Met haar tas die schuin over haar schouder hing, liep Nina richting de kassen. Ze had van een paar anderen gehoord dat er in die buurt een tuin zou bevinden, en aangezien ze zelf niet aan het gesprek deelnam had ze besloten om er zelf op uit te gaan. Onderweg had ze wat heupwiegend langs een groepje jongens gelopen die naar haar floten en een grote grijns kwam op haar gezicht. Ja dit was hoe het had moeten zijn. Alleen dan niet hier maar op Razen. Ze was inmiddels bijna bij de kassen. Het moest er ergens zijn, tussen de stuiken zou een hekje zitten. Haar ogen waren tot spleetjes geknepen toen ze er naar zocht. Ze liep langs een paar bosjes toen ze ergens over struikelde. Wat ongemakkelijk kwam ze in een van de bosjes terecht die een gepiep liet horen. Met een frons krabbelde Nina op en bleek tegen het hekje aan te zijn gevallen. Ze liep door de bosjes door en sloot het hekje achter haar, waarna ze verdween tussen de bosjes en bomen die de tuin omringde. Ze keek haar ogen haast uit haar kop, zo mooi was het. En het was hier niet zo koud als dat het buiten de tuin was. Alsof er een soort magie´s veld omheen lag. Ergens in de buurt van een bankje liet ze haar tas vallen waarna ze zelf op de bank ging zitten. Grabbelde even in haar tas en haalde er een boek van de vuurlessen uit. Huiswerk, niet haar sterkste kant. Ze zuchtte en begon het een en ander op te krabbelen. Na het werk wat rommelig, maar wel, gemaakt te hebben stopte ze het weer weg. Pakte een kladblok en een potlood, zette haar koptelefoon op haar hoofd en zette de muziek aan. Voor haar kwam een beeld die ze nu op papier tekende. En langzaam kwam er een hoofd op het papier, gevolgd door een klein lichaampje. Geschrokken keek ze even op toen ze doorhad dat ze haar eigen dochter aan het tekenen was. Alleen in dit geval iets schoner dan ze haar ooit had gezien. Ze keek even om zich heen om te zien dat er niemand was, richtte zich weer op het papier en ging verder. Uiteindelijk ontstond er een perfect, haast werkelijk, beeld van een huilende baby in de armen van haar moeder, hoewel je de moeder niet zag maar alleen de armen die om het kindje lagen. Met sierlijke letters schreef ze er een naam onder. De naam die ze altijd al in haar hoofd had. Alice-Falicity. Daaronder schreef ze in een wat slordigere letters de betekenis van de namen op. Wonder en Geluk. Ze had die namen bedacht nadat ze wist dat ze zwanger was geraakt van de jongen waar ze wel degelijk van as gaan houden. Maar hij was met de noorderzon vertrokken, toen hij hoorde dat ze zwanger was. Typisch jongens. Die willen een uitgaansleven hebben. Ze zuchtte toen ze op keek in een zon die naar haar scheen. Een kleine traan rolde inmiddels over haar wang heen. Haar potlood legde ze neer op de tekening die op haar benen lagen te rusten. Haar hoofd liet ze even naar achter hangen. Dit was een moment waar iemand anders zou kunnen zien wat ze had getekend, ja een baby. Een klein glimlachje stond op haar mond bij het denken aan Alice-Filicity. Doordat ze dit deed merkte ze niet dat er iemand de tuin binnen was getreden. Ze genoot even van het moment. Hoewel er tranen vielen maakte het haar niet uit.. Niemand zou haar zien. Toch?

[Open voor iedereen ]

Sheena draaide even met haar schouders, vlocht haar vingers in elkaar en kraakte de gewrichtjes. Ze strekte haar armen en rekte zich uit, ademde diep in. Na een luie ochtend had ze besloten om maar eens op onderzoek uit te gaan, plekken te bezoeken die ze nog niet kende, nieuwe plekken om te hangen. Al meerdere malen was ze langs het grasveld gelopen, dus ze besloot deze keer maar eens een andere weg te nemen. Ze was langzaam het schoolgebouw uitgelopen, haar handen in de zakken van de jas die ze over een dubbele legging, in verband met de kou, spijkerrokje, zwarte laarzen met naaldhakken en een trui aan had. Ze deed het standaard Sheena loopje, haar lange benen plaatste ze bijna recht voor elkaar, waardoor ze automatisch vrouwelijk liep. Ze kraakte even haar nek naar links en rechts, een standaard tikje, ze hield ervan om al haar spieren, pezen en gewrichten soepel te hebben. Ze glimlachte, zoals altijd, naar elke jongen die langs liep. Meisjes die langs liepen kregen meestal alleen een arrogante blik, ze had niks met meisjes. Tussen de jongens leven was veel interessanter, evenals vermakelijker. Ze floot zachtjes voor zich uit, terwijl ze korte stukjes uit de tekst van het liedje dat in haar hoofd zat zong. ‘I don’t need nobody else, I can do damage by myself. Walk in the room, everybody like damn.’ Automatisch liep ze een beetje bouncend, mee op de maat van het liedje. Haar bruine ogen stonden vrolijk terwijl ze langzaam voortliep naar een gebouw. Het werd steeds duidelijker, langzaam kon ze door de glazen muren heen kijken. Een kas. Okee dan. Misschien hadden ze dat nodig voor de lessen, ofzo. Ze snapte niet dat mensen dat überhaupt interessant konden vinden, laat staan practica ermee doen. Dan moest je ook nog eens zelf gaan kijken of allemaal klopte, lekker boeiend. Maar ze had nu eenmaal dit pad genomen, ze zou wel kijken wat er verder nog zou komen. Langzaam liep ze langs de kas, haar ogen langs de plantjes schietend, geen idee wat voor rotzooi daar allemaal in stond. Ze was bijna de kas voorbij, toen een merkwaardige glinster tussen de struiken haar op viel. In het weinige zonlicht dat er was hoorden struiken niet te glinsteren. Het was wel helemaal door de struiken heen, dus ze bleef even staan twijfelen, of ze haar laarzen dat zou aan doen. Maar de nieuwsgierigheid won het, en zo struinde ze langzaam door de struiken, haar benen hoog optillend als ze over een struik heen moest stappen. Hoe dichterbij ze kwam hoe beter ze zag wat het was. Het was een hekje, tot haar heupen ongeveer. Een ondeugende glimlach vormde zich om haar lippen, het hekje was vast niet voor niets verborgen. Ze opende het hekje, het piepte zachtjes, en liep een klein stukje het pad op wat daarachter lag. Gelijk trok iets wat hier niet thuis hoorde haar aandacht, een meisje. Een meisje met muziek op, dat zat te tekenen, zag ze aan de losse bewegingen van haar pols. Ze wilde gewoon verder lopen, een richting het meisje en vervolgens erlangs, gewoon het pad volgend. Maar hoe dichterbij ze bij het meisje kwam, hoe beter ze zag dat ze niet bepaald vrolijk keek. Toen ze echt langs haar liep hield ze haar pas iets in, haar ogen op het meisje gericht. Ze zag de traan op de wang van het meisje, de tekening die ze gemaakt had. Ze trok één wenkbrauw op. Vage types heb je toch. Een meter of twee verderop was een plekje in de zon, leeg. Ze liep er op af, hoewel de glimlach ietsje van haar gezicht was verdwenen. Ze zakte sierlijk door haar benen,floot weer zachtjes voor zich uit, hetzelfde deuntje. Uiteindelijk draaide ze haar hoofd om naar het meisje, eerst te koppig om dit te doen. Ze keek even naar haar voor ze haar vraag stelde. ‘Wat luister je?’ Sheena was niet bepaald de vriendelijkste tegen meisjes, en ze had ook niet echt zin om te praten met een verdrietig iemand. Maar ze was zelf ook een meisje, had ook wel eens problemen gehad. Ze ging het meisje niet vragen wat er was, ze moest zelf weten of ze dat wilde vertellen.

