I'm done with you.

Clera liep met zachte passen langs de afgebroken stenen van de ruïnes. Ze legde haar hand op het kapotte gesteente en sloot haar ogen. Ze herinnerde zich de enorme explosie bij het laatste centenium festival. Een van de grootste uitbarstingen tussen haar en Deshas.
Langzaam opende Clera haar ogen. En nu was ze er klaar mee. Deshas zou nu boeten voor alle daden die hij in de afgelopen eeuwen ongestraft verricht had. Ze zou het hem nu betaald zetten, al werd het haar dood.
Met een elegant handgebaar liet Clera luipaarden gemaakt van wit licht verschijnen. 'Ga Deshas halen. Kijk onder elke steen, zoek in elke kamer en waag het niet om terug te komen zonder hem bij je te hebben,' sprak ze tegen de licht dieren. 'Ga!' eindigde ze met een bevel. Een lichtstreep van meer dan een meter achter zich latend schoten de luipaarden weg, elk in hun eigen richting. Ze moesten Deshas vinden.

Niet al te veel later werd Deshas, omsingeld door licht, naar de ruïnes gedwongen. Het felle licht van de luipaarden lieten hem uitwijken als de dieren te dichtbij kwamen. Ze bezorgde hem een hevige hoofdpijn. Zijn zwarte ogen boorde zich in Clera, wilden haast door haar heen kijken. Op een paar meter afstand van haar stopte hij. De luipaarden grauwde zachtjes, maar schaduw hyena's schoten hem te hulp door de luipaarden weg te jagen. Deshas had al die tijd onbewogen naar Clera gestaard. 'Ik denk niet dat ik om een reden hoef te vragen waarom je me hier naartoe geroepen hebt Clera. Geloof me, ik heb de laatste tijd de spanningen tussen licht en duister gevoeld...,' begon hij kalm. Deshas voelde zijn hart in zijn keel bonzen. Niet van angst. Eerder van opwinding. Eindelijk kreeg hij ongestraft zijn kans. Geen collega's die hem dit zouden beletten. En even dacht Deshas aan helemaal niks anders meer. Nu was zijn kans om Clera voorgoed daar te krijgen waar hij haar al jaren hebben wou. 'Nog een paar beschuldigende woorden om het onmogelijke uit te stellen Vrouwe?' vroeg hij met zacht trillende stem terwijl zijn staart al tevoorschijn was gekomen en onrustig heen en weer zwiepte. Zijn handen voelde koud en kalm aan en zijn keel kurkdroog.

Clera's pupillen vernauwden zich toen ze Deshas zag. Ook zij voelde een zekere opwinding. Eindelijk kon ze alles doen waar ze al jaren naar verlangden. Ze kon hem nu eindelijk alle pijn en terreur terug bezorgen. Ze liet hem begaan toen hij haar luipaarden weg joeg met hyena's gemaakt uit schaduwen. Zijn stem deed haar trommelvlies haast scheuren. Die vreselijke stem. Ze wou die werkelijk nooit meer horen. 'Die lijken me volledig overbodig. Laten we dat dus maar overslaan,' siste ze als antwoord op zijn vraag tussen haar tanden door. Een explosie van licht volgde. Haar spierwitte haren werden zwart en groeide tot aan haar heupen. Ze wapperde wild rond in de opstekende wind die veroorzaakt werd door haar woede en de scheur in de balans. Haar nagels groeide uit tot lange, scherpe messen. Haar witte jurk werd zeegroen. Haar ogen donkergrijs en haar huid alsof ze van metaal was. Haar jurk bevatte scheuren en gaten en ze had een duivelse blik in haar ogen. Ze straalde een spookachtig groen licht uit. 'Nu ga je boeten voor al het kwaad wat jij onze werelden ooit hebt aangedaan,' sprak ze ijzig kalm al had ze een vervormde, metaalachtige stem. Haar eigen stem was slechts een zachte ondertoon die enkel als echo te horen was. Ze vloog krijsend op Deshas af. Haar scherpe nagels recht voor zich uit, klaar om hem te doorboren.

PROFILE MAGICIAN