In de val.

Savador hijgde zwaar door zijn woede en staarde Donovan strak aan. Hij deinsde verschrikt achteruit en rilde even toen hij ondergespat werd met water. Hij knielde in een hoekje van de ruimte neer en hield Diva dicht tegen zich aan. Hij zou niemand in haar buurt laten komen. Savador was opgelucht toen Donovan in een steekvlam verdween. Hij beet zijn klapperende tanden woest op elkaar. 'Natuurlijk red ik het!' snauwde hij richting Norwood. 'Bemoei je niet met mijn zaken.'
Dat laatste had Norwood misschien niet meer gehoord, want hij verdween in een hoop bladeren. Nu waren alleen hij en Diva nog over. Savador kroop als een bang vogeltje verder weg in het hoekje en liet Diva tegen zijn borst rusten. Hij was doorweekt, hij had het koud en bovendien durfde hij geen stap verder te zetten door de ruimte, waarvan de vloer bedekt was met een kleine laag water. In Savadors ogen was dat kleine beetje een hele oceaan; het zou immers ook tot zijn enkels reiken.

Diva hoorde wel wat er allemaal gebeurde. Ze hoorde Donovan en Master Norwood. En daarna de vertrouwde stem van Master Savador. Toch voelde ze alsof ze er niet echt bij was. Ze hoorde alles wel maar het voelde alsof haar geest niet meer bij haar lichaam hoorde. Na een paar minuten lukte het Diva haar ogen half te openen. Met het zwakke blauwe schijnsel erin keek ze Master Savador aan. Daarna draaide ze zich om naar de grond en hoestte water uit, heel veel water. Pas daarna kon Diva weer een grote hap lucht nemen. Lucht, nooit gedacht dat ze dat zoveel zou missen.

Norwood had voor Savador een spreuk uitgevoerd waardoor er planten in de ruimte groeide. Deze namen een hoop water op en daardoor was de vloer helemaal weer droog. Ook in de gangen was dit gebeurd. Norwood was ondertussen op zoek naar Donovan en rende door de school.

Savador keek opgelucht op Diva neer toen ze haar ogen opende. Hij klopte haar zachtjes op haar rug toen ze een hoop water ophoestte maar liet zijn greep niet verslappen. Hij was nog steeds bang en hij had Diva's gezelschap nodig. Savador keek met een ruk op toen er langzaam planten in de ruimte begonnen te groeien. Planten die een hoop water opnamen en de vloer weer kurkdroog maakte. Dat moest vast Norwood zijn geweest. Toch was zijn angst nog niet compleet verzacht of verdwenen, al probeerde hij - nu Diva weer bij bewustzijn was - zich zoals gewoonlijk flinker op te stellen en over zijn angsten te komen. Savador voelde zijn hart sneller slaan bij ieder druppeltje water dat hij nog dacht te zien in de kamer, en verroerde geen vin.

Het had niet lang geduurd voordat het nieuws over Diva Celedë had bereikt. Ze rende door de gangen en liep zo af en toe een andere leerling omver. Ze snelde door de kerkers tot ze haar zus zag in de armen van Master Savador. ''DIVA'' riep Celedë uit en rende naar haar zus toe. Het kon haar nu niks schelen dat haar jurk vies zou worden. Haar felrode ogen staarde Diva ongelovig aan. Ze nam het gezicht van haar zus in haar handen en streek een paar zwarte lokken uit haar gezicht. Ze lette nu even niet op Master Savador. Diva was nu even belangrijker.

Diva keek even op toen ze iemand door de kerkers hoorde rennen. Een moment dacht ze dat Donovan terug was maar toen hoorde ze Celedë`s stem. Diva zag even later het gezich van haar zusje voor zich. Ze had haar de laatste tijd zo gemist. ''Hey, je haar is weer lang'' grijnzde ze zachtjes. Ze sloeg even haar armen om Celedë`s hals heen.

Savador hoorde haastige voetstappen naderen in de gang en drukte zijn handen op zijn oren. Vervolgens kneep hij ook zijn ogen stevig dicht om zich compleet van de buitenwereld af te sluiten. Donovan was vast weer teruggekomen. Hij zou nu alles met hem kunnen doen nu hij verstijfd was van angst en Norwood weg was. Savador opende voorzichtig zijn ogen en haalde opgelucht adem toen hij zag dat het Celedë was. Hij leunde vermoeid met zijn achterhoofd tegen de muur terwijl Celedë zich een hoop zorgen leek te maken over Diva. 'Diva is vast oké,' bracht Savador er met een bevende stem uit. Hij keek Celedë door zijn natte lokken aan. Hij grijnsde zwakjes toen hij Diva's stem hoorde, die hem hielp wat te kalmeren.

Pas toen Master Savador wat zei keek Celedë naar hem op. ''U noemt dit oke'' barstte ze ineens uit. ''Mijn zus, mijn enigste zus is bijna verdronken door een agressieve psychopaat en dat noemt U oke. U bent leraar. U had haar moeten helpen toen ze hulp nodig had'' riep ze verhit uit. Het kon haar nu niet schelen dat ze het tegen een leraar had. Haar enigste zorg was nu Diva. Na haar uitbarsting voelde Celedë Diva`s armen om haar nek. Ze kalmeerde iets.

''Celedë, rustig. Ik leef nog. Alles is in orde'' zei Diva tegen Celedë. ''Ik snap dat je kwaad bent maar Master Savador en Master Norwood hebben me juist gered. Als je iemand schuld wilt geven, doe dat dan aan Donovan'' zei ze. Ze probeerde zichzelf iets meer op te richt en negeerde het brandende gevoel van haar polsen en enkels.

Ondanks de kou en zijn angst voelde Savador zich beetje bij beetje opwinden toen Celedë tegen hem uitviel. Hij negeerde Diva die haar zus probeerde te kalmeren. 'Dus jij denkt dat ik niks heb gedaan?' begon hij sissend. 'Jij denkt dat ik maar nutteloos heb toegekeken hoe Diva haast verdronk doordat Donovan vrij spel had?' Savador merkte dat hij zijn stem begon te verheffen, al klonk die niet zo nors en krachtig als altijd. 'Ik heb geprobeerd die deur uit zijn scharnieren te blazen. Ik wilde Donovan het liefst vermorzelen. Ik heb Diva bevrijd en onder mijn hoede genomen. En ik heb ook... ik heb ook iets doorstaan wat nog veel erger is dan dat!'
Hij veegde met een woest gebaar wat lokken uit zijn ogen, die als natte slierten op zijn gezicht plakten, en keek Celedë boos aan. Hij zou zijn angst nooit of te nimmer toegeven.

Celedë keek Master Savador zwijgend aan maar haar rode ogen gloeide fel en dreigend. Toch moest Celedë kalm blijven, voor Diva. Ze keek evenbezorgd naar haar zus. Ze leefde nog. Dat feit moest Celedë zich blijven inprenten. Nu zag Celedë de brandwonden bij Diva. ''Wat heeft dat verdomde joch met je uitgehaald?'' vroeg ze zacht fluisterend en keek naar Diva`s polsen en enkels. Ze voelde een enorme haat opkomen. Dit zou ze Donovan niet ongestraft laten doen.

''Dat dondert niet, ik ga hem hiervoor terug pakken'' zei Diva standvast. Ze stond op, zakte even in en liep met haar hand steunend tegen de muur daarna richting uitgang. Donovan ging hier zwaard voor boeten. Ze zou hem laten sterven als het moest. Als eerst moesten ze zo snel mogelijk weg hier. Deze plek was al vervloekt genoeg zonder Donovan`s hulp. Bij de deur wachtte Diva even op Master Savador en haar zusje.

Savador zuchtte even toen Celedë niet op zijn preek reageerde. Misschien was dat ook wel beter; in een discussie had hij niet veel zin. Hij keek angstig op toen Diva opstond en steunend met haar hand tegen de muur naar de uitgang liep. Even werd hij weer overspoeld door de angst dat Diva en Celedë hem alleen achter zouden laten en hij eenzaam zou wegkwijnen in het hoekje waar hij momenteel zat door zijn eigen angsten. Savador hielp zichzelf overeind en volgde Diva stapje voor stapje, ook steunend tegen de muur. Hij bleef bevend naast haar stilstaan en pakte met zijn klamme hand de hare stevig beet. Daarna wachtte hij geduldig op Celedë.

Celedë keek even bezorgd naar Diva toen ze opstond. Toen ze op haar en Master Savador wachtte stond Celedë zelf ook op en liep naar Diva toe. Ze keek even met een opgetrokken wenkbrauw naar Master Savador maar besloot er niet op in te gaan. ''Doe maar op je eigen tempo Diva'' zei ze zacht tegen haar zus.

Diva omklemde zachtjes Master Savador`s hand en gaf er zelfverzekerd een klein kneepje in. ''Kom op'' mompelde ze tegen hem en Celedë. Daarna begon Diva de gang van de kerkers door te lopen terwijl ze Savador`s hand stevig vasthield en met haar andere hand de muur als steun gebruikte. Uiteindelijk waren ze terug bij de deur die Donovan dicht had gedaan. Zachtjes fluisterde Diva iets en met een luide knap sprong de deur open.

Savador voelde de kalmte in zijn lichaam terugkeren toen hij Diva's kneepje in zijn hand voelde. Hij merkte dat hij wat minder trilde en zich ook wat zelfverzekerder voelde. Hij liep zwijgend naast Diva door de gangen en doordat ze nog steun moest gebruiken van de muur deed hij het rustig aan. Savador wierp zo nu en dan een blik over zijn schouder op Celedë of ze hen nog volgde. Voor de dichte deur bleef hij staan en keek hij toe hoe Diva die zonder problemen opende.

Diva keek even om naar haar zus. ''Ga maar vast terug naar onze etage Celedë. Ik kom er zo aan'' zei ze zacht tegen haar. Diva wou maar wat graag terug naar de Shadra etage om gewoon in haar bed te duiken. Ze was inmiddels wel toe aan wat rust. Toch stuurde ze Celedë vast vooruit zodat ze nog even alleen was met Master Savador.

Celedë kwam ook aanlopen en keek naar Diva. Ze knikte lichtjes. ''Oke, ik zie je straks wel dan'' zei ze zacht tegen haar zus. Ze wierp nog een blik op Master Savador en knikte hem een kalm gedag. Daarna liet ze de donkere, vochtige kerkers achter zich en verdween uit het zicht.

Savador was opgelucht dat Diva haar zus naar de Shadra etage stuurde. Met Celedë erbij had hij het gevoel niet alles met Diva te kunnen doen wat hij wilde doen. Hij knikte haar ook gedag en vrijwel meteen toen ze uit zijn gezichtsveld was verdwenen, gaf hij Diva een stevige knuffel. Savador zuchtte even diep maar liet haar niet los. Hij had zich zo angstig en eenzaam gevoeld, en hij was zo bang haar kwijt te raken. Het was alsof niet zijn angst, maar ook zijn overbezorgdheden hem teveel werden.

Diva legde haar armen om Master Savador`s middel toen hij haar een knuffel gaf. Ze wist, vrijwel als enigste, van zijn angst voor water. Het moest echt vreselijk zijn geweest voor hem daarnet. Diva verborg haar gezicht in Master Savador`s vochtige vest. Het was nog steeds een beetje klamig van het water en zowiezo de vocht die in de kerkers was.

Savador glimlachte zwakjes toen Diva haar armen om zijn middel legde. Ze liet zijn angstgevoelens compleet verdwijnen. Door haar kreeg hij nieuwe moed. Savador streek een lok achter Diva's oor en liet haar voorzichtig los. Hij had graag nog langer zo blijven staan, maar met Donovan op vrije voeten waren de leerlingen, leraren en de Academy zelf in ernstig gevaar. Savador gaf Diva een zoen op haar mond en keek grijnzend op haar neer. 'Klaar om Donovan te laten boeten voor zijn zonden?'

Diva merkte dat Master Savador haar losliet. Zij liet hem ook los. Ze keek hem recht aan en voelde even later zijn lippen op de hare waardoor een warm gevoel van binnen haar even overviel. Ze glimlachte licht en knikte even. ''Hij gaat hier zwaar voor boeten'' zei ze zacht en haar ogen lichtte felblauw op. Nog feller dan normaal.

PROFILE MAGICIAN