Training

Mudly liep met een spiegel onder zijn arm richting het meer. Het was nog steeds herfst maar de kou hield hem niet tegen. Hij kwam bij de rand van het meer en legde zijn vinger op de spiegel en sprak de spreuk uit. "Exus..." sprak hij kalm en glimlachte. Een zwarte kraaghagedis met blauwe ringen kwam tevoorschijn. Goedendag Mudly, wat kan ik doen? Lang niet gezien trouwens, hoe gaat het. Ik heb gehoord dat je een meisje gered had? Hoe heet ze, ben je verliefd? Zij zou vast als een blok voor je gevallen zijn... sprak er een waterval aan woorden van de kraaghagedis. Mudly grinnikte. "Euh, ja het gaat. Ik heb jou ook lang niet gezien. Ik heb inderdaad iemand gered. Ik heb gehoord dat ze Mizore heet en...verliefd?" sprak hij ineens verbaasd uit. "Daar heb ik niet over nagedacht." sprak hij kalm. Dat is dus een ja zei de hagedis droog. "Dat zei ik niet!..." sprak Mudly. Maar genoeg gepraat, wat kan ik voor je doen... vroeg hij vriendelijk en met een vrolijke stem. "Doe maar iets groots waar ik tegen kan vechten, en zorg er voor dat het de school niet in gevaar brengt, laat het hier bij het meer blijven..." sprak Mudly zijn eisen uit. Is dat alles? Ik dacht even dat je ging zeggen dat je populair zou zijn of dat het meisje werkelijk voor je viel.... zei de hagedis vrolijk en nonchalant. "Ik voel niets voor haar! Voor dat er ook maar iets kon gebeuren was Savador er!..." riep hij. Ai! Savador. Dat is inderdaad een probleem... sprak hij kalm. Okey, je vijand komt er aan.. sprak hij. Mudly knikte. Legde zijn vinger op de spiegel en sprak kalm: Nox. De geest verdween en daarna kwam er een gigantische hand van steen boven het meer uit. Mudly liet zijn hand over de spiegel gaan die weggeflitst werd. Mudly keek naar het grote gevaarte voor hem. Een gigant bestaande uit steen. Hij grijnsde. "Je hebt je niet ingehouden he..." sprak hij kalm. Mudly rende het water op en keek omhoog. "Let's get started..." sprak hij kalm. Mudly zag dat er rotsblok op hem afgegooid werd. "Ice maker: shield !" sprak hij wat luider. Voor dat de rotsblok ook wat had kunnen doen schoot er een schild van ijs voor en zorgde dat de rotsblok kapot sloeg. Mudly strekte zijn arm opzij en grijnsde. Uit het niest kwam er een speer tevoorschijn. Eentje die lichtblauwe kleur had en prachtig versiert was. Mudly zette zich af en sprong recht op de gigant af.

[Voorlopig alleen Mudly en Mizore. Als er meer bij mogen komen dan vermelden we dat.]

Mizore had maar besloten om wat meer buiten het gebouw te gaan. Al dat binnen zitten was geen vordering voor haar gezondheid geweest. Aangezien het herfst was was het nog al koud buiten. Normaal zou ze daar geen last van hebben, maar ze had weer het geluk gehad om twee keer een bijna dood ervaring te hebben gehad in korte tijd. Haar magie was daardoor ook wat afgezwakt. In haar kamer had ze een tijdlang naar haar winterjas gezocht. Zeker een half uur had het geduurd voordat ze hem eindelijk had. Het was een lange zwarte leren jas met bond aan de binnen kant en flink gevoert. Ook had ze een lange dikke wollen paarse sjaal aan. De sjaal had ze over haar neus aan gedaan dat alles onder haar ogen bedekt was met sjaal. Met kleine pasjes zwierde de jas lichterlijk mee. Het waaide lichterlijk en haar haren zwierde heen en weer voor haar gezicht. Een rondje om het gebouw zou voldoende frisse lucht moeten zijn dacht ze. Ondanks dat ze zo flink ingepakt zat had ze het niet warm. Langzaam lief ze langs het meer. Plots kwam er een stenen figuur uit het water. Ze staakte haar lopen en keek met een neutraal gezicht naar het ding. Vanuit de kant zag ze iemand er naar toe rennen en het ding aan vallen.

Een gespreidde hand kwam recht op Mudly af. "Toepasselijk..." grijnsde hij en stak de speer recht in de hand. Trok zich op. Zette zich af via de speer en trok deze los. Hij ging recht op de kop af. Echter sloeg een andere hand hem weg. Mudly stuiterde met zijn rug over het water. Hij vond zijn balans en schoof verder. Hij grijnsde. "Mooie zet..." sprak hij kalm. Ineens zag hij een bekend iemand. Mizore, zorgde er licht voor dat hij opfleurde. Echter richtte hij zich op de gigant voor hem. Hij rende naar de voeten en spreidde zijn handen. Hij rende om een voet die langzaam vastvroor. Hij grijnsde. Hij zou Mizore eens wat laten zien. En misschien zou ze ook wel mee willen doen.

Mizore bekeek hoe Muldy de gigant bevocht. De bewegingen die hij maakte waren soepel en snel. Iets wat zij voorlopig even niet meer kon. Mudly kreeg een knal en stuiderde als een steen over het water haar kant op. Haar ogen vingen die van hem op, maar hij ging weer verder met het bevechten van de gigant. Ze liep wat meer richting de gigant. Ze wist dat ze nu voorzichtig moetst zijn met haar krachten. Maar deze gigant zou eigenlijk kinderspel voor haar zijn. Ze vroeg zich wel af hoe deze gigant hier gekomen zou zijn. Het is niet iets wat je over het hoofd zou zien. Even hoeste ze een paar keer maar liep daana rustig het meer op. Alleen het stukje onder haar schoen bevroor waardoor ze niet door het water heen zakte. Een lichte ijsrand wat te zien rondom haar schoen. Langzaamen lichterlijk onoplettend liep ze naar de gigant toe. Mudly was bezig met zijn voeten bij elkaar te binden. Met een doffe blik in haar ogen bekeek ze de bewegingen van Mudly.

Mudly keek naar Mizore die kuchte. Nu zag hij pas dat ze er redelijk ziek uit zag. Tenminste ze was niet in vorm. Niet dat hij haar ooit in topconditie heeft gezien. Hij heeft haar alleen gezien op de etages en nu. Maar hij kon het aan haar zien. Ineens wilde de gigant Mizore pakken. Mudly slikte. Hij stak de speer in de voet en zette zich wild af. Hij schoot over het water en stopte voor Mizore, draaide zich om. "Ice maker: Shield!" riep hij. Een kristalvormig ijsscherm schoot omhoog en hield de hand tegen. Hij slikte. Mizore zag er van dicht bij nog beroerder uit dan van een afstand. Hij schudde zijn hoofd. "Niet echt verstandig..." sprak hij kalm. Daarna schoot zijn blik naar de gigant. Hij sprong op het punt van de schild. Hij was zijn speer kwijt aan de voet. Als hij hem terug kreeg kon hij hem nog gebruiken. Dat hield alleen nog een sterker schild dan magie over, en een zwaard. Hij liet de boog achterwegen. Mudly sloeg zijn handen tegen elkaar. Hij sloeg hem opzij waarna een lichtblauw tot wit versierd zwaard verscheen. Hij sprong op de vinger en rende over de arm richting het hoofd. Zo werd de aandacht op Mizore op hem gericht en was Mizore voorlopig veilig.

Mizore had niet echt naar de bewegingen van de gigant gekeken. Haar ogen volgde Mudly maar echt tot haar door dringen deed het niet. De sjaar voor haar mond en neus zorgde er voor dat de koude lucht buiten niet in haar longen kwam maar eerst nog wat verwarmt werde door de sjaal. Haar ogen gingen wat groot toen Mudly ineens voor haar sprong. Ze zetten geen stap achteruit maar bleef hem alleen aankijken. Pas toen er een schild voor haar kwam zag ze dat de gigant het op haar gemunt had. Haar ogen keek naar de gigand en zonder er over na te denken kroop het ijs wat omhoog van haar voeten naar haar enkel en stopte iets onder haar knieen. Beiden armen stak ze nu vooruit en met veel kracht kwamen er puntige ijsscherven uit haar mouwen van haar jas geschoten. Bij ieder schot van ijs kwam er een lichte trilling rond om haar lichtbaar. Het ijs bij haar benen was niet sterk genoeg en bij ieder schot ging ze steeds verder naar achteren. Ze mikte op de keel van de gigant. De ijs scherven braken op de keel en op de borst en daar waar ze spatten bevroor het. Net op tijd zag ze dat Mudly naar het hoofd aan het rennen was dus staakte ze haar vuren maar. Ze was nog niet vergeten dat Muldy een bange stap achter uit had gezet toen hij haar ijsvorm zag. Ze lied haar armen weer zakken en het ijs rondom haar been zakte weer weg. Loom draaide ze zich weer om en liep naar de kant toe. Ze was lichtelijk wat duizelig geworden door het gebruiken van haar magie. Met een stamp op de grond aan de kant schoot er een ijsblok omhoog waar ze op ging zitten en vouwde haar armen over elkaren heen waarna ze weer keek hoe Muldy de gigant bevocht.

Mudly keek kalm naar de kop en rende verder. Ineens bevroor de keel en de borstgedeelte. Hij keek snel naar Mizore die nu naar de kant ging. Hij glimlachte. Daarna pakte hij het zwaard en stak deze in de schouder. Het zou te saai zijn om het simpelweg te eindigen. Het ijs had een paar gewrichten bevroren maar deze gingen weer in beweging toen de gigant zijn bewegingen weer gingen maken. Mudly grijnsde. Hij trok het zwaard er weer uit en rende nu naar de kop. Het was wel voldoende geweest. Hij stak in de kop van de gigant die ineens stopte met bewegen. Het werd langzaam water dat weer verdampte. Mudly grijnsde. Hij draaide zich naar het water en maakte een salto. Hij zorgde voor een ijsschijf onder zijn voeten en schoot over het water naar de kant. Hij stapte kalm er af en keek glimlachend naar Mizore. "Mooi werk.." sprak hij kalm en glimlachte.

Mizore volgde met haar ogen hoe Mudly een salto maakte en naar de kant toe zoefde. Haar eeuwe lange emotiloze blik bleef hem aan kijken zonder iets te zeggen. In gedachte tilde ze haar wenkbrouw om bij het horen van zijn woorden tegen haar. Ze had tog alleen maar een paar dingen naar dat ding toe geschoten? een kort bijna onzichtbaar knikje gaf ze hem maar keek daarna weer over het meer. Het meer zag er prachtig uit. De weerspiegeling van regenwolken waren goed er in te zien. De fonkeling die er normaal ook in stond was weg omdat de truerige regenwolk over de zon hing. Mizore had deze regenwolk gemaakt. Langzaam beetje bij beetje. Daar was ze al mee bezig voordat ze naar buiten ging. Ze voelde zich al niet zo lekker en had al helemaal geen zin en die felle zon op haar toet. In haar ooghoeken keek ze naar Mudly. 'Waar kwam dat ding van daan?' Vroeg ze met een droge maar iets wat norse stem. Ze was zowie zo al niet zo aardig aangelegt tegen vreemde mensen, maar haar humeur helpte er nu ook niet echt bij voor die jongen. Medelijden had ze niet met hem, maar ze was ook niet van plan om haar toon te veranderen.

Mudly keek naar Mizore en glimlachte vriendelijk. Haar stem was echter nors wat zijn vriendelijk glimlach zowat in duizende stukjes brak. Hij keek nu neutraal naar Mizore. "Waar het vandaan kwam, Genki!..." sprak hij kalm. "Genki is de oorzaak..." voegde hij er duidelijker aan toe. Hij legde zijn hand op het water. "Exus..." mompelde hij. Een zwarte kraaghagedis kwam er uit en keek met geheven kop naar Mudly. [i]Prr...ben ik weer!..." riep hij uit in zijn altijd vrolijke bui. "Ja weet ik, hij was sterk genoeg, Genki..." sprak hij zodat Mizore gelijk wist dat dit genki was. Mudly stak zijn hand uit waardoor Genki er op kon springen en naar zijn schouder toe kon schieten. Mudly knikte even. "Deze watergeeest, heeft met geholpen..." sprak hij kalm. "Bovendien zou het grote ding geen kwaad gedaan hebben aan de school..." sprak hij er kalm achter aan. Hij glimlachte. Ineens zag hij Genki op zijn achterpoten gaan staan. Diep inademen. "Genki, niet nu..." sprak hij. De kraaghagedis haalde nog dieper adem. "Ik zou het niet doen..." sprak hij. Genki zette toch door en maakte zich klaar om weer een heuse lied te gaan blairen. Dit keer was Mudly hem voor. Deed de mond dicht met zijn wijsvinger en duim en liet met wat water een touwtje er omheen gaan zodat hij niet open kon. De kraaghagedis mompelde wat, waaruit half op te maken was: Ik........krijg.......nog.......pakken.... Mudly grinnikte. "Sorry, hij heeft de nare gewoonte om te gaan zingen..." sprak hij kalm.

Mizore had een klein knikje gegeven toen hij om excuses vroeg. Haar ogen volgde hoe hij naar het water liep en er een kraaghagedis uit haalden. Nu wel zichbaar, trok ze haar wenkbrouw omhoog, maar lied die al snel zakken bij het horen dan Genki een watergeest was. Die les van watermagie had ze bijgewoond. Zelf had ze er ook een of twee, misschien wel meer. Blijkbaar was er een zeldzaam hijd in kikkerwatergeesten en kregen ze daar ruzie om. Met haar emotiloze blik bleef ze het beest aan kijken terwijl Mudly hem toe bleef zeggen dat hij iets niet wilde doen. Haar ogen volgde de beweging van de hand van Mudly toen hij de mond van het hagedis dichtbond. Weer gaf ze een bijna onzichtbaar knikje op zijn uitleg dat de hegdis de nijging had om te gaan zingen. Gelukkig deed hij dat niet anders zou dat beest voor de tweede keer sterven. Langzaam begon het te druppelen van regenwater. Mizore voelde haar eigen treurigheid in het water wat naar bedenen viel. Onzichtbaar, door dat de sjaal voor haar mond zat, glimlachte ze lichterlijk. De regen begon steeds harder naar bedenden te knetteren en het geluid van water wat in het meer viel ging vrolijk door haar oren heen. Door het water werd haar haar naar bedenen geduwd en gingen plat langs haar gezicht hangen. Van de puntjes van de haren droop af en toe een druppel en haar kleine pony bleef lichterlijk aan haar voorhoofd plakken.

Mudly keek naar Mizore en zag dat ze af en toe knikte als reactie. Ze was moeilijk te volgen. Net alsof haar emoties bevroren waren net als haar magie. Hij zuchtte kort onhoorbaar. Hij leek er niet doorheen te komen. Zelfs de actie van Genki hielp niet. De demoon was gefaald. Hij had eerlijk gezegd stiekem gehoopt dat ze het zou zien. Hij dacht kort na. Maar lang de tijd had hij niet want hij voelde en paar regendruppels. Hij keek naar de lucht. Het was toch een droge dag vandaag. Hij maakte cirkels boven zijn hoofd en de druppels leken nu op een plaat te vallen en te verdwijnen. Mudly bleef dus droog. Hij voelde zich ineens triest. Alsof er emotie in die druppels verplaatst was. "Mizore, want zo heet je toch? Ik heb namelijk je naam opgezocht in het register..." sprak hij. "Die verdrietigheid, komt die van jou af?" vroeg hij ineens. "De regen is niet normaal, ze hadden droog weer voorspeld. Dan gaat het regenen. Terwijl jij hier staat. Maar ook nog eens gevuld met droefheid. Het komt van jou af of niet?" vroeg hij kalm om een conclusie vast te stellen.

Mizore bleef Mudly aankijken zonder iets te zeggen of te doen. Met een duw van haar voet draaide ze zich met het gezicht naar het meer toe zodat Mudly nu zijwaardze zicht op haar had. Haar ogen gleden over het meer waar de trieste druppels nu hard in sloegen. Na de eerste zin van Mudly ging het nog harder regenen, maar ze trok zich er niks van aan. De regen over haar hoofd en haar was fijn. De jas het een hoge kraag waardoor de regen niet onder de jas kon komen. Doordat ze zat had de jas haar half blote benen vrijgegeven. Haar paars donker paarse kausen waaren afgezakt naar net onder haar knieen. Het water begon van haar benen naar bendeden te glijden waardoor haar schoenen met de lange kausen langzaam vol liepen. Haar naam was niet zo belangrijk. Ze vroeg zich alleen af of er in dat document ook had gestaan dat ze in de gevangenis had gezeten, maar dat betwijfelde ze aangezien Savador het niet wist voordat zij het tegen hem gezecht had. Toen hij over de regen begon gaf ze weer geen antwoord. Aan zijn woorden te horen wist hij het al en het was voor haar een klein pleziertje dat de gene die in deze regen stonden, op dit moment Mizore en Mudly, hun triest maakte. Zelf had het geen invloed op haar aangezien ze het zelf gecreërd had met haar eigen gevoelens. Wat hakkerig hief ze haar hoofd haar de lucht en keek recht in de wolk waar de regen uit kwam vallen. De druppels vielen in haar gezicht, tussen haar lippen en in haar ogen. Maar ze gaf geen kik en knipperde zelfs niet. De regen die in haar ogen vielen leken haar ogen wel op te nemen als een zwart gat. Alsof er helemaal geen oog zat. Hoe langer ze zo zat hoe harder het ging regenen.

Mudly zijn ogen werden kalm maar je zag duidelijk dat hij niet begreep wat Mizore allemaal deed. Ze was veel te stil. Hij zuchtte kort. "Mizore, zo doorgaan heeft geen nut..." sprak hij kalm. "Je kunt het beste voorbeeld nemen aan Shong, fleur wat op..." sprak hij. "Dat zorgt niet voor een betere omgeving, je zult er zelf ook profijt van hebben..." sprak hij kalm en glimlachte vriendelijk. Daarna keek hij naar het meer. Hij wist bijgod niet wat hij moest doen als hij bij haar in de buurt was. Bang de verkeerde stap te zetten. Hij wist niet wat er in haar om ging, hij zag het niet aan haar. Hij zag totaal niet aan haar of ze droevig was of blij. Ze liet het niet zien. En dat vond hij moeilijk, moeilijk om mee om te gaan.

Mizore bleef stuk naar het meer kijken toen Mudly sprak. Ze moest even lichterlijk nadenken toen hij de naam Shong liet vallen. Al snel schoten de beelden terug van de les die ze bij hem gevolgd had. Die dag had ze prongelijk zijn aquarium bevroren uit reactie van een vis die omhoog gesprongen was. Shong was in tranen uitgebarsten en als een zware crimineel was ze naar Savador gebracht door een Stagaire. Shong was niet z'n held. Dat kon je al van kilometers ver zien, dus een voorbeeld aan hem nemen zat er voor haar niet in. Nadat Mudly klaar was met praten zat ze in haar ooghoeken dat een vriendelijke glimlach op zijn gezicht had. Ze duwde haar hoofd nog verder in haar sjaal waardoor die nu bijna inhaar ogen prikte. Ze lied een diepe zucht door de sjaal heen gaan waardoor er een condens wolk uit de sjaal kwam. 'Er is hier niks om vrolijk of blij om te zijn.' Zei ze gedemt door de sjaal. Haar stem was nog wat ruw doordat haar stem nog niet helemaal genezen was.

Mudly keek kalm naar het meer. Misschien was Shong ook niet de topste voorbeeld. Maar hij zag de weereld wel positief in. Kalm keek hij naar Mizore die zich dieper begroef in de sjaal. Zijn ogen keken naar het meer. Hij schudde zijn hoofd. Zijn blik werd weer naar haar getrokken toen ze zei dat niets een rede had om vrolijk te zijn. "Dat ligt helemaal aan jezelf!...." sprak hij wat fel. "Als je je open zet voor de wereld, als je mensen toelaat dan zal de vrolijkheid vanzelf komen...." sprak hij kalmer maar toch met een vastberaden ondertoon. "Ik dacht ook dat ik nooi vrienden zou maken. Maar waar sta ik nu. Ik sta op school, en ik heb vrienden. Zolang je je open stelt komt alles goed..." sprak hij kalm. "Je afsluiten helpt totaal niet Mizore, en ik hoop dat je dat op een dag inziet..." sprak hij kalm en zuchtte. Daarna draaide hij zijn rug naar haar toe. Ze zou toch niet omgepraat worden, dat wist hij haast zeker.

Mizore gaf geen reactie op zijn felle woorden. Doelloos bleef ze voor zich uit kijken terwijl Muldy tegen haar aan het praten was. 'Dat is jou leven en jou kijk op het leven. De mijne zit er bijna op lijkt wel en ik heb helemaal niks berijkt. Ik zit zelfd nog steeds op school.' Het maakte haar nu helemaal niks meer uit wat hij nu te weten kwam. Zelfs als ze hem haar echte leeftijd zou moeten vertellen, wat ze voor iedereen hier op school geheim had gehouden op Savador na. Mizore wachte even totdat hij helemaal klaar was met praten. Langzaam haalde ze haar handen bij elkaar en begon ruw en hard te klappen. Na een paar keer haar handen op elkaar te slaan lied ze ze weer rusten op haar schoot. 'Gefeliciteerd. Je hebt iets berijk hoor. Je hebt vrienden woehoe. En nu? Wat hebben hun nut in jou leven. Alles wat je wil berijken in je leven moet je zelf doen. Daar helpen ze je niet mee.' Met die woorden had ze waarschijnlijk ook al Mudly's laatste zin beantwoord.

Mudly schudde opnieuw zijn hoofd. "Niet alleen mijn kijk, meerdere mensen denken zo. En daarbij, je bereikt geen ene moer zeg je? Dat ligt ook aan jezelf..." sprak hij kalm. "Sta open voor de wereld en je kunt iets bereiken..." sprak hij er achter aan. Mudly sloot kort zijn ogen en zuchtte. Dit ging dus echt geen kant op. Ineens hoorde hij haar klappen. Hij beet zijn kaak op elkaar en er kwam iets uit waar je uit kon maken dat hij licht geërgerd werd. Hij hoorde haar woorden en zijn ogen werden furieus. Hij greep haar kraag vast en trok haar naar zich toe. "Je kunt zeggen wat je wilt. Maar zo iemand als jij zal nooit inzien wat een vriend doet, wat een vriend voor iemand kan doen zonder ook maar een simpel woordje te zeggen of simpel dingetje te doen! Ze lachen met je als je op de top van de berg staat! Ze lopen zwijgend naast je als je door een dal gaat! Maar ze zijn er voor je!" schreeuwde hij. "En zolang jij dat niet inziet, zul je ook geen klap bereiken. Zolang jij denkt dat je de wereld in je eentje aankan zul je niets bereiken. Savador! Zelfs Savador heeft wat bereikt. Maar wie heeft hij daarvoor?! Diva! En de heer van het duister!" riep hij tegen haar. Daarna liet hij haar ruw los en draaide zijn blik naar het meer. Hij wist de naam van het heer van het duister niet maar ze wist wie hij bedoelde. "En jij? Wie heb jij? Zoals je zegt! Niemand, alleen jij en de miezerige regen die nu naar beneden valt!..." sprak hij fel.

Mizore luisterde naar zijn woorden maar ving niet op wat hij zei. Ze wist zelf dat het niet aan haar lag en een buitenstaander kon dat haar helemaal niet vertellen. Hij wist niet wat ze had doorgemaakt. Nadat ze haar woorden gezecht had moest ze gaan staan om niet omvergetrokken te worden van Mudly die haar bij haar kraag pakte. Bij zijn laatste woorden liep er plots een traan uit haar oog die in de sjaal viel en als een spons opgezogen werd. Ze bleef roerloos staan ook nadat hij haar los had gelaten. Savador had ongeveer wel berijkt wat hij wilde hebben. Hij had een vrouw kinderen en zelfs een school waar hij de macht over had. Het enigste wat zij nog had was Savador die haar niet wilde, alleen maar als nichtje en meer niet. Ze wist zelf niet eens wat ze wilde bereiken. Haar doel was eerst geweest om haar thuisstad over te nemen maar dat was op haar 18e mislukt. Haar blik gleed naar de grond en zei voor een tijdje niks. Bijna geluidloos ging ze weer terug zitten en lied een kleine zucht ontsnappen. 'Jij hebt makkelijk praat. Je hebt een veel makkelijker leven gehad als ik. En je bent ook nog veel jonger met veel dromen. Mijn dromen zijn in duigen gelopen, maar dan ook echt allemaal.' Ze keek hem niet aan en bleef maar naar de grond kijken. De woorden die ze nu zei waren eigenlijk haar gedachtens en zelf had ze niet echt goed door dat ze dit nu hard op zat te vertellen. Met haar naden deed ze even haar kraag weer goed die Mudly scheef had getrokken en bleef rustig op het ijsblok zitten.

Mudly keek naar Mizore en had de traan niet gezien. Hij keek naar het meer. Hij voelde zijn hand langzaam tot een vuist ballen. "Je denkt misschien dat ik het makkelijk heb gehad als jongentje? Dat ik alles had wat ik maar wilde? Nee, fout. Ik en mijn ouders waren straat arm. We hadden net genoeg voor de huur en wat eten. Maar dat kwam omdat ik bijverdiende. Als 13-jarig jongentje op straat acteren is verevelend en hard. Ik heb maar weinig gehad wat veel jongeren hadden. En kijk waar ik sta! Op een school! Ik doe een studie tot dokter!. En als ik een blik in de toekomst kon werpen. Weet je wat ik zie! Ik zie mij als een dokter in de ziekenzaal hier werken of op een ziekenhuis! Ik zie mijzelf succesvol in het leven staan met een vrouw en kinderen. En ik zie JOU hier aan het meer treuren omdat je nog steeds niets bereikt hebt!..." sprak hij. "Je geeft op! Te snel. Teveel dromen zijn voor jou in duigen gegaan zeg je? Dan maak nieuwe dromen nieuwe ambities en laat deze wel succesvol uitkomen!..." sprak hij. "Wanneer ik me volharde, en mezelf tot het uiterste dreef, gebeurde er goede dingen. Als je opgeeft....je dromen....alles....is over!..." sprak hij fel en schudde zijn hoofd. "Mizore, hoe slecht je verleden ook geweest mag zijn. Je kunt er niets aan veranderen. Wat daar ligt..." sprak hij terwijl hij wees naar de horizon. "Je kunt je toekomst wel beïnvloeden. Je kunt of hier wegkwijnen bij de dingen die je zou kunnen hebben maar denkt nooit te halen. Of je kunt opstaan en er wat aan doen. Wat van je toekomst maken! Die keuze ligt bij jou! En niemand anders!..." sprak hij en keek weer naar het meer.

Mizore bleef doelloos naar de grond staren en zag niks van wat Mudly deed. Ze luisterde naar zijn woorden die voor haar nutteloos waren. Net op het eidne van zijn zin stond ze op en zetten een paar stappen zijn kant op. Ze haalde haar hand uit en sloeg met vlakke hand tegen zijn wang aan. Een harde pets was te horen. Met een kwaad gezicht bleef ze hem aan kijken terwijl zijn wang rood werd. 'Ik heb geen dromen meer.' En ze draaide zich om en liep naar de rand van het meer. Tijdens het lopen veranderde de regenbui naar een sneeuw bui en langzaam dwarrelde de sneeuwvlokken naar beneden. Zodra ze de grond hadden geraakt verdween het alsof het er nooit was geweest. De sneeuw bleef alleen op Mizore hangen. Met een kwaad gevoel zakte ze neer bij het meer en zat nu aan de waterkant op haar hurken. Wat wilde hij nu van mij? Ze sloeg haar armen om haar knieën heen en staarde naar het water.

Mudly was uitgepraat en keek naar het meer. Toen Mizore opstond keek hij op en richting haar. Had ze zich toch bedacht? Het antwoord kwam al snel kennelijk niet want hij kreeg een klap met de vlakke hand in zijn gezicht. Hij hoorde haar woorden en beet zijn kaken op elkaar. Hij balde zijn vuist van woede. Je zag het licht opgloeien. Daarna keek hij naar Mizore die op haar hurken ging zitten. "Je hebt geen dromen, juist omdat je je niet openstelt aan de wereld om je heen..." zei hij kalm en draaide zich toen naar het schoolgebouw hij had geen behoefte om nog langer te blijven. Mizore was koppig, te koppig vond hij. Hij zuchtte stopte zijn handen in zijn zakken en keek naar het gebouw dat er in de winter vredig bij lag. Hij zweeg en keek niet meer naar Mizore. "Je bent geen slecht persoon, maar dat maakt je gedrag jou wel..." sprak hij kalm.

Mizore bleef gehurkt zitten en rolde met haar ogen. Langzamer hand begon ze hem een beetje beu te worden. Wat ruwstond ze weer op en draaide zich om. 'Wat wil je van me? Oke je hebt men leven gered. Hoe wil je dat later doen. Iedereen die je geholpen hebt komen opzoeken en blijven volgen om te kijken hoe het met hun gaat en om te kijken of je ergens mee kunt helpen.' Naarmate ze sprak begon ze haar stem steeds meer te verheffen. 'Hoe weet jij nu of ik een slecht persoon ben. Je weet men verleden niet en je kent mijn pijn niet.' Ze voelde haar ijsvorm weer opborrelen maar ze zat het tegen te houden. Als ze nu in die staat zou komen wist ze niet of Mudly dit levend zou overleven. Eigenwijs sloeg ze haar handen over elkaren heen en bleef hem hem een streng gezicht aan kijken.

Mudly keek om toen hij Mizore hoorde praten. Opnieuw eigenwijs. Hij schudde zijn hoofd opnieuw. Hij draaide zich om. Zoals gewoonlijk was ze weer eens koppig. Hij zweeg een tijdje en zuchtte toen. "Ik zeg wat ik zie, meer niet..." sprak hij. Hij stak zijn hand op en wuifde hem opzij. "Ik heb alles geprobeerd. Ik laat het aan jou over. Je bent té.....anders om het in te zien..." sprak hij en zuchtte kort. "Ik heb je leven inderdaad gered, en ik wil niets van je. Maar mensen in problemen zie ik niet graag!..." sprak hij ineens met verheven stem. "Je staat niet bij mij in het krijt! Want ik zou het zo weer doen als het nodig was!..." riep hij richting haar. Een beetje dankbaarheid was wel terecht. Hij schudde zijn hoofd. "Ik geef het op. Je kunt van mij part alleen blijven..." mompelde hij toen hij uit haar richting liep.

Mizore luisterde naar zijn woorden zonder maar een spier te vertrekken. Pas toen hij weg wilde lopen stamte ze met haar voet op de grond waardoor er een half ronde ijsmuur met sterke ijspegels richting hem stonden waardoor hij verplicht werd om te stoppen. Doordat het half rond was kon hij er ook niet gemakkelijk om heen lopen. 'Je weet men verleden niet. Je weet men Leeftijd niet. Je kent me niet. Maar als je me zo graag wilt helpen wil ik dat wel eens zien. Veel mensen hebben het geprobeerd maar gefaald. Ik kan een poging wagen om me te werken maar verwacht niet te veel van me. Zolang je dit stil houd tegen anderen wil ik je best men levens verhaal vertellen maar hou er rekening mee dat het veel tijd gaat kosten.' Bijna gelijk nadat ze het gezecht had had ze er al spijt van. Woede was nooit een goed ding voor haarzelf geweest. Het sneeuwen stopen en de sneeuw die op Mizore was gevallen verdween ook. Echter bleef de grijze wolk in de lucht wel hangen.

Mudly stopte net voor een scherpe punt die zijn richting op stond. Hij tikte er tegen. Onmogelijk om te smelten. Teveel van haar magie was er in verwerkt. Mudly draaide zich weer hoofdschuddend om. "Je levensverhaal, je leeftijd noch je verleden kan ik wat mee..." sprak hij kalm. "Het enige waar ik wat mee kan is dat jij je instelling veranderd en anders gaat denken. Zolang dat niet gebeurd kan ik je niet helpen..." sprak hij kalm en keek naar Mizore. "Je levensverhaal, het zal vast moeilijk zijn. Maar ik durf te wedden dat wanneer je het verteld hebt dat het geen klap veranderd aan wat ik kan doen. Het enige wat ik nodig heb is jou inzet om de wereld anders te bekijken dan je nu doet..." sprak hij zuchtend. "Ik weet het, ik ben er zelf ook doorheen gegaan. Het is niet makkelijk. Ik zag zelf eerst de wereld als een oneerlijke plek. Een plek waar alleen ik arm was en de rest welvarend. Later kwam ik er achter dat door zelf er iets aan te doen je de wereld eerlijk kunt maken. En dat is alleen door anders te denken. Doordat ik een andere blik op de wereld om me heen kreeg veranderde het..." sprak hij kalm. "En dat geld ook voor jou. Je moet de wereld anders leren zien..." sprak hij. "Je verleden, leeftijd en levensverhaal. Het kunnen factoren zijn die dit belemmeren. Maar ik hoef ze niet te weten om dat te zien. Dat zie ik gaande weg wel." sprak hij kalm.

PROFILE MAGICIAN

» Just another day for training.
» RPG-Training FAQ
» Training on a beautifull day.
» Training.. Alone
» Training......alone?

Training

Training

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen