Met een laatste haal van zijn hoofd haalde hij de blonde plukken haar uit zijn gezicht, waarbij zijn groengele ogen door de openstaande deur van de shuttle naar buiten blikte. 'Nearvus, kom op man,' bromde hij even gauw over zijn schouder naar zijn broer, liet zijn blik even over Nearvus gelaat gaan die nog in de shuttle stond. Hij vernauwde zijn ogen even, als hij het goed had stond die gozer nog te vechten met zijn koffer. Bellingar had die van hem al uit de shuttle gegooid, sprong daar nu achteraan en hief zijn hand even op naar de bestuurder. Cooltjes stak hij zijn handen in zijn zakken, liet zijn ogen tussen een paar blonde lokken door over de omgeving gaan. Zuchtend draaide hij zich om, keek wat norsig naar de ingang van de shuttle. 'Near, dat ding vertrekt straks weer mét jou erop,' klonk het geërgerd, hoewel de blik in Bellingars ogen zacht stond. Een windvlaag deed zijn halflange haar meespelen, waardoor hij voor een moment naar beneden moest kijken om niet verblind te worden door de puntjes van zijn lokken. 'Daar zijn we dan,' gromde hij wat geërgerd, denkend aan de opdracht van hun ouders. Gedragen, dat was niet zo moeilijk. Ervaringen uitbreiden, dat ging ook nog wel. Alleen het 'onder dwang' gedeelte kriebelde toch zijn nog puberale koppigheid. Maar hij zou er niet tegenin gaan. Hij was niets voor niets streng opgevoed, vol met respect voor hoger geplaatste mensen en ouderen.

- Mag ik? -

Araguana's blik werd getroffen, of eerder haar gehoor, sorry, werd getroffen door een hoop geluid. Oh God, de 200 en 6ste leerling op Starshine. Of leerlinge. Misschien waren het er wel twee. In dat geval waren er 207 mensen. Of meer? Araguana had de lijst, die ergens hing, God weet waar, geteld, omdat ze niks beters had kunnen doen. Ze zag Ara rondvliegen. Die zou ze straks wel even bij zich halen. Haar blik wierp zich om de hoek. Een blonde jongen kwam in haar zicht. In de shuttle zelf zat een identieke kopie van de jongen, alsof ze gekloond waren. Araguana grinnikte even bij die gedachte. Wie zou het eigenlijk zijn? Araguana keek naar de jongen en die daarachter. Ze zagen er echt hetzelfde uit. Araguana's overdreven lange haren vlogen een kant op, terwijl ze achter zich keek en haar blik toen weer naar de jongens richtte. Dit was niks voor haar. Nee... Ze kon beter gaan. Ze draaide zich om en iets viel met een klap op de grond. Het klonk als glas. Araguana keek naar haar voet. Er droop bloed vanaf haar knie naar haar voet. Haar blote voet. Een kapot bekertje trok haar aandacht. Ze keek naar boven. Wie legde daar dan ook in godsnaam een glas neer?

Nearvus was wat slaperig van de rit geworden. Voor hij het wis stond Bellingar al buiten naar hem te roepen dat hij op moet schieten 'Klein momentje graag.' riep hij naar zijn broer terug. Hij pakte de koffer in een hand en sloeg nog een schouder tas om zijn hoofd. Bij het laatste geroep van Bellingar stond hij net voor de ingang. Wat onhandig kwam hij ook de shuttle uit. Half struikelend van het gewicht van zijn koffer kwam hij tot stilstand op de grond. Wat verbaast keek hij Bellingar aan bij zijn geërgderde woorden. Met zijn vrije hand legde hij hem zorgzaam op een schouder van Bellingar. 'Komt goed broertje, maak je je maar niet te druk.' Zelf was hij er ook wat gespannen om, maar dat was niet te zien aan hem. Met een doffe plof kwam zijn koffer op de grond en streek met die hand zijn haren uit zijn gezicht. Zijn geelgroene ogen gleden naar het gezicht van Bellingar en gaf hem een warme glimlach. 'Zo moeilijk moet het hier niet zijn. zolang we elkaar hebben komt alles goed.' Hij gaf een klein bemoedigend kneepje in de schouder van Bellingar en lied daarna zijn hand van zijn schouder glijden.

Zuchtend keek hij bijna onopgemerkt over zijn schouder naar zijn broer, die nu half struikelend uit de shuttle kwam zetten. 'Trapje,' klonk het droogjes vanaf zijn kant, alsof Nearvus nog niet door had gehad dat er zo'n ding aan de zijkant van het voertuig zat, speciaal om eruit te stappen. 'Druk maak ik me niet,' bromde hij bijna onverstaanbaar als antwoord op zijn broer, waarbij hun identieke ogen elkaar even kruisde toen Bellingar zijn gezicht naar hem toe draaide zodra hij de hand op zijn schouder voelde. Hij rechtte zijn rug, schudde de blonde plukken uit zijn ogen en keek om zich heen. 'We moeten ons er maar doorheen slaan, niet?' grapte hij met een brede grijns naar zijn broer, als teken dat deze zich niet zo druk moest maken om de wat sombere bui van hem. Hij haalde zijn hand even door de blonde bos van Nearvus, ook al identiek als de zijne, waarna zijn aandacht werd getrokken door een geluid. Zijn hoofd draaide zich met een ruk om, gevolgd door zijn lichaam zodra hij iets hoorde vallen. 'Nu al problemen?' bromde hij, bedoeld om zijn gedachtes met Nearvus te delen. Hij zag nog net het meisje een bijna geërgerde blik naar de hemel gooien, zag een klein deel van haar lichaam dat op de grond lag. 'Show time,' grijnsde hij, waarbij hij met een nonchalante pas naar het meisje toe liep. Bij haar aangekomen hurkte hij bezorgt bij haar neer, nam haar hand in de zijne en keek haar aan. 'Is alles goed?' vroeg hij met een al even bezorgte toon in zijn stem als in zijn groengele ogen. Zijn andere hand gleed om haar middel, waarbij hij haar optilde en haar lichtjes op haar eigen voetten zette. Doordat hij haar nog tegen zich aan getrokken had moest hij op haar neer kijken. 'Ik denk dat je even naar die knie moet laten kijken,' vervolgde hij met een bijna teder glimlachje op zijn lippen.

Araguana kon lichtelijk kotsen bij wat er daarna gebeurde. De jongen, die een ongelooflijke charmeur of een player bleek te zijn in haar ogen, vroeg of het wel ging. Araguana was heus niet doof. Ze had wel gehoord wat hij had gezegd tegen zijn tweelingbroer. Zou ze het spelletje meespelen? Toen ze op haar eigen voeten werd gezet, grinnikte ze even. Ze maakte zich met een soepele beweging uit zijn handen. Ze grinnikte, maar de punt van haar hoektand beet op haar lip. Oh Jezus, wat was dit nu weer voor een surprise? Een harde opmerking kwam in haar hoofd. De muur kwam om haar heen. Oh nee, niet de muur! Ze beet op haar tong en de opmerking bleef binnen. 'Ja, vast. Ik ben geen mietje, maar bedankt voor je o zo fijne tederheid,' zei ze sarcastisch. Oeps, ze had niet genoeg gedrukt met haar tand. Sorry! 'En om nog meer geslijm te voorkomen, mijn geweldige naam is Araguana,' zei ze en ze keek hem aan. Toen schoot ze in de lach. Ze stak haar hand uit en schudde zijn hand lachend.

Nearvus had zich nadat hij op de grond terecht was gekomen even omgedraaid en zag het kleine trapje wat net onder de shuttle uit kwam met veel te veel ruimte tussen de treden. Even keek hij er shagerijnig naar maar keek daarna weer lachend naar zijn broer. Hij kneep lichterlijk zijn ogen wat dicht bij het vroelen van de hand van Bellingar door zijn haar, maar keek hem daarna weer lachend aan. Een lichte opluchting kwam naar boven bij het horen dat hij zich niet druk maakte. Bij het horen van een geluid keek hij naar de richting waar het vandaan kwam. Bijna geleikertijd als Bellingar. Hij zag dat het een meisje was en zijn ogen schoten groot bij de eerst volgende woorden die hij haar daarna hoorden. Hij greep met zijn hand naar het shirt van Bellingar maar hij was te laat. Wat twijfelend keek hij van de spullen naar zijn broer. Snel deed hij zijn schoudertas af en zetten het op de grond waarna hij naar zijn broer renden. Met een neutraal gezicht keek hij naar het meisje en hoe zijn broer haar omhoog hielp. Zijn wenkbrouwen gingen lichterlijk wat naar elkaar bij het horen van de sarcastische woorden van het meisje. Ze hoefde niet zo ruw te reageren op zijn broer alleen maar omdat hij haar hielp. Natuurlijk deed Bellingar dat op zijn overdreve charmante manier, maa dan nog. Echter ging zijn blik over naar verbazing toen het meisje zich voor stelde als Araguana en lachtend Bellingar's hand schudden.

Romance liep in de richting van het lanceringsplatform. Ze had gehoord dat er vandaag misschien nog een leerling van Puffoon aan zou komen. Er waren al zo weinig leerlingen van Puffoon dat ze in ieder geval kennis wilde maken. Ergens boven haar vloog haar merrie die de situatie aan het checken was. Ze voelde de aandrang van de merrie. Ze schrok. Dit mocht niet gebeuren. Ze stuurde een bal van lucht naar de merrie zodat ze wist dat ze zich er buiten moest houden. Ze kon zich zelf wel de verontwaardige snuif van haar indenken. Dit was het enige punt waar ze altijd onenigheid over hadden, maar Fire gehoorzaamde haar wel. Ze liep het laatste stuk over de stenen waar ze al leerlingen zag staan. Ze zag twee jongens en een meisje. Het meisje bloedde hevig aan haar knie en nu wist Romance waarom Fire had gereageerd. Ze wilde het meisje genezen. Misschien zou iemand het egoistisch vinden, maar Fire mocht niet iedereen genezen. Alleen als diegene zou sterven zou ze hen mogen helen. Het was niet goed als je te vaak door een pegasus werd geheeld. Je kreeg dan ook een beetje vergif mee, wat op zich niet erg was, maar als je al ziek was of het gebeurt te vaak dan ga je daaraan dood. Ze liep op het groepje af. De jongens hadden koffers bij zich dus waren zij de nieuwelingen. Ze leken erg veel op elkaar. Het was een tweeling, maar er waren toch wel enkele verschillen te zien. 'Heey! Van welke planeet komen jullie?', vroeg ze aan de jongens. Meteen naar het meisje kijkend, zei ze: 'Gaat het wel?'

Losjes liet Bellingar het meisje weer los toen ze zich uit zijn armen werkte, zette hierbij losjes een van zijn handen in haar zij en bleef het meisje met een glimlach aankijken. 'Waarom zou ik denken dat een schoonheid als jij een mietje is?' kwam het er hoog vragend uit, zijn ogen wat verwijd. Toen ze haar hand uitstak om zichzelf vervolgens lachend voor te stellen nam hij haar hand zachtjes aan waarna hij zijn ene voet achte de ander zette en vooroverboog. Zachtjes drukte hij zijn lippen op de rug van haar hand, bleef haar met een glimlach aankijken. 'Gegroet, mejuffrouw Araguana. Mijn naam is Bellingar, en mijn broer hier is Nearvus,' stelde hij zichzelf voor waarna hij weer omhoog kwam, hield de hand nog losjes in de zijne vast. Achter hem steeg de shuttle op, waardoor Bellingar even omkeek en de tassen nog zag staan. 'Had je ze niet even mee kunnen nemen Near?' grijnsde hij naar zijn broer, liet de hand van Araguana voorzichtig los en Nearvus aan bleef kijken. Zijn aandacht werd getrokken door een tweede gedaante, een meisje dat nu aan kwam lopen en direct met haar vragen kwam. 'Nearvus, volgens mij zijn we in de hemel beland. Nog geen twee minuten hier en we worden al vergezeld door twee prachtige dames!' sprak hij alsof hij net de eerste prijs voor een belangrijke wedstrijd had gewonnen, waarbij hij voor het effect zijn armen in de lucht wierp. 'Om je vraag te beantwoorden, Razen,' glimlachte hij naar het nieuwst aangekomen meisje waarna deze haar aandacht op Araguana vestigde. 'Ze hebben hier vast wel een ziekenzaal niet?' ging hij verder over haar knie, waarbij hij door zijn hurken zakte en zijn hand zachtjes in haar knieholte legde om de wond te bekijken. 'Het is niet ernstig, maar moet wel even schoongemaakt worden,' lichtte hij haar in, waarbij hij zijn hoofd in zijn nek legde en Araguana aankeek.

Lachend keek Araguana de jongen aan. Hij was eigenlijk best wel lief, maar gaf dat alleen op een nogal slijmerige manier aan. Araguana wist zeker dat er zo meiden genoeg zouden vallen voor hem en sommige zouden hem stom vinden. Ze vond het allemaal wel grappig. Ze was niet verliefd. In ieder geval niet op Bellingar. 'Oh, maak je over mij maar geen zorgen, met mij gaat het geweldig. En dankje Bellingar, ik zal naar de verpleegster gaan zodra mijn knie ontsteekt,' grinnikte Araguana. Ze stond op en leunde tegen het hek aan. Een zwart, saai hekje, eigenlijk. Staal. En met genoeg stevigheid. Dit was wel een mooi moment om met haar vuur te experimenteren. Ze liet een hoop vuur richting de wond op haar knie gaan. Ze liet het een beetje cirkelen over haar wond. Een warmte en pijn spreidde zich uit. Met een geconcentreerd gezicht haalde Araguana het toen met een ruk weg. De wond was verdwenen. 'Ah, de oude truc werkt dus nog steeds,' zei ze lachend.

Ze keek de jongen aan. Een echte charmeur en een glimlach gleed over haar gezicht. Dat waren de leukste jongens om mee te praten als je wat gevlei nodig had. Dat had zij gelukkig niet, maar het was wel leuk om zo'n commentaar te krijgen. Hij heette blijkbaar Bellingar en de andere iets van Near. Ze keek de andere jongen nu aan. Hij was erg stil en vond dat op zich wel fijn. Zij was immers ook niet echt een kletskous. Alhoewel, ze kon ontzettend kletsen, maar genoot ook heel erg van de stilte om haar heen. Het was een vreemde naam, maar zij kon daar eigenlijk niets over zeggen. Ze verborg haar eigen naam ook. Ze vond dat het niet nodig was om iedereen haar te vertellen. Als ze echt nieuwsgierig waren dan zouden ze er wel achter kunnen komen. 'Oke, van Razen dus. Zijn jullie dan ook allebei getraind in vuurmagie?', zei ze meer richting de stille jongen dan naar Bellingar.
Nu keek ze geconcentreerd naar wat het meisje deed. Ze gebruikte haar kracht om de wond weg te halen. Je kon alleen door het bloed aan haar been nog zien dat er iets was geweest. Ze voelde een scheut van pijn door haar hoofd gaan en keek strak omhoog. 'Fire?', mompelde ze zacht naar de lucht. Even zag ze een zwarte vlek voor de zon verschijnen en weer voelde ze de pijn. Fire was kwaad. Ze had geen idee waarom, maar het had iets te maken met het meisje en haar wond. Het was in ieder geval niet erg goed wat ze had gedaan. 'Araguana? Weet je zeker dat je al het glas van te voren uit de wond hebt gehaald, want ik heb het gevoel dat je knie niet helemaal goed is.', zei ze. Ondertussen kwam ze iets dichterbij en keek goed naar de wond die er niet meer was. 'Knap staaltje magie trouwens.'

Nearvus hoorde achter hem de shuttle op stijgen. Met een wat verbaast gezicht keek hij Bellingar aan. Hij draaide zich om en liep zuchtend naar de tassen toe. Het gedeelte met het vuur had hij niet door doordat hij zijn schouder tas weer om deed. Met een wat ondeugend lachtje keek hij naar de koffer van Bellingar. Met twee handen pakte hij de koffer bij zijn handvat. Jemeg wat was dat ding zwaar. Wat had hij allemaal wel iet mee? 'BELL VANGEN!' schreeuwde hij in de richting van Bellingar. Met een draai gaf hij een zwiep aan de koffen en lied hem los. De koffer vloog door de lucht en lande net achter de rug van Bellingar Presies zoals gepland. Tijdens de vlucht had hij wat met lucht magie bij moeten sturen. Hioj had namelijk iets te goed op Bellingar gemikt. Hij bukte zich waar naardat hij de koffer neer had zien komen om zijn eigen koffer te pakken en liep terug naar het gezeldschap. Zij oog viel even op de knie van Araguana en zach dat de wond weg was maar besteerde er verder geen aandacht aan.

'Gelieve wat eerder, maar je moet doen wat jou het beste lijkt,' glimlachte hij naar Araguana, als teken dat hij haar niet tot dingen zou gaan dwingen waar ze geen zin in had. Eerlijk gezegt was het ook niet echt zijn belang, was al lang blij dat ze zelf vond dat het niet zo'n big deal was. Zijn charmante geelgroene ogen gingen terug naar het nog onbekende meisje toen hij haar vraag hoorde. 'Ik heb de gave van het Vuur geërfd,' beantwoorde hij haar vraag, indirect duidelijk makend dat er wel íets was waarin hij en Nearvus verschilde. Hoewel hun karakters in grote lijnen ook geheel anders waren, bleven ze van buiten identiek. Vanuit zijn ooghoeken, zonder Araguana werkelijk aan te kijken, volgde hij haar bewegingen toen ze weg liep. Desondanks glees zijn blik daarna wel over haar heen toen ze ging zitten, ongeneerd over haar hele lichaam toen ze zichzelf blijkbaar genas. 'Je zou dokter moeten worden, hoewel een zuster pakje je vast veel beter zou staan,' glimlachte hij breed naar haar toen ze haar eigen wond had gedicht. Bij de schreeuw van zijn broer draaide hij zich verschrikt om, net iets te laat zodat hij de koffer al in de lucht naar hem toe zag zoeven. In eerste instantie kwam het vechters instict weer boven, wilde het vliegende doelwit met een simpele vuurbal neerhalen, totdat hij zich bedacht dat al zijn spullen daarin zaten. Desondanks dat Nearvus hem had willen helpen, aangezien die jongen soms wel erg goed kan mikken als hij het niet doorhad, knalde de koffer tegen zijn heup, sloeg vervolgens ook nog eens tegen zijn enkel aan waardoor Bellingar zijn evenwicht verloor en achterover viel. Met een doffe klap kwam hij op zijn rug terrecht, zag voor een moment sterretjes en staarde toen wat versuft omhoog. 'Godallemachtig...' was het eerste wat hij er steunend en kreunend uit zijn wat dichtgeknepen keel kon krijgen, kreunde nog eens overdreven hard toen hij wat omhoog kwam op zijn ellebogen. Met zijn ene hand wreef hij over zijn achterhoofd, keek met een pijnlijke blik wat beduusd om zich heen. 'Volgens mij ga ik flauwvallen,' kreunde hij zonder dat het echt te merken was dat hij overdreef. Met een pijnlijke zucht liet hij zich weer op zijn rug vallen, had zijn armen in die val naar opzij uitgestrekt en sloot met een pijnlijke trek rond zijn mond zijn ogen. 'Wie wil mij weer tot leven wekken?' kreunde hij zielig, opende even een oog waarbij hij naar de twee meisjes keek.

Araguana keek naar het meisje. Ze hoorde haar woorden aan en geconcentreerd keek ze even naar haar knie. Ze kon verder niet echt veel meer vinden. Een kleine glinstering trok haar aandacht. Ze wreef over haar knie. Een snijdende pijn vloog door haar knie. Ze boog een beetje in elkaar. Ze keek rustig naar haar knie. Er zat iets in, alleen zat het zeer diep. Ze zou niks laten merken. Ze zou liegen. Ze wou niet voor zwakkeling uitgemaakt worden. 'Nee, alles is eruit,' zei ze rustig. Haar irritatie wekte op toen Bellingar een beetje raar begon te praten. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze richting de charmeur. Een koffer belandde recht tegen zijn heup en hij ging overeind. Araguana schoot in de lach. Toen ze Bellingar overdreven hoorde praten, reikte ze hem een hand aan en trok hem met een ruk omhoog, toen zijn hand in de hare ging. 'Je verdiende loon. Ik bedank je, Nearvus,' lachte ze, terwijl ze Nearvus een knipoog gaf en in de lach schoot.

Hmm.. Hij heeft Vuur geërfd. Zou hij dan misschien lucht magie hebben gekregen? dacht ze terwijl ze naar Nearvus keek. Haar vermoeden werd bevestigd toen ze de koffer door de lucht zag bewegen. Haar gezicht was even verbaasd en toen kwam er een glimlach over haar gezicht. Hij had inderdaad de kracht van de lucht gekregen. Ze voelde een aandrang en keek even geirriteerd omhoog. Wat had Fire nu met het ontmoeten van luchtmagiërs? Ze wilde iedere luchtmagiër ontmoeten en vaak had ze toe moeten geven, maar dat was ze nu niet van plan. In ieder geval niet totdat het moest. Ze wist dat Araguana loog, maar dan moest ze het zelf maar weten. Ze kon haar niet overhalen om naar haar knie te laten kijken. Ze hoorde Bellingar vallen. 'Oh toch, arme jongen. Kun je zelf niet opstaan?', zei ze en knipoogte naar Araguana. Ze had door dat hij toneelspeelde en trok haar wenkbrauw omhoog. Toch had hij ergens pijn gehad, maar het was niet ernstig. Af en toe haatte ze het dat ze door Fire de pijn van anderen kon voelen, maar vaak was het ook erg handig. Het was alsof Fire haar gedachten hoorde, want ze hoorde achter haar gehinnik. Ze draaide zich om meer van schrik dan om haar te zien. 'Fire, wat doe jij nou weer hier?', zei ze met nog steeds een schrik in haar stem. Ze hinnikte zacht en Romance zuchtte. 'Natuurlijk. Ik kan je ook niet tegenhouden als ik al zou willen of wel?' Ze draaide zich naar Nearvus en liep op hem af. 'Nearvus, ik moet je aan iemand voorstellen. Ze staat erop om je te ontmoeten, eigenwijs beest dat ze is.', zei ze en ze hoorde gesnuif achter zich. 'Nearvus, dit is Fire. Fire, Nearvus.' Ze stapte een paar passen naar achteren om Nearvus de gelegenheid te geven. Ze dacht aan de anderen en stelde ook hen voor aan Fire. 'Fire, dit zijn Araguana en Bellingar. Jongens, dit is Fire, een eigenwijze en koppige eenhoorn (met vleugels).'

Nearvus liep met zijn tassen wat gehaast terug. Hij dacht dat hij hem gemist had maar blijkbaar was hij vol raak geweest en een zacht worp was het niet. Weer aangekomen bij het gezeldschap lied hij zijn koffer los en deed zijn schouder tas weer af. Hij stond op het punt om zich te bukken om Bellingar om hoog te helpen en sorry te zeggen, maar Romance sprak plots tegen hem. Hij ging weer uit zijn lichte buiging en deed zijn mond weer dicht. Zijn handen linkerhand balde hij als een vuist en een lichte frons kwam er op zijn gezicht. Wat aarzelend deed hij een paar stappen achter uit. Zijn ogen schoten van het beest voor hem naar Romance naar Bellingar die hij smekend aan bleef kijken. Dat beest omleggen was geen probleem, maar hun ouders hadden het gewaarschuurd dat er mensen hier zouden zitten met huisdieren. Bellingar zou waarschijnlijk ook niet gelijk een slechte indruk achter willen laten. Ze moesten tenslotten nog naar het schoolhoofd. Hij opende langzaam zijn mond en zijn lippen bewogen maar voor een paar tellen kwamen er geen woorden uit. Het lieft zou hij nu zijn spullen pakken en als de wiedeweerga naar de etage zijn gegaan, maar wilde Bell hier niet "alleen" achterlaten. Langzaam kwamen de trillerige woorden 'Bell, hoeveel tijd hebben we nog?' over zijn lippen. Normaal was Near de gene die dat wist, maar uit geheersing wist hij niks meer op te zeggen en dat was het eerste wat er in zijn hoofd kwam.

Wat ruw werd hij omhoog getrokken, vond het toch knap dat de meisjes door zijn uitstekende en bijna perfecte toneelkunsten hadden door gekeken. 'Nou zeg, wat een onhartelijkheid,' pruilde hij, inclusief pruillip en hangende schouders. Voor het effect liet hij zijn hoofd met een droevige zucht hangen. Zijn blik ging naar Romance, toen ze weer sprak. Zijn blik schoot omhoog naar het dier, waarna het meteen vernauwde. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Nearvus naar hem keek, liet hun blikken kruisen met een gerustelling erin. 'Niet veel...' beantwoorde hij zijn broer. Deels om aan te tonen dat de eerste aanblik met het dier al genoeg was Bellingars walging omhoog te laten brengen. Verder dan die eerste blik gunde hij het dier niet. 'Dames, verontschuldig ons. Ik denk dat wij ons moeten melden bij het schoolhoofd, in verband met onze aankomst,' sprak hij, zijn stem wat zachter maar krachtig. Hij greep naar zijn tas, merkte dat zijn hand wat trilde en dat de hitte zich automatisch naar zijn vingertoppen had verspreid. 'Near, kom,' sprak hij tegen zijn broer, waarna hij met een laatste hoofdknik en een knipoog naar beide meiden weg wandelde in tegenover gestelde richting van het dier.

Araguana trok haar hoofd richting het prachtige beest. Romance stond er rustig bij en Araguana ook, maar de jongens leken het precies een beetje moeilijk te hebben met het beest. Araguana deed een stapje vooruit en aaide het beest voorzichtig. Ze glimlachte. Toen Bellingar aangaf dat ze weggingen, knikte ze en zwaaide ze overdreven naar Bellingar en Nearvus. 'Doei jongens!' riep ze kinderachtig. Daarna keek ze glimlachend richting Romance. 'Wat een prachtig beest!' zei ze en ze aaide de neus van het dier. Daarna draaide ze zich om. 'Ik moet nog wat lessen volgen. Ik zie je nog wel een keer!' riep ze, waarna ze dezelfde kant uitging als Bellingar was verdwenen.

Sorry voor korte post. Ik ben het topic uit.

Romance was de hele tijd rustig blijven staan en keek naar Fire. Ze is zo ontzettend koppig. Ze had al gemerkt dat de jongens het niet zo leuk vonden om met Fire samen te zijn en dat snapte ze niet, maar ze vond het aan de andere kant wel fijn. Ze moest zacht lachen en klopte Fire op de hals. 'Zo Fire. Leer je nu eens dat iet iedereen blij is om je te zien. Kun je de volgende keer dan even wachten voordat je jezelf toont?', vroeg ze haar lachend. Fire draaide haar hoofd en keek haar boos aan. Romance haalde haar schouders op. 'Eigen schuld.' Fire sloeg met haar hoef op de grond en snoof hard. Dit kon Romance niet tolereren. ´Fire. Nu is het genoeg geweest.´ De merrie hield op en stapte verontwaardigd een paar passen naar achteren. Ze zag dat de jongens gingen. ´Succes bij het schoolhoofd.´, zei ze tegen hen en richtte zich naar Araguana. ´Dankjewel. Doei!´ Ze draaide zich naar de merrie die nog steeds boos naar haar keek. ´Een stukje vliegen om het goed te maken?', vroeg ze onschuldig en ze schoot de lucht in. Ze zag de vleugels van Fire die zich uitspreidden en haar achterna kwam.