Rust

Gina was nog maar net aangekomen hier op Starshine Academy, en ze heeft nog niemand ontmoet van de leerlingen of van de leerkrachten. Dus ze liep maar wat rond in het Buiten terrein, toen ze ineens rustig Het grasveld in liep. "Wat is het hier toch zo mooi!" riep ze plotseling, dromerig keek ze nog wat rond terwijl ze gewoon nog wat doorliep. Er kwam ineens een vlinder voorbij gevlogen, en die kwam ineens op haar neus zitten. "Dat kriebelt." zei Gina opeens, tot ineens die vlinder alweer weg was gevlogen. Gina liep nog even rustig verder, totdat ze ergens onder een boom maar wat ging rusten. Al direct heeft ze dit gedoopt tot haar lievelingsplekje, al snel viel ze plotseling in slaap nog steeds onder die boom en in het gras lag ze te slapen. Opeens werd ze ineens terug wakker want ze hoorde iets, ze verstopte zichzelf meteen achter die boom waaronder ze net gewoon zat en sliep.

Norwood was in het grasveld een wandelingetje aan het maken en keek rond. Haast niemand was hier en dat zorgde voor een rust in het veld. Ineens vielen zijn ogen op een slapend meisje. Hij glimlachte en liep er naar toe. Hij zag dat ze wakker werd en zich verstopte achter een boom. Norwood lachte zachtjes. "Ik bijt niet hoor.." zei hij vriendelijk en liep naar de boom toe. "Zo nog een leerling van gren." zei hij met een glimlach. Hij zag het aan haar keding en glimlachte. "Welkom op de acedemie.." zei hij.

Gina zag dat er iemand ineens naar de boom liep, waar ze verstopt zat. Maar ze was al gerustgesteld nadat hij zei dat hij niet beet. "Ik ben Gina." zei ze dan maar tegen hem. "En U bent?" vroeg ze dan daarachter, terwijl ze hem begon aan te kijken. "Dankjewel!" zei ze, toen hij haar hier han verwelkomt. Opeens sprong er ineens een witte konijntje in haar armen vanuit een boom, ze schrok even maar toen zag ze dat het haar eigen witte konijntje was met een lange sjaal met wit en geel. "Zijn huisdieren wel welkom hier?" vroeg ze dan beetje aarzelend aan hem.

Norwood glimlachte warm naar haar. "Alsjeblieft laat die U buiten de lessen weg, dat geeft me zo'n oud gevoel..." zei hij lachend. "Ik ben Norwood..." zei hij glimlachend. "Maar in de les is het Master Norwood. Ik ben je leraar voor woodsmagic." zei hij grinnikend. Hij keek haar even aan en glimlachte. "Geen dank..." zei hij. "Welkom?...Ik weet dat niet precies hoe dat in elkaar zit..." zei hij. "Maar ik vind het goed dat het hier blijft. Dieren kunnen een troost vormen, het kan zelfs een goede vriend worden." zei hij wijs. "Ik zal wel met Madeline praten." zei hij glimlachend. Hij aaide het konijntje over zijn bol en keek Gina aan. Hij ging zitten in het gras en keek rond.

"Sorry, wou alleen maar beleefd zijn tegen je Norwood zoals het hoort toch?" zei ze terug glimlachend naar hem. "Ik zal eraan denken tijdens de lessen, beloof ik je." zei ze alweer terug naar hem. "Ik hoor het dan wel wat Miss Madeline erover zegt, en daar zal ik mij dan aan houden ook." zei ze beleefd tegen hem terug. Daarna ging ze naast hem zitten in het gras samen met haar konijntje in haar armen.

"Officieel hoort dat ook.." zei hij wat lachend. "Maar ik vind het ook goed dat je buiten de lessen gewoon tegen me praat." zei hij. "Maar dat is jou keuze..." zei hij glimlachend. "Ik denk dat ze het niet zo'n probleem vind. Zolang hij maar in een kooi blijft." zei hij. Hij keek haar aan. "En zin in de komende survival.." zei hij glimlachend en keek haar aan.

"Ok Master Norwood, zoals jij ziet weet jij mijn keuze." zei ze beleefd tegen hem terug. "Survival? Dat durf ik helemaal niet." zei ze beetje bang tegen hem, en ze begon meteen al te trillen. "Mijn konijntje heeft eigenlijk helemaal geen kooi, ze loopt altijd wat vrij rond." zei ze dan nadat hij iets zei over een kooi.

"Die kooi is zo gemaakt..." zei hij snel. "Hmmm..." zei hij nadenkend. "Bang daar geloof ik je in. Ik ga ook niemand dwingen om mee te gaan. Maar ik ben in de buurt ookal zie je me niet." zei hij in de hoop haar gerust te stellen. Hij zag haar trillen en legde een hand op haar schouder. "Ik laat niemand iets overkomen geloof me..." zei hij

"En jij gaat die kooi dan voor mijn konijntje maken dan?" vroeg ze dan aan hem. Ze was wel blij dat Master Norwood in haar geloofde. Ineens legde ze zijn hand op haar schouders, dat voelde ze meteen. "Ik geloof je." zei ze dan maar voorzichtig, toen ineens haar konijntje weg liep.

"Ik???..." vroeg hij plagend. Inmiddels was achter hun al een boom in de vorm van een kooi aan het groeien en deze was groot genoeg voor het konijn. "En desnoods loop je met Mitsu mee aangezien hij wel veel van de planten." zei hij en glimlachte. "En hij kan ze ook gebruiken in zijn voordeel en hij zou eveneens de groep mee beschermen...tenminste dat is wel iets voor hem..." zei hij en grinnikte.

"Ja jij??? Wie anders Master Norwood?" zei ze maar plagend terug tegen hem. Ze stak haar witte konijntje in de kooi die achter hun aan een boom gegroeidde in de vorm van een kooi. "Maar ik ken die Mitsu eigenlijk helemaal nog niet eens, Master Norwood." zei ze opeens tegen hem, terwijl ze wat verlegen werd. Daarna keek ze Master Norwood maar even aan, tot dat hij terug hierop een antwoord gaf.

Norwood glimlachtte en en grinnikte. "Geloof me. Als je hem eenmaal kent dan zal je hem niet meer vergeten." zei hij glimlachend. Hij keek haar aan. Hij stond op. "Ik heb zo een volgende les dus ik moet eigenlijk gaan.." zei hij vriendelijk tegen haar. "Ik hoop je in de klas te zien zodra je les van me hebt..." zei hij en glimlachte. Hij liep naar het gebouw en zwaaide nog even naar haar.

"Ik geloof je." zei ze Master Norwood nog na, toen hij ineens terug weg moest naar zijn volgende les. "Je zal mij wel zien in U klas zodra ik les van je heb." zei ze, toen ze zag dat hij al naar het gebouw liep. Ze zag hem nog even zwaaien naar haar, en ze zwaaide ook nog maar terug naar hem.

PROFILE MAGICIAN

» rust
» even rust.
» Rust.
» Rust
» Rust

Rust

Rust

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen