Training

Mizore bleef hem aankijken toen hij zijn lange zinnen vertelde. Haar woede borrelde steeds meer op naarmate hij praten. Andere kijk op de wereld? Dat was vrijwel onmogelijk. Ze heeft geen dromen of iets en dat wat ze wil berijken gaat niet omdat die persoon al bezet is en een hele familie heeft. Haar ogen rolden in de kassen van haar schedel. De ijsbarikade schoof terug de gond in en Mizore draaide zich om. Met wat lichterlijke stampende passen liep terug naar hem neer en zei 'Dan zul je me nooit kunnen helpen. Mijn kijk op deze wereld is al tientallen jaren zo en een kleine jongen zal dit niet kunnen omkeren of veranderen.' Met kracht stak ze haar handen in haar jas en bleef naar het meer kijken. Haar ogen waren van paars naar lichtblauw verkleurt en ze voelde haar handen tintelen.

Mudly zijn ogen keken naar Mizore en zag haar ogen rollen. Hij merkte dat de ijsbarricade verdween en nu rolde hij met zijn ogen. Hij stopte zijn handen in zijn zakken. Hij liep wat uit haar richting en stopte op het moment dat ze verder praatte. "Hmmm, dan zij het zo. Als ik je dan niet kan helpen, en je wilt het niet eens proberen, dan doe ik het ook niet..." sprak hij. "Het heeft geen nut om iets te proberen als degene het zelf al opgeeft zonder ook maar begonnen te zijn..." sprak hij kalm en liep weer uit haar richting. Hij schudde zijn hoofd. Hij had haar verkeerd ingeschat dat merkte hij nu wel.

Mizore zag nadat zij met haar ogen gerold had dat Mudly met zijn ogen rolden. Haar oren spitste zich toen hij weer sprat terwijl hij zich van haar verwijderde. De laatste zin schoot net bij haar in het verkeerde keelgat. Abrubt veranderde ze in haar ijsvorm en draaide zich om. Met een freselijk grote trugkracht schoot ze ijsscherven richting zijn rug. Alle drie waren raak waardoor Mudly gelijk verstijfd stond. Haar rechter ijsklauw veranderde in een lang zwaard. Met nijdige stappen liep ze zijn kant op. Met een zachte por stak ze Muldy net niet in zijn rug, maar als hij zich zou bewegen zou het zwaard zo door zijn lichaam boren. 'Ik geef niet op, Ik heb alleen geen doel.' Met haar linkerhand greep ze langzaam zijn keel vast. Ze voelde zijn slagarder verradelijk in haar hand kloppen. Met het uiteinde van haar klauw maakte ze bloedende krassen in zijn nek. 'Misschien had Savador geleik en zou ik een goed woordje met hem moeten spreken dat jij hier van school af gaat. Veel nut blijk je toch niet te hebben en tegen mijn ijskrachten kun je niet. Daar ben ik veel te lang in getraind geweest.' Haar sjaal iets naar beneden gezakt zodat het nog maar net op het puntje van haar neus hing.

Mudly zijn ogen stonden kalm en hij hoorde iets van ijs. Voor hij zich om kon draaien stond hij vastgenageld. Hij grijnsde. Alles ging snel snel voor Mudly. Maar hij had al een tegenaanval in gedachten en inmiddels ook al uitgevoerd. Hij grijnsde en keek met strakke blik naar Mizore. Uit het water van het meer kwam een bobbel. Vormde zich tot Mudly en deze keek kalm naar Mizore. "Dan zal ik je wat zeggen..." sprak hij. "Je zegt dat je geen doel hebt? Maak er dan een..." sprak het water die nu een vaste vorm aan nam. De Mudly die vastgenageld stond was in ijs veranderd. Kalm keek Mudly naar Mizore. "Ik heb geen intentie tot vechten, dus dat doe ik niet..." sprak hij kalm. "Maar als je zo door gaat, dan zal ik geen keuze hebben dan mezelf te verdedigen. Je spreekt maar met Savador, zolang ik leef en hier vrienden en familie heb, zal ik niet van deze plek gaan.." sprak hij kalm. "En waarom niet? Omdat ik het als doel heb! Er voor mensen zijn! Met name mijn vrienden en familie!..." sprak hij kalm maar met vastberaden ondertoon.

Mizore stond Mudly vast te houden dacht ze. Totdat een stem achter haar dezelfde was als Mudly. In haar ooghoek zach ze dat de gene die ze vast had van ijs was. Met een ferme kneep en steek barste de ijsmudly in millijoenen stukken. Met een ruk draaide ze zich helemaal om en op Muldy af. 'Kun jij nu nooit die irritante mond dicht houden?' Ze had niet eens naar zijn woorden geluisterd. Onder het lopen vernaderde haar ijszwaard weer naar kauwen. Plots bleef ze staan en haar gezicht zakte naar onderen waardoor ze naar de grond keek. 'Zo simpel is het niet.' In een flits stond ze achter hem, maar de Mizore voor hem stond er ook nog. Weer in de zelfde houding als toenstaks met het zwaard in zijn rug en haar klauw om zijn nek. 'Met wie ik praat zorg ik wel voor.' Ze kneep nu half de keel van Muldy dicht waardoor het bijna onmogelijk was voor hem om fatsoenlijk te antworoden of te praten. Meer mizore's kwamen naar boven. Allemaal zagen ze het zelfde er uit en hun handen stonden op hem gericht klaar om ijsscherven af te vuren als hij zich zou bewegen of ergens anders op zou duiken.

Mudly had zich klaar gemaakt voor een mogelijke aanval maar dit ging te snel. Opnieuw een zwaard in zijn rug en meerdere Mizore's om hem heen. Hij stond op het meer. Dus zijn element was in zijn voordeel. Ze gebruikte over het algemeen alleen ijs. Ook een voordeel, Mudly kon beide vormen en waterdamp zat er ook nog bij. Kalm dacht hij na. Dit moest wel uitkomen tot vechten. Het kon niet anders. Hij sloot zijn ogen. Concentreerde zich op de damp achter zich. In een flits zat er een ijslaag tussen het zwaard en zijn rug. Mudly spreidde een hand waardoor er een speer tevoorschijn kwam. Hij stak deze tussen de klauw van Mizore en zijn keel waardoor een lichte snee in zijn nek kwam te staan. Het was niet hevig maar je zag het wel. Hij duwde zich tegen de muur en langzaam duwde hij de arm verder van zijn keel af door tegen de speer te duwen. Hij merkte dat de scherpe klauwen nog meer krassen achterlieten op zijn nek maar dat deerde hem nu niet. Eerst zich los maken. Op het moment dat hij de kans zag zette hij zich af en rende op de eerste de beste Mizore af. Uit het niets haalde hij dezelfde speer. Maar ook een schild. Deze breidde zich uit tot een onzichtbaar krachtveld voor magie. Een nadeel, het was tijdelijk. Hij zette zich af zodat de Mizore's onder hem kwamen. In de lucht vormde hij een ijsschijf en zette zich er tegen af. De ijsschijf zou bij Mizore neervallen. Er op was altijd beter, maar zo accuraat was het niet. Hierdoor sprong hij wat verder. Hij draaide zich om, nu stonden alle Mizore's voor hem. Hij liet het schild verdwijnen. Een voordeel, hij zag nu de aanvallen aankomen. En hij had het meer achter zich. Het water van het meer ging langzaam omhoog waardoor hij het paraat had wanneer nodig.

Mizore zag dat hij ineens een speer vast had. De tegenkracht die ze moest zetten zodat de speer haar klauw niet weg kon halen was mislukt maar het was haar wel gelukt om een snee in zijn keel achter te laten. Haar emotiloze geschicht kreeg een grote glimlach waardoor de sjaal van het puntje van haar neus afgleed en zo haar panise glimlach onthulde voor Mudly. Alle mizore's keken hem nu zo aan. Hun ogen volgde de beweging van Mudly, maar ze schoten niet. Ze hadden al lang door dat er een bescherm schild om hem heen zat. Mizore's voeten begonnen te tintelen. Het water stond nu onder controle van Muldy. Onder de voeten van alle Mizore's kwamen nu schijven van ijs. Mizore's ogen gleden even naar een oplossing om hem nu nog klem te zetten. Een schild was slim maar niet zo handig. Vlug telde ze de hoeveelheid copies die ze nu had. 10 copieen, incluzief zichzelf. 5 van de mizore's verwenen en kwamen achter Muldy weer te voorschijn. 'Geef het op. Het is nutteloos. Over een paar minuten ben je een ijsklontje.' Spraken ze allemaal in koor tegelijkertijd met de zelfde monotone stem.

Mudly zijn ogen keken naar Mizore en merkte dat de helft verdween. Zijn ogen verwijdde zich weer op het moment dat deze achter hem bleken te staan. Mudly grijnsde. "IJsklontje? Ik.? Kom op..." sprak hij kalm. "Het enige wat ik net probeerde was je te helpen..." sprak hij. "Jap, ik heb spijt, dat ik uberhaupt je leven gered heb..." sprak hij kalm. "Zou me een hoop moeite hebben gespaard..." sprak hij kalm. Hij keek kalm naar de Mizore's. Dit was een foute boel. Hij wilde haar nooit in deze vorm krijgen. Hij zei het eerder om haar te motiveren dan om haar boos te maken. Pff, vrouwen, ze vatte altijd alles verkeerd op. Mudly liet de speer verdwijnen. "Nu en vijf minuten..." zei hij denkend. "Vijf minuten.." sprak hij nogmaals. "Inmiddels vier minuten...." mompelde hij. "Dat kan ik wel overleven..." zei hij ineens kalm en schoot het meer op. Hij voelde van binnen zich vreemd worden. Alsof iets in hem zat. "Exus...." sprak hij kalm. De kraaghagedis kwam weer tevoorschijn. "Bijt in me en check of er iets mis is met me...ik voel me vreemd.." sprak hij. De kraaghagedis beet kort waarop Mudly kort zijn ogen dicht kneep. "Nope, niets aan de hand..." sprak de hagedis. "Dan hoop ik dat je het niet mis hebt..." sprak hij en knikte. "Nox..." sprak hij waarop de hagedis verdween. Hij rende door. Hij was hierbij misschien in het voordeel. Mizore bestond uit een deel van ijs, wat zwaarder was dan een mens.

Mizore bleef geconeentreerd kijken naar hoe Muldy nu in het midden van de 10 Mizore's stonden. Ze had nu 10 aanzichten op hem. De kraag hagedis kwam weer te voorschijn en beet hem in zijn nek. Ze hoorde dat hij zei dat er niks mis was. En even lachte ze in haar hoofd. Stom beest. Zodra hij het op een rennen zetten rende iedereen mee in een cirkel om hem heen. 'Je verdoet je tijd. Als je stil staat heb je langer te tijd en kan ik het nog weg halen als je er om smeekt.' Mudly had net allemaal wel stoere praat maar als het op vechten uit komt kan hij niet veel blijkbaar. Ze schoot wat stukken op de grond zodat de weg die hij rende glad werd.

Mudly merkte dat de cirkel nu echter mee ging. Hij zuchtte. Stopte en dacht kort na. Dit was slecht. Waar had ze het over? Weghalen? Mudly's zijn ogen richtte zich op een willekeurige Mizore. Zag dat ze de weg voor hem glad trachtte te maken. Hij schoot een andere kant op. Echter merkte hij dermate dat dit geen zin had. Kalm stopte hij met rennen. En zakte door zijn knieën. Hij ging kalm in kleermakers houding zitten en sloot zijn ogen. Hij probeerde zijn ademhaling op controle te krijgen. Het was iets in hem. Hij concentreerde zich op zijn lichaam. Alsof hij een totale check-up deed. Hij ging langs zijn tere lichaamsdelen. Totdat hij bij het hart kwam. Nietige ijsdeeltjes gingen er doorheen. Eveneens kleine deeltjes gingen door zijn lichaam. Hij slikte. Dit was niet goed. Als hij niet oppaste kon ze hem van binnenuit... hij wilde er niet aan denken. Kalm stond Mudly op. "Dus dit verdien ik?" mompelde hij. "Ik probeer je aan te sporen een doel te stellen, je pit in te praten. Ik probeer je de juiste gedachten te geven. Ik geef je tips.. En dit krijg ik er voor in de plaats. Een hoop ijs in mijn lichaam?" sprak hij. "Serieus, Mizore, ik had veel achter je gezocht, maar dit?" sprak hij er achter. "Je bent nog lager gezakt dan dat ik ooit van je heb gedacht..." sprak hij kalm en keek toen naar de lucht. Hij wist dat ze met 10 kopieën was, ze kon de focus sterker maken. Hij kon trachten het ijs in zijn lichaam te laten smelten, maar dit kostte energie, en daarbij zou ze hem binnen no-time doorhebben. Hij zuchtte. Hij zou eveneens niet op zijn knieën gaan voor Mizore, niet meer naar wat ze hem geflikt had.

Mizore bekeek hoe hij nietige pogingen deed om te vluchten. Nadat hij eindelijk stopte en ging zitten was het haar kans. Net zo snel als ze van te voren deed schoot ze bij hem. Dit keer voor hem en gaf hem een flinke duw zodat hij hard op de grond terecht kwam. In een snelle beweging ging ze op hem zitten. Met een ijsklauw om zijn nek en haar rechter klauw wat weer terug veranderd was in een zwaard gericht op zijn hard. Haar voeten plaatste zich aan de binnenkand van zijn benen en dwong deze zo ver mogelijk naar de buitenkant te duwen. Voor de zekerheid kwam er een ijslaag van haar over hem heen zodat hij nu helemaal niks kon. 'Jou woorden maken mij niks uit. Ze hebben geen waarden voor mij. Net zoals ik geen waarde voor jou zou moeten hebben. Ik heb je je kans gegeven. Jij stote het af. Dit is je eigen schuld. Je eigen faal. Schuif het niet op mijn persoonlijkheid af om je zelf er van te overtuigen dat het jou schuld niet was.' Ze kneep zijn keel steeds strakker dicht. 'Als je wilt weten wat er met je lichaam is. Dat is heel simpel. In de snee in je keel zijn stukjes ijs van mij in gekomen. Ze zitten nu helemaal versprijd in je lichaam. Iedere spier en idere orgaan kan ik nu voelen wat ze doen of wat ze gaan doen. Je hebt geen kansen meer. Heef het op en smeek om je leven. Dat is nu mijn doel.' Ze speelde een psygologiesch spelletje met hem. Hij wilde dat ze een doel kreeg. Nou die had ze nu. Even verwakte ze haar grip op zijn keek zodat hij antwoord zou kunnen geven maar hij lag nog steeds vast zodat hij geen kant op kon.

Mudly's ogen schoten open toen ze tegen hem aan schoot. Hij viel naar chteren en ze ging op hem zitten. Een ijslaag over hem heen maakte het zo dat hij niet meer kon bewegen. De kou deed hem niets. De adrenaline hield hem warm genoeg. Zijn ogen keken naar Mizore en keek kort naar het zwaard dat op zijn hart gericht was. De eens zo vriendelijkheid die hij voor Mizore had gevoeld, was in een klap verdwenen en had plaats gemaakt voor woede en wraak. Zijn ogen keken neutraal in die van haar. "Mijn fout?" mompelde hij. "Nogmaals, ik sprak zo tegen je om je te laten inzien dat je gedachten gang verkeerd....wacht doel?" mompelde hij. Hij schudde moeizaam zijn hoofd. "Als je zulke doelen stelt dan zit je binnen notime zonder een doel. Ik kan ook wel als doel stellen om een ijspegel te maken, maar dat is zo gefikst..." sprak hij. "Maar smeken om mijn leven? Waarom? Omdat ik iemand probeerde te helpen die het verkeerd inzag. Die het verkeerd opvatte bij wat ik zij." sprak hij kalm. "Nee, ik ga niet smeken..." sprak hij kalm. Zijn ogen waren strak gricht op die van haar. "Je hebt het niet eens in je om mij te doden." sprak hij kalm.

Mizore bleef hem droog aan kijken met haar blik terwijl hij sprak. 'Je weizen van spreken help niet bij iedereen zoals je nu wel merkt. Als je men dosier beter had gelezen had je dat toch wel moeten weten.' Haar hand zette weer meer kwacht op zijn keel. 'Ik jou niet durven doden? Een poging tot lachen is waarde loos. Het is te merken dat je me echt totaal niet kent.' Ze trok een mondhoek wat fals omhoog. 'Men eigen moeder durven vermoorden en dan een verdelende kleine jongen niet durven? Geef me één goede reden. Waarom.' Haar stem was fals en gemeen. Met het zwaard drukte ze steeds harder op zijn borst en was al door zijn shirt heen en maakte nu een snede in zijn borst. Ze voelde zijn bloed aan haar zwaard Langzaam duwde ze het steeds verder door het vlees heen.

Mudly keek naar Mizore en hoorde haar woorden. Hij zweeg. Voelde de snee. Dit ging te ver vond hij. Het water in zijn omgeving begon te dampen. Zijn ogen hield hij gesloten bij de korte pijn die hij voelde toen ze een stukje door zijn huid stak. "Ijsdeeltjes in mij leten jou weten wat ik doe..." sprak hij kalm. "Maar ijs kan smelten..." zei hij en opende ineens zijn ogen. "Dragon's breath!..." sprak hij waardoor een vlam naar haar schoot vanuit zijn mond. Vuur wikkelde zich langzaam om Mudly waardoor hij lossmolt. Hij greep haar nu bij haar keel en duwde haar van hem af. Het zwaard had hij opzij geduwt zodat het niet verder in zijn borstkas zou duwen. Het water om hem heen begon te koken wat er voor zorgde dat er ijs onmogelijk op zou kunnen blijven standhouden. Zijn armen hadden vlam gevat en zijn borstkas was iets donkerder geworden van het bloed. Zijn hart was niet verwond maar de pijn die hij er door kreeg was duidelijk te zien.

Mizore voelde hoe de ijsdeeltjes moeite kregen met in zijn bloed te blijven. Dat wat het vuur wat hij bezat. De plotse vuurbaal die naar haar gezicht kwam moest ze met een snelle draai ontwijken waardoor haar ijsharen nu de val tegenhielden. Ze draaide trug. De plotse vuurbaal had haar uit everwicht gehaald en ze voelde een hand om haar keel. Haar zwaars was aan de kand geslagen en haar klauw had zijn keel los gelaten. Mudly lied nu ook haar keel los en stond op. Rustig bleef ze op dr grond liggen. 'Jij bent hier de gene die niet terug durft te vechten. Het maakt niet uit wat ik met je zou doen. Mij pijn doen zou je toch nooit doen.' Ze had haar mondhoek weer ontspannen en bleef hem aankijken vanuit haar liggende pozietie. Bijna onzichtbare kleine beweginkjes maakte ze met haar ijsklauw waardoor er een sliert water uit de grond kwam. Als een tentakel van een inkvis sloeg het plots om zijn enkel en ze gaf er een ferme ruk aan waardoor Mudly viel.

Mudly had een blik in zijn ogen die niet veel goeds voorspelde. Hij sloot zijn ogen en schudde zijn hoofd. "Tot voor kort niet..." sprak hij kalm. Ineens werd hij omvergetrokken. In een reflex kwam er uit een vlam een zwaard en sneed de tentakel door. Hij stond met moeite op maar het lukte. Het zwaard veranderde in een rode speer. Hij liep naar Mizore die nog steeds in een liggende positie zat. Hij keek nijdig naar haar. Hij stak zijn arm omhoog op de punt van de speer vormde zich een vlam en stak naar beneden. De bovenarm van Mizore werd doorboord. "Onderschat me niet. Niet wanneer ik bijna van het leven wordt beroofd..." sprak hij. "In tegenstelling tot jou heb ik een drijfveer. Vrienden en Familie. ZOnder dat is zelfs de krachtigste magician niet opgewassen tegen iemand met een drijfveer..." sprak hij kalm. Beangstigend kalm. Een zwaard kwam tevoorschijn in zijn hand en hij richtte het op haar keel. "We kunnen dit stoppen en vergeten. Of je kunt tegenstribbelen en ik zal niet terughoudend zijn..." sprak hij kalm.

mizore keek toe hoe Muldy een flinke smak op de grond maakte en weer moeilijk op stond. Voor een klein moment moest ze lachen in haar hoofd, maar dat was niet te zien aan de buiten kand. Emotiloos bleef ze hem aankijken vanuit haar liggende positie. Door het opstaan kon ze zien dat Muldy bijna uitgeteld was. Ze lied de andere Mizore's verdwijnen zodat alleen zij die op de grond lag nog over bleef. Muldy stak de speer in haar bovenarm, maar ze had nog geen kik of spier vertrokken. Dit was ze wel gewend, pijn. Jaren lang hadden ze haar gemarteld in de gevangenis dus dit stelde helemaal niks voor. Als je het zou moeten vergelijken leek dit voor haar eerder alsof ze een prikje kreeg. Haar zwaard veranderde terug naar de normale ijsklauw. Op een normaal tempo legde ze haar klauwen achter haar hoofd. Door de beweging werd de speer meegewogen en een klein stukje gedraaid. Het prikte misschien een beetje, maar dat was makkelijk te negeren. 'Als mijn leven toch zo doelloos is. Als ik dan toch geen drijfveer heb. Waarom vermoord je me dan niet? Of durf je het inderdaad niet?' Haar gezicht vertrok naar een false glimlach. Uitdagend om te kijken hoe ver Muldy zou gaan.

Mudly keek vanonder zijn lokken kwaad naar Mizore. De lucht om hem heen was warm en dat zeg je aan de golvende bewegingen die het maakte. Kalm zakte hij door zijn knieën terwijl hij de speer vast bleef houden. Hij keek haar strak aan. "Nee, het feit dat ik het niet durf speelt hier niet mee..." sprak hij kil. "Het is meer het feit dat ik het niet wil. Ik kan je vermoorden net zoals je zegt. Ik kan het leven van je wegnemen. Maar mocht ik dat doen, ben ik net zo slecht......als jou..." sprak hij kalm en stond toen weer op. Hij trok de speer er ruw uit. Daarna ging deze op in een vlam. "Ik ben niet zoals jou, ik weet hoe het kan zijn om mensen in je leven te verliezen. En om eerlijk te zijn, gun ik het jou noch Savador noch ieder ander die ik haat..." sprak hij kalm. "En waarom niet? Omdat ik niet zoals jou ben, Mizore..." sprak hij en draaide zich om. Ineens vatte hij vlam. Kreeg vleugels en sloeg deze omlaag. Hij steeg kalm op. "Ik laat het hierbij, ik ben beu om nog meer energie te verspillen aan jou..." sprak hij kalm.

Mizore keek naar hoe hij naast haar op zijn knieen ging. De woede die hij had was duidelijk te zien nu. Voor haar eerder plezand als angstaanjagend. In de zelfde houding bleef ze liggen en keek hem aan. Ze rolde met haar ogen en keek hem daarna wat feller aan. 'Noem me zoals je wild.' De speer werd ruw uit haar arm gehaald waardoor er even meer bloed uit kam. Weer vertrok ze geen spier of gaf een kik. 'Als je iemand vermoord ben je nog niet slecht. Alleen jammer dat je krachten op zijn.' Ze bekeek hoe Muldy vlammende vleugels kreeg en weg stoof. 'Uitslover.' mompelde ze tegen zichzelf. 'GA MAAR EEN MIDDAGDUTJE DOEN, ZUL JE WEL VAN OP KNAPPEN.' Schreeuwde ze hem na. Houterig stond ze op en een diepe zucht verlied haar lippen. 'Agja, ik heb ook weer getraint, niet dat het z'n spektakel was.' Ze fatsoeneerde haar jas en deed haar sjaal weer om haar mond. Met een diepe warme zucht verliet en wolke sneeuw haar mond en haar ijsvorm was weg. Ze stak haar handen in haar zakken en liep terug richting het gebouw. Er kwam nog steeds bloed uit de wond en daar moest wel iets aan gedaan worden.

PROFILE MAGICIAN

» Just another day for training.
» RPG-Training FAQ
» Training on a beautifull day.
» Training.. Alone
» Training......alone?

Training

Training

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen