Op jacht

Shong had in dikke winterkleding het bos betreden. Het was in de holst van de nacht en, naast de volle maan, was er niets dat zijn pad verlichtte. Hij had dit veel liever overdag gedaan, maar hij had een grotere kans om wilde zwijnen bij nacht tegen te komen dan overdag. Hij luisterde gespannen naar de krakende geluiden van zijn schoenen in de sneeuw en zuchtte zacht. Als er iets is waar hij een hekel aan had was het dierenleed. Maar er moest vlees op tafel komen voor het buffet bij het kerstbal. Shong sloeg het hoofdpad af en liep regelrecht het bos in. Hij viel rats met zijn neus in de sneeuw toen hij achter een boomwortel bleef haken maar bleef doodstil op de grond liggen. In de verte bewoog iets wat hij maar niet thuis kon brengen. Shong kroop voorzichtig door de sneeuw en hield zich schuil achter een struik. Als het een zwijn was was dit nu zijn kans om aan te vallen.

Meadraid zat verderop op haar hurken bij een struikje. Ze moest een speciaal soort plant hebben dat alleen in de winter groeide. Ze kon het ook wel overdag plukken maar om de een of andere reden was het effect in het maanlicht sterker. Het heette ook halve maan kruid. Toen Meadraid iets hoorde keek ze verschrikt om. Ze deed de kruiden in haar tas en paakte haar boog op. Ze voelde zich toch veilliger met haar boog vooral omdat er in de nacht altijd wilde zwijnen rondliepen. Met haar hand maakte ze een licht bol en stuurde die alvast vooruit. Meadraid pakte een pijl uit de koker op haar rug en zette hem op de pees. Zodra de pijl de pees had geraakt lichtte de punt op. Het was een speciale lichtpijl die je enkel kon afvuren met een lichtboog als Meadraid had. Ze volgde de licht bol met een aangespannen boog. Pas zodra ze Shong in de sneeuw herkende liet ze haar arm zakken en rende op hem af. ''Wat doe jij hier nou helemaal midden in de nacht?'' vroeg ze terwijl ze hem overeind hielp. De lichtbol verlichtte de plek waar ze stonden een beetje.

Shong kneep zijn ogen tot spleetjes toen hij in de verte een vaag licht zag dat hem langzaam naderde. Hij moest zijn ogen dicht knijpen toen de lichtbol vlakbij was en merkte dat hij overeind werd geholpen. Hij keek recht in een menselijk gezicht en met een kreetje van schrik viel hij weer achterover in de sneeuw. Snel krabbelde hij weer overeind en klopte het sneeuw van zijn kleding. Hij keek de persoon die hem overeind hielp aan en glimlachte breed toen hij zag dat het Mèadraid was. Er verschenen automatisch blosjes op zijn wangen waarvan hij hoopte dat ze het in het duister niet zou kunnen zien. 'Juffrouw, dat ik u tegen het lijf loop op dit tijdstip!' zei Shong met een beschamend glimlachje. Van binnen kon hij zich wel tegen zijn voorhoofd slaan; waarom moest van alle mensen op de academie Mèadraid zijn klunzige acties weer zien? Hij streek wat nerveus zijn kleding glad tot Mèadraids vraag tot hem was doorgedrongen. 'Wel, ik doe het liever niet maar... ik heb een zwijn nodig voor het kerstbuffet. U weet wel, voor het feest,' antwoordde Shong glimlachend. Hij was blij dat hij Mèadraid niet had aangezien voor een zwijn. Hij zou het zichzelf nooit kunnen vergeven als hij haar met zijn watermagie had doorweekt met dit ijzige weer.

Meadraid knikte even. ''Oh ja dat zou je toch samen met Norwood organiseren?'' vroeg ze daarna eigenlijk ter bevestiging dan als vraag. ''Ik was hier eigenlijk om een speciaal soort kruid voor Hatori te zoeken en ik...'' begon ze maar zweeg abrupt. Haar blik ging razendsnel richting het duister waar ze iets hoorde bewegen. ''Ik denk dat we het zwijn waar je naar op zoek was hebben gevonden'' fluisterde ze zacht. Ze omklemde de licht bol met haar hand en doofde hem zo. Daarna sloop Meadraid richting het geluid. Ze kon op een paar meter afstand de schim van een wild zwijn onderscheiden van de duisternis. Toen het dier naar een open plek liep gaf het maanlicht Meadraid genoeg licht om goed te mikken. Ze moest het besst precies bij zijn schouderblad raken. Als ze op de goede plek zat was hij in een keer dood. Ze trok voor de tweede keer deze avond de pees van haar boog naar achteren. De pijl lichtte bij de punt opnieuw op. Meadraid bleef twee minuten lang als versteend staan om haar doelwit goed te ankeren. Daarna loste ze het dodelijke schot. Ze hoorde de laatste kreet van het zwijn en zag het beest neervallen. Meadraid liet haar boog zakken en liep erop af. De pijl zat er diep in, bijna tot de helft. ''Shong kom eens kijken'' riep ze naar hem. Ze maakte een nieuwe licht bol zodat hij haar makkelijker zou vinden.

Shong glimlachte en veegde wat sneeuw uit zijn haar. 'Dat klopt, en aangezien we nog niet echt een goed feestmaal hebben ben ik naar hier gekomen,' antwoordde hij. Hij hield onmiddellijk zijn mond toen Mèadraid iets dacht te horen. Hij volgde haar ongemakkelijk op de voet, maar had meer oog voor Mèadraid die haar boog aanspande dan voor de schim die het zwijn scheen te zijn. Shong kneep zijn ogen dicht toen ze haar schot loste. Hij wilde ook liever zijn handen over zijn oren leggen bij het horen van de laatste kreet van het zwijn. Toen hij zijn ogen weer opende zag hij dat Mèadraid al op het dode dier was afgelopen. Hij kwam twijfelend de struiken uit en liep op de lichtbol af. Naast het dode zwijn knielde hij neer en streek voorzichtig door de ruwe vacht. 'Die is definitief dood,' concluseerde hij. Shong stond weer op en keek Mèadraid glimlachend aan. 'Ik was bereid het zelf te doen, maar u hebt me vanavond een grote last van mijn schouders genomen. Dankuwel, juffrouw.' Even twijfelde hij of hij Mèadraid een zoen zou geven ten teken als dank, maar hij had de moed er niet voor. Bovendien vond hij het ook wat gênant om te springen om bij haar mond te kunnen komen.

''Tja, meestal ben ik niet zo`n opschepper maar ik was wel Nova`s eerste vrouwelijke boogschiet kampioenne'' grijnsde Meadraid even. ''Al ben ik zelf ook niet zo`n fan ervan om levende wezens te doden. Dat is zwaar tegen mijn princiepes'' zei ze daarna. Ze knielde neer bij het zwijn. Voorzichtig trok ze de pijl eruit die onder het bloed zat. ''Arm ding'' mompelde ze.

Shong grijnsde zwakjes terug. 'Ik ben onder de indruk,' zei hij zacht. Hij keek weer naar het zwijn terwijl hij naar Mèadraids verdere woorden luisterde. 'Dat bewijst nog maar eens dat we het allebei ergens over eens zijn,' antwoordde hij glimlachend. 'Maar de cirkel is rond. Wij leven van het zwijn en, wanneer wij sterven, het zwijn wellicht van ons. Ieder organisme moet daar vrede mee hebben, niet?' Shong keek Mèadraid weer vriendelijk aan.

Mèadraid knikte. ''Tja zo zit de natuur nu eenmaal in elkaar'' zei ze zacht. Ze stak de pijl terug in haar pijlenkoker. Ze zou hem later wel schoonmaken. Daarna pakte ze het zwijn op. Het was zwaarder dan ze had gedacht en ze had er moeite mee om hem op te tillen maar toen ze eenmaal stond ging het wat beter. Ze keek even naar Shong. ''Nou ja, hij zal waarschijnlijk vast goed smaken op het kerstbal. Ik denk trouwens niet dat ik zelf heenga'' zei ze tegen hem.

Shong zag dat Mèadraid wat moeite had om het zwijn op te tillen. Hij zakte door zijn knieën en legde zijn armen onder het zware lichaam van het zwijn om haar een handje te helpen. Hij liet overdonderd het zwijn bijna vallen toen hij hoorde dat Mèadraid misschien niet zou komen. 'U.. u gaat niet?' vroeg Shong wat stamelend. Hij keek haar met een bedroefde blik aan. Hij had zich er erg op verheugd om Mèadraid ten dans te vragen op het kerstbal. Shong probeerde rustig te blijven en sloeg zijn ogen een moment verslagen neer. 'Dat is erg jammerlijk,' zei hij zacht.

(ik moet even afsluiten want het onweert hier xD kom straks misschien nog online ^^)

Mèadraid kon het zwijn maar met moeite vasthouden toen Shong het bijna liet vallen. ''Ik voel me nooit zo gemakkelijk op feestjes'' zei Mèadraid wat beschamend. ''Maar Madeline kennende zal ze me wel weer proberen over te halen als ze hoort dat ik niet heen ga'' zei ze zacht. Mèadraid had op het laatste moment pas besloten dat ze niet heen zou gaan. Ze had wel een jurk klaarliggen maar die zou ze zometeen wel weer opruimen.

(Jammer, tot straks dan misschien)

Shong hield zijn armen weer ondersteunend onder het zwijnenlichaam. Evenals in lengte was hij ook klein in kracht, maar alle beetjes hielpen. 'Maar lieve juffrouw, u moet wel komen!' probeerde hij Mèadraid enthousiast over te halen. Hij was blij dat Madeline hem in dat geval een beetje hielp. Wat moest hij op een bal zonder danspartner?
'Het is inderdaad een feest, maar eveneens een bal. Dat valt toch wel onder uw smaak?' Shong glimlachte breed om zijn woorden kracht bij te brengen. Mèadraid moest het natuurlijk zelf weten, maar diep van binnen hoopte Shong wel dat ze er mee in zou stemmen.

Mèadraid keek Shong even aan. Ze was wel blij dat hij hielp met het dragen van het zwijn. Het verlichtte haar tilwerk een beetje. Niet veel maar genoeg om het voor Mèadraid dragelijk te maken. ''Ik zal erover nadenken'' zei ze dan uiteindelijk tegen Shong. Ze had er wel naar uit gekeken om haar jurk te dragen. Ze had hem al weken in de kast hangen maar had telkens geen gelegenheid om hem aan te trekken.

Shong glimlachte breed. 'Mooi!' zei hij een tikkeltje opgelucht. Hij ging door zijn knieën onder het zwijn en tilde het beest half op zijn schouders. Zijn armen die overigens wat lam geworden waren legde hij om de voorpoten. Hij keek Mèadraid glimlachend over zijn schouder aan. 'Bent u een beetje goed in kokkerellen, juffrouw? U bent vrij me te helpen als u wilt.' Shong keek weer voor zich uit en nam het zwijn verder op zijn schouders, zodat Mèadraid niet veel gewicht hoefde te dragen. Hij wilde haar zo min mogelijk lasten bezorgen.

''Ik zou je wel willen helpen maar ik kan totaal niet koken. Dat heb ik nooit geleerd. Ik studeer geneeskunde geen kookkunde'' grijnsde Mèadraid zachtjes. ''Hatori kookt altijd als we geen tijd hebben om naar de aula te gaan en op de ziekenzaal moeten eten'' zei ze. Het dragen werd gemakkelijker nu Shong het zwijn wat meer op zijn schouders had genomen. Inmiddels begon Mèadraid het een beetje koud te krijgen al voelde ze er zelf niet veel van.

Shong grinnikte zacht. 'Ik kan het u leren, juffrouw. Alleen het feestmaal bereiden is nogal saai en met uw gezelschap... wel, u maakt het er een stuk vrolijker op,' zei hij glimlachend. Niet alleen lag zijn interesse in watermagie en het schrijven van boeken maar ook in het koken, en dan voornamelijk pittige Oosterse gerechten. 'Wel, zullen we dan maar?'
Shong begon vooruit te lopen, al ging het wat langzaam met het zware zwijn half op zijn schouders.

Mèadraid glimlachte even. ''Oke dan'' zei ze tegen hem. Zolang Shong haar kon vertellen wat ze moest doen kon ze het natuurlijk altijd proberen. Zij nam de andere helft van het zwin om het gewicht toch wat te verdelen. Shong hoefde niet dat zware beest helemaal op zijn schouders te nemen. Mèadraid stuurde wel een licht bol voor hen uit om zo hun weg te verlichten. ''Voor het geval er nog meer boomstronken komen en we met dit gevaarte omver vallen'' grijnsde ze met een knipoog naar Shong.

Er verschenen lichte blosjes op Shongs wangen. Hij had stiekem gehoopt dat Mèadraid zijn valpartij van deze avond al weer vergeten zou zijn. Hij was ontzettend handig in de dingen waar hij goed in was, maar over het algemeen was hij best een kluns. 'Juffrouw, u plaagt me teveel,' antwoordde hij met een beschamend glimlachje. Hij vond het erg fijn dat Mèadraid een stuk van het zwijn overnam. Zijn armen konden maar een limiet van een aantal kilo aan. Als hij nog wat langer had rondgezeuld met het dode dier was hij er zeker van dat hij ieder moment kon inzakken. Alhoewel hij nu een stuk minder gewicht droeg, wist Shong dat hij halverwege een pauze voor zichzelf moest inlassen. Lichamelijk was hij niet erg sterk, dat was hij voornamelijk in zijn brein.

Mèadraid glilachte even. ''Trek het je niet aan iedereen valt wel eens. Op mijn eerste schooldag op de Cassia universiteit struikelde ik over de drempel van de deur nadat ik haastig te laat in de les kwam. U kunt wel raden wat voor indruk dat maakte'' grinnikte ze zacht. Ze had wel gezien dat Shong dit tilwerk niet lang meer zou voorhouden. ''Kom dan gaan we even rusten'' zei ze terwijl ze het zwijn overnam en het voorzichtig op de grond neerlegde.

Shong moest zacht om Mèadraid grinniken. 'Maar juffrouw, zelfs als u een onhandige actie maakt bent u nog aantrekkelijk,' zei hij glimlachend, maar hij wendde zijn gezicht af zodra hij besefte dat hij dat hardop had gezegd. 'Ik ga even zitten,' zei hij nu wat zachter. Zodra Shong zich in de sneeuw had laten zakken besloot hij om voorzichtiger met zijn woorden te zijn. Hij keek Mèadraid vanuit het duister een poos aan en hoopte dat ze zijn geschrokken uitdrukking niet kon zien.

Mèadraid moest blozen om Shong`s woorden. Ze joeg de lichtbol die om haar heen zweefde weg zodat Shong het niet zou zien maar daar trok de lichtbol zich niks van aan. Ze ging naast hem zitten en begon in de tas die ze bij zich had te rommelen. Behalve de kruiden die ze had geplukt had ze ook nog wat andere dingen bij zich. Ze haalde er twee koeken uit. Ze gaf er een aan Shong. ''Rustig maar Hatori heeft ze gebakken, niet ik'' zei ze grijnzend. Hij had ze voor haar gemaakt voor het geval dat ze honger zou krijgen als ze zoals vanacht op pad was buiten.

Shongs serieuze gezicht klaarde op zodra hij de koek aanpakte die Mèadraid hem aanbood. Hij nam er dankbaar een hapje uit en glimlachte. 'Maar dit is hemels!' zei hij tussen twee happen door. Nooit eerder had hij koeken op die zo smaakvol waren. Binnen een mum van tijd had Shong de koek op en keek hij Mèadraid glimlachend aan. 'Uw broer is een subliem koekenbakker,' prees hij vrolijk. 'U mag trots op hem zijn.'
Shong streek door zijn warrige haar en wierp opnieuw een blik op het dode zwijn, die zwak werd verlicht door Mèadraids lichtbol.

Mèadraid glimlachte even. ''Dat zal Hatori leuk vinden om te horen. Hij mag er soms misschien wel wat kil uitzien maar hij kan echt heel aardig zijn'' zei ze. Inmiddels had ze haar eigen koek ook op. ''Zal ik anders vragen of hij ze voor het kerstbal wil maken?'' vrog Mèadraid daarna. Tenminste als Hatori dat zou willen doen. Nu ze die Gardin uit Diva hadden gehaald hadden zowel Mèadraid als Hatori hun handen vol aan het beest.

'En terecht,' antwoordde Shong glimlachend. 'Ik wil graag geloven dat uw broer niet altijd zo kil is als hij lijkt. Daarbij vind ik uw idee formidabel, al moet uw broer er zelf ook mee in stemmen.' Hij zette zijn witte bontkraag omhoog en wreef langzaam in zijn handen. Het weer was ijzig koud, misschien wel te koud voor de tijd van dit jaar. Shong keek even naar Mèadraid en vroeg zich af of zij het ook niet koud moest hebben.

''Ik denk niet dat hij het een erg groot probleem zal vinden'' glimlachte Mèadraid. Ze blies even in haar handen om ze een beetje te verwarmen. Ze had het best koud, het was ook een vrij koude nacht. Toch zorgde het vooruitzicht op een warme kop thee ervoor dat de kou wel te doen was. Ze liet haar blik even over het zwijn gaan en keek toen weer naar Shong. ''Zullen we maar weer eens verder gaan?'' vroeg ze.

Shong glimlachte. 'Uiteraard. Het feestmaal maakt zichzelf niet klaar,' zei hij terwijl hij opstond. Hij ging met zijn knieën in de sneeuw zitten en kroop onder het dode zwijn om die met moeite op te tillen. Breed glimlachend maar trillend op zijn benen onder het enorme gewicht keek hij Mèadraid afwachtend aan.

PROFILE MAGICIAN

» ► Survival Les 2: Jacht-techniek 1

Op jacht

Op jacht

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen