Diva bleef even naar de fluit kijken en keek toen weer onder zich in de poel. Ze moest iets weten en dat kon ze enkel door nog een instrument naar boven te halen. Ze reikte naar haar jurk en voelde in de zakken of ze iets van waarde kon vinden. Ze haalde er een ring met haar familie wapen uit en keek er even twijfelend naar. Daarna dook ze opnieuw onder tot ze weer op de bodem was. Ze keek bedachtzaam rond naar de vele instrumenten en kon van sommige hun magie zien. Een gitaar voor aarde, een panfluit voor lucht, een bongo voor woud, de dwarsfluit voor licht, een kleine harp voor duister, een ocarina voor water en een viool voor vuur. Diva zwom naar de harp en legde haar ring in het bakje waarna ze de harp van zijn standaard nam. Ze zwom er weer mee naar boven. Daarna keek ze naar Master Shong. ''Kunt U dwarsfluit spelen? Ik wil de reatie zien van het instrument voor licht op die van duister'' zei ze.

Shong ging langzaam met zijn vinger over het koude glas van de dwarsfluit. Hij hoorde een plons en besefte dat Diva de poel weer in was gedoken. Hij draaide zich om en staarde in de poel om te kijken waar ze bleef. Toen ze weer met een ander instrument boven kwam zag hij dat dit instrument ook van een glasachtig materiaal was. Hij herkende het als een kleine harp. 'Maar natuurlijk! Ik wijdt me aan nog zoveel meer dan alleen de literatuur,' zei Shong met een kleine glimlach toen Diva vroeg of hij dwarsfluit kon spelen. Hij zette de mondplaat aan zijn lippen en plaatste zijn vingers op het middenstuk van de fluit. Hij ging snel met zijn tong over zijn lippen voordat hij een treurige melodie begon te spelen.

Diva wachtte even gespannen af op wat er zou gebeuren. Ineens lichtte een deel van de grot helemaal wit op. Nu zette Diva zelf in met de harp. Ze moest van haar ouders vroeger tenminste een instrument kunnen bespelen en Diva had voor de harp gekozen. Ze liet haar vingers over de snaren glijden en niet veel later lichtte een ander deel van de grot zilverachtig grijs op. Wonderbaarlijk genoeg paste de melodie die Diva speelde precies bij die die Master Shong speelde. Diva legde daarna voorzichtig de harp neer en keek Master Shong triomfantelijk aan. ''Ik weet waar we zijn'' zei ze.

Shong had zijn ogen gesloten tijdens het bespelen van de dwarsfluit, maar opende ze weer toen hij een fel licht wit door zijn oogleden kon zien schijnen. Op het moment dat Diva zijn melodie inzette met de harp kon hij vanuit zijn positie een deel van de grot zien oplichten. Hij speelde gewoon verder en stopte pas toen Diva de harp neerlegde. 'Waar zijn we dan?' vroeg Shong enthousiast.

''In deze grot kwamen de oprichters van de school bij elkaar toen de Starshine Academy nog niet bestond. Ieder van hen had iets van hun eigen magie achtergelaten in de grot. Clera de vrouwe van het licht had een dwarsfluit. Deshas de heer van het duister gebruikte een harp, Ira vrouwe van de lucht bespeelde een panfluit, Silo heer van de aarde had een gitaar, Ferost de heer van het woud een bongo, Iraf heer van het vuur een viool en Wertra vrouwe van het water had een ocarina. Al die instrumenten liggen op de bodem van deze poel'' vertelde Diva. Ze had de geschiedenis van de school erg interesant gevonden en had er toen heel veel boeken over gelezen.

Shong luisterde aandachtig naar Diva en liet van schrik bijna de dwarsfluit uit zijn handen vallen. 'Maar dan zijn dit instrumentele museumstukken!' riep hij verontwaardigd uit. 'Wat doen identieke voorwerpen als deze op de bodem van een poel? Direct beschadigen ze nog!' Hij keek een moment zwijgend naar Clera's dwarsfluit en durfde niet te geloven dat de vrouwe van het licht deze ook ooit bespeeld had. 'Al moet ik u complimenteren dat u zoveel kennis hebt over de geschiedenis van uw school, juffrouw Lenore,' zei Shong vervolgens met een glimlachje. 'De meeste studenten boeit dat niet.'

''Wat ik ervan begrepen heb is dat de oprichters hun instrumenten hier opborgen en de laatste dag van elke maand met z`n allen speelde om de Starshine Academy van energie te voorzien waarop alles werkte. Een andere rede ervoor was om een nieuwe voorspoedige maand in te gaan. Maar sinds Deshas en Iraf verdwenen waren zijn de andere vijf grootmeesters hier ook niet meer geweest. Vandaar dat deze instrumenten hier al waarschijnlijk meer dan driehonderd haar beschermd liggen achter het vallende water'' vertelde Diva die de hoofdstukken die ze laatst had gelezen nog vers in haar geheugen had zitten. ''Ik vind geschiedenis erg boeiend en interesant. Al is sommige geschiedenis nogal luguber'' zei ze daarna.

Shong knielde aan de rand van de poel neer en streek met zijn hand over het wateroppervlak. Terwijl hij dit deed luisterde hij naar Diva. 'Eigenaardig... ik kan wel merken dat de vijf grootmeesters hier bijeen kwamen. Het water zit nog barstensvol magie!' riep hij glimlachend uit. Hij droogde zijn hand aan de zoom van zijn Cassia uniform af. Vervolgens stond hij weer op en keek hij Diva glimlachend aan. 'Dit is een buitengewone ontdekking. Naast een bron van eeuwenoude magie ook een bron van inspiratie.'

Diva knikte even. ''Toch denk ik dat we de instrumenten hier moeten laten. Ze liggen hier goed beschermd. Als je er een probeert mee te nemen verdwijnt het water. Pas zodra je er iets voor in de plaats geeft dat van waarde is voor jou mag je het instrument meenemen. Anders zal je niet meer omhoog kunnen'' zei ze en keek Master Shong aan.

'Nee, uiteraard,' stemde Shong er mee in. 'De instrumenten behoren zowiezo niet meegenomen te worden. Niet van deze plek. Allicht zijn deze instrumenten de laatste overblijfselen van de grootmeesters.' Hij zette zijn handen in zijn zij en wierp nog een blik op de poel. 'Laten we dit onder ons houden, juffrouw Lenore,' zei Shong breed glimlachend terwijl hij Diva weer aankeek. 'In ieder geval, laten we het geheim houden voor de leerlingen.'

Diva knikte instemmend. ''Wat dat betrefd ben ik het compleet met U eens Master'' zei ze tegen hem. Het was het beste als zo weinig mensen mogelijk van dit afwisten. Straks zou iemand het wel proberen te stelen. Het was moeilijk maar niet onmogelijk. Diva pakte de fluit en de harp. ''Dan ga ik ze denk ik maar weer terug brengen'' zei ze. Zonder nog op reactie te wachten dook ze voor een laatste keer onder. Ze zette de harp terug op zijn standaard en pakte haar ring. De fluit legde ze ook voorzichtig terug en pakte haar ketting weer terug. Daarna zette Diva zich af van de bodem en zwom omhoog.

Shong keek glimlachend toe hoe Diva weer terug in de poel dook om de instrumenten terug te leggen. Toen ze weer bovenkwam stond zijn gezicht peinzend. Hij kon nog steeds moeilijk geloven dat dit meisje grote misdaden heeft begaan, volgens Mèadraids woorden. Maar ondanks dat kon Shong het zich niet voornemen om om dat feit naar tegen haar te doen. Langzaam verscheen er weer een kleine glimlach op zijn gezicht. 'Dank u voor uw medewerking, juffrouw Lenore,' zei hij vriendelijk.

Diva keek naar het peinzende gezicht van Master Shong. Ze wist direct waar hij aan dacht. ''Ze heeft het U verteld he. Meadraid bedoel ik. Verberg het maar niet, het is van Uw gezicht te lezen. Ik deed enkel wat ik moest doen. U weet dat ik dingen heb gedaan die strafbaar zijn maar geloof me ik kon niet anders. Dit gaat verder terug dan twee jaar geleden'' vertelde Diva. Ze besloot het Master Shong maar te vertellen, misschien zou hij dan meer begrijpen waarom ze al die dingen had gedaan, misschien ook niet maar dan had ze gewoon pech. ''Weet U, mijn familie was niet echt een doodnormaal doorsnee gezin. Mijn vader was ouderwets. Vond dat mannen hoger stonden dan vrouwen. Een vrouw in ons gezin moest gezien worden en niet gehoord. Hij was teleurgestelt toen mijn moeder mij en Celede kreeg in plaats van twee zoons zoals mijn vader had gewild. Na Celede`s geboorte werd mijn moeder erg ziek. Ze kon amper haar bed nog uit. Mijn vader gaf ons de schuld van haar ziekte. Hij sloeg ons, kleineerde ons. Op het laatste moment durfde we beide geen woord te zeggen tegen onze vader. Zo heb ik geleerd om bij andere tussen hun woorden door te kijken. Ik wist precies op welk moment mijn vader een woede uitbarsting zou krijgen en kon Celede daar dan altijd voor beschermen. Tuurlijk ik kreeg dan altijd de klappen maar Celede was zo tenminste veillig. Toen twee jaar geleden onze familie en een andere machtige familie op Shadra ruzie met elkaar kregen brak er een gigantische oorlog uit. In die oorlog zag ik eindelijk de kans om mijn vader voor eens en altijd te stoppen. Ik heb hem maar ook vele andere in die oorlog gedood. Mijn moeder hield nog steeds zielsveel van hem en stierf aan een gebroken hart. Niet alleen die twee familie`s vochten mee maar ook magican`s van andere planeten. Onder andere drie heel bekende voor ons beide Master. Madeline, Kale en Selavin. Toen die oorlog was afgelopen had ik van de meeste hun geheugen weten te wissen. Miss Madeline en Master Kale weten beide niets meer. Selavin was ontsnapt maar niet zonder de nodige verwondingen die hij nog steeds met zich mee draagt. Daarna ben ik naar Razen gegaan en heb daar twee jaar lang vuur magie gestudeerd. Het leek Celede en mij het beste als niemand wist dat we zussen waren dus veranderde we onze achternamen en geschiedenis. Toen ik hoorde van mijn oom en tante dat Celede naar deze school gestuurt werd heb ik hen gevraagd of ik hier ook heen mocht. Begrijp me goed ik ben niet trots op wat ik heb gedaan. Maar het was op dat moment het enigste wat juist leek'' besloot Diva.

Shong luisterde zwijgend naar Diva's verhaal en fronste even. Zijn glimlach was verdwenen. Er stond nu een serieuze uitdrukking op zijn gezicht. 'Het spijt me van de pijn die u en uw zuster ongetwijfeld hebben moeten doorstaan,' zei hij zacht. 'Maar ik geloof niet dat u zich al te schuldig moet voelen, juffrouw Lenore. Bovendien zal ik u en uw zuster als een gelijke behandelen. Dat heb ik ook al tegen mevrouw Mèadraid gezegd. Ik zal u een hand op uw schouder schenken in moeilijke tijden.' Langzaam verscheen er weer een kleine glimlach op Shongs gezicht. 'Daarbij maakt iedereen fouten, niet?' voegde hij er op een vriendelijke toon aan toe.