vrije tijd

Yamato zette met een doffe tik zijn tas op de grond naast de tafel in de lerarenkamer waarna hij even rondt keek. Hij was blijkbaar momenteel de enige hier. Yamato zuchtte en liep rustig naar de koffieautomaat, normaal dronk hij eigenlijk geen koffie, maar dan was hij normaal ook niet zo hunkerend naar een kleine oppepper, en dat deed de cafeïne in koffie echt uitstekend. Langzaam liep hij terug waar hij een stoel pakte en melk en suiker in zijn koffie gooide. Even liet hij het af koelen voor hij een slok nam en bukte zich ondertussen om zijn tas te openen en een roman uit zijn tas te halen. Het was niet een dik boekwerk, maar Yamato was verslaaft geraakt aan de serie en had eigenlijk altijd wel een deel in zijn tas zitten voor als hij zich verveelde of hij even wou ontspannen, nu allebei van toepassing. Hij had weliswaar als 'huiswerk' het onderzoek doen en maken in elkaar zetten van lesstof, maar dat had Yamato al een paar dagen geleden afgerond, hij liep zelfs voor aangezien hij de laatste tijd veel had gedaan in de lessen dat de echte lerares aardemagie was uitgevallen, iets wat voor Yamato zijn gevoel iets te vaak gebeurde. Eigenlijk zou hij haar moeten vragen of hij een aantal lessen zou mogen geven zodat de leerlingen niet te ver achter kwamen, maar hij had haar nog niet kunnen bereiken. Hij had toch nog de materialen en dergelijke in zijn tas zitten om te bewijzen dat hij een les kon geven voor het geval hij haar toevallig tegen kwam. Ondertussen las Yamato echter gewoon verder, in gedachte verzonken zowel door het boek als door de gedachte aan toekomstige lessen. Hij merkte het zelfs niet echt toen de deur ondertussen achter hem open ging en er iemand naar binnen stapte

Met een zucht verliet Libby het lokaal lichtmagie. Ze had zojuist een les gegeven en die was nog al zwaar uit gevallen. De kinderen luisterde totaal niet en de hele les liep in de soep. Misschien kwam het door de frustratie die ze had door de onduidelijkheid die eigenlijk ook weer heel duidelijk was. Sam hoefde haar niet en dat was dat. Hij was gevallen op een of andere groenharig kind dat hij "bijles" gaf. Pff. Bijles in zoenen zeker. Met een niet zo vrolijk hoofd liep ze richting de leraren kamer. Ze had haar les eerder afgekapt omdat er niks te beginnen was met die pubers. Het was daarom wel een geluk dat Malaika er niet was. Dat zou namelijk een dikke onvoldoende zijn dan. Ze had haar spullen in haar tas gesmeten zodra de kinderen weg waren en had haar haren in een hoge staart gestoken. Niet dat het veel hielp, de lokken die te kort waren, en dat waren er behoorlijk was, vielen speels langs haar slanke gezicht. Djeez, wat miste ze thuis nu erg. Met een zucht legde ze haar hand op de deurkruk, de deur nog niet open makend. 'Als hij er maar niet zit.. Als hij er maar niet zit.' ging er door haar hoofd heen. Dat zou pas een nachtmerrie zijn. De man die ze lief had, had haar op een vreselijke manier gedumpt en een jaar lang niks van zich laten horen. En dan gewoon door gaan.
De deurkruk ging omlaag en Libby liet haar ogen eerst door de kamer glijden. Geen Sam, thank god. Een klein glimlachje vormde op haar lippen terwijl ze verder liep. Eerst naar het aanrechtje om een kopje thee te pakken met een zoetje. daarna liep ze naar waar de andere man zat. Met een zucht ging ze zitten en bekeek de kaft van het boek dat hij las. Ze had het nog niet eerder gezien en probeerde, door haar hoofd schuin te houden, de achterkant te lezen.

Totaal met zijn gedachten in het boek verzonken merktte hij het niet eens toen de deur van de lerarenkamer open ging en er zich nog iemand in zijn gezelschap voegde, Hij hoorde het sluiten van de deur en het schuiven van een stoel ook niet echt. Yamato reageerde echt pas toen hij de bladzijde om moest slaan en hem op viel dat er iemand tegenover zich zat, een meisje, een stagiaire op eerste aanblik, waarschijnlijk Novaans of Puffoons met roze haar dat, voor Yamato zijn gevoel, nogal slordig was opgestoken in een hoge staart waarbij er nog een flink aantal lokken los hingen buiten de staart. Toen Hij iets beter keek zag hij dat haar blik was gericht op de kaft van het boek, alsof ze het probeerde te lezen. Met een lichte grijns op zijn gezicht hield hij het iets hoger en kantelde het licht zodat het meisje voor hem een betere poging kon wagen om het te proberen te lezen. Niet dat Yamato verwachtte dat zoiets ging lukken sinds het boeken waren van een nogal oude schrijver die zijn boeken nog altijd enkel in het Erds uit bracht. Toen hij dat uit de weg had geruimd dronk hij nog de laatste slok koffie op die hij over had en legde het boek neer. Aangezien hij de vrouw nog niet kende besloot hij zichzelf maar eerst even voor te stellen "Ik ben Yamato, de stagiaire aardemagie" zei hij, het laatste deel wellicht ietwat overbodig doordat ze net had gezien dat hij Erdse boeken las, maar je weet maar nooit.

Met een moeilijk gezicht keek Libby naar de woorden die op het boek zaten. Geen idee wat er stond, dus bestudeerde ze de voorkant maar, die zeiden soms ook genoeg, toch? Het boek bewoog en Libby bewoog lichtjes mee. Waarna ze weer normaal ging zitten en een slok van haar thee nam. Net alsof ze nooit had zitten kijken. Ze keek even naar buiten(als er een raam is) en nipte aan haar thee waar ze af en toe zachtjes op blies om het te laten af koelen. Haar been had ze over de ander geslagen. Ze keek even op toen de jongen begon te praten. Een vriendelijke lach lag om haar lippen. "Aangenaam Yamato. Ik ben Libby, stagiaire lichtmagie." Ze nam een slok van haar thee. "Wat las je?" Vroeg ze lichtelijk nieuwsgierig. Ze had het niet kunnen lezen, was waarschijnlijk de Erdse taal net zo als Libby Novaans en Puffoons kende. Ze keek geïnteresseerd naar de jongen. Ze vond het altijd wel leuk om te weten wat andere lazen. Ze vond het zelf ook heerlijk om in boeken weg te duiken.. Of in iemand zijn ogen.. Verdomme, nou deed ze het weer. Ze moest echt eens over haar zwak heen komen. Waarom moest hij dan ook hier opduiken. Als hij er nou gewoon niet was... Libby schudde even de gedachten uit haar hoofd. "Heb je het een beetje naar je zin hier?"

De vrouw voor hem stelde zich na hemzelf ook voor, Libby dus, de stagiaire lichtmagie, dat kon hij ook maar beter onthouden sinds hij waarschijnlijk wel vaker met haar te maken zou hebben. Yamato glimlachte dan ook vriendelijk naar haar en beantwoordde daarna haar vraag. "Het is een fictieve roman over een liefde die eigenlijk niet mag bestaan, helaas weigert de auteur echter omm toe te laten dat ze het boek naar welke andere taal dan ook vertalen dan het Erds waar hij het in schrijft. Het is een beetje ouderwets verhaal, maar ik vindt het persoonlijk wel mooi" vertelde hij uitgebreid aangezien Libby er echt interesse in leek te hebben. Ze had ten slotte net ook geprobeerd de achterkant te lezen. Haar volgende vraag was meer persoonlijk gericht, ze vroeg ten slotte naar hem als persoon. "Ja, ik ben er nog niet zo lang, maar ik heb het tot nog toe best naar mijn zin hier. En jijzelf?" luidde zijn antwoord waarmee hij ook meteen de vraag terug kaatste om ook interesse in haar te tonen, wat wel zo vriendelijk leek. Ze leek ook met haar hoofd iets afwezig, maar daar zou hij maar niet direct naar vragen, straks zou hij nog in zaken gaan graven die hem helemaal niks aan gingen

Libby luisterde naar zijn uitleg over het boek. Fictie dus over een verboden liefde. Die verhalen kwam ze vaker tegen, die vond ze zelf ook altijd leuk. Ze was nu bezig in een boek over een vrouw die een man ontmoet en tot over haar oren verliefd op hem wordt. En dan blijkt hij een betrokkenen te zijn bij het dodelijk ongeval van haar zusje. Zo denken ze. Maar goed. Ze vond het heerlijk dat soort romans. "Dat is inderdaad jammer, ik hou wel van die chicklits." Grinnikte ze. Ze nam nog een slok met thee. Libby knikte op zijn antwoord. Wat ze wel verwachtte was dat ze dat antwoordt terug kreeg. "Tsja, het had beter gekund. Laat ik het zo zeggen. Ik kwam hier iemand tegen die ik niet bepaald tegen wilde komen. En ook totaal niet had verwacht hier. En waar ik me misschien volledig bij voor schut heb gezet. Mijn begin was niet super, maar het wordt nog wel beter," Ze glimlachte. Ach iedereen zet zich wel eens voor schut.. Maar te denken dat hij haar terug zou willen na wat hij had gedaan, dat was gewoon dom geweest van haar. stomweg dom. Zeker nadat Sjoerd haar had verteld over het 'groene' meisje wist Libby ergens al genoeg. Maar dat veranderde niet het feit dat ze zich niet normaal gedroeg. Goed ze moest het nu gewoon even lekker achter haar laten, en dat betekende deels dat ze Sam gewoon moest vermeiden, zo veel mogelijk.

PROFILE MAGICIAN

» Het is tijd
» Het is tijd
» Het is tijd.
» Tijd
» Tijd om te denken.

vrije tijd

vrije tijd

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen