg Savador nors. 'Je CV, je certificaten, je portfolio. Heb je die bij je?' Met een betrokken gezicht slaakte hij een geïrriteerde maar nauwelijks hoorbare zucht. Het zou toch te gek voor woorden zijn als Kisuke zelfs die benodigdheden voor eventuele aanneming niet bij zich zou hebben?

Kisuke keek naar hoe de vermoeide Hoofdmeester deels rechtop ging zitten, en naar hem keek. Hij vroeg naar zijn CV, Portfolio, Certificaten, of samengesteld: Papieren. Kisuke Urahara haalde iets uit zijn groene jas, een grote stapel papieren. Hij legde deze neer op zijn bureau. ''De meeste zijn zelfs hier behaald.'' zei hij toen beleefd. Hij stond op, pakte de papieren weer op, en legde ze naast de Hoofdmeester op zijn bed. Hij boog weer, om zijn beleefheid te tonen, en ging weer rustig op de houten stoel zitten, die een klein beetje kraakte.

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:.
~ Ave diabolus ~
____________________________________

Uit vermoeidheid had Savador zijn ogen gesloten, maar opende deze weer toen hij Kisuke een aantal papieren uit zijn groene jas haalde. Ah, mooi. Het was nog een aardig grote stapel ook. Kisuke legde de papieren op zijn bureau. 'De meeste zijn zelfs hier behaald,' deelde hij hem mee. Savador nam de papieren in ontvangst toen Kisuke deze nu binnen handbereik op zijn bed legde. Rechtop leunend tegen zijn kussen nam hij deze in doodse stilte door, enkel het geluid van geritsel van papier was hierbij af en toe hoorbaar. 'Als de papieren op deze school zijn behaald.. dan neem ik aan dat Madeline en Kale je ook van kennis zijn?' vroeg Savador terwijl hij op zijn eigen gemak nu door Kisukes CV bladerde. Beiden hadden als leerlingen in vroegere tijden ook op Starshine Academy gezeten. Dat meende hij zich te herinneren. Zijn slangachtige ogen bleven strak op het perkament gevestigd, keken niet één keer naar Kisuke op. 'Goed dan.' Op een zeker moment legde Savador de papieren neer op zijn schoot, maakte er afwezig weer een recht stapeltje van. 'Het is dat ik graag de lege posities voor een compleet schoolgemeenschap opvul en het feit dat er nog niet voor ieder vak een stagiaire aanwezig is..' Hij keek Kisuke kalm aan. 'Geaccepteerd. Laat me je op z'n minst een kleine kans geven,' sloot Savador zijn zin met zijn ogen gesloten nors af, alsof hij het ergens niet als officieel wilde beschouwen.

- Antwoordde eerst met Sevalin XD

Kisuke keek op naar de vraag. Zijn ogen gingen tot spleetjes. ''Die heb ik ooit gekend ja.'' zei hij toen kil. Hij haalde zijn ogen af van spleetjes tot normaal, en keek de Hoofdmeester weer vriendelijk aan. Hij luisterde nu aandachtig naar het verhaal dat de Hoofdmeester vertelde. ''Het is dat ik graag de lege posities voor een compleet schoolgemeenschap opvul en het feit dat er nog niet voor ieder vak een stagiaire aanwezig is..'' De Hoofdmeester keek Kisuke kalm aan. ''Geaccepteerd. Laat me je op z'n minst een kleine kans geven,'' sloot de Hoofdmeester zijn zin met zijn ogen gesloten nors af, alsof hij het ergens niet als officieel wilde beschouwen. Kisuke keek hem nu strak aan, en knikte als 'n soort ''oké''. ''Bedankt voor die ''kleine'' kans, het zal van waarde zijn.'' sprak Kisuke toen, op een vriendelijke toon, in tegenstelling tot daarnet. ''Moet ik me papieren weer meenemen?'' vroeg hij toen.

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:.
~ Ave diabolus ~
____________________________________

In eerste instantie keek hij Kisuke niet aan bij de vraag die hij de jongeman stelde, had zijn blik strak gericht op alle formele papieren op zijn schoot. Toch zag hij enigzins vanuit zijn ooghoeken Kisukes ogen tot spleetjes gaan. 'Die heb ik ooit gekend ja,' deelde hij hem als antwoord op een toon mee die kil over moest komen. Als woordenloze reactie hierop keken Savadors slangachtige ogen de nieuwe aangenomen stagiaire met zulke intimidatie aan dat een simpele kille blik er niets bij was. 'Werkelijk?' sprak hij op een quasi-ontzet toontje. Maar de gespeelde verbaasdheid viel als een waasachtige deken van zijn gezicht bij zijn volgende norse woorden erna, die tevens ietwat snauwend waren: 'Beide hebben nooit ook maar een woord over je gerept, dus zo goed zul je ze wel niet gekend hebben.' Hij snoof even zacht maar bespottelijk. 'Ik tolereer geen leugentjes, ook niet iets dat er ook maar op mocht lijken.' Hij negeerde de vriendelijke blik die Kisuke hem schonk straal, had totaal geen zin om een openhartig maskertje op te zetten voor een simpele ziel als hij. En boven dat alles gaf hij de jongeman toch een kans om zich te bewijzen, om hogerop te komen in de opleiding die hij als stagiaire ongetwijfeld nog niet afgerond had. 'Bedankt voor die ''kleine'' kans, het zal van waarde zijn,' sprak Kisuke vriendelijk nadat hij hem een kort knikje ter bevestiging had gegeven. In plaats van hem echter aan te kijken had Savador opnieuw nors zijn ogen gesloten. 'Dat valt nog te bezien,' zei hij op een pessimistische toon op Kisukes woorden. 'Moet ik me papieren weer meenemen?' klonk Kisukes volgende vraag toen. Savador opende zijn ogen weer om Kisuke een langere tijd enkel roerloos aan te staren. 'Ik zou niet weten wat ik verder met jouw papieren moet.' Zijn antwoord klonk wat bits terwijl hij de stapel papieren over de deken richting Kisuke schoof. Natuurlijk moest hij ze weer meenemen; hij had er niets aan nu hij hem toch al had aangenomen en Kisuke zou ze bij een mogelijk ontslag weer nodig moeten hebben bij een eventuele volgende sollicitatie.

Kisuke glimlachte, maar zag dat de Hoofdmeester zijn glimlach negeerde. ''Werkelijk.'' zei hij toen. Hij kende ze niet echt goed, maar hij kende ze wel. ''Dat kan. Ik kende ze ook niet goed, niet eens persoonlijk. Ik weet alleen dat Kale werkte voor de Suasama, en dat Madeline de Hoofdmeesteres voor u was.'' zei hij toen, waarop hij weer naar de Hoofdmeester zijn bed toeliep, en zijn stapel papieren oppakte. Hij sloot zelf nu zijn ogen, en dacht aan de jaren dat hij hier, als leerling, een goede daad verrichte. Hij was nu eenmaal het tegenovergestelde van een pestkop. Hij hielp iedereen, was vrij behulpzaam, maar een huurmoordenaar als leraar, accepteerde Kisuke niet. Hij had ooit zijn tafel doormidden geslagen, doormiddel van Grenaanse magie. Hij werd bijna geschorst, maar door een gesprek met Madeline was dat niet zo. Kisuke liep nu de kamer uit, en draaide zich nogmaals naar de Hoofdmeester om. ''Tot gauw, denk ik dan maar.'' zei Kisuke toen, waarop hij de deur dichttrok, een sissend geluid maakte naar Saethion, waarop hij ook zijn tong uitstak, en liep vervolgens naar de Grenaanse etages.

VERGETEN! Kisuke = Topic Uit

Zelfs met zijn ogen gesloten kon hij merken dat Kisuke nog glimlachte. Onnodige vriendelijkheid die hij als resultaat toch wel weer af zou slaan. Het haalde hem het bloed onder zijn nagels vandaan. 'Werkelijk,' hoorde hij Kisuke zeggen. Met een kleine frons tussen zijn donkere wenkbrauwen opende Savador nors zijn ogen om Kisuke een al net zo grimmige blik toe te werpen. 'Dat kan. Ik kende ze ook niet goed, niet eens persoonlijk. Ik weet alleen dat Kale werkte voor de Suasama, en dat Madeline de Hoofdmeesteres voor u was.' Een kleine tijd bleef Savador zijn nieuwe werknemer roerloos aanstaren. 'Dat klopt,' reageerde hij kortaf waarbij hij zijn ogen weer sloot, op een vanzelfsprekend toontje alsof hij meer feitelijke redenen van Kisukes kant verwachtte. 'Al verbaast het me dat je zoiets kunt weten als Kale's rang. Een strict geheim als dat is niet van waarde voor een simpel persoon als jij. Of het is je onopzettelijk te oren gekomen, of je heb het via via gehoord, maar het is niet aan jou om dat te weten.' Meer woorden repte hij er niet over, had geen zin in een confrontatie met iemand die hij zoals velen en velen anderen voor hem als onwetend beschouwde. Alhoewel de gedachte in zijn achterhoofd bleef rondspoken dat zowel Madeline als Kale niet zo gek lang in het onderwijsvak hadden gezeten, en dat zij leerlingen of stagiaires moesten zijn geweest in de tijd dat Kisuke hier ook op school had gezeten. Bovendien stond Kale's geheime rang in de onderwereld van de Suasama totaal niet bekend bij de leerlingen, zelfs niet bij collega's. Maar een paar mensen wisten het. En hij was er één van om het van Kale zel te horen te krijgen omdat Savadors ex-vrouw een volwaardig Suasama-lid was; dat was alweer een hele tijd geleden. Kisuke liep nader naar het bed om de stapel aan zijn persoonlijke papieren van de matras te pakken. Vanuit het bed hielden Savadors slangachtige ogen Kisuke strak in de gaten toen hij richting de deur liep, geen enkele seconde scheurde hij zijn blik van hem af. Alsof ze op hem waren vastgelijmd bleven zijn ogen hem volgen. In de deuropening draaide hij zich nogmaals om om zich voor een laatste keer tot hem te richten. 'Tot gauw, denk ik dan maar,' deelde de jongeman zijn afscheid mee. 'Succes,' klonk het wat ongemeend van Savadors kant. Zijn ogen gleden weer dicht, hij gaf zijn zicht niet eens meer de kost om toe te kijken hoe Kisuke zijn kantoor weer net zo kalm verliet als dat hij binnengetreden was. Op de verlaten brede gangen draaide Saethion zich met een spurt om en siste Kisuke aanvallend toe toen hij het waagde zijn middel van communicatie te imiteren. Toen hij helemaal uit de hal verdwenen was glipte de reusachtige slang tussen de nauwe opening van de deur van het kantoor en gleed richting het bed om zich tussen de lakens bij zijn meester te nestelen.

PROFILE MAGICIAN

» Urahara Kisuke
» new steps
» Collected Steps

Kisuke Urahara's First Steps

Kisuke Urahara's First Steps

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen