a new guy

Mikuw liep over de gangen met zijn gezicht gericht naar de grond. Hij durfde niet andere leerlingen aan te kijken, want hij had een verlegen karakter. Hij had zometeen toverkunsten als vak. Dit was zijn laatste vak voor vandaag. Met veel zenuwen in zijn maag liep hij het klas lokaal binnen. Iedereen bekeek hem nieuwsgierig, want hij was nieuw. "Kan ik je helpen? vroeg iemand. Mikuw keek naast zich en zag de leraar staan. "Haloo, mijn naam is Mikuw wizzkid Ik ben uw nieuwe leerling". De leraar glimlachte naar hem en schudde zijn hand. "Welkom Mikuw, ga maar ergens zitten". Mikuw keek even gauw de klas in, en liep toen besluitenloos naar een leeg tafeltje. Daar ging hij geruisloos zitten en volgde de les zonder ook maar 1 blik te werpen naar de medeleerlingen in zijn klas. Alleen een meisje kon zijn aandacht gedeeltelijk winnen. Hij bekeek haar is van top tot teen, en elke keer als ze nieuwsgierig naar hem keek, draaide hij net op tijd zijn gezicht weg.

-iedereen-

Vivespa zat alleen aan een tafeltje.
Gelukkig had ze zich niet hoeven voorstellen of zo.
Ze zat vooraan in de klas, achterin was geen plek meer.
Ze voelde zich er niet echt gemakkelijk bij, ze voelde de ogen van de andere leerlingen nieuwsgierig in haar rug prikken.
Onzeker controleerde ze even of haar vlecht nog goed in haar blonde haar zat gebonden en zuchtte opgelucht toen het nog best goed bleek te zitten.
Opeens ging de deur open en kwam er een jongen binnen gelopen die Vivespa nog nooit eerder had gezien.
Dat was ook wel logisch aangezien je in drie dagen tijd nooit iedereen zou kunnen kennen in zo'n reusachtige school.
Ze verdwaalde vaak in de gangen omdat haar kaart lezen nog steeds belabberd was.
De jongen zei tegen de leraar dat hij Mikuw Wizzkid heette en zijn nieuwe leerling was.
Vivespa grinnikte even om zijn naam, wat niet vervelend bedoeld was en ze had meteen spijt omdat ze wist hoe Mikuw zich nu voelde.
Elke keer dat ze verhuisde naar een andere school riep dat hetzelfde gevoel bij haar op.
Mikuw keek even gauw de klas in en liep toen langs Vivespa's tafeltje.
"Kan ik je helpen? Je kunt best hier komen zitten." Vivespa besloot dat gegrinnik van net recht te zetten door hem te helpen met zijn nieuwe start, maar niet zo erg dat ze er zelf helemaal overspannen van werd.
Ze zou hem gewoon een klein steuntje geven.
Vivespa wist maar al te goed dat het niet leuk was om 'de nieuwe' te zijn.
Mikuw liep door naar een leeg tafeltje.
Even voelde Vivespa zich gekwetst, maar daarna bedacht ze dat ze hetzelfde zou doen.
Het was eng om naast iemand te gaan zitten die je niet kende en als ze zou moeten kiezen zou ze zeker niet hebben gekozen voor iemand die haar had uitgelachen.
Vivespa keek hem even na.
Toen Mikuw zich omdraaide keek ze vlug weer naar de leraar.
Ze voelde een extra paar ogen in haar rug prikken maar telkens als Vivespa zich omdraaide focuste hij zich op een ander punt.
Ze hoopte dat ze Mikuw niet al te boos had gemaakt of dat hij zich niet zo gekwetst voelde. Vivespa nam zichzelf voor dat ze dit zou rechtzetten, ook al moest ze Mikuw daar voor stalken.

//Sorry, ben een beetje inspiratieloos