Ontbijten!

Órelinde liep door de gangen naar de aula. Het was nog best vroeg om te gaan eten en ze hoopte dat de keuken al open was. Ze wist niet wat ze vandaag had, maar op de een of andere manier voelde ze zich warm en vrolijk en blij. Dat was ook aan haar kleding te zien. Ze droeg een rode nauwsluitende jurk die wijd uitliep en ze had haar haren losgelaten. Naast haar en half voor haar liep Snow White die haar probeerde sneller te laten lopen. Ze had zelf ook honger en wilde dan eigenlijk meteen wat gaan eten en dat kon ze aardig goed duidelijk maken. Ze kon haar gedachten niet buitensluiten en daar maakte de kat goed gebruik van. Órelinde begon al sneller te lopen en boog even naar voren om de kat op te pakken. Met in haar ene arm een kat kon ze de andere arm gebruiken om de deur van de aula te openen. Zodra ze de deur opende rook ze al verschillende geuren die haar duidelijk maakten dat de keuken al was geopend. Ze zag ook enkele andere mensen al zitten, maar liep eerst maar eens naar het gedeelte waar ze het eten kon pakken. Ze voelde dat de kat bijna uit haar armen sprong om maar bij het eten te zijn en ze gebruikte een trucje dat ze wel vaker had gebruikt. Ze zette de kat op de grond en vormde een kooi van vuur om haar heen. Het vuur zou haar geen pijn doen, maar wel op de plek houden. Snow White mauwde verongelijkt, maar órelinde lachte er alleen maar om. 'Anders is het eten niet veilig meer, liefje.', grijnsde ze naar de kat. Snel pakte Órelinde wat te eten en had een extra bord vol geschept met eten dat voor Snow White was. Zodra ze dat veilig op een dienblad had staan knipte ze met haar vingers en de kooi verdween. De kat kwam meteen op haar afgerend en probeerde haar eten te pakken, maar órelinde liep zoals gewoonlijk eerst naar een tafeltje waar ze uitzicht had op wat er buiten gebeurde en zette daar het dienblad neer. Ze legde het bord met eten op de grond naast haar en vulde een kommetje met melk en zette dat er ook neer. Daarna begon ze zelf haar brood te smeren en dronk een paar slokjes van haar drinken. Ze keek om zich heen en zag iemand op zich afkomen. Snel wendde ze haar hoofd weer naar Snow White zodat die wist dat ze niets mocht doen. Vervolgens wachtte ze rustig op degene die eraan kwam.

Uit de sneeuw ploegerend kwam Quinty het schoolgebouw binnen. Ergens in een hoekje onder een trap liet ze haar tas staan en greep het kleine hondje uit de tas. Vrolijk kefte ze. Quinty glimlachte naar het kleine beestje. " 't Is al goed Nona, ik haal zo wat water voor je." Quinty aaide het kleine diertje over het koppie en liet het aan het riempje meelopen. Met rustige passen liet Quitny door de school heen. Ze had werkelijk geen idee waar ze heen moest. Het enige wat ze wist was dat ze honger had na de reis en alles wat er dan wel of niet al was gebeurt, Nona huppelde vrolijk achter Quinty aan. Ineens snoof Quinty de geur van verse broodjes, croissants en nog veel meer lekkers. Vol vertrouwend op haar reuk instinct liep ze er op af. Eindigde uiteindelijk bij twee grote gesloten deuren. Daar achter kwam al wat lawaai van vermoedelijk andere die al aan het eten waren. Een kleun glimlachje sierde Quinty's lippen. Hoewel ze toch nog even twijfelde om naar binnen te gaan. Ze had namelijk geen idee wat ze daar moest doen. Of wat mensen van haar dachten.. Maar Nona had al besloten dat ze niet moest treuzelen. Met haar kleine pootje tikte ze tegen de deur, die vanwege het gewicht niet open ging. Quinty lachte er even om, deed haar haar achter haar oren en duwde zachtjes de grote deur open. De heerlijke geur ving ze nu op en ze hoorde haar maag knorren. Meteen liep ze naar de kantine waar al het eten stond. Een broodje met kaas, een croissant, een plakje ham voor Nona, Quinty at geen vlees, en Glas water en een glas melk. Daarbij pakte ze ook nog een klein kommetje die waarschijnlijk bedoelt was voor muesli of zo. Met het dienblad vol liep ze naar een tafel bij het raam. Hoewel hij leeg was toen ze hem zag, was er nu iemand gaan zitten. Lichtjes haalde ze haar schouders op. Glimlachte naar Nona en zei, "Tijd voor wat vrienden denk ik zo." Ze liep op de tafel met het meisje af terwijl Nona haast moest rennen om haar bij te houden. Ze schoof haar dienblad op de tafel terwijl Nona nieuwschierig ging kijken bij de kat(poes) die zat te eten. "Haai!" zei Quinty vrolijk terwijl ze ging zitten en water in het kommetje schonk om het vervolgens op de grond te zetten.

Ze zag dat het een meisje was wie op haar afliep en ze vermoedde dat ze even oud was als zij was. Ze had Snow White al een blik gegeven dat ze rustig moest blijven en niets moest proberen, maar dat wilde niet altijd helpen. Omdat Snow White een deel van haar was konden ze ook met elkaar communiceren via hun gedachten en ze prentte de vrouwelijke kat (poes dus) nog een keer extra in dat ze rustig moest blijven. Naast het meisje zag ze een hondje rennen en was meteen vertederd. Het was zo klein dat ze het nu al bijna niet zou durven aan te raken. Echter sprak het meisje tegen haar en ze keek naar haar. 'Heey!', antwoordde ze terug. Ze keek goedkeurend toe hoe het meisje eerst haar hondje verzorgde voordat ze zelf ging eten. Zij zou dat ook altijd doen en niet om het minste geval dat ze anders zelf geeneens kon eten. Ze keek even onder de tafel naar het hondje, maar richtte haar blik daarna op het meisje. Ze stak haar hand uit. 'Mijn naam is órelinde, maar noem me maar Linde. Iets makkelijker.', zei ze blij. Ze vond het wel gezellig dat het meisje hierbij was komen zitten. Zoveel mensen kende ze hier nou ook weer niet. Ze pakte de etende Snow White van de grond en liet haar even zien. 'Dit is Snow White. Ze zal je waarschijnlijk zodadelijk wel begroeten als haar buikje vol zit.', zei ze lachend. Haar kat had nou niet de beste sociale contacten en al helemaal niet als haar maag niet was volgestouwd met eten. Ze zette de kat weer terug op de grond en dronk wat van haar jus d'orange. Zolang ze dat maar dronk kon ze de hele dag doorkomen.

Snow White zat lekker te eten en dan word ze ineens opgepakt door haar bazinnetje. Meteen stuurt ze een boze gedachte naar haar mens en wacht tot ze wordt losgelaten en snelt weer naar haar eten toe. Even richt ze haar aandacht op het hondje dat bij dat andere mens hoort en zegt haar snel gedag. 'Hallo. Mijn naam is Snow White.' Ze kan echter haar eten niet laten staan. Ze is geen grote kat en aardig elegant, maar ze houdt van eten en kan heel veel op. Dat rent ze er in de loop van de dag weer af waardoor ze nooit dik wordt.

Nona dronk gulzig van het water en al snel was het op. Quinty brak een stukje van haar croissant en stopte het in haar mond. Glimlachte toen het de andere meid haar terug begroette. Quinty hield Nona aan de riem dicht bij zich. Ze had geen idee hoe Nona zou reageren. Ze raapte het kommetje op en scheurde de plak ham in stukjes en stopte ze in het kommetje. "Mooie naam, Órelinde." Quinty zette het bakje weer voor Nona die weer begon te smikkelen. "Ik ben Quinty, maar de meesten noemen me Quint of Quinny."Quinty glimlachte en nam nog een stukje croissant af en stopte het in haar mond, Hmmm wat was het lekker. Ze tilde haar poes op waarna ze haar voorstelde. "Wat is ze mooi!" Quinty nam nog een slok van haar melk, waardoor er een melksnor ontstond. Zonder het door te hebben keek ze naar Linde. Ze schatte haar ongeveer even oud. Misschien zouden ze wel samen in de klas zitten. Quinty had haar rooster nog niet door gelezen. Ze keek even naar beneden en zag dat Nona zat te kwispelen. Ze teelde haar op en liet haar aan Linde zien. "Dit is Nona." Ze pakte een poostje vast en deed net alsof ze zwaaide. "Zeg eens hallo tegen Linde." Quinty lachte toen Nona kefte, als een soort hallo. Quinty zette haar neer. "In welke klas zit je? Als ik vragen mag."

Nona zat lekker te smikkelen. Ze keek haar baasje aan toen haar water op was, het werd gelijk gevuld met eten. Kwispelend begon de in het kommetje de duwen en zodra hij op de grond stond begon ze te eten. De poes die voor haar stond werd omhoog getild. Ze hoorde haar baasje wat zeggen en het andere figuur, dat van het zelfde soort wezen was als haar baasje. Niet veel later kwam de poes weer op de grond en werd Nona opgetild. Nona kefte na het zegje van het baasje. Daarna werd ze weer neergezet. Ze merkte dat het baasje door ging en de poes begon ineens te praten tegen haar. "Ik ben Nona." Mompelde Nona terwijl ze ging zitten, niet dat het veel uitmaakte want het was weinig verschil tussen zitten en staan.

Ze dronk rustig door totdat het hele glas leeg was. 'Dankjewel.', zei ze. Het was een aparte naam dat was wat zij ervan vond en het stond goed als ze op een high-society feestje waren, maar toch vond ze het eerder apart dan mooi. Nadat het meisje zich had voorgesteld knikte ze. Quinty was een leuke naam en een lieve naam. Niet dat haar uiterlijk erg aardig leek door haar uitstraling maakte ze dat weer helemaal goed. Snow White was het daar blijkbaar mee eens, want ze liet haar staart even langs haar benen glijden. Ze lachte even toen haar kat begon te spinnen zodra ze de woorden van Quinty had gehoord. Órelinde keek naar haar kat, maar voelde de blik van Quinty op haar gericht. Om niet vijandig over te komen keek ze rustig op, maar het was wel duidelijk dat ze het doorhad dat ze naar haar zat te staren. Niet dat ze dat heel erg vond, maar het was op zich ook niet fijn. Ze is gewoon benieuwd. Ze keek snel naar beneden en knikte. Ze wist het wel. Ze zag dat Quinty naar beneden helde en iets mee naar boven nam. Onmiddellijk werd haar blik zachter en ze keek naar het schattige hondje. 'Hallo Nona.', zei ze zacht bijna bang dat ze haar oren zou beschadigen als ze te hard zou praten. Ze moest glimlachen om wat de hond daarna deed. Ze kefte even en órelinde moest haar best doen om niet naar voren te reiken en de hond een knuffel te geven. 'Je mag het best vragen hoor. Ik zit in de vijfde klas. Ik ben gisteren aangekomen. En jij?', zei ze en keek Quinty aan.

Snow White had haar eten net op toen de hond naar boven werd gehaald. Daardoor kon ze snel even zichzelf fatsoeneren om vervolgens te gaan zitten en gezellig te gaan praten met de hond. 'Het spijt me voor zonet. Ik heb iets met het ontbijt. Het is het enige waar ik 's ochtends aan denk.', zei ze en keek naar de hond die voor haar zat.

~Argh. Had gister een hele post gemaakt. Moest alleen op verzenden klikken vliegd mn computer uit en wilde niet meer aan. Dus nu maar weer opnieuw..

Quinty Stopte het laatste stuk croissant in haar mond, kauwde het moeizaam. Ergens voelde ze dat ze zich ongemakkelijk voelde, en ze keek ook meteen weg toen ze de blik van Órelinde zag. Misschien kwam het wel doordat ze nieuw was. Of aan de andere kant zou het ook kunnen komen door haar Shadraanse uiterlijk. Quinty veeg haar haar achter haar oren. Keek even naar Nona die het blijkbaar erg gezellig had met de poes van Órelinde, die op dat moment met de staart langs haar benen streek. Quinty glimlachte toen ze de stem hoorde van Órelinde. "Ik zit ook in de vijfde klas. Ben onlangs aangekomen." Quinty deed haar best om niet té opgewekt te klinken en onderdrukte het dan ook zo goed mogelijk. Ze probeerde zo neutraal mogelijk te antwoorden en te praten. Ze wist best dat vele haar uiterlijk, Shadraan, als een soort bedreiging zagen. Ze vroeg zich dan ook waf wat verstandiger was. Om met haar lieve karakter naar de Shadranen te gaan of toch vanwege dat naar de Novanen. Ze had geen idee dat het zo moeilijk kon zijn. Met haar vinger speelde Quinty met het broodje kaas. Ze had niet zo'n trek meer. Een brok zat in haar keel. "Welke magie volg je?" Vroeg Quinty zo neutraal mogelijk. Ze slikte even. Moest ze zelf de Shadraanse weg laten of.. "Ik volg eerst Novaans en... En Shadraans..." Ze keek even naar de reactie van Órelinde en maakte haar zin af. ".. En daarna, als alles goed gaat en lukt, wil ik nog een van de andere magieën leren." Dit klonk een stuk opgewekter.

Nona was gaan liggen en keek met spleet oogjes toe hoe Snow White zat te slijmen bij haar baasje. Een zacht grommend geluid kwam van haar bek vandaan. Het was zo te zien dat Nona jaloers was. Haar baasje was immers van háár! "Geeft niet." Wist Nona er uit te drukken. Ze krabde wat aan haar oor met haar achterpoot. 'Hoelang ben jij al bij je baasje?" Vroeg Nona wat geïnteresseerd. Hoewel zij en haar baasje het steeds beter konden vinden, wist Nona dat ze nog wel even te gaan had. Waarschijnlijk zal Snow White het wel beter hebben, of langer bij haar baasje zijn.

-Sorry voor de late post!

Órelinde keek Quinty rustig aan en dronk wat. Ze was iemand die gewoon kon genieten van de stilte, maar wist dat anderen daar vaak niet van hielden. Ze glimlachte even om de actie van Snow White. 'Slijmerd.', zei ze lachend. Haar lach was kalm en rustig, maar wel duidelijk. 'Misschien hebben we dan wel lessen samen.', zei ze nadat ze hoorde dat Quinty ook in de vijfde klas zat. Dit werd echter snel de grond ingeboord door de volgende woorden. Als ze naast die ook nog andere magieën wil gaan leren is ze lang bezig. 'Ik ga de lessen voor Erd en Razen volgen. Ik houd mijn krachten altijd in balans. Ik ben van plan om me in beide te specialiseren.', zei ze blij. Ze stond even op en gooide de beker van plastic weg in een afvalbak. Ze richtte niet zo goed en moest uiteindelijk even haar magie van Erd gebruiken om de bak dichterbij te halen.

Snow White keek een beetje verbaasd naar haar bazinnetje maar ging zich daarna uitgebreid wassen. 'Ik ben al twee jaar bij Órelinde. Maar ik ken haar al vanaf de dag dat ze werd geboren.', zei ze snel. Snow White was nooit zo'n kletkous en sinds ze hier was, was ze ook erg ijdel geworden.

PROFILE MAGICIAN

» Tate en Silvana - Ontbijten

Ontbijten!

Ontbijten!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen