Take a look around....

Marie rekte zich uit. Haar lange, rode haar, viel nog net niet op de grond. Toen Marie zich een beetje naar achter boog, deed het dit wel. Marie keek door haar wimpers heen en zocht haar make-up. Nadat ze het potje mascara eindelijk gevonden had, deed ze deze open en bracht het borsteltje zorgvuldig naar haar wimpers, waarna ze er in golfjes overheen ging. Ze morste nog net niet. Ze keek naar zichzelf. Ze schudde haar rode haar uit en keek nogmaals. Ze was niet ouder dan de gemiddelde hier op school. Ze was zestien jaar. Ze keek naar het bedovertrek en legde deze netjes, zodat een ander persoon het niet meer zou hoeven doen. Ze hees zichzelf in een spijkerbroek, met een zwart topje. Ze daalde zachtjes de trap af en liet haar blik naar leerlingen glijden. Die kwamen voorbij, praatten met elkaar en gingen vervolgens uit elkaar, op naar hun les, of wat het ook was. Marie slikte even. Ze zou nog even tijd moeten sparen voor ze iemand zou ontmoeten. Toch voelde het niet goed hier. Ze wou graag iemand ontmoeten, maar misschien schrikte ze juist mensen af met haar rode haar. Marie was naar hiertoe gekomen, aangezien iedereen hier een speciale gave had en sommige er ook gewoon anders uitzagen, net zoals haar. Marie kwam een grote zaal binnen, genaamd de aula en nam plaats. Ze ging aan een tafeltje dat vrij zat zitten en negeerde de rest. Ze pakte een schets te boven en ging rustig tekenen. Marie liet haar blik glijden naar de overige tafeltjes. Daarna ging ze weer verder tekenen. Het was een beeld van deze zaal. In sierlijke letters schreef ze boven het blad 'De aula'. Nu moest ze het interieur zo goed mogelijk natekenen. De leerlingen dacht ze even weg, die rustig op de stoelen zaten. Ze tekende zo ingespannen, dat ze niet zou doorhebben of iemand voor haar stond of niet. Haar ogen keken ingespannen naar het blad. Het jeukte ergens een beetje, maar Marie krabde niet. Ze keek pas op toen het er een beetje als het interieur uitzag. Nu was ongeveer wel een uurtje verstreken. Zoiets maakte zij natuurlijk niet zomaar. Ze keek naar de tekening en vond hem goed gelukt. Ze stopte die terug in haar tas en keek op. Wat zou er hier te beleven zijn?

Na een moeizame ochtend, Nina kon met geen mogelijkheid uit haar bed komen, liep ze richting de aula. Ze was van plan om nog even wat te snaaien voor ze naar de lessen van de dag ging. Ze had haar zwarte tas met rode letters, die verschillende teksten vormde, om haar schouder gehangen. Deze zat vol met een notitie blok, een paar pennen en haar boek. Iets wat ze vaak heerlijk vond. Even in het leven van een ander te duiken. Ze liep de trap af bij Razen en liep richting de aula. Ze was blij dat ze het nu een beetje door had, en niet als een brugger rond liep met een plattegrond. Dat zag er zo sukkelig uit. Gelijk de eerste dag had ze de folder al weggegooid. Ze liep regelrecht naar de aula toe en haalde bij de kantine een broodje met kaas en een flesje water. Ze knikte de vrouw vriendelijk gedag en keek de aula rond. Ze zag een meisje met lange rode haren. En volgens haar had ze die wel eens op de etage zien lopen. Zonder enige aarzeling liep ze naar het meisje toe. Ze moest toch een keer vrienden maken. De enige die ze kende was Bellingar. Het meisje zat diep in zichzelf te tekenen en Nina besloot haar niet te storen. Aan de andere kant van de tafel ging ze zitten en trok haar benen op. Zo leunde ze met haar benen tegen de tafel. Tegen haar knieën legde ze haar boek die ze uit de tas pakte en sloeg hem open. Begon te lezen en nam af en toe een hap van haar broodje. Niet in de gaten dat het meisje klaar was. Pas toen ze een slok water wilde nemen, en dus op keek uit haar boek om haar broodje neer te leggen en het flesje te pakken zag ze dat het meisje klaar was. "O, Hooi!" Zei ze vriendelijk terwijl ze glimlachte. Ze draaide de dop van haar flesje er af en nam een teug van het water, Haalde de druppels die rond haar mond gingen met de rug van haar hand weg. Draaide de dop er weer op en plaatste het flesje op de tafel. Sloeg haar boek dicht en keek vriendelijk naar het meisje. "Jij zit toch ook op de Razen Etage?" Vroeg ze om een gesprek te proberen te beginnen. Ze keek het meisje vragend aan. Of zat ze misschien wel niet bij haar in de klas..