Een diepe zucht verliet haar lippen toen ze weer omhoog kwam. Ze had het even nodig. Die tranen waren er nu uit. Ruw veegde ze de restjes van haar wangen en keek naar de tekening voor haar. Snel sloeg ze een pagina om. Zo die hoefde ze even niet meer te zien. Ze boog zich voorover om het kladblok en het potlood weg te stoppen toen haar voetstappen in de grond opvielen. Het waren geen voetstappen van gympen die de meeste hier droegen, maar voetstappen van een klein voetje met net daar achter een punt. Dat kon maar een ding betekenen, een vrouw. Of het nou iemand was die jonger was of ouder, dat maakte niet uit. Maar als die persoon haar tranen had gezien kreeg je van de meeste gelijk een vraag wat er aan de hand was, en tot dus ver vertrouwde ze vrij weinig mensen. Ze zuchtte en ging weer rechtop zitten. Deed de muziek die in haar oren galmde uit en hoorde nog net de laatste woorden die een vrouwelijke, naar haar idee niet al te vrolijke, stem zei. '..uister je?' Met een vragende blik keek Nina naar achter en zag een vrouw zitten, waarschijnlijk iets ouder dan zijzelf was, met een rokje legging en hoge hakken, iets wat ze al had verwacht te zien. Het zou vast een meid zijn die ook wel eens bekijk had, ze zag er totaal niet slecht uit. Nina's mondhoeken krulde lichtjes een klein stukje op, waarna ze even haar lippen bevochtigde. "Van alles." Zei ze kalmpjes en op haar hoede. Ze sloeg een van haar benen over de andere heen, die in een strakke broek gehuld zaten. Daar had Nina altijd van gehouden. Van die strakke broeken die haar lange benen nog langer lieten lijken. Hoewel ze soms ook wel erg lang leken. Nina zat inmiddels half naar achter gedraaid en keek haar aan. Haar wenkbrauwen lichtjes opgetrokken. "Van pop tot hiphop, en van dance tot r&b." Zei ze nog kalmer dan daarnet. Het kon haar niks schelen wat zij misschien wel niet vond van haar muziek keuze maar Nina vond het heerlijk om naar te luisteren. En zeker naar de nummers die haar tot rust brachten. Iets waar ze de laatste periode veel naar luisterde. De tuitte even haar lippen waarna ze wat rechter ging zitten en haar jas recht trok, haar laarzen optrok, waar haar broek in zat. Haar voet op een ritme in haar hoofd heen en weer bewoog. Ze keek de vrouw aan die een aantal meters achter haar zat. "Wat voor muziek luister jij?" Vroeg ze om een soort van gesprek te openen, hoewel ze liever in de rust zelf was. Of gewoon met haar muziek op en ongestoord kunnen huilen of tekenen. Of gewoon niks doen, nergens aan denken. Maarja dat gebeurde duidelijk niet altijd, en als je rust nodig had of wilde kon je er van uit gaan, en zeker op een kostschool, dat je dat nergens kon vinden. Behalve misschien in je eigen kledingkast, hoewel dat ook weer niet prettig zou zijn. Ze liet de adem in haar longen rustig haar neus verlaten waarna ze de lucht opnieuw naar binnen stoof. Met vragende ogen keek ze naar de meid voor haar.

Toen het meisje lichtjes naar haar glimlachte deed ze dat zelf ook, hoewel het iets geforceerd over kwam. De woorden die het meisje zei bevredigden haar nieuwsgierigheid niet, en zacht zuchtend keek Sheena naar voren. Toen het meisje zich naar haar omdraaide draaide Sheena enkel haar hoofd, zodat ze wel het andere meisje aan kon kijken. De woorden die nogal kalm, en daardoor misschien ook wel ongeïnteresseerd over kwamen, waren niet anders dan verwacht. Het leek haar geen typ voor slechts heavy metal, of alleen klassieke muziek. Het was gewoon een standaard meisje qua muzieksmaak, althans, een standaard meisje dat wel een beetje van feesten hield. Haar ogen schoten even naar de voet van het meisje, die op de grond tikte, een tik die ze zelf ook altijd had als ze muziek luisterde, en ze kon zelf haar hoofd ook nooit stil houden. Ze glimlachte lichtjes op de vraag van het meisje; standaard, de weervraag. Haar ogen knepen ietsje samen terwijl ze antwoord gaf. ‘Alles waar je op kan dansen; over het algemeen slow hiphop, r&b en dance muziek. ’ Ook eigenlijk een vrij standaard antwoord, alle muziek waar je op kan dansen. En dan met dansen bedoelde ze geen klassiek ballet, maar dat had het meisje vast zelf ook wel begrepen. Even keek ze weer voor zich uit, een half en sarcastisch glimlachje op haar gezicht. Ze keek het meisje niet aan zodra ze weer sprak, voelde er de behoefte niet toe. ‘En wat kwam je hier doen?’ Sheena trok één wenkbrauw op naar de verte, nog steeds haar ogen niet ergens op gefixeerd. ‘De rust opzoeken?’ De licht spottende klank die in haar stem lag was niet gemeen bedoeld, maar hij was er wel, omdat ze wist dat áls dat het geval was, zij zelf haar rust had verstoord. Langzaam draaide ze eerst haar hoofd naar het meisje toe, daarna draaiden ook pas haar ogen mee, en draaide haar hoofd verder. Ze bekeek het meisje nog eens in het geheel. Dit was vast ook geen meisje dat aandacht te kort kwam, en toch was ze niet bepaald vrolijk. De sarcastische halve glimlach verdween van haart gezicht en maakte plaats voor een kalme, zelfverzekerde uitdrukking. ‘Ik ben Sheena, by the way.’ Even kort trok ze haar mondhoeken in een uitnodigend glimlachje, waarna die weer plaats maakte voor haar kalme uitdrukking.


Inspiratie is ver te zoeken. ».»
Sorry dat ze niet zo vriendelijk over komt maar zo is ze nou eenmaal niet xD

Uit gewoonte haalde Nina haar hand door haar haren. Als je haar maar goed zit, zeiden ze altijd als ze dat deed. Hoewel ze het van lang naar kort geknipt had vlak voor ze weg ging. Het hing tot net aan haar schouders. Ze wende haar blik even af naar de omgeving. Het was blijkbaar ook nog iemand die niet van een gesprek hield. Want het kwam maar moeilijk op gang. Haar voet tikte zachtjes door op de grond, op het ritme van de muziek die ze in haar hoofd had. Ze stopte echter en draaide haar hoofd terug zodra het meisje achter haar antwoord gaf. Ze keek haar even aan waarna ze knikte. Haar hoofd draaide weer terug en haar blik vestigde ze op haar vingers die in haar schoot lagen, gevlochten in elkaar. De vragen die volgde kwamen redelijk spottend op Nina af. Ze fronste en richtte vluchtig een blik op haar. Nog voor ze antwoord kon geven stelde het meisje zich voor als Sheena. "Nina." Zei ze terwijl ze nog een blik wierp op Sheena. Haar mond hoekjes krulde licht terwijl ze antwoord gaf op haar eerdere vragen. "Gewoon. Een beetje tekenen, ontsnappen van de school." Ze zei het nogal nonchalant terwijl ze haar blik voor zich hield. "Niet bepaald de rust opzoeken, eerder... Ik weet niet. Weg van iets waar ik niet wil zijn, waar ik niet hoor te zijn." Ze zei het zachtjes. Hoewel het leek op, de rust opzoeken, voelde het voor Nina als een vlucht van de werkelijkheid. Misschien dat Sheena het zo oppakte, misschien ook niet. Naar een antwoord van haar vroeg ze niet. Ze keek simpel weg alleen naar voor. Kriebelde wat in haar net, de haartjes begonnen te kriebelen. Ze grinnikte zachtjes waarna ze haar gezicht even naar achter wierp, naar Sheena. En als ze haar zo zag, op die naaldhakken, kort rokje en alles, kreeg ze gewoon spontaan zin om te gaan feesten. Gewoon de volume knop op 100 zetten en los gaan. Dit deed haar een grijns op haar gezicht toveren. Als ze dat nou eens kon doen..

Sheena had zelf ook wel door dat het gesprek niet zo lekker liep, maar ze kon in ieder geval proberen het levend te houden, anders zaten ze ook maar zo doods daar in deze tuin. De hoofdknik als enige reactie op haar antwoord zorgde er niet voor dat ze nog langer naar het meisje bleef kijken, ze richtte haar blik weer in de verte, luisterde vooral naar wat er rond hen heen gebeurde. Sheena glimlachte zwakjes toen het meisje zich voorstelde als 'Nina', het klonk bijna hetzelfde als Sheena. Ze keek weer naar het meisje zodra ze de lichte glimlach in haar stem hoorde, hoewel het meisje niet naar haar keek. Haar antwoord was veel te diepzinnig voor Sheena, dus knikte ze maar, zoals het meisje net ook op haar antwoord had gedaan; dus het leek haar antwoord genoeg. De zachte stem van het meisje, zat haar niet lekker, maar ze had niet genoeg interesse om ernaar te vragen, om te vragen wat er was. Sheena richtte even haar blik voor zich uit, zong nog zachtjes wat voor zich uit, het liedje wat nog steeds in haar hoofd zat. 'They had that eye action. Always attackin'. Swaggers go so automatic. Starts to get like an addict, addict.' Op de beat bewoog ze haar schouders evenals haar hoofd mee, zacht bouncend terwijl ze toch zat. Opeens gleden haar ogen over Nina heen, toch naar sommige dingen wel benieuwd. Ze bekeek nog even keurend het meisje, waarna ze besloot toch maar gewoon vragen te gaan stellen, uiterlijk kon veel zeggen, maar ook heel weinig. Ze ademde diep in, aarzelde even, en begon toen maar met de meest oppervlakkige vraag. 'Heb je hier al veel mensen ontmoet?' Als ze Bellingar al kende, kon ze misschien een keer mee feesten. Hoe meer mensen, hoe meer vreugd. Dat vond Bellingar ook, hoewel hij het anders zei: 'Hoe meer meisjes, hoe meer vreugd.' Sheena grijnsde even bij de gedachte aan Bellingar, en keek daarna weer nieuwsgierig naar Nina, hopend op haar antwoord meer vragen te kunnen stellen. Desnoods kon ze haar natuurlijk ook gewoon aan Bellingar voorstellen. Sheena had nog weinig meisjes ontmoet hier, maar tot nu toe sprak Nina haar het meeste aan. Niet zo spraakzaam, vrouwelijk, hoewel ze wel een beetje vreemd had. Maar ze wist van zichzelf dat ze ook zo haar vreemde trekjes had, dus dat moest ze maar voor lief nemen.

Nina luisterde naar het Sheena die begon te zingen. Een liedje wat ze zelf ook vaak luisterde. Een klein vrolijk lachje vormde haar lippen. Waarom wist ze niet, maar ze vond het heerlijk om te horen, en daarbij vond ze dat Sheena geen slechte stem had. Haar blik gleed naar achter en keek Sheena aan. Een van de weinige die ze tot dan toe had ontmoet, alleen Bellingar en Orelinde. Maar als ze keek naar Orelinde en Sheena wist ze bijna zeker dat ze meer lol kon beleven met degene die achter haar zat. Bij haar vraag haalde ze lichtjes haar schouders op. "Nee niet veel. Twee andere, Uhm.. Hoe heette ze ook al weer.." Ze dacht even na, hoewel ze de namen goed wist. Bellingar had een spetterende indruk gemaakt. Precies zoals ze de meeste jongens verwachtte. Gewoon, geen gevoelens en gewoon doen. "Bellingar heet hij, als ik het goed heb.. En die ander.. Linde.. Ofnee.. Orelinde." Ze glimlachte. "Ken jij die ook?" Ze keek vragend naar Sheena. Haar benen draaide ze nu mee waardoor ze nu volledig schuin zat. Haar benen aan de zijkant haar elleboog op de leuning en haar hoofd op haar hand steunend. Ze zag de grijns op Sheena's gezicht en vroeg zich af wat ze in haar hoofd bedacht. Misschien was het wel iets over haar, of wist zij veel. Ze gleed even met haar hand door haar haar waarna ze haar handen op haar schoot liet liggen. Haar benen naast elkaar zette en haar voeten over elkaar sloeg. Ze zag er wel iets in om vrienden te worden met Sheena. Zeker omdat ze dacht dat zij wel een beetje de zelfde interesses zou kunnen hebben..

God. Heb ik mijn inspiratie in mijn tentamens verwerkt?

Ze bleef naar het meisje kijken dat licht haar schouders ophaalde en begon aan haar antwoord. Haar ogen knepen nieuwsgierig iets samen toen het meisje de namen weer voor zichzelf bedacht, hoopte ergens dat Bellingar erbij zou zitten. Bellingar zou wel doen alsof het heel normaal was dat meisjes zijn naam altijd onthielden, maar volgens Sheena zeiden namen niet zoveel. Ze was zo vaak ergens wakker geworden waarvan ze eigenlijk de naam al niet meer wist, zich alleen nog bepaalde handelingen herinnerde. [Heerlijk vaag :'D] Sheena's grijns werd meteen breder zodra ze Bellingar's namen uit haar mond hoorde komen, dit ging wel goed komen tussen die twee. Ze knikte naar het meisje toen ze vroeg of ze zijn naam goed had, dat had ze zeker. Sheena trok even haar wenkbrauwen op en schudde haar hoofd. 'Nou, Orelinde niet. Maar Bellingar is al jaren een vriend van me.' Dat was ook zo, Bellingar en Sheena waren alleen vrienden. Alleen ze feesten gewoon graag samen, en meestal bleef Sheena dan slapen. Zo werkte hun relatie nou eenmaal. Nu moest Sheena het goed spelen, wilde ze dit meisje mee krijgen naar een feestje. Sheena zag er wel iets in om een keer niet het enige meisje te zijn op een feest, terwijl alle jongens achter haar aan zaten. Om een keer samen met een meisje los te kunnen gaan. Dus stond Sheena langzaam op, en keek met een uitdagende grijns naar Nina, terwijl ze naast haar ging zitten, op een halve meter afstand. 'Dus je kent Bellingar. Vind je hem aardig?' Sheena trok even veelbetekenend haar wenkbrauwen op, welk meisje vond zo'n enorme charmeur nou niet aardig. Daarna werd haar glimlach nog iets breder, een twinkeling verscheen in haar ogen. Sheena leunde achterover, haar handen op de grond. Ze sloeg ook haar benen over elkaar, net als Nina. Standaard tik; blijkbaar had Nina die ook. 'En... houd je van een feestje?' Vroeg ze toen Nina antwoord had gegeven. Sheena keek even voor zich uit, zich voorstellend hoe dat zou zijn. Daarna keek ze het meisje weer aan, hopend dat ze 'ja' zou antwoorden, want dan konden ze meteen plannen gaan maken. Hoewel, Sheena had Bellingar al een aantal dagen niet meer gesproken, want hij had het 'druk'. Maar Bellingar zou nooit nee zeggen tegen een voorstel om met twee meisjes samen te feesten, wel? Misschien had hij inmiddels ook wel een jongen ontmoet die dan ook kon komen, dan waren ze met z'n vieren. En, wie weet, kon ze arme Nearvus ook nog wel verleiden tot een feestje, hoewel die zich dan waarschijnlijk hoogongemakkelijk zou voelen, tussen al die mensen in.

Nina trok haar wenkbrauw op bij de bevestiging dat Sheena Bellingar kende, al meerdere jaren bleek zelfs. Het was een behoorlijke charmeur geweest toen ze hem leerde kennen. De blikken die hij had laten zien, de zwoele stem die in haar oren had geklonken. Iets waar ze zelf al behoorlijk gek van werd. Ze zag hoe Sheena opstond en volgde haar met haar ogen terwijl ze zich omdraaide. Sheena ging naast haar zitten. Bij zijn vraag trok ze weer lichtjes haar schouders op. Haar blik neutraal. "Ach, het is een ontzettende charmeur, maar buiten dat is hij behoorlijk aardig." Ze glimlachte naar Sheena. Die duidelijk iets in haar hoofd had. Dat was niet alleen te zien aan de grijns op haar gezicht, maar het grootste deel aan haar ogen, die een mysterieuze twinkeling had. Nina keek haar aan toen ze weer iets vroeg. Ze glimlachte enkel. Wende haar blik even af en keek daarna weer naar Sheena. "Achja, Zo op zijn tijd, wat eigenlijk heel vaak is. Maar vertel. Wat heb je in gedachten?!" Ze keek Sheena met een grijns aan. Als ze iets in gedachten had wat betreft een feest, kon ze het maar snel opbiechten. Ze ging wat rechter op zitten en keek Sheena met grote twinkelende ogen aan. Ze had wel zin een feestje op deze suffe school. Misschien was dit dan ook wel weer een nieuwe kans om hier weg te komen. Al kreeg ze er steeds minder zin in als ze hier met Sheena was. Een feest zou top zijn, en volgens haar kon Sheena dat wel even regelen. Als ze zo naar Sheena keek. En die had vast ook wel genoeg mannelijke vrienden, zeker met haar uiterlijk. Dat zou echt nog eens een leuke avond kunnen worden!

*zet dansmuziek op, hopend dat inspiratie terug komt vliegen uit latijn pw*


Sheena wachtte vrij geduldig op het antwoord van Nina, ook toen ze eerst weg keek en haar vervolgens weer aan keek. Sheena's grijns werd meteen breder toen ze haar antwoord hoorde, ook toen ze meteen als reactie vroeg wat ze in gedachten had. Ze zag hoe het meisje rechter op ging zitten, hoe de twinkeling in haar ogen haar gelijk een stuk vrolijker maakte. Sheena keek even bedenkelijk, gleed met haar lip langs haar onderlip en sprak toen met ondeugende ogen verder. 'Hmm... zeg even waar ik moet stoppen. Nou ja, Bellingar, dan, en misschien nog wat andere jongens, Laurens bijvoorbeeld. En die kan misschien Ephony ook wel meenemen, alhoewel dat volgens mij niet zo'n feestbeest is. We zien nog wel wie er verder komen, misschien kunnen we Bell's wederhelftje ook wel vragen.' Sheena ogen twinkelden even vervaarlijk, ze wilde Nearvus echt nog een keer dronken zien. 'Okee, dus waarschijnlijk op de vuuretage omdat Bellingar daar slaapt. Sowieso dus muziek.' Sheena draaide even met haar ogen, alsof dat voor zich sprak, wat in haar ogen natuurlijk ook zo was. 'Drank. Bellingar en ik regelen dat samen wel, denk ik. Ik moet Bellingar overigens nog vragen, maar ik denk niet dat hij nee zal zeggen. Die is altijd wel in voor een feestje.' Sheena knipoogde even naar Nina, waarna ze verder ging. 'Hmm... misschien heeft Bellingar ook nog wel andere rotzooi, mag 'ie dan ook wel meenemen. Als ik eenmaal dronken ben zit er toch geen rem meer op.' Sheena keek even heel onschuldig, maar na een aantal tellen barstte ze in lachen uit. 'Ik slaap dan sowieso daar, ik ga niet dronken over de gangen lopen. Lijkt me niet zo'n pretje als we een leraar tegen komen.' Daarna liet ze zich nog iets verder achterover zakken, zodat ze niet meer op haar handen steunde, maar op haar ellebogen. Ze haalde diep adem en keek glimlachend voor zich uit, ze zag het al helemaal voor zich. Lekkere muziek, lekkere jongens, drank, geen grenzen. Daarna verplaatste ze haar blik naar Nina, ze wist nog helemaal niet wat die er over dacht. Sheena had een klein speels glimlachje op haar gezicht, de twinkeling nog steeds in haar ogen. 'Dus, wat zeg je?' Zei ze, waarna ze vragend haar wenkbrauwen op trok, en zichzelf overeind duwde, om haar recht in de ogen aan te kijken.

Toen ze de brede grijns van Sheena zag moest ze zelf ook grijnzen, breder dan ze het al deed. Vragend keek Nina haar aan. Wat zou ze allemaal in gedachten kunnen hebben. Bij het antwoord van Sheena keek Nina even wat bedenkelijk. Knikte lichtjes. "Voor jongens ben ik zeker in.. Alleen die Laurens? En Ephony... Die ken ik niet.. Maar als het daarmee gezellig enzo word. Vind ik het best! Jij kent duidelijk meer mensen dan ik ken." Ze glimlachte naar Sheena die eigenlijk gelijk weer verder ging. Nina knikte. "Ik kan anders wel iets met Bellingar regelen. Ik slaap zelf ook op de vuuretage.." Ze grijnsde. Ze kreeg er steeds meer zin in. Ze luisterde weer na Sheena die verder ging. Lichtjes bevochtigde Nina haar lippen. Drank zou super zijn. Juist dan waren er geen grenzen meer bij Nina. Ze knipoog van Sheena deed haar lachen. Waarna ze zelf bekende dat ze geen rem meer had als z eenmaal wat op had. Nina giechelde. Hoevaak zij wel niet giechelend en stom dronken tegen jongens aan had gestaan. God mag weten wat er allemaal gebeurd is. Nina knikte. Misschien was het wel het stomste idee om te doen, de gang op lopen. Een leraar was altijd wel ergens. Nina ging ook naar achter zitten toen ze merkte dat Sheena haar ideeën had verteld. Een vredig lachje lag om haar mond. bij de vraag van Sheena keek Nina opzij. "Wat ik vind? Ik vind het top. Eindelijk wat normaals hier." Nina glimlachte. "Ik had nooit zin om hier te komen. Maar zoiets maakt het toch een stuk dragelijker." Nina kreeg ondeugende ogen. Het liefst sprong ze nu op en begonnen ze alles te regelen. God oude herinneringen kwamen meteen omhoog! En het werd duidelijk tijd voor vele nieuwe