De nacht na Valentijnsdag was kraakhelder en daarmee rijk aan sterren. Normaal stond de maan als een streng bleek oog aan de inktzwarte hemel, maar zelfs nu leek het iets zachts en lieflijks over zich heen te hebben. Ze was rond en ongewoon groot. De lichtende band aan sterren die de melkweg vormde was met het blote oog te zien, evenals een aantal van de planeten. Shadra leek op een maan, maar dan met een paarsachtige gloed eroverheen en een heel stuk duisterder. Razen was als één van de duidelijkste planeten te zien als een vurige bol in een soort wazige vlam. Uit het hogere gras rezen tientallen kleine Wintervuurvliegjes op bij iedere stap die Savador zette, waarvan de achterlijven een felle neon-kleurig blauw afstraalden. De vuurvliegjes zweefden in een kleine zwerm voor hem uit terwijl hij steeds dichter het kasteel naderde. Voor de verandering droeg hij een net zwart pak waarvan de zoom achter gespleten was en de puntige flappen hem een elegantere uitstraling gaven. Eronder droeg hij een wit overhemd met een nette gevouwen kraag, eroverheen een effen zwarte stropdas waarvan het uiteinde weggestopt was onder zijn overhes. De lapellen van zijn zwarte bovenstuk waren maar tot halverwege zijn borst dichtgemaakt, zodat alles wat hij eronder droeg nog half zichtbaar bleef. Als broek droeg hij een zwarte pantalon met de typische vouwen in de broekspijpen. Behalve dat hij voor toepasselijke kledij had gezorgd, had Savador ook zijn haar gewassen, gekamd en in een lage staart bijeen gebonden. Zijn paarse oorbellen waren verwisseld met zwarte, zodat het beter matchte met zijn kleding. Om het af te maken waren zijn herenschoenen gepoetst tot ze glansden en was er in één van zijn borstzakken een witte pochet gestoken. De school doemde op tegen de heldere nachthemel en overlapte de maan. Nog net in het bleke licht van de maan bleef hij midden op het grasveld stilstaan, zijn blik gevestigd op één van de ramen waarvan hij wist dat daar zich de meisjesslaapzaal van de Dark Magicans etage moest bevinden. Kort gleden zijn slangachtige ogen naar het boeket aan allerlei kleurige en exotische bloemen in zijn bleke hand, afkomstig vanover al de zeven planeten. Onder de arm van zijn andere hand had hij een doos vol lekkernijen geklemd. Zwijgend gleed zijn blik weer terug naar het raam, maar bleef er niet langer enkel staan. Savador hurkte half door zijn benen om een kiezel tussen het gras op te pakken om die vervolgens in een stijve beweging richting de etage te werpen. Het kiezeltje kwam met een zachte tik terecht tegen het raam. Hij hoopte vurig dat hij daarmee geen andere meisjes wekte. Zijn aandacht zou vanavond maar naar één meisje uit gaan, iemand die het door dik en dun meer dan verdiende.

- Saf & Diva, a.u.b.

Diva zat op haar bed. Ze droeg een simpele, zwarte trainingsbroek, een al net zo zwart topje zonder mouwen met enkel banden over haar schouders en daaroverheen een wit overhemd. Het was haar duidelijk te groot en het was een mannen overhemd maar het zat haar heerlijk. Haar haren had ze in een losse vlecht over haar schouder gedrapeerd en het zat vast met een wit elastiek dat fel afstak tegen het zwart van haar lokken. Ze had haar kussen recht tegen het hoofdeinde van haar bed gezet en haar benen opgetrokken terwijl ze een dik boek aan het lezen was. Kalm gleed bladzijde na bladzijde voorbij. Ze had een klein, zwevend bolletje dat een paarse gloed afgaf om haar mede etage genotes niet wakker te maken. Ze wierp even kort een blik op de staande klok tegen de muur dicht bij de deur. Nog een paar bladzijden, dan zou ze ook gaan slapen. En over een paar uur zou ze dan naar Razen vertrekken voor haar opdracht, maar eerst wat slaap meepakken. Ze keek dan ook met een ruk op toen er ineens een zachte tik tegen de ruit te horen was. Een paar meisjes mompelde iets in hun slaap of draaide zich om, maar niemand werd wakker. Diva greep naar haar boekenlegger en legde het boek op haar nachtkastje terwijl ze zonder geluid van haar bed af kwam en richting het raam sloop. Ze doofde eerst de paarse bol en opende daarna het raam. Een zachte glimlach verscheen op haar gezicht toen ze Savador zag staan. 'Waarom ben ik niet verbaasd?' vroeg ze zachtjes terwijl ze gemakkelijk ging leunen in het raamkozijn.

Afwachtend bleef zijn blik gericht op het raam, alle andere prachtige dingen uit de omgeving deden er nu even niet meer toe. Want binnen nu en hopelijk een paar seconden zou er iets veel prachtigers voor dat raam verschijnen. Meteen krulden Savadors mondhoeken om tot een lieflijke glimlach toen er eerst een paars lichtgevend bolletje, en daarna Diva voor het raam verscheen. Geduldig wachtte hij tot ze het raam had geopend. Enkel bij de glimlach die hem als eerste begroeting geschonken werd voelde hij zijn hart al vele malen sneller slaan. Automatisch verbreedde zijn eigen glimlach iets bij haar zachte woorden. 'Omdat het alleen maar gebruikelijk zou zijn om dit voor je te doen, mon chéri,' sprak Savador in verlept Raziaans terug, de enige andere taal die hij naast Shadraans nog aanhoorbaar vond, maar waarvan zijn Shadraanse accent zo duidelijk in te horen was dat een Raziaan hem nauwelijks zou kunnen verstaan. 'Wil je dat ik er ook nog eens bij ga zingen om je alsnog te verbazen?' grapte hij er glimlachend achteraan. Daarna ging hij over naar zwijgen, zodat alle nachtgeluiden weer goed hoorbaar waren. Het zachte ruisen van de wind door de bomen, de geluiden van nachtdieren en insecten. Langzaam bracht hij een wijsvinger naar zijn mond en drukte die tegen zijn lippen om Diva duidelijk te maken dat ze stil moest zijn. Tegelijkertijd hief hij de hand waarmee hij het boeket aan variërende bloemsoorten vasthield naar haar op, alsof hij daarmee wilde zeggen dat ze naar hem toe moest komen. Dit alles met een blijvende glimlach, want het was Savadors doel om het zo speciaal mogelijk voor haar te maken.

Diva grinnikte zachtjes om Savadors woorden en hield een hand voor haar mond om haar slapende kamergenotes niet wakker te maken. 'Nou dat zou verrassend genoeg zijn al weet ik niet zeker of ik jou wel wil horen zingen,' grapte ze zachtjes terug. Ze zag al gauw de bloemen die hij naar haar ophield en begreep al gauw dat hij wou dat ze naar beneden kwam. 'Geef me vijf minuten,' zei ze zacht tegen hem waarna ze het raam weer dicht deed. Ze zag er natuurlijk weer niet uit met haar makkelijke kleding en slordige haar. Ze snelde naar haar koffer met kleding en trok er snel een jurk uit. Het was een lijfje zonder enige vorm van mouwen. Hij was van een donkere kleur blauw, de baleinen die erover zaten zwart met stras steentjes. de rok was van zachte, zwarte stof met een onderrok van dezelfde kleur blauw als het lijfje. Ze trok het ding snel aan en greep naar haar zwarte hakken. Ze rende de badkamer in en liet het paarse bolletje iets feller schijnen. Ze bracht een donkerbruine kleur lippenstift aan en deed nog wat andere make-up op in de vorm van mascara en eyeliner. Niet teveel, daar hield Diva niet van. Ze trok haar vlecht los en kamde vlug haar haren door. Ze greep een prachtig versierde klip met een blauwe bloem en edelstenen en holde de slaapkamer uit. Buiten de etage trok ze pas haar hakken aan. Al rennend richting de uitgang probeerde ze haar haren te doen en een ketting om te doen die ze snel mee gegrist had. Bij de deur hield ze halt om alles na te lopen. Ze trok haar kleding recht, deed haar lokken goed en trok de ketting recht. Ze nam vijf seconden om op adem te komen en duwde toen de deur naar buiten open. Haar felle, blauwe ogen zochten meteen naar het gestalte van Savador.

Op hetzelfde moment grinnikte hij met Diva mee, zachtjes aangezien hij op dit late uur geen herrie wilde maken. En al helemaal geen aandacht wilde trekken. Het was juist dat hij rond deze tijd had uitgekozen, al was het dan alleen om geheel alleen en wat meer privé met Diva te zijn. 'Ik heb al eens voor je gezongen en ik zou het zo weer voor je willen doen,' zei Savador met een glimlach terug. Dat moment van samenzijn van alweer een tijd geleden - ook 's nachts en ook op dit grasveld - was hij niet meer vergeten. Met een zachte glimlach liet hij het opgeheven boeket in zijn hand weer wat zakken toen Diva hem zei wat tijd over te hebben voor haar en het raam daarna sloot. Natuurlijk, ze moest zich eerst vast nog wat klaarmaken. Hij had van tevoren al wel aan kunnen geven dat hij haar een nachtelijk bezoekje zou brengen, maar dan zou het geen verrassing meer zijn geweest. Geduldig bleef hij wachten, met in zijn hand nog het boeket en onder zijn arm nog de doos vol lekkernijen. Zijn blik dwaalde in de tussentijd af naar de grote voordeur van het kasteel, wat uiteindelijk met een sneller bonzend hart ook zijn punt van aandacht bleef. Ze oogde als een prinses toen Diva op een zeker moment op de drempel verdween, maar Savador zelf stond niet meer op zijn oorspronkelijke plek. Vlak achter haar gleed zijn arm om haar slanke middel en boog hij zijn hoofd over haar schouder, zodat ze oor aan oor stonden. De doos met lekkernijen hield hij aanreikbaar voor haar bovenlichaam. 'Je had me niet verwacht?' vroeg hij zacht plagend omdat ze zich zo overhaast klaar had moeten maken. Zacht draaide hij haar gezicht wat meer naar zich toe door een duim op haar kin te leggen. Zijn slangachtige ogen gleden over haar gelaat. Hij klakte vervolgens even met zijn tong, al was dat geheel ongemeend bedoeld. 'O, Diva,' zei hij op een toon alsof ze zojuist iets gedaan had wat hij afkeurde. Al gauw verscheen er een glimlach op zijn gezicht. 'Dat hoef je toch helemaal niet voor mij te doen?'
Hij doelde op dat ze zich had opgedoft en speciaal iets mooiers had aangetrokken. 'Je bent al mooi genoeg van jezelf. Ik hou van ieder klein detail van je.' Savador drukte zacht een kus op haar wang. Voorzichtig liet hij Diva daarna weer los en ging voor haar staan, waar hij nogal moeilijk door zijn rug probeerde te gaan. Het was dat hij er zelf nog om kon lachen, maar het zag er nogal stroef uit. 'Een momentje,' fluisterde hij nog zacht nalachend. Het lukte hem uiteindelijk neer te knielen. In een elegant gebaar hield hij daarna het boeket naar haar uit, als een echte heer voor een dame zou doen bij een huwelijksaanzoek. 'Lieverd,' begon hij zacht. 'Zullen we vanavond de liefde proberen te herbeleven zoals het in het begin was? Geen serieus gedoe, we gaan gewoon dingen doen die we leuk vinden om het een nacht te maken om altijd bij te blijven.' Hij glimlachte teder terwijl hij naar Diva op bleef kijken. 'We gaan het gewoon leuk maken. Gekke dingen doen. Je zegt het maar en we doen het,' voegde Savador er zachter aan toe.

Diva bleef zoekend rondkijken. Had ze zich verbeeld dat ze met Savador gepraat had? Dat kon toch niet? Het had er zo echt uitgezien. Misschien miste ze hem teveel. Ze schrok zich daarom rot toen ze opeens een arm om haar middel voelde en een gezicht vlak naast haar oor. Maar al gauw stelde haar zintuigen haar gerust. Het kon niemand anders dan Savador zijn immers. Ze glimlachte zwakjes om zijn woorden terug ze de doos aannam die hij voor haar neus hield. 'Nee,' gaf ze eerlijk toe. Ze had hem ook echt niet aan horen komen. Maar het was laat, ze was moe. Daarbij had ze gedacht dat ze het zich verbeeld had. Zonder weerstand te bieden draaide Diva haar gezicht naar Savador toen ze zijn duim onder haar kin voelde. Ze grinnikte zachtjes om zijn woorden over haar uiterlijk. 'Ik kon toch ook niet naar je toe komen in de staat waarin ik verkeerde toen ik je net sprak. Dan had ik me helemaal zo lomp en onelegant naast je gevoelt. Vooral omdat jij er behoorlijk goed uitziet in dat pak,' sprak ze plagend terwijl ze met haar vingers even lang zijn wang streek. Met een kleine glimlach nam ze de kus in ontvangst. Maar haar uiterlijk werd streng toen ze zag hoeveel moeite Savador har met alleen op zijn knie te gaan. Ze sloeg haar armen over elkaar en schudde langzaam met haar hoofd. 'Savador, je zei dat je naar de dokter zou gaan voor het probleem met je rug. Ben je überhaupt wel heen geweest?' vroeg ze op strenge toon met een vleug bezorgdheid erin terug te vinden. Maar ze liet haar strenge houding varen toen hij het boeket bloemen voor haar neus hield. Met haar vrije hand nam ze het aan. Ze zuchtte even zacht. 'Hoe kan ik tegen zo'n glimlach nee zeggen,' zei ze zachtjes. Ze boog zich wat naar voren en drukte Savador een kus op zijn lippen. 'Wat wil je gaan doen?' vroeg ze zacht aan hem.

Hij had er binnensmonds zacht om gegrinnikt toen hij aan de kleine opvering die haar lichaam maakte onder de plotselinge bekendmaking van zijn aanwezigheid merkte dat Diva zich rot schrok, maar hij had er deze keer geen plagende woorden over gebroken. In plaats daarvan krulden zijn mondhoeken om tot een kleine glimlach op zijn smalle lippen bij het horen van haar antwoord op zijn vraag. 'Des te beter,' reageerde Savador zacht terug terwijl hij voldaan toekeek hoe Diva de doos vol lekkernijen van hem aannam. De glimlach bleef als permanent op zijn bleke gelaat toen hij haar gezicht voorzichtig naar hem toedraaide. Zacht grinnikte hij met haar mee. 'Onzin. Met jouw schoonheid is het onmogelijk lomp en onelegant te ogen. Al zat je onder de besmettelijke wratten.' Zijn glimlach schakelde over naar een grijns toen Diva over zijn pak begon. Demonstratief pakte Savador de donkere zomen beet om het even strak te trekken. 'Je wilt niet weten hoe lang ik in een herenzaak heb gestaan om de juiste maat te vinden, tot grootste irritatie van de medewerkers daar,' vertelde hij met een brede grijns.
Het volgende moment had hem al aanzienlijk veel moeite gekost om voor Diva in het gras neer te knielen, het boeket daarbij ophevend in een hand. Bij haar straffende woorden had hij kort even zijn blik neergeslagen, maar keek later met een tedere glimlach naar haar op waar duidelijk ook iets van pure onschuldigheid in was te zien. Tot zijn opluchting leek dat te werken, want al gauw verzachtte Diva's houding weer en nam ze zijn boeket aan. Savador kuste haar zacht op haar lippen terug waarna hij zachte steun zocht aan haar schouders om vanuit zijn knielende positie weer overeind te komen. Zijn andere vrije hand hield hij daarbij met een verontschuldigende glimlach voor zijn ongemakken die het moment konden verpesten tegen zijn rugholte gedrukt. Op haar vraag nam hij zwijgend haar slanke hand even tussen de zijne. 'Alles waar jij maar zin in hebt,' zei hij zacht terug. Vervolgens draaide hij zijn hoofd richting het duistere bos en tikte in een bepaald ritme met zijn vingers tegen zijn bovenbeen. Nog geen halve minuut later kwam er wat schichtig een inkzwarte merrie met parelwitte manen tussen de duistere stammen van de grens tevoorschijn. Ondanks dat het dier vrouwelijk was, was ze zo groot als een hengst, zelfs groter dan het gemiddelde paard. Maar naarmate het dier met wiegend hoofd bij ieder voorzichtig pasje dichterbij kwam en ze in het kille licht van de maan viel werd duidelijk dat het niet zomaar een paard was. Grote donkere vleugels met paarse slagpennen lagen ingevouwen tegen de zijkanten van het dier, waarbij de rug vrij bleef voor berijders om plaats op te nemen. Het majestieke dier kwam vlak bij Savadors opgeheven hand tot stilstand en liet zich gewillig over haar nauwelijks zichtbare bles strelen. De heldere zeegroene ogen gleden van de man voor haar naar Diva en weer terug. Met een glimlach wierp Savador Diva een glunderende blik over zijn schouder toe. 'Zin om een ritje te maken?' vroeg hij zacht.

'Gemenerik,' had Diva zacht gezegd op Savadors woorden toen hij haar had laten schrikken. Maar aan haar brede grijns was te zien dat ze niets van haar woorden meende. 'Jij hebt mij overduidelijk nog nooit in vrije tijd kleding gezien,' sprak Diva met een lichte grijns. Ook zij kon er behoorlijk slonzig uitzien zo af en toe. Ze moest een proest onderdrukken toen Savador vertelde hoeveel moeite hij er wel niet voor gedaan had om vanavond in zo'n mooi pak te staan. 'Wat had ik de gezichten van de medewerkers graag willen zien,' zei ze breed grijnzend.
Ze schudde opnieuw haar hoofd toen Savador kennelijk haar schouder nodig had om zich aan op te hijsen. Maar hoewel het hoofdschuddende gebaar bestraffend was, was haar blik dat zeer zeker niet. Ze had een vertederde blik in haar ogen. Het was ergens toch wel schattig. En ze waardeerde het ook echt dat hij zoveel moeite voor haar deed. Haar blik ging nieuwsgierig naar het duistere bos toen Savador die kant op keek. Haar mond viel haast open toen ze de merrie aan zag lopen. Een prachtig dier om naar te kijken met haar heldere, witte manen en haar inktzwarte vacht. Trillerig liet Diva een kleine zucht ontsnappen. Pas nu ontdekte ze dat ze bij de aanblik van het dier haar adem had ingehouden. Ook de vleugels waren haar niet ontgaan. Voorzichtig ging Diva door haar knieën en legde de cadeaus die ze van Savador had gekregen op de grond waarna ze al even voorzichtig weer overeind kwam. ‘Savador, ze is werkelijk prachtig,’ fluisterde Diva zacht. Ze bracht haar hand voorzichtig dichter bij de merrie. Liet haar eerst een beetje snuffelen en de laatste paar centimeter zelf afleggen zodat het dier haar snuit tegen Diva’s hand aandrukte. Zachtjes streelde Diva de merrie over haar hals en gaf haar zachte klopjes. Met ogen die fonkelden keek ze Savador aan toen hij vroeg of ze zin had om een ritje te maken. ‘Natuurlijk,’ sprak ze enthousiast.
Voorzichtig liep ze om de merrie heen naar haar flank. Ze deed elke beweging langzaam en beheerst zodat het dier niet van haar zou schrikken. Ze klemde voorzichtig een pluk van de witte manen in haar handen en steeg daarna op. Ze ging vlak achter de vleugels zitten, genoeg ruimte overlatend voor Savador. In vrouwenzit met twee benen aan dezelfde kant keek ze hem uitnodigend aan.

Hij glimlachte even kort en smalend om Diva's plagende woorden. 'Dat hoort er ook bij,' nam hij het zacht glimlachend voor zichzelf op, doelend op zijn plagerijtjes. Zonder dat zou een relatie maar saai zijn. Althans, dat vond hij naar zijn mening. 'Nee,' antwoordde Savador eerlijk op haar vraag, één van zijn armen gleed daarbij weer om haar middel om haar even zacht maar liefdevol tegen zich aan te drukken. 'Maar ik zou je er wel eens in willen zien? Of een doorschijnende lingerie, ook leuk. Dan trek ik ook doorschijnend ondergoed voor je aan.' Hij lag zelf even voor een kort moment in een onhoorbare deuk om zijn eigen woorden, te merken aan de brede grijns op zijn gezicht en zijn borst en schouders die zacht op en neer veerden, maar kapte het uiteindelijk af door nogmaals een lieflijke kus op Diva's wang te drukken. 'Ja, het was inderdaad wel komisch om te zien,' verzekerde hij haar woorden met een glimlach, waarna hij voorzichtig een haarplukje zorgvuldig achter haar oor streek.
Nadat hij zich aan haar schouder had opgeheven was zijn gelaat ophelderend en zijn glimlach zacht als woordeloze reactie op Diva's tedere blik. Hij hield ervan haar zo te zien. Voor even had hij zijn aandacht van Diva afgehaald en zich gericht op de grens van het duistere bos, om daar een wezen in al haar schoonheid te doen lokken. In plaats van zich te blijven richten op de merrie die voorzichtig maar niettemin elegant kwam aangestapt, keek hij vanuit zijn ooghoeken glunderend naar Diva. Er ontdeed zich een glimlach op Savadors smalle lippen bij het zien hoe haar mond openviel. Zijn hand was nog opgeheven om het dier nader te komen, maar met zijn andere streek hij zacht een lok achter Diva's andere oor. Hij liet haar doen en keek zwijgend toe hoe ze even door haar knieën ging om de geschenkjes die hij haar geschonken had neer te leggen en weer overeind te komen. Zijn glimlach was verzwakt, maar leek nog breder dan tevoren geheel terug te keren bij Diva's fluisterende woorden. 'Nog lang niet zo prachtig als jij,' zei hij zacht terug terwijl hij verliefd een arm om Diva's middel legde en met zijn neus zacht langs haar wang streek. Het was duidelijk dat zijn aandacht meer naar haar uitging dan naar de merrie. Hij wist dat Diva het mooi zou vinden, zelf was hij niet zo vreselijk gesteld op paardachtige wezens. Pas toen ze haar hand richting het hoofd van de merrie bracht keek hij weer naar het elegante dier, alhoewel zijn arm nog om Diva's middel rustte en hij nog vlak bij haar stond. Glimlachend keek hij toe hoe ze het dier streelde en klopjes gaf. Haar reactie was ongemist enthousiast toen hij opperde om er een ritje op te maken. Niet het eerste het beste voorstel wat hij zou maken wat betreft een paard, maar toch. Het maakte niets uit voor nu, zolang hij met Diva was. Wat fronsend keek Savador toe hoe Diva heel soepeltjes en met beleid opsteeg, zonder het dier te laten schrikken. Het opstijgen, daar had hij altijd zo'n hekel aan. Met een koppige uitdrukking op zijn bleke gelaat die vertelde dat hij zich niet zou laten kennen waagde hij de poging. Zijn twee bleke handen zweefden even twijfelend over het paardenlijf, waarna hij uiteindelijk besloot ze op de brede rug te plaatsen en zich alsof hij zich optrok aan een turnrek alleen op armkracht omhoog te werken waardoor hij dwars over de rug kwam te liggen en er aan de andere kant bijna weer afgleed. Na wat gesjor en gedoe had hij zich vlak achter Diva geplaatst, zat tegen haar aangedrukt met beide benen ieders aan een kant van de rug. 'Zo,' kwam het er vermoeid uit. 'Ik zit.' Zijn armen gleden langs Diva's middel om haar vast te houden terwijl hij haar zacht vlak onder haar oor zoende. Vanaf dat punt gaf hij kleine kusjes naar beneden tot hij uiteindelijk haar hals met zijn lippen aan het bewerken was. 'Oja we zouden een ritje maken,' zei Savador op een toon alsof hij het totaal vergeten was. Langs Diva's schouders bewogen zijn armen zich naar voren om een klein rukje aan het paardenoor te geven. Ze bleven echter doodstil staan. Bij Medusa, dat was waar ook! Direct zette hij zijn hak in het achterlijf van het paard waarna ze wel direct in beweging kwamen. Een langzame stap, met snelheid werken te paard was nooit zijn beste vaardigheid geweest. 'Of wil jij rijden?' vroeg Savador zacht grijnzend in Diva's oor waarna hij zijn armen weer om haar middel liet glijden.

Diva’s eerste reactie op Savadors woorden over doorschijnende lingerie, was dat ze hem een stomp tegen zijn arm gaf. Geen harde en het kon onmogelijk pijn gedaan hebben. Het was ook meer om hem terug te pakken voor de woorden. ‘Bespaar me de aanblik,’ grijnsde ze plagend op de woorden die hij zei toen hij erover begon dat hij dan ook doorschijnend ondergoed aan zou trekken.
Diva had in eerste instantie al haar aandacht gericht op de merrie toen die verschenen was. De paarden die zij bezat waren helemaal niets bij de schoonheid van dit dier. Ze keek pas weer om naar Savador toen ze zijn stem hoorde en voelde hoe haar wangen lichtelijk verkleurde. Ze streek hem even langs zijn wang met haar vingers. Als ze eerlijk was had ze niet verwacht dat Savador zou aanbieden om een ritje te maken. Ze kon zich de vorige keer dat hij op een paard had gezeten nog wel herinneren. Vanuit haar ooghoeken had ze hem ook zien fronsen waardoor ze een kleine grinnik moest onderdrukken. Ze hield het paard rustig terwijl Savador zijn best deed om op te stijgen. Het zag er nog bijzonder komisch uit, maar Diva had zich voorgehouden om niet te lachen. Iets wat haar nog aardig goed lukte. Maar ze kon het niet laten een opmerking te maken toen hij eindelijk zat en haar dat met vermoeide stem liet merken. ‘Weet je het zeker?’ vroeg ze met een kleine grijns. Ze boog haar hoofd haast automatisch wat opzij toen Savador haar zacht kleine kusjes in haar nek gaf. Ze zweeg en liet Savador zwijgend zijn gang gaan toen hij duidelijk het paard in beweging wilde brengen. Al wou ze hem echter wel tegenhouden toen hij aan het paardenoor trok. Ze beet zachtjes een beetje op haar onderlip. Dat was niet bepaald de ideale manier om een paard in beweging te krijgen. Ze keek hem even over haar schouder aan toen hij vroeg of zij wou rijden. ‘Ik denk dat ik haar in elk geval sneller in beweging kan krijgen dan dit,’ sprak ze met lichte triomf in haar stem. Ze boog zich wat naar voren en leek wat in het paardenoor te fluisteren waarna ze het paard een zachte tik in haar nek gaf. Direct verhoogde de merrie haar snelheid. Ze gingen nog steeds stapvoets maar wel al een stuk sneller dan eerst. Nog iets sneller en ze zouden in draf gaan.

Demonstratief, alsof het hem echt pijn gedaan had, wreef Savador quasi-verontwaardigd over zijn bovenarm en kirde een onderdrukte 'au' nadat Diva hem er een plagende stomp tegen had gegeven. Maar de poging om zijn gelaat zo serieus mogelijk te houden terwijl hij dat deed verwaterde toen zijn gezicht haast in tweeën leek te splijten bij de glimlach die vervolgens om zijn smalle lippen gleed. 'Alsof je het zo erg zou vinden,' plaagde hij net zo hard terug.
Behalve dat het verliefde gevoel weer in volle maten opspeelde, was ook de tederheid weer van Savadors bleke gelaat af te lezen toen hij de verkleuringen op Diva's wangen opmerkte. Hij probeerde zich in te denken hoe lang het geleden was sinds de laatste keer dat hij haar aan het blozen wist te krijgen. Hij had er vroeger altijd een klein irritant spelletje van gemaakt om diezelfde verkleuringen weer te kunnen beschouwen door Diva te vleien. Het was een amusement dat het hem ook deze keer weer lukte. Met zijn vrije hand had hij Diva's slanke vingers zacht beetgepakt toen ze hem langs zijn wang streelde en draaide zijn hoofd er half naar toe om op iedere vinger een kleine kus te drukken. Zijn aandacht gleed naderhand weer naar het paard toen Diva opstapte. Zijn blik ietwat wantrouwend; paardrijden was nog altijd niet iets wat hij zelf comfortabel vond. Vooral nu zonder zadel. Hij zuchtte even zacht, haast onopmerkelijk. Het moest dan maar, maar vanwaar de twijfels? Het was immers een stuk minder erg zolang het samen met Diva was. Met een hoop geklungel en gerotzooi die je anders niet van zijn Savador-achtige kant in het dagelijkse leven te zien kreeg deed hij met veel moeite verwoede pogingen om zichzelf op de paardenrug te hijsen. Dat Diva haar uiterste best deed om haar lachen in te houden viel hem nog niet eens op, daarvoor was hij zelf veel te druk in de weer. Blij dat hij uiteindelijk zat schoof hij over de paardenrug meer naar haar toe. Er gleed een klein ondeugend glimlachje op Savadors gelaat bij Diva's vraag. Opzettelijk schudde hij achter haar even heen en weer tot hij weer stil zat. 'Ja, nu wel,' klonk zijn late antwoord grijnzend. Hij keek haar aan toen ze hem over haar schouder toeblikte na zijn woorden. Met een strakke uitdrukking alsof hij neerkeek op de leerling waar hij de grootste haat voor koesterde prikte Savador haar in haar zij. 'Je mag een dag mijn voeten komen masseren als ik nog één zo'n bijdehante opmerking hoor,' sprak hij bijna gemeend. En ieder ander zou ook denken dat het haast gemeend bedoeld was als hij daarna niet in een zacht gelach was uitgebarsten. Savador boog zich daarna wat opzij om te kunnen zien wat ze deed toen Diva iets in het oor van het paard fluisterde en vervolgens een tik in de nek gaf. Direct op het moment dat ze versnelden greep Savador zich aan Diva vast en klampte zich bijna beangstigd aan haar kleding vast, alsof hij bang was om te vallen. En voor deze keer was het niet plagend bedoeld, want het was in zijn geval echt even onverwacht geweest. Gelukkig was het maar voor even; de merrie was nog geen halve minuut in de versnelde pas of zijn greep op Diva verslapte al weer. Zwijgend legde hij zijn kin op Diva's schouder, eerder met als doel om haar iets te zeggen. 'Ik weet niet hoe het dier erop zal reageren als we overgaan naar vliegen, Diva. Gevleugelde Paarden van deze soort staan erom bekend nogal wild in het luchtruim te zijn,' waarschuwde Savador haar vooraf voordat de merrie een omwenteling zou kunnen maken door plotseling haar vleugels uit te klappen tijdens een versnelde pas.