Avalana stond 's morgens op. Het meisje, die altijd zo vervelend deed, keek ook nu zo vervelend en als een bitch richting haar. Avalana vroeg wat het probleem was. Het meisje begon stom te lachen en haar vriendinnen, die waarschijnlijk meelopers waren, begonnen mee te lachen. Avalana keek haar aan en werd bijna kwaad. Dankzij de mitella en het gips zou ze niet goed kunnen vechten. Helaas. Toen werd ze met een smak achteruit geduwd tegen een kast. Het was een onstabiele kast. De kast begon te wiebelen en Avalana wreef met haar goede hand over haar hoofd. Woedend keek ze het meisje die het had gedaan aan. Die keek haar met een big smile terug aan. Avalana werd hierop woedend. Ze deed een paar stappen naar voren. Een ander meisje trok aan haar mitella. Dit deed zo'n ontzettende pijn dat Avalana even doormidden boog. Genoeg om voor een ander meisje haar weer tegen de onstabiele kast te duwen. Avalana voelde de woede en de pijn. Ze deed haar mitella kreunend uit en keek de meisjes toen woedend aan. De meisjes keken haar terug aan. Met een fikse duw, viel het meisje achteruit op een bed, toen Avalana haar goede hand had gebruikt. Avalana grinnikte en keek het meisje boos aan. Daarna liep ze de kamer uit. Ze zag een ander meisje ondertussen het raam openen en haar mitella naar buiten gooien. Avalana trok het niet meer. De laatste treden sprong ze. Een flinke buil op haar hoofd en haar arm die brandde. Toen Avalana het strakke gips een stuk optilde, zag ze dat haar arm rood en opgezwollen was. Ze rende richting het bos. Voor het gevecht had ze zich nog in een jurk, een zwarte, gewringd. Toen rende ze naar een boom. Ze begon te klimmen. Het ging moeilijk door haar arm, maar doordat Avalana veel kracht gebruikte, lukte het haar redelijk goed. Ze ging op een tak zitten. Daarna stroomden de tranen uit haar ogen. Zacht snikkend verborg ze haar hoofd in haar armen, hopend dat Ryan haar niet zo zou zien.