Een nieuw leven

Het was een hete dag op starshine academy. Hope was in slaap gevallen tegen een boom. Ergens in de verte waren er een aantal kinderen net klaar met school en kwamen schreeuwend en lachend het gebouw uit. Hij deed zijn ogen open en moest even wennen aan het licht. Hij hield zijn arm voor zich en keek naar de kinderen. Wat waren ze allemaal klein vergeleken hem dacht hij bij zich zelf. Hope was net nieuw in Starshine Academy en hij voelde zich al helemaal thuis. De eerste dag was wat zwaar geweest omdat hij zijn familie miste. Gelukkig hoorde hij dat zijn weggelopen broertje ook hier ergens moest rond zwerven. Daar was hij opzich wel blij mee, alleen wist hij niet hoe hij moest reageren als hij hem tegen kwam. Hij schrok op uit zijn gedachte toen er iets op zijn hoofd belanden. Hij ging met zijn hand langzaam omhoog naar zijn gezicht. Toen zijn vingers bijna bij zijn gezicht waren werd hij gepikt. Hij veerde op en zag dat het een klein vogeltje was. Hij pakte het vogeltje op."Waar kom jij vandaan kleine? '' vroeg hij glimlachend maar ook verbaasd. Het diertje keek geschroken om zich heen en vloog weg. Hope draaide zich om en schrok er stond iemand achter een boom naar hem te kijken. "Hallo? Wie bent u?" vroeg hope wantrouwig en keek het recht in de ogen aan. Hij was niet gediend van iemand die zich niet voorstelde en hem zomaar aan keek. Hij had geen idee wie het moest zijn. Die iemand die hem aan keek leek in de verste verte niet op zijn broertje, maar misschien was het hem wel?

Achter een boom stond ze. Haar armen om de stam heen. Haar hoofd tegen het hout aan. En vanachter de boom keek ze naar de jongen in het gras. Hij sliep. Schattig. Ze had de jongen nog niet eerder gezien. Ze ging er daarom maar vanuit dat hij nieuw was. Niet dat ze daar problemen mee had, ze was zelf ook nog vrij nieuw op Starshine. En toen had de jongen een vogel vast. Interessant. Een vogellokker eersteklas. En toen, toen had hij haar gezien. Hij keek haar recht aan. Ze wilde zich nog meer terugtrekken achter de boom, maar het was al te laat. "Hallo? Wie bent u?"
Ze zuchtte zachtjes, zodat de jongen het niet hoorde. Ze moest wel tevoorschijn komen, en dat deed ze dan ook maar. Ze hoopte dat de jongen niet schrok van haar opvallende, nogal gothic-achtige kleding en ze liep langzaam naar hem toe. Ze liet zich zelf tegenover hem op de grond vallen nog voor een woord gesproken te hebben. Ze wist niet of hij dat goed vond, maar dat boeide haar ook niet zo veel. Ze ging er van uit dat hij er geen problemen mee had. Had hij dat wel, dan merkte ze dat vanzelf.
“Kas,” zei ze toen, haar naam noemend.
“Ik ben Kas.”
Ze stak haar hand uit, bij wijze van begroeting en ging er van uit dat de jongen nu zijn eigen naam zou noemen en haar hand zou schudden. Ze zweeg verder even.

Hij zag dat het meisje naar hem toe kwam lopen, ze had lang zwart haar en gothic kleding aan. Voordat hij iets kon zeggen, had ze zich op de grond laten zakken''Kas,ik ben Kas'' en schudde zijn hand''Hey ik heet Hope ben nieuw hier'' hij bekeek haar even van top tot teen.''Mooi'' Ze keek hem vragend aan '' Je kleren en je haar het is zwart, mooi"' hij glimlachte. Mijn broer is ook gothic, hij keek even bedroeft maar ging verder met praten.''Waarom stond je eigenlijk achter die boom?'' zei hij door dringend maar lachte te gelijk. Hij zag dat ze zweeg

Ja, het was gelukt! Ze had hem niet bang gemaakt! Hij nam zelfs haar hand aan. De blonde jongen stelde zichzelf voor als Hope. Hope. Aparte naam. Leuk. Aparte namen waren leuk. En toen begon hij over haar kleren. Hij vond ze leuk. Kas wist niet of hij het meende, of dat hij sarcastisch probeerde te zijn, maar toen hij over zijn broer begon ging ze er van uit dat hij het meende. Kas bestudeerde zijn gezicht. Hij zag er nog vrij jong uit. Ze schatte dat hij jonger was dan zijzelf. Zijn gezicht betrok. Was dat haar schuld, of had dat met zijn broer te maken? Ze wist het niet. Moest ze ernaar vragen? Ze was het wel van plan geweest, maar de jongen vroeg al verder. Waarom ze achter de boom stond. Ja, hoe ging ze dat nu uitleggen. Ze deed haar best om niet moeilijk te kijken, zweeg even en snel na. Gelukkig lachte hij, dus hij vond het niet erg. Niet echt. Toch? “Ik eh.. Ik hou van bomen,” probeerde ze dan maar. En dat was niet gelogen. Kas hield zeker van bomen. Maar dat was niet de rede dat ze daar stond.

Kas zweeg even maar keek hem weer aan''Ik eh.. Ik hou van bomen'' Hij keek haar eerst een beetje raar aan maar lachte''Ik hou ook van bomen ze zijn zo mooi groen in de lente'' Hij keek omhoog naar de blaatjes van de boom'' ben jij ook nieuw?'' vroeg hij met zijn blik nog steeds naar de boom gericht ''Was het moeilijk de eerste dag'' vragde hij gelijk daar achter.''ik vind het echt moeilijk om op deze school om vrienden te maken,'' Zei hij''Ik was niet altijd zoals jullie, ik was eerst een mens, ik was gebeten door een vampire en daarna naar planeet nova gestuurd om mijn vampire kracht te gebreuken voor light, dat was best wel raar, ik wist niet eens dat jullie soort bestond,'' Zei hij bedroeft ''Ow sorry ik praat weer veel ste veel, nare gewoonte'' lachte hij. Hope was gestrest door zijn leven maar hij liet dat niet zien. Hij wou geen medelijde van andere mensen, dus hij dee maar alsof hij altijd happy was

PROFILE MAGICIAN

» Een nieuw leven.
» Nieuw vak, nieuw lokaal, nieuwe leraar
» Lang zal ze leven ~
» Life - Dit personage moet iets anders doen met het leven
» Net nieuw.

Een nieuw leven

Een nieuw leven

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen