Inschrijving...?

Of hij hier werkelijk moest zijn voor de inschrijving van hem op deze school, wist hij niet. Het rook hier wel erg muf, vond Axew. Serpent, die zich inmiddels weer een plekje had bevonden op Axews lichaam, keek met vernauwde pupillen naar een deur. Daar zou het dus moeten zijn. 'Dankje, Serpent,' zei Axew met een zachte blik op zijn slang. Iets aan Serpents gedrag was niet normaal. De cobra was normaal heel neutraal en kalm, nu leek hij wel zo'n beetje op de stang gejaagd als hij naar die deur keek. Een andere slang misschien? Hij wist dat Serpent alleen zo deed in de buurt van andere slangen. Serpent voelde zich dan bedreigd en een van zijn tekenen was zijn ogen vernauwen. Axew keek naar Serpent, wiens blik nu weer herkenbaar was: neutraal en kalm. Zo was Axew ook ingesteld. Hij was een vriendelijke jongen en kon - ondanks zijn straatleven - een goed contact met anderen leggen, maar aan zijn emoties viel niet veel op te merken, tenzij hij die echt hard uitstraalde en dat was meestal niet zo. Zelfs niet als hij zich bedreigd voelde, bang of zenuwachtig. Hij keek naar de deur. Hij zag er eigenlijk niet veel speciaals aan. Hij was hier nog maar pas en hij had met moeite de deur gevonden. Het was handig dat hij gisteren was aangekomen, net in het weekend. Vandaag was het de laatste dag van het weekend, dus had hij nu genoeg tijd om zijn inschrijvingen te regelen. Hij was eigenlijk - zodra hij lucht van de speciale school had gekregen via een meisje die hij toevallig tegenkwam op straat - direct in de eerste beste shuttle naar Starshine gestapt en was gegaan.

Met twee lichte klopjes op de deur, wat hem wel voldoende leek om naar binnen te mogen, duwde Axel de klink naar beneden. Serpent siste zachtjes, iets wat alleen goed te horen was als je goede oren had en iets wat dagelijks en normaal te horen was voor Axew. Eigenlijk voor alle mensen die al een paar jaar met een slang had doorgebracht. Axew liep naar binnen. Serpent hief zijn kop op, zijn pupillen even vernauwend en zijn lijf in een stijve houding rond Axews lichaam, voordat hij zich weer neutraal liet zakken en zijn lichaam de normale slappe houding liet aannemen die Axew van hem gewend was. Axew sloot de deur achter zich dicht en ging toen zitten, terwijl hij verwachtte dat er iemand in de omgekeerde bureaustoel zou zitten of opeens ergens zou verschijnen. Hij was benieuwd of hier inderdaad een andere slang was. Serpents gedrag moest daar immers wel naar leiden. Axew kuchtte zachtjes.

These || T E A R S || I cry ;;
For all sad words of tongue and pen, the saddest are those "that might have been."
And even though the moment just passed me by, I still can't turn away
„What's still worth the try?"
~

De donkere kamer van het kantoor leek leeg en verlaten, alleen een muffige geur achterlatend. Een hoop spullen lagen verspreid over het bureau, evenals een paar papierpropjes op de vloer. Een bed stond onder het raam waarvan het licht werd tegengehouden door zware zwarte gordijnen tegen de muur, maar was leeg en onbeslapen. De comfortabele bureaustoel stond omgekeerd richting het raam en leek ook leeg te zijn. Er was niemand die op de aankondiging van de onverwachte gast die binnenkwam reageerde - niemand om hem in ontvangst te nemen, de hand te schudden, de deur te sluiten en de jongen een plaats aanbood om te gaan zitten om een gesprek te beginnen waarvoor hij gekomen was zoals het er normaal aan toeging wanneer je langs het kantoor van de directeur kwam. Met het idee dat er nu ook nog geen menselijk persoon moest zijn ging de jongen uit zichzelf al zitten om te wachten. Zacht gekuch dat even door de ruimte schalde, maar alleen het zenuwslopende tikken van de grote zwarte klok aan de wand was te horen. Vanuit de overige stilte leek er zacht gesis samen te smelten en zich plotseling steeds meer te verharden. Twee felle turkooise gekleurde ogen priemden loerend over de rand van de rugleuning van de stoel. Langzaam richtte zich daarna een gigantische donkerpaars geschubde slang onheilspellend sissend uit de stoel op, in volle rechtopstaande lengte bijna zo lang als een tienerjongen. De halsflappen dreigend opgezet, de zwarte gevorkte tong die haast onzichtbaar in- en uit de bek flitste, en de smalle pupillen die strak starend in de ogen van een soortgenoot bleven gericht. De Raziaanse Reuzencobra, een soort die bekend stond om zijn absurde lengte en de zeldzame eigenschap om in mensentaal te kunnen spreken - vaak alleen maar Raziaans omdat de soort afstamde van zijn nog grotere voorvaderen op Razen. En bovenal ook een soort die bekend stond om zijn sadistische instelling en agressiviteit. Plotseling sprong de dreigende slang over in de aanval en schoot met wijd opengesperde bek op de jongen en de andere slang af, zijn tanden uitgeklapt waar al duidelijk gif vanaf drupten. Vanuit het niets sloot zich daarna razendsnel een bleke hand om het lijf van de slang, voordat hij zijn tanden ook maar in zijn slachtoffers had kunnen boren. 'Vandaag niet, Saethion,' sprak een kalme maar wat vermoeide stem. Een man met gitzwart steil haar, paarse oorbellen, een bleke huid en met al net zulke slangachtige ogen kwam in een rolstoel verder de kamer ingerold. In een oogopslag was te zien dat het alles behalve goed met hem ging; zijn wangen waren diep ingevallen, hij had zichtbare wallen onder zijn ogen en zijn blik straalde futloosheid uit. Zijn ogen gleden zwijgend over het gestalte van de jongen die er al zat, roerloos starend vanuit zijn ooghoeken. Even bleef zijn blik op de slang die hij bij zich had hangen. Saethion, zijn eigen slang, siste iets zachts in de Raziaanse taal terwijl het eeriedige dier zich voldaan om de hals van zijn meester legde. Savador rolde zijn rolstoel recht zodat hij nu pal voor de jongen zat. Een enkele knip in zijn vingers zorgde ervoor dat er kaarsen in hun houders ontvlamden en er wat licht werd gecreëerd in de kamer. 'Wat wil je?' kwam het er onhartelijk uit.

S E R P E N T;;

Een andere verwelkoming had hij wel verwacht. Kalm keek hij naar de cobra, die drie keer zo groot was als Serpent. Serpent keek naar de slang en siste zachtjes. De lucht werd uit Axews longen geperst toen de slang zich hard rond zijn lijf liet gaan. Hij haalde diep adem toen de cobra weer een beetje rustiger werd. Hij liet zijn blik even naar Serpent gaan, om vervolgens weer naar voren te kijken en in de wijdopengeperde bek van de reuzencobra. Hij schrok en probeerde zijn stoel naar achteren te krijgen, terwijl Serpent zijn bek ook wijd open sperde. Toen de reuzencobra teruggetrokken werd, keek Axew verschrikt naar de man die zijn eigen cobra had tegengehouden. Vandaag niet? Was hij gestoord of zo? Axew keek naar de man. Zijn blik was weer kalm geworden. Hij had daarnet even verschrikt gekeken dankzij de razende aanval van de cobra. Hij liet zijn emoties niet blijken. Hij kon die heel makkelijk tegenhouden, zelfs na een tegengehouden aanval van een cobra, hoe gek dat ook klonk. Sinds hij met Serpent omging, zijn eigen giftige cobra, was hij niet erg bang voor een slang en ook niet voor de dood, alhoewel het hem wel huiveringen opleverde als hij terugdacht aan de opengesperde bek van de cobra van meneer voor hem. Serpent had zich ondertussen ook weer een beetje kunnen kalmeren en zijn roodachtige ogen vlamden vervaarlijk, terwijl hij naar zijn soortgenoot keek die om de hals lag van meneer. Hij schudde zijn kop even en liet zich achterin de nek van Axew zakken, waardoor hij niet meer zichtbaar was.

De vraag van meneer was alles behalve vriendelijk, maar Axew had eigenlijk na de uitval van de slang niet echt iets anders meer verwacht. 'Ik vroeg me af of ik me bij u moest inschrijven, meneer,' sprak hij beleefd. Hij kon wel beleefd spreken. Eigenlijk zou je hem niet voor straatjongen aanzien. Hij had alles geleerd van mensen waar hij soms bij had gezeten, die hem wel geaccepteerd hadden en zelfs wat eten aangeboden hadden. Axew was nooit bij ze gebleven omdat hij dat hun niet kon aandoen en Serpent ook niet. Hij kon het Serpent ook niet aandoen om hier weer terug te keren als hij hier eenmaal uit was. De opengesperde bek van de cobra zou nog vers in het geheugen van Serpent zitten, ook al liet hij dat niet blijken. Eigenlijk konden zij een Master zijn op het gebied van kalmte en net doen alsof er niks was. Hij keek naar meneer voor zich. Hoe zou deze man heten? Kreeg hij hier zijn rooster? Of was zo'n inschrijving helemaal niet nodig?

These || T E A R S || I cry ;;
For all sad words of tongue and pen, the saddest are those "that might have been."
And even though the moment just passed me by, I still can't turn away
„What's still worth the try?"
~

In de aanval schieten was één van de manieren waarop Saethion een ongewilde gast begroette, al zat er totaal geen vriendelijkheid achter. Gelukkig voor de jongen had Savador net op tijd in kunnen grijpen en ging ermee om alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Te druk bezig om Saethions aanval af te kappen, daardoor had hij helaas wel de geschrokken reactie van de jongen gemist. Zijn slangachtige ogen schoten naar het joch in de stoel toen de situatie weer een beetje gekalmeerd was. Saethion slaakte een zacht gesis van sidderende nawoede terwijl de reusachtige slang zich om de hals van zijn meester legde. Zijn kop rustte op diens schouder om de andere slang tussen de gitzwarte lokken door hatelijk aan te blijven staren. Als het nu een vrouwtje was geweest zou het er waarschijnlijk een stuk rustiger aan toe zijn gegaan, maar een mannetje en een mannetje was een geheel ander verhaal. Savadors onhartelijke vraag klonk het volgende moment door de kamer, liet de dansende vlammetjes zacht even wakkeren. 'Ik vroeg me af of ik me bij u moest inschrijven, meneer,' klonk het antwoord van de jongen. Met een kritische blik bekeek Savador de jongen even. Zijn blik gleed nauwkeurig over zijn gezicht, over zijn kleding, bleef even argwanend hangen op zijn kleurrijke haar. 'Normaal stellen we ons eerst altijd voor, voordat we zakelijke dingen bespreken,' sprak Savador met een enkele opgetrokken wenkbrauw, doelend op het feit dat hij dat toch echt eerst vond komen.

S E R P E N T;;

Axew moest moeite doen om zijn lach in te houden en een kleine glimlach verscheen dan ook over zijn gezicht. Het voorstellen? Als je een bijna rake aanval van een slang voorstellen noemde bij het binnenkomen, dan zat bij die man toch echt een steekje los. Maar goed, hij moest zich inderdaad nog voorstellen en de man zelf ook, anders kon hij niet de naam onthouden en dus ook geen bewijs dat hij hier wel degelijk langs geweest was om een eventuele inschrijving te hebben. Waarschijnlijk kwam er een foto en een heel dossier van hem in het bureau van de man, wat hij niet erg leuk vond. Hij zou tegen de man gewoon liegen als die vroeg waar hij vandaan kwam. Maar de man kon het gewoon natrekken. Zou hij straatjongens ook op zijn school laten? Als je het Axew vroeg, die dan op uiterlijk zou kijken, dan zou hij 'nee' hebben gezegd, maar schijn kon wel eens bedriegen. 'Natuurlijk, meneer, het spijt me. Ik dacht er dankzij uw slang niet aan,' zei hij, dit lichtelijk beschuldigend tegenover de man. Hij wist dat het geen slimme zet was, maar hij liet zich ook niet kennen tegenover de man. De man moest niet denken dat hij bang te krijgen was met een slang die hij net op tijd had kunnen tegenhouden. Trouwens, hij was toch niet bang voor de dood, dus wat zou het ook als de klap wel raak geweest was. Het enige wat jammer was, was dan dat hij Kaede niet meer kon ontmoeten en niet meer kon lachen met haar en zijn kans op een fatsoenlijk leven ook verging, maar ja.

Hij schraapte zijn keel even - stomme baard in de keel ook! - en keek naar de man, waarna hij zijn hand uitstak. 'Aangenaam, meneer, ik heet Axew,' zei hij, geen achternaam gebruikend, aangezien hij die niet had. Hij keek naar de man en glimlachte even. Daarna hield hij zijn blik weer kalm en neutraal, waaraan niet was te zien dat hij het liefst zijn hand zou willen terugtrekken voor de slang naar voren schoot en zijn hand eraf lag, ergens op de grond. Zouden ze hier voor dat soort dingen ook een ziekenzaal hebben? Hij zou de school maar eens flink gaan verkennen als hij eens tijd had. Nu waren zijn lessen ook wel belangrijk, die hij natuurlijk zou moeten volgen. Hij keek naar de man en liet zijn hand toen zakken en ging achteruit zitten, met zijn rug tegen de stoel aan en zijn blik op de man gericht, terwijl hij zijn blik ondertussen weer op neutraal had gezet, iets wat typisch iets voor hem was als hij zich voorgesteld had. Naast Kaede had hij nog niemand ontmoet. Hij zou haar wel vertellen in welke klas hij zat zodra hij die informatie kreeg. Ondanks dat het begin hier niet zo lekker ging, kon Axew zijn blik toch neutraal en respectvol voor de man houden, zodat die in elk geval tevreden was. Alhoewel, voor zover hij dat kon zijn.

These || T E A R S || I cry ;;
For all sad words of tongue and pen, the saddest are those "that might have been."
And even though the moment just passed me by, I still can't turn away
„What's still worth the try?"
~

Met een enkele opgetrokken wenkbrauw bleef Savador de jongen voor hem minachtend aanstaren tot er enige reactie van zijn kant kwam. Het was zo; het voorstellen kwam eerst. En hij was niet degene die voor iets aanklopte, dus was het in zijn ogen de gast die de eerste stap moest zetten en zich als eerste voor moest stellen. Even later ging zijn andere wenkbrauw ook langzaam omhoog toen er een klein glimlachje op het gelaat van de jongen verscheen. Wat er nu te glimlachen viel wist hij niet, hij hoefde in ieder geval niet te proberen aardig te doen. Het liep er toch wel op uit dat ze hem uiteindelijk diep zouden gaan haten. Geldend voor al dat gespuis hier op school. Geen greintje fatsoen hadden ze, stuk voor stuk. Zijn kritiserende blik gleed nog eens over het gestalte van de jongen. Dit joch was waarschijnlijk ook weer één van dat stelletje uit de diepste krochten van de steegjes op de godvergeten planeet gekropen lapzwansen. 'Natuurlijk, meneer, het spijt me. Ik dacht er dankzij uw slang niet aan,' Savador wilde een spottend geluid maken, maar werd overstemd door een zacht verontwaardigd gesis van Saethion. 'Mijn slang valt alleen aan wanneer het nodig is,' sprak Savador met een licht geërgerde ondertoon in zijn stem. Ondertussen ging zijn bleke hand strelend over Saethions kop. 'Kennelijk zul je dan wel iets fouts hebben gedaan.'
Dat joch moest zeker niet gaan denken dat hij zoals alle anderen hier hem de les kan laten lezen, dat waardeerde hij niet. Savador bleef de jongen zonder te knipperen of zijn blik ondertussen even op iets anders te richten nonstop aanstaren, maar er leek weer wat aanwezigheid in zijn blik te komen toen de jongen plotseling zijn keel schraapte. 'Aangenaam, meneer, ik heet Axew,' stelde hij zich daarna voor. Verveeld speelde Savador met een zwarte lok tussen zijn vingers, zijn blik nog steeds op Axew gericht. 'Werkelijk,' kwam het er onverschillig uit. Niet eens een achternaam waarmee hij de jongen aan kon spreken, dat vond hij al een bar slecht begin. 'En heeft Axew ook een achternaam?' de naam van de jongen spuwde hij uit alsof het de naam van één of andere enge ziekte was, uitgesproken met een typisch Noord-Shadraans accent. Langzaam gleden Savadors slangachtige ogen naar de hand die Axew hartelijk naar hem uitstak. Hij stak de zijne echter niet uit om die te schudden, in plaats daarvan kroop zijn blik weer terug naar Axews gezicht en kwamen zijn smalle lippen weer van elkaar om iets te zeggen. 'Master Savador, directeur over de school en leraar vuurmagie hier. Toekomstige Heer der Duisternis,' stelde hij zich verveeld voor. 'Daarbij ook je grootste fobie, mocht je het in je hoofd halen het me zo moeilijk mogelijk te maken. Ik kan erger onder je huid zitten dan je denkt,' voegde hij er op een strengere toon aan toe. Daarna leek Savador weer tot zichzelf te komen en zakte hij wat weg in zijn rolstoel. Met licht opgetrokken wenkbrauwen keek hij Axew vervolgens weer aan. 'En jij kwam om je in te schrijven?' vroeg hij zacht na.

S E R P E N T;;

Erg beangstigend vond hij Master Savador niet, zoals velen zeiden. Hij was even in de aula gaan zitten en daar hadden ze het over hem gehad. Axew had geluisterd en had bijna moeten lachen. Kalm keek hij de man aan. Hij schudde zijn hoofd. 'Geen achternaam, meneer,' zei hij en hij glimlachte vriendelijk. Je kon maar beter vriendelijk blijven. Ook al was hij bang voor de man, hij sloot zich maar gewoon bij het proberend dreigend klinkende woorden van de man. Hij ging iets rechter zitten en luisterde ondertussen. Hij wist zeker dat de man niet alleen vuurmagie beheerste. Hij beheerste ook duistere magie, dat wist hij zeker. Hij voelde de duistere magie bijna. Hij keek naar de man. 'Ja, meneer,' beantwoordde hij Master Savadors vraag. Ondanks het norse gestalte van de man, mocht hij hem wel. Hij zou vast niet zo'n goede opvoeding hebben gekregen, net zoals Axew. Nee, dat was fout. Axew had helemaal van niemand geen opvoeding gekregen. Het was wel grappig hoe hun karakters zo tegen elkaar botsten. Hij was nors, verveeld en Axew was kalm en vriendelijk, terwijl Master Savador daar niet eens moeite voor kreeg. 'De enige fobie wat ik ooit heb gehad is voor vrouwen, meneer,' mompelde hij en hij keek de man aan. Hij leunde een beetje tegen de achterkant van zijn stoel om zijn rug een beetje te strekken en keek toen weer naar de man, benieuwd of hij nog iets zou zeggen.

Hij zou toch zeker weten dat iedere jongen hetzelfde had. Een fobie voor vrouwen. Dat was trouwens een duf grapje die hij maakte, om de man aan het lachen te brengen of tenminste een klein glimlachje te laten opspelen, maar hij betwijfelde ook of dat zou gebeuren. Ook al mocht de man hier een bok zijn, mocht de man ooit in contact komen met mooie vrouwen, dan zou hij zich vast anders gedragen. Zo was elke man, maar Axew niet. Hij probeerde zijn gedachten een beetje te verwijderen, want ze gingen echt over geen nuttige dingen en hij moest zijn hoofd erbij houden, wilde hij Master Savador het niet moeilijk maken zoals de man zelf al gewaarschuwd had. Kalm keek Axew naar Master Savador en hield zijn handen op zijn eigen benen.

These || T E A R S || I cry ;;
For all sad words of tongue and pen, the saddest are those "that might have been."
And even though the moment just passed me by, I still can't turn away
„What's still worth the try?"
~

De meeste leerlingen liepen in een grote boog om hem heen, roddelden en maakten gemene grappen over hem achter zijn rug om, haatten hem, vreesden hem. Maar het was geen leugen dat Savador daadwerkelijk ook een zachtere kant had. Je moest alleen erg beheerst en geduldig zijn en goed zoeken om die te vinden. Personen zoals Ephony, Neara, Madeline en Diva hadden die zachte kant al weten te vinden. Tegenover nieuwe leerlingen was hij hoe dan ook van plan zijn strenge en norse houding te behouden, het was gewoon noodzakelijk omdat hij nooit wist wat voor typetjes zich achter de nieuwkomers konden schuilen, hoe braafjes ze op het eerste gezicht ook mochten lijken. Zijn slangachtige ogen waren strak op Axew gevestigd toen de jongen op zijn vraag zijn hoofd schudde. 'Geen achternaam, meneer,' reageerde hij vervolgens met een vriendelijke glimlach. Savador vond het niet iets om vriendelijk over te glimlachen. 'Is dat zo,' kwam het er weer op een onhartelijke toon uit. 'Dan zorg je maar dat je binnen nu en een week jezelf een toepasselijke middel- of achternaam aanneemt waar ik je mee kan aanspreken. Zolang leerlingen nog geen waardig teken van respect hebben getoond ben ik niet van plan ze met hun voornaam aan te spreken, ook niet in de lessen. Daarvoor zul je toch echt eerst mijn toleratie moeten verdienen,' zijn strenge woorden kwamen er rap en foutloos uit, alsof hij precies wist waar hij het over had. Kalmpjes zette Savador zijn ellebogen op de armleuningen van zijn rolstoel en ondersteunde met gevouwen handen zijn kin. Geen achternaam hebben moest betekenen dat Axew of niet wist wie zijn ouders waren en waar ze uithingen, of dat hij het gewoon niet wilde vertellen. Mooi was dat dan, dan was dat joch helemaal geen fatsoen aangeleerd. Savador had tot zijn negende wel ouders gehad, die hem in de generatie van vijftig jaar geleden een strenge en behoorlijke opvoeding hadden verschaft zoals het er in die tijd aan toeging. Het is vanuit huis meegekregen, en eigenlijk leefde hij geestelijk nog in de oude tijd zoals hij dezelfde strenge methodes ook in de school toepaste. Hij had nooit beter geweten dan zijn straffen en manier van handelen, in zijn jeugd was het heel normaal om leerlingen te straffen met flinke slagen van de meetlat op hun vingers en ze op te sluiten als ze niet luisterden.
'Ja, meneer,' gaf Axew antwoord op zijn vraag. Kritiserend gleed zijn blik nog een keer over de jongen heen. 'De enige fobie wat ik ooit heb gehad is voor vrouwen, meneer.' Minachtend trok Savador een enkele wenkbrauw op. Moest dit een grap voorstellen? Hoe kon je daar in hemelsnaam een fobie voor hebben. Langzaam zakte zijn hoofd opzij tot hij met zijn wang op zijn vuist steunde. Met gesloten ogen en een zwak vermakelijk grijnsje op zijn bleke gelaat onderdrukte hij vervolgens een spottend binnensmonds geluidje. Lachwekkend.
'Maak je je daar vooral geen zorgen om. Met deze instelling wil geen meisje zelfs maar je naam weten,' klonk Savadors beledigende opmerking waarbij zijn blik weer op Axew was gericht. Langzaam hief hij een hand op en strekte die met een half omgedraaid bovenlichaam in zijn rolstoel naar het bureau achter hem. Met een doffe klap kwakte hij daarna een bruin mapje voor Axews voeten op de grond, tesamen met een schrijfveer. In het mapje zat een blanco en oningevuld inschrijvingsformulier. 'Tekenen,' beval Savador bars.

S E R P E N T;;

Axew trok zijn wenkbrauw op. Hij keek naar Master Savador. Hij bleek het te menen. Echt een gezellige man, dus. Hij voelde zich niet geïntimideerd, zelfs geen ding in die richting. Hij keek Master Savador kalm aan en schrok niet van het geluid voor zich. Hij negeerde de barse stem en bukte zich. Hij pakte het handig op en keek even naar het papier. Zijn handschrift had hij nog nooit echt gezien. Hij krabde even over zijn hoofd en begon toen als een razende het papier te tekenen. 'Twee,' zei hij, terwijl hij gewoon doorschreef. De man zou vast geen idee hebben waarover hij het had, dus keek Axew even op. 'Twee meisjes kennen mijn naam, dus die stelling hebt in u in elk geval mis,' zei hij en hij glimlachte even, waarna hij het formulier afwerkte en met een klap op het bureau liet vallen. Kalm keek hij naar de man. Kalm, altijd maar kalm. Hij kon niet echt boos worden op iemand. Hij bleef altijd kalm, alhoewel zijn opmerkingen daar niet echt onder leden. Die klonken soms als een grap, maar meestal kon je aan zijn opmerkingen niet opmaken welk gevoel erbij zat. Hij richtte zijn blik op de man en probeerde ondertussen een achternaam te verzinnen. 'Serpent,' zei hij toen en hij haalde zijn schouders op. 'U wou een achternaam horen. Axew Serpent dan maar,' zei hij en hij keek de man aan. Hij ging een beetje achteruit zitten. De man wist vast niet dat hij zin cobra zo noemde, maar dat hoefde hij ook niet te weten. Als hij het eenmaal geaccepteerd had, de naam, dan zou hij die niet meer kunnen veranderen en dat was waar Axew op doelde.

De tonen die de man tegen hem had gesproken tot nu toe, hadden niet veel indruk op hem gemaakt. Sommige vond hij zelfs grappig, anderen vond hij om kalm te blijven. Serpent lag rustig om zijn lijf en keek met vernauwde pupillen naar Master Savador, alsof hij verwachtte dat de slang van hem nog eens op hun zou afschieten. 'Wilt u ook nog een levensverhaal horen of moet ik oprotten?' vroeg hij. Hij wist zeker dat Master Savador dat in die trant zou zeggen. Hij hielp hem alleen maar een beetje om de juiste woorden te vinden. Waarschijnlijk was bijna niks goed genoeg voor de man. En Serpent speelde waarschijnlijk ook een rol. De slang had waarschijnlijk geen goede indruk op hem en zijn slang gemaakt en daarom deed hij zo tegen Axew, alhoewel Axew er niet over twijfelde of hij ook zo tegen anderen zou doen. Maar hij ging niet roddelen over hem. Nee, roddelen over leraren, daar had hij geen zin in. Hij roddelde over niemand, probeerde alleen een vriendelijk ogende jongen te zijn en voor de rest niks. Opnieuw keek hij de man aan, een felle reactie verwachtend.

These || T E A R S || I cry ;;
For all sad words of tongue and pen, the saddest are those "that might have been."
And even though the moment just passed me by, I still can't turn away
„What's still worth the try?"
~

Hij zag Axews wenkbrauw omhoog gaan toen de jongen de opmerking jegens hem kennelijk hoorde, maar het bezorgde Savador alleen maar meer een gevoel van overwinning. Hoe het joch hem vervolgens aankeek alsof hij na wilde gaan of het nu echt gemeend bedoeld was; heerlijk. In een langzame beweging was zijn hand naar het bureau achter hem gegaan om het bruinkleurige mapje met de blanco inschrijvingsformulieren voor Axews voeten op de grond te pleuren. Apport! Hij mocht het als een hondje van de grond pakken, doen wat hij hem op barse toon had opgedragen en teruggeven. Sukkelig joch.
Woordloos pakte Axew het bruinige mapje op en besloot het zoals er van hem verwacht werd te tekenen. 'Twee,' verbrak hij de stilte plotseling, en Savador staarde hem vanuit zijn rolstoel met opgetrokken wenkbrauwen aan, wachtend op meer. 'Twee meisjes kennen mijn naam, dus die stelling hebt in u in elk geval mis,' maakte Axew haast op een voor hem triomfantelijk toontje zijn zin af waarna hij het mapje in plaats van netjes terug te geven met eenzelfde klap op het bureau liet neerkomen. Savador keek hem een tijdje met vuurschietende ogen aan, maar sloot daarna met een klein glimlachje kalmpjes zijn ogen. 'En daar zal het ook bij blijven, tenzij je eens inziet dat de meeste vrouwen niet op clownskapsels vallen,' deed hij met een kritische opmerking opnieuw een poging om zichzelf weer aan top te stellen.
'Serpent,' daar kwam het joch weer met een in eerste instantie onzinnig lijkend woord uit het niets, en opnieuw kon Savador er zijn wenkbrauwen over optrekken. 'U wou een achternaam horen. Axew Serpent dan maar.' Hij bleef Axew nog even aanstaren voor hij het mapje en de schrijfveer van zijn bureau pakte om de gauw verzonnen achternaam achter Axews naam te zetten. 'Niet echt toepasselijk om jezelf een naar de slang verwijzende achternaam te schenken,' sprak Savador terwijl hij de achternaam op het lege stuk achter de eerste naam in een sierlijk handschrift neerkrabbelde. Over het mapje keken zijn slangachtige ogen Axew weer aan. Zijn hele leven had hij al speciale banden met slangen gehad, als kind werd hij vaak in het terrarium tussen de slangen van zijn vader gezet en iedereen die de Sathandiai familienaam droeg had altijd wel kenmerlijke slangachtige trekjes aan de buitenkant. Voor Savador waren slangen de goddelijkste beesten die er bestonden, en was het een grote grap dat een onnozele leerling zichzelf een slangachtige achternaam gaf. Zelfs Saethion siste zacht op een manier dat het bijna gegniffel leek.
'Wilt u ook nog een levensverhaal horen of moet ik oprotten?' Savadors ogen vergrootten zich bij deze woorden, en zijn mond verstrakte aanzienlijk. De verticale spleetachtige pupillen vielen vervaarlijk diep weg in zijn goudgekleurde pupillen. Alleen al aan deze kenmerken was duidelijk te zien dat hij zich hier woedend om kon maken. 'Let op je toon!' sneerde hij luider dan nodig. 'Als ik vind dat je kunt vertrekken ben ík wel degene die je vertelt om op te rotten, dat hoef jij niet voor me te doen!'
Nog met een trek op zijn gelaat van nawoede liet Savador zich terugzakken in zijn rolstoel om weer tot rust te komen. 'Maar allicht..' Hij keek Axew weer met een kalmere en haast onverschillige blik aan. 'Je bent te onbelangrijk om mijn tijd aan te verdoen. Je kunt gaan,' gaf hij zijn toestemming met een achteloos wuifje van zijn hand.

S E R P E N T;;

Om de opmerking van de man had hij bijna moeten lachen, maar hij wist zich in te houden. Clownkapsel... Die was leuk. 'Nee, met die sliertige haren van u trekt u volle zalen, wilt u zeggen,' had hij er gauw op verzonnen en het nog uitgesproken ook. De snerende opmerking kwam dus wel op tijd, ook al had Axew een vermoeden dat het op zijn vorige woorden gericht was. Hij stond op, schoof de stoel weer terug aan en liep met een kalme en neutrale blik weg. Als de man hem kon vervloeken, dan zou hij dat ook wel gedaan hebben, maar dat zou niet zo handig zijn aangezien hij nieuw was, hun hiermee een leerling zouden verliezen en hij wel eens last kon krijgen met iemand van de school. Axew sloot de deur achter zich. Serpent keek naar hem, alsof hij niet kon geloven dat Axew binnenin zich ermee had moeten lachen. Kalm keek Axew naar Serpent. 'Je moet het niet zo opvatten. Sommige mensen zijn nu minder vrolijk dan de andere, alhoewel ik mijn opmerkingen wel beter voor me houd,' zei Axew en hij grinnikte even, terwijl hij verder liep. Hij zag Master Savador in elk geval niet spoedig meer, want hij had zijn inschrijvingen achter de rug en had misschien geen les van de man zelf. De man was hoofdmeester, hij gaf vast geen vak of zo. Axew liep de deur uit en liep op zijn gemak naar het grasveld toe, ging zitten en legde zich rustig neer.

- Axew topic uit -

These || T E A R S || I cry ;;
For all sad words of tongue and pen, the saddest are those "that might have been."
And even though the moment just passed me by, I still can't turn away
„What's still worth the try?"
~

Het was zoals verwacht dat Axew er in eerste instantie geen woorden over vuil durfde te maken toen hij de belediging jegens hem gericht hoogst waarschijnlijk wel degelijk gehoord had. Vooral geen weerwoord geven was het beste om te doen. Voldaan sloeg Savador met een klein slinks grijnsje op zijn bleke gelaat zijn ene been over het andere, zijn ogen daarbij gesloten. Het was heerlijk om aan top te staan, om je eigen regels in te kunnen stellen en niemand die je op de vingers tikte. Want dat deed je zelf heel de dag al naar wens bij anderen.
'Nee, met die sliertige haren van u trekt u volle zalen, wilt u zeggen,' de opmerking van Axews kant kwam dan ook totaal onverwachts en was bijna shockerend om als directeur en leraar aan te moeten horen. Het kwam niet vaak voor dat een pas nieuwe leerling zo snel al zijn ware aard liet blijken, maar zo werd maar weer bewezen; de jeugd van tegenwoordig had alles behalve respect. Zijn slangachtige ogen hadden zich opnieuw vergroten en priemden Axew met een dodelijke starende blik aan, een bleke hand was bijna beschaamd naar zijn haar gegaan om de zwarte sluike lokken krampachtig tussen zijn vingers te verstrengelen - alsof hij zich wel degelijk aangegrepen voelde door Axews opmerking. 'Eruit,' siste hij zacht, met een bevende ondertoon van woede erin. Als blikken konden doden was hij veel gemakkelijker van Axew afgekomen. 'ERUIT!' barstte hij in schreeuwen uit toen het naar zijn gevoel niet snel genoeg ging. In hetzelfde moment was Savador half uit zijn rolstoel overeind gesprongen met de bedoeling om Axew eens flink bij zijn kraag te grijpen en hem eigenhandig zijn kantoor uit te smijten. Hij stopte echter midden in zijn beweging en zakte met een uitgestoten kreun van pijn en een pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht weer langzaam terug, een hand daarbij op zijn rugholte gedrukt. Vervloekte gewrichten ook.
'Waar haal je het lef vandaan,' hijgde hij zacht van de inspanning terwijl hij Axew met een voelbare kilte nakeek, te vermoeid om nog energie te kunnen verspillen aan zijn geschreeuw. Hoe de jeugd zo schamper met zaken omging, het was om van te huilen. Hij was de directeur hier, bij Medusa!
Savador begreep er niets van.

- Topic afgesloten -

[center]S E R P E N T;;

PROFILE MAGICIAN

» Algemene Verhaallijn: All Hail to the Orcs!! - Inschrijving rollen mogelijk -

Inschrijving...?

Inschrijving...?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen