Jared rende met Viva in zijn armen de ziekenzaal in. Hij keek omzich heen en zag geen zuster. Jared legde Viva op een bed en liep de zaal uit. Eindelijk naar een minuut of vijf vond hij een verpleegste. Jared trok haar zonder wat te zeggen naar de zaal. ' U moet haar helpen ze heeft wonden op haar rug' zei Jared bezorgt en keek naar haar. Jared ging naast Viva staan en hield haar hand vast. Jared drukte een kus op haar wang toen hij weg werd gestuurd. Bezorgt keek hij nog een keer naar Viva. Toen draaide Jared zich om en liep de zaal uit. Op de gang ging hij zitten wachten tot dat de verpleegste hem naar binnen liet.

Viva voelde dat ze langzaam aan het wegvallen was. Ze merkte dat de rit een stuk hobbeliger werd dan daarnet en probeerde haar aandacht erbij te houden. Als ze zich nu zou overgeven aan de duisternis, dan zou ze Jared echt ongerust maken en zou ze pas over een paar uur weer wakker worden. Nee, dat kon ze hem niet aan doen. Aan de andere kant zou zich laten zinken in de heerlijke duisternis wel een oplossing zijn om eindelijk van die pijn af te zijn. Haar hersenen waren zo traag aan het werken, dat ze maar amper merkte dat ze ergens op neergelegd werd. 'Jared..' zei ze zwakjes, toen ze hem niet meer zag. Livia sprong bezorgd op haar bed en Viva aaide haar. Ze schrok toen Jared terugkwam met een verpleegster. Ze sloot haar ogen en voelde de warmte in haar opkomen toen Jared haar hand vasthield. Ze keek hem met een bemoedigende glimlach aan. Het leek net een soap waarin zij op het punt stond om te bevallen. Die gedachten zorgde ervoor dat ze bijna moest lachen. De kus op haar wang brandde na en Viva keek hem bemoedigend aan en dwong Livia toen om samen met hem de zaal te verlaten. Gelukkig luisterde Livia en volgden Sammeke en zij Jared. Viva sloot haar ogen tegen het felle licht die op haar geschenen werd. Ze voelde iets in haar linkerarm, een prikje en de duisternis overviel haar.

Wat een paar minuten later leek, maar wat eigenlijk een paar uur later was, werd ze weer wakker. Moeizaam opende ze haar ogen en voelde nog zwakke pijn in haar rug. De verpleegster kwam binnen en Viva keek haar aan. 'Je wonden zijn gehecht. Je rug is gelukkig niet gebroken, maar wel flink beschadigd geweest. Het grootste deel van de schade hebben we kunnen verhelpen en als je voorzichtig bent, kun je straks op de zaal gaan slapen,' zei de verpleegster, waarna ze wegliep, waarschijnlijk om Jared te halen. Vermoeid legde Viva haar hoofd terug in de kussens. Gelukkig was het goed nieuws geweest. Ze sloot haar ogen en wachtte af totdat Jared kwam. Op haar wang voelde ze het nog steeds branden. Ze wreef erover en glimlachte.

Eindelijk na een paar uur kon hij naar binnen. Jared liep de kamer binnen en zag haar liggen in het bed. Jared ging naast haar zitten. Hij glimlachte zwakjes en pakte weer haat hand. Sammeke sprong op haar bed. En likte haar hand. Jared wist niet wat hij nu eigenlijk moest zeggen. Jared vond dat het zijn schuld was dat ze hier lag. Jared voelde weer een steek in zijn achter hoofd. Jared kreunde van de pijn en alles werd zwart voor zijn ogen. Jared viel op het bed van Viva en hoorde nog net een verpleegste aan komen rennen.

Haar hand voelde warm toen Jared die pakte. Ze keek glimlachend naar Jared. Ze vond het helemaal niet zijn fout dat ze hier lag. Ze kon het schuldgevoel gewoon van zijn gezicht aflezen. Ze vond het helemaal niet erg dat ze hier lag. Ze had Livia, ze waren veilig teruggekomen op school en alles was goed, behalve die hechtingen misschien en het feit dat ze wekenlang pijnstillers moest slikken, maar daar zou ze ook wel weer overheen komen. Ze keek glimlachend naar Jared en keek bezorgd toen hij opeens kreunde en wegviel. 'Jared,' zei ze zwakjes, maar hard genoeg om een verpleegster naar binnen te halen. Ze zag hoe de verpleegster snel een blik op zijn achterhoofd wierp en van alles riep. Toen werd Jared achter een gordijn in een bed vervoerd. Zouden ze dat hier allemaal doen, die hechtingen? Viva sloot haar ogen toen ze het geluid van een schaar hoorde. Ja dus. Wel gek. Iedereen kon hun hier horen en ze zouden zomaar het gordijn opzij kunnen schuiven. Maar ja, dit was ook niet één groot ziekenhuis. Hier hadden ze geen aparte kamertjes voor dat soort dingen. Viva hoorde het zachte gemompel van mensen die elkaar iets opdroegen om te pakken of te doen. Ze hoopte dat het goed kwam met Jared. Ze voelde de warmte van zijn hand nog om de hare en glimlachte. Bezorgd keek Sammeke naar het gordijn. Viva legde haar hand kalmerend op zijn rug, waarmee zij hem ook dwong om te blijven liggen. Sammeke was gek genoeg om achter dat gordijn te gaan kijken.

Een uurtje later ongeveer werd het gordijn al weer opengeschoven. Nieuwsgierig keek Viva opzij en zag Jared liggen. Zijn ogen waren dicht, dus waarschijnlijk was de verdoving nog niet uitgewerkt. 'Jared,' zei ze zachtjes. De verpleegsters vertrokken weer en dat was het moment waarop Viva moeizaam overeind kwam. Ze had haar eigen kleren weer aangetrokken gekregen. Ze had een ander jurkje aan, ook een blauwe, maar waar de achterkant niet gescheurd was. Ze liet haar blote voeten op de ijskoude tegels glijden. Het maakte haar niks uit, ze voelde het zelfs niet. Ze had maar een doel om naartoe te gaan: Jared. Ze liep richting zijn bed, pakte een stoel en ging zitten, de pijn in haar rug negerend en het trekken van haar hechtingen negerend. Nu was het haar beurt om zijn hand te pakken. Ze drukte er een zachte kus op en wreef zijn ijskoude hand zachtjes warm. Livia en Sammeke waren op zijn bed geklommen en zaten beide aan de uiteinden van zijn bed. 'Kom op, Jared,' zei ze, terwijl ze de tranen voelde branden. De verpleegsters hadden niks gezegd over zijn toestand. Ze drukte een kus. 'Ik kan niet zonder je. Livia en Sammeke ook niet,' zei ze, haast smekend. 'Kom op, doe het voor ons. Doe het voor mij. Word wakker,' zei ze zachtjes, terwijl tranen over haar wangen liepen. Ze legde haar betraande wang tegen de rug van zijn hand en bleef zo naar de grond kijken.

Jared voelde niks toen ze met hem bezig waren. Eindelijk na een uur wat voor hem maar een minuut voelde waren ze klaar. Jared voelde dat iemand zijn hand vast pakt en er een kus op drukte. Al snel wist hij wie. Het was Viva. Jared probeerde zijn ogen los te doen. Maar ze voelde te zwaar aan. Pas na een minuut of twee kreeg hij ze eindelijk los. Hij zag Viva met trannen naast hem zitten en Sammeke en Livia zaten er ook. Sammeke kwam voor de verandering heel voorzichtig naar hem toe. Jared wou hem aaien met de hand die hij los had maar kon het haast niet. Hij keek naar zijn hand en zag dat hij er een infuus in zat. Jared volgde de slang wat aan het infuus zat en zag een zak met bloed.
Jared draaide zich weer om met zijn hoofd en streelde Viva's wang. Hij was te duf om wat te zeggen.
Jared veegde met moeite de tranen weg en trok haar hoofd ietjes om hoog zo dat hij in haar ogen kon kijken. 'Heey.'Zei hij met moeite en kon nog een glimlach op zijn gezicht krijgen. Jared voelde zich weer slaperig worden. Hij wou niet slapen. Met moeite vechte hij tegen de op komende slaap. Maar helaas verloor hij de strijd. Jared streelde nog een keer Viva's wang en viel in een onrustige slaap.

Eigenlijk had ze dit alleen nog maar bij ziekenhuisfilms meegemaakt. Maar dit was geen ziekenhuisfilm. Dit was een rasechte nachtmerrie en Jared en zij speelden er de hoofdrol in, wat haar erg beangstigde. Ze keek vroeger graag naar ziekenhuisseries. Nu was dat wel anders geworden, nu Jared hier zo lag. De tranen stroomden maar verder, leken geen einde van hun bestaan te hebben. Ze keek naar Jared en haar adem stokte toen Jared over haar wang wreef. Ze keek in zijn ogen en glimlachte. Gelukkig ging alles goed met hem, voor nu dan. Nee, zo mocht ze niet denken! Het zou vast wel goed komen met Jared. Alleen zou hij langer moeten blijven op de ziekenzaal dan zij. Nou, ze bleef bij hem tot hij eruit mocht. Zonder Jared ging ze echt niet weg hier. Hij had haar leven gered en daar was ze hem eeuwig dankbaar voor. Ze keek naar hem en zag zijn vredige ogen. Ze waren nu dicht, maar Viva had nu wat meer hoop dat het goed zou komen. Ze keek naar de verpleegster die op hem afliep. Viva begon snel te praten tegen de verpleegster. De verpleegster dacht even na en knikte toen. 'Ik kan er wel wat aan doen,' zei ze en Viva wees naar de twee dieren. 'En zij?' vroeg ze. De verpleegster knikte. 'Als ze hem 's nachts maar niet wakker maken. Hij heeft zijn rust goed nodig,' zei ze, terwijl ze naar Jared keek alsof het haar eigen zoon was. Viva kreeg een warm gevoel en knikte. Ze pakte Jareds hand.

'Ik blijf vannacht bij je. Je zult hier nog wel even moeten blijven liggen. Maar ik ga hier niet weg zonder jou, dat beloof ik,' zei Viva zachtjes tegen een slapende Jared. Ze wreef over zijn hand en negeerde ondertussen de stekende pijn in haar rug. Ze keek naar de ruimte naast Jared. Ze stond op, terwijl Livia en Sammeke haar verwonderd aankeken. Ze ging naast Jared zitten. Ze schatte de ruimte in. Ze kon er nog net bij. Ze legde haar rug neer tegen de zijkant van het bed en legde haar benen voorzichtig naast die van Jared neer. Ze lag nu bij Jared in bed, maar ze moest zich niet omdraaien, anders zou ze eruit vallen. Ze voelde dat haar rug het accepteerde en voelde dat het nu minder was, de pijn. Ze keek naar Jared en streelde zachtjes zijn borst, terwijl ze een of ander Cassiaans liedje begon te neuriën.

Jared schrok wakker toen hij voelde dat iemand aan zijn borst zat. Hij keek om en zag dat Viva naast hem lag. Jared legde zijn hand op de hare en kneep er zachtjes in. Sammeke en Livia lagen aan zijn voeten einde tegen elkaar aan. Er kwam een verpleegste aan zijn bed staan die zijn bloeddruk en tempratuur mete. De vrouw keek op naar hem en glimlachte even.
'Waarom lig ik hier.'Vroeg Jared zachtjes. 'Je hebt te veel bloed verloren en we hebben een stukje steen uit je moeten halen.'Zei de vrouw. 'Hoe lang moet ik hier blijven.'Vroeg Jared. 'Lichteraan maar denk maar niet dat je hier over 2 dagen al weer weg bent.' Na dat de vrouw dat gezegt had liep ze weg. Jared keek weer om naar Viva en glimlachte zwakje. Hij ging op zijn zij liggen en keek naar haar. 'En wat doe jij in mijn bed.'Vroeg hij grijsend. Jared voelde zich al ietjes beter. Zijn huisdier was bij hem en ook nog eens een lief meisje die hij gered had. Wat wil je nog meer.

Het liedje was gedaan en de tranen stroomden weer over haar wangen. Ze was wel erg soft geworden, maar zo was haar karakter gewoon. Ze was nu heel erg bezorgd om Jared en dat kon ze niet veranderen. Ze keek naar Jareds op en neer gaande borst en smeekte om die borst nog allemaal jaren op en neer te laten gaan. Ze sloot haar ogen en verwijderde de tranen. Ze keek op en schrok. Ze glimlachte meteen en luisterde naar de verpleegster. Ze keek naar Jared en glimlachte. Twee dagen. Ze glimlachte. Ze legde haar hoofd dichter tegen zijn schouder aan en sloot haar ogen, terwijl ook vermoeidheid bij haar opdrong. Maar ze probeerde het zoveel mogelijk voor Jared te negeren. Ze wou niet zwakjes doen bij hem. Ze had hem al genoeg in de problemen gebracht door hem te roepen toen de vrouw voor haar stond. God, eigenlijk wou ze dat ze dat niet gedaan had. Eigenlijk wou ze dat ze hem niet meegevraagd had, nu ze hem hier zo aan het infuus zag liggen. Dan lag hij hier niet. Ze probeerde haar tranen te bedwingen en probeerde zich op het goede nieuws te concentreren wat net vermeld geweest was. Ze verwijderde haar tranen opnieuw, maar ze bleven maar stromen. Ze kon er echt niks aan doen. Ze had nu wel spijt, nu ze hem zo zag liggen. Hoe kon ze zo egoïstisch geweest zijn? Hoe kon ze dit gedaan hebben? Ze schudde haar hoofd en probeerde zich te concentreren op Jared.

Ze richtte haar hoofd op en keek hem onschuldig glimlachend aan. 'Uhh...' zei ze en ze keek blozend naar zijn borstkas. Toen keek ze omhoog, recht in zijn ogen. 'Omdat het hier zo lekker ligt en mijn arme rugje ondersteuning moet hebben,' zei ze, terwijl ze haar tong naar hem uitstak. 'Problemen mee?' vroeg ze gespeeld brutaal en ze kroop dichter naar hem toe. Geamuseerd keek Livia naar de twee en ging naast Sammeke liggen, vermoeid als ze was door het liggen aan de ketting en het gered worden dankzij haar bazinnetje en haar baas. Viva keek onschuldig glimlachend naar Jared, terwijl ze nu zeker weten een rode kleur over haar wangen had. Een traan rolde over haar wangen. 'Sorry dat ik je trouwens in gevaar gebracht heb,' zei ze. Het laatste kwam er hoog uit en ze voelde de brok weer terug komen. Verlegen keek ze op borsthoogte van Jared, niet durvend om in zijn ogen te kijken.

Toen Jared zag dat ze bloosde verschreen er een glimlach op zijn gezicht. 'Nee ik heb er zeker geen probleem mee.'Fluisterde Jared in haar oor en sloeg verlegen zijn ogen neer. Jared legde zijn arm om haar heen toen ze dichter bij kroop. 'Ik ben er zeker geen probleem mee.'Zei hij weer. Jared zag hoe de traan over haar wang gleed en veegde die weg. 'Ssh ik ben graag mee gegaan en anders was je er nu niet meer.'Zei Jared. Hij draaide haar om zo dat ze met haar rug naar hem toe lag en trok haar voor zichtig in zijn armen. 'Heeft je rug nu genoeg onderstuning.'Vroeg hij grijsend en kon het niet laten om haar een kus op haar wang te geven. Jared lagde zijn wang tegen de hare aan en sloot zijn ogen.
'Kom we gaan slapen.'Zei Jared toen hij haar onder de dekens trok en de dekens over hen een deed.

Kalmerend werkte hij wel op haar, moest ze toegeven. Genietend sloot ze haar ogen. Ze vond het fijn bij hem. Geamuseerd keek Livia naar haar en Jared. Ze wierp een blik op Sammeke en keek schuin met haar kopje, waarna ze verward haar kopje schudde en haar kopje op haar poten neerlegde. Ook Livia was erg moe geworden van het avontuur. De verlegen grijns vond Viva erg lief bij Jared. Ze keek hem grijnzend aan. Haar blauwe haren en zijn rode haren waren eigenlijk een soort tegenpolen van elkaar, maar zij helemaal niet. Ze vond het fijn dat hij bij haar was. Ze kon er niks aan doen. Ze vond het heel erg fijn. Een warm gevoel kwam in haar op, ook omdat hij zo lief tegen haar deed. Ze knikte en richtte haar ogen op borsthoogte van hem. Ze keek hem toen recht in zijn ogen aan. Ze liet zich gewoon geleiden door hem en kon er niks aan doen dat een warm gevoel in haar buik schoot toen ze een kus van hem op haar wang kreeg. Een bepaalde drang die ze bijna niet kon onderdrukken werd steeds groter. Het liefst had ze zich omgedraaid en had ze hem nu gezoend op zijn mond. Ze probeerde zich in te houden. Ze voelde de deken om zich heen en een tevreden geluidje - waarvan ze verschrikkelijk hard moest blozen - kwam uit haar mond. Ze verstopte zich een beetje in het kussen en nam met haar eigen handen zijn armen vast, waarna ze zich helemaal achteruit tegen hem nestelde en haar ogen dichtvielen.

Wat voor Viva een paar minuten later was, maar eigenlijk in de werkelijkheid een paar uur later was, werd ze wakker. Donker licht scheen in de ziekenzaal, wat erop wees dat het avond was. Ze had geslapen van de middag tot de avond! De slaap was er nu wel half uit. Gelukkig hoefde Jared hier niet alleen te blijven en bleef ze bij hem. Haar rug deed gelukkig geen pijn. Ze glimlachte toen ze Jareds ademhaling zachtjes in haar nek voelde. Ze vond het fijn dat hij hier lag. Het moment was gewoon fijn. Ze voelde haar hart sneller kloppen en sloot haar ogen, zonder in slaap te vallen. Ze zou wel merken als hij wakker was.

Jared glimlachte toen hij zag dat Viva aan het blozen was. Jared voelde Viva's handen op zijn armen en merkte dat ze dichter tegen hem aan ging liggen. Al snel merkte hij dat ze sliep.
Zelf viel hij ook snel in slaap.
Jared hoorde gelach van ver hij wou niet wakker worden maar deed het toch.
Gapent opende hij zijn ogen en merkte dat Viva nog steeds in zijn armen lag.
Jared keek even een tijdje naar haar en merkte dat ze wakker was. Ook al had ze haar ogen dicht.
Jared draaide haar zo dat haar gezicht naar hem was te gericht.
'Slaap je altijd nep ja.'Vroeg hij grijsend. Jared's gezicht kwam dichter bij.
Hij gaf haar een kus op een van haar mond hoeken.
Jared wachte haar reactie af en tot die tijd bestuurderde hij haar gezicht.

Haar nogal slapende lichaam werd niet op Jareds reactie voorbereid. Ze voelde dat ze dankzij Jareds sterke armen gedraaid werd en richtte haar hoofd naar hem, terwijl ze een oog opentrok om hem aan te kijken. Ze grijnsde. 'Dat is voor de innerlijke rust,' antwoordde ze en ze grijnsde lichtelijk. Ze schrok toen ze de kus voelde. Haar hart begon hard te bonken en vroeg naar meer. Ze opende haar andere oog nu ook en keek Jared aan met een lieve glimlach. Langzaam kroop ze iets dichter naar hem toe. Ze legde haar voorhoofd tegen de zijne en verdronk in zijn ogen. Livia keek op naar de twee en stootte tegen Sammeke, terwijl ze naar Jared en Viva keek, om Sammeke een soort beeld te geven wat hun baasjes deden. Ze kon niet in zijn taal praten en als ze zou gaan miauwen, zou hij nog niet weten wat ze bedoelde. Trouwens, het was hier zo stil, dat ze dat niet eens durfde. Misschien mocht dat niet van de twee voor haar. Ze legde haar kopje op haar voorpoten en keek geamuseerd naar de twee. Het was lang geleden dat ze twee iemanden zo tegen elkaar had zien doen. Het was best wel raar om te zien. Haar vroegere baas, die niet goed voor haar geweest was, deed dat nooit met het vrouwtje. Die snauwden elkaar alleen maar af, terwijl zij echt om elkaar gaven. Livia stond op en liep naar de dekens toe. Bij de voeten van Viva en Jared ging ze liggen, rolde zich op en viel in de slaap, alhoewel haar oren wel alle geluiden opvingen die hier in de kamer op te vangen waren. In de zaal.

Viva keek naar Jared en drukte een kus op zijn mond. Ze hield haar mond zachtjes tegen de zijne gedrukt en legde haar hand losjes op zijn schouder, waarna ze hem losliet met haar mond en hem lief glimlachend aankeek. Haar hart was ondertussen als een razende aan het bonken en haar halsslagader was bijna aan het pulseren. Ze keek hem aan en aaide zachtjes over zijn borstkas. Ze durfde niet naar zijn hand te kijken waar het infuus was, maar legde haar hand daar wel op en streelde rond het infuus. Niet dat ze vies was van infuusjes of zo, maar ze wou Jared niet het gevoel geven dat ze hem niet mocht. Ze bleef in zijn mooie roodkleurige ogen kijken.

- Oké... Wie had dit ooit gedacht? -

Sammeke gromde zachtjes toen Livia hem wakker maakte hij keek naar zijn baasje en sprong op. Hij zag hoe lief ze tegen elkaar deden. Sammeke liep naar Livia toe en ging naast haar zitten kijkend naar Jared en Viva.
Jared glimlachte toen hij haar zag schrikken. Hij bleef haar in de ogen kijken en keek haar grijsend aan.

Jared voelde al snel haar lipen op de zijne. Jared gaf haar een kus terug en legde zijn arm rond haar middel en trok haar dichter tegen zich aan. Hij gaf haar een paar kusjes op haar lippen en al die tijd bleef hij haar aan kijken. Jared voelde hoe haar hand de zijne aan rakte en rond het infuus streelde.
Toen Jared weer een kus op haar lippen wou geven begon er iets hard te piepen. Jared schrok en keek om. De kastje waar door het bloed door de slangetje heen stroomde gaf aan dat het zakje met bloed op was. Jared merkte dat de verpleegste naar binnen liep en naar hen keek. Jared blooste en keek naar Sammeke en Livia. Sammeke deed heel verdacht of hij sliep. Toen de verpleegste eindelijk weg was om een nieuw zakje met bloed op te halen. Schoot hij in de lach en drukte nog een kus op Viva's lippen.

-Geen ideexD-

Geschrokken keek Viva Jared aan. Wat was er aan de hand? Ging hij dood? Nee toch! Was het een of ander apparaatje voor zijn hart die aan het stoppen was met kloppen? Hè, dan zou hij toch dood moeten vallen? Maar wat was er dan? Waarom deed Sammeke niks? Waarom deed Jared niks? Toen een verpleegster binnenkwam en het zakje van Jareds infuus afhaalde, snapte ze pas waarvoor het piepen was. Ze kreeg een lichte blos op haar wangen. Nee, echt verschrikkelijk dat ze meteen in paniek schoot om zoiets stoms. Gelukkig kon niemand in deze zaal gedachten lezen, anders had ze echt een probleem gehad. Ze keek naar Jared en lachte vrolijk met hem mee. Ze schaamde zich zo hard voor haar gedachten dat ze ze maar niet zei, maar de blos op haar wangen verried al veel. Om Jared af te leiden van dat drukte ze zachtjes haar lippen op de zijne. Een verliefd gevoel dook in haar op. Ze had liefde gevonden, eindelijk, na al die jaren. En het was een heerlijk gevoel. Ze keek verliefd naar Jared en streelde ondertussen zachtjes zijn wang. Ze moest lachen om Sammeke. Sammeke had net gedaan alsof hij sliep. Alsof ze dat niet door hadden gekregen. Ze keek naar Jared. De verpleegster kwam weer terug binnen en Viva keek wat ze deed. Ze had er een nieuwe, legde zak gehangen. Het trof haar wel er al zoveel wondvocht in dat ding zat. Ze keek bang naar Jared en legde haar hoofd bang vlak onder zijn kin neer en trok haar benen op in een schuine houding.

Haar benen, die inmiddels erg koud waren geworden, maar die dan ook niet onder dekens hadden gelegen, gingen tegen de benen van Jared. Ze verborg haar neusje tegen zijn borst, zodat hij haar gezicht niet zou kunnen zien. Ze voelde dat er een traan rolde over haar wangen. Steeds als ze die zakken met wondvocht zag, dacht ze weer aan wat er gebeurd was. Het had hun wel samengebracht, dat wel, maar het was gewoon schrokkend voor haar om dat te zien. Zij kwam er wel weer bovenop, dat maakte niet uit wat ze had, als Jared er ook maar opkwam. Zachtjes begon ze te snikken, wat overging naar huilen.

- Aah, she's so cute -

Jared zag de angstige blik in Viva's ogen toen het piepen begon. Toen hij wou zeggen dat er niks mis was hoefde het niet meer. Jared voelde haar lippen op de zijne. Hij gaf haar een kus terug. En keek in haar ogen. Jared legde zijn kin zachtjes op haar hoofd en sloeg zijn armen om haar heen.
Jared schrok van de koude bennen van Viva toen ze weer normaal ging liggen.
Jared trok haar dichter tegen hem aan en verstrengelde zijn benen met de hare zodat ze sneller warme zoude worden. Jared voelde dat zijn borst nat werd hij tilde Viva's kin omhoog en zag haar trannen.
Jared veegde ze weg en kuste haar voorhoofd. 'Wat is er.'Vroeg hij zachtjes. En trok haar omhoog zo dat hij haar aan kon kijken.

-Haha eigendunker (Jared is zo zorgzaam) xD-

De kussen van Jared deden haar goed. Ze dacht dat ze nooit meer verliefd zou worden. Ze schrok toen Jared haar hoofd optilde zodat ze oog in oog met hem lag. Ze durfde het eigenlijk niet te zeggen, maar de zachte stem van Jared spoorde haar aan om het toch te doen. Ze kon beter haar zorgen met hem delen dan dat ze er de hele tijd mee zat. Een beetje verlegen keek ze hem aan, waarna ze voelde dat haar benen langzaam weer warmer begonnen te worden. Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder. 'Als ik je hier zie liggen krijg ik steeds spijt dat ik je gevraagd heb,' zei ze zachtjes en ze sloot haar ogen. Gelukkig waren de tranen deels ophouden met stromen. Ze wou niet dat Jared zich te veel zorgen om haar maakte dat zijn hoofd pijn ging doen, anders zou ze dat zichzelf ook verwijten. Ze keek naar Jared en glimlachte voorzichtig. Hij was erg lief voor haar. Livia was ondertussen weer wakker geworden, klom expres over Sammeke heen waarna ze hem een uitdagende blik toewierp en ging naar haar bazin toe. Haar voorpoten gingen naar de schouder van haar bazin en ze gaf een lik over de wang van haar bazin, waarna ze soepel vanaf diens rug naar Jareds schouder sprong en hem ook een klein likje gaf. Daar bleef ze even snorrend zitten. Daarna keek ze uitdagend naar Sammeke, terwijl haar staartpunt vrolijk heen en weer zwaaide.

Viva keek even fronsend naar Livia en liet haar aandacht toen weer naar Jared gaan. Ze verlaagde zich een klein beetje, duwde Jared zachtjes plat op zijn rug en legde haar hoofd op zijn borstkas. 'Ik ben ook goed in jou verliggen,' zei ze en ze grijnsde. Jared had er nu al een aantal keren voor gezorgd dat ze anders lag, nu deed ze dat bij hem ook. Het maanlicht scheen binnen in de zaal. Het antwoord waarom het zo koud was, had Viva al snel gevonden. Er stonden een stuk of vijf ramen open waar een vers briesje door ging. Viva nestelde zich tegen Jared aan en sloot haar ogen genietend.

- Niiieet! -

'Viva zo moet je niet denken ik ben zelf mee gegaan dus het is mijn eigenschuld.'Zei Jared en keek haar streng aan. Jared maakte zijn bloes los en liet een liteken zien. 'Het ligt niet aan jou. Telkens als ik dieren wil helpen overkomt mij iets. Deze liteken heb ik gekregen toen ik Sammeke had gered van een handelaar.'Zei hij. Jared zag Livia op hen af komen en moest lachen toen ze bijde een klein likje kregen op de wang. Jared voelde hoe Viva hem op zijn rug duwde en op zijn borst ging liggen. Hij wou de bloes nog dicht doen maar liet het maar zo. Sammeke keek ondertussen naar wat Livia deed. Sammeke stond ook op liep naar Jared en Viva toe gaf ze bijde een likje over de arm heen en ging tussen hen in liggen.

Jared keek naar Viva en streelde haar, haar. 'Wat hebben die dieren.'Vroeg Jared zich af.
Sammeke deed anders nooit zo. Hij pakte Sammeke op en legde hem naast zich neer. Ook Livia pakte hij op van zijn schouder en legde die naast Viva neer. Toen richte hij zich weer op Viva. 'En wees blij anders was er dit ook niet gebeurt. En ik vraag me af waarom ze niks zeggen over dat we in een bed liggen.'Zei Jared met een glimlach en drukte een kus op haar, haar.

Geïnteresseerd keek Viva naar het litteken. Het was niet heel erg diep, maar het was wel eentje waarvan je zou schrikken als hij open zou zijn. Ze fronste even en grijnsde toen. Gelukkig ging het nu met hun beiden goed. Ze keek naar Jareds borstkas, waar het een klein stukje ontbloot was omdat hij het litteken had laten zien. Viva's vinger gleed er zachtjes overheen, om hem een beetje ontspanning en genot te verlenen onder al deze omstandigheden. De dag was echt een ramp geweest en ze moesten nu beiden goed rusten. Viva grijnsde zachtjes toen ze Jared hoorde spreken. Livia mauwde verontwaardigd en zette haar twee pootjes op de rug van Viva en keek toen over Viva heen naar Jared. Ze zocht Sammeke, maar kon hem niet vinden. Livia jammerde zachtjes door een klagelijke miauw te laten horen. Toen snorde ze en drukte ze haar kopje tegen Viva's rug aan, net waar de hechtingen zaten. Viva kreunde van de pijn en Livia hield onmiddellijk op. Ze gaf een likje over Viva's rug om het goed te maken en zocht toen haar maatje weer. Waar was Sammeke nu toch? Livia's oren gingen plat tegen haar kop. Zonder Sammeke was er niks aan! Dan konden ze niet op hun baasjes samen lopen. Verwijtend keek de poes nu over Viva's benen naar Jared en schudde haar kopje. 'Mauw,' klonk het en Viva aaide de poes. Het was ook zo schattig. 'Geen idee,' zei ze, over Jareds opmerking over de dieren. Het was haar ook al opgevallen.

Ondeugend grijnsde Viva naar Jared. 'Omdat ik dat zo geregeld...' begon ze, waarna ze haar hand gauw voor haar mond sloeg en opvallend hard moest blozen. Ze verstopte zich tegen Jareds borstkas en deed net alsof er niks was. Livia vond het nu wel schoon genoeg en sprong soepel over Viva heen. De grijze ogen van de grijze poes keken boos naar de ogen van Jared. 'Mauw, mauw!' begon ze verontwaardigd. Ze drukte haar neusje zachtjes tegen de neus van Jared en sprong toen over Jared heen. Het jammerlijke was dat ze net op de verkeerde plek sprong en dus op Sammeke sprong. Ze gleed uit en viel het bed uit. Ze kwam neer en schudde verbaasd haar kopje, waarna ze even beneden bleef liggen. Viva keek naar Jared en had het ondertussen niet opgemerkt wat er met Livia was. Ze drukte haar mond op die van Jared en begon een lange en innige zoen.

Jared genoot van haar aanraking en sloot zijn ogen. Hij schrok toen hij Viva hoorden kreunen van de pijn. Jared's ogen vlogen los en hij keek naar Viva. Al snel merkte hij dat het Livia was die Viva pijn deed maar het al probeerde goed te maken. Jared kon zijn lach niet in houden toen ze hem ondeugend aan keek.
'O heb je dat zo geregelt ja.'Vroeg hij fluisterend toen Viva zich verstopte tegen zijn borstkas.
Jared drukte haar iets dichter tegen hem aan en glimlachte.
'Je bent schattig als je bloost.'Fluisterde hij tegen haar en drukte al weer een kus op haar, haar.

Jared keek naar Livia terug en had geen idee waarom ze zo boos naar hem keek. Snel voelde Jared de natte neus tegen de die van hem aan. Hij haalde zijn schouders op toen Livia over hem heen sprong en op Sammeke lande. Die dieren toch ook altijd. Jared's aandacht ging weer naar Viva en hij kuste haar terug. Onder tussen werd Sammeke niet echt vrolijk toen Livia op hem sprong. Hij rolde van het bed af en kwam op haar terecht. Sammeke keek de poes boos aan maar ging toch naast haar liggen. Hij gaf haar een likje over zijn kopje en legde zijn kopje toen op zijn poten.
Jared's hand ging naar Viva's wang en streelde die voorzichtig. Jared maakte zich los van haar en keek haar in de ogen aan. Daarna drukte hij zijn lippen op de hare en sloot zijn ogen.

Door de opmerking van Jared moest Viva steeds harder blozen. Ze keek hem grijnzend aan en aaide zachtjes zijn borstkas. Ze schrok toen ze losgemaakt werd van hem en voelde zijn zachte lippen. Haar ogen sperden zich even verbaasd open, om zich vervolgens genietend te sluiten, waarna ze haar arm zachtjes om hem heen sloeg en zich liet meegaan in de zoen. Haar ogen sloten zich genietend. Ze kreunde zachtjes omdat ze het zo fijn vond, in plaats van de pijn. Maar een kreun van pijn en een kreun van genot kon je heel goed van elkaar onderscheiden, vond ze. Livia keek beschaamd naar haar poten en gaf een lik over haar borst. Ze snorde zachtjes toen Sammeke haar een lik gaf en rolde haar pluizige vacht tegen hem op. Omdat ze het nog niet gewassen had, pluisde het zo. Haar vacht vroeg voor elke dag weer een goede verzorging. Ze rolde zich weer uit en ging naast hem liggen, met haar staart netjes rond zich heen gekruld en luisterend naar de geluiden die vlak boven hun klonken. Het waren grappige, zuigende geluiden, iets wat ze wel eens gehoord had bij haar vroegere baas. Haar vroegere baas had Jared pijn gedaan en haar vroegere bazin had Viva en Jared pijn gedaan. Livia haatte ze. Ze had Viva herkend aan haar eeuwige zoetige geur, die lekker rook. Een paar jaar geleden had ze die geur ook geroken en gemist. En nu was die geur elke dag bij haar. Ze gaf Sammeke een lik tussen zijn oren en miauwde zachtjes.

Viva liet Jared zachtjes los, met gesloten ogen. Ze opende ze weer en keek Jared geamuseerd aan. 'Hmm... Lekker,' zei ze en ze grijnsde ondeugend. Ze legde haar been expres wrijvend over de zijne heen, waarna ze hem weer vol ondeugd aankeek. Nu moest ze het gewoon vragen. Jared zou haar niet zoenen als hij niet... Nou ja, ze wist het niet, maar ze kon het wel gewoon vragen, dat moest gewoon. 'Jared...' zei Viva en ze keek verlegen naar beneden. 'Ik uh...' zei ze en ze moest lachen. Ze wreef over haar achterhoofd. '... ben verliefd op je,' zei ze en ze grijnsde een beetje onbeholpen. Livia gaf Sammeke een por en keek toen naar het bed. Ze grijnsde. Viva bloosde.

Jared glimlachte toen hij een kreun hoorde van genot en niet van de pijn.
Sammeke hield zijn kop schuin toen hij zijn baasje en het meisje het meisje hoorde. De geluiden klonken wel grappig. Na een paar minuten begon het te vervelen en legde hij zijn kopje weer op zijn poten. Sammeke keek naar Livia die hem een likje tussen zijn oren gaf. Hij gromde iets en sloot zijn ogen.

Jared zuchte toen Viva los liet. Hij opende zijn ogen en keek naar Viva.
'Ben ik met je eens.'Fluisterde hij zachtjes. Jared voelde haar been tegen de zijne aan.
Hij legde er zijn hand op en trok haar aan haar been meer naar hem toen. Hij streelde haar been toen hij merkte dat Viva met haar been over de zijne heen wreef. Jared kreunde zachtjes en werd lichtjes rood.
Hij liet haar uit praten en lachde zachtjes. Hij trok haar gezicht naar de zijne toe en keek in haar ogen.
'Ik ook.'Gaf hij toe en kuste haar lippen weer zachtjes.

Sammeke keek op naar boven en hoorde alles maar hij begreep er niks van.
Hoofdschuddend legde hij zijn kopje weer op zijn poten en viel in een diepe slaap.

Blozend keek Viva naar hem. Ze voelde dat haar lichaam begon te zweten. Oh nee, niet nu, niet op dit moment... Hè, jammer dat ze hier geen deodorant in de buurt hadden liggen. Telkens als iemand een scheet liet of je zweette, kon je spuiten. Oké, dat was weer zo'n domme gedachte van haar dat nergens opsloeg. Dat was dankzij de nogal lachwekkende situatie waarin ze verkeerde. Ze was echt aan het blozen, voor het eerst in haar leven. En daar kon maar een jongen voor zorgen. Tenzij er opeens een of andere nogal grote, lelijke vent op haar afkwam en begon te flirten met haar, maar dan zou ze eerder blozen van schaamte. Want weet je... Ja, ja, ja, nu kon ze wel ophouden en zich focussen op Jared, anders wist ze zijn antwoord na een uur nog niet! Viva keek naar Jared en glimlachte naar hem. Ze grijnsde breed toen hij ook toegaf en liet zich zoenen. Gelukkig waren ze nu niet met anderen in een zaal, anders had ze een schild moeten opbouwen dat geluiddekkend was en dat zou nogal grappig geweest zijn. Zeker als de verpleegster aankwam en tegen het schild opbotste. Dan was ze helemaal nat. Over de verpleegster gesproken, of eerder gezegd, gedacht, waar bleef ze? Het antwoord kwam toen een deur opeens openging. Viva liet zich gewoon liggen. Ze zag dankzij de dekens toch niks en ze zag alleen hun hoofden. Ze glimlachte vriendelijk naar hun en liep toen weer weg. Viva grijnsde en keek naar Jared.

Pesterig en om hem nog een keer te laten genieten, wreef ze weer met haar been over de zijne. De hand die haar been streelde, voelde goed en Viva drukte zich dichter tegen hem aan. Haar jurk was ondertussen een beetje dankzij de bewegingen naar beneden gegleden. Bij dat idee moest ze verschrikkelijk blozen. Waarschijnlijk zag haar blozen er zo leuk uit omdat ze een paar beginnende sproetjes op haar gezicht had, waar ze een hekel aan had, maar die haar volgens de verhalen best een schattig beeld gaven. Ze verlaagde zich naar Jareds hals en gaf daar plagend een paar kusjes.

Jared hoorde de deur open gaan en liet Viva snel los. Hij deed als of hij sliep. Gelukkig kon de verpleegste niet door het deken heen kijken. Al snel voelde Jared dat Viva weer haar been over de zijne wreevde. Hij werd gek van het gevoel. Al helemaal toen Viva dichter tegen hem aan ging liggen en haar jurk wat naar beneden ging. Jared voelde haar lippen in zijn hals.
Er klonk een lichte kreun en Jared begon te blozen. Hij haalde haar bij zijn hals vandaan en keek in haar ogen. 'Hou op alsjeblieft je maakt me gek.Fluisterde hij en begon nog harder te blozen.
Hij ging wat van haar af liggen maar hield haar wel vast.
'Ik wil niet dat je denkt dat ik allen dat wil.'Fluisterde hij in haar oor en hoopte dat ze niet weer tegen hem aan ging liggen. Want anders voelde ze wat en moest hij nog harder blozen.

Ze grijnsde toen hij begon te kreunen en keek hem aan. Ze vond het niet gek dat hij haar van zich afhield. Ze keek hem aan en legde haar hoofd tegen zijn hoofd, terwijl ze haar hoofd schudde. 'Jared, je bent gewoon gek, dus dat is geen nieuws,' zei ze uitdagend, maar wel met een plagende ondertoon. Ze keek hem vals grijnzend aan maar probeerde zich algauw weer normaal te gedragen. Alsof zij ooit normaal kon zijn. 'Dat denk ik ook niet,' zei ze zwoel en ze keek hem lief aan. Ze grijnsde naar hem en kwam toch dichterbij, niet wetend dat hij dat niet wou. Ze negeerde wat ze voelde en keek hem lief glimlachend aan. 'Je bent toch niet bang voor me, hè? Je bent toch zeker niet bang voor kleine Viva?' vroeg ze zachtjes en ze keek er extra verlegen en schattig bij. Ze keek hem toen weer lief aan en drukte een kus op zijn lippen. Livia was ondertussen weer wakker geworden en begon toen de tocht naar de uitgang van de ziekenzaal te lopen. Midden op haar weg draaide ze af. Ze zag een open raam. Ze sprong op de vensterbank en keek naar de maan. Ze keek om, naar het bed waar Viva en Jared lagen. Daarna keek ze naar beneden. Het zou een pittige afdaling worden. Voordat ze kon springen, voelde ze twee warme handen om zich heen. 'Als je weg wilt, ga lalsjeblieft via de deur, ik heb mijn rug ook bijna gebroken en je kent de stelling: zo baasje, zo beestje,' zei Viva, die snel uit bed gestapt was en wonder boven wonder snel bij Livia was aangekomen. Ze trilde. Haar voeten voelden pijnlijk en koud aan op de harde stenen.

Livia keek omhoog naar haar bazin. Ze vond het leuk dat haar bazin zo zorgzaam was. Om Viva te pesten, liep ze weer naar het raam toe. Viva zuchtte. Ze pakte de kat op en zette die terug. De poes keek haar aan en hield haar kopje schuin. Dat was het moment waarop Viva bezweek en met haar knieën op de grond viel, terwijl haar benen uiteen schoven. Haar handen lagen naast haar op de grond. Ze steunde zichzelf met haar polsen en kwam moeizaam weer overeind. 'Je maakt het me moeilijk,' zei Viva en haar stem klonk streng. 'Mrauw,' was het antwoord. Viva zuchtte, stond op en liep met pijnlijke benen terug naar het bed. Ze kroop weer terug in bed en rilde. 'Dieren,' zuchtte ze en ze draaide met haar ogen. Haar benen waren ijskoud en ze had het zelf ook ijskoud. Livia had wel geluisterd, want ze lag weer naast Sammeke, welliswaar mokkend.

Jared lachte terug. 'Oke dat klopt maar je maakt me nog gekker op een andere manier.'Zei hij glimlachend. Jared merkte dat ze dichter bij kwam. Jared wou weg schruifen maar als hij dat deed dan viel hij uit bed. 'Nog even en ik ren gillend weg.'Zei Jared lachend. Hij voelde haar lippen op de zijne en gaf haar een kus terug. 'Wat doe je me aan.'Fluisterde hij tegen haar lippen. Jared zag hoe Viva Livia tegen hield. Hij schrok toen ze viel. Jared wou net uit bed gaan toen ze al weer op stond.

Jared trok haar tegen hem aan toen hij zag dat ze het koud had. 'Sorry voor.'Zei hij terwijl hij naar beneden keek en rood werd. Jared probeerde haar op te warmen door zijn handen over haar armen te laten gleiden. Hij drukte zijn lippen op de hare en sloeg zijn armen om haar heen toen het niet hielp om haar op te warmen. Hij trok haar mee onder de dekens en keek in haar ogen.