Lachend rende Uzume het terrein van haar nieuwe school af. Ze was nu hier, ongeveer een paar uur. Dit moest een nieuwe start voor haar zijn, dat het hier ook kon eindigen dacht ze niet aan. Dat was veel te pessimistisch. Bleh, nee ze wou er niet aan denken. Hier zou ze leren met haar krachten om te gaan en hoe ze te besturen. Ze wist niet of het heel moeilijk zou worden, deze school, maar zolang ze maar lol had hier dan wou ze het best proberen. Er waren vast wel een paar kinderen die haar mochten, en haar accepteerden. Tot nu toe was alleen Mako degene die haar tolereerde samen met de andere vogels.
Boven haar hoofd kwetterde de vogel uit volle borst. Zijn veren waren zwart als die van raven alleen zijn borstje was oranje geel. Mako was nog niet zo groot, hij was net een paar dagen uit het ei. Zijn donsveren begonnen al weg te vallen om plaats te maken voor de echte veren. de veren die hij nodig had om te vliegen. Voor nu reisde hij mee op haar hoofd of schouder. Haar schoenen drukte een verse laag sneeuw de diepte in. Midden in haar loop bleef ze staan. Haar lichaam draaide zich een kwartslag naar links en naar rechts. Overal waar ze keek was sneeuw. Een klein beetje zonlicht dat door de wolken wist te breken deed het glinsteren.
Haar mond viel open tot een lach. Wat was het hier mooi! Lachend draaide ze een rondje op een been. In Puffoon had ze nog nooit zoiets gezien. Ze liet zich vallen. De sneeuw gaf een zachte zucht toen ze erin belanden maar ze zakte niet erg ver door. Grinnikend begon ze een sneeuwengel te maken. Een eindje verderop spatte een bolletje sneeuw uit elkaar. Mako bevrijdde zich uit de sneeuw en schudde zijn veren schoon. Kort gaf hij een beschuldigende tjilp. Nagrinnikend ging ze rechtop zitten. Ze stak haar hand uit waar Mako snel op sprong.
'Sorry Mako, ik zal de volgende keer waarschuwen.' ze glimlachte en keek even over haar schouders naar de sneeuwengel.
'Laten we is wat geks proberen.' stelde ze vrolijk voor. Ze legde Mako op haar schouder en concentreerde zich op haar voeten. Haar oogleden zakten naar beneden. In gedachten stelde ze zich de lucht voor de onder haar voeten schoof en haar optilden. Ietsjes meer nog.
Haar wenkbrauwen fronste. Kort voelde ze haar benen opgetild worden. Net toen ze goed wou staan verloor ze haar concentratie. Ze viel de sneeuw weer in met een doffe plof.
Snel krabbelde ze op. Ergens verderop hoorde ze zacht gegrinnik. Terwijl ze haar haar weer een beetje goed deed en haar kleren fatsoeneerde zocht ze de veroorzaker van het geluid.
'Wie is daar?'

Het grasveld.. ze prefereerde de omgeving van het Stille Meer, maar dat was nu eenmaal in de buurt van het grasveld. Aangezien ze laatst door het ijs gezakt was en bijna verdronken was, bleef ze daar voorlopig nog maar even uit de buurt. Daarom zat ze nu op het grasveld, in de sneeuw. Met haar watermagie maakte het helemaal niets uit of ze nu natte kleding kreeg of niet; ze kon het zo oplossen. Kijito had haar benen opgetrokken en zat met haar kin op haar knieën wat voor zich uit te staren. Omdat ze lichtblond haar had, een bleke huid en witte kleding viel ze nauwelijks op. Ze was sowieso al niet zo groot. De jonge Cassiaan knipperde even met haar blauwe ogen toen er opeens iemand in haar blikveld in de sneeuw viel en een sneeuwengel begon te maken. Was ze zo onzichtbaar? Ja, ze had een witte jas aan en witte schoenen, en haar witte jurk, die ze eigenlijk alleen maar in de winter aandeed, was ook niet echt goed zichtbaar. Kijito droeg eigenlijk alleen maar jurkjes, wat voor weer het ook was. Ze keek weer naar het jonge meisje met het zwarte haar, dat ze nog nooit eerder had gezien. Ze was niet zo oud, zo te zien. Kijito zelf was 12 3/4, bijna 13. Ze wilde echt 13 worden, 12 klonk zo jong! Ze was nu eenmaal laat jarig. Het onbekende meisje had een vogeltje op haar schouder, dat grappig sjilpte. Kijito hield haar hand boven de sneeuw en begon er wat mee te spelen, door het te smelten en weer hard te laten worden in verschillende vormen. Ondertussen bleef haar blik gericht op het meisje dat duidelijk van Puffoon kwam; ze probeerde zichzelf op te tillen met lucht, maar viel met een doffe plof weer neer. Het zag er best grappig uit.. Kijito grinnikte zachtjes, maar schrok toch toen ze opeens opkeek. Oeps! Ze wilde haar niet beledigen.. Voorzichtig keek ze op, naar het meisje. 'Sorry.. Ik wilde je niet beledigen!' verontschuldigde ze zich snel. 'Ik ben Kijito Chozi, welkom op Starshine,' plakte ze er snel achteraan. Het was dat het zo koud was, anders had ze nu een rood hoofd gehad!