Les #3

Norwood zat achter zijn bureau en keek een boek door. Hij keek even naar de klok. Het zou niet lang duren voor de volgende les zou beginnen. Hij keek naar de kinderen die hij nu les aan het geven was. Ze moesten wat theoretische opdrachten maken en het was doodstil. Norwood had hier niet eens boos voor moeten worden. Hij keek naar het boek en weer naar de klok. Hij deed het boek dicht en legde het neer op zijn bureau. "Jullie mogen opruimen..." zei hij en keek de klas door. De kinderen pakte hun spullen in en niet veel later ging de bel. Nu moest de volgende les beginnen. Hij keek op zijn rooster. "Mooi een leuke praktijkles kan ik wel gebruiken..." zei hij en keek naar de deur waar de leerlingen ieder moment binnen zouden kunnen komen.

Met haar tas hangend om een schouder liep Enma door de gangen op weg naar het lokaal. In de deuropening bleef ze even staan en bekeek, zoals bij elke ruimte waar ze voor het eerst binnenstapte, even rond. Tenslotte bleef haar blik op de man hangen. Hij leek niet erg oud. Enma`s gloeiende rode blik bleef hem even aanstaren. Daarna ging ze stil aan een tafeltje zitten en keek de man zwijgzaam aan. Ze zou pas spreken als haar iets gevraagd zou worden.

Imeth kwam het lokaal ook binnen. Hij zag Enma zitten en hij verstijfde een moment. Daarna knikte hij een beleefd gedag naar Master Norwood en ging zitten. Hij zat zo ver mogelijk verwijderd van Enma. Zijn anders zo kalme blik was nu gespannen. Vanaf zijn plaats bleef hij Enma in de gaten houden.

Norwood keek in zijn boek en keek op toen er ineens een meisje binnen kwam die hij nog nooit had gezien. Niet veel later viel hem het ook op dat Imeth binnen kwam. Hij knikte naar hem en zag dat zijn gespannen blik het meisje in de gaten hield. Hij keek even in het boek en stond op. Hij liep naar Enma en keek haar even aan. "Mijn naam is Norwood, Master Norwood.." zei hij kalm. "Mag ik jou naam weten..." zei hij. Hij keek even naar Imeth en keek weer naar Enma. Hij had een leuk praktische opdracht in gedachten en hij hoopte dat het goed zou verlopen.

Enma draaide zich half en langzaam m zodat haar ogen Imeth volgde tot aan zijn stoel. Ze draaide pas weer terug toen ze de stem van de man hoorde. Ze keek hem nu recht aan met haar emotieloze rood gloeiende blik. De man stelde zich voor als Master Norwood. ''Enma Ai'' sprak ze zacht en verlegen maar tegelijkertijd ook zuiver en helder. Het leek alsof de stem van Enma eigenlijk niet bij haar hoorde.

"Aangenaam...Enma..." zei Norwood vriendelijk. Hij liep naar zijn bureau. Hij keek even in het boek en daarna naar de deur. "Als over 5 minuten niemand meer komt gaan we de les beginnen." zei hij in zijn algemeen. Hij keek even naar Imeth en naar Enma. Hij ging zitten en krabbelde wat in een kladblok. Hij keek even naar de kassen en daarna weer naar de deur.

Mart sprintte buiten adem het klaslokaal binnen."Sorry,ik was verdwaald",Hijgde hij tegen niemand in het bijzonder.Hij stond tegend de muur gebogen naar adem te happen.Hoe hij het had klaargespeeld zelfs met Diva's plattegrond te verdwalen wist hij niet,maar het was niks om trots op te zijn.Toen hij weer op adem was gekomen ging hij recht staan,en keek het lokaal rond.
Rillingen gingen over zijn rug toen hij Enma zag zitten."Ik neem aan dat ik me in het woud-magie lokaal bevind?"

Norwood keek op toen er ineens een jongeman binnen kwam en glimlachte. "Maakt niet uit kan gebeuren..." zei hij vriendelijk en kalm. "Ja dan zit je goed..." zei hij en liep naar de jongen. "Master Norwood..." stelde hij zich voor. "Neem plaats..." zei hij. Hij liep naar het bureau en keek naar de klas. Hij zou de les maar beginnen aangezien de rest dan wel zou komen.

"Aangenaam,Master Norwood" mompelde Mart."Ik ben Mart couton."Even aarzeldehij,en ging toen maar in het midden zitten.Hij vroeg zich af wat er ging gebeuren.Dit was zijn eerste les in wat voor magie dan ook.Op eens voelde hij zich heel stom.Wat als ze een foutje hadden gemaakt,en hij helemaal niet kon toveren?Hij kon zich het gezicht van zijn vader voorstellen als hij overmorgen al weer voor de deur stond.Zijn zusjes zouden hem zo hard uitlachen dat ze het in het volgende dorp konden horen.Mart haalde diep adem,en wachte op wat zou komen.

Diva kwam het klaslokaal ook inhollen. ''Sorry dat ik laat ben Master. Ik zat teveel verdiept in een boek'' hijgde ze. Snel ging ze ergens zitten. Ze keek maar niet naar haar neef. Na wat er met hem gebeurd was in het bos keek ze hem liever niet meer aan. Ze zag Mart zitten en glimlachte even naar hem. Hij zag er wat gespannen uit. ''Geen zorgen het gaat vast goed'' fluisterde ze tegen hem omdat ze best wel dichtbij zat.

Het lukte Mart een glimlach tevoorschijn te halen,en hij ontspande een klein beetje."Dat hoop ik maar,"mompelde hij terug.O wat zou hij nu graag met een pul bier in een taveerne of iets dergelijks zitten.Wat dobbelen om zijn beurs te spekken,en dan nog een bier.Maar dit was ook belangrijk.Hij zou niet naar huis gaan voor dat hij tenminste genoeg kon om de rest van de school naar hun moeder te kunnen sturen.Toen hij dat dacht besefte hij dat hij dan over 300 jaar nog niet naar huis zou kunnen gaan."Laten we eerst maar eens kijken hoe het hier gaat,in plaats van over de toekomst te dromen,"mompelde hij haast onverstaanbaar.

Gast PROFILE MAGICIAN

Aigaithis wam ook binnenlopen. Opnieuw langzaam omdat hij weer eens liep te lezen. Maar in plaats van de vorige keer zoals hij in het lokaal water magie had gedaan, otste hij dtimaal niet tegen het bureau op. Het ging goed tot aan zijn tafeltje. Daar botste Aigaithis tegenop en viel languit over het tafelblad. Zijn boek, Magie der Oudheden schoof voor hem uit en viel op de grond. Met pijn in zijn maag kwam Aigaithis overeind en keek naar Master Norwood. ''Sorry'' mompelde hij zacht waarna hij gauw zijn boek opraapte en ging zitten aan de tafel waar hij tegenaan geknald was.

Celedë kwam ook binnenlopen. Ze grinnikte zachtjes toen ze zag dat Aigaithis tegen zijn tafeltje opboste omdat hij weer eens zat te lezen. Die grinnik verdween toen ze Imeth zag. Hij was er precies zo aan toe als Diva haar gezegd had. Hij leek wel angstig voor alles in zijn omgeving. Wat Enma ook met hem gedaan had wist ze niet maar ze had het erg grondig gedaan. Toen Celedë merkte dat ze nog steeds in de deuropening stond ging ze gauw zitten.

Donovan kwam ook binnenlopen. Toen hij Aigaithis zag die languit over zijn tafel lag zuchtte en en schudde even zijn hoofd. Toen hij Imeth zag kwam er een gevoel van genoegen bij hem op. Net goed voor hem. Alleen jammer dat dit waarschijnlijk maar een paar maanden zou duren. Donovan ging zitten en wachtte tot de les zou beginnen.

Ineens stond Selavin ook in de deuropening. Hij keek Norwood recht aan. Hij had een pen en een notitieblok in een hand. ''Let maar niet teveel op mij. Ik ben hier vandaag enkel om de boel te inspecteren. Ik zal niet in de weg zitten'' zei hij kalm en met een kleine glimlach tegen hem. Daarna liep Selavin door naar achteren in het lokaal. Onder het lopen verschoof hij zijn voet een moment zodat de grond onder een stoel aan een leeg tafeltje begon te bewegen en zichzelf naar helemaal achter in het lokaal schoof. Daar ging Selavin zitten en schreef een paar dingen op waarna hij wachtte tot Norwood met zijn les zou gaan beginnen.

