~ Tropical Trip ~

~ Dit hele topic speelt zich dus nog vóór Safs verhaallijn af dat ie stervende is
Heb een uitzondering voor jullie gemaakt hurr madammekes

These || T E A R S || I cry ;;
For all sad words of tongue and pen, the saddest are those "that might have been."
And even though the moment just passed me by, I still can't turn away
„What's still worth the try?"
~

De luxe was minder aan de buitenkant te zien, maar van binnen werden administratieve hulp en decoraties op het hoogste niveau aan hen onthuld. Alles natuurlijk in het vakantiegevoel-bezorgende Raziaans. Savador hees zijn bagage hoger op een schouder en had er met de norse uitdrukking op zijn gelaat nauwelijks oog voor. Hij richtte zich liever op de vrouw achter de balie die hem de sleutel naar zijn appartementkamer kon verschaffen, en Asema en Elwin die vredig slapend in de kinderwagen die hij voor zich uitduwde hun gezichtjes naar elkaar toegedraaid hadden. Zijn opmerking over de middelnamen had hij voor alle zekerheid vooraf nog duidelijkgemaakt, om directe misverstanden te voorkomen. Het Raziaanse volk leefden onder allerlei gewoontes en het was voor hen een waar taboe om die te verbreken. Daar konden nog vervelende situaties uit ontstaan, en hij had geen zin om als oplossertje te spelen. Dat deed hij immers iedere dag op school al tegen zijn volle zin in.
Zijn gezicht stond ergerlijk bij het opmerken hoe Mystralic haar gezicht naar hem toedraaide, met samengeknepen ogen en een brede glimlach op haar gezicht. ‘Volgens mij hebben Eph, Lau en ik allemaal geen middelnaam, maar de mensen hier kennen ons toch niet. U heet… Gael… Hael…’ De frons tussen zijn wenkbrauwen werd nog iets dieper uit irritatie voor hij zich nors tot Mystralic keerde. 'Jaellvías!' siste hij geprikkeld. 'DJA-EL-VIE-JAS!' voegde hij er grimmig aan toe, met de verlangzaamde nadruk op iedere lettergreep alsof ze het anders niet begreep. Was het nu zo moeilijk dat te onthouden? Hij zag de bui al hangen. Chagerijnig richtte hij zijn blik weer voor zich uit en nam de moeite niet om op Ephony's vraag te reageren. Dat kwam hem nu zó de strot uit, tieners op weg helpen was een dagelijkse sleur en routine geworden om zijn brood mee te verdienen. Nu was het eigenlijk ook een beetje vrije tijd voor hem. Een vakantie kon hij het niet echt noemen, eerder een derde woning op zijn verblijfplaats op de school en zijn andere appartement op Shadra na.
Bij de balie haalde hij in redelijk Raziaans zijn sleutel af, om daarna direct door te lopen naar de lift. Hij had geen zin in getreuzel of oponthoud. Het momentje in de lift naar boven gleed over het algemeen soepeltjes en snel voorbij, maar voor Savador duurde het eeuwen voor de lift uiteindelijk tot stilstand kwam en de deuren openschoven op de twaalfde etage. Voornamelijk had hij met een strak ingehouden gezicht voor zich uit gestaard, had zijn kaken op elkaar gebeten om niet tegen Laurens uit te vallen die ergerlijk met het al ergerlijk genoege liftdeuntje meeneuriede. Zodra de deuren van de lift openschoven legde hij een aantal gebruikelijke regeltjes voor, vooral bedoeld voor de vriendjes van Eph. Terwijl hij met de kinderwagen voor zich uit zonder zich ook maar één keer naar de jongelui om te draaien langs de appartementdeuren liep, merkte hij nauwelijks hoe Mystralic achter zijn rug om een beweging met haar hand maakte waar hij anders wel kwaad over was geworden en hoe Laurens - spastisch genoeg als ie was - nog net een geeuw kon onderdrukken. 'Rustig Safke, we zijn op vakantie,' alleen Ephony leek er nog serieus op te reageren. 'Mogen we nog ademen?' Of toch niet..
Met een zuur gezicht op zijn bleke gelaat draaide hij zijn hoofd wat opzij bij het voelen van de hand op zijn arm en wierp haar een norse Saffie-blik toe over zijn schouder. Verder ging hij er niet echt op in, want vrijwel direct na het steken van de sleutel in het slot onthulde een vervelende oude bekende - althans, voor hem - haar aanwezigheid. Met een fikse klap van Jetta's wandelstok tegen zijn schenen en haar laconieke gedrag bewees ze dat ze niet zo'n onschuldig lief oud vrouwtje was zoals ze op het allereerste gezicht leek. Op haar uitstraling van een bulldog na. Hij probeerde haar aanwezigheid te negeren terwijl hij in stilte verderprutste met de sleutel in het slot, luisterde met een half oor mee wat die oude feeks over zijn pleegdochter en haar vriendjes te zeggen had. Alleen de opmerking jegens Laurens toe vond hij wel lachwekkend, maar er was geen greintje vrolijkheid op zijn strakke gelaat te bekennen. Wat wilde je ook, met een buurvrouw als Jetta.
Hij draaide ergerlijk met zijn ogen toen Ephony het voor haar vriendje opnam, niet zichtbaar doordat hij nog steeds met zijn rug naar het gezelschap stond toegekeerd; dat joch kon toch zelf wel van zich afbijten? Tot zijn grootste ergernis wijdde Jetta zich vervolgens tot Asema en Elwin, wiebelde met haar soepjurk heen en weer op de dunne spijlen en veroorzaakte bijna een omkiepering van de hele kinderwagen toen ze zelf bijna tussen de kinderen in lag. Iets wat Savador natuurlijk niet tolereerbaar vond en uit alle macht aan de oude vrouw haar muffige kleding trok om haar uit de buurt van de kinderen te houden. Na enige tijd slaagde hij er uiteindelijk wel in, na een hevige worstelpartij. Stom mens, had ze niks beters te doen?
Zoals gehoopt maakte Jetta zich daarna weer uit de voeten, alhoewel het oude vrouwtje hen nog wel giechelend door een klein kiertje bleef bespieden tot ze de kamer in verdwenen.
De kamer van het appartement had een muffige maar tegelijkertijd reine nostalgische geur waar ook een vleugje in te ruiken was van brand en zwavel - typisch Savadors lichaamsgeur. Het was er overduidelijk schoongemaakt door werksters die een emmer met sop en water hadden achtergelaten en het oogde ruimer dan het op het eerste gezicht leek. 'Eerst eventjes wat licht maken,' hij volgde Ephony met zijn slangachtige ogen toen ze de actie bij haar woorden voegde en de zware zwarte gordijnen opentrok. Direct werd de kamer gevuld met een helder daglicht, waardoor ook een hoop details zichtbaar werden. Donkergrijze hoeksofa's met een witte kanten sprei over iedere rugleuning, een zwart glimmende tafel - zo ééntje die ook in de lobby stond - met een zilveren kandelaar en overige sfeerkaarsjes in donkere kleuren en een breedbeeld-tv op een zwarte kast die overzichtelijk gericht stond op de sofa's. Dat vormde de woonkamer, direct bij binnenkomst. De keuken was er ook direct in geplaatst, al was het alleen een breed glanzend en opgeruimd aanrecht dat bij het interieur hoorde en paste. Aan de muur, boven de televisie, hing een groot schilderij die rechtstreeks uit een of andere mythologie kwam; er stond een halfnaakte vrouw op die haar bloedrode lippen op een paar enkele meters afstand van een grote slang hield en haar hand geruststellend op diens onderkaak had gelegd. Verder was er nog een zwarte paraplubak naast de deur en enkele jassenhaakjes aan de muur, en de houten vloer was bedekt met een crème-kleurig karpet. Overige kamers waren van elkaar gescheiden door middel van witte deuren met glazen ruiten, behalve de deur van de douche- en toiletruimte. Hoewel de inrichting Shadraans oogde kon het erg gezellig gemaakt worden, vooral 's avonds. Daar had Savador tot nu toe weinig aan gehad omdat hij toendertijd toch maar alleen en vrijgezel was geweest.
Met een rug tegen zijn rugholte gedrukt bleef hij even achter de kinderwagen staan terwijl hij de oude vertrouwde omgeving weer in zich opnam. Ephony stond voor het raam en bekeek het uitzicht, Mystralic plofte op haar koffer neer en Laurens.. die moest zijn brutaliteit weer eens bewijzen door meteen verder de kamer binnen te lopen en allerlei deuren van kamers over te trekken, waaronder ook privé-ruimtes. ‘Mag ik hier slapen?’ klonk het vervolgens zeurderig uit een zijgang. Een frons vormde zich weer automatisch tussen zijn wenkbrauwen toen Savador de kinderwagen bij de deur achterliet en benend naar Laurens toekwam. Vlakbij de jongen bleef hij staan, zijn hand nog tegen zijn rug gedrukt, en blikte zijn eigen slaapkamer binnen.
'Dat dacht ik dus niet,' sprak hij zacht toen hij daarna weer met een licht dreigende blik op Laurens neerkeek. 'Tenzij je graag bij mij in bed wenst te slapen.' In een gris greep zijn hand naar de nep-gouden deurklink, sloeg de deur en de toegang tot zijn slaapkamer met een luide klap voor Laurens' neus dicht. 'Je blijft uit mijn kamers, tenzij ik je toestemming gegeven heb om die te betreden!' viel Savador snauwend en iets te luid uit tegen de jongen. Met een gezicht dat op onweer stond kwam hij daarna weer de woonkamer binnen, pakte een wijnglas uit één van de kastjes boven het aanrecht en vulde dat met water. Met het glas water in een hand liep hij naar de sofa en plofte daar met een zachte vermoeide zucht neer. In een onderuitgezakte positie, zijn uitgestrekte arm rustend op de rugleuning van de bank en een been over het andere geslagen nam hij een paar slokken van zijn water. Wijn had hij immers nog niet, laat staan iets te eten in huis. 'Saf?! Moeten we vandaag nog boodschappen doen voor vanavond? Misschien kunnen we dat gelijk doen als we strakjes naar het park en de winkeltjes gaan. Als dat bij elkaar ligt in ieder geval,' Ephony's stem die hem met tegenzin zijn ogen weer deed openen om uit te rusten. Hij sloot ze weer en nam allereerst een slok voor hij van plan was erop te reageren. 'Ja, we moeten straks nog boodschappen doen, lieverd. Ik heb niets meer in huis.' Nog een slok water, hoe verfrissend het effect kon zijn als je aan het uitrusten was. 'Pak even wat te drinken voor je vrienden, Ephony, en neem zelf ook wat. Laten we eerst even uitrusten voor we er weer op uit gaan,' riep Savador haar vanaf de bank toe.

S E R P E N T;;

Ze keek Laurens even na toen hij haar voorbij liep, schonk hem verder niet veel aandacht. Net als Ephony hoorde ook zei Laurens’ vraag niet, maar Savador’s antwoord wel. Hardop lachte ze Laurens uit, stelde zich voor wat voor hoofd hij moest trekken bij het idee om met Savador in één bed te moeten slapen. Helaas was ze niet achter hem aangelopen, dan had het in haar geheugen geprent en was ze het waarschijnlijk nooit meer vergeten. Nog licht nagrinnikend liep ze uiteindelijk achter Ephony aan de woonkamer in. Ze keek even de woonkamer rond, verbaasde haar over de sfeer. Ze liet haar koffer maar gewoon in de gang staan. Haar ogen gleden naar Ephs gezicht toen ze sprak over boodschappen doen enzovoort. Toen Savador de woonkamer binnenkwam en ging zitten, besloot zijzelf dat ook maar te doen op één van de andere zitgelegenheden in de woonkamer. Myst schonk Savador een zwak glimlachje en stond al op om naar de keuken te lopen, achter Eph aan. Eenmaal in de keuken praatte ze zachtjes tegen Laurens, hopend dat hij al iets minder geschrokken was. ‘Het is wel ánders dan ik had verwacht.’ Haar stem was een beetje afwezig, zich nog steeds verbazend over het interieur. Zodra ze een glas in handen kreeg begon ze gulzig te drinken, ze had nog dorst van de vliegreis. Ze keek over haar beker heen glimlachend naar Eph en slikte haar grote slok door, voor ze begon te praten. ‘Ik neem aan dat wij samen op een kamer slapen? Want ik denk dat Savador het niet goed vind als jullie samen slapen. Niet dat ik een probleem heb met alleen slapen, absoluut niet. En natuurlijk wil jij graag bij Eph, Lau, maar misschien is het goed voor zijn humeur om het gewoon niet te vragen.’ Zodra haar beker leeg was liep ze terug naar de woonkamer met Eph en Lau achter zich, keek Savador vragend aan. ‘Zou u mij alstublieft kunnen wijzen op welke kamer ik slaap? En slaap ik met Ephony samen op een kamer of had u iets anders in gedachten?’ Haar toon was zo beleefd mogelijk, hoewel ze licht vermoeid klonk. Zodra hun kamers aan hen gewezen waren liep ze terug naar de gang om haar loodzware koffer met moeite de kamer in te zeulen. Ze glimlachte even verontschuldigend naar Eph. ‘Waar wil jij slapen?’ En duwde vervolgens zuchtend en steunend haar koffer naar het andere bed. Daar plofte ze uiteindelijk zuchtend op neer voor ze met een simpele klik haar koffer opende. Allemaal kleine dingetjes zoals sokken, make-uptasje, ongesteldheidsstuff, en bikini vielen eruit, zo vol had ze haar koffer gestouwd. Typisch Myst; ze kon nu eenmaal niet weg zonder te denken dat ze écht alles had, hoewel ze dan vaak alsnog wat dingetjes was vergeten. ‘Wilde Laurens nou samen met jou op de kamer met dat tweepersoonsbed slapen? Gezellig.’ Ze wiebelde met haar wenkbrauwen voor ze zich lachend op haar koffer stortte om alles er weer in te krijgen.

» A trip down to memory lane

~ Tropical Trip ~

~ Tropical Trip ~

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen