Rustig wreef Ivy door haar haren. Nou, de eerste les had ze ook weer achter de rug gehad. Ze had de vrouw ontmoet die haar lerares dus eigenlijk was – een soort van – en vond dat ze nu wel weer genoeg stress achter de rug had. Lerares zijn was niet makkelijk, maar stagiaire zijn ook niet. Telkens weer die stress en sommige leerlingen die je voor de gek hielden en soms niet echt respectief tegenover je waren. Toch hield Ivy van leerlingen, juist omdat ze zo fel voor hun mening konden uitkomen. Ze lieten in elk geval weten wie hier de baas zou zijn als de leraar zich niet behoorlijk gedroeg en dat verdiende respect, ook gewoon voor het durven. Natuurlijk mocht ze daar geen voorstaander van zijn, want ze was zelf iemand die de leerlingen moest leren om respect te hebben voor anderen, maar toch vond ze het wel knap van ze. Vroeger was zijzelf ook erg fel voor haar mening uitgekomen. Het was eigenlijk een wonder dat Savador haar had aangenomen. Ze had gehoord dat het een tijdje niet goed met hem was gegaan en had een brief achtergelaten op zijn bureau, niet wetend of hij het gevonden had, maar goed. Ze wreef door haar rozige haren. Ja, roze. Of violet. Ja, violetachtig meer. En ze had blauwe ogen. Eigenlijk zag ze er niet uit als een stagiaire. Nou ja, ergens wel, maar ergens ook weer niet. Ze gedroeg zich soms gewoon heel erg als een schoolmeisje. Ze had Yamato nog maar pas ontmoet, maar die bleek ook al weer weg te zijn. Nou ja, jammer, toch? Ze slikte even en koos uiteindelijk een jurkje. Het jurkje kwam tot onder haar knieën. Ze had er Delaija ook al mee zien rondlopen, met een jurkje, dus het was nog redelijk respectief.

Ze kamde haar haren en deed het in een knot. Ze liet een paar lokken loshangen, vooral aan de voorkant van haar hoofd, zodat een deel van haar haren – de scheiding, zoals ze dat ook wel noemden, of een bles – voor haar wenkbrauwen hing. Rustig ging ze, op blote voeten, de trap af. Ze ging toch naar de waterval, dus schoenen aan doen had geen zin. Tenslotte had ze een grote blaar op haar hiel die verschrikkelijk veel pijn deed. Ze glimlachte even en liep weer verder. Haar blaar prikte, maar ze probeerde het zoveel mogelijk te negeren. Even later was ze al bij de waterval en ze liet zich op de grond zakken. Het was lekker warm en het kabbelende water maakte haar best wel rustig eigenlijk. Ze sloot genietend haar ogen en liet haar lichaam rustig achteruit zakken. Ze keek naar boven en sloot haar ogen opnieuw, zodat ze met gesloten ogen op de het gras lag. Lekker.

- &Ivar -

Binnenkort zou Ivar weer in de klas staan, als stagiaire. Zijn familie kwam serieus geld te kort en hij kon niet langer thuis blijven hangen en geld verspillen. Hij moest zo snel mogelijk zijn opleiding tot leraar afronden, maar daarvoor had hij eerst een stage periode nodig. Deze school was daar geschikt voor, hij had een slaapplek en er was te eten. Zo belastte hij niet onnodig zijn familie nog meer. Het zou waarschijnlijk wel zwaar zijn, maar hij had het er voor over. Misschien wilde hij niet al altijd leraar worden maar er zat weinig op. En aan de leraren die hij hier had gezien,had niemand leraar-zijn op nummer 1 staan. Chagrijnig aan de koffie, sjokkend naar de lokalen. Er was bijna geen verschil tussen leraar en leerling.

Ivar liep naar de watervallen om daar nog een beetje van zijn vrije tijd te genieten. Daar zou hij het rest van het jaar waarschijnlijk weinig tijd nog voor hebben. Ivar struikelde over iets heen en ging plat op de grond. Kwaad mompelend keek hij achterom over wat hij heen was struikeld. Het was een nog jonge vrouw. ‘Excuseer’ mompelde hij beschaamd. ‘Ik had u niet zien liggen.’ Terwijl hij overeind krabbelde.

(druk met hw)

Ivy hield snel haar hand voor haar mond. Ze moest haar lach smoren. Ze wou de man niet verder irriteren. Normaal, als ze een leerling was, zou ze zich echt kapot gelachen hebben, maar dit vond ze als stagiaire niet echt meer gepast. ‘Het geeft niet. Ik lig hier geloof ik ook een beetje ongepast,’ glimlachte ze wegwuivend naar de jonge man. Ze vermoedde dat hij een stagiaire was, aan zijn grootte te zien, maar het kon ook mogelijk een leraar zijn. Ze ging maar voor het eerste. Zijzelf zag er nu ook niet bepaald uit als een leraar. Snel stond ze op en streek haar jurkje glad, zodat ze toch een beetje normaal overkwam op de jonge heer. ‘Aangenaam kennismaking, ik ben Ivy, stagiaire Dark Magic,’ stelde ze zichzelf voor en ze stak haar hand vriendelijk uit, waarna ze kuiltjes in haar wangen kreeg omdat ze vriendelijk lachte. Hè, ze leek eigenlijk gewoon nog – volgens zichzelf dan – op een jong, achttienjarig schoolmeisje. Ze was eenentwintig, maar dan nog. Het was een niet echt oude leeftijd. Maar als de lerares Dark Magic ermee zou kappen of ze zou genoeg opgeleid zijn om het vak ook te doen, zou ze dus invallen. Ze moest bijna giechelen als ze eraan dacht hoe ze haar dan zouden noemen. Miss Ivy. Oké, dacht stond dus echt niet. Nadat ze vermoed had – als Ivy nu eenmaal in gedachten was, kon ze er heel lang in blijven hangen en alles om zich heen vergeten, soms was ze gewoon echt een schoolmeisje, vond ze zelf dan – dat de jonge man haar hand geschud had, liet ze haar hand weer naast haar zij hangen. Ergens moest zij zich ook wel beschaamd voelen, omdat zij hier lag en zo iedereen kon laten struikelen. Ook al was het misschien niet echt haar fout.

Ze schudde het weg. Het was nu eenmaal gebeurd, ze kon er niks meer aan doen en er eeuwig over na blijven denken had ook geen zin. Ze lag wel vaker zo. Gewoon, om eens even te genieten van de rust, die je als stagiaire niet echt vaak had – omdat je bij de lerares moest blijven en daaruit dus kon leren, soms leken stagiaires gewoon net honden – maar in elk geval vaker dan de leerkrachten. Ja, ze had respect voor die mensen. Ook gewoon het geduld om moeilijke leerlingen – qua gedrag – aan de praat te krijgen of aan het werk te zetten. Dat had ze als kind al zo gevonden, ook al was ze best een lastpak geweest vroeger. ‘Bevalt het u een beetje hier?’ vroeg ze zo beleefd mogelijk aan de jonge man. Ze kon nu niet meer giechelen en dat soort stuff. Nee, dit was de tijd waarop ze volwassen moest worden en de leerlingen een voorbeeld moest geven, helaas. Eigenlijk wou ze liever de gekke lerares uithangen. Waarom deed ze dat eigenlijk gewoon niet? Gewoon een beetje gek doen, om de leerlingen te ontspannen. Haar ogen fonkelden even, maar ze richtte zich algauw weer op de jongeman voor haar.

- Net twee uur overhoring achter de rug... Ik word gek -