Sevalin loopt de donkere etage van de Fire Magicians binnen, en hoort geluiden die hij eerder gehoord had. De geluiden die de zwervers in Shadra maakte, in de koude winter. Hij hoorde wel meteen van wie ze waren.. Zijn wens was uitgekomen. Hij voelde de huid van een menselijk persoon. ''Ben jij dat.. Xa-''

Xalina schoot overeind. Het was redelijk donker en Xalina vermoedde dat het nog nacht was. Naast haar hoorde ze de snurkende geluiden van andere meiden die sliepen. Ze zuchtte zachtjes en wreef door haar ogen. Dikke wallen waren te zien onder haar ogen, maar Xalina negeerde het gewoon. Er waren wel ergere dingen op de wereld dan dikke wallen. Bijvoorbeeld je vriendje die je deze week nog maar een keer gezien had en daarna niet meer. Ze grinnikte even en keek opzij naar Spirua. Xalina besloot het beest gewoon te laten liggen en stond op. Allemaal momenten met Sevalin samen schoten door haar hoofd en ze sloot haar ogen. Ze was blij, blij dat ze geen verkering met een of andere sukkel had genomen en Sevalin had laten stikken daarmee. Hij kwam wel terug. Hij was terug. Ze had hem immers gezien in de aula. Ze schudde haar hoofd en grinnikte even, waarna ze rillend van de kou richting een of andere woonkamer liep, waar ze elke nacht ging zitten om na te denken. Ze had alleen een shirt aan, die tot op haar dijen kwamen omdat het een redelijk lang shirt was. Ach, het kon haar niet eens schelen wie ze zou tegenkomen. Het zou toch niet werken aan het donkere gevoel die ze diep vanbinnen voelde. Ze haalde haar schouders op, alsof ze hiermee een soort bevestiging mee had voor dat gevoel. Ze zette zich ergens neer en keek naar buiten. De winter was nog niet begonnen, maar soms leek het wel alsof die er wel aankwam. Regen, onweer, soms. Zoals nu. Ook al was het lichte onweer en af en toe maar wat gerommel, het was onweer. Misschien was ze daarvan wel wakker geworden. Haar hoofd schoot opzij. ‘Sevalin!’ zei ze zachtjes, toen ze opzij keek. Ongelovig bleef ze hem aankijken, alsof ze het niet geloofde dat hij het echt was. Daarna spreidde ze haar benen en trok hem tegen zich aan. Aangezien ze op de vensterbank zat, zat ze nu niet bepaald in een goede houding, maar je kon het ongeveer rekenen dat Sevalin nu tussen haar benen in stond. Oké, dat klonk vies, maar goed. Ze sloeg haar armen rond zijn brede borstkas en legde haar hoofd daartegen. Een warm gevoel borrelde op. ‘Ik heb je gemist,’ fluisterde ze.

''Ik jouw ook, met heel me hart..'' zei Sevalin zacht. Hij wist niet wat hij hierop moest zeggen, en besloot om haar even wat rust te geven op zijn borstkas. Ook bij hem borrelde een warm gevoel, hij herinnerde zich meteen wat er afspeelde bij de waterval, met de volle maan. Hij herinnerde zich ook dat Mikuto, die hij tegenwoordig nu Miku noemt, hem had verteld, naja verteld.. Hij wist gewoon zeker wat Mikuto bedoelde met zijn tranen nadat hij een verhaal vertelde over Spirua en Xalina. Hij zoende Xalina nu, en hij voelde pijn in zijn hoofd, zijn lichaam en Sevalin leken elkaar te begrijpen, als het twee verschillende personen waren. De pijn ging langzaamaan weg, en Mikuto kwam de zaal binnengelopen.

- Mikuto -
Hij liet een zacht gejank horen, en hij klam op de vensterbank, en gaf Xalina een lik op haar wang, om zijn aanwezigheid openbaar te maken, en hij ging daarna liggen bij Spirua, die sliep. Hij beet zachtjes in de staart van Spirua, wat totaal niet pijn deed, maar wel een rilling gaf, waarop hij had geoefend.

Zuchtend keek Xalina na de kus naar Sevalin. ‘Waarom moest je weg?’ vroeg ze zachtjes en ze wreef in zijn nek. Ze sloeg haar benen om zijn onderrug, zodat hij in elk geval niet meer weg zou kunnen gaan. Alsof ze hem hier voor altijd zou kunne houden met haar benen. Ja, dat zou wel lollig zijn. Gewoon je benen om iemand slaan en die was voor eeuwig bij je. Wel, zo makkelijk ging het allemaal niet. Was het maar zo makkelijk. Maar Sevalin was nu terug, was dat nu niet het enige wat nog telde? Ze zuchtte even en keek naar Sevalin, glimlachend. ‘Ik haat je,’ zei ze toen en ze keek hem boos aan, maar je kon gewoon zien in haar ogen dat ze het niet meende. ‘En ik ben boos,’ zei ze en ze sloeg haar armen tuttig en arrogant over elkaar heen, waarna ze haar hoofd wegdraaide van die van Sevalin. Diep vanbinnen moest ze erg lachen met wat ze deed, maar als Sevalin dacht dat ze zo’n makkelijk poesje was, nou, dan kon hij het nog een keer raden. Zo makkelijk was ze nu ook weer niet en ze ging het bewijzen! ‘Dus je hebt wel spijt?’ vroeg ze uitdagend, waarna ze haar armen rond zijn nek sloeg. Een speelse grijns kwam op haar lippen. Eigenlijk was haar gedrag gewoon onvoorspelbaar. Je wist nooit precies wat ze zou gaan doen, iets wat Xalina alleen van zichzelf wist. Ze grinnikte even en keek hem daarna weer rustig aan. Het verlangen werd echter heel erg groot, dus langzaamaan vaarde haar arrogante en tuttige houding weg, waarna ze haar lippen vurig op de zijne drukte. Haar handen gleden in zijn nek en haar lippen zochten een weg in zijn hals. ‘Moet je maar niet zo knap zijn,’ gebruikte ze lachend als argument voor haar nogal veel stemmingswisselingen.

Spirua voelde iets in haar staart en grauwde. Ze sprong met een flits opzij en drukte diegene die haar in haar staart beet, hard tegen de grond. Haar bek opende zich en een rij van witte, scherpe tanden waren zichtbaar. Haar nagels zetten zich in het vel van diegene onder haar en ze keek diegene recht aan. Ze liet haar strakke houding varen toen ze diegene onder haar zag liggen. Het maakte plaats voor luid gespin en ze ging met een paar likken over zijn mond, waarna ze haar lijf tegen de zijne legde. Ze spinde zachtjes. ‘Mikuto!’ zei ze en ze snorde. ‘Je bent er weer!’ zei ze in haar dierentaal naar Mikuto. Ze ging met haar tong over zijn zwarte vacht: de ruige vacht waar zij zoveel van hield. Ze spinde opnieuw zachtjes en trok haar klauwen in.

- D'awh, wat lief, kots D: -

Ik bedenk wel ff iets voor waarom ik weg was in RPG, maar welke reden zou dat nou moeten zijn.. Kidnap?

Sevalin glimlachte, nadat hij de gegroeide benen van Xalina bij zijn rug voelde. ''Een erg lang verhaal.. Ik vertel het je wel een andere keer, je ziet er zo moe uit. Ik ben echt heel trots op je, dat je niet met iemand anders was, dat je op me gewacht hebt.. Bedankt..'' zei Sevalin rustig. Hij schrok bij de woorden waarin haat in kwam. Hij keek haar recht in de ogen, en gelukkig meende ze 't niet, hij kende Xalina nou wel langer dan vandaag. ''Natuurlijk heb ik spijt, ik heb een belofte gebroken naar me allerliefste, en hoe fix je zoiets, dat is moeilijk.'' zei Sevalin rustig, hij dacht dat er tranen kwam, maar hij hield ze dit keer binnen. ''Ik zal je een verhaal vertellen. Er was eens een jongetje, dat mensen pijn deed door te schelden, als hij boos was. Hij deed het niet expres, het was gewoon automatisch. Maar er kwamen altijd tranen nadat hij zijn excuses aanbood. Hij was niet blij met zichzelf. Zijn vader had daarom ook een hek in de tuin gebouwt, en zei: Steeds als je iemand pijn doet, sla je een spijker in het hek. Na een paar maanden was het hek helemaal vol. Toen zei zijn vader: Steeds als je het oplost, haal je er een spijker uit. Na een paar maanden, was het hek vol met gaten. Toen zei zijn vader: Kijk, dit is eigenlijk wat er gebeurt bij het hart van iemand die je pijn doet, er blijft eigenlijk een klein gaatje achter. vertelde Sevalin. ''En bij jouw, heb ik denk een heel groot gat gemaakt, maar dan.. Hoe vul ik het? Het antwoord is aan jouw.''

Xalina grinnikte even. ‘Ik ben niet moe!’ protesteerde ze. Ook dit was niet waar, maar Xalina kennende die wou zich dus echt niet laten kennen tegenover anderen. Ze keek hem rustig aan. ‘Alsof ik dat zou kunnen. Ik spoorde Spirua aan om wel gewoon opzoek naar een ander dier te gaan om mee samen te leven, maar we wisten allebei van elkaar dat we dat gewoon niet konden,’ zei Xalina en ze haalde haar schouders op. ‘Lucky you,’ zei ze toen kattig. Daarna schoot ze in de lach. Zoveel verschillende gevoelens op één moment was toch wel raar. Het shirt dat ze aanhad zakte tot onder haar schouders toen ze haar hoofd scheef hield, waarmee ze hem extra schattig aankeek. ‘Door bij me te blijven,’ fluisterde ze zwoel in zijn oor. Ze sprong van de vensterbank af en trok Sevalin giechelend mee, waarna zij zich op de bank zette en ging liggen, waarna ze Sevalin op zich trok en hem verliefd aankeek. Ze zoende hem zachtjes in zijn hals. Daarna liet ze haar hand over zijn wang wrijven, waarna ze lichtjes glimlachte naar hem. ‘Kijk, dit heb ik pas echt gemist,’ zei ze ondeugend en ze drukte haar lippen op de zijne, waarna ze hem verliefd aankeek. ‘Jij niet, dan? Waar je ook was, ik hoop dat je mijn koude lichaam flink gemist heb. Ik warm mezelf nog steeds niet op met mijn Raziaanse krachten, ik laat mezelf gewoon lekker koud worden,’ zei ze en ze haalde haar schouders op, alsof ze het de gewoonste zaak van de wereld vond dat een Raziaan zichzelf helemaal onderkoeld liet worden en zichzelf dan pas begon op te warmen. ‘Vertel me gewoon waar je was,’ zei ze en ze keek hem rustig aan, waarna ze hem door zijn haren aaide.

- Nice verhaaltje D: -

- Ty, heeft me leraar me verteld, ik ben nogal ellende maker op school en daarom dus. Dat verhaal blijft echt zitten haha -

''Aha, nouja. Spirua heeft wel iemand anders gevonden. De naam was Miku dacht ik.. Als je begrijpt wat ik bedoel.. haha'' lachte Sevalin. Hij genoot ervan dat het shirt wat naar beneden ging, nog een klein beetje.. dacht Sevalin op dat moment, maar die gedachte werd weggespoeld wanneer Xalina Sevalin meetrok naar de bank. Hij genoot voor de tweede keer, wanneer hij in zijn hals gekust werd, en daarna nog een keer wanneer de lippen elkaar tegenkwamen. ''En of ik het heb gemist, señiorita ondeugend.'' zei Sevalin charmant. ''Je koude lichaam..'' zei hij nadenkend, terwijl hij zijn hand onder haar shirt deed, bij der navel.. ''Je koude lichaam... heb ik gemist, maar vooral je schattige oogjes.'' zei Sevalin nu. Hoe ondeugend het ook mag zijn, hij hield zijn hand niet weg. ''Ooit zei een knappe dame, dat ze niet verboden zijn aan te raken.. Geld dat nogsteeds?'' zei Sevalin toen glimlachend.

Grijnzend keek Xalina naar Sevalin. ‘Natuurlijk, ondeugend is mijn tweede naam. Helaas zie alleen jij die kant en niemand anders,’ zei Xalina fluisterend en ondeugend in zijn oor. Ze kuste hem zachtjes bij zijn oorschelp. Ze huiverde van zijn hand op haar navel. Ze schoot in de lach. ‘Ja, ja! Zoiets onthouden mannen dan wel weer, hè!’ zei ze lachend en ze keek hem aan. Ze keek opzij. Als er nu iemand binnen zou komen, waren ze wel de sigaar. Maar ach, er zou niemand binnenkomen. En anders zouden Miku en Spirua die wel wegjagen. De tortelduifjes. Ze lagen op elkaar. Nou ja.. Spirua had blijkbaar eerst Miku willen aanvallen, maar ook toch weer niet. Daarna keek ze Sevalin met een pruillipje aan. ‘Je hebt me nog steeds niet verteld waar je was!’ zei ze en ze trok nog een pruillip, waarna ze hem zachtjes zoende. ‘Natuurlijk zijn ze niet verboden om aan te raken! Het geldt nog steeds,’ zei ze en plagend liet ze haar hoofd bij zijn hals zakken, waar ze zachtjes kusjes in begon te drukken. Hmm.. Jum jum, dit had ze wel gemist. Gewoon, om bij hem te zijn, maar ook om zijn plagende woorden te horen. Sevalin was eentje die zijn verlangen hardop uitsprak. Nou ja, negen van de tien keren dan toch. En Xalina was er eentje die dan meegesleurd werd doordat ze het verlangen van Sevalin overnam. Rustig nam ze zijn hand vast en leidde ze die verder naar boven en ze grinnikte even. ‘Naast een of andere sukkel die op de grond viel op mij ongeveer een maand geleden, heeft niemand dit bij me gedaan,’ zei ze plagend en ze wou zijn reactie peilen. Zou hij jaloers zijn? Natuurlijk was het niet echt waar wat ze zei. Tenminste, van dat aanraken niet.

Ja, hallo! Kon zij er wat aan doen dat diegene recht op haar viel? Gelukkig had ze hem van haar af kunnen duwen, anders was het wel een totaal ander verhaal geweest die ze nu aan het vertellen zou zijn geweest tegen Sevalin. Die rotjochies waren allemaal maar op een ding uit: haar zoenen. En niet alleen bij haar. Ook bij andere meisjes. Ze had medelijden bij diegene die een vriendje had gehad en dat het uit was gekomen omdat ze gezoend werd en ze ermee ging. Nou ja, pech voor die andere meisjes dan, Xalina was zo niet. Xalina trok haar blote been op en elegant schoof ze die langs de been van Sevalin af. Ze grinnikte even en zoende hem zachtjes op zijn lippen, alsof hij van porselein was. Ze wreef door zijn haren en aaide zijn wang zachtjes, waarna ze hem diep in zijn paarse ogen aankeek. Het zorgde ervoor dat een heerlijk warm vlammetje in haar hart steeds weer aan- en uitwakkerde. Ze lachte zachtjes. ‘Love you,’ zei ze zachtjes, maar gemeend, tegen hem. Ze keek hem diep aan in zijn ogen en streek nu met haar hand langs zijn onderrug af. Ze keek hem ondeugend aan. Spirua was ondertussen dicht tegen Miku gekropen en legde haar kopje tegen de zijne aan, waarna ze tevreden snorde. ‘Klef,’ zei ze over Sevalin en Xalina. Nou ja, eigenlijk mocht ze niks zeggen. De enige echte kleffe hier waren zij en Miku. Ze grijnsde even.

- Mwuahaha, je kunt nooit meer schrijven dan mij! D: -

- Dat betwijfel ik dus niet nee XD, geoefend? o-o xd

''Xalina Ondeugend. Klinkt best wel leuk eigenlijk. En ja, dat onthouden mannen. '' zei hij nadat Xalina (blijkbaar) was uitgepraat. Hij keek naar waar Xalina keek. Hij zag niks, zal wel weer een nieuw ''trekje'' van haar zijn. ''Dat vertel ik je echt nog wel, nu is de tijd niet rijp.'' zei Sevalin, lachend bij het woordje rijp, dat klonk echt raar. Nouja, Sevalin zegt wel vaker dingen zonder erover na te denken, want het is een naïef mens. Deels dan. Hij luisterde aandachtig naar wat Xalina vertelde. Zijn hand ging wat hoger, en hij ging ineens van super rustig naar heel snel en kietelde Xalina bij der oksels. Dat had ze niet verwacht, dacht Sevalin. Hij lachte en luisterde toen naar wat Xalina vertelde over de sukkel. ''Kijk, niet alleen ik val op je.'' zei Sevalin toen, hopelijk begreep ze het. Hij viel op haar als in verliefdheid, en hij viel op haar, letterlijk. Hij genoot van de (moeilijke woorden tijd) fysieke expressie van Xalina, en moest lachen om wat hem toen de binnen schoot. ''He, niet aan me haar, straks moet ik de Justin Bieber flip nog doen!'' zei hij lachend, maar NIET gemeend. ''Grapje hoor, tenzij jij wil dat ik dat doe.'' grapte Sevalin.
Hij keek op van wat Xalina toen willekeurig zei, uit het niets. De herinneringen schoten door hem heen. ''I love you too, my dearest darling.'' zei hij overdreven verliefd, maar wel gemeend.

Mikuto lachte om wat Spirua zei, dierlijk dan. Hij likte zichzelf over zijn bekje en gaf toen een likje aan Spirua, tevreden begon hij haar kopje schoon te likken, als er iets vies op zat, tenminste.

- Kunnen dieren tongen, nouja, doen ze dat?

Ze schoot in de lach. Ze zag het Sevalin zo doen, dat Justin Bieber gedoe. ‘Laat maar zitten. Ik vind dat joch maar niks, maar als je hem zo leuk vindt, dan moet je dat vooral doen,’ zei Xalina lachend, waarnaar ze hem verliefd aankeek. Ze grinnikte even. ‘Nou! Je mag me niet onder mijn oksels kietelen!’ zei ze, doelend op wat hij daarnet had gedaan. Ze had iets heel anders verwacht, ook al zou ze dat natuurlijk nooit tegen Sevalin. Ze sloot haar ogen en keek hem aan. Als hij het niet uit zichzelf deed, dan moest ze hem ertoe uitdagen. Ze kwam half overeind, zodat Sevalin ook overeind kwam. Haar handen gleden naar de zoom van haar shirt, waarna ze die met kracht over haar hoofd trok, zodat alleen haar topje en haar onderbroek nog aan haar lichaam zaten. Ze gooide de trui weg en legde zich weer neer, waarna ze Sevalin op zich trok. Wild begon ze hem te zoenen en te strelen over zijn rug, waarna ze hem grijnzend aankeek. ‘Kun je me nu nog weerstaan lieverd?’ vroeg ze en ze grijnsde. Expres zette ze haar handen vlak onder haar boezems en drukte ze lachend en uitdagend omhoog, waarna ze een brede grijns liet zien. ‘Sorry, dat kwam gewoon in mijn hoofd,’ zei ze lachend en ze aaide door de haren van Sevalin. Ze sloeg armen om zijn nek en trok hem dichter tegen zich aan. Ze liet zich zo goed mogelijk zakken, zodat Sevalins hoofd boven de hare hing. ‘Hmm… Dit heb ik echt gemist. Als er nu iemand binnenkomt, zijn we wel de sigaar. Nou ja, als het een jongen is, is het uitzicht zo verpest omdat jij boven ligt, maar als het een meisje is, dan jaag ik haar weg met mijn vuurkrachten.’

Spirua keek opzij naar Miku, waarna ze zijn mond zachtjes begon te likken. Ze schrok toen ze zijn ruwde tong tegen de hare voelde. Onwillekeurig spon ze en ze liet een soort lach horen. ‘Kijk, dat was pas echt vreemd,’ zei ze in dierentaal tegen Miku, waarna ze hem aankeek en haar kopje tegen de zijne legde. Ze keek opzij naar Xalina en Sevalin, die het ook wel leuk met elkaar leken te hebben. Het zorgde ervoor dat Spirua stiekem ook een brandend gevoel in haar binnenste kreeg. Ze sloot haar ogen en legde haar lijf tegen die van Miku aan en krulde zich op. Snorrend viel ze in slaap.

- Geen idee. Ik wil er wel een dagje ter observatie voor in de dierentuin zittten xD -

- XD -

''Natuurlijk doe ik zo iets niet. Dan ben ik niet origineel genoeg.'' zei hij kalm. Hij lachte, en streelde haar lichaam. Hij prikte in een van haar borsten. Hij streelde ze met zijn beide handen na Xalina's actie. Hij ging innig mee met het wilde zoenen. Haar vraag was nu of hij haar kon weerstaan. Zijn antwoord werd fysiek naar buiten gebracht. ''Wie niet?'' zei Sevalin toen glimlachend. Het kwam in me hoofd, is wat volgde na de vraag of hij haar nog kon weerstaan. Hij wist dat de sorry niet nodig was erbij, want Sevalin genoot diep. ''Dan ben je dus een slim meisje.'' zei Sevalin toen. ''Of we zijn de sigaret.. Wanneer een leraar langskomt.'' zei hij toen lachend.

- Sorry voor korte post, geen inspiratie ..

‘Ja, dat kan natuurlijk ook!’ zei ze lachend, waarna ze hem tegen haar aandrukte. ‘Lekker warm, hè?’ vroeg ze en ze grinnikte. Ze liet haar ogen naar onderen glijden. ‘Ja, volgens mij heb je het heel warm,’ zei ze lachend. Ze aaide hem over zijn wang en keek hem rustig aan. Ze had een kreun met moeite kunnen onderdrukken toen Sevalin zijn handen over haar liet glijden. Ze liet zich zakken en trok Sevalin meer op zich. ‘Wel, het is een risico hier,’ fluisterde ze uitdagend in zijn oor. Ze zoende hem op zijn oor en likte er zachtjes in, waarna ze even grinnikte. Oh, wat waren ze toch soms ook erg met hun tweeën. Ze sloot haar ogen genietend en liet haar blik daarna glijden over zijn shirt. ‘Die moet uit,’ zei ze bestraffend, waarna haar vingers de onderkant van het shirt al voelden. Met een snelle ruk trok ze die van zijn hoofd. ‘Oh ja, veel beter,’ zei ze lachend en ze legde haar handen op zijn schouderbladen. Jeetje! Waar Sevalin ook geweest was, hij was echt veel sterker geworden. ‘Waar ben je nu geweest? Hopelijk niet bij een meisje. Je weet welk soort fobie ik daarvoor heb,’ zeurde ze, maar ze keek plagend in zijn ogen. ‘Je gaat me niet zeggen dat je ontvoerd bent, want dan geloof ik je toch niet. Haha, ik zie het al gebeuren. Jij die ontvoerd wordt. Ze maken niet eens een kans tegen je, met zo’n gorilla-achtige borstkas,’ zei Xalina lachend en ze streelde langs zijn borstkas af, waarna ze er plagend zachte kusjes op drukte. Ze keek hem toen recht in zijn paarse ogen. ‘Vertel me…’ Kusje. ‘… nu gewoon…’ Kusje ‘… wat er…’ Kusje. ‘… gebeurd is.’ Nat kusje. (XD) Ze keek hem vragend aan en wreef over zijn wang. ‘Kom op, Sef, je weet dat je alles aan me kunt vertellen. Zelfs grote jongens moeten af en toe bij hun kleine meisjes uithuilen,’ vond ze en ze grinnikte, maar keek serieus naar Sevalin. Wat was er op zijn hart? Waarom was hij zo lang weggeweest? Wat was er gebeurd?

- Nou ja, flans maar iets in elkaar over wat er gebeurd is. Een kidnapping lijkt me wel logisch -

''Het hete komt van jouw, is 't niet?'' flanste Sevalin eruit. Hij genoot van haar en wanneer Xalina zijn shirt uittrok, hielp hij haar mee. Hij lachte om haar gezeur. Good ol' times. ''Oké.. ik ben meegenomen, toen ik in een lege gang liep. Dat was de dag na onze eerste keer. Ze hadden een soort spuit, waarmee ze me verlamde, ik ben toen meegenomen en naar het stadje Oak's Field gebracht. Daar vertelde ze me dat ik $1,000,000 in de wacht moest slepen, maar ik accepteerde het niet. Ik rukte mezelf los uit de kettingen, sloeg de een op z'n bek, en gebruikte een vlam om terug te komen naar Starshine. Weet je nog, zoals bij het grasveld? Nou, dat was mijn verhaal. Ik weet nogsteeds niet of 't veilig is, maar wat maakt 't uit. Jij bent wel veilig. Want je weet: ik bescherm je met me hele leven.'' zei hij toen. Hij lachte nu, en trok Xalina dicht tegen hem aan, waarbij hij een kusje op der voorhoofd gaf.

Lachend keek Xalina hem aan. 'Ik heb geen idee. Mijn lichaam is sowieso lekker warm,' zei ze en ze gaf hem een knipoog, waarna ze luisterde naar zijn verhaal en van verbazing grote ogen opzette. 'Je meent het?' zei ze en ze keek hem rustig aan, maar ze kon wel merken dat hij het meende. 'Goh, Sevalin, dat is echt rottig,' zei ze en ze streek hem even door zijn haren. Ze genoot van zijn handelingen en liet dit duidelijk merken door een kleine kreun haar lippen te verlaten. Ze legde haar hoofd in zijn nek en zoende hem daar zachtjes, waarna ze haar handen over zijn borstkas liet glijden. 'Goede oude tijd,' zei ze lachend, waarna ze haar hoofd optilde en hem aankeek. Er blonken tranen in haar ogen, maar die waren dan wel van geluk. Ze aaide hem zachtjes over zijn wang en drukte een kus op zijn mond. 'Ik laat dat je in elk geval nooit meer gebeuren,' zei ze zachtjes in zijn oor en ze drukte speels een kusje in zijn oorschelp, waarna ze haar buik expres hard tegen zijn buik drukte. Ze giechelde zachtjes. 'Heb je me gemist?' vroeg ze plagend en ze keek hem daarbij glimlachend aan, waarna ze haar armen naast hem plaatste.

(Reden dat ik zo lang offline was: Ik heb het heel moeilijk met Xalina, omdat ik bijna niks met haar kan. Mijn inspiratie met haar is echt naar nul gegaan, maar omdat ik weet hoe het voelt als iemand stopt met een account met wie je graag speelt, zet ik haar niet aan de kant, maar worden mijn posten wel kleiner. Eigenlijk... Net zoals vroeger, maar dan zonder een kleurtje XD)

(Buh, maakt mij niet uit. Drr! )

''En daarstraks was ie koud.'' zei hij toen lachend. Hij lachte kort om het feit dat ze het woordje ''Goh'' gebruikte. ''Jep. Maar geen medelijden ofzo hoor.'' zei hij toen. Hij voelde Xalina's zachte hand door zijn haren gaan. Hij keek hierbij opzij, om even terug te denken aan wat ze bij Sevalin deden. Hij kreeg een spuit in hem.. Hij viel daardoor flauw, en ook waar ze waren kreeg hij een infuus.. Wat spoten ze in hem? Sevalin vroeg zich dat af, maar eerst zijn verlangen overbrengen naar Xalina. Hij zoende haar nu innig. Hij glimlachte wanneer Xalina ''Goede ouwe tijd'' zei, en hierbij dacht hij ook weer terug aan vroeger. Het perfecte leven, vond Sevalin althans. Hij hoorde de moedig, maar vooral dappere woorden van Xalina door zijn oren komen. Het klonk wel als een tekst uit een liedje. ''Natuurlijk heb ik je gemist! Wat dacht jij dan!? Dat ik een ander vriendinnetje ofseuw had?'' zei hij, waarop hij ofzo heel raar uitsprak.

Awesome Soundtrack

Een traan droop langs Xalina's wangen. 'Zoiets dacht ik ongeveer wel,' zei ze en ze keek daarbij verlegen opzij, waardoor haar lange, rode lokken voor haar ogen vielen en een deel van haar perzikzachte wang verborg. Ze grinnikte even en keek toen naar Sevalin. 'Maar jij blijft voor mij de enige van wie ik hou,' fluisterde ze verleidend in zijn oor, waarna ze aan zijn oor knabbelde en haar handen op zijn borstkas plaatste. 'Zoen me,' zei ze zwoel in zijn oren en zonder dat ze het zelf echt doorhad, drukte ze haar lippen al vurig op de zijne. 'Ik hou van je, Sef,' zei ze en ze zoende hem opnieuw. Een kreun verliet haar lippen. Het waren puur uitgesproken verlangen, waarna ze haar hoofd in zijn nek legde en zachtjes hijgde, maar ook de tranen van die ingehouden, bijtende pijn over haar wangen liet glijden. Gewoon, zodat Sevalin ze niet zag.

(Ik hoop echt dat je er iets mee kunt)

(Always! <3)

(Soundtrack die begint te spelen <3) Over Sevalin's wang kwam ook een traan. Hij hield haar nu nog steviger vast dan daarvoor, en hield haar dicht tegen hem aan. ''Je weet dat ik je niet in de steek laat.'' zei Sevalin toen, met een vertrouwende stem. Zijn stem klonk zachter dan normaal. Hij hoorde haar praten, zacht in zijn oor. Het klonk als muziek in zijn oren, en hij zoende haar innig. Hij sloot vlak voordat de lippen tegen elkaar werden gedrukt zijn ogen. Hij probeerde tranen binnen te houden, maar er kwamen er nog een paar naar buiten. ''En ik ook van jouw, met heel me hart, en me lichaam.'' zei hij troostend, terwijl hij alweer werd gezoend. ''Stel je voor, straks krijgen we kinderen, hoe denk je dat ze zullen zijn, van binnen en van buiten?'' sprak hij toen, een beetje grinnikend. Hij glimlachte naar Xalina, en deed zijn handen om haar hals.