Met tegenzin stapte een nogal chagrijnige jongen uit de shuttle. Hij gunde de school nog geen blik. Laat staan iets of iemand anders. Hij bleef maar naar de grond staren, zijn koffers achter hem aan slepend. Eerst moest hij de ingang maar eens zien te vinden en zijn rooster op gaan halen bij de hoofdmeester. Langzaam kwam zijn hoofd omhoog. Zijn ogen sperde wijd open bij het zien van het terrein. Hij vond het prachtig. Langzaam kwam er ook een DoberMann de shuttle uitgesjokt. De hond deed net alsof hij
wel honderd was al was hij nog geen jaar. Hij had ook niet echt zin in een nieuwe verblijfplaats. ''Hier gaan we wonen Devito...''zei hij, nog steeds verwondert tegen zijn hond. Hij rukte even aan de etiketjes die op zijn koffers zaten geplakt. Jaydon Irasaki stond er in zwarte letters op geschreven. Hij zuchtte eens diep en aaide Devito die naast hem was komen zitten met zijn tong uit zijn bek hangend. Jaydon pakte de koffers stevig vast en liep verder. Met tegenzin zocht hij naar iemand die hem de weg naar de ingang en de hoofdmeester kon wijzen.


~Jaydon was eerst Ramon maar is verandert omdat ramon te inactief was... Voel je vrij om te reageren ~

Diamond had weer een shuttle horen landen. Het leek wel alsof het vandaag de nationale shuttledag was. Niet veel langer geleden, ongeveer een paar uur, was er een andere shuttle geland met een meisje. Diamond besloot nu maar weer te gaan kijken wie er was geland. Ze keek voorzichtig om het hoekje en zag een jongen staan. Die wist de weg overduidelijk niet. Ach, een paar nieuwe vrienden maken kon best. Zoals altijd dansten haar violetkleurige haren mee met het ritme waarmee ze liep. Ze liep richting de jongen en zette ondertussen een glimlachend gezicht op. Bij haar was de eerste indruk altijd het belangrijkste. Ze wachtte tot de jongen haar in oog kreeg en besloot zich toen maar meteen voor te stellen, zodat de jongen haar makkelijk bij haar naam zou kunnen aanspreken. Ondanks dat dit niet zo was, dacht iedereen dat ze dankzij haar naam erg verwend was. Ze was juist het tegenovergestelde. Liefde kende ze niet. Althans, niet van ouders. 'Hallo! Mijn naam is Diamond. Kan ik je soms ergens mee helpen?' vroeg ze de jongen toen glimlachend.

Met een ruk draaide Jaydon's hoofd om naar de stem die hij had gehoort. Hij zuchtte diep en weer verscheen er een emotieloze blik op zijn gezicht. ''Ik..ben Jaydon...en.. Waar is de ingang...?''vroeg hij met een zucht. Hij hield er eigenlijk niet echt van om geholpen te worden maar het moest even. Hij bekeek haar eens goed. Zijn hoofd ging een beetje scheef staan. Hij schudde even met zijn hoofd om zijn dromerige blik weg te wuiven. Het meisje was sowieso ouder dan hem. Devito was naast zijn baas komen zitten. Hij gromde zacht en trok zijn lip op, hij wilde zijn baas beschermen. ''Het is al goed Devi..''sprak hij zacht tegen zijn hond. ''Wees niet bang..hij doet niks..''sprak hij langzaam en emotieloos, waardoor sommige mensen een slechte indruk van hem kregen. Met moeite perste hij een glimlach op zijn lippen.

Nou nou... Die had precies niet zin om geholpen te worden. Ach ja... Iedereen zijn eigen mening bij hun eerste ontmoeting. Diamond zag hoe de jongen met een scheve blik naar haar keek en ze bloosde even licht, maar herstelde zichzelf onmiddellijk. De jongen zijn naam was dus Jaydon. Die was redelijk apart. Wel een coole naam. Ze knikte naar Jaydon en zag zijn hond toen. Ze keek naar Jaydon en liep naar de hond toe. Niets erop wees dat ze zou terugdeinzen als de hond haar zou willen bijten. Ze legde haar hand zachtjes op het kopje van de hond en streelde zijn kopje zachtjes met haar vinger. In haar zak zocht ze iets, wat ze vond. Het volgende moment haalde ze een vleesje tevoorschijn en gaf het voorzichtig aan de hond. Daarna draaide zij zich om en keek de jongen aan. 'Volg mij maar, dan weet je ook meteen waar de ingang is,' zei ze met een lichte grijns en ze liep hem voor. De uitgang waarvan ze gekomen was, leidde hun richting de zijkant van de school. Diamond hield haar pas in, zodat ze naast Jaydon kwam te lopen.

Devito ging in een bedreigende houding staan en gromde toen ze dichterbij kwam. Toen ze hem aaide ging hij weer zitten en piepte zacht. Jayden schudde even met zijn hoofd. Hij volgde Diamond. Toen ze naast hem kwam lopen keek ze haar aan, en beetje omhoog zelfs omdat ze toch groter was. ''Eh...zou je me...naar de Shadra etage kunnen brengen?''vroeg hij blozend. Hij was niet zo'n held in de buurt van meisjes, maar meestal vond hij ze niet erg aardig. ''Van welke planeet kom jij eigenlijk?..''vroeg hij nieuwsgierig. Hij wist niet of het wel een goed moment was voor die vraag maar proberen kon altijd toch? Hij keek even naar zijn koffers en verstopte een gedeelte van zijn gezicht in zijn kraag. Er was namelijk een nogal koude wind opgestoken en die prikte in zijn ogen. Dit was echt heel anders dan Razen... Hij rilde even en keek verlangend naar het gebouw. Daarbinnen was het vast warmer.

~Ik ben Inspi-Loos!! ~

Diamond keek opzij naar de jongen. Die was maar een klein beetje kleiner dan haar. Geweldig... Misschien deed hij daarom zo... Aardig? Als ze kleiner was geweest, zou hij dan norser zijn geweest? Nou ja... In elk geval... Ze luisterde naar de vraag van Jaydon en knikte. Waarom moest hij blozen? 'Natuurlijk wil ik je naar je etage brengen,' glimlachte ze, terwijl ze naast hem liep en telkens geleidde of ze naar links of rechts moesten gaan. Toen de jongen zijn vraag stelde, keek ze hem aan en glimlachte. 'Ik kom ook van Shadra. Je zult dus lang last van me hebben,' grinnikte ze, terwijl ze nu naar rechts ging, maar niet te onverwachts, zodat de jongen kon volgen. De hond leek gelukkig niet echt meer boos te zijn op haar. Of haar te verafschuwen. Deed zijn baasje dat ook niet? Diamond deed net alsof ze die vraag in haar hoofd niet had gehoord. Ze wenkte dat hij enkele trappen omhoog moest gaan en keek rustig voor zich. Geconcentreerd beklom ze de trappen. Het zou haar maar is gebeuren dat ze net op dit moment van de straf afviel. Diamond had namelijk nogal vaak last van onverwachte duizelingen.

- Ik ben hier even slecht in XD -

Langzaam liep hij de trap op met de koffers achter zich aan sleurend. Hij zag dat ze nogal geconcentreerd naar de trap keek. Devito was ondertussen vrolijk langs Diamond gaan lopen. Hij likte aan haar hand. Devito liep vast vooruit en wachtte boven aan de trap. Jaydon ging wat sneller lopen zodat hij langs haar kwam te lopen. ''Ik hoop dat het geen saai jaar wordt anders vertrek ik per direct....''zei hij nogal chagerijnig. Hij had geen zin in allemaal saai gezwijmel en gezeik aan zijn kop. ''Wat vind jij van de school toet nu toe?''vroeg hij. Hij moest toch proberen het gesprek voort te zetten anders werd het wel heel saai.

~OMG Nog steeds inspiloos....~

Diamond schrok even van de hond die haar een lik aan haar hand gaf, maar aaide het beest glimlachend. Ze luisterde naar Jaydon's woorden en een glimlachje kwam rond haar gezicht. Hij had al direct een vooroordeel. Niet zo snugger. Ze keek naar hem toen hij zijn vraag stelde. 'Ik vind het gruwelijk meevallen. Aangezien ik niet echt vrienden heb gemaakt,' zei ze glimlachend, terwijl ze Jaydon voor ging naar een kamer toe. Ze wees enkele kamers aan. 'Dat is de woonkamer, dat de jongensslaapzaal en dat is die van de meiden,' zei ze, terwijl ze van links naar rechts wees en glimlachte. Ze ging Jaydon voor naar de jongensslaapzaal en bleef daar bij de deur staan. Ze wist niet of Jaydon het fijn vond als ze meekwam of dat hij haar liever buiten wou houden, dus bleef ze voor de zekerheid maar in de deuropening van de slaapzaal staan. Het was best een rommeltje. Ach ja, bij hun op de zaal ook een beetje. Ze stelde maar geen vragen. Dat zou Jaydon misschien irritant vinden.

Hij volgde haar naar de deur van de jongensslaapzaal. Hij dumpte zijn koffers op een leeg bed bed. Hij opende er een en haalde er een groot hondenkussen uit. Hij legde het naast zijn bed. ''Kom maar gewoon binnen hoor..''sprak hij. Hij haalde zijn spullen en zijn koffers en legde die in zijn kast. Nadat hij zijn bed had opgedekt pakte hij Devito's voer en gaf hem wat. Hij haalde ook een dolkje uit zijn koffer en legde die onder zijn kussen. Het dolkje had een soort bescherm hoes erover heen. De punt van de hoes was een drakenkop, het handvat de staart. Hij klapte de koffers dicht en schoof ze onder zijn bed.

Diamond glimlachte en stapte een stukje verder in de zaal, wat niet echt veel scheelde. Om Jaydon geen bekeken gevoel te geven, keek ze af en toe uit het raam. Toen ze het dolkje zag, glimlachte ze. Ze zoomde een beetje beter in om te zien wat het precies voor een tekens had. Diamond kon het niet laten om er iets over te zeggen. 'Mooi ding,' zei ze, wijzend naar het dolkje. Daarna keek ze naar de hond. Die sliep naast Jaydon. Zelf had ze niet echt veel behoefte aan een dier. Alhoewel... Als ze Jaydon zo met zijn hond zag, vond ze het leuker en leuker worden om zelf ook een huisdier te krijgen. Op Shadra zaten veel zwerfkatten. Misschien dat ze daar is eentje van kon meenemen? Of twee... Diamond glimlachte en keek Jaydon toen aan. Een herinnering schoot haar te binnen. Ze sloot haar ogen en schudde haar hoofd. Niet nu... Ze wou nu niet aan haar verleden denken. Het zou wel veel meiden zijn overkomen, maar Diamond vond het moeilijk te verwerken. Ze keek naar Jaydon en glimlachte even, terwijl er een krachtige hoofdpijn opkwam. Ze hield haar hoofd lichtelijk gebogen. Ze klakte een paar keer met haar tong, een teken om de hond misschien naar haar toe te laten lopen. Vertrouwde die haar?

Toen Devito het klakken hoorde liep hij naar Diamond toe en likte zacht aan haar hand. Hij ging zitten en bracht zijn bootje omhoog alsof hij haar een hand wou geven. Jaydon glimlachtte toen hij Devito zag. Blijkbaar had hij een nieuw vriendinnetje. Jaydon was niet echt toe aan een vriendin. Al was Diamond wel aardig, gewoon als vrienden. Hij glimlachtte even naar haar en plofte achterover op zijn bed. Zijn ogen gleden door de slaapzaal, dit was zijn nieuwe vertrek. Zijn nieuwe huis...en hier moest hij het maar mee doen. Want thuis wilde ze hem niet meer zien.

~inspiloos! ~

Diamond keek glimlachend naar de hond en aaide het. Toen het zijn pootje opstak, nam ze zijn pootje aan en schudde het zachtjes. Ze hurkte en gaf de hond een kusje tussen zijn ogen. Ze keek de hond glimlachend aan. Het was een mooie, lieve hond. Diamond keek naar Jaydon die glimlachte en toen in zijn bed ging liggen. Diamond liep op Jaydon af, zag ruimte naast hem en ging naast hem liggen. Ze keek hem van opzij aan. 'Als ik je nog ergens mee kan helpen of zo, dan moet je het maar zeggen,' zei ze glimlachend. Ze keek naar de rottweiler. Ze probeerde zijn naam te herinneren. Ze had alleen Devi of zo iets gehoord. Ze keek rustig richting Jaydon en toen richting de hond.

~GEEN ROTTWEILER!! EEN DOBERMANN ~

Devito was tussem hen in gesprongen. Met grote ogen keek Jaydon naar de hond. ''Devito....als jij weer normaal word...wordt je weer gek van blijdschap..''zei hij grinnikend. ''En als ik hulp nodig heb laat ik het je weten..''stelde hij vast. Hij duwde Devito nogal ruw van het bed af, waarna de hond er weer vrolijk op sprong. ''Devi!!''riep hij nogal chagerijnig. Vrolijk likte DEvito hem in zijn gezicht waarna Jaydon walgend de kwijl van zijn gezicht af veegde. ''Doe dat maar bij haar..''zei hij, nog steeds walgend. Vrolijk keek Devito Diamond aan en gaf haar ook nog een paar likken in haar gezicht...

Diamond keek glimlachend naar de hond en schoot in de lach toen die Jaydon's gezicht begon vol te likken. Toen hij dat bij haar deed, kneep Diamond haar gezicht ot een rare uitdrukking en drukte haar hoofd opzij. Het viel haar op dat het zeker geen rottweiler was. Het was een dobermann. Die honden waren pas mooi! Diamond keek glimlachend naar de hond en duwde hem een beetje van zich af. 'Weg Devito!' Lachend keek ze de hond aan en toen naar Jaydon. Die vond de hond blijkbaar redelijk vervelend. Ze keek de hond en Jaydon toen glimlachend aan en probeerde Devito van zich af te krijgen.

Devito ging bovenop Diamond zitten en keek haar iets te blij aan. Hij liet zijn tong uit uit zijn bek hangen en blafte nogal luid. Jaydon ging op zijn bed staan en trok Devito van Diamond af. Devito blafte een keer hard naar Jaydon voor hij van het bed af vloog. Daarna sprong hij boven op Jaydon en blafte luid in zijn gezicht. ''Hond...GA FIETSEN!''schreeuwde hij hard. Hij duwde hem in zijn mand en sprong boven op hem. Devito begon luid te blaffen en hem in zijn gezicht te likken. Jaydon probeerde zijn kop weg te duwen maar viel lachend achteruit op de grond. Met opgetrokkken wenkbrouwen en een tong in zijn gezicht keek hij naar Diamond.

Diamond schoot in de lach toen ze het gewicht van de dobermann voelde. Ze hijgde lichtjes, maar de zwaarte viel wel mee. Ze zag hoe Jaydon omhoog ging, om de hond met verwoede pogingen van haar af te krijgen. Lachend keek Diamond hem aan en wou hem helpen, toen hij achteruit viel. Diamond hield haar hand voor haar mond om niet te lachen en boog haar benen een beetje. Ze pakte de hond vanachter bij zijn nek vast en trok hem een beetje zacht achteruit. Lachend keek ze de hond aan, terwijl ze het beest aaide. 'En nu rustig! Het is wel mooi geweest hè maatje?' vroeg ze glimlachend, terwijl ze hem een kus op zijn kopje drukte. Daarna keek ze Jaydon glimlachend aan en reek hem haar hand aan. Toen ze dacht dat ze zijn hand voelde, gaf ze een kort rukje. Daarna keek ze hem aan en daarna naar Devito. 'Leuke hond! Je zal je vast niet eenzaam voelen met hem aan je zijde!' knipoogde ze lachend.

Hij pakte haar hand en en kwam omhoog. ''Eenzaam?Nee niet echt...soms is hij zo aanwezig dat ik de neiging krijg om hem ergens te dumpen...maf beest...Eenzaam...nooit...!''sprak hij. Hij had hem een jaar geleden als puppy gekregen, hij was de zwakste van het nest en ze wisten niet of hij het wel zou overleven maar door Jaydon's liefde en zorg heeft hij het overleefd. Devito legde zijn oren even in zijn nek en kwispelde onderdanig toen Diamond zei dat hij op moest houden. Hij ging recht voor haar zitten en keek haar met puppy ogen aan. Hij ging op twee poten staan en zette zijn voorpoten op haar schouders waarna hij een lik in haar gezicht gaf. Jaydon liet zijn hoofd hangen en zuchtte diep, die hond gaf ook nooit op...

Diamond keek glimlachend naar Jaydon en zag de hond weer op zich afkomen. Ze zette haar spieren schap om hem op te vangen, maar de hond legde alleen maar zijn pootjes op haar schouder. Ze giechelde toen Devito haar gezicht likte. Ze aaide de hond lachend over zijn oortjes. 'Oh! Wat een schatje ben jij!' riep ze, terwijl ze de hond zijn hoofd vastpakte en hem bovenop zijn hoofd zoende. 'Ja, dat ben je,' glimlachte ze, terwijl ze de hond voorzichtig weer op de grond liet gaan door zijn poten vast te pakken. Glimlachend keek ze de hond aan. Het was echt een leuke hond. Met een schuin hoofd keek ze naar Jaydon en glimlachte. 'Niet jaloers worden, ik denk dat jij ook een schatje bent,' zei ze plagend, terwijl ze knipoogde en daarna lachend haar tong uitstak. Soms vond ze het leuk om te plagen. Ze aaide de hond weer en glimlachte.

- Sorry... Weinig concentratie... -

Toen hij haar woorden hoorde werden zijn ogen groot en begon hij te blozen. Ok...? Hij keek haar even schuin aan en zag dat zij haar tong uit stak. Hij keek haar nijdig aan. Hij hield niet van meisjes, maar toch kon hij altijd goed met ze opschieten. Devito verstond alles en keek Diamond bedroefd aan. Hij zette grote puppy ogen op en blafte recht in haar gezicht waarna hij weer recht ging staan en rondjes ging rennen om zijn staart te vangen. Jaydon schudde even met zijn hoofd, die hond was echt niet helemaal goed bij zijn hoofd ...


~OMG Inspiloos .... ~

Diamond moest lachen toen ze Jadyon's blik zag. Nijdig. Die vond meisjes vast erg. Ach ja, kon zij er wat aan doen dat ze even lol wou hebben? De hond deed vrolijk met haar mee en Diamond moest ontzettend lachen. Ze zakte door haar knieën en zette zich schap om Devito op te vangen. Dit werd nog eens lachen! Ze keek hem aan en spreidde haar armen wijd open. Hoe zou hij hierop reageren? Grijnzend keek Diamond naar Devito en toen naar Jaydon. Arme Jaydon... Die wist nu vast niet wat hij meemaakte. Zijn vriendin en zijn hond deden ontzettend raar. 'Ah, joh, Jaydon, niet zo blozen jongen,' zei ze plagend.

- Moet eten -

Devito gign stil staan en hield zijn kop even scheef toen hij de open armen van Diamond zag. Hij lafte een keer vrolijk en sprong in haar armen waarna hij haar vrolijk likte. Bij het horen van zijn naam keek Jaydon op. Hij glimlachtte even, Diamond was best aardig. Maar niet zijn ''type voor een vriendin'' en ze was te oud. ''Pas jij maar op...dadelijk eet Devito je nog op...''grinnikte hij en keek naar de likkende hond.




~NOG STEEDS INSPILOOS!!! ~

Diamond schoot in de lach, terwijl ze de likkende hond bekeek. Ze aaide de hond over zijn kopje en glimlachte naar Jaydon. 'Het lijkt er ook zo erg op dat hij me wilt bijten!' zei ze lachend, terwijl ze de hond zijn kop aaide. Ze vond het dier aardig en Jaydon ook. Ze voelde zich voor het eerst in de dagen op Starshine weer helemaal beter. Alsof er niks gebeurd was. Alsof ze vroeger niet lastiggevallen was door vreemde mannen. Ze keek Jaydon aan en een glimlach verscheen automatisch op haar gezicht. Ze duwde Devito zachtjes van zich af en ging toen op Jaydon's bed liggen. 'Ahh.. Weet je... Ik denk altijd: als er een dag voorbij is, is het weer een dag minder voor school,' grinnikte ze, terwijl ze een soort lichtbolletje in de lucht liet gaan. Het lichtbolletje werd steeds groter en groter, tot dat het bijna de kamer bevatte. Daarna klapte Diamond haar handen dicht. Het lichtbolletje barstte en veroorzaakte een hoop lawaai. Diamond kon haar lach niet inhouden. 'Sorry,' grinnikte ze.

Jaydon kneep zijn ogen tot spleetjes oen het lichtbolletje verscheen. Devito was dichterbij komen zitten en keek met grote ogen naar het lichtbolletje. Hij piepte hard en sprong hoog in de lucht toen hij klapte. Devito kroop onder het bed. Zo iets had hij nog nooit gezien. Jaydon keek even bezorgd onder het bed. ''Het is al goed jongen...''stelde hij zijn hond gerust. Devito piepte nog even en Jaydon ging op zijn knieën voor het bed zitten. ''Het maakt niks uit hoor Diamond...hij is nog jong daarom..''zei hij tegen Diamond. Zij moest zich niet schuldig gaan voelen. Devito kwam onder het bed uit en legde zijn kopje op Jaydon's schoot. Jaydon leunde met zijn rug tegen het bed en aaide de kop van zijn hond. ''Er is niks meer...''zei hij lief tegen Devito.

Diamond keek opzij naar de hond en schrok toen Devito opeens onder het bed ging liggen. Ze kwam met een ruk overeind en keek bezorgd richting Devito. 'Oh Devito, ik wou je niet laten schrikken,' zei ze, terwijl ze een beetje bezorgd keek naar Devito en een beetje schuldig naar Jaydon. Hopelijk was die niet kwaad op haar. Toen ze Jaydon's woorden hoorde, glimlachte ze een beetje. Een voorzichtige glimlach die langzaam weer naar een gewone ging, toen Jaydon de hond al onder het bed uit had gehaald. Toen ze Jaydon's lieve stem hoorde toen Devito, sloeg haar hart een slag over. Hij was zo lief voor Devito! Dat was nu typisch een mooie band tussen baas en beest. Diamond glimlachte, knikte vriendelijk naar Jaydon en liep naar het raam. De zon trok haar gewoon aan. Die had een bepaalde aantrekkingskracht op haar lichaam. Net zoals toen met Medira, opende Diamond het raam. Haar lichaam begon te schitteren. Haar huid leek weer allemaal diamantjes in haar lichaam te bevatten en ze schitterde helemaal. Haar violetkleurige haren gaven een soort violetkleurige gloed door de kamer heen. Haar paarse ogen sloten zich bij de ontmoeting van de heldere, gele zon en haar lichaam ontspande zich. Ze boog zich langzaam achteruit. Haar armen bogen zich mee naar achter. Ze voelde de warmte die over haar lijf ging. Ze was een soort hangende diamant. Heerlijk voelde dat. Diamond glimlachte. Haar witte tanden schitterden in de zon. Alles leek maar te schitteren. Dit was haar kracht van Nova. Ze was een Novaan en een Shadraan. Diamond keek glimlachend naar de zon op. Haar hoofd raakte weer in een soort trance en haar hersenen leken alle dingen om zich heen te vergeten. Alleen de zon met zijn aantrekkingskracht bestond nog voor haar. Dit had ze onwijs vaak en ze vond het heerlijk, om zo dicht de zon te voelen tegen haar huid. Glimlachend keek ze op naar de heldere zon. Daarna schudde ze lichtjes haar hoofd en verdween de trance. Haar gedachten waren weer bij het heden en ze leunde een beetje voorover. Daarna sloot ze de ramen en zakte ze op Jaydon's bed neer. Ze probeerde weer helder te denken en de donkere vlekken voor haar ogen weg te krijgen. Ze keek Jaydon glimlachend aan. 'Sorry daarvoor.' De donkere vlekken voor haar ogen verdwenen langzaam en ze zag Jaydon's gezicht nu helder. Hopelijk was hij niet kwaad of zo. Hopelijk was Devito niet geschrokken. Ze kon er niks aan doen. Elke morgen deed ze dit, als ze opstond en ze zag de zon, door de gordijnen heen, deed ze de gordijnen open en dan liet ze zich geleiden door de zon. Dan was ze in een soort trance en kon ze de woorden om zich heen niet meer verstaan. Heel raar was dat. Maar ergens ook wel fijn, voor als ze zorgen had. Voor als ze het even niet meer zag zitten. Ze zakte vanaf het bed langzaam naast Jaydon mee en keek naar Devito. Ze reikte haar hand naar hem toe en begon hem zachtjes te strelen. 'Hé, sorry dat ik je daarnet zo liet schrikken maatje,' zei ze glimlachend, terwijl ze haar hand over zijn kopje liet gaan en glimlachte. Ze keek daarna een beetje schuw, blozend, naar Jaydon. Hopelijk vond hij haar nu niet raar, zoals ze daarnet stond. 'Ik hoop dat je me nu niet raar vindt of zo,' zei ze hardop. Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan. Waarom zei ze dan ook bijna alles wat ze dacht? Kon ze gewoon niet eens voor een keer haar mond houden? Nou ja, de daad was al gedaan. Ze kon er niks meer aan veranderen. Ze glimlachte een beetje verlegen naar Jaydon en streelde Devito's lichaam zachtjes. Een twijfelend kuiltje verdween in Diamond's wang, terwijl ze zich naar Devito boog en hem een kusje op zijn hoofd gaf. Ze keek weer opzij naar Jaydon en twijfelde. Hmm... Raar gevoel.

- Eten! - XD

Jaydon glimlachtte naar Diamond toen hij haar schuldige blik zag. Jaydon em Devito stonden op toen Diamond naar het raam liep. Ze keken allebei gefascineerd naar de gebeurtenis. Ze leek wel uit duizende diamantjes te bestaan. Het was een prachtig gezciht. Jaydon glimlachtte naar haar toen ze weer terug kwam. Devito blafte een ker naar haar. Hij schudde nee toen ze vroeg of hij haar nu raar vond. Juist niet, hij vond het prachtig. Hij had nog nooit zo iets moois gezien. ''Het zag er prachtig uit...''sprak hij. Jaydon glimlachtte even toen hij zag hoe ze Devito aaide. Devito sloot zijn ogen en ontspande. Langzaam ging hij liggen en snurkte zacht. Jaydon glimlachtte naar haar toen zij hem van opzij aankeek. Hij zag haar twijfelen. ''Is er iets...?''vroeg hij haar toen hij zelf even begon te twijfelen. Had hij iets verkeerd gezegt? vast neit, hij schudde de gedachtte weg en keek naar de slapende Devito.