Coming with Christmas!

Órelinde stapte uit de raket die haar hiernaartoe had gebracht. Ze draaide zich om en Snow White sprong in haar armen. Vandaar klom ze verder omhoog naar haar schouder en liet ze zich in de kap van de mantel vallen. Met een angstig gezichtje keek ze naar de grond. Overal lag sneeuw en ze hield niet van sneeuw. Órelinde lachte. 'Gekke kat. Sinds wanneer ben jij zo'n ijdeltuit geworden?', vroeg ze haar zacht. Als snel voelde ze een trekje aan haar haren. Ze had haar haren losgelaten en die vielen nu in de kap waar Snow White lekker mee kon spelen. Achter haar verdween de raket en haar haren werden even naar voren geblazen door de kracht van de raket. Snel liep ze door naar de beschutting van de muur en keek om zich heen. Ze moest binnenkort naar het schoolhoofd om haar rooster op te halen en haar gegevens te droppen, maar haar moeder had haar gezegd daar nog maar even mee te wachten. Dat hoefde ze niet meteen te doen en Órelinde volgde haar advies op. Weer werd er getrokken aan haar haren en ze pakte een lint. Snel bond ze haar haren vast en liet het zo vallen dat de kat er niet mee kon spelen.

Kijito's voeten hadden haar naar het lanceringsplatform geleid. De verveling had haar in zijn greep. Ze had geen zin om iets 'nuttigs' te doen aan school, simpelweg omdat ze het meeste al af had. Haar voetstappen bleven zichtbaar in de sneeuw, al liep ze zo stilletjes mogelijk. Er klonk geraas en een vage windvlaag maakte haar duidelijk dat er net iemand aangekomen was op Starshine. Kon ze net zo goed gaan kijken, niet? Misschien kon ze met iemand praten. Kijito sloeg de hoek om en keek om zich heen. Een meisje die ze niet kende stond bij de muur, met een witte kat in haar armen. Kijito moest glimlachen om het kopje van het dier; ze leek niet blij met de sneeuw. Vrolijk liep Kijito naar het meisje toe. Niet dat het meisje iemand nodig had, maar misschien wist ze iets niet te vinden. 'Hoi! Ik ben Kijito. Ik vroeg me af of je een gids nodig hebt,' zei ze vrolijk tegen het meisje. Het was bijna kerst, er was sneeuw.. allerlei dingen die Kijito opgewekt maakten. Je had watermagie om sneeuwballen te controleren of je had het niet.. en dat maakte sneeuw al een stuk leuker!

Ze haalde de kat uit haar kap en hield haar in haar armen. 'Gekkerd.', zei ze zacht en aaide haar over haar kopje. Ze liep een stukje verder langs de muur en kwam bij een deel waar geen sneeuw lag. Daar zette ze Snow White neer en keek daarna op. Ze had een stem gehoord en zag een meisje op haar afkomen. Ze glimlachte. 'Heey Kjito. Ik ben Órelinde, maar noem me maar Linde.', zei ze snel en liep op haar af. Ze sleurde haar koffer en de tas die erop stond mee naar het meisje. Het ging niet zo gemakkelijk en ze moest moeite doen om niet meteen haar magie te gebruiken. 'En ja. Ik zou graag een gids kunnen gebruiken.' Ze hoorde achter zich een gemiauw en zag dat Snow White een grote sprong maakte om in haar armen te springen. 'En dit is Snow White. Ze is in een keer bang geworden van sneeuw, mijn ijdeltuitje.' Órelinde draaide zich terwijl ze dit zei weer terug naar Kjito en hield Snow White stevig vast.

Kijito glimlachte terug naar het meisje dat zich voorstelde als Órelinde, ook wel Linde. En ze kon wel een gids gebruiken. Kijito's blik vond de witte kat. Wat een mooi dier! Die heette blijkbaar Snow White. 'Een mooie naam,' vond Kijito. 'De sneeuw is over een maandje wel weer weg,' lachte Kijito. 'Dat overleeft ze toch wel? Ik pak wel een tas van je,' ging ze verder. Ze pakte de tas die bovenop de koffer stond. Die koffer zag er al zwaar genoeg uit. 'Mag ik vragen van welke planeet je komt? Dan kunnen we naar de juiste slaapzalen,' legde Kijito uit. De poes had zich in de armen van haar baasje gelegd. Kijito was blij dat de tas van Órelinde niet zoveel woog; zo sterk was ze niet! Als je van twee planeten was, waar sliep je dan eigenlijk? Kijito was al begonnen met lopen. Al snel waren ze binnenin de school. De slaapzalen, daar zouden ze al snel zijn. Op hun weg kwamen ze langs de aula. 'Daar is de aula, daar kun je in de pauze zitten enzo,' vertelde Kijito alvast, omkijkend naar Órelinde. Kon ze wel raden, natuurlijk, maar toch.

Órelinde lachte. 'Oh. Ze overleeft het wel. Op Erd hebben we ook sneeuw en daar sprong ze vrolijk in rond. Dankjewel, Kjito.', zei ze snel. Ze zag dat Kjito de tas pakte en zelf tilde ze de koffer weer op. Nu lag Snow White alleen in haar rechterarm en moest ze de kat goed vasthouden anders zou ze weer naar boven kruipen. 'Ehm.. Nou. Ik zit te twijfelen tussen Erd of Razen. Ik heb wisselend op de planeten gewoond en eigenlijk zijn de mensen van Razen interessanter. Dus ik ga voor Razen.', concludeerde ze. Ze had van te voren al zitten twijfelen, maar nu iemand haar vroeg waar ze naartoe moest, moest ze wel een beslissing nemen. Ze volgde Kjito die begon te lopen en luisterde aandachtig naar wat ze allemaal zei. 'Kun je ook ontbijten en dineren in de aula of is het alleen maar voor tussendoor?', vroeg ze terwijl ze Kjito inhaalde en naast haar ging lopen. Nu ze naast Kjito liep merkte ze dat ze een stuk groter was. Ze was normaal al een stuk groter dan alle meisjes en ook sommige jongens, maar nu was ook duidelijk te zien hoe jong het meisje eigenlijk was. 'Van welke planeet kom jij eigenlijk?'

Kijito vond de lach van Órelinde wel aanstekelijk en lachte daarom mee. Het meisje ging voor Razen. Kijito knikte. 'Dat is dichterbij, hoef je minder te slepen,' voegde ze met een lach toe. Snow White lag in Órelinde's arm, duidelijk niet dol op de sneeuw hier. Zou die verschillen van sneeuw op Erd? Niet veel, gokte ze. 'Je kan er ook ontbijten en dergelijke, de kantine is bijna de hele tijd open,' beantwoordde Kijito haar vraag. Ze keek even opzij. Kijito moest wat omhoog kijken: Órelinde was best lang, zelfs voor iemand die duidelijk niet in de eerste zat. 'Ik kom van Cassia, volbloed Cassiaan,' vertelde Kijito met een half spottende glimlach. Ze schepte niet op over haar afkomst, maar voor er gevraagd werd of ze meer magie bezat zei ze dit gewoon. Iedereen die ze uit haar familie gekend had was Cassiaans. Het enige wat ze kon was dan ook watermagie. Daar was ze dan weer wel goed in. Van andere magie bakte ze helemaal niets. 'Het lijkt me wel leuk om twee soorten magie te hebben,' zei Kijito glimlachend, terwijl ze wat omhoog keek.

'Gelukkig. Ik heb namelijk veel te veel meegenomen.', zei ze lachend. Ze liep rustig naast het Kjito in de richting van de etages. Ze zag de blik van Kjito op haar vallen en moest inwendig lachen. Ze was trots op haar lengte en benutte het goed. Ze had het lichaam van een Raziaanse danseres wat ze vaak had uitgebuit bij haar vrienden, maar haar karakter werd meer gecontroleerd door haar kant van Erd. Dit betekende niet dat ze niet opvliegend en passioneerd kon zijn. Ze hield van dansen en liet zich dan helemaal gaan. 'Het kan inderdaad leuker zijn, maar je moet vaak een keuze maken voor welke magie je gaat. Ik heb geluk gehad met mijn ouders. Ik mocht ze allebei leren en ze zijn beiden op hetzelfde niveau. Als ik voor een van de twee zou kiezen zou ik uit balans raken en meer kwijt zijn dan ik zou winnen. Maar genoeg over mij.', zei ze snel. Ze keek even goed naar het meisje. 'In welke klas zit je? Je ziet eruit als iemand die in de tweede zit, maar ik weet het niet zeker. Je hebt aardig wat meegemaakt en je voelt je op dit moment goed. Correct?', vroeg ze. Ze werd door Snow White gebeten. 'Auw.', kermde ze even uit. Toen besefte ze wat ze had gedaan. 'Oh het spijt me. Ik flap er soms wat uit.', zei ze snel.

Kijito was blij dat ze dichtbij de etages waren; zo sterk was ze nu ook weer niet. Eerder fragiel dan gespierd. Kijito vergat de hele tijd dat ze omhoog moest kijken; iedere keer dat ze iets tegen Órelinde wilde zeggen keek ze Snow White aan. Lieve poes, maar niet echt de perfecte gesprekspartner. Órelinde zag er soepel uit, alsof ze geen moeite zou hebben met gym. Kijito hield niet van gym.. Órelinde vertelde wat over het hebben van twee soorten magie. Ja, dat geloofde ze wel. Vuur was gepassioneerd, Aarde was rationeel. Wat had ze een geluk gehad met haar ouders! Nu moest ze eigenlijk wel blij zijn dat ze maar één soort magie had, omdat haar ouders haar nooit gesteund zouden hebben. Kenden ze haar naam wel? Vast wel, die hadden ze toch zelf verzonnen.. Kijito staarde een paar seconden in de verte en had pas door dat Órelinde haar aankeek toen ze haar stem hoorde. Aardig wat meegemaakt.. goed voelen? Wacht.. hoe wist zij van haar verleden? Ze kwam niet eens van Cassia! Kijito keek best.. vreemd, vragend op. 'Euh.. ja.. Hoe wist je..' van mijn ouders, mijn verleden, voegde ze er in gedachten aan toe. Hoe kon dit meisje weten van.. de ouders die er nooit waren? 'Geeft niet, gebeurd wel vaker. Ik ben trouwens 11, bijna 12, bruggertje,' antwoordde Kijito snel, nog steeds ontzettend verbaasd. Dat was.. knap! Zijzelf kon door haar sterke watermagie heftige emoties aanvoelen, ze had daardoor wel wat mensenkennis.. maar dit was bijna eng.. Maar op de een of andere manier weer niet eng genoeg om weg te rennen.

Ze bleef Kjito aankijken en kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Hoe kwam ze er nu bij om zoiets te zeggen? 'Ik wist het niet, Kjito. Soms flap ik er gewoon dingen uit die ik niet zou moeten zeggen, maar het klopt dus wel?', vroeg ze. Ondanks dat wilde ze wel graag weten of ze het goed had en haar instincten echt kon vertrouwen. Het had haar nog nooit echt in de steek gelaten, maar ze wilde wel iedere keer weten of ze het kon vertrouwen. 'Hmm.. Oke. Ik ben aangekomen om in de vijfde klas terecht te komen.', zei ze snel en keek weer voor zich uit. Ze zag dat ze al richting de trappen liepen en dat daarboven de etages waren. Ze wist nu ook dat de etage van Razen dichterbij was dan de etage van Erd, maar dat maakte haar niet zoveel uit. Zolang ze maar wist waar de gymzaal was zodat ze kon trainen en alle plekken buiten had onderzocht dan was het voor haar goed. 'Dames gaan voor.', lachte ze en maakte een kleine buiging toen ze bij de trappen aankwamen. Ze had een reverence gemaakt, maar haar armen niet kunnen gebruiken om haar rokken op te tillen zoals in de vroegere tijd werd gedaan. Achte Kjito aan liep ze de trappen op.

Kijito was nog steeds lichtelijk in de war van de plotselinge informatie die Órelinde haar gegeven had. Eigenlijk ook onnodige informatie.. Órelinde verontschuldigde zich een beetje. Kijito knikte wat vaagjes, maar zette de verbazing van zich af. Daar kon Órelinde vast niet zoveel aan doen. 'Ja, het is waar..' Hoe kon iemand dat weten? Kijito bleef het zich maar afvragen, al wist ze dat Órelinde het antwoord daarop waarschijnlijk ook niet zou weten. De vijfde klas, hoorde ze, vaagjes, ze lette niet helemaal op. Kijito keek weer wat op. 'De vijfde klas al! Heb je eerst op een andere school gezeten?' Nieuwsgierig, zo was ze ook wel, alleen meestal te verlegen om door te vragen. Órelinde leek haar alleen niet zo'n bitch die om het kleinste dingetje flipte. 'Daar rechtdoor en dan naar links, daar is de gymzaal,' meldde Kijito nog even snel toen het haar te binnen schoot dat ze een - wellicht slechte - gids was geweest voor ze verbaasd zweeg. Een glimlach verscheen echter weer op haar gezicht bij de grappige buiging en ze probeerde hem na te doen voor ze de trap opliep. 'Grappig! Waar heb je dat geleerd?' Erd was blijkbaar waar Órelinde naartoe wilde.

Ze liep rustig naast Kjito en hield haar passen aan die van Kjito. Ze aaide Snow White voorzichtig over haar vacht en liet haar uit haar handen glijden tot op de grond. Zonder de kat in haar armen kon ze haar armen even ontspannen. 'Nee.', glimlachte ze. 'Ik heb thuis les gehad. De masters kwamen naar mij toe in plaats van ik naar hen.', zei ze. 'Maar ik wilde ook wel eens echt les hebben gehad op een school.', ging ze snel verder voordat Kjito de vraag zou stellen. De meeste mensen vonden het raar dat ze thuis les had, maar zij had het heerlijk gevonden. Dan hoefde ze geen rekening te houden met anderen, maar kon ze zelf doen wat ze wilde. Ze hoorde het woord gymzaal vallen en keek in de richting waar Kjito naar had gewezen. Dat zou ze meteen gaan bekijken zodra ze haar spullen had weggezet. 'De reverence?', vroeg ze met opgetrokken wenkbrauw. 'Die heb ik thuis geleerd, want die heb je nodig op de feestjes die worden gegeven en af en toe komt er een belangrijk iemand naar een danswedstrijd en dan moet iedereen ook een reverence maken. Kun je dat niet dan lig je sowieso al uit de wedstrijd. Dus ik had het al snel geleerd.', vertelde ze. Ze kwam uit een rijke familie en had veel gehad wat haar hartje begeerde, maar ze moest er wel een prijs voor betalen. Een vloek van je 15e tot je dood waarbij het het ergst was als je tussen de 15 en 18 was. Zodra ze 18 was zou ze eindelijk weer naar huis kunnen om zichzelf te leren beschermen. Achter Kjito aan stapte ze de trappen op. 'Op welke etage zit het woongedeelte van Razen?', vroeg ze.

Thuis les gehad.. klonk fijn, dan hoefde je niet bang te zijn dat je voor gek zou staan voor een hele klas. Aan dat soort dingen had Kijito altijd een hekel, voor de klas iets zeggen, iets doen of gewoon al daar staan, voor al die kinderen die je aangaapten alsof je een alien was.. Kijito's gedachten werden gelukkig onderbroken door Órelindes uitleg over de reverence. Kijito knikte. 'O, dans je! Wat knap! Ik vind het wel leuk, maar ik kan er serieus niets van,' glimlachte Kijito. Wow, dansen, dat was echt zo stoer! Het zag er goed uit - als je het kon dan - en het was gewoon leuk. Kijito was al blij dat ze een beetje kon bewegen op een discofeest, maar echt dansen vond ze iets te hoog gegrepen. Al zag Órelinde er wel lenig genoeg uit om een goede danseres te zijn. Órelinde kwam zeker niet uit een arme familie, bedacht Kijito. Zijzelf ook niet echt; haar ouders woonden in de goede wijk in een groot huis en ze had nooit te weinig spullen gehad. Het enige wat ze te weinig had gehad was aandacht en liefde van haar ouders. Die negeerden haar praktisch. Ze kreeg eten, kleding, alles.. maar geen ouderliefde. Nu had ze Roxas weer om van te houden.. dus ze moest niet zeuren. Órelinde kwam achter haar aan de trappen op. 'Razen? Dat is nog één trap op en dan naar rechts,' lichtte Kijito toe.

PROFILE MAGICIAN

» coming again ofcourse
» The winter is coming, I can feel it.
» Early morning coming back || Hunter~
» The sad sounds coming from the waterfall
» Winter's coming - Moyra

Coming with Christmas!

Coming with Christmas!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen