Darius zijn hand werd aangenomen door de vrouw en ze stelde zich voor als Miss Penelope. 'Dat is begrijpelijk Miss.' Zei hij met zijn rustige stem en keek toe hoe ze zijn hand weer los lied en ging zitten. Ze gaf hem de opdracht om de stoelen van de tafel te halen en knikte daarbij alleen waarna hij, toen ze klaar was met praten, omdraaide en richting de tafels liep. Telkens met twee stoelen te gelijkertijd haalde hij ze van tafel en zetten ze rustig neer op de grond. Niet veel later stonden alle stoelen op de grond en Darius keek even tevreden rond door het klaslokaal en eindigde zijn blik op de deur. Er waren nog geen leerlingen binnen gekomen dus dat betekende dat hij nog even de kans had om met Penelope te praten. Weer terug bij het bureau van Penelope keek hij naar de tekening die ze op had gehangen wat waarschijnlijk de opdracht van vandaag ging worden. Penelope was haar bureau nog aan het opruimen en de schildering op het plafond trok zijn aandacht weer. De vorige docent had het daar geschilderd op de eerste dag dat hij hier kwam werken. 'En wat is uw specialiteit als ik het vragen mag.' vroeg hij vriendelijk terwijl hij zijn blik weer op Penelope richten. Hij had in zijn leven al vele kunstenaars ontmoet, maar dat is ook niet zo heel vreemd als je van een kunstacademie af komt. Terug denkend aan die tijd moest hij denken aan zijn werk die hij daar had gemaakt en gelijkertijd ook een zijn meest gehate vak van allemaal, metaalbewerking. Ow wat had hij daar een hekel aan. Daar kreeg je een blok ijzer voor je neus en een ijzervijl in je hand geduwd samen met een plaatje. Het plaatje moest je uit dat ijzeren blok halen. Voor hem was het altijd meer werk geweest dan dat het eindresultaat gaf. Meestal leek het er niet eens op.