Met Serpent rond zijn lijf gewikkeld, liep Axew richting het grasveld. Hij was hier nu al een paar dagen. Hij had al een goede start gemaakt door in het weekend te komen, zodat hij alles op zijn gemak had kunnen uitvinden en hij zijn boeken in orde had. Hij zat in de vijfde klas, wat dus wou zeggen als hij dit jaar overging hij daarna nog maar een jaar moest doen en dan alweer voor werk mocht gaan zoeken. Hij was ook al zeventien, dus het was logisch dat het voor hem allemaal nog niet zo lang zou duren. Hij keek naar Serpent, wiens lijf stevig om die van hem gekronkeld was. Serpent zou zichzelf ook twee jaren hier door moeten slepen. Maar alles was beter dan op straat leven, niet? Hij vond het straatleven echt niet leuk. Hij had Serpent gevonden op straat en dat was het enige lichtpuntje. Hij was vanaf zijn tiende al op straat. Hij kon dus makkelijk vuil eten. Maar nu hoefde dat gelukkig niet meer. Serpent hoefde nu ook niet meer op zieke muizen te jagen, waarvan hijzelf ziek kon worden of in elk geval risico daarop had. Hier zouden zoveel muizen zijn als Serpent kon hebben. Hij zou in de vakanties ergens gaan werken, zodat hij in een dierenwinkel Serpents voer kon kopen. Alles ging bij Axew om Serpent. Misschien mocht Serpent wel gewoon mee in de lessen. Hij zou wel zien. Hij kon niet zonder Serpent en Serpent kon niet zonder hem. Serpent was eigenlijk zijn enige familie. 'Misschien vind je hier wel een leuk vrouwtjesslangetje,' plaagde Axew Serpent. Serpent keek hem aan en siste. Lachend aaide Axew over Serpents lijf.

Ondertussen had hij al een plaatsje gevonden onder een boom, diep in de schaduw. Hij zag een opvallend groot grassprietje, plukte die eruit en stopte die in zijn mond. Hij klemde het grassprietje tussen zijn tanden, zodat het zou blijven zitten, sloeg zijn armen over elkaar heen en leunde met zijn rug tegen de boom, terwijl hij met zijn ogen onafgebroken naar het grasveld voor hem staarde, waar nu de zon volledig op scheen. Ook Serpent hield meer van de schaduw dan van de zon. De zwarte cobra keek rond en kronkelde naar Axew's nek toe, waar hij bleef zitten, terwijl hij zijn kop op Axews schouder liet rusten. Axew keek glimlachend opzij. Eigenlijk was hij, ondanks zijn straatleven, redelijk sociaal ingesteld. Hij zou vriendelijk doen, tenzij die ander kil deed. Oh, maar in boos en kil zijn was hij ook heel goed. Boos worden werd hij niet zo gauw, maar hij had ook niet een grote glimlach op zijn gezicht. Axew was meer van de neutrale kant. Hij liet zijn gevoelens niet gauw zien. Serpent schoot naar voren. Axew keek op en zag dat Serpent in zijn bek een muis vasthield. Serpent slikte de muis in een keer door. Daarna kronkelde hij - iets langzamer daarnet, het was waarschijnlijk een grote muis geweest - naar Axew toe en kroop op diens schoot. Axew aaide het beest en keek toen op.

Met een zucht was Nina tegen de boom gaan zitten. Midden in de zon. Haar zwarte lange haren glansde zoals het nooit had gedaan. Ze had zoals gewoonlijk een van haar zwarte korte jurkjes aan. In haar hand had ze een envelop vast. Het was zojuist met de post mee gekomen en bedoelt voor haar. Nina had in al die maanden nog geen post gehad. Niet van haar ouders, zussen of vrienden. En nu lag er op haar schoot een envelop. Met sierlijke letters stond haar naam, het adres van de school en de planeet. Nina zuchtte. Ze zat inmiddels al een hele tijd zo te staren naar de brief. Hoewel het niet echt een brief was, het was veel dikker, dus of een lange brief of meerdere brieven. Maar goed wie zou haar zoiets nou sturen. Met trillende handen haalde Nina haar vinger langs de rand van de vastgeplakte flap. Schoof haar vinger er een stukje eronder en rukte de flap er af. Stap één was gezet. Nu die andere stappen nog. Nina staarde even over het veld. Een aantal leerlingen lag op een kleed op het gras, een jongen liep haar kant op en ze zag nog wel meer leerlingen. Ze sloeg haar ogen weer neer op de envelop. Voorzichtig en nog steeds met trillende handen haalde ze het pakketje uit de envelop. Een brief en een boekje. Terwijl haar nieuwsgierigheid uit ging naar het boekje vouwde ze de brief open

Brief:

Het was een simpele brief waar Nina ergens wel boos om kon worden. Die aardige man.. Pff, wat dachten ze wel niet. Ze hadden hem zeker nog nooit ontmoet. Ze rolde even met haar ogen. Legde de brief weg en pakte het boekje. Op de voorkant zag je niks. Maar zodra de hem open sloeg liepen er tranen over haar wangen. De pagina's met foto's schoten voorbij haar ogen. Ze zuchtte even en liet haar hoofd tegen de boom aan hangen waarna er een snik haar mond verliet. Het boekje stond vol met foto's van haar dochter. Ruw veegde Nina de tranen weg. "Waarom doen ze me dit aan.." Mompelde ze hardop, harder dan bedoelt. Waarna ze het boekje dichtsloeg.

Serpent klom kronkelde zodat heel zijn lijf rond Axew gekronkeld zat. Axew wou net iets zeggen, toen hij iets hoorde. Hij keek opzij en zag, niet ver van hem vandaan, een meisje staan. Hij trok zijn wenkbrauw op en keek naar het meisje. Stond ze te huilen? Bezorgd zette hij kracht in zijn ellebogen en duwde zichzelf overeind. Hij stond en keek naar het meisje. Hij liet haar ogen even over haar lichaam glijden en liet hierbij geen enkele emotie zien. Je kon niet zien of hij haar mooi vond of lelijk. Dat laatste zou je eigenlijk nooit van hem kunnen verwachten dat hij dat van een meisje vond. Hij keek rustig naar het meisje en liep op haar af. Hij had het meisje met de lichtblauwe haren, Wren, ook geholpen in de kerkers, waarom zou hij dit meisje dan niet helpen? Hij liep op het meisje af en legde haar hand op zijn schouder. Serpent keek met zijn kop hangend vlak boven Axews schouder naar het meisje en vernauwde zijn pupillen. Axew keek opzij naar Serpent. Hij voelde geen aantrekking tot het meisje, wat betekende dat ze in elk geval geen Shadraanse was, of daar in elk geval niet tot toebehoorde. Hij keek naar het meisje en zette toen zijn andere hand op haar andere schouder. 'Alles oké?' vroeg zijn kalme, zachte, maar ook bezorgde stem aan het meisje. Hij keek kalm op haar neer. Kalm blijven was het beste wat je kon overkomen als je voor iemand stond die aan het huilen was. Hij beheerste nu eenmaal geen andere emoties. Hij liet ze in elk geval niet zien, maar dacht ze soms wel.

Hij probeerde het meisje een beetje op haar uiterlijk te keuren, iets wat hij moeilijk vond om te doen omdat hij dankzij zijn straatleven niet veel in contact was gekomen met mensen en zeker niet met meisjes. Hij had ook geen behoefte aan meisjes, maar werd er wel vaak mee bevriend sinds hij hier op Starshine was. Vroeg hem dus ook maar niks of iets mooi stond bij je of niet, want hij had er echt geen verstand van. Hij had alleen verstand van zijn magie, slangen en zichzelf. Aarzelend wreef hij met zijn handen zachtjes over haar schouders, om haar een beetje te troosten. Hij was nu al met twee huilende meisjes in contact gekomen en bij beiden deed hij zomaar iets. Bij Wren had hij een arm om haar schouder geslagen en haar voorzichtig een beetje tegen zich aangedrukt, om geen vieze bijbedoelingen op te heffen bij haar en bij dit meisje wreef hij voorzichtig over de schouders, met dezelfde bedoeling. Hij wou geen vies beeld van zichzelf geven bij de meisjes of bij zichzelf, dat wist hij dan weer wel. Een beetje onbeholpen stond hij daar, over de schouders met een troostende bedoeling te wrijven, terwijl hij haar niet eens kende.

Nina wreef ruw de tranen weg. Ademde diep in en zuchtte het uit. De schrik sloeg toe toen iemand zijn hand op haar schouder legde. Nina keek omhoog en zag een jongen naast haar staan. Even wantrouwig keek ze naar hem op. Daarna draaide ze haar hoofd weer om en wreef nu nog ruwer de tranen weg. Ze wou dat ze gewoon eens zonder geheimen kon leven. Snel stopte ze het boekje terug in de envelop. Ze stond op het punt om haar schouder onder zijn hand vandaan te halen, hem kil aan spreken en weg rennen. maar op dit moment zou dat niet helpen. Helemaal niks, nada. Ze bleef hier zegmaar mee zitten. Al snel voelde ze op haar blote schouder de hand heen en weer gaan. Hij wreef over haar schouder. Iets wat nog nooit iemand had gedaan. Ergens ontroerde het haar wel. maar aan de andere kant kon ze nu zo boos worden. Waar haalde hij het lef vandaan om dit te doen. Om zijn handen op haar schouders te leggen. Laat staan haar troosten. Ze was sterk en kon het best alleen aan. Maar dit was toch ergens ook fijn. Dat moest ze wel toegeven.

Nina richtte haar blik eens op de jongen, bekeek hem van top tot teen en zag de slang. Net alsof hij voor Savador werkte, met een vreselijke slang. Ze stond op en glimlachte beschamend. "Het gaat wel, bedankt." Zei ze niet al te hartelijk maar ook niet onvriendelijk. Ze sloeg haar blik naar beneden en raapte de envelop op. Drukte het tegen haar buik aan en slikte even. Het gevoel val leegte en eenzaamheid kwam terug. En dat terwijl het eindelijk weg begon te raken. Misschien moest ze wel verbeteren voor Alice. Misschien was de kans dat dat ze haar terug kreeg. Wat verlegen en beschaamd kruiste ze haar benen. "Kan je dit alsjeblieft vergeten? Dit is niet echt een.. leuk moment, snap je..?" Ze keek met haar grote rode ogen naar de jongen voor haar. Emotieloos maar daar achter enorm veel verdriet.

Hij knikte. 'Natuurlijk, als dat is wat je het liefste hebt,' zei hij glimlachend, alhoewel hij diep in zichzelf wist dat hij dit niet zou kunnen vergeten. Hij zou dit onthouden en houden voor later. Dit was misschien belangrijke informatie die hij kon gebruiken als er ooit is iets zou gebeuren of zo. Hij zou geen idee hebben wat, maar hield het er maar op dat hij het ging onthouden. Hij keek naar het meisje. Ze leek net zoals hem. Een beetje emotieloos. Nee, hij had altijd een vriendelijke en kalme trek rond zich heen, dit meisje niet. Naar zijn idee vond hij dat meisjes zich een beetje te bloot kleedden. Je mocht geen slechte en vieze ideeën hebben van hun - en die had hij ook niet, kom op zeg, van welk bloed zou je zijn als je dat wel had? - maar ze gingen wel erg bloot gekleed voor zijn zin. Maar wie was hij om dat recht in hun neus te zeggen. Niemand, want hij deed het niet. Het maakte haar er zeker niet minder mooi op, nee, helemaal niet, maar ze stond hier zo... kwetsbaar. Maar hij had wel eens erger gezien. Als straatjongen beleefde je nogal veel. Hij had gezien hoe een meisje een auto stond op te wachten - in kledij dat veel bloot liet maar ook iets uitdagends gaf - en de auto was - met haar erin - weggereden. Hij snapte niet hoe zoiets kon gebeuren, maar dat kwam omdat hij nauwelijks verstand had van meisjes of ook maar iets wat die richting inging. Hij keek naar het meisje en vroeg zich af wat haar zo van streek zou kunnen maken. Zou het ook iets met een familielid zijn? Het waren zijn zaken in elk geval niet en ze wou het er duidelijk niet over hebben, dus zei hij ook maar niks.

Hij stak zijn hand uit. Hij gebruikte het trucje wat hij bij het blauwharige meisje ook gebruikt had. 'Ik ben Axew,' zei hij en na een poosje liet hij zijn hand weer naast zich zakken. Hij wees naar Serpent, die nu met zijn op een eindje boven zijn schouder hing. 'En dit is mijn cobra, Serpent,' zei hij en hij keek naar Serpent, die lichtelijk zijn kop boog als een soort begroeting. De jongens in zijn zaal hadden al veel grapjes over het feit gemaakt dat Serpent altijd om zijn lijf hing. Serpent reageerde er nooit op en hij ook niet. Tot de laatste keer, toen eentje Serpent had aangeraakt en vroeg of hij ook zo flexibel hing als Axew ging douchen. Toen had Serpent zijn bek wijd open gesperd, zijn gifgroene gevaarlijke tanden laten zien en hiermee de jongen weggejaagd. Serpent vond die opmerking niet leuk. Als Axew ging slapen, lag hij in steeds kleiner wordende kringen opgerold naast Axews hoofd en als Axew ging douchen, zat hij wat te kronkelen in het bed van Axew. Maar dat hoefden die jongens niet te weten. Hij keek naar het meisje.

Nina knikte. "Dankje.." Nina trok haar jurkje omlaag. Wat onzeker plukte ze de pluisjes en de grassprietjes van het zwarte jurkje af. De hand die voor haar werd uitgestoken bleef ze even aan staren. Daarna veegde ze haar klamme hand af aan haar jurk en stak haar hand uit. Iets wat erg normaal was, maar voor Nina niet. Meestal ging het tussen neus en lippen door. Dan werden er geen handjes geschut. Eerder een beetje geflirt, maar in deze omstandigheden was het misschien wel gepast om een hand te geven. "Nina, Nina Maiy." Ze glimlachte even. Ze had de envelop stevig in haar andere hand geklemd. Niemand hoefde te weten van de foto's en ergens vond ze het vreselijk dat haar ouders haar dit aan deden. Ze kwam eindelijk over de moeilijke tijd heen. Wellicht niet met het perfecte gedrag, leraren het leven zuur maken was nou ook eenmaal niet de beste keuze, laat staan de een na de ander versieren, maar dat was haar vlucht. Ze zocht troost in dingen die niet heel gepast waren, maar waar bij zich prettig voelde. Hoewel, ze was thuis ook al geen lievertje. Daar deed ze het enkel om te laten zien dat ze de oudste was, de dominantste. Ze dacht dat dat haar rol was. Helaas liep het iets anders.

Nina zuchtte even en trok haar jurkje nog eens omlaag. De envelop gleed daardoor uit haar handen. Met grote ogen keek ze er naar. Het leek wel in slow motion te gaan. Ze zag hoe het boekje uit de envelop gleed en neer kwam bij de voeten van de jongen. Even staarde ze naar het boekje dat door een zacht briesje iets open waaide. Nina hield haar adem in, in de hoop hij het niet zou zien. Daarna bukte ze door haar knieën. Hij stond een stukje verder op dus moest ze zicht uit rekken om het boekje te pakken. Maar eerst greep ze de envelop die voor haar lag op en de brief.

--Je zou het boekje mogen pakken Misschien dat het topic dan wat leuker wordt.
In het boekje staan allemaal foto's van een baby meisje(max 6 maanden oud) met verschillende mensen(waaronder 2 meiden die op Nina lijken, dat zijn de drielingzujes van Nina ) Zo weet je ook weer wat =P

Twijfelend keek Axew naar het boekje. Het zou wel heel erg onbeschoft zijn als hij het boekje opendeed, maar zo kwam hij wel wat meer van het meisje, die Nina heette, te weten. Maar het lag gewoon niet in zijn aard om zoiets te doen. Hij bukte en pakte het boekje op, voordat Nina dit kon doen. Drie foto's vielen per ongeluk uit het boekje en hij bukte zich nogmaals om ze op te pakken. Hij wierp er een blik op en zag een baby. De tweede foto was een foto van twee meisjes die verdacht veel op de eerste leken en de derde foto was nog een babyfoto, misschien van de eerste foto. Hij deed net alsof hij niks gezien had, deed het boekje open en stopte daar snel en handig de foto's in en stond weer recht, waarna hij het boekje aan Nina gaf. Hij voelde zich een klein beetje schuldig dat hij naar de foto's gekeken had. Het was zijn schuld dan wel niet dat ze gevallen waren, nou ja, ergens ook een beetje wel, maar hij had per ongeluk een blik erop geworden. De foto's lagen open bloot op het gras, dus had hij niks anders kunnen doen. Trouwens, hij had er toch wel naar moeten kijken als hij niet wou misgrijpen om ze op te pakken, dus nu scheelde het ook niet meer zo veel. Hij keek naar Nina. Hij vroeg zich af of zij de baby was op de foto en wie die andere twee waren. Ze leken wel erg op de eerste baby, maar je kon ze goed genoeg onderscheiden om te zien dat het toch niet een van de baby's was op de eerste foto. Hij zat vol met vragen nu hij die foto's gezien had, maar als hij die zou stellen, zou Nina weten dat hij toch een blik op de foto's geworpen had, wat sowieso niet erg in zijn karakter lag.

Serpent keek naar Nina. Zijn blik gleed langs haar lijf. Het zwart had dezelfde kleur als zijn huid, wat hem deed sissen. Hij had ook even naar de foto's gekeken en had er verder niet meer aan gedacht, maar Axew leek vol vragen te zitten over de foto's. Serpent dacht dat hij het gewoon moest vragen. Serpent en Axew hadden zo'n band gekregen dat ze elkaars gedachten konden horen en een verband tussen hun gedachten hadden gelegd, hoe raar dat voor de mensheid ook mocht klinken. 'Ben jij dat op die foto?' vroeg Axew en hij keek naar Nina met een schuldbewust gevoel, maar niet met een schuldbewuste blik. Zijn blik was neutraal en kalm, waaraan je niet kon zien welke emotie nu precies in hem schuilde.

- Het lag eigenlijk niet in Axews karakter om in het boekje te kijken, dus heb ik geschreven dat er drie foto's uitgevallen zijn en waar hij even naar gekeken heeft, als je het niet erg vindt -

Nina keek met grote ogen naar de drie foto's op het gras. Een foto van Alice-Falicity, eentje van Nora en Nicole met Alice-Falicity en nog eentje van haar alleen. Nina keek met grote ogen hoe Axew de foto's en het boekje opraapte. Nina kwam langzaam omhoog. Ze kon wel vloeken. Ze was zo woedend op zichzelf dat ze het had laten vallen. In haar haast duwde ze alles in de envelop. Kneep het haast fijn in haan handen, never nooit dat ze hem los liet. Niet nog meer mensen hoefde het te weten. Nina's blik ging naar beneden. Nu had iemand haar dochter gezien. Naast Savador en haar ouders was Wren de enige die van Alice-Falicity wist. En nu kwam er nog een iemand bij. Tenminste Zolang hij nog niet wist dat de baby haar kind was. Geboren uit liefde, alleen ontstaan uit een stom en dom ongeluk. De rede waarom ze hier nu stond, met het boekje in haar hand, een jongen tegen over haar waar ze de vragen al vandaan voelde komen. Iets wat niet moeilijk was om te raden.

Nina schrok even van de sissende geluiden van de slang. Met geschrokken ogen keek ze het beest recht aan. Vanaf het begin dat ze Savador leerde kennen wist ze al dat ze hem en zijn slang niet mocht.. Maar deze slang... Leek haar alleen nog erger. Wat had hij. De vraag die Axew stelde kon ze wel voorspellen. Ze zuchtte even, keek met haar gezicht naar de grond en schudde zachtjes nee. Ze voelde de tranen al licht achter haar ogen prikken. Maar ze moest ditmaal haar mannetje staan. Ze kon wel een verhaal verzinnen, dat had ze wel eens vaker gedaan. Simpel een nichtje of zusje.. Maar waarom zou ze dan huilen.. Misschien had ze wel een enge ziekte of... Zou alles wel geloofwaardig overkomen dan? Of zou hij haar, net als Wren toen, meteen door hebben dat er meer was met dat meisje. "Dat is Alice-Falicity" Zei ze bijna zonder geluid. Haar stem duidelijk onvast, proberend om de emoties weg te laten. Maar dat lukte, helaas, niet goed. Nina haalde even diep adem en wierp een snelle blik op Axew. Daarna ging haar blik weer naar de grond waar ze naar haar voeten staarde. De envelop nog steeds stevig in haar hand.

-- No prob

Wat het ook van haar mocht zijn, het was pijnlijk en Axew wou niet meer verder vragen. Hij kwetste haar ermee en hij deed haar pijn, diep vanbinnen. Nee, hij ging hiermee stoppen. Die vraag was eruit gefloept en dat zou hem niet opnieuw gebeuren. Aan de andere kant was het misschien goed om zijn komende nieuwsgierigheid een beetje tegen te houden. 'Je hoeft niet te vertellen wat ze van je is hoor. Het doet je in elk geval pijn,' merkte hij op en hij besloot het hierbij te laten. Het was gewoon niet hem om verder te vragen. Alleen idioten deden dat en hij was geen idioot. Een idioot zou niet zien hoeveel pijn het meisje hiervan had en hij wel. Hij keek naar de envelop. Hij schudde zijn hoofd en deed een paar stappen achteruit, zodat Serpent niet de dichtbij Nina was. Hij had al gemerkt dat Nina - net zoals vele anderen - niet echt gesteld op hem was en zelfs bang van hem werd. Dat was wel jammer, want in tegenstelling tot veel andere cobra's was deze tam en luisterde goed. Hij aaide Serpent zachtjes over zijn huid en keek toen naar Nina. Hij wist niet goed wat hij moest zeggen en ging toen meer weer zitten. 'Maar als je erover wil praten, ben ik het luisterende oor,' zei hij glimlachend tegen Nina, om haar toch maar iets van steun te geven in deze vervelende - voor haar dan - situatie. Hij keek naar Serpent die even naar Nina keek en zijn pupillen vernauwde. Serpent voelde vast dat iets niet goed was. Hij voelde het ook, half en half, maar hij besloot er niks van te zeggen.

Hij klopte naast zich op de grond. 'Kom erbij,' zei hij vriendelijk, om de ongemakkelijke situatie wat te vergemakkelijken. 'Heb jij ook dieren?' vroeg hij en hij keek haar aan. Hij wou het gebruiken als afleidingsmanoeuvre en glimlachte naar haar. Hij leunde een beetje achteruit tegen de boom. Serpent begon zich rond zijn arm te wikkelen, zijn kop kijkend naar een punt verderop, waar Axew niet op lette. Die had alleen maar oog voor Nina, maar dan wel om haar antwoord af te wachten en niet waarvoor andere jongens oog zouden hebben. Nee, als ze dat maar wist. En anders zou hij het goed in haar hoofd stampen, figuurlijk, natuurlijk. Stel toch dat hij echt op haar hoofd zou stampen. Hij probeerde zijn gedachten een beetje te temperen en richtte zijn blik op Nina.

Nina knikte. "Ik zou willen dat ik het zomaar kon.. Maar wat zouden mensen dan wel niet van me denken. Ik bedoel, ik ben niet het makkelijkste meisje geweest, niet lelijkste ook, maargoe,. Ik ben zo geworden als ik nu ben, toch.. En nu zou niemand me nog willen.. Niet op geen enkele manier.. En zij..." Nina zuchtte even. "Zij is het beste wat me is over komen." De laatste zinnen waren niet te verstaan, enkel haar lippen bewogen. Nina haar mond was droog, kurkdroog. Ze slikte even een brok in haar keel weg. Daarna ging ze naast Axew zitten en stopte de envelop onder haar been. Ze zuchtte en liet haar hoofd in haar nek vallen, waardoor haar hoofd tegen de boomstam leunde. "Door een fout die ik ooit gemaakt heb, is mijn leven verdoemd, niks meer waard. Ik heb niks meer." Nina sprak met een trillerige stem. "En dan zit ik hier ook nog eens van alles uit te kramen tegen iemand die ik nauwelijks ken.. Wat ik misschien nooit zou hebben gedaan als ik die verdomde brief met die foto's niet had gekregen." Een klein lachje kwam op haar lippen te liggen en even lachte ze sarcastisch. "Kijk mij nu hier eens zitten." Verzuchtte ze.

Ze keek even opzij naar Axew. "Dieren, als je een goudvis mee telt, ja. Maar die heeft het niet langer dan 3 weken volgehouden. Het is best hysterisch in een huis met een drieling die alle aandacht opeisen. Nee, maar ik heb het zelf ook niet heel erg gesteld op dieren.." Zei ze zachtjes. Ergens leek Axew zoveel vertrouwen te kweken dat Nina het allemaal los liet. Maar misschien was het ook wel gewoon het feit dat ze haar ei kwijt moest. Gewoon even alles eruit gooien. Ze had het wel eens bij Wren gedaan, maar die zag ze tegenwoordig ook niet meer heel vaak. En Savador, die het ook wist, die kon de pot op. Die zou haar alleen maar uitlachen om alles. Uitlachen om wat ze voelde, gewoon om alles. Omdat ze een opstandige tiener was die alles verklote om maar niet aan het 'verlies' te hoeven denken. Die altijd maar dacht dat ze de oudste moest zijn. Ze was gewoon een flirterige tiener geweest die van niets de gevolgen overzag. Die maar deed zonder na te denken. En nog steeds deed. Dat bleek maar weer. En hoe graag ze van dat leventje wilde afstappen, kon ze het niet. Het had gemaakt wie ze nu was. En ergens was ze daar trots op. Ze wilde zich niet veranderen, tenminste het meeste niet. Het enige wat ze wilde veranderen was dat haar dochter bij haar hoorde, en niet bij iemand anders.

Door Nina's hoofd ging alles razend snel. Ze had zojuist min of meer verteld dat ze een kind had, en dat aan een wild vreemde. Ze kon wel vloeken. Hoe kon ze dit doen. Haar enige dek mantel die ze kon bedenken om het hier vanaf te komen was veranderen van onderwerp, en waarschijnlijk iets doen wat ze altijd doet. Wat ze nu ergens moeilijk vond doordat hij aardig deed. Het eerste wat Nina deed was haar hoofd onder zijn arm vandaan halen en onder zijn arm weg schuiven. Ze schudde lichtjes haar hoofd. Veegde haar tranen weg. wist de envelop weg te klemmen in haar jurk, waar ze zeker wist dat het daar bleef, en waar ze het kon voelen. Ze schudde haar haar even los en wist wat flirterige blikken naar de mensen te blikken die voorbij liepen. Waarschijnlijk had Axew die niet gezien, aan zijn reactie te horen. Nina glimlachte even. "Dankje voor je hulp. Misschien had ik het wel even nodig." Een flirterig knipoogje verliet haar ogen. "Maar ik wil dit nu gewoon even vergeten en het er niet meer over hebben. Als je begrijpt..." Nina ging even verzitten en draaide zich met haar rug naar het grasveld, haar gezicht naar Axew. Ze glimlachte charmant. "En wat brengt hou allemaal naar SSA?" Goed hij wist nu het een en ander van Nina. Dus Nina vond dat zij ook het recht op want antwoorden van hem. Ze glimlachte vriendelijk naar hem, met een klein beetje charme.

--Hmpff... falende post. sorry

Goed misschien was haar verandering niet de beste die ze kon maken. Van het kwetsbare meisje naar de flirterige, charmante jonge dame. Maar voor Nina was het een mantel, een masker waar niemand door heen kan. Ze deed het simpelweg alleen om zichzelf te verbergen. Alles van haar verbergen. Haar verleden, haar verdriet en eigenlijk alles wat ze is. Ze merkte echter aan Axew dat hij het niet echt kende en liet wat meer een ontspannen houding zien. Misschien was deze verandering niet het beste wat Nina zo ineens kon doen. Ze zuchtte even en trok haar jurkje wat verder over zich heen. Nina glimlachte even bij zijn eerste antwoord en keek hem daarna belangstellend aan toen hij verder ging. Ze knikte lichtjes. Hij kwam van de straat. Nina wist er immers genoeg van. Ze zwierf zelf vaak over straat na een ruzie met haar ouders. Dat zou hem gelijk een beeld geven over hoe zij was. Terwijl ze helemaal niet zo was. Hij zou waarschijnlijk hebben gedacht dat zij zo'n sloerie was die op de straat rond liep, in auto's zou stappen en dergelijke. Hoewel ze er soms wel in de buurt kwam, was ze verre weg van dat. Ze had enkel een maal, oke inmiddels twee keer, het bed gedeeld met een ander. Helaas kwam daarbij een kind ter wereld, hoewel Nina het niet helaas vind. En verder was het gewoon wat zoenen en vrijen geweest. Niks bijzonders. Ze zuchtte even bij zijn laatste zachte woorden. "Daar heb je enigszins gelijk ik. Sommige dingen zijn beter als je ze met rust laat en ze achter je laat.." Al wist Nina van zichzelf dat ze er zelf nog heeeel hard aan moest werken, heel hard. En dat was tevens ook iets wat ze niet wilde, want het zou betekenen dat ze Alice moest vergeten. En dat kreeg ze niet over haar hart. Maar al het andere zou misschien nog wel lukken.
Nina liet haar hoofd achterover vallen. Sloeg haar armen nog steviger om haar benen heen en leunde daarna met haar kin op haar knieën. "Het leven is soms hard, maar je moet er maar wat van zien te maken." Zei ze zachtjes terwijl er een diepe, diepe zucht haar mond verliet.

Axew ontspande zichzelf weer een beetje toen hij merkte dat Nina de pogingen om hem een ongemakkelijk gevoel te geven – waarvan zij dacht dat hij verleid werd – opgaf. Hij vond het vervelend als Nina zo deed. Hij wist dat ze zo helemaal niet was en dat ze zich gewoon achter dat persoontje verborg, net deed alsof ze zo was terwijl dit helemaal niet waar was. Nina moest kostte wat het kost gewoon zichzelf blijven, niet iemand nadoen die ze helemaal niet wou zijn. Hij vroeg zich af wanneer dat eigenlijk door Nina door zou dringen. Hij hoopte snel genoeg, want hij vond het allesbehalve leuk als ze zo deed. En als er jongens waren die er wel opgesteld waren en die dan met Nina… Waarom dacht hij hier eigenlijk ook over na? Het was toch Nina’s leven als ze zichzelf zo te koop wou zetten? Toch voelde hij een ander gevoel. Iets wat hij bij Laiq en Kaede ook al gevoeld had. Vriendschap. Het was een sterk gevoel en het voelde ook goed aan, dat mocht zeker niet verpest worden. Maar hijzelf zou nooit… Hoe noemde dat nu ook alweer, verliefd? Nee, dat zou hij nooit worden. Als hij al zo reageerde op Nina’s pogingen, dan zou het pas echt erg worden als een meisje meer van hem wou. Hij wou er niet aan denken en kneep zijn ogen dicht, alsof hij hiermee zijn gedachten kon vermijden. Had hij nu een lichtelijke fobie voor liefde ontwikkeld? Serpent siste zachtjes, teken dat hij veel te ver ging. Serpent kon het natuurlijk ook horen en als Serpent het niet wilde, dan stopte hij er gewoon mee. Sorry dacht Axew en hij hoorde Serpent kalmerend sissen. Niet meer aan denken klonk het gesis in zijn hoofd en hij sloot zijn ogen even.

Zou Nina gek worden als ze wist dat hij kon communiceren met Serpent in zijn hoofd? Misschien zou ze hem raar aanstaren en het niet geloven. Misschien zou ze ook opstaan en hem gewoon achterlaten, denkend dat hij gek was geworden. Ach ja… ‘Dat ligt eraan. Soms maak je het gewoon te moeilijk voor jezelf en lijkt het leven daarom hard, maar het kan ook zijn omdat mensen je het leven zuur maken op de een of andere manier, het ligt er maar net aan hoe de situatie is,’ zei Axew zachtjes, waarna hij opzij keek. ‘Je maakte het net erg moeilijk voor jezelf door jezelf… zo bij me te gedragen. Je weet dat ik daar niet intrap, Nina. Geloof me. Ik ben denk ik de enige hier op school die een fobie heeft voor verleidelijke meisjes,’ zei hij en hij grinnikte even. ‘Dat klinkt wel stom, maar het is denk ik wel zo,’ zei hij en hij lachte even, hij vond het erg stom klinken. ‘Maar ergens redt dat gevoel me ook wel. Stel dat ik op je was ingegaan. Dan had je even later met een schuldgevoel gezeten,’ zei hij en hij keek opzij naar Nina om haar reactie te peilen. ‘En geloof me, als er iets is wat ik niet wil, is het deze – dat voelt voor mij toch zo – beginnende vriendschap verpesten,’ zei hij zachtjes, waarna hij naar de lucht keek. Over gevoelens praten was nog eigenlijk best simpel. Als er maar begrip voor was. Misschien was het daarom ook zo makkelijk voor mensen om erover te praten. Omdat ze wisten dat er begrip getoond werd van de andere mensen waaraan ze het verhaal vertelden. ‘Maar goed,’ zei hij, om het allemaal maar een beetje te sussen. ‘Wat uh… ga je in de vakantie nog doen?’ vroeg hij en hij keek opzij.


- Sorry voor de late reactie! -

Nina keek naar hem opzij toen hij weer ging praten. Zijn woorden volgde ze niet meer. Ze maakte het zelf moeilijk door zichzelf, wat bedoelde hij daar nou mee. Enn ze gedroeg zich zoals ze wilde. Nina liet een geïrriteerde zucht vallen. Hij wist niks van haar en moest ook niet gaan praten alsof hij dat wel wist. Ze fronste iets laten bij het schuldgevoel. "Ten eerste Axew, ik vind je erg aardig, maar praat niet alsof je me kent. Want dat doe je niet. Ten tweede, ik maak het mezelf zo moeilijk als ik wil. En net maakte ik het niet moeilijk voor mezelf, als je dat soms dacht. Sommige 'trappen' er zo volgens jou in en sommige niet. Lucky you. Ten derde, ik zou juist geen schuldgevoel hebben, ik zou niet weten waarom. Ik zou misschien wel met een opgelucht gevoel weg gaan omdat ik weet dat er nog iemand mij aantrekkelijk vind.." Zeker nadat ik zwanger was, toen was ik pas onaantrekkelijk. Ging ze in gedachten verder. "O en als laatste. Ik weet dat je van de straat af komt, wat je daar wel eens tegen komt. Laat ik even duidelijk zijn dat ik dus zo absoluut niet bed in. Ik hou het meer op zoenpartijtjes." Ze grinnikte even. Ja zoenpartijtjes waren altijd leuk. En er moest iemand wel zoveel indruk op haar maken dat ze nog wel het bed in zou willen duiken. Maar dat gebeurde nooit, bijna nooit. Nog maar 2 keer was het eerder voorgevallen. Ze glimlachte even naar Axew bij de woorden die hij sprak. Ja misschien moest ze wel 'vrienden' met hem worden, hij kende immers een groot deel van haar geschiedenis. "Oke, dan is het goed." Glimlachte ze op hem. "In de vakantie.. Dan ga ik het een en ander uitzoeken, opzoeken en verder lekker niks. Geen plannen ofzo. Ga jij nog iets doen?"

-- Ze klinkt niet heel boos als ze dat zegt. Alleen wat arrogant vriendelijk