Genevieve liet een kleine grom van woede uit haar keel komen terwijl ze over de wastafel gebogen stond en haar gezicht inspecteerde. ‘Inzoomen,’ beval ze haar magische spiegel. Ze zou zweren dat ze hem haast kon horen zucht toen hij deed wat zo bot van hem gevraagd werd. Nu zag Genevieve het goed. Een klein puistje, minuscuul gewoon. Maar ze zou hem verdelgen. Alles, maar dan ook werkelijk alles moest goed gaan op haar sollicitatie gesprek. Ze kon niet hebben dat haar misschien toekomstige baas dan de hele tijd naar die pukkel zat te staren. De bloedrode nagel van haar keurig gelakte wijsvinger gleed langs verschillende potjes en flesjes die op het plankje onder de spiegel stond tot ze gevonden had wat ze zocht. Ze pakte een flesje met een donkere vloeistof, een beetje de kleur van inkt. Ze pakte een wattenstaafje doopte het voorzichtig in het flesje en tipte zacht het puistje aan. Direct begon de ongewenste uitgegroeide mee-eter te krimpen tot hij geheel verdwenen was. Nu was de huid van Genevieve weer glad en vooral puistenvrij. Met een tevreden glimlach zette ze het flesje terug. Meer deed ze niet aan haar gezicht. Geen rotzooi smeerde ze verder erop. Het enige wat ze echt niet wilde hebben waren oneffenheden in haar gezicht. De rest maakte haar weinig uit.
Met stevige passen liep ze de badkamer uit en trok onderweg haar hakken en haar jas aan. Ze draaide nog een rondje voor haar spiegel in haar slaapkamer die haar hele profiel liet zien en wierp toen een blik op de klok. Ineens werd de zelfverzekerde glimlach van haar gezicht geveegd. Als ze niet op zou schieten zou ze haar shuttle missen! Genevieve rende naar de deur en greep in het voorbijgaan nog net haar tas.

Na een vermoeiende reis met een aantal andere mensen in de shuttle waar Genevieve zich alleen maar aan kon ergeren was ze dan eindelijk op de academie. Ze knikte de piloot even gedag en stapte toen uit. Ze keek de shuttle even kort na maar richtte haar barnsteenkleurige ogen toen voor zich. Het eerste wat in haar opkwam bij het zien van de school was dat hij groter was dan ze had verwacht. Maar ja, toen ze stage liep, nog niet zo heel lang geleden, had ze altijd op kleinere scholen gestaan. Soms vroeg Genevieve zich af of ze echt niet beter gewoon psychologe had kunnen blijven waar ze voor gestudeerd had in eerste instantie. Maar nee, zij moest weer zo nodig les gaan geven.
Een korte blik op haar horloge vertelde haar dat ze nu maar eens moest gaan zoeken naar het kantoor van een man die Savador scheen te heten. Straks zou ze nog te laat komen ook. Met stevige passen weergalmde haar hakken door de gangen. Soms moest ze even blijven staan om de weg te vragen maar ze had het redelijk snel gevonden. Nog een nerveuze blik op haar horloge en ze wist dat ze nog op tijd was. Mooi. Genevieve ontspande haar gezicht en liet alle stres van zich afglijden. Ze schudde nog even met een hand door haar gouden lokken waarbij het kleine vonkjes uitkwam en zachtjes knetterden. Daarna hief Genevieve elegant haar hand op en klopte rustig aan.

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:. ~ Ave diabolus ~ ____________________________________ Met, zoals gewoonlijk, een tot de rand toegevuld wijnglas in zijn ene hand en de andere losjes rustend op zijn bovenbeen liet Savador de klok de tijd langzaam wegtikken. Hij zat schuin op de vensterbank en staarde door het raam naar buiten, dat een rijk uitzicht bood over het buitenterrein van de school. Als hij had gekund was hij naar het grote raam op de Dark Magicians etage gegaan. Vanuit daar kon je alles in de gaten houden bij de poorten en de ingang van de school. Wie er het schoolterrein opkwam, wie er vertrok. Maar het zou hem teveel energie vergen, teveel pijn en moeite eer hij op de etage aankwam. En dus bleef hij hier. In stilte nam hij een klein slokje uit zijn glas, zijn blik afwezig in de verte gericht. Een nieuwe leraar in duistere magie, ze kon ieder moment aankomen. Ergens was hij blij toe dat die achterlijke Kale hier waarschijnlijk niet meer rond zou zwerven, maar ergens bezorgde het hem ook een lichte steek in zijn maag. Hij kon slecht tegen veranderingen. Het was nog een troost dat deze nieuwe leraar een vrouw was. Savador hoopte vurig dat het geen typetje was zoals Delaija of Malaika, er waren nu wel genoeg giebelaars die er een hobby van maakten om over hem te roddelen wanneer hij er niet was. En mocht het lot het willen, dan wenste hij het liefst dat het een persoon was waar hij het wel goed mee kon vinden. Wat zijn collega's betreft had hij niet echt iemand waar hij zo nu en dan eens praatje mee kon maken. Eigenlijk vooral om de reden dat hij een grote haat had voor zijn recentelijke collega's. Savador had juist net weer het glas aan zijn lippen gezet toen hij midden in die beweging lichtelijk opveerde toen een rustig geklop op de deur door de kamer klonk. Hij draaide zijn hoofd loom naar de deur om er even een aantal kleine seconden naar te staren. Toen zette hij zijn wijnglas weg en stond moeizaam op. Dat moest ze zijn. Met een kruk onder een arm voor de nodige ondersteuning baande hij zich op zijn eigen gemak een weg naar de deur. Hij kon de magiebron van duistere magie aan de andere kant van het hout al bijna voelen. Voorzichtig ging de deur open; eerst op een kiertje, vervolgens al gauw helemaal zodat zijn gestalte in volle glorie aan de gast voor hem onthuld werd. De vrouw voor zijn neus mocht er wat hem betreft graag wezen, en hij kon het dan ook niet even laten om haar zo onopmerkelijk mogelijk van top tot teen te bekijken. Er stond een klein smalend grijnsje op zijn bleke gelaat toen zijn blik zich weer op de wat honinggeel gekleurde ogen van de vrouw vestigden. Flatteus en welgevormd. Hij wilde echter niets laten blijken, want ze was hier niet om door hem bekeken te worden. 'Jij moet de sollicitante zijn,' beaamde Savador op een monotone toon in plaats van een vragende. Hij hield de deur verder open en stapte uitnodigend opzij. 'Kom erin.'

Genevieve bleef staan wachten voor de deur. In haar gedachten liep ze alles nog eens een keertje door. Had ze haar papieren wel bij zich, haar cv, diploma’s. Was ze niet vergeten om de deur thuis op slot te doen voor ze vertrok? Dat was een zorg voor later. Want snel nar die gedacht ging de deur op een kiertje open, om daarna helemaal open te gaan zodat Genevieve nu vlak voor een man van onmiskenbare Shadraanse afkomst stond. Zijzelf had ook wel wat Shadraans bloed door haar aderen stromen, maar zij was geen volbloed. Ook de vurigheid van Raziaans bloed stroomde door haar lichaam. Toch was het de Shadraanse kant die haar moeder haar nagelaten had wat haar had geïntrigeerd. Daar was ze dan ook op door gaan leren en uiteindelijk kon ze nu zelfs zeggen dat ze erin gespecialiseerd was.
Ze liet niet merken dat ze wist dat ze bekeken werd. Hij zou niet de eerste zijn. Niet dat Genevieve er veel op tegen had. Ze deed ontzettend haar best om haar uiterlijk zo goed mogelijk te verzorgen en dat mensen naar haar keken betekende alleen maar dat ze daarin slaagde. Nu ze erover nadacht gaf dit haar wel even de gelegenheid om de man voor haar ook eens te bekijken. Hij was vrij lang, maar op haar hakken was zij dat ook. Zonder zouden ze vast maar een paar centimeters schelen. Hij had verder lang, zwart haar. Over lang haar was Genevieve’s mening altijd zwaar verdeeld. Lang haar bij een man stond leuk en sexy of juist onverzorgd. Bij deze man was het eerder een mengeling van die twee. Zo verzorgd zagen zijn zwarte lokken er niet uit maar ze paste wel bij hem. Haar blik eindigde bij die van hem: recht in zijn ogen. Op zijn woorden die meer concluderend dan vragend klonken knikte Genevieve even. ‘Genevieve Faye. Aangenaam kennis te maken,’ stelde ze zichzelf eerst voor. Pas daarna stapte ze het kantoor van de man binnen.

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:. ~ Ave diabolus ~ ____________________________________ Ergens tussen de kolkende massa voelbare duistere magie baande zich een streng vuurmagie door de kunst van Shadraanse herkomst, als een rood lint tegen een zwarte achtergrond. Savador had zich in eerste instantie vooral gefocust op de onmiddellijk herkenbare duistere magie, waardoor hij de tweede magiebron later pas opmerkte. Duister en vuur, de enige twee vaardigheden die hij ook in zijn aard had. Hij wilde liever niet laten blijken dat hij de vrouw voor hem stiekem grondig aan het bekijken was, maar de geboeide blik in zijn slangachtige ogen door de schoonheid voor zijn neus was onmisbaar. Onvermijdelijk ook, hij was en bleef immers een man. Onbewust werd hij in dit eerste moment eveneens bekeken, maar hij sloeg er geen acht op. Ergens diep van binnen had hij toch wel gewenst dat hij met een gezond uiterlijk voor de dag was gekomen, al was het alleen voor een betere indruk. Niets aan te doen. Het lot had bepaald dat hij stervende was, hijzelf niet. Hij richtte zijn blik op het wat mooi bruin geteinte gelaat van de vrouw toen haar blik uitkwam bij zijn ogen. Tot ze zelf het initiatief nam om op zijn woorden te antwoorden bleef Savador een klein moment in haar ogen staren voor hij weer de gelegenheid kreeg om te spreken. 'Genevieve Faye. Aangenaam kennis te maken,' stelde de vrouw zich voor. Aangenaam, zéér aangenaam. Dat was het naar zijn gevoel zeker. Als hij had geweten dat er een schoonheidskoningin als deze vrouw langs zou komen, dan had hij vooraf even de tijd genomen om elegantere kleding aan te trekken, zijn zieke uitstraling wat op te peppen en zijn charmantste glimlach te oefenen. 'Savador Jaellvìas Sathandiai. Insgelijks,' sprak hij haast hoffelijk. Savador deed een stap opzij toen Genevieve binnentrad, en betrapte zichzelf erop dat hij een poging deed de geur die haar nazweefde in het voorbijgaan onopmerkelijk op te snuiven. Ze was al zijn kantoor binnen eer zijn neusgaten iets hadden kunnen opvangen. Zonder zijn blik van Genevieve af te scheuren draaide hij zich naar haar om. 'Ga zitten,' met een klein gebaar van zijn bleke hand duidde hij de stoel aan die al voor haar klaar stond. Hij deed zwijgend achter hem de deur dicht en beende in een onstabiele pas naar zijn bureau, waar hij moeizaam achter neerzeeg. Met een klein ravissant glimlachje richtte hij zich uiteindelijk weer tot Genevieve. 'Je bent van ver gekomen?' deed Savador eerst een poging een gesprekje aan te knopen voor ze tot de zakelijkere dingen zouden komen waar Genevieve hier voor was.

Al snel nadat ze zich had voorgesteld kreeg Genevieve de naam van de man voor haar te horen. Savador Jaellvìas Sathandiai. Dat was een flinke mond vol. Genevieve was ergens wel benieuwd of de man aan iedereen zijn volledige naam voorlegde. Toen hij haar gebood te gaan zitten liep ze naar de stoel. Ze vouwde haar rok onder zich glad en ging zitten en zette haar zwarte tas naar zich op de grond. Ze sloeg haar ene been over de andere zodat haar ontblootte onderbeen in een schuine lijn naar beneden ging en eindigde met een elegante zwarte hoge hak aan haar voet. Genevieve was niet echt het type voor panty’s. Ze maakte altijd ladders in die dingen. Dus als ze een rok aantrok had ze daar altijd blote benen onder. Nu kon dat ook makkelijk, het was immers warm genoeg. Ze droeg een bordeaux rode rok al neigde hij meer naar de kleur van bloed. Niet dat er veel verschil tussen die twee zat. Verder had ze een hagelwitte bloes aan, de bovenste knopen los zodat ze een klein stukje decolleté zichtbaar lieten. Een simpele gouden ketting met een hanger dat veel weg had van en herfstblad rustte tussen haar sleutelbenen terwijl in haar oren bijpassende oorbellen bungelden. Over de witte bloes droeg Genevieve een jasje dat perfect kleurde bij de rok. Om haar ene pols droeg ze een gouden schakelarmband en om de ander een horloge. Genevieve pakte even al haar lokken haar bijeen en legde ze over een schouder waarbij er weer kleine knetterende vonkjes vrij kwamen.
Ze luisterde naar het sluiten van de deur. Daarna pas viel het haar op hoe mank en onstabiel Savador wel niet liep. Haar ogen keken even snel de kamer rond op zoek naar een kruk of iets dergelijks. Ze gaf haar zoektocht al snel op toen Savador haar een vraag stelde over haar reis. ‘Dat valt wel mee hoor. Zo heel ver ligt Razen niet. Als ik van Shadra was gekomen dan was ik langer onderweg geweest,’ sprak ze met een kleine glimlach.

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:. ~ Ave diabolus ~ ____________________________________ Vanachter zijn bureau keek hij zwijgend toe hoe Genevieve haar korte bordeauxgekleurde rok gladstreek vooraleer ze plaatsnam op de voor haar bestemde stoel. Met zijn ellebogen steunend op het bureau, zijn hande onder zijn kin gevouwen en zijn starende slangachtige ogen die iedere kleine beweging van Genevieves verschijning nauwkeurig opvingen, alsof hij niets van deze vrouw wilde missen. Hij kon er niets tegen doen of zijn blik dwaalde haast automatisch even af naar haar ontblootte benen die centraal werden gesteld in de positie zoals ze nu zat. Hadden al zijn collega's maar zo'n wonderschoon voorkomen, dan was hij geneigd zich veel meer tussen zijn werkpartners te mengen. Zijn aandacht werd getrokken door zwakke knetterende vonkjes die uit Genevieves goudbruine lokken vrijkwamen toen ze haar haar bijeen pakte en over haar schouder drapeerde. Eigenaardig. Savador richtte zich wat in zijn stoel op toen Genevieve antwoordde op zijn vraag en hem daarbij een kleine glimlach schonk. Voor hem was het echter een lust voor het oog. 'Werkelijk?' sprak hij zacht. Zijn mondhoeken krulden om tot een bekoorlijk glimlachje zonder dat hij het daarbij ook maar waagde om zijn geïntrigeerde bik van Genevieve af te scheuren. 'Ah ja, Razen. De tropische temperaturen, de romantische zonsondergangen..' Zijn starende blik leek even iets beduidens te krijgen. Een snelle flits, daarna was het weer verdwenen. 'Ik heb er ook nog een hele tijd gewoond voor mijn studie.' Savador zweeg een hele tijd waarin hij in de stilte Genevieve een poos lang enkel bleef aanstaren. Daarbij leek hij wel een standbeeld zoals hij roerloos in zijn stoel zat. 'Maar goed, Genevieve,' kwam hij vanuit het niets plotseling ter zake en in beweging. Savador schraapte zacht zijn keel en rechte zich wat weer. 'Kan ik je allereerst iets te drinken aanbieden?' Vanonder zijn bureau haalde hij een volle fles wijn tevoorschijn en hield het tonend naast zijn gezicht om het Genevieve te laten zien. 'Bellavonne d'Chateaux, pure Shadraanse rode wijn uit 1971. En ik zou het niet erg vinden om 'm met je te delen.' Savador tikte glunderend op de glazen fles alsof er veel meer in zat dan enkel een alcoholische drank van de duurdere soort en lachte zacht binnensmonds om zijn eigen woorden.

Bij het horen van Savadors zachte vraag over haar woorden knikte Genevieve even . Ook zij liet haar ogen niet van Savador afdwalen, al had dat heel andere redenen dan zijn geïntrigeerde blik verried. Een rustige glimlach verscheen op haar lippen bij Savadors woorden over Razen. ‘Zeker, het tropische, meest geliefde vakantieoord,’ stemde ze in. Ze keek even aangenaam verrast op toen Savador haar wist te vertellen dat hij nog een tijdje op Razen had gewoond vanwege zijn studie. ‘Echt waar?’ vroeg Genevieve met een grijns. ‘Mijn studie was ook een van de redenen dat ik er ging wonen. Maar los van dat is het eigenlijk ook mijn geboorteplaneet. Al ben ik opgegroeid op Shadra. In tegenstelling tot mijn ouders ben ik echter terug gekeerd naar mijn vaders geboorteplaneet,’ vertelde ze met een licht enthousiasme als ondertoon in haar stem. Ze begon de man achter het bureau wel te mogen. Tot zover kon ze het in elk geval goed met hem vinden.
Toen Savador wat later, en haast uit het niets ineens ter zake kwam, werd Genevieve’s blik ook wat serieuzer. Ze had niet echt de kans om zijn vraag eerst te beantwoorden aangezien Savador al een fles wijn tevoorschijn had getoverd. Haar blik ging naar de fles, haar ogen gleden over de woorden op het label terwijl Savador het op las. ‘Verleidelijk, erg verleidelijk. Tegen zo’n goede wijn valt haast geen nee te zeggen. Eigenlijk mag ik niet, maar één glaasje kan denk ik geen kwaad,’ nam ze zijn aanbod aan. Terwijl ze met hem sprak waren haar ogen terug gegleden naar die van Savador en voor heel even waren er een paar rode vonken tussen de barnsteen kleur van haar irissen te zien. Ze waren zo snel weer weg dat iemand die niet goed gekeken had ze waarschijnlijk niet eens opgemerkt had.

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:. ~ Ave diabolus ~ ____________________________________ De eerst zo onwennige sfeer begon al een vastere, fijnere vorm te krijgen naarmate Genevieves verblijf langer duurde. En Savador amuseerde zich er met alle genoegen aan. 'Zeker, het tropische, meest geliefde vakantieoord,' was Genevieve van mening over Razen. Zijn mondhoeken krulden om tot een breder glimlachje. 'Absoluut,' vulde hij haar woorden zacht aan. Razen was dé planeet voor vakantiegangers, dat was vooral zo geweest in de tijd dat hij er verbleef voor de eerste baan hier die hij nu had. Mierennesten bestaande uit toeristen en ventilators op de hoogste stand, de twee gouden leidmotieven voor de tropische planeet waar hij destijds iedere dag wel mee te maken had. 'Echt waar?' reageerde Genevieve grijnzend toen hij haar vertelde er zelf gewoond te hebben. Ze leek er tamelijk verrast over te zijn. 'Mijn studie was ook een van de redenen dat ik er ging wonen. Maar los van dat is het eigenlijk ook mijn geboorteplaneet. Al ben ik opgegroeid op Shadra. In tegenstelling tot mijn ouders ben ik echter terug gekeerd naar mijn vaders geboorteplaneet.' Savador luisterde met over elkaar geslagen armen en een geamuseerde glimlach op zijn smalle lippen. Kennelijk waren zijn ongeuitte schietgebedjes om voor de verandering wel eens in de smaak te vallen bij een collega ergens van bovenaf gehoord, en dat zinde hem. 'Ik heb heel mijn jeugd op Shadra doorgemaakt, tevens dat het mijn geboorteplaneet is en alle Shadraanse disciplines me als een lap is opgenaaid. Met de onstrafbare lichamelijke straffen toendertijd om dwangmatig respect af te dwingen is het kinderen zwaar bevallen, kan ik je zeggen.' Hij keek Genevieve een kleine tijd roerloos aan. Langzaam verscheen er echter weer een olijk grijnsje op zijn gezicht die zich zo verbreedde dat hij er zijn ogen bij sloot en richtten zijn schouders zich tot zijn nek op. 'Wellicht had ik mezelf ook een mooi zomers tintje kunnen verschaffen als ik geboren en getogen was op Razen,' doelde hij heel onschuldig op Genevieves alles behalve bleke gelaat. Het werd nog meer dolletjes gezellig toen Savador achtte een wijnfles tevoorschijn te halen en haar een glaasje aanbood, al kwam hij intussen wel tot de zakelijkere dingen. 'Verleidelijk, erg verleidelijk. Tegen zo’n goede wijn valt haast geen nee te zeggen. Eigenlijk mag ik niet, maar één glaasje kan denk ik geen kwaad.' Savador wuifde haar licht zelftegensprekende woorden weg met een slappe hand en een triomfantelijk glimlachje. Ondertussen had hij twee wijnglazen gepakt en vulde de eerste door de fles halfschuin te houden. 'Eén glaasje kan geen kwaad,' stelde hij haar woorden zacht met zekerheid vast. Daarbij sloeg hij zijn slangachtige ogen met een licht sinistere blik vanuit zijn bovenste ooghoeken naar haar op terwijl zijn handen intussen het motorische werk verrichtten om het tweede glas in te schenken. 'Dus, Genevieve,' zijn stem klonk opeens veel meer gelaten en energieker. Savador hief in een elegant beweginkje zijn wijnglas op en schoof het glas voor Genevieve dichter naar de rand van zijn bureau, zodat ze er makkelijk bij zou kunnen. 'Je hebt je papieren bij je? Je diploma's, je CV, je scripties en getuigschriften - het hele pakket?' Glimlachend nam hij een slok van zijn wijn. 'Ik ben voornamelijk enkel gesteld op het bezichtigen van het CV en eventuele diploma's. Naar de rest kijk ik niet zo nauw,' stelde hij Genevieve vriendelijk gerust. Of het voor Savador alleen was om het feit dat hij haar aanlokkelijke en attente vrouw vond, was niet echt duidelijk. Vooral omdat dit Genevieves eerste confrontatie met hem was. Maar hoe dan ook was hij bij vele andere sollicitanten lang niet zo makkelijk geweest als bij Genevieve.

Toen Savador begon te vertellen over een klein stukje van zijn jeugd knikte Genevieve begrijpend. Ook zij had een aantal van die dingen nog mee moeten maken. Dat was niet altijd even leuk geweest. In de kleine stilte die erna kwam overdacht Genevieve voor een moment die ervaringen. Ze waren hard geweest en lang niet altijd even eerlijk of terecht, maar het had haar wel gemaakt tot de vrouw die ze nu was. Ze keek weer op toen ze Savadors stem weer hoorde. Direct verscheen er een hernieuwde glimlach op haar gezicht die hem leek te bedanken voor dat compliment. ‘Dat is het voordeel als je een Raziaanse bent. Je hoeft nooit de zon in als je bij wil kleuren,’ grapte ze zachtjes. Daarna was het moment dat Savador de wijn tevoorschijn had gehaald. Ze wachtte rustig tot hij een glas voor haar had ingeschonken. Toen hij haar naam zei keek ze opnieuw op naar hem. Ze zocht zijn ogen op en vestigde daar haar blik op. Hij begon haar te vragen naar de spullen die ze mee had genomen voor de sollicitatie en stelde haar meteen gerust dat hij eigenlijk alleen maar naar haar CV en haar diploma’s zou kijken. ‘Uiteraard,’ sprak ze tegen Savador terwijl ze opzij naar haar tas greep en die even op schoot trok. Ze maakte hem open, streek wat in de weg hangende lokken achter haar oor en begon te zoeken tussen de papieren. Al snel had ze haar CV gevonden. Ze haalde het ertussenuit en legde het voor zich op het bureau waarna ze aan poging twee begon om de rest te vinden. Al snel volgde haar getuigschriften en haar scripties. Als laatste haalde ze haar diploma’s uit de tas. Eén voor haar opleiding als lerares en de ander voor psychologie. Ze zette ze tas weer naast zich op de grond en pakte de andere papieren om er een net stapeltje van te maken. Dat legde ze weer op het bureau waarna ze het naar Savador toe schoof. Ondertussen ging haar andere hand richting het wijnglas en nam dat op schoot terwijl een hand de voet van het glas ondersteunde. ‘Ik hoop dat het in orde is,’ sprak ze voordat ze een slokje wijn nam. Ze voelde de donkerrode vloeistof haar mond vullen en langs haar keel glijden. De nasmaak bleef lang hangen. Dit was echt een goede wijn.

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:. ~ Ave diabolus ~ ____________________________________ De stemming voelde anders aan dan bij andere sollicitanten die nerveus en schoorvoetend voor zijn kantoor stonden, veel opener. En Savador betrapte zichzelf op het glasharde feit dat hij helemaal geen moeite had om verhalen uit zijn jeugd met Genevieve te delen. Misschien om haar vast het een en ander over hem te weten te laten komen, gegevens die maar weinig andere mensen over hem wisten. Misschien om beter in de smaak te willen vallen. Maar het was geen lariekoek die hij haar vertelde. Om het moment van spanning en stilte te verbreken kwam er vanuit het niets een klein joligheidje, als een in een oogwenk vallende ster in de diepzwarte nacht. Zijn mondhoeken krulden zich beetje bij beetje verder om bij het horen van Genevieves grappende opmerking als reactie. Hoe het ook zij had hij niets liever dan Shadraans willen zijn, inclusief alle eeuwenoude tradities en de typische norsigheid dat bekend stond over het Shadraanse volk. Hij was een volbloed en als het moest torende hij met kop en schouders boven tegenstanders uit om zijn mannetje te staan voor zijn geboorteplaats. Niets ging immers boven Shadra. Nadat hij zijn nieuwe voor zo-even nog ongeopende wijnfles gedeeld had met Genevieve stelde hij de natuurlijke vraag om haar papieren te mogen bezichtigen. Met in elkaar gevlochten vingers waar hij zijn kin op liet steunen keek Savador met een glad glimlachje toe hoe Genevieve haar meegenomen tas op schoot pakte en tussen de inhoud zocht naar de gevraagde perkamenten. Niet dat hij er zwaar op zou beoordelen of ze hier aan de slag kon gaan of niet. Voor hem was het uiteindelijke oordeel eigenlijk al besloten, al was ze hiervoor toiletjuffrouw geweest. Overdreven als het misschien kon zijn zag hij er een kleine kans in om een andere schone parel als sollicitante voor zijn neus te krijgen, mocht hij Genevieve afkeuren. Eén voor één kwamen de benodigde papieren boven duiken. Allereerst haar CV die voor hem op zijn bureau kwam te liggen, daarna volgde de rest. En tot alles in een nette stapel binnen handbereik lag bleef Savador roerloos toekijken. 'Ik hoop dat het in orde is.' Langzaam kwam hij in beweging en reikte met een bleke hand naar de papieren. Hij hoopte het ook, hij hoopte het vurig. Een aantal kleine minuutjes verstreken terwijl hij in de aanhoudelijke stilte de tijd nam om alles te bekijken. Gespeeld doorgrondig, verborgen achter zijn verbeten uitdrukking van lichte fronsen en overlezingen van zinnen die hij allang in zich op had genomen. Hij maakte met licht opgetrokken wenkbrauwen uit zwakke verrassing een goedkeurend knikje met zijn hoofd en keek Genevieve weer even aan. 'Zo zo. Psychologie?' Hij grijnsde haar breed toe en ondersteunde zijn wat schuin houdende hoofd met een vuist, waarna hij een kort moment van stilte creërde. Daarin staarde Savador haar alleen maar aan. 'Je moet vast begripvol zijn,' zei hij zacht. 'En intelligent,' vulde hij zijn eerdere woorden nog zachter aan. En mooi, en pompeus, en geheimzinnig, en lief, en - alles. Hij schraapte voor een tweede maal zijn keel en rechtte zich op in zijn stoel. 'Maar laat me weer ter zake komen.' Hij forceerde zich met volle tegenzin uit zijn dromerige gedachtes en tikte de papieren tussen zijn handen op het bureau om er weer een net stapeltje van te maken. 'Je CV, je diploma's en de overige papieren: alles is prima in orde,' deelde hij Genevieve glimlachend mee. Hij gaf haar persoonlijke papieren weer orderlijk terug. 'Welkom in het team,' veel losser dan eigenlijk hoorde bij een serieus sollicitatiegesprek - het zwaarder bevallende effect van de wijn - hield Savador in een tandenontblootte grijns zijn hand op, wachtend op een high five van Genevieve. Hij vond het immers toch wel iets om te vieren nu er eindelijk een acceptabele collega was gearriveerd.