Slenteren. Wat was dat toch een fijn woord. Het had niets interessants, maar leek toch allesbehalve saai. Een soort van tussenweggetje. Langzaam noch snel, vervelend noch leuk. Eigenlijk exact wat Lesaiah wilde op dit moment. Even een dagje zonder klagende collega's, zonder irritante zaken die afgehandeld moesten worden. Het boeide haar niet echt dat er iets fout was op Razen, dat was niet haar zaak, of dat er een teveel aan vis op Cassia was. Dat was toch normaal, op een waterplaneet? En het was bovendien niet haar planeet. Zelfs haar collega's zouden zich niet zo'n zorgen moeten maken. Die hele planeet was verdomme bevolkt door getalenteerde magiërs, zo moeilijk was het toch niet om een oplossing te vinden? Haar haren dansten in de wind, terwijl ze deze gedachten steeds maar herhaalde. Wat was haar doel hier eigenlijk? Tot nu toe had ze niet veel hoeven doen. In tegendeel. Ze was gewoonweg verveeld. Echt doodsaai, vond ze het. Niemand had haar eigenlijk om hulp gevraagd. Er waren geen directe problemen tussen mensen. Eigenlijk ging het veel te gladjes. 'Mein Gott, heeft er dan niemand problemen met de vredigheid hier?' mompelde ze, de vredigheid van het slenteren al bijna vergetend. Haar eerste woorden waren Grenaans geweest, uit pure frustratie. Wat deden alle andere Legendarische Magiërs nu? Fennon zou vast wel iets aan het doen zijn wat haar interesse zou wekken, maar ze wilde hem niet teveel storen. Ze was nu volwassen, en moest wat meer op zichzelf gaan leunen. Kadaj zou.. Nou, Kadaj was waarschijnlijk zichzelf aan het zijn. Haar wangen kleurden dieprood bij de gedachte aan Kadaj, maar die schudde ze snel weg. Neara... Zou ze bij Savador zijn? Die twee leken goed met elkaar op te kunnen schieten. Te goed. Bah, ze kon die man zijn bloed wel drinken. En ze was waarschijnlijk niet de enige. Dat hoopte ze. Vermoedde ze. Zag ze. Die twee anderen had ze niet helemaal door. Aidan leek een gewone man, altijd bezig met zichzelf. Tenminste, dat was haar vermoeden. En die andere, die Aura... Nee, die snapte ze ook niet helemaal. Zij leek nog wel de meest gewone van allen. Maar dat kon je niet uit een ontmoeting opmaken. Dat kon bij niemand. Hoewel ze bij Savador al wel een redelijk slecht gevoel had sinds hun ontmoeting. Wat wil je dan? En meteen haar opvolger beledigen. Haar opvolger... Ze dacht ook altijd na over wat anderen aan het doen waren, nooit over zichzelf. Misschien was dat maar beter ook, dan zou ze de tijd om zelf iets echt schadelijks te doen missen. En dat was eigenlijk het hele doel van deze wandeling. Niets proberen kapot te maken. Want als ze zich verveelde, werd ze chagrijnig. En als ze chagrijnig werd, dan borg je je maar beter.