Met een zucht plofte Nina op de bank van de etage, haar tas liet ze naast zich vallen aan de zijkant van de bank. Het vuurtje in de haard knapperde zachtjes, iets wat ze wel had verwacht op deze etages. Ze had net een les vuurmagie achter de rug. En het was nog niet zo makkelijk als ze zelf dacht. Ze dacht dat ze het wel even kon doen. Maar die leerkracht, ze had nog steeds geen idee wat zijn naam nou was, was niet bepaald makkelijk. Zeg maar eerder streng. Ze liet een zucht haar mond verlaten en gooide haar voeten op de salontafel die voor haar lag. Haar handen belandde op haar buik. Ze keek er peinzend naar en voelde zich ineens leeg. Leeg omdat het allemaal weg was, ze sloot haar ogen en gooide haar hoofd naar achter. Al die gedachten van hoe het had kunnen zijn. Maar dat veranderde met een grote klap nadat ze werd weg getrokken uit haar armen. Het enige blik die ze had kunnen werpen op dat kleine wonder stond in haar geheugen gegrift. Het slijm en bloed zat nog overal en ze huilde. Iets wat je niet zomaar uit een moeders geheugen kan halen. Maar als ze van deze vervloekte kostschool kwam, ging ze meteen zoeken. Ze moest en zou er achter komen waar haar meisje was. Ze zou haar opzoeken en er alles voor doen om haar terug te krijgen. Maar dat ging niet zolang ze hier zat. Hier op deze bank. Op deze school. "Vervloekt." mompelde ze zachtjes, waarna ze het nog een aantal malen herhaalde. Ze ging weer recht zitten en pakte haar tas erbij. Boog voorover om in haar tas te kijken en graaide even. Daarna liet ze de tas op de grond vallen en ging weer wat naar achter zitten en stopte oortjes in haar oren. Sloeg een boek open en begon te lezen. Het was een boek over een jonge vrouw die zocht naar de liefde, maar die in allerlei problemen terecht kwam. Iets wat Nina ook zou kunnen gebeuren, of misschien al wel was gebeurt. Ze zuchtte en las verder. De bladzijden vlogen voor haar ogen terwijl de muziek in haar oren galmde. Het was iets waardoor ze even niet dacht aan de afgelopen tijd. Ze was in ieder geval al blij dat haar buik, vrijwel, helemaal plat was. Het was een kwestie van boos zijn en jezelf opsluiten in je kamer, weinig eten en alles er uit huilen. Als het altijd zo makkelijk ging.. Ze sloot haar boek en haar ogen gleden dicht. Genieten van de muziek die nu in haar oren galmde. Door haar hoofd heen ging en de vervelende dingen even liet verdwijnen. Misschien was het niet voor lang. Maar vast lang genoeg voor Nina.

Ze was na de les nog even gebleven. Ze had een bepaalde opgave niet helemaal begrepen en ondanks haar natuurlijke afkeer. Afkeer? Ja of misschien wel gewoon een beleefde angst. Ze knikte en hield het daar maar op. Natuurlijk had Snow White niet het leslokaal in gemogen en de kat was boos voor de deur blijven zitten en was constant aan het miauwen gegaan. Uiteindelijk was ze het zat geweest en had ze een kooi van aarde en vuur om haar heen gemaakt. Ze had niet hoeven kijken of het was gelukt, want door het gemiauw wist ze waar de kat was en daarna had ze de kat niet meer gehoord. Na de les was de kat wel woedend op haar geweest en had haar een keer gekrabd op haar arm, maar dat viel nog mee met wat er had kunnen gebeuren. De kat liep een paar meter voor haar en Órelinde volgde haar. Ze gingen naar de etage terug, want de lessen voor vandaag zaten erop. Ze kon niet wachten om haar technieken door te voeren in haar routine, maar wist dat ze vandaag aan haar brieven voor thuis moest gaan beginnen. Ze had veel te vertellen en liet het iedere keer liggen, maar nu had ze er echt tijd voor en wilde ze gaan schrijven. Zodra ze de deur van de etage open gooide en naar binnen liep, liep ze eerst naar boven om haar spullen weg te zetten en pen en papier te pakken. Eenmaal beneden zag ze hoe de kat voor het haardvuur op een kussentje lag. Dat kussen had ze meegenomen vanuit Razen en lag automatisch bij het haardvuur voor de kat. Ze keek de kamer rond en zag een meisje op de bank zitten. Ze sliep zo te zien en zachtjes ging ze op een stoel tegenover haar zitten en begon zuchtend aan haar brieven. Ze zou er een aan haar ouders schrijven, eentje naar haar oma en eentje naar Gotha. Haar dansleraar die haar op de hoogte hield van de wedstrijden en aan wie ze al haar danspassen vertrouwde. Ze hadden altijd een intensieve relatie gehad met veel brieven als een van hen weer op een andere planeet zat voor een wedstrijd of een training of gewoon een vakantie. Zodra het kon gingen ze dansen en hielpen ze elkaar met de danspassen en routines. Eerst zou ze aan Gotha schrijven om over haar nieuwe routine te praten en of hij nog nieuwtjes had. Na de brief keek ze op en besloot even haar benen te strekken. Het meisje had haar nog steeds niet door of deed alsof. Ze zou haar wel begroeten als ze haar ogen open deed.

Na wat nummers deed Nina voorzichtig haar ogen open. Doordat de muziek door haar hoofd ging had ze niemand binnen horen komen. Haar handen lagen in haar schoot, op het boek. Een houding die ze wel eens vaker had. Voor de haard lag een kat op een kussen. Die had ze nog niet gezien, zelfs het kussentjes was haar nog niet opgevallen. Nina trapte haar schoenen uit en liep op haar sokken en haar veelste lange broek, en dat met haar al ellenlange benen, richting de kleine keuken op de etage. Ze pakte een mok en vulde deze met thee. Warme dampende thee. Met haar trui, die ze over haar handen had hangen greep ze de mok vast en liep sloffend terug naar de bank. Nu pas merkte ze dat een een meid op de stoel zat. Ze glimlachte lichtjes en plofte op de bank. Haar benen lagen schuin onder haar waardoor ze deels op haar zij zat. Ze leunde tegen de armleuning van de bank aan. "Haai" Zei Nina zachtjes terwijl ze in haar mok met thee blies. De damp ging er van af en haar mondhoeken krulde naar een vriendelijke glimlach. Ze haalde de oordopjes uit haar oren en drukte de muziek uit. Haar boek liet ze in haar tas vallen, waarna ook de muziek met oortjes. Hoewel ze vaker een koptelefoon droeg vond ze oortjes op zijn tijd ook prettig. De aanwezigheid van de meid die er was deed haar even hetgeen nog meer verdwijnen. En dat voelde fijn. Misschien moest ze maar eens een keer met iemand praten, al wist ze niet hoe goed ze iedereen kon vertrouwen hier. In kostscholen gingen vaak en snel roddels te ronde.. En ze wilde niet als dat ze haar gelijk al een naam zouden toewijzen, zonder haar te kennen. Ze blies nogmaals wat wolkjes van haar thee en nam voorzichtig een slok. Hmm muntthee met citroen, haar favoriet.

Ze was al bijna klaar met de brief voor haar oma toen het meisje bewoog. Ze keek op, maar zag tot haar verbazing dat het meisje haar niet had gezien. Dat was apart, maar kon iedereen gebeuren. Ze schreef de laatste regels op en sloot de brief voor haar oma net af met de woorden dat ze van haar hield toen ze de begroeting hoorde. ‘Heey!’, zei ze en glimlachte naar het meisje. Ze vouwde de brief op in haar typische manier van vouwen. Die had ze geleerd van haar oma en sindsdien gebruikte ze die techniek altijd. Samen met de brief liet ze het overige papier op de tafel voor haar glijden en ging daarna recht zitten en keek naar het meisje. Ze had dezelfde kleur haren als zij, maar die van haar waren lang en ze had een pony wat het meisje niet had. Het zag er wel leuk uit, maar ze zou haar eigen haar nooit kortknippen. ‘Ik ben Órelinde Luìnwë, maar noem me maar Linde. Ben je hier allang? Ik heb je namelijk nog niet eerder gezien.’, vroeg ze nieuwsgierig. Normaal was ze niet zo nieuwsgierig, maar in een keer kwam alles eruit. ‘Ik ben hier zelf ook nog niet zo lang hoor, maar zag ik je straks niet ook in de les? Van Master Savador?’, praatte ze eraan vast. Daarna hield ze haar mond om het meisje kans te geven om te kunnen antwoorden en om haar eigen gedachten even te kunnen overzien.

Nina keek naar de meid die voor haar ging zitten. Ze nam het meisje even goed in haar op. Nina's haren waren zo donker bruin, eigenlijk oogde het zwart. Ze haalde haar hand, zoals een gewoonte van haar was, door haar schuin geknipte pony.. Of eerder lok. Haar haren had ze uit woede kort geknipt, tot net boven haar schouders. Je moest toch ergens je woede in uiten. Ze luisterde naar de dame die zich voorstelde als Orelinde, ook wel Linde. Nina glimlachte. "Ik ben Nina Chloë Maiy, Beter bekend als Nina of Nien." Ze glimlachte en nam nog een slok van haar thee. "Neuh.. Nog niet lang.. Gister aangekomen, denk ik.." Ze wist het niet zo goed.. Voornamelijk omdat ze haar gedachten er niet bij had, er niet bij kon houden. Ze ging wat lekkerder zitten. Nam nog een slok en luisterde naar het volgende geratel. Ze was zelf niet zo'n grote prater. Maar misschien was het goed om wat los te laten over zichzelf. "Uhm.. ik had daarstraks wel les van een man.. Uhm. Ik weet alleen zijn naam niet meer.." Ze trok een peinzend gezicht. "Ik had les vuur magie.. Alleen ik val nooit echt op.. Zit meestal achterin en laat alles langs mij heen gaan.. Zit jij bij mij in de klas dan?" Het laatste vroeg ze er voorzichtig bij. Ze nam nog een slok van haar thee. Ze viel meestal niet op. Zat het liefst achteraan in een hoekje, las een boek of luisterde naar haar muziek, Al tekende ze ook wel eens wat in haar schrift. Meestal ging alles langs haar heen. Het was iets wat ze had ontwikkeld na al die preken die ze van haar ouders kreeg.. Toen.. Nouja wat dan ook. Ze keek even naar de grond om daarna haar blik weer te richten op het meisje.

Ze glimlachte het meisje toe en zag best dat ze werd bekeken. Dat maakte haar niets uit. Ze had het immers zelf ook gedaan bij haar. ‘Nou, welkom op Starshine Academy Nina.’ Na het gevraag van het meisje moest ze in zichzelf lachen. Ze had het meisje zeker zien zitten. Ze had iedereen zien zitten die die les binnen was gekomen. Ze was als eerste binnen geweest en had haar zien vluchten naar de achterste rij. ‘Ja dan had je les van Master Savador. En nee, ik zit normaal niet bij jou in de klas, maar ik heb een deel wat in de vijfde wordt behandeld nog nooit eerder gehad en het werd vandaag uitgelegd in jouw klas dus ben ik daar maar even bij komen zitten. Ik wil niet achterlopen op de rest.’ Ze haalde haar schouders op en floot even zacht. Er kwam een klaaglijk gemiauw van het kussen vandaan. De glimlach op haar gezicht werd nog breder. Ze kon er niets aan doen. Ze moest vaak lachen als de kat een chagrijnige bui had. Geen idee waarom, maar het gebeurde wel. ‘Snow White. Ga eens kennismaken met Nina als ze dat wil. Weet je meteen wie er ook op deze etage hoort.’ Nu zag ze beweging komen in de witte vacht van de kat. Snow White stond op en wierp haar een boze blik toe die ze lachend opving. Statig zoals alleen een kat dat kan liep ze naar het meisje en ging voor haar zitten. Ze miauwde één keer. Dat was haar begroeting. De kat wilde terug naar haar kussen bij het lekker warme haardvuur om even te gaan slapen.

-Sorry voor de late reactie.

Nina glimlachte naar Linde die haar welkom heette. "Dankje." Ze grinnikte zachtjes. Ze was nogal vrij laat de les in gekomen, hoewel ze nog wel keurig binnen de tijd was binnen gekomen. Maar een eerste les in een nieuw gebouw. Ze had geen idee waar ze naar toe moest gaan. En natuurlijk het geluk dat er nog een plekje achterin vrij was. Ze luisterde aandachtig naar Linde. Knikte. "Dat is erg slim van je." Het was totaal niet iets waar Nina aan zou denken. Die zou eerder haar werk verwaarlozen. Gewoon lekker optrekken met wat jongens hier. Een zacht miauw kwam van het vuur vandaan. Nina keek er naartoe, waardoor ze zich even wegdraaide van Linde. O dat ook nog. Ging er door haar hoofd heen. Ze kon het nooit goed vinden met dieren. Ze had er ook nooit iets mee gehad. Je zou kunnen zeggen dat ze dieren verafschuwde. En toen ze in die folder las dat huisdieren toegestaan waren.. Had ze meerdere malen zwaar gezucht. De woorden van Linde kwamen iets harder aan dan Nina wilde. Moest dat beest haar nou ook nog kopjes geven?! Ze glimlachte zwakjes. Waarna ze op een geheel overtuigende stem sprak. "Hallo Snow White. Ik zou je graag eens een aai geven. Maar ik ben een beetje allergisch voor dieren. Ga maar lekker op je kussen zitten." Zei ze er nog liefjes achteraan. Ze trok haar benen op toen de kat voor haar was gaan zitten. Daarna richtte ze haar blik op Linde. "Ze lijkt me echt super lief!" Zei ze vriendelijk naar Linde toe.