Enma keek af en toe even op als er weer een leerling binnendrupelde. Voor de rest volgde haar oren het korte fluister gesprek van Diva en Mart achter zich. Enma keek op toen er opeens een man het lokaal binnenstapte. Hij zag eruit als iemand van Erd. Waarschijnlijk was dat het hoofd van het bestuur voor magisch onderwijs waar ze een aantal dingen over gehoord had. Haar rood gloeiende ogen volgde hem tot ze hem niet meer in het zicht had en ze zich eigenlijk om moest draaien wou ze hem verder volgen. Dit deed ze niet. In plaats daarvan keek ze weer recht voor zich uit.

Norwood zag Aigaithis lezend binnen komen. Hij glimlachte en zag niet veel later ook Celedë binnen komen. Hij keek de klas rond. Hij merkte ineens Donovan op. Oh fijn daar hebben we hem ook weer.... spookte het door zijn hoofd. Hij keek op toen Selavin binnen kwam. "Oké, nu ik zie dat iedereen er zal ik de les maar beginnen." hij glimlachte. "We gaan vandaag een spreuk leren waarmee je een liaan uit je hand kan krijgen. De spreuk is: Planta manus. Eerst denk je aan je hand waarna je de spreuk uitspreekt." Norwood hield zijn hand met de binnenkant naar boven voor zich. Hij sprak de spreuk uit en langzaam kwam er uit zijn hand een liaan. "Denk er aan dat je hem onder controle houd...Hoe langer hij word des te moeilijker dat is." zei hij. "Oh en voor ik het vergeet...de liaan heeft dezelfde persoonlijkheid als jou...als je zelf een eigenwijs persoontje bent dan zal de liaan dit ook zijn en het dus moelijker zijn om hem te controleren.." zei hij en keek de klas door. De liaan bleef ongeveer tot een lengte van 1 meter naar boven en bewoog lichtelijk. "Het kan in het begin raar voelen maar je raakt er aan gewend..." zei hij een liet de liaan weer terug gaan. "Het is nu aan jullie om dit te oefenen..." zei hij.

Mart had zijn ogen dicht geknepen, en concentreede zich sterk op zijn rechter hand,die hij net als Master Norwood recht voor zich uit had gestoken,met de palm naar boven."Planta Manus",zei hij onzeker,en tot zijn verassing kriebelde er iets op zijn hand.Toen hij zijn ogen open deed,zag hij een stengeltje van ongeveer 10 centimeter,die heftig over zijn hand heen en weer zwaaide.Toen barste hij in lachen uit.Toch geen foutje.Het liaantje schudde nog heviger heen en weer,alsof die ook mee lachte.Mart kreeg zich weer in bedwang,en probeerde met zijn gedachten het plantje stil te laten staan.Het beste wat er van gezegd kon worden,was dat het plantje nu niet meer hevig heen en weer zwaaide,maar slechts kleine circeltjes maakte.zijn plant was blijkbaar koppig.

Mauriccio kwam met een vage glimlach het lokaal binnen. Zijn rozige ogen gleden naar de man met het brilletje, waarvan hij ongetwijfeld vermoedde dat dat de leraar in woudmagie was. Hij liet de IQ-puzzel die hij in zijn handen had in zijn schoudertas glijden en nam vlak bij Donovan plaats. Hij had hier en daar al wat verhalen opgevangen over wat die jongen allemaal wel niet bij oom Savador geflikt had, en daar kon hij eerlijk gezegd wel om lachen. Mauriccio keek weer naar de leraar en stak een hand op, ten teken dat hij iets ging zeggen. 'Het spijt me dat ik te laat ben, Master. Mauriccio,' stelde hij zich kort voor. Zijn blik gleed zwijgend over de andere leerlingen en bleef even hangen bij Diva. Over haar had hij ook al het een en ander gehoord.

Enma keek een op toen ze Mauriccio binnen zag komen. Daarna richtte ze zich op haar geopende hand. Haar ogen gloeide rood op zonder ook maar een maal te kniperen. In haar gedachtes sprak ze de spreuk uit en de liaan begon te groeien. Afgesloten van de rest van iedereen die in de klas was liet Enma de liaan groeien en volgde hem met haar fel rood gloeiende blik zodat hij langzaam maar zeker groeide.

Met wat onzekere maar toch vlugge passen liep Lilian door de gangen. Ze was al te laat en dan ook nog eens verdwaald. Lekkere start maar niet heus. Uiteindelijk hield ze stil bij en lokaal en keek naar binnen. Het zag er wel uit als een lokaal waar je woud magie leert. Een beetje onzeker en met een kleine glimlach keek ze naar de an die achter het bureau zat. ''Is dit het lokaal woud magie? Ik ben nieuw en nogal verdwaald'' zei ze zachtjes. Ze streek een paar lokken haar uit haar gezicht en haar lichtblauwe ogen keken de klas even rond.

Norwood liep door de klas en zag dat Mart er al aardig goed bezig was. Hij glimlachte. "Ziet er goed uit. Probeer hem maar wat langer te maken..." zei hij en glimlachte. Hij merkte ineens op dat de deur open ging. Hij zag dat er een jongen ging zitten en glimlachte. "Voor deze keer zie ik het door de vingers maar kom volgende keer op tijd..." zei hij tegen Mauriccio. "Norwood..." stelde hij zich nog voor. "We oefenen momenteel een spreuk....concentreer je op je hand en spreek de spreuk: planta manus, uit. Het kan in het begin raar voelen maar dat went wel. Probeer daarna de liaan onder controle te houden." legde hij uit aan Mauricco. Hij liep verder door de klas en kwam bij Enma aan. Hij keek naar de liaan. "Ziet er goed uit..." zei hij tegen haar en keek op toen er een volgende leerling de klas binnen kwam. Hij glimlachte. "Ja dan zit je goed..." zei hij vriendelijk. "Neem plaats..." hij keek door de klas en glimlachte.

Mauriccio hield Master Norwood met een vage glimlach in het oog tot hij verderliep naar een andere leerling. Hij stroopte de mouwen van zijn witte blouse op en stak zijn hand, met de handpalm naar boven, over zijn tafel voor zich uit. 'Planta Manus,' zei hij zacht. Er ontkiemde zich iets uit de palm van zijn hand dat langzaam maar zeker in de lengte omhoog groeide. Als een slang kronkelde het af en toe onwillekeurige richtingen op, maar het lukte Mauriccio de liaan onder zijn controle te houden.

Rose was te laat opgestaan, en ze holde gewoon door de gangen richting het lokaal van Wood Magic. Om eerlijk te zijn schaamde ze zich diep, maar ondanks het feit dat ze steeds dezelfde droom kreeg maakte ze zich zorgen. Daarna stormde ze het lokaal binnen, en ze bleef hijgend in de deuropening staan. "Het.....spijt......me......dat.......ik.......te......laat.......ben.........Master........Norwood." Zei Rose dan hijgend, en ze keek dan naar hem met een bezweet voorhoofd. Ze baalde er echt van om te laat te komen, en dus zou ze wel straf ontvangen als het moet.

Norwood keek op toen Rose binnen kwam en glimlachte. "Kan gebeuren....ga zitten..." zei hij vriendelijk. De les was toch nog niet zo lang bezig en dus vond hij het niet zo erg. Hij liep naar haar toe toen ze eenmaal was gaan zitten. "De spreuk die we vandaag gaan oefenen is Planta Manus..." zei hij. "Daarme kun je een liaan uit je lichaam toveren. Denk wel goed aan je hand aangezien hij dan overal uit zou kunnen komen. Het kan in het begin wel raar voelen..." zei hij. Norwood liep naar zijn bureau en keek door de klas. Hij haalde een paar roodgekleurde balletjes uit zijn lade en legde deze voor iedere leerling op de tafel. "Als het jullie gelukt is om een liaan te krijgen is het jullie nu de taak om dit balletje op te tillen zonder je hand te bewegen..." zei hij glimlachend.

PROFILE MAGICIAN