Hij zakte door zijn knieën, liet de leren tas die hij in zijn ene hand gehouden had nu op de grond rusten en kwam weer overeind. Blind trok hij zijn stropdas iets strakker, zodat hij beter zat. Drukte nog een keer zijn bril beter op zijn neus en nam vervolgens de moeite om op de houten deur te kunnen kloppen. Opnieuw zakte hij door zijn knieën, raapte zijn tas weer op. Zijn kleren strak en netjes getrokken, zijn haar ook netjes ook al behield het zelfs dan iets warrigs. Geduldig bleef hij wachten, terwijl zijn ogen de letters bestuderen die in het naambordje stonden gegrift van Master Savador. Zijn eerste dag, net aangekomen, weg van Puffoon, nu hier op SSA. Zijn stage begon, het onbekende tegemoet. Zijn andere hand had nog een opgevouwen papier vast, bedrukt met letters wat zijn sollicitatie inhield en waarvoor hij toegelaten was. Hij werd verwacht, ze wisten dat hij vandaag kwam. Hij kwam zich melden, zo de nodige dingen vragen om vervolgens zich volledig te kunnen storten op zijn stage. Zodra het verwachtte 'binnen' klonk, in wat voor variant dan ook, drukte hij de deurknop naar beneden met de hand die ook het papier vast hield. Eerst sloot hij de deur weer achter zich, richtte zich toen pas op het schoolhoofd. Hij zag de man, had verhalen gehoord maar moest toch toegeven dat hij zelfs nu licht geïntimideerd werd door diens uiterlijk. Niet dat hier iets van de merken was aan zijn gezicht. Een lichte, respectvolle hoofdknik diens kant op. ‘Master Savador,’ Was zijn eerste begroeting. Zijn stem lager dan verwacht, warmer. Een gewoonte, een handeling, zo automatisch: Hij tilde zijn hand op en nam de bril van zijn neus, vouwde deze op en haakte deze in het zakje bij zijn borst van zijn jasje. ‘Mijn naam is Xavier Samuel, en ik kom me aan melden voor mijn stage als Stagiaire voor lucht magie.’ Hij straalde een zelfverzekerde kalmte uit, rustig maar ook respectvol. Hij was duidelijk óók nog een leerling, en besefte dan ook goed, qua onderwijs, dat hij ver onder Savador stond. ‘Hier mijn sollicitatie formulier,’ Hij vouwde de brief open, kantelde hem Savadors kant op en reikte hem aan. ‘Ik hoop niet dat ik u stoor, en hoop ook dat u nog een klein moment voor mij heeft.. ’ Beleefd vragend keek hij de man voor zich aan, duidelijk open voor ieder antwoord dat mogelijk was en dat ook zal aanvaarden.

Er weerklonk geklop op de deur, precies op het moment dat hij klaar was met het ordenen van alle nieuwe binnengekomen leerlingendossiers. Met zijn beide handen tegen zijn brose rug gedrukt, kwam Savador moeizaam overeind terwijl hij een zachte kreun van pijn onderdrukte. Licht nahijgend van alle opgeofferde tijd, moeite en energie die hij verspild had aan het karwei van daarnet, strompelde hij zich een weg terug naar zijn bureau, zich daarbij onderweg stevig vasthoudend aan meubilair. 'Binnen,' riep hij wat vermoeid. Terwijl hij zich met een diepe zucht in zijn stoel liet glijden om zijn verouderende lichaam wat nodige rust te gunnen, schoten zijn slangachtige ogen naar de ouderwetse wandklok aan de muur. Het was tijd. Dat moest vast die nieuwe stagiaire zijn die hij verwachtte vandaag te komen. Vast voor een gesprekje vooraf, een soort sollicitatie. Hij richtte zijn blik op de deur die na zijn aankondiging om binnen te komen openzwaaide, probeerde af en toe nog een lichte kreun binnen te houden. Zoveel bukken was voor zijn rug alles behalve goed, maar een afspraak om het te laten onderzoeken was doorgeschoven naar volgende maand. Een jongeman trad binnen, ouder ogend dan de gemiddelde leerling. Vanzelfsprekend de verwachte stagiaire dus. Hij droeg een bril en zag er redelijk verzorgd uit, dat was al een eerste pluspuntje. Een respectvolle hoofdknik, tweede punt binnen. De jongeman begroette hem op formele wijze, nam daarna zijn bril af om zich vervolgens voor te stellen als Xavier Samuel. Zoals hij vermoedde de stagiaire die zich kwam aanmelden voor het vak betreft luchtmagie. Met zijn bleke handen onder zijn kin gevouwen, knikte Savador Xavier kort toe. Zijn ogen gleden naar de brief dat Xavier hem vervolgens aanreikte, zijn verticale pupillen versmalden zich tot kleine spleetjes, alsof ze het formulier scanden om op onvertrouwbare informatie of iets dergelijks te stuiten. Zwijgend nam hij de brief aan, las die kalmpjes door. Daarbij ervoor zorgend dat hij geen enkele zin oversloeg. Hij was pas een paar zinnen over de helft toen Xavier zijn aandacht onbewust weer opeiste. Over de brief wierp hij hem even een blik toe. 'Allicht,' kwam het er op een neutrale toon uit, die ook niet vriendelijk maar ook niet onhartelijk klonk. Hij las een stuk verder waarna hij op een stoel in de hoek wees. 'Neem plaats.' Uiteindelijk legde Savador de brief weer neer om zich geheel op Xavier te richten. 'Mijn naam is Savador Jaellvías Sathandiai, gelieve me aan te spreken met 'Master Savador'. Ik ga hier over de school en over het vak vuurmagie, momenteel heb ik dus de leiding,' hij schoof de brief over het bureau weer terug richting Xavier. 'Eigenlijk ben je al zo goed als aangenomen, anders had ik je hier niet laten komen. Toch wil ik eerst vragen over welke capaciteiten je denkt te beschikken wat je geschikt zou maken tot stagiaire voor luchtmagie.' Savador vouwde zijn armen onder zijn kin en liet zijn ellebogen steunen op zijn bureau terwijl hij Xavier geduldig aan bleef kijken.

Alsof hij hiervoor geoefend had stond hij erbij. Precies wetend wat hij wilde zeggen, precies wetend hoe hij op verschillend mogelijke antwoorden moest reageren. Een tijdje stond hij er zwijgend bij, geduldig wachtend tot dat Master Savador klaar was met het lezen. Zijn blik hierbij ondertussen op het gezicht van Savador gericht. Pas toen Savador klaar was en hem een stoel aanbood kwam hij weer in beweging, ‘Dank u,’ had hij iets zachter gereageerd, nu neerzakkend op de stoel. Hij blikte weer op, keek in de gouden ogen terwijl Master Savador zich nu voorstelde. Stilletjes bleef hij luisteren, gaf uiteindelijk een licht hoofdknikje dat hij het opgevangen had. Als automatische reactie boog hij zich lichtjes voorover, pakte het papier weer en vouwde het op zoals het eerst was. Langzaam en diep ademde hij in toen hij het begin hoorde van Master Savador zijn vraag, hij had het kunnen verwachten. ‘Vele, master.’ Reageerde hij zelfverzekerd. Aarzeling en verlegen woorden, daar had de man tegenover hem niks aan. ‘Ik kan u beloven dat ik hard zal werken, dat ik me zal storten op de dingen die verwacht van me zullen worden. Ik zal helpen in de lessen, Master Akito’ hij had netjes zijn voorwerk gedaan ‘ondersteunen in alle mogelijke opzichten. Ik zit nu in de derde jaar van mijn studie luchtmagie,’ Waarvoor hij eigenlijk te oud was met zijn 25 jaar, iets wat mogelijk was door blijven zitten of later dan gewoonlijk te beginnen aan deze studie. ‘In dit jaar wordt verwacht dat je ergens stage zal lopen, ik heb gekozen voor stage als leraar. Puur omdat ik sowieso graag kinderen help, maar ook omdat er veel belovende woorden te horen waren geweest over SSA zelf.’ Hij haalde een keer adem, nam pauze tussen zijn woorden. ‘Daarnaast haal ik binnen mijn studie redelijke cijfer,’ Hij was alles behalve arrogant, zijn redelijk was eigenlijk zacht uitgedrukt. Met alles zat hij boven het gemiddelde. ‘Ik heb naast mijn school ook nog cursussen gevolgd. Communicatie op Afstand, Werk met drukverschil en Ruimte en Beweging. Daarvan heb ik ook nog papieren bij me..’ Hij draaide half op zijn stoel, reikend naar zijn tas en trok deze op zijn schoot. Terwijl hij nu diploma's tevoorschijn haalde stopte hij zijn sollicitatie formulier weer weg. Hij reikte de papieren naar Savador, zette zijn tas weer neer. ‘Mijn werk zal ijverig zijn en uitgebreid. Ik kom hier om te leren,’ Sloot hij zijn woorden af. Hij had terwijl hij sprak Savador aangekeken, hierbij zijn blik vastbesloten. Geduldig en stilletjes bleef hij nu zitten, wachtend op commentaar wat hij wel of niet zal krijgen.

Hij gaf geen reactie op Xaviers zachte dankbetuigen toen hij plaatsnam op de aangewezen stoel, had zijn blik nog op het formulier voor zijn neus gericht alsof hij alle belangrijke informatie nog een snelle laatste keer door wilde lezen. Zo eerlijk had Savador het wel gevonden zich ook voor te stellen, op een formele wijze die hij alleen deed tegenover mensen die hij van het allereerste opzicht wel kon accepteren. Grotendeels aan een goed toonbare gerespecteerde houding, zichtbare kenmerken van een strikte, gedisciplineerde opvoeding en de omgang met hem alsof hij zelf van hoge kostbare waarde was. Dat kon hij wel waarderen. Het kleine hoofdknikje van Xaviers kant deed zijn mondhoeken licht omkrullen. Zijn goukleurige slangachtige ogen volgden de bewegingen van zijn hand toen hij de sollicitatiebrief weer terugnam en het netjes opvouwde. Na het stellen van zijn vraag had hij zijn handen onder zijn kin gevouwen, haast als een geniepig oud mannetje voorover gebogen over zijn bureau. Vanuit die positie liet Savador zich weer diep terugzakken in zijn stoel voor de benodigde steun voor zijn rug terwijl Xavier met een antwoord kwam dat geheel naar zijn verwachting voldeed, sloeg daarna in een langzame beweging zijn benen over elkaar en keek de jongeman tegenover hem met een voldane uitdrukking aan. Zijn mondhoeken waren inmiddels omgekruld tot een tevreden glimlach, goed zichtbaar als je een langere tijd naar zijn bleke en strakke gezicht bleef kijken. Hij knikte af en toe tussendoor, sloot zijn ogen zo nu en dan om een hoofdknik te vervangen, en onderbrak hem niet tijdens zijn uitleg. Hij liet Xavier geduldig uitspreken. Ook toen hij een korte pauze tussen zijn woorden nam deed hij geen poging zelf zijn zegje al te doen. Savador richtte zich wat glunderend op in zijn stoel toen Xavier beweerde ook papieren van de overige cursussen die hij had gevolgd bij zich te hebben. Kalm nam hij de kleine stapel aan, zakte daarna weer in zijn stoel terug om glimlachend de certificaten door te nemen. 'Kijk eens aan,' was zijn reactie, die behalve tevreden zelfs ook een tikkeltje trots klonk. 'Uiteraard, uiteraard,' hij knikte zwakjes op Xaviers vastberaden zinnen, maar scheurde hierbij zijn blik niet los van de diploma's in zijn handen. 'Zoals je wellicht al wel gehoord heb, heb ik gezorgd voor discipline en hardere regelementen voor deze school. Zodat iedere leerling hier met behalve een certificaat ook met een geheel nieuwe heropgevoedde persoonlijkheid de school verlaat. Het systeem hier heb ik op orde en tucht laten werken, dat is de absolute brandstof om dit hier alles draaiende te houden. Anders gaat het niet werken. Het doet me een groot genoegen te horen van iemand die hier nog nauwelijks eerder is geweest, die hier voor het eerst komt, direct de werking hier denkt te begrijpen en mee zal gaan met de door een ijzeren vuist geregelde stroming die hier nu al maanden actief is sinds mijn leiding,' hij sloeg zijn ogen met een brede glimlach weer op naar Xavier, schoof de certificaten over het bureau zacht terug naar hun eigenaar. 'Ik zou me vereerd voelen je volledig aan te mogen nemen, mijnheer Samuel. Je zult een nieuwe belangrijke toevoeging zijn om de orde op deze school te blijven behouden. Welkom op Starshine Academy.' Savador sloot zijn zin met een gemeende glimlach af, vouwde zijn handen weer onder zijn kin om Xavier met een vriendelijkheid die hij nauwelijks liet zien aan nieuwkomers aan te blijven staren.

Reactiepeilend bestudeerde zijn blik op een onopvallende manier Savadors gelaat. Het enige wat hij hieruit op kon vangen was dat zijn woorden goed gevallen waren, het geen wat toch dat zware gevoel van zijn maag haalde. Natuurlijk was hij lichtelijk zenuwachtig geweest, hoe kon hij anders? Maar alles was goed gegaan, tot nu toe. Iets wat hem meer zelfvertrouwen gaf, wat hem van binnen deed ontspannen. Hij keek Savador aan terwijl deze het woord weer nam, bleef luisteren terwijl hij de woorden goed in zich op nam. Enkele keren knikte hij, had het eerder gehoord. Star Shine Academy was een strenge, gedisciplineerde school. Iets waar hij zelf geen enkel probleem mee had. Qua schoolwerk was hijzelf altijd een nette jongen geweest, iets wat duidelijk te zien was aan zijn cijfers. Van huis uit was hij met nette houding op gevoed tegenover oudere en hogerstaande, iets wat nu te zien was aan hem op het huidige moment zelf. Hij had nooit problemen gehad, was nooit in lastige zaken terecht gekomen. Had dus zo op deze manier nog nooit echt te maken gehad met een streng en strikt beleid. Puur omdat hij zich er toch altijd aan had gehouden, het was voor hem gewoon. Vandaar ook zijn instemmend geknik, zijn begripsvolle blik naar Savador. Xavier had nog nooit écht straf gekregen, en begreep hierdoor de volledige inhoud van Savadors woorden ook niet. Hij was het eens met de woorden over discipline, orde en strenge hand. Maar zag de woorden als 'heropvoeding' en 'ijzeren vuist' als iets overdreven. Mishandelingen en martelingen als straf, geen moment kwam het bij hem op dat dat hier mogelijk zou zijn. Dat de man hier voor hem, er een groot voorstander van was. Zodra hij zijn papieren weer terug geschoven kreeg zijn kant op, boog hij zich weer voorover om het gelijk over te kunnen pakken. Een tik die er goed ingeramd zat: ruim je rommel achter je kont op. Enkel op luie zondag liet hij dit varen, maar voor de rest was hij altijd geneigd zijn spullen exact terug te leggen waar hij ze vandaan haalde. Hij hield zijn papieren nu op zijn schoot, Savador sprak alweer verder. Hij keek de man aan, kon het niet helpen dat automatisch zijn mondhoeken nu voor het eerst, ongecontroleerd, omkrulde tot een lichte, maar welgemeende glimlach. Blij met de woorden die hij te horen kreeg. Dáárvoor werkte hij, en hij zal het waarmaken ook. ‘Dank u wel,’ Bedankte hem voor de tweede keer, maar dit keer klonk het op de één of andere manier meer gemeend. ‘Maar voordat ik ga, Master, en u weer verder kan gaan met u werk.. Had ik nog een paar vragen,’ Zijn gezicht vertrok iets moeilijk. Hij vond zijn vragen zo verschrikkelijk onnozel staan na dit gesprek, maar hij was gedwongen ze te stellen. ‘Ik heb meerdere dingen gehoord, verschillende dingen opgevangen.. Maar het beleid hier op school, ik snap het nog steeds niet.’ Gaf hij maar gelijk toe. ‘Kinderen komen hier hun eigen tak van magie studeren, één van de 7 verschillende soorten. Halfbloeden doen soms beide.. Maar toch blijkt het mogelijk te zijn dadelijk Cassiaanse, Novaanse of zelfs Erdse kinderen in de luchtmagie lessen tegen te komen?’ Zijn blik nu recht in de ogen van Savador gericht. ‘Ik snap het beleid niet, qua vakken, dat hier wordt gevoerd. Kunnen de kinderen álle lessen volgen? Of staan ze ingeschreven voor degene die ze gekozen hebben?’ Want als dit eerste het geval is, zelfs mogelijk ook bij het tweede geval, was het dan niet zo dat je een verschrikkelijk groot verschil in niveau kreeg tijdens de lessen? Voor een kort moment sloeg hij zijn blik nogal onnozel neer, keek vervolgens weer op. ‘En daarnaast.. heel iets anders.. maar waar moet ik verblijven?’ Perste de woorden over zijn lippen, voelde zichzelf gelijk stom. Maar aan de buiten kant bleef zijn gezicht uitgestreken en kalm, zijn schouders en houding recht. Dacht nogal sullig aan zijn koffers die nog stilletjes en alleen in de hal stonden. Het gesprek met Savador was uiteraard zijn eerste prioriteit geweest.

Xavier zweeg, luisterde en onderbrak hem niet zoals hij hem niet had onderbroken toen hij zojuist nog aan het woord was. Zijn houding en ook zijn uiterlijk waren acceptabel genoeg; zó wilde hij zijn kinderen later ook zien. Waarschijnlijk was de jongeman er al van op de hoogte hoe het hier sinds bijna een jaar aan toe ging op de school, zijn begrijpende hoofdknikjes toonden in ieder geval geen verbazing aan. Over zijn in elkaar gevouwen handen bleef Savador hem een paar seconden bestuderend aanstaren. Hij vroeg zich af of hij er inderdaad goed aan had gedaan hem zo snel te accepteren door zijn gewenste houding tegenover hem. Een masker was niet moeilijk te creëeren, en maskers braken in de loop van de tijd. Mocht het zo zijn, dan kwam hij er wel achter als het moment daar was. Hij was niet van plan zich te laten overmeesteren door iemand die nog in de leer was. Ongeacht de ietwat verontrustende gedachtes, zette hij het opzij en haalde een klein glimlachje teboven. Vriendelijk en warm, maar nog lang niet zo hartelijk als dat hij naar Diva of zijn kinderen zou glimlachen. Tegenover mensen die hij nog niet lang kende behield het altijd een streng tintje. Nee, Xavier leek hem een perfect voorbeeld voor de leerlingen. Dat hij hier als stagiaire kwam werken was ideaal. Hij zou een engel zijn in vergelijking met de meeste kleine duivelse tirannen die hier rondlopen. Althans, in zijn ogen. Voor hem waren de woorden die hij sprak alsof het hier een gevangenis was met zwaar gestoorde mensen in langdurige psychiatrie alles behalve ontoepasselijk. Jongens die met hun shirt uit hun broek liepen, dát vond hij al erg. Voor kort scheurde Savador zijn intimiderende blik los van Xaviers ogen toen deze zijn papieren terugpakte. Het deed hem een groot genoegen dat hij voldaan leek te zijn met de woorden die hij vervolgens gesproken had. Hij wilde met keurig opgevoedde mensen als Xavier - of die in ieder geval deze uitstraling hadden - op één lijn zitten, een goede band en samenwerking was hierbij de eerste stap. Welverdiend glimlachte hij terug, knikte hem met gesloten ogen toe toen hij hem nogmaals bedankte. Hij richtte zijn blik weer op Xavier toen hij hem vertelde met nog een aantal vragen te zitten. 'Je bent vrij me alles te vragen,' zei hij zacht, om deze zin vrijwillig van zijn kant te horen moest je toch heel erg je best doen hem vooraf tevreden te stellen. Met zijn bleke handen nog onder zijn kin gevouwen bleef hij Xavier zwijgend aanstaren en luisterde intussen naar de opbouw van de vraag die hij wilde stellen. Hij liet hem opnieuw geheel uitspreken voor hij zelf zijn smalle lippen van elkaar lostrok, deze met zijn absurd lange tong even bevochtigde voor hij met een antwoord kwam. 'Ze kunnen alle mogelijke lessen volgen, ja. Dit is een school om magie te beoefenen, te bestuderen en te vordenen. Geïnteresseerde Cassianen komen naar de les vuurmagie en Razianen naar die van watermagie. Waarom? Waarschijnlijk om hun zwaktes te trainen. Iedereen met de eigenschap van de aangeboren magie heeft daarbij een zwakte, op het gebied van die zwakte kunnen ze weinig. Licht verjaagt duisternis, duisternis neemt licht over, water dooft vuur, vuur zet bossen in brand, et cetera et cetera. Het is een oneindigende cyclus, maar het is mogelijk de magiesoort te beoefenen die je zwakte is zodat je daar later minder bij in het nadeel bent,' sprak Savador kalm. Hij sloot rustig zijn lippen weer op elkaar bij Xaviers tweede vraag, duidelijk aan zijn strakke gelaat te zien moest hij daar ook even over nadenken. 'Ach wel.. we hebben nog geen aparte afdeling voor enkel de stagiaires. Wellicht kun je een bed regelen in een zijkamer, vlakbij het lokaal luchtmagie,' opperde hij zacht. 'Ik kan je ook op de etage van luchtmagiërs wijzen waar vast nog wel een lege bijkamer te vinden is, op de etage zelf of vlakbij, maar het probleem is dan dat je rondloopt tussen de studenten. En daar pas je als welgemanierde jonge man niet tussen.' Vlak na het complimentje gleed er opnieuw een klein glimlachje op Savadors smalle lippen, het was maar overduidelijk dat hij wilde laten blijken dat hij Xavier graag op de school had.

Zodra hij zijn eerste vraag gesteld had, had hij in stilte op het antwoord gewacht om dáárna pas zijn tweede vraag te kunnen stellen. Zijn blik nog steeds op Savador gericht voor hem, in gedulte en stilte het antwoord in zich opnemend. Het klopte dus, de dingen die hij had gehoord. Het was mogelijk om dadelijk mensen met andere soorten magie in de les te krijgen. Ondanks dat het gelijk vragen opriep van niveau verschil, net zoals net, hield hij dit keer zijn mond. Als dat het systeem hier was, zou hij zich erbij neer moeten leggen. Hij zou zijn eerste les bij master Akito vanzelf wel zien hoe het dan precies zou gaan. Maar ondanks die voornemens, ondanks het idee om het opzij te schuiven, kon hij niet helpen dat een klein gedeelte in zijn hoofd bleef malen met de vraag; maar het niveau verschil dan? Hoe konden ze ingewikkeldere, diepgaandere luchtmagie gaan behandelen terwijl andere nog geen eens de basis ervan onder de knie hadden? Later. Besloot hij. Hij zal het vanzelf wel zien, en als het alsnog een probleem kon vormen zou hij wel terug komen bij Savador. Gewoon weg voor later. ‘Ik begrijp het,’ Beantwoorde hij Savador. Zijn antwoord was waar, de argumenten waarmee de man voor hem kwam begreep hij wel degelijk. Hij zat gewoon met andere problemen in zijn hoofd. Hij stelde zijn tweede vraag, dit keer over zijn slaapplek die toch ook belangrijk was. Voor hem dan. Voor een kort moment schoot er een lichte zichtbare frons over zijn gelaat toen hij te horen kreeg dat er nog helemaal geen slaapplek voor hem geregeld was. Hiervoor was contact opgenomen, er was besloten dat hij een jaar zal komen voor stage. En nu pas bedacht de man voor zijn neus waar hij kon verblijven? Maar al gauw had hij zijn gezicht weer in de plooi, zich erbij neerleggend dat hij tenminste een slaapplek kreeg. Hij hoorde de suggurerende woorden van de man aan, de twee voorstellen waarmee hij kwam. Lichtjes krulde nu zijn mondhoeken om in een licht, haast onzichtbaar glimlachje. ‘Ik ben zelf ook nog een leerling,’ Hielp hij de man herrinneren, ondanks dat hij wist dat Savador het heel anders bedoelde. ‘Maar een kamer naast de Puffoon etage,’ scheidde zich dus zo toch nog een beetje af van de leerlingen hier, ‘Dat klinkt me wel gewensd in de oren,’ Hij vulde zijn woorden aan met een lichte glimlach. ‘Als het mogelijk is,’ Liet zo ook nog de keuze aan Savador, eisde op deze manier niks op. Hij wachtte voor een moment nog netjes op antwoord van de man. ‘Dan wil ik u hierna bedanken voor uw tijd,’ Terwijl hij opstond pakte hij ook zijn tas op, borg zijn papieren nog op en nam hem vervolgens in zijn linkerhand. Hij keek weer op naar Savador, stak zijn hand naar de man aan. ‘Als me nog te vragen binnenschiet, zult u me vanzelf wel zien verschijnen,’ Vaagjes verscheen opnieuw een glimlach, zijn humeur was een heel stuk opgekrikt. Onbewust was het ook aan hem te zien. Hij was meer ontspannen, iets spontaner misschien, maar nog altijd netjes. Een stevige handdruk, ‘Tot ziens,’ Begroette hij vervolgens zijn baas nog om zich hierna om te draaien. Met kalme passen verliet hij de kamer. Net de deur sluitend was een lichte, witachtige rookwalm te zien op de hoogte van zijn schouder waar vervolgens een zachtkaneelkleurige fret verscheen. "En hoe ging het?" De stem misschien nog net zacht hoorbaar in de kamer waarna de deur echt sloot.

Hij had amper geweten dat zijn gegeven antwoorden opnieuw vragen bij Xavier opriepen, keek de jongeman na zijn zegje met een tevreden glimlach op zijn slangachtige gelaat aan. Xavier mocht vragen wat hij wilde, de nodige woorden mocht hij kwijt die mogelijk op het puntje van zijn tong lagen. Omdat Savador hem zo goed als geaccepteerd had; dan niet alleen op de school, maar ook qua sociale relaties. Een lichte frons verscheen tussen zijn donkere wenkbrauwen - waarom kreeg hij nu niet zo'n perfecte jongeman als stagiaire tijdens de lessen vuurmagie die hij gaf? In plaats daarvan moest hij het doen met Phoenix, een joch dat hij niet mocht en die toch de moeite niet nam om op te komen dagen tijdens de lessen vuurmagie terwijl dat wel de bedoeling was. Er waren nog zoveel stagiaires die zich toch niet lieten zien. Nutteloze mensen, geen toevoeging voor zijn school en daarbij geen stimulans voor het vernieuwde harde regelement. Xavier was geheid anders, zou iedere les luchtmagie netjes komen opdagen, dat wist hij gewoon. Voldaan knikte Savador hem even toe toen hij beweerde het te begrijpen, vond het ergens wel fijn dat de gebruikelijke gewoonte bij nieuwkomers om tot ergernis toe door te blijven vragen nu niet van toepassing was. Gewoon vraag, antwoord, klaar. Voor even leek de verzachtte uitdrukking op zijn gezicht te scheuren toen hij lichtelijk zijn wenkbrauwen ophaalde, vragend om de trek die even snel over Xaviers gelaat schoot nadat hij een antwoord had gegeven op zijn vraag over de slaapplekken. Toegankelijke plekken om te verblijven voor stagiaires waren er ook nog niet echt, dit was nooit geregeld. Zelfs toen Madeline nog over de school ging niet. Zelf had hij zich er ook nooit echt om bekommerd, hem een zorg. Maar nu Xavier onder de groep van stagiaires viel, begon hij er toch wat over in te zitten. Zo'n net opgevoedde knul, die verdiende toch zeker wel een eigen kamer met privacy en een comfortabel bed? Het enige probleem was dat hij geen andere of betere alternatieven wist dan de mogelijke opties die hij zojuist had opgenoemd. Een wenkbrauw zakte weer terug naar beneden, de andere bleef vragend opgetrokken wat hem normaal een minachtende uitdrukking gaf. Nu stond er echter een zuinige glimlach op zijn gezicht, woordloos antwoordend op de nauwelijks zichtbare glimlach van Xavier die op zijn gelaat verschenen was. 'Er lopen hier leerlingen rond die hier echt zijn voor een doel, uitstekende leerlingen die ik wel kan waarderen. Maar de overige groep zijn daarin geheel een tegenstelling, een pest voor mijn school. Ze maken de benaming 'leerling' zwart, zetten de boel ongeacht mijn waarschuwingen en straffen op stelten. Daar kan ik u toch moeilijk bij indelen, meneer Samuel?' Zelden sprak hij mensen met u aan, was bereid er een regelrechte doodstraf voor op in te stellen voor de ongelikte beren die het waagden hem zelf zo niet aan te spreken. Xavier viel bij hem in het mandje, zou zo zijn nieuwe favoriet kunnen worden. Zolang hij zijn uiterste best maar bleef doen en hem dit ook zou laten zien. Grote kans dat het er dan ook daadwerkelijk inzat. Savadors glimlach werd iets breder toen een kamer naast de etage van Puffoon wel bij Xavier in de smaak leek te vallen, het stelde hem zelf tevreden dat hij snel tevreden gesteld was. Geen gezeur, geen gezaag, gewoon blij zijn met wat je krijgt. Een ideaal beeld dat hij van anderen nauwelijks kreeg. Bij Xaviers toevoegende vraag - 'of het mogelijk was' - trok hij zijn wenkbrauwen weer even op, behield zijn glimlach om aan te tonen dat het logisch was dat hij er mocht intrekken de komende jaren. 'Uiteraard, uiteraard. De beste plekken voor de beste mensen,' sprak hij kalm. Zijn goudgekleurde slangachtige ogen volgden iedere beweging van Xavier toen deze opstond, na aangegeven te hebben dat hij weer zou vertrekken. 'Het was me een genoegen, jongeman,' reageerde Savador met een formele knik, keek even toe hoe Xavier zijn spullen bijeen verzamelde en schudde zijn hand daarna stevig. 'U bent altijd welkom binnen te mogen lopen voor vragen of problemen. Ook als u iets aan me kwijt moet.' Hij glimlachte Xavier breed toe, was trots op deze nieuwe 'aanwinst' voor de school zelve. 'Tot wederziens,' zei hij de jongen zacht gedag, keek toe hoe hij de kamer verliet. Een lichte frons gleed over zijn gelaat toen hij dacht een stem te horen waarvan hij zeker was dat die niet aan Xavier toebehoorde. Zacht, nadat er een lichte rook zich op de schouder van de jongeman had gevormd en voordat de deur sloot. Hij besloot het maar links te laten liggen voor nu, het zou ongetwijfeld zijn verbeelding zijn geweest. Om de volledige aanneming van Xavier te vieren, pakte Savador een nieuwe fles rode wijn en trok deze met een verzadigde glimlach open om vervolgens een wijnglas tot de rand toe vol te vullen.