Het geluid van een harde tik verstoorde het kalme ritme van voetstappen die door de gang te horen waren. Soms stierf het geluid dan even weg. Maar werd daarna weer opgepakt met het ritmische stap tik stap. De tik was afkomstig van het puntje van een zwarte paraplu. Langs de zijkanten ervan gleden kleine druppels water wat bijzonder vreemd oogde gezien het mooie weer dat door het raam te zien was. Over het zwarte waterafstotende zeil dat over de paraplu was getrokken was nog een extra sier laag van zwart kant.
Opnieuw stopte het geluid van stappen en de paraplu. Maar nu bleven ze langer stilstaan. Lange nagels, gehuld in zwart kante handschoenen tikte lichtelijk ongeduldig op het handvat van de paraplu. Niet alleen de hand zag er netjes en verzorgt uit. Ook de eigenaar ervan gaf de aanblik van netjes, schoon en verzorgd tot in de puntjes. Nette zwarte lakschoenen, hagelwitte sokken, een zwarte rok die tot net boven haar knieën reikte en een zwarte jas die even lang was afgemaakt met een donkerblauwe sjaal die meer ter sier om de nek van de jonge vrouw hing dan voor warmte. Een lichte huid die boven de donkere kleding uitstak en een gezicht met onmiskenbaar vrouwelijke trekken.
Nu keken de twee licht violette irissen naar de deur die zich voor hen bevond. Ze was al twee keer fout gelopen. De eerste keer had iemand van de Razen etage haar heel grof weer de deur gewezen. De tweede keer werd ze wel vriendelijk begroet op de etage van Nova, maar werd haar wel uitgelegd dat ook dit niet haar etage was. Zij waren tenminste zo beleefd geweest om haar te vertellen waar ze dan wel heen moest. De jonge vrouw rechtte haar rug wat en legde toen haar hand op de deurklink en opende de deur naar de vertrekken waar ze de komende tijd zou verblijven. Het was stil binnen op de lucht etage. Dat was ook niet zo gek. Het was midden op de dag dus de meeste medeleerlingen zouden nu lessen volgen.
Laiq, want zo heette ze, keek naar haar hand. Nog niet zo heel lang geleden had ze ondervonden wat ze allemaal kon met haar magie. Een laatbloeier vertelde iedereen haar ouders. Nou niet bepaald. Laiq wist altijd al van binnen dat ze magie had. Ze vond het alleen onnodig om er wat mee te doen. Tot die laatste ervaring dan. Laiqs ogen schoten naar de deur, gevolgd door haar lichaam toen ze andere voetstappen hoorde.