Met een kreun hees ze haar tas over haar schouder, het ding was beladen met boeken en woog een onbekend aantal kilo. Meer dan haar eigen gewicht, schatte ze. Ze moest de neiging onderdrukken het ding op de grond te leggen en het mee te slepen, in plaats van te tillen. Grommend beklom ze trappen en sloeg ze uiteindelijk een lichte zucht van voldoening toen ze voor de deur van de Woodmagican afdeling stond. Gewaagd liet ze haar tas met één hand los en drukte snel de deur open. Haar ogen gingen spiedend rond, hopend dat niemand haar in deze toestand aantrof en snel hobbelde ze door naar een lege tafel, ver uit het midden verwijderd. Deze leraren hier hadden geen besef van sociaal leven, zoals leraren op geen enkele school leken te doen. Ze ritste haar tas open en het eerste wat ze eruit haalde was een aardebewerkt potje, vervuld met aarde waar net één dikke groene spriet uitstak. Voor een kort moment bekeek ze het onbekende plantje aandachtig en zette het hierna koelbloedig op de tafel voor haar. Ze haalde nog één dik boek tevoorschijn, legde deze ernaast en bracht vervolgens de rest van haar boeken naar haar slaapzaal. Vijf minuten later was ze weer terug en schoof aan tafel. Met tegen zin sloeg ze het te dikke boek naar haar idee open en zocht naar het hoofdstuk waar ze waren.


Eeeef my little phony? :'D

Met vrolijke en soepele passen liep Ephony door de school. De brief van haar moeder lag nog op haar bed. Erin had ze vermeld dat haar geliefde zusje definitief bij haar op school zat, en nu was ze naar haar opzoek. De lessen waren uit, dus de grootste kans was dat Aislin zich op haar eigen verdieping bevond. Ephony had het wel jammer gevonden dat ze allebij op andere etages zaten, terwijl ze zusjes waren. Maarja, de schoolregels kon je nou eenmaal niet buigen. Aan de andere kant was het ook wel weer fijn, aangezien ze dan na school niet telkens haar om zich heen had. Met twee tredes tegelijkertijd speurte de ze trap op waarna de houte deur die de ingang van de Woudetage weergaf. Voorzichtig duwde ze hem open, miste het krakende geluid die altijd weerklonk als ze de deur van de Luchtetage open deed. Ze glipte naar binnen en zag een lege kamer. Even gleden haar ogen er door heen, vond geen overeenkomst met de Luchtetage 'woonkamer'. Nog net zag ze een flits van een bekende rugzak, die duidelijk uitpúilde van de boeken verdwijnen naar de slaapkamers. Met een grijns liep ze naar het tafeltje, bekeek het plantje en het boek en liep toen door naar het hoekje van de kamer. Ze hield zich muisstil toen haar geliefde zusje weer plaatsnam aan het tafeltje en het boek door bladerde. Ze stond op het punt om naar haar toe te lopen, maar bleef op het laatste moment staan. Geluidsloos sloeg ze haar armen over elkaar, leunde met haar schouder tegen de muur en keek naar de rug van haar zus. Rond het hoofd van Aislin begon de lucht te cirkelen, om daarna als een zachte wind er omheen te blazen waardoor haar blonde haren, die bijna een evenbeeld waren van die van Ephony zelf, opbolde en speels mee gingen in de luchtstroom. De wind ging door naar het boek waardoor het wat bladzijdes om liet slaan om daarna weer even plots te gaan liggen als het gekomen was. Met een vermaakte grijns bekeek ze Aislin, en het effect van haar plagende handelingen. Haar vingers speelde afwezig met het kettinkje van Zalas om haar nek, waarbij haar elleboog op haar arm steunde die om haar middel zat. De ketting was gevuld met steentjes, in het midden een bergkristal. De andere steentjes vormde een draak en een slang die de bergkristal vasthielden. 'Druk bezig?' vroeg ze nonchalant aan haar zusje.

[ Wat mot je? ;D ]

Zodra ze het juiste hoofdstuk gevonden had schakelde haar blik over van verveeld naar doodsheid en begon ze te lezen. Ze probeerde het echt, de tekst in zich op te nemen, maar het lukte gewoon niet. Na de derde regel op een gegeven moment voor de vijfde keer te hebben gelezen keek ze op en richtte haar aandacht op het plantje dat bij haar in de buurt stond. Zocht onbewust naar iets om zichzelf af te lijden en begon hier maar naar te kijken. Eén hand ondersteunde haar hoofd, liet haar wang op een scheve manier half omhoog glijden, terwijl de andere hand zich nu uitstak naar het groen. Afwezig prikte ze er tegen aan, niet goed wetend hoe ze nou te werk moest gaan. Afwezig ging haar hand een keer over haar haren heen toen deze kriebelig opvlogen, weg uit model. Ze zuchtte een keer diep, liet haar hand weer zakken. Nog voordat ze deze op tafel had kunnen leggen bracht ze hem alweer omhoog, afwezig streek ze nog een keer over haar haren. Pas na de vierde keer sloeg haar loomheid over naar irritatie. Waarom bleef het niet gewoon goed zitten? Stom haar. Ze wreef de lossen plukken die speels langs haar gezicht vielen naar achteren. Een gefrustreerd geluidje verliet haar keel toen de bladzijdes ook nog is om begonnen te slaan. Haar blik schoot opzij, naar het raam, deze was dicht. Voor een moment stond er pure onbegrip op haar gezicht af te lezen. Het boek bleef door kletteren waarbij de bladzijdes voorbij gleden. Met een grom sloeg ze het boek dicht. Hier voor je, ging er door haar hoofd. Haar haren werden nog voor de laatste meegetrokken tot dat het uit het niets stopte. Haar blik ging spiedend rond terwijl ze in elkaar gedoken bleef zitten. Probeerde het onbekende te achterhalen. Was het iets onbekends? Had het dan met deze school te maken? Ze had geruchten gehoord over deze plek. Magisch, vervloekt? In ieder geval wist niemand het zeker, wat ze wél zeker wisten was dat deze plek, deze school, nog vele geheimen kende. Had ze dan nu net iets meegemaakt.. was er dan echt.. was ze zojuist getuige geweest van?
Een kermende en half geschrokken kreet verliet haar lippen toen ze uit het niets een stem hoorde die de stilte verbrak. De magische stilte, de onbekende stilte.. Met een ruk draaide ze zich om en daar kwam net haar zus haar blikveld binnen lopen. Haar gezicht vertrok, irritatie. Gelukkig had niemand kunnen horen wat er in haar hoofd om was gegaan, godzijdank wist niemand dat ze zojuist met haar wilde fantasie van Eefs windtrucjes een duister geheim had gemaakt. ´Goed gezien.´ Antwoordde ze koeltjes, met een duidelijke ´gadusmaarweg´ondertoon. Koppig greep ze het plantje en trok deze naar zich toe waarna ze het meet een diepgaande blik bekeek.

Geamuseerd zag ze de irritatie die haar plagerij bij Aislin opwekte. Dit was het fijne van luchtmagie, het was onzichtbaar, vooral als je het niet verwachte. Het meest amuserende was, dat Aislin het gewoon totaal niet doorhad en stomweg haar haar goed bleef doen. Ze grinnikte vrolijk toen ze de geschokte reactie van haar zusje opmerkte. Zelf zette ze ook een quasi verbaasde blik op waarbij haar wenkbrauwen omhoog gingen toen ze de irritatie op haar gezicht zag, alsof ze wilde zeggen dat ze haar niet begreep. Ze liep naar de stoel naast Aislin en plofte er op neer, waarbij haar ogen over het boek gleden. 'Het huiswerk heeft je zo te zien al in zijn ban?' vroeg ze vrolijk waarbij ze het boek bakte en er doorheen bladerde. Vanuit haar ooghoeken bekeek ze haar zusje, die nu behoorlijk geconcentreerd naar het sprietje keek. 'Wat moet je doen?' doelde ze op het plantje, het boek en het huiswerk wat, als je het aan haar vroeg, allemaal een verband had met elkaar. Ze sloeg het boek weer dicht, ging met haar hand door haar haar om een paar verdwaalde lokken uit haar gezicht te strijken en steunde met haar kin op haar hand waarbij ze haar zusje uiterst geïntreseerd aankeek. Haar blik gleed door naar het miezerige sprietje in het kleine potje, om vervolgens weer terug te glijden naar haar zusje.

Ze bromde iets onsamenhangends tegen Ephony toen deze naar haar huiswerk vroeg. "Die heb ik nodig," Het lukte haar niet om een vriendelijke toon aan te slaan tegen over haar zus, had ze maar niet zo'n geweldig entree moeten maken. Ondanks haar commentaar nam ze niet de moeite het boek terug te pakken. Had toch geen zin in haar huiswerk en was te lui voor geruzie. Buiten dat kreeg ze waarschijnlijk nog wel gegnoeg mogelijkheden om te k*tte met Eef. Ze ademde een keer diep in toen ze haar zus' vraag hoorde. In plaats van haar opdracht geheel uit te leggen haalde ze een keer haar schouders op, veel makkelijker. "Helpen," Legde ze uiteindelijk in een simpel woord uit. Het doel was het plantje te helpen bij zijn groei, de cyclus te beinvloeden zodat het sneller zou gaan dan gewoonlijk. "Het laten groeien is niet zo moeilijk, groeien op een letterlijke manier, alleen de bloemen.. Het lijkt een beetje op een puberteit," Praatte ze de woorden van haar leraar na. "De veranderingen, het vruchtbaar worden .. blablabla." Sloot ze af. "En dan een verslag ervan maken. Wat je hebt gedaan, wat je hebt waargenomen en dan de theorie nog." Ze lege haar armen voor haar neer op tafel en liet haar hoofd erop rusten. "Saaiheid om zijnder hoogst niveau." Verzuchtte ze met een bekakt stemmetje. Vooral dat laatste. Het eerste was nog wel interessant. Heerlijk, eindelijk weer tegen iemand te kunnen klagen, haar hart te luchten en haar frustraties kwijt te kunnen. Ephony was hier een perfect persoon voor. "Het ergste nog wel aan deze school is,is dat er nauwelijks leuke jongens rondlopen." Zo, de grootste klacht was eruit. "En dan kom ook nog is jij binnenlopen," Grapte ze erachter aan. Afwezig glimlachte en keek ze vanuit haar ooghoeken omhoog naar haar zus om de reactie ervan te peilen.

@Edit Savador:

Citaat :

Buiten dat kreeg ze waarschijnlijk nog wel gegnoeg mogelijkheden om te k*tte met Eef.

Let u er even op dat 18+ woorden niet direct mogen worden geplaatst, dankuwel!

- Mvg, Savador

Ze zuchte duidelijk toen ze haar zusjes woorden hoorde. Dat snapte ze, dat het plantje nodig was voor haar huiswerk, anders zou ze niet met zo'n maf ding aan tafel zitten. Ze vond het sprietje er nogal zielig uitzien, aangezien het pas in zijn tweede stadia was van zijn groei. Het ontkiemen en boven de grond komen. Ze negeerde de barse toon van Aislin, was het al gewend. Zijzelf daar in tegen was te vrolijk om boos te doen aangezien de reactie van haar zusje precies was geweest wat ze had gewild. Ze fronste toch eventjes haar wenkbrauwen toen haar vraag werd beantwoord met een simpel woordje. 'Helpen?' vroeg ze hiermee door, aanduidend dat ze haar zusje niet volgde. Haar vraag werd al beantwoord toen ze door ging en verder uitleg gaf. Ze knikte bedachtzaam, pakte het boek weer onder haar zusjes armen uit en bladerde erin waarbij ze instemmend knikte op haar laatste woorden. 'Hmm, ten eerste moet je weten hoe alle stadia's worden voltooid voordat je het na kan bootsen. Je kan geen uurwerk maken zonder dat je weet welk schaniertje en tandwieltje waar moet, snap je?' legde ze vrolijk uit, waarbij ze de juiste pagina had gevonden en haar zusje de illustraties aanwees. 'En als het niet lukt kun je nog altijd vals spelen,' sprak ze er luchtig achterna, waarbij ze terug dacht aan de spreuk die ze van Norwood had geleerd, midden in de nacht toen Ené er vandoor was gevlogen en ze achter haar aan was gegaan. Ze keek niet op uit het boek toen ze het geklaag van Aislin hoorde. 'Dat valt wel mee,' antwoorde ze bijna automatisch, waarbij haar ogen even lichtelijk verschrikt van het boek af vlogen naar de tafel, om vervolgens weer de bladzijdes 'te lezen' alsof er niets was gebeurd. Ze gaf haar zus een stomp op haar arm bij haar plagerij. 'Volgende keer blaas ik je van je stoel,' dreigde ze met een speelse strenge blik.


[ FOEI LIS! Hoe durft je dat soort woorden te gebruiken! *hobbelt* ]

Langzaam sloten haar ogen zich toen ze hoorde dat Ephony haar probeerde te helpen. Heel lief natuurlijk enzo, maar ze moest het gewoon niet doen. "Eef," Ze opende haar ogen en haalde een licht glimlachje te voorschijn. "Dat weet ik." Vertrouwde ze haar toe. "En ga nou alsjeblieft niet de slimme, oudere zuster uithangen.. Jij zou namelijk ook moe worden als ik jou lucht magie probeerde uit te leggen." Afwezig dacht ze een keer terug aan een moment dat Ephony in de vakantie geklaagd had dat haar iets niet lukte. Lief en klein als Aislin toen was, was ze naar haar grote geliefde zuster toe gehopsd en verteld hoe zij erover had gedacht. Haar mond betrok nog zuur toen ze terug dacht aan de reactie. Nee, er was er toen even duidelijk ingestamd dat zij 'er toch niks van wist' en 'al helemaal niet omdat ze de magie niet beheerste'. Sindsdien was de benoeming van grote, geliefde zuster, veranderd naar; grote, vreselijk irritante en betweterige zus. "Maar ik heb gewoon geen zin om te lezen," Iets wat Ephony als een duidelijk Aislinkenmerk zou moeten herkennen. Ze had nooit echt van lezen gehouden, om wat voor boeken het ook ging. Ze was liever actief bezig. Vandaar ook haar grootse hekel aan huiswerk. "Valsspelen?" Het woord trok haar aandacht en deed haar hoofd lichtjes opveren. Langzaam kwam ze overeind tot dat ze weer recht op zat. Voor je het zover 'recht op zitten' kon noemen. Nog steeds leunde ze op de tafel met haar ellebogen, haar hoofd omhoog gehouden in har handen. Haar ogen werden rond als schotels en voor een kort moment keek ze haar zus geschokt aan. "DAT ZAG IK!" Brulde ze haast uit. Tijdens haar uitroep schoot ze overeind, zat dit keer écht rechtop. Allert. "Vertel, hoe heet hij?" Gelijk nieuwsgierig als ze was waren de pretlichtjes duidelijk glimmend te zien in haar ogen.


SORRIEEE zal 't nooit meer doen

Met een blik alsof ze net keihard was afgewezen keek ze van haar zusje weg toen ze de rustige woorden van haar hoorde, waarbij ze wist dat het niet rustig was bedoelt. 'Nou, ik wilde je alleen maar helpen hoor. Ik volg al wat langer lessen hier, dus ik dacht dat ik je met mijn kennis die op jou voorlicht wat kon helpen,' schoot ze bijna hooghartig in de verdediging. Ze zuchte geïrriteerd, en misschien wat overdreven op de klagelijke woorden en schudde hierbij haar hoofd. 'Nee zo kom je ver wil je zeggen, als je met zo'n instelling al in je eerste jaar zit. Je moet d'r nog heel wat, dus ik zou nu maar alvast je best doen. Vooral bij sommige leraren,' mompelde ze het laatste. Hoewel zij haar band met de gevreesde Savador had verbeterd, waarbij ze, als je het haar vroeg als een vriend kon aanduide leek het haar slim om Aislin voor hem te waarschuwen zodat ze niet meteen in het verkeerde keelgat van Savador zou schieten. Ephony grijnsde even onschuldig toen haar zusje haar woord herhaalde. 'Tjaa, ik weet wel iets. Maar dat ga ik niet aan jou neusje hangen, ga jij maar de eerste keren lekker leren. Je komt vanzelf achter dingetjes die je helpen. Of als je mijn kamer twee weken schoon wilt houden thuis, misschien kan ik je dan helpen,' sprak ze grijnzend waarbij ze met haar rug tegen de stoelleunig kwam te leunen, haar ene arm op de tafel laten liggen. Ze had wel gedacht dat haar zusje in de truucjes geïntreseerd was. Verschrikt schoten haar ogen naar haar zusje, om daar te blijven hangen toen ze het uit schreeuwde. 'N-niets... Er is geen naam,' stotterde ze waarbij haar hoofd algauw weer de kleur van een tomaat aannam. Dat vervelende gebloos ook altijd om van alles en niets.

[ Braaaaf :3 ]

Haar ogen rolden enkel vermoeid weg toen ze de tegenspraak van Ephony hoorde, maar ze ging er verder niet op in. Ja, het zal wel. Zodra Ephony haar nogmaals de les begon te lezen zakte haar oogleden een stukje dicht en kreeg ze een doods hoofd. Zodra het ge'blablabla' voorbij was helderde haar blik pas weer op en focuste ze opnieuw haar aandacht op Ephony. Hierbij keek ze overdreven geinteresseerd waardoor het sarcastisch overkwam. "Sommige leraren?" herhaalde ze Eefs laatste woorden. Ze hoorde de onheilspellende toon erin door en trok daardoor loom en vragend iets een wenkbrauw op. "Je zegt het alsof hier ter plekke een Voldemort rond loopt onder de leraren." Lichtjes krulden haar mondhoeken om. "Of nee, een Sneep natuurlijk." Verbeterde ze zichzelf. Geïrriteerd trokken haar wenkbrauwen samen toen Eef weer begon te hobbelen. Een nare gewoonte bij haar zus die ze er maar niet uit kreeg. "Ja dag," Mompelde toen Ephony met een voorstel kwam. "Ik durf dat hol van jou geen eens te betreden, alleen al als ik er voorbij loop stinkt het." Overdreef ze. Met een chagerijnige blik trok ze het boek weer uit Ephony haar handen, zij moest zich maar lekker bezig houden met haar eigen dingen. Haar ogen vlogen op, Eefs spontane zenuwachtige houding amuseerde haar. "N-nee? Is er geen n-naam?" Deed ze spottend en grijnzend het gestotter van haar zus plagend na. "Acchh, word je nou rood?" Ze vergrootte haar ogen alsof dit haar werkelijk verbaasde. "Nee maar vertel," Werd ze weer serieus, het geplaag achterwegen later. "Is het een lekkerding?" Ondanks dat ze probeerde serieus te blijven kroop er een licht grijnsje weer omhoog.

De gebruikelijke zuster irritatie kroop bij haar omhoog bij het zien van Aislins hoofd als reactie op haar woorden. Ze moest haar best doen niet in snauwen uit te barsten, en raapte zichzelf weer bijeen. 'Als je zo gaat doen krijg je niets uit mij,' antwoorde ze snuivend haar vraag waarbij ze demonstratief haar blik op het plantje richtte en weer voorover boog, steunend met haar ellebogen op de tafel. Het was haar bedoeling geweest om haar te waarschuwen, maar als ze zo ging doen mocht ze het zelf uitzoeken. Desnoods met een trauma erbij, vooral als je Savador zo boos kreeg. 'Nou, een Sneep loopt hier zeker wel rond. Maar als je gewoon normaal blijft doen en niet op zijn sarcastische woorden, beledigingen en norse gedrag ingaat valt hij wel mee,' antwoorde ze vaagjes met een grijns haar zusje. Ze wist zelf eigenlijk niet eens meer hoe ze het voor elkaar had gekregen dat hij haar wel mocht, aangezien zij vaak té vrolijk in zijn ogen voorkwam. 'Nou, richting Voldemord gaat hij ook als hij écht pissig is,' mompelde ze met een bedenkelijke blik. 'Aangezien hij mij op mijn eerste dag bijna vermoord heeft... Maar nu is hij altijd wel aardig tegen me,' het eerste kwam er wat pruttelend uit, aangezien het totaal niets voor haar was om iemand boos op haar te krijgen. Het tweede kwam er triomfantelijk uit zonder dat ze het door had. Ze wierp haar zus een boze en dreigende blik toe op haar overdreven woorden. 'Heb je je eigen varkensstal wel eens gezien? Heb medelijden met de meiden op de slaapzaal,' mompelde ze haar eigen belediging richting Aislin. Ze haalde haar handen overdeven omhoog, waarna ze haar handpalen rechtop naar Aislin toe had als overdreven teken dat het haar 'speet'. Nors staarde ze weer naar het plantje toen het onderwerp door ging over jongens. 'Niets dat jou aangaat,' antwoorde ze resoluut, met een blik op Aislin waarvan je bijna de woorden 'bemoei je d'r niet mee en hou je mond' in kon lezen. Ze ging haar zusje écht niet over Zalas vertellen. Ze kon alle plagerijen nu al bedenken.

Langzaam trok zich een wenkbrauw op bij Aislin toen ze hoorde hoe Eef over deze zogenaamde 'sneep' sprak. ‘Je zegt het alsof je hem kent.’ En dan beter kennen dan enkel leerling-leraar relatie. ‘Je zegt het alsof je hem mág.’ Haar frons werd dieper en de toon had iets weg van beledigends. Alsof ze het niet goed kon begrijpen dat ze zo'n relatie had met een leraar, zó'n soort leraar nog wel. Haar wenkbrauwen schoten tegelijkertijd omhoog en verdwenen onder de warrige, blonde voorplukken die over haar voorhoofd lagen. ‘Vermoord?’ Gefluister dit keer. Haar aanemingen qua dat Ephony die leraar had gemogen hadden er wel erg ver naast gezeten. ‘Hoezó!?’ Dit keer op een duidelijke, over duidelijke, howtheflubberdurftdiegriezelzotegenmijnouderezustedoenenhaarbijnatevermoorden!?toon. Ze was duidelijk nog niet goed op de hoogte qua het personeel hier, duidelijk. Haar frons werd dieper, ‘Nu is hij wel aardig tegen je?’ Samen geknepen ogen hadden hier perfect bij gepast, haar blik nu enkel wantrouwig. Haar zus was echt geworden, ‘Kick je op bijna doodervaringen ofzo,’ Sugereerde ze, ‘Aangezien je je wel duidelijk aangetrokken voeld tot deze.. man.’ Bij het laatste woord haalde ze beide wenkbrauwen op en keek weg met een duidelijke 'omg' uitdrukking. Geïrriteerd vertrok haar gezicht weer en wierp haar blik boos op Ephony die begon over haar kamer. ‘Dat is niks vergeleken met bij jou,’ Kaatste ze weer terug. Uit pure irritatie sloeg ze een hand van Ephony weg die overduidelijke 'grappig' probeerde te zijn door zo te overdrijven. Soms kon Ephony echt zo te grappig proberen te zijn dat ze alles behalve was, helemaal Elo. :') Haar ogen rolden weg door het harde, koude antwoord dat ze nu kreeg. ‘Prff,’ Kon ze er enkel als zinnig antwoord uitkrijgen. Ooit, ooit zou ze Ephony zo knetter maken met haar vragen dat ze het wel zou vertellen.. maar nu was ze gewoon stomweg te geïrriteerd. ‘Waarschijnlijk is'ie toch heel lelijk ofzo,’ Mompelde ze nog haar gedachte