~Norwood :3~

De bekendste tuinen van het hele universum, verstopt in een klein plaatsje dat vlakbij Starshine in de buurt was. Misschien was het moeilijk te geloven, maar veel kleine plaatsjes hadden van die sightseeing plekken die veel mensen kenden. Niet dat veel mensen er ook daadwerkelijk naartoe gingen; stel je voor zeg, iedereen naar Oak's Field. Dat zou het dorpje niet aankunnen. Dat het niet druk was, vond Malaika in ieder geval niet erg. Nu kon ze er een fatsoenlijke wandeling door maken met Norwood. Die ochtend was ze op een voor haar schappelijke tijd wakker geworden; vlak na zonsopgang. Als ze wakker werd wanneer het nog donker was, had ze totaal geen energie, maar ze had nu in ieder geval heerlijk geslapen. Malaika had kleding aangedaan met allerlei lichte kleuren, die pasten bij het zonnetje dat buiten scheen. Gelukkig, anders had ze met een bijzonder giftige blik geprobeerd de wolken te verjagen.
Ze had van alles klaargezet om mee te nemen, hoewel het er als minder uitzag dan het eigenlijk was. Malaika had altijd een overvloed aan spullen bij zich, maar door de tijd heen had ze leren inpakken als de beste. Dus had ze haar tas mee, standaard, met allerlei dingen erin die je nodig kon hebben. Spiegeltje, kam. pleisters.. Je kon het nooit weten. Verder had ze nu ook nog een gewone draagtas meegenomen, met picknickspullen. Daar had ze Norwood niet over ingelicht, maar daar zou hij vanzelf wel achter komen. Zodra ze alles bij elkaar had, was ze naar Owl's Nest gegaan en had netjes op de deur geklopt. 'Norwood?' Als hij nu al bijna klaar was, konden ze zo vertrekken.. Ze kon nauwelijks wachten met iets zeggen tot de deur open was. 'Ben je er klaar voor? Dan vertrekken we zo!'
[skip]
'Gelukkig is het mooi weer,' babbelde Malaika vrolijk, terwijl ze in de richting van Kovomaka's Gardens liepen. Je zag het al een eindje verderop. 'Nou ja, nu ben je er in ieder geval een keer geweest! Dit is het,' zei ze, alsof ze de tuinen aan Norwood voorstelde. Nou ja, aangezien hij een Grenaan was, was dat misschien ook wel zo. Zij had niet zoveel met planten, in ieder geval niet dat ze er vaak mee bezig was. Ze vond ze mooi en het was rustgevend om ermee te werken, maar verder.. Ach ja, als Norwood het hier leuk vond, vond zij dat ook.

Een gestalte lag vredig te slapen in The Owl's nest. Een vrije dag, tijd om eens een keer goed uit te slapen. Met zijn mond half open en in een vreemde houding lag Norwood te knorren op zijn bed. Eyolf lag vredig naast het bed op de grond en was de eerste die de naderende voetstappen hoorde. Hij kwam snel overeind. Likte Norwood snel over zijn hand. Norwood schoot wakker en keek naar de klok. "Wat voor dag is het? Hoe laat is het?" sprak hij snel. Eyolf blafte. "Verdomme, das waar ook. Lekker handig van je Norwood..." sprak hij. Hij sprong het bed letterlijk uit. Rende naar de kast, trok er een spijkerbroek met een net blouse uit. Liep richting de badkamer. Half hinkelend trok hij zijn broek aan. Wist het voor elkaar te krijgen om nog op zijn snuit te vallen en kwam weer overeind. Knoopte zijn broek dicht. Trok snel de blouse aan. Keek even droog naar zijn haren die voor de helft overeind stond alsof hij een ballon eroverheen had gewreven. Hij kamde het in zijn vorm en poetste nog snel zijn tanden. Hij hoorde ondertussen Malaika nog vriendelijk zijn naam vragen en op de deur kloppen. "Iwk kwaom ear zwo aoan.." sprak hij met de tandenborstel in zijn mond. Norwood spuugde het tandpasta uit spoelde zijn mond om keek nog een keer in de spiegel. Kon er nog net mee door. De sukkel, versliep zich op de dag dat hij een afspraak had met degene die hij leuk vind. Hij greep zijn jas trok deze aan en liep naar de deur. "Ja helemaal klaar..." sprak hij kalm en glimlachte toen hij de deur open deed.
Norwood liep vredig met zijn arm in die van Malaika gehaakt door Oak's Field. Genoot meer van Malaika dan van de nostaligische en vrolijke sfeer die er hing. In de verte zag hij al een mooi park opdoemen met prachtige planten. Norwood liep rustig verder en je zag zijn ogen glunderen alsof je een lollie aan een kleuter gaf. Norwood glimlachte enkel en liep rustig naast Malaika. Maar hij moest toegeven, het was een mooi park. Hij glimlachte. Hij kon het niet laten om toch te vragen wat er in die tas zat die ze bij had. "Zeg eens dame, sinds wanneer heb jij 'twee' tassen?' sprak hij met een nadruk op twee. "Is er iets wat ik niet weet wat jij van plan bent..." sprak hij plagend en kneep zijn ogen even tot spleetjes. Maar zijn glimlach stond totaal in contrast met zijn acteerkunsten waardoor je zag dat hij alles behalve erg vond. Hij keek toen weer kort voor zich uit. "Ik heb geen spijt dat ik heb toegestaan dat jij mij hier naar ontvoerd hebt..." sprak hij en glimlachte. Hij glimlachte en keek toen kort opzij. Je zag aan zijn ogen dat hij blij was dat Malaika met hem in deze prachtige omgeving was. Je kon het gewoon zien.

-PRRRRT, het wordt eens tijd dat ik meer tijd krijg. Dan zal ik eens een ontwerpske maken voor de gardens van kovomaka.....- XD

-PRRRRT, het wordt eens tijd dat ik ook op ga letten en met de juiste post XD -

- Doe ik nu ook altijd, met de verkeerde posten xD Ik heb echt al heel veel berichten verwijderd en opnieuw geplaatst xD -

Ze meende een vaag antwoord te horen, niet ontcijferbaar, dus besloot ze te wachten. Eigenlijk zag ze Norwood er nog best voor aan om zich vrolijk te verslapen. Dat zij nu wakker werd bij de eerste zonnestraaltjes. Toch duurde het niet lang voor de deur openging en Norwood daar stond, helemaal klaar om te vertrekken. 'Een beetje laat wakker geworden?' lachte Malaika, die een opstandige pluk van zijn haar een beetje naar beneden streek. Grappig, zo'n out-of-bed-look.
Het park stond zo ongeveer helemaal in bloei, wat ze echt prachtig vond. Een zee van kleuren, heel veel geuren die overal rond hen dreven.. Al was haar aandacht er niet volledig bij; hoe kon dat immers als Norwood naast haar liep? Norwood begon over de tweede tas. Jammer dat ze die niet goed kon verstoppen, aangezien deze tas aanzienlijk groter was dan haar handtas. 'Ik hoopte dat je het niet zou merken,' lachte ze, hem zachtjes porrend. 'Maar in ieder geval, daar kom je nog wel achter,' dwong ze zichzelf te zeggen. Ze was zo slecht in het achterhouden van informatie, zelfs geen surprises. Ze wist van zichzelf dat ze er net zo gelukkig uit moest zien als Norwood nu. 'Oké, dan vertel ik het wel..' zuchtte ze melodramatisch, simpelweg omdat ze het niet geheim kon houden. 'Ik heb je meegesleept op een picknick, ik geef het toe!' Toneelspelen was niet haar sterkste punt, maar dit kwam er nog redelijk overtuigend uit.. toch?

"Neuj..." sprak hij met een verbaasde stem. "Helemaal niet." sprak hij protesterend toen ze een pluk plat veegde. "Hey, nu is mijn kapsel niet meer perfect..." sprak hij en grinnikte. 'Okey okey, je hebt me, misschien iets verslapen..." sprak hij. "Het is dankzij Eyolf dat ik nog enigzins op tijd ben..." sprak hij en grinnikte. Hij gaf Malaika een klein kusje op haar wang en liep rustig met haar richting Oak's field.
Vollop in bloei. Geel, groen, rood, blauw, paars en nog vele andere gekleurde bloemen. Gemengd met een stuik met paarse besjes. Tenzamen met een paar mooie bomen. Waarschijnlijk eiken. Het was ronduit mooi met alle kleuren. De geuren waren ook niet echt slecht. In tegendeel, het was geweldig. Hij glimlachte. Hoe veel er ook wel niet prachtig was. Het meest mooiste bleef langs hem lopen. Hij zweeg enkel en hoorde haar woorden. "Ach, ik zie het..." hij stopte toen ze melodramatisch zei dat ze het zou vertellen. Hij zwaaide kleintjes met zijn handen voor zich om haar tot stoppen te dwingen maar de woorden rolde al over haar lippen. Hij zuchtte en keek haar droogjes aan. "Verassingen, moeilijk als ze leuk zijn..." sprak hij en grinnikte. Hij gaf haar een knipoog. Hijzelf had ook nog een vraag aan haar, maar dat bewaarde hij maar voor wat later. "Dus, het is geen ramp dat ik geen brood meer heb kunnen smeren..." sprak hij en glimlachte. "Dat betekend dat ik de heerlijke broodjes van jou kan proeven..." sprak hij en glimlachte. Een picknick? Lekker, samen met Malaika naast hem op een kleedje om een bammetje te eten. Hij was er zelf nog niet echt op gekomen maar het deerde hem niet. Het feit dat Malaika met een iniatief kwam deed hem al lachen. Dit kwam zeer onverwacht. Maar dat maakte het niet minder leuk. Hij zweeg en glimlachte. Rustig liep hij met haar over het paadje, tussen de prachtige bloemen door en keek af en toe op zij met een tevreden glimlach.

Zijn kapsel niet meer perfect? Kleine aansteller, grinnikte ze in zichzelf. 'Niemand is perfect, hé! Ik moet er toch iets aan doen om te zorgen dat die bewering in stand blijft,' verdedigde ze zichzelf. Norwood zelf hief zijn ontkenning al snel op en gaf toe dat hij misschien wel iets te laat was opgestaan. Ze sloeg kort haar arm om hem heen. 'Maakt niet uit, je bent er nu toch,' vond ze. Kijk, als hij er nu helemaal niet geweest was.. maar zoiets paste totaal niet bij Norwood. Waarschijnlijk zou hij nog van alles afzeggen om zich maar aan zijn afspraak te kunnen houden. Malaika was blij dat hij dat zou doen; de Gardens waren zonder twijfel mooi, maar waren ze nog steeds zo mooi als hij er niet bij geweest was? Het idee van de picknick was al over haar lippen voordat ze doorhad dat Norwood wat met zijn handen stond te zwaaien, maar toen was het al te laat. 'Ja, te laat,' lachte ze. Verrassingen.. leuk maar zo lastig om te bewaren. 'Ik ben blij dat je geen brood gesmeerd hebt, anders moest je de mijne straks niet meer hebben,' grinnikte ze erachteraan. Ja, ze kon wel brood smeren, maar zo geweldig was dat nu ook weer niet. Malaika zweeg weer en keek uit naar een goede plaats om het kleedje neer te gooien. Op bloemen zitten was nogal respectloos, dus zocht ze naar een stukje met alleen gras en zo weinig mogelijk mieren. Natuur, ook leuk, maar mieren mochten toch wel een eind uit de buurt blijven. Ze was ingespannen aan het zoeken en hoopte snel een geschikte plaats te vinden. 'Ik hoop dat je veel beleg lust,' merkte Malaika op. Ze had veel verschillende dingen op de broodjes gesmeerd, omdat ze echt niet zou weten waar Norwood van hield. Wie weet was hij wel vegetariër, of had hij een groentenallergie.. Je kon het nooit weten!

"Potverdorie...." sprak hij alsof hij het een enorme ramp vond dat Malaika zijn, o zo perfecte, kapsel veranderde. Norwood had toen enkel glimlachend meegelopen. Hij liep met haar mee en glimlachte. Op het moment dat haar reactie kwam deed hij glimlachen. "Tja, te laat zijn is vandaag niet de eerste keer overkomen..." waarna hij kort ontschuldig fluitte. "Pffff, ik zou eerst jou bammetjes op eten, die zullen veeeeel lekkerder zijn dan die van mij..." sprak hij en gaf haar een klein kusje op haar wang. Hij glimlachte en hoorde haar woorden. Hij zag een mooi plekje in het gras. Het was rustig er omheen, en toch op zijn eigen manier wat beschut. Hij pakte haar arm en trok haar mee. Stopte op de plek en ging brutaal met zijn hand in haar picknick mand. Het eerste wat hij al voelde was iets stoffigs. Hij trok het er uit en wapperde een kleed uit en legde het recht neer. "Zow..." sprak hij en glimlachte. "Dan wordt het tijd om eens te genieten van de zon, de natuur..." sprak hij. "En jou..." sprak hij en glimlachte. Hij nam rustig plaats op het kleed en keek naar Malaika. Ieder vezel in zijn lichaam schreeuwde haar naam. Ieder vezel in zijn lichaam wilde bij haar zijn. En dat zorgde voor dat hij van dit moment genoot. Hij was dicht bij haar en op een prachtige plek, dus kortom perfect. Norwood voelde iets kriebelen over zijn arm en tilde deze op voor zijn gezicht. Hij zag twee mieren er overheen krabbelen. Norwood glimlachte. Alsof hij niets had gezegd liepen de mieren ineens haastig weg en liep het rijtje met mieren dat al op het kleed af kwam met een u-bocht weer weg. Norwood glimlachte. Woudmagie had zijn voordelen. Hij zat op het kleed en leunde wat naar achteren met een arm steunend achter haar rug en zijn ogen omhoog gericht naar haar. "Komt er gezellig bij..." sprak hij en glimalchte. Hij genoot er van. Gewoon, met Malaika op een prachtige plek. Het kon toch niet beter.

- überlate reactie D: -

Zijn kapsel kon toch niet verder in de vernieling geholpen worden door haar, dus veel maakte het niet uit. Jammer dat gel tegenwoordig zo goed was.. Haar broodjes lekkerder dan die van hem? Malaika porde hem. 'Zeg dat nog maar een keer als je ze op hebt,' plaagde ze hem. Aan broodjes kon je niet zoveel verpesten, dus dat zou nog wel meevallen.. toch? Ze keek om zich heen, in de hoop een goede plek te vinden.. toen opeens haar hand vastgepakt werd en ze werd meegesleurd naar een goede plek. Norwood sloeg alvast het kleed uit, terwijl zij even de plek inspecteerde. 'Goed gevonden,' lachte ze vrolijk. Hij maakte haar een complimentje, wat haar weer liet lachen. Hij was ook zo charmant.. Ze liet zichzelf op het kleedje vallen, vlak naast hem. Dit waren van die momenten waar ze dol op was, in de zon op het gras liggen met iemand om wie je gaf.. 'Het is echt mooi weer,' vond ze, de mieren niet eens opmerkend. 'Dus.. wat voor kaas lust je graag?' vroeg ze, een totaal ander onderwerp aansnijdend, dat net zo snel veranderde als haar gedachten. 'Of heb je liever ham.. of hagelslag..' Ze trok haar tas naar zich toe en begon er in te kijken, aangezien er best veel in zat. Waarschijnlijk zou ze twintig keer het verkeerde pakken. 'Wil je ook wat te drinken?' Ja, vandaag ging zij haar best voor hem doen, in plaats van hij die de hele tijd de moeite deed.

Hoe zijn haar ook zat! Het bleef een knapperd! Norwood grinnikte alleen toen ze het zei. "Nou ja zeg. Jij hebt vast heerlijke broodjes gemaakt met liefde..." sprak hij en glimlachte. 'Ik ben een prof als het gaat om vinden van plekjes..." zei hij helemaal in zijn nopjes en glimlachte. Hij keek haar aan toen ze zich liet vallen en hij glimlachte enkel. "Jap, dat is het zeker..." sprak hij. "Al kan die zon totaal niet op tegen de straling die van jou af komt..." sprak hij en grinnikte. "Jong en Jongebelegen en..." hij stopte. "Ik kan eigenlijk het hele rijtje afgaan..." sprak hij glimlachend. "Ach Ham kan ook..." sprak hij kalm. "Geef maar een broodje die jij denkt dat ik lekker vind, verras me..." sprak hij kalm. "Zozo, het zorgzame typje..." sprak hij en grinnikte. "Heerlijk! Je hebt toch wel calorie-arme vruchtensap?" sprak hij alsof hij veeleisend was. "Geef maar wat te eten en te drinken waarvan jij denkt dat jij ook lekker vind..." sprak hij kalm. Hij glimlachte, hij genoot er van om te zien hoe Malaika nu alles wilde regelen. Van alles voor hem deed. Hij grijnsde en kwam wat overeind. Ging vlak achter haar zitten en keek over haar schouder mee. "Het is altijd wel goed, ik lus het gelijk..." sprak hij kalm en glimlachte kalm. "En, als het nog lang duurt zal ik heel de mand opeten..." sprak hij kalm en glimlachte. Zwijgend keek hij mee over haar schouder. Legde een arm om haar middel en glimlachte. "Welke zal het worden, de ham, de kaas, of de hagelslag..." sprak hij plagend en wachtte geduldig af.

Broodjes, gemaakt met liefde.. Malaika keek alsof ze verbaasd was. 'Hoe weet jij dat nu weer!' Oké, ze was heel slecht in het verzinnen wat anderen lustten. Ze gokte altijd fout, eigenlijk overal mee. Over iemands hobby, over iemands afkomst, over leeftijden.. Ze had het altijd fout. Niet dat dat zo'n ramp was, het was alleen een beetje onhandig. Meestal wachtte ze dus maar af, in de hoop dat het vanzelf verteld zou worden. Stel je voor dat ze er totaal naast zat, dan maakte je wel een verkeerde eerste indruk. En dat was iets dat ze niet graag deed. Malaika grinnikte bij zijn compliment. 'Ik zou toch maar meer op de zon vertrouwen dan op de lichtbolletjes die ik maak,' lachte ze. Ja, ze had ervoor gestudeerd, maar de zon had jaren meer ervaring. 'Ik wil wedden dat alle natuur hier naar je luistert,' glimlachte Malaika. 'Je zou vast een geweldige tuinman zijn!' Handig, als klusjes snel gingen. Niet dat ze er zo'n hekel aan had, maar vrije tijd was ook wel leuk.. vooral als Norwood erbij was. 'Je verrassen.. Heb ik dat dan nog niet gedaan?' plaagde ze hem. Daarna hield ze haar hand voor haar ogen en pakte een broodje. 'Geen idee wat het is, kijk maar,' raadde ze hem aan. Zelf kiezen was echt.. een slecht idee. 'Geloof me, mand is niet zo goed voor je maag,' lachte ze naar Norwood. 'Maar je doet je best maar, ik heb genoeg broodjes meegenomen!' Zelf pakte ze ook een broodje en nog wat pakjes drinken, die ze neerzette op het kleed. Het viel haar op dat de planten die overal groeiden een heerlijke geur verspreidden. Ze keek nog een keer omhoog naar de hemel; regen zou problemen betekenen voor de weergoden, dan zou ze eens gaan klagen! 'En? Smaakt het?' vroeg ze hem. 'Anders kun je zo een andere krijgen,' grinnikte ze; de tas zat bomvol, allemaal omdat ze echt niet wist wat hij lustte.

"Tja, een klein feetje had het me ingefluisterd..." sprak hij zachtjes en met een vriendelijke stem. Norwood wist dat Malaika wat voorzichtig over kwam en kon het wel hebben. Ze had zoiezo geen verkeerde indruk op hem achtergelaten. Hij zweeg en keek naar haar. "Pfff, echt neit, ik vertrouw op beide..." sprak hij en gaf haar een klein duwtje en keek toen met haar mee. "Jah, tuinman. Als ik met pension ga dan neem ik gewoon een boomkwekerijtje.....zolang er geen kwajongens tegen aan gaan...ach wat maakt het ook uit..." sprak hij om maar niet van de verkeerde woorden neer te zetten op hun afspraakje. "Ja dat heb je zeker, maar het kan nooit genoeg zijn..." sprak hij kalmpjes toen hij achter haar zat. Hij keek toe en zag haar blindelings iets pakken. "Je weet het juiste te kiezen hoor.." zei hij alsof hij klaagde. "Sla op mijn brood!..." sprak hij haast huilend uit. "Potver..." sprak hij. Maar daarna glimlachte hij snel. Een grapje om haar te plagen mag toch. Hij vond namelijk sla helemaal geen ramp. En er zat wat kaas bij en ham ook. Oeeeh, jum! Hij glimlachte en nam snel een hap. Hij glimlachte en at zijn mond leeg. "Ach, de mand zit tenminste vol met vezels..." sprak hij kalmpjes. "Broodjes zat, en ze hebben hier nog een leuke cafeetje..." sprak hij glimlachend en grinnikte. "Het smaakt goed hoor..." sprak hij. "Maak je niet zo zorgen, deze jongen hier heeft niet zo'n kieskeurige tong..." sprak hij kalm. Hij had na een tijdje zijn broodje leeg en ging direct door naar de mand en gritste er een willekeurig uit. Kalmpjes ging hij dichter bij haar zitten. "Maar misschien zijn ze wel zo lekker door de prachtige vrouw waar ik samen mee aan het lunchen ben..." sprak hij zachtjes maar vriendelijk. Hij glimlachte en gaf haar een klein kusje op haar wang. Daarna nam hij een hap van zijn tweede broodje om er weer van te genieten.

~Sorry.. Inspiratiegebrek.. ~

Fijn om zijn vertrouwen te hebben. Soms wilde ze dat ze haar eigen vertrouwen meer had, maar ja. Daar moest je aan werken, niet? Met Norwood erbij zou dat zeker lukken. 'Een boomkwekerij.. Dat lijkt me zo leuk!' Malaika staarde voor zich uit, blij met gedachtes aan bomen en zon. Haar aandacht werd snel getrokken toen Norwood niet blij leek te zijn met zijn sla. 'O, sorry!' riep ze meteen bezorgd uit, voor ze doorhad dat het een grapje was. 'Grapjas,' lachte ze, waarna ze een hap nam van haar eigen broodje. 'Als je het maar laat! Die mand gaat weer mee,' zei Malaika, waarna ze hem snel een kus op zijn wang gaf. 'Een leuk cafeetje? Anders moeten we dat maar opzoeken..' lachte ze. Anders werd Norwood straks nog misselijk van haar 'kunstwerkjes'. Nou ja.. eigenlijk waren ze best lekker. 'Hmmm.. Ik denk dat het door jou komt,' plaagde ze hem. Ze hoopte dat hij meer honger had dan zij; zoveel at ze nu ook weer niet. Het zou zo te zien wel mooi weer blijven.. en anderen zouden ze ook niet tegenkomen, hopelijk. Er liepen nog meer mensen rond, en vlak langs haar hoofd kwam ineens een frisbee gevlogen. 'Er zijn enthousiastere mensen hier,' merkte Malaika op. Zij zat wel lekker, had niet zoveel behoefte om heel actief te worden. 'Er zijn heel actieve jongeren hier,' grinnikte Malaika, die naar de frisbee keek en het ding oppakte. 'Hoe gooi je dit?'

Norwood glimlachte kalmpjes en gaf Malaika een klein kusje. "Ik zal wel eens kijken of ik dat later voor elkaar krijg..." sprak hij grinnikend. "Het duurt nog wel even voor ik met pensioen ben..." sprak hij zwijgzaam en grinnikte. Hij glimlachte en at zijn boterham op en nam een derde. Hij glimlachte. Hij kon er wel meer op. Hij had vanmorgen nog niets gegeten. Hij glimlachte en liet zich wat op zijn rug vallen en nam nog een hap. Toen hij deze had doorgeslikt glimlachte hij. "Ach, dat komt vast goed..." sprak hij kalmpjes op haar reactie dat de mand terug ging. "Oh, nee, dat kom echt door jou..." sprak hij. Hij kwam wat overeind toen hij haar hoorde vragen hoe ze iets moest gooien. Hij keek naar haar handen. "Een frisbee...?" vroeg hij vragend. Hij glimlachte en stond op. Trok haar overeind aan haar arm en ging achter haar staan. "Ten eerste houd je de frisbee goed vast. Hij legde zijn hand op haar pols. Je trekt je arm wat naar achteren en draait je bovenlichaam wat mee. Ondertussen stond hij vlak achter haar. Daarna zwaai je je arm als een gek naar voren en laat je op dit punt los terwijl hij met haar lichaam wat langzaam daar heen draaide zodat ze het een beetje door had. "Als het goed is moet hij dan weg zoefen..." sprak hij grinnikend. Daarna gleed zijn handen naar haar middel en gaf haar een klein kusje in haar nek. "Terwijl jij die frisbee gooit, zal ik nog een broodje vatten." sprak hij zachtjes en liet haar toen los.