''Zij die gezondigd hebben zullen worden verbannen naar het labyrint van de duistere onderwereld, daar waar de klok eeuwig middernacht slaat. Het enige wat hen rest is het volgen van het licht des levens, in de hoop dat de blauwe geest hen vergiffenis zal schenken.''

Als gehypnoticeerd stond Rin in de duisternis, starend naar de blauwe vlammen die wild boven haar handen dansten. Het vuur was de enige lichtbron dat ervoor zorgde dat ze iets kon zien in de donkere gangen van de kerkers. Langzaam bewoog ze het vuur richting de laatste fakkel die ze aan moest steken, en keek vervolgens naar Cyan die haar de hele weg door de kerkers trouw had bijgestaan. Alles was perfect geregeld. Het duurde niet lang meer, of ze zou haar oude bondgenoten weerzien. Alle vijf de Paragon leden, in één ruimte. Ze was ervan overtuigd dat ze allemaal zouden komen, ze zouden zichzelf immers alleen maar meer verdacht maken door niet op te komen dagen, en dat was waarschijnlijk iets waar geen van hen op uit was. Al helemaal de verrader niet. Rocky, Tomari, Alyssa en Servatius, allen hadden ze een brief ontvangen met de volgende tekst: 'Zij die gezondigd hebben zullen worden verbannen naar het labyrint van de duistere onderwereld, daar waar de klok eeuwig middernacht slaat. Het enige wat hen rest is het volgen van het licht des levens, in de hoop dat de blauwe geest hen vergiffenis zal schenken.' Een buitenstaander zou dat stukje tekst waarschijnlijk nooit opvatten als een uitnodiging, laat staan dat ze de betekenis ervan zouden kunnen plaatsen. Voor de leden van de Paragon echter, was dit raadsel makkelijk op te lossen. 'Zij die gezondigd hebben' representeerde duidelijk de leden van de Paragon. 'het labyrint van de duistere onderwereld' stond voor de plaats waar ze aanwezig moesten zijn, namelijk de kerkers. 'waar de klok eeuwig middernacht slaat' stond voor de tijd, 00:00 uur. 'het volgen van het licht des levens' stond in dit geval voor het vuur van de fakkels die Rin had aangestoken, en wanneer ze die zouden volgen zouden ze bij haar uitkomen, wat haar meteen bij de volgende zin bracht; 'in de hoop dat de blauwe geest hen vergiffenis zal schenken'. De blauwe geest representeerde Rin, vanwege de kleur van het vuur. Het stond algemeen bekend dat Rin alleen maar met blauw vuur en elektriciteit werkte, dus dat was niet zo heel moeilijk te ontcijferen. Ze had de brief niet zonder reden op deze manier geschreven, ze wilde namelijk voorkomen dat ongenodigde gasten hen zouden volgen, in dit geval de Suasama.
Rin haalde haar zakhorloge uit een vakje in haar lange, zwarte jas en wierp er een vluchtige blik op. Vijf minuten voor middernacht. Nog even, en ze zou oog in oog staan met degene die alles waar de groep jaren lang voor geknokt had, zomaar had weggegooit alsof het niets was. Degene die Rin het liefst met haar blote handen wilde vermoorden. 'Cyan, ik wil graag dat je een stukje terug loopt om even polshoogte te nemen..' Haar ogen stonden leeg, en haar lichaam stond roerloos. Het enige dat ze deed was kijken naar haar prachtige tijger met zijn spierwitte vacht en pikzwarte strepen, en ogen net zo blauw als de hare. Net zo blauw, als de oceaan waar ze het lijk van de verrader in zou dumpen.
Askuwheteau Cheveyo Ahote Editon Huritt Niyol Mundoo, oftewel Rocky, 'The Rock'. Krachtig, kalm, maar bovenal ook volhardend. Degene die de helderste kijk had op het leven en ervoor zorgde dat de groep verbonden bleef. Een van de sterkste mensen die ze kende. Een hersenloze spierbundel, zou je zeggen. Maar niets was minder waar. Er school een uitmuntend intellect onder die harde buitenkant, het soort inellect die de groep nodig had om missies op een correcte manier uit te voeren. Hij was de man die ervoor zorgde dat alles tot in de kleinste detail uitgevoerd werd, nog nooit had hij Rin teleurgesteld.
Tomari Reaper. Gefocust, realistisch, en sneller dan het licht. Hij was dan misschien de kleinste onder de mannen in de groep, maar dat maakte hem zeker niet minder sterk. Degene die altijd recht op zijn doel af ging en snel afrekende met zijn slachtoffers, en zich nooit liet verrassen. Gedreven door haat, in de hoop ooit de moord op zijn vader te kunnen wreken. Niet alleen solo was hij zo gedreven. Tomari was de precizie die de groep nodig had, een belangrijke schakel als het op doden aan kwam. Een van de meest betrouwbare personen die Rin ooit had ontmoet.
Alyssa Daisy Gul, oftewel 'The Styx'. Onvoorspelbaar, zelfverzekerd, en soms zelfs een tikje roekeloos. Het soort roekeloosheid dat ervoor zorgde dat er risico's genomen werden in de groep, en zonder die risico's waren ze nooit zo ver gekomen. Zij was degene die ervoor zorgde dat er snel en effectief gewerkt werd in de hitte van het moment. Haar fantasie op het gebied van aanvallen was eindeloos. Ze presteerde het best onder immense druk. Niet alleen was ze Rin's tweelingzus, maar ook haar tegenpool.
Servatius, andere namen onbekend. Individueel, moorlustig, en behoorlijk mysterieus. Van alle leden kende Rin hem het langst, en toch had ze over hem de minste informatie. Wat ze wel wist was dat hij niet te breken was, nooit opgaf en nooit een fout maakte. Hij beschikte over alle eigenschappen van een koude moordenaar, en dat maakte hem onoverwinnelijk. Duister en anoniem, maar Rin vertrouwde hem met haar leven.
Dan bleef zijzelf nog over. Sayaka Rin. Niemand kende haar werkelijke naam, behalve haar vader. Al als klein meisje moest ze een nieuwe identiteit aannemen, Rin. De naam betekend 'koud', ironisch, omdat haar specialiteit vuurmagie was. Toch was de naam passend voor haar, omdat er maar weinig mensen onder haar koude, harde harnas konden komen. Ze kon zich indenken dat ze haar zouden verdenken van het verraad. Waarom niet? Zij was degene die de administratie verzorgde, degene die de groep had opgezet en degene die de sterkste drang had om hogerop te komen. Puur omdat ze al haar hele leven bezig was met het opzetten van deze organisatie, maar ze geloofde niet dat de groep besefte hoe belangrijk het werkelijk voor haar was.
Rin keek toe hoe Cyan steeds verder de duisernis in liep, tot hij volledig uit haar zicht verdween. Met één simpele beweging maakte ze een ring van vuur om zich heen, puur ter bescherming nu haar trouwe vriend er niet meer was om haar te beschermen. Hoewel ze ook prima voor zichzelf kon zorgen, voelde ze zich niet alleen veiliger met Cyan, maar ook minder eenzaam. Geduldig wachtte ze, terwijl ze roerloos bleef staan danste het blauwgekleurde vuur om haar heen. Haar ogen zonder angst, en haar hart vol van haat.


Alleen Rocky, Tomari, Alyssa en Servatius graag

De brief die Alyssa in haar handen kreeg geduwd van iemand, god mocht weten wie, was goed verzegeld en dichtgemaakt. Ze had hem zelf in haar tas gepropt en was verder van de dag gaan genieten. Tot ze 's avonds alleen op haar kamer zat, de brief open maakte en de woorden las die er in stond.
''Zij die gezondigd hebben zullen worden verbannen naar het labyrint van de duistere onderwereld, daar waar de klok eeuwig middernacht slaat. Het enige wat hen rest is het volgen van het licht des levens, in de hoop dat de blauwe geest hen vergiffenis zal schenken.''
Alyssa fronste even met haar wenkbrauwen en begon met het ontcijferen van de tekst. Ze had echter al snel door dat de brief van Rin kwam, haar eigen zus. Dat kon niet anders. In de hoop dat de blauwe geest hen vergiffenis zal schenken. Rin was altijd al apart geweest, zover Alyssa dat wist. Ze had een blauwe vlam, en het kn niet anders dat ze zichzelf bedoelde met de blauwe geest. Ze wilde haar spreken. En wel om 00.00 uur. Zo bleek het; daar waar de klok eeuwig middernacht slaat. Goed het zou dus een lange, erg lange nacht worden. Om klokslag 12 uur in de kerkers, zo zag ze al; Zij die gezondigd hebben zullen worden verbannen naar het labyrint van de duistere onderwereld. Maar ze zouden niet gezellig samen zijn. Nee de rest van het Paragon zou er ook zijn. Dat bleek ook uit die zin. Dus, de Paragon leden moesten om klokslag 12 uur in de kerkers zijn. Ze zouden geleid worden door het licht des levends, waarschijnlijk het licht dat Rin had gemaakt om hen te leiden naar haar toe. Alyssa had de brief na het ontcijferen verscheurd en in brand gestoken, met het kleine beetje vuur magie dat ze had. Daarna was ze van alles gaan doen, zoals altijd. Om 11 uur schoot ze de douche in op de etage waar ze een half uur roerloos onder stond. De warme stralen hadden haar lichaam verwarmd en uiteindelijk was ze er onder vandaan gegaan. Ze had haar lange haren geföhnd. Want anders droogde het amper. En nu was het als een grote staart boven op haar hoofd gebonden. Ze had zich aangekleed zoals ze altijd al deed, haar lange laarzen tot aan de knieën, een rokje waar onder haar messenband vast zat aan haar bovenbeen. En zoals gewoonlijk had ze daar een drietal messen gestopt. Boven haar rokje had ze een top dat de illusie wekte dat het naadloos overliep in haar rok, dit kwam echter door de riem waar het een en ander aan spul op vast zat. Na nog een klein laagje make-up sloop Alyssa van de zaal af op weg richting de kerkers. Daar werd ze al snel op gewacht door een x aantal blauw verlichte fakkels die ze zonder moeite volgde, enkel een aantal keer achteruit kijkend om te zien of er niemand haar volgde. Bij het aanblik van haar zus knikte ze enkel. Haar gezicht stond iet wat onzeker maar ook erg kil. "Hey Rin." Zei Alyssa op een zachte en kille toon. Misschien was Rin nog wel de meest gedreven persoon die wilde weten wie de verrader was. En Alyssa kon het niet veel schelen. "Hoe is het?" Zei ze op dezelfde toon, enkel en alleen maar om de tijd te doden tot de andere zouden komen.

Toen Tomari een brief in handen kreeg die volledig verzegeld was had hij al kunnen raden waar deze voor diende. Bijna direct toen hij alleen was had hij deze brief gelezen en ontcijferd wat niet bepaald moeilijk bleek te zijn. Na het lezen gebruikte hij zijn magie om de brief tot stof te laten vergaan en besloot om zich er maar op voor te bereiden zo goed als hij nog kon met het beperkte materiaal dat hij op het moment had. Tomari had enkel een dolk en een kort zwaard in bezit. Beide verweven in oude kleding die hij nu niet meer droeg. Tomari besteedde de middag dan ook door deze van oude in nieuwe kleding over te plaatsen en zo goed als onzichtbaar te maken. De rest van zijn tijd bracht hij door met rust en meditatie om zijn geest weer iets te scherpen en zich oude trucjes weer te kunnen herinneren. Als het echt uit de hand zou lopen zou hij wel kunnen ontsnappen wat best wel mogelijk zou kunnen gebeuren als de verrader vanavond al ontmaskerd zou worden al was dat zeer onwaarschijnlijk.
Om middenacht begaf hij zich naar de kerkers zoals hem begraaft was. Uiteindelijk kwam hij uit bij de plek waar de -bij gebrek aan een beter woord- vergadering plaats zou gaan vinden en sloot zich met een simpele hallo bij Rin en Styx aan waarna het enkel nog wachten was op de resterende leden.

Rocky was in het bos toen De Adelaar hem een brief bracht. De brief voelde naar het aura van het ex-leiderfiguur van het Paragon, Rin. Hij las de brief even snel door en keek daarna de lucht in en begon zachtjes hardop te denken. "Vergiffenis van de blauwe geest? Onnodig... Alhoewel... Het zou wat makkelijker voor me worden als ik ze duidelijk maak dat ik het niet was... Ik ga er wel heen."

Even later had hij zijn weg naar de kerkers gevonden waar hij geleid werd door de blauwe vlammen. Hij droeg zijn indianenrobes niet. Het was overduidelijk een Paragon-ontmoeting. Zijn onschuldige Indianen-uiterlijk zou daar geen nut hebben. Hij droeg alleen zijn standaard top, broek en onderlichaam-uitrusting. De geesten waren bij hem, maar verstopt in hun ringen. Hij had Alyssa dan wel kunnen neppen, totdat ze zichzelf zichtbaar maakten, maar de andere zouden niet voor zo'n simpele truc vallen.

Hij kwam aan bij het groepje en groette iedereen kort, maar krachtig, door ze elk te adresseren. "Reaper... Sayaka... Styx..." Hij gunde ze geen blik. Hij hield van de individuelen voor hem, maar hij wilde het hele Paragon-gebeuren achter zich laten. Hij droeg nu ook zijn standaard wapenuitrusting. Werpmessen, kort-zwaarden, blaaspijp met gifdarten en een kleine pijl en boog. Normaal had hij deze in zijn robes verstopt, maar die had hij niet aan, dus iedereen kon het zien. Hij deed het expres zo. Hij wilde niet verdacht worden, maar als er zich problemen op zouden doen was hij er klaar voor, al waren zijn vuisten genoeg geweest. Hij liep wat meer naar achterin en keerde zich naar de ingang waar hij momenten geleden uit was komen lopen. De enige die nog moest komen was het meest onbekend voor Rocky, Servatius. Hij was altijd een goede aanwinst geweest voor het Paragon, maar stel dat hij de verrader was. Dat moordenaarsinstinct zou fataal kunnen zijn voor elk van ze.

Servatius was iets nerveus geweest toen hij de brief voor de eerste keer las, maar toen hij hem nog een keer door had genomen wist hij dat dit geen brief was die over hem alleen sprak, eerder over het hele Paragon. Dat toonde wel dat niemand ook nog maar enig idee had wie de verrader was, enkel dat iedereen dolgraag wou weten wie het nou was, voornamelijk Rin waarschijnlijk. Hij wachtte geduldig en kalm tot de tijd aangebroken was dat hij moest vertrekken en ging voorbereid richting de ontmoetingsplaats. Servatius bedacht zich ondertussen dat hij er goed aan had gedaan zo veel mogelijk informatie over zichzelf in te houden tegenover de andere, zelfs zijn achternaam was niet bekend voor hen. Ook had hij altijd voor de rest van de groep zijn aanleg voor duistere magie zo goed mogelijk verborgen gehouden en in het bijzijn van de andere enkel vuurmagie gebruikt. Niemand in het hele Paragon had veel over hem geweten al wist hij dat Rin waarschijnlijk meer van hem had geweten dan de andere. Echter was de situatie veranderd, ook voor hem. Hij mocht in het verleden dan de verrader zijn geweest, toch verlangde hij terug naar die groep al wist hij niet of de andere hem ooit nog zouden accepteren als ze wisten wat hij gedaan had, ondanks dat het niet door zijn eigen vrije wil was geweest. Maar wat voor keus had je dan ook als je enige resterende familielid je vroeg te spioneren, zeker met de macht die die man had. Natuurlijk had Servatius dat aanbod aangenomen, welke keus had hij, als hij het niet had gedaan was er wel iemand anders gekomen en die had hoogstwaarschijnlijk niet voor de leden gepleit en zo hun leven nog gespaard al ging dat ten koste van iets van zijn eigen integriteit. Langs het blauwe vuur liep hij ondertussen naar de ontmoetingsplek van Paragon waar hij zag dat hij als laatste arriveerde. Hij groette iedereen met een simpele knik en hield zich op de achtergrond zoals hij altijd al gedaan had, wachtend tot Rin de ontmoeting in zou leiden en hopend dat hij door zou kunnen gaan zonder te worden ontmaskerd, want dat zou zonder uitleg waarschijnlijk zijn leven kosten. Een op een kon hij alle leden wel aan, maar alle tegen hem zou hij zich niet uit kunnen redden, zeker niet met Rin aan hun kant

Terwijl het vuur nog steeds levendig om haar heen brandde, keek Rin roerloos naar de duisternis van de gangen, wachtend tot er iemand in haar zicht zou verschijnen. Het duurde dan ook niet lang voordat ze een silhouet zag dat langzaam haar kant op kwam. Ondanks dat het zo donker was, wist Rin vrijwel meteen dat Alyssa de persoon was die haar kant op kwam. Ze herkende haar uit duizenden, ze was immers een soort spiegelbeeld. Hoewel ze geen eeneiige tweelingzussen waren, leken ze als twee druppels water op elkaar. Het lange haar, de vorm van het gezicht, de bouw van het lichaam. Het uiterlijk was dan ook het enige dat ze met haar zus gemeen had, want als het op hun karakter aan kwam was er een wereld van verschil. Rin kneep haar ogen een klein stukje samen toen ze daadwerkelijk voor haar stond, en beantwoorde haar begroeting nauwelijks. Het enige dat ze deed was kort haar hoofd knikken om aan te geven dat ze haar wel degelijk gehoord had, waarna ze haar emotieloos aanstaarde. Bij Alyssa's vraag kwam er een spottend geluid uit haar mond, en sloeg toen even haar ogen neer. 'Vind je die vraag niet een beetje... irrelevant?' zei ze terwijl ze haar ogen weer opende, duidelijk aangevend dat ze geen behoefte had aan een luchtig gesprek. Alyssa stond op dit moment op nummer één op haar lijstje met verdachten, dus erg veel trek aan gezellige zussenpraat had ze eigenlijk niet. Bovendien was ze sowieso het type niet om over koetjes en kalfjes te praten, dus een reactie als deze had Alyssa eigenlijk wel kunnen verwachten. Net toen Rin haar mond wilde openen om haar zus nog wat meer spottende woorden toe te werpen, zag ze vanuit haar ooghoeken iets bewegen. Al snel werd duidelijk dat het Tomari was, die hen enkel groette door middel van een simpele 'hallo'. Rin knikte kort naar hem, zoals ze dat bij Alyssa ook gedaan had. 'Tomari.' zei ze, terwijl ze hem een veelbetekenende blik toewierp. Hij stond inmiddel vierde op datzelfde verdachtenlijstje, waarop zijzelf als vanzelfsprekend op de vijfde plaats stond. Niemand was in haar ogen nog onschuldig, en eigenlijk wisselde het lijstje continu van volgerde. Al snel verscheen ook het enorme silhouet van Rocky, die zich vervolgens bij de groep voegde door elk van het te adresseren. Opnieuw knikte Rin kort met haar hoofd. Het was nu dus nog wachten op Servatius, zoals ze eigenlijk wel verwacht had. Net toen Rin haar zakhorloge weer tevoorschijn wilde halen, hoorde ze de herkenbare pas van Servatius, die zich duidelijk niet probeerde te verschuilen. Bij zijn aanblik moest Rin zich inhouden om hem geen glimlach toe te werpen, puur om het feit dat ze hem van alle oud-Paragon leden het langst niet gezien had, en hem eigenlijk ook het meest had gemist. Hij was degene waarmee ze het meest gemeen had, hij begreep haar zonder woorden, en dat was precies wat ze zo aan hem bewonderde.
Toen Rin de felle, blauwe ogen van Cyan vanuit de verte zag oplichten, liet ze de blauwe vlammen die al die tijd onafgebroken om haar heen hadden gedanst verdwijnen. Ze kuchte kort en keek het gezelschap één voor één aan, en opende toen haar mond om hen toe te spreken. 'Zoals jullie waarschijnlijk wel weten, heb ik jullie hier niet naartoe laten komen voor een gezellig theekransje.' Haar stem hard en toonloos. Ze wachtte enkele seconden voordat ze verder sprak. 'De reden waarom jullie hier wél zijn, is omdat ik wil dat jullie weten dat ik niet zal rusten voordat ik een mes door het hart van de verrader heb geboort.' De haat was nu hoorbaar, en de blik in haar ogen sprak boekdelen. Rin had de neiging om alle opgekropte woede die ze de afgelopen jaren had opgespaart in één klap op ze los te laten, maar alleen het idee al maakte haar misselijk. Zoiets roekeloos was niets voor haar, de kans dat ze hen alle vier zou kunnen uitschakelen was minimaal. En al zou ze hen alle vier wél doden, dan zou ze zich haar hele leven afvragen wie nou werkelijk degene was die het verraad had gepleegd, en om welke redenen. Bovendien had ze dan de dood van drie onschuldige, nouja, bijna onschuldige mensen op haar geweten. Ze bleven immers moordenaars, stuk voor stuk.

Rocky zag Servatius aan komen lopen, en kort daarna begon Rin te spreken. Geen theekransje, verrader, blablabla. Hij had er allemaal genoeg van. Hij was niet naar zijn indianenstam teruggegaan en op Starshine gekomen om uiteindelijk op dezelfde plek te eindigen waar hij begon. Hij hoorde Rin uit en kruiste daarna zijn armen. Hij gaapte even en keek naar Rin. "Okeej, nu we dat gehad hebben. Kan ik gaan? Ik heb wel wat beters te doen dan in mijn verleden rondhangen..." De schildpadgeest verscheen en materializeerde zich onder Rocky, waarna hij erop ging zitten. "...Natuurlijk is er niks mis met de verrader zoeken. Dus ik zeg vermoord hem, zodat ik mijn leven als indiaan weer kan oppakken. Wie denken jullie dat het is? Ik denk 1 van jullie 2." Hij wees naar Tomari en Servatius. "Technisch gezien kan het elk van ons zijn, maar ik vertrouw mezelf, ik zou een idioot zijn als ik dat niet deed, en ik betwijfel dat de enige echt zachtaardige van de voormalige groep het zou doen. En onze voormalige leider is de persoon die ons überhaupt bij elkaar heeft gezameld. Natuurlijk kan dit een manier zijn van verschuilen dat zij de echte dader is, maar ik betwijfel het. Van jullie 2 weet ik bijna niets, dus ik vertrouw jullie niet." Rocky keek daarna de kamer rond. Hij werd nu door minstens 2 van de 4 anderen verdacht. Servatius, omdat hij altijd op Killer-instinct alleen afging, dat kon verandert zijn, hij wist niets van hem, zoals hij al zei. Rin, omdat van alle mensen hier, ze Servatius het meest vertrouwde met haar leven. Tomari baseerde veel op logica en realisme, dus hij verdacht waarschijnlijk iedereen behalve zichzelf wel, tenzij hij de dader was. En Alyssa die op gevoel af ging, viel weinig over te voorspellen. Haar gevoelens konden elk moment veranderen, en daarmee dus ook haar keuze.

Tomari had toegekeken hoe na hem Rocky en Servatius nog binnen kwamen waarmee het enkel nog wachten was tot Rin zou beginnen met spreken om haar bedoeling hier verder uit te lichten en een start te maken. Toen ze dat deed luisterde Tomari geduldig, enkel ietwat geïrriteerd door de ongeïnteresseerde houding van Rocky. Dat gevoel werd enkel sterker toen hij openlijk samen met Servatius beschuldigd werd. Het was niet het feit dat het openlijk gebeurde of dat hij überhaupt beschuldigd werd, zo veel had hij well verwacht met iedereen die op springen stond. Het was het feit dat hij deed of de andere boven verdenking stonden die hem irriteerde. Hoe kon Rock zo zeker weten dat de andere het niet gedaan hadden? Rin uitsluiten kon hij begrijpen, en jezelf uitsluiten was logisch genoeg tenzij je het zelf was, maar Alyssa was zeker nog wel een factor om rekening mee te houden, ook voor Rocky. "Om de verrader te vermoorden moet je hem eerst vinden, en wat mij beschuldigen betreft, persoonlijk weet ik natuurlijk dat ik het niet ben, maar ik kan beschuldiggingen voor, en van, elk lid hier begrijpen. Elk van ons heeft geheimen en kan makkelijk een verborgen motief hebben. Voorlopig hebben we zelfs voor Rin geen bewijs dat ze de verrader is, al is het zeer onwaarschijnlijk dat ze dat wel is." Hiermee liet hij zijn mening en meteen zijn hele gedachtestroom aan iedereen open. Iedereen hier trok zijn eigen conclusies, ook Tomari. Zelf had hij ook een lijstje met verdachten waarbij hij zelf als laatste stond, daarna Rin, gevolgd door Alyssa omdat Rocky net een plaats omhoog was geschoven en als eerste Servatius. Servatius was onder hen het meest verdacht, hij had zich altijd op de achtergrond gehouden en niemand wist veel over hem, geen enkel sprankje van zijn verleden had hij los gelaten, al kon hij hier best een goede reden voor hebben. Tomari sloot af met nog een paar laatste woorden "Normaal zou ik voor stellen dat iedereen bewijs gaat leveren van zijn eigen onschuld, maar gezien dat dit nu bijna onmogelijk is in zo'n kwestie stel ik voor dat iedereen zo veel mogelijk over zichzelf los laat, dan krijgt iedereen een beter idee waarom ieder van ons het wel of niet gedaan zou kunnen hebben." Tomari wierp hierbij nog een blik over de hele groep, zijn ogen iets langer of korter op mensen blijven hangen afhankelijk van hoe veel hij ze verdacht

Alyssa rolde met haar ogen bij de reactie van Rin. Echt weer iets voor Rin om te doen, maar ook een manier waarop Alyssa durfde te wedden dat zij niet laag in haar lijstje zou staan. "Het is maar wat je irrelevant noemt." Zei ze wat afwezig toen ze daarna Tomari binnen zag komen lopen. Alyssa knikte even bij wijze van begroeting. Af en toe keek ze naar Rin om van haar lichaamshouding af te lezen wie ze dan wel niet het meest zou verdenken. Bij de blikken en houding van Rin zag ze al snel dat ze Tomari niet erg hoog had staan op haar verdachtenlijstje. Dat bleek dus dat ze haar meer verdacht. Fijn. Alyssa draaide haar hoofd weg van Rin en keek met samen geknepen ogen naar de volgende die binnen kwam lopen. Ze hoorde alleen al aan de stappen dat het de reusachtige indiaan was, genaamd Rocky, een licht glimlachje kwam rond haar lippen te staan, maar deze verdween meteen weer toen ze vanuit haar ooghoeken naar Rin keek. Ze gaf nu echter niet veel weer. Dus waarschijnlijk stond hij ook hoog, maar naar Alyssa's idee niet zo hoog als haar. Dus dan zou Servatius of zij het hoogst staan. Maar bij de blik die ze gaf bij het zien van Servatius die binnen kwam lopen wist Alyssa het zeker. Zij zou boven aan staan. Fijn, als je eigen bloed eigen zus je verdacht. Over zussenhaat gesproken. Alyssa zou haar nu zo graag boven aan zetten. Maar het idee dat je je eigen groep verraad was toch een beetje onwaarschijnlijk. Dus veranderde het lijstje weer, zoals het wel vaker had gedaan. Nu iedereen zat begon Rin met praten. Vrijwel meteen ging Rocky er op in. Het was fijn om te horen dat hij haar nog steeds vertrouwde en haar dus niet verdacht. Een klein beetje gingen haar mondhoeken omhoog. Ze keek naar de twee die hij aan wees, Tomari en Servatius. Waarna Tomari er weer op in ging. Ditmaal met zijn betoog. "Ik denk dat ik me deels kan aansluiten bij Tomari. Iedereen heeft zo zijn ideeën, iedereen weet van zichzelf of hij het wel of niet heeft gedaan. En iedereen heeft zijn eigen rede om andere te verdenken. Alleen om alles op tafel te gooien vind ik een minder idee. Dat is voor de verrader weer een aanknopingspunt om het door te geven. Of hij of zij het doet dat ligt aan die persoon. Maar het maakt de kans groter dat ze op ons persoonlijk af komen, en daar zit ik persoonlijk niet op te wachten." Zei Alyssa als reactie op Tomari's voorstel. Ze was echt niet van plan om alles te vertellen. Ze had eindelijk een iet wat rustig leventje opgebouwd en dat wilde ze zo veel mogelijk houden. Ze zat niet te wachten op nog meer ruzie's en gevechten met de Suasama. Die had ze al genoeg gehad. En in de tijd dat de dader uit de kast was zou hij of zij genoeg info hebben kunnen doorgespeeld. Nee, Alyssa maakte zich misschien meer verdacht door dit te zeggen, maar hieraan deed ze niet mee.

Servatius had in de blik van Rin gezien dat hij door haar niet echt zwaar verdacht werd, wat begrijpelijk was als je wist hoe ze vroeger met elkaar om waren gegaan, maar hij wist vrijwel zeker dat dit voor de andere niet zou gelden en hij vrijwel voor ieder van hun hoofdverdachte was puur doordat geen van hen veel over hem wisten. Dit bevestigde Rocky wel zo'n beetje door gewoon hardop te stellen dat hij hem samen met Tomari het meest verdacht. Voor hij echter ook maar een woord kon zeggen sprak Tomari al, en met nog aardig wat waarheid in zijn woorden ook, hij stemde in met Alyssa al wist hij dat hij die informatie toch niet door hoefde te spelen. Het vorige verraad was ander dwang geweest, maar daar zouden ze andere leden waarschijnlijk weinig begrip voor tonen, het feit dat hij het gedaan had was al erg genoeg, ook in zijn eigen ogen, dus zou hij hun echt niet meer verraden uit vrije wil. Hij dacht na, hij wou een manier hebben waardoor de andere leden begrip zouden krijgen voor hoe en wat er gebeurd was zonder dat hij alles zelf hoefde te bekennen want dat zou zijn dood betekenen nog voor hij uitgesproken was. "Ik denk ook niet dat het nodig is om het verleden van de leden echt te onderzoeken, het was ten slotte zo dat de problemen met de Suasama pas ontstonden ver nadat we al operationeel waren, er moet dus iets zijn gebeurd binnen de tijd van Paragon dat een lid omtoverde tot verrader en niet dat hij of zij al een verrader was toen ie binnen liep. Het lijkt me dus handiger om te onderzoeken wat de belangen zouden zijn voor de persoon die verraad pleegde en hoe hij in contact zou kunnen hebben geraakt met de Suasama. Al sluit je zo automatisch Rin van verdenking uit omdat zij op geen enkele manier wat voor belang of mogelijkheid dan ook zou hebben gehad die aan de eisen voldoet." Servatius keek Rin aan en daarna de andere. Als die met dit plan en deze redenering in stemde dat zou het ze dwingen zijn onmogelijke positie destijds te begrijpen voordat ze er ook maar achter konden komen dat hij de verrader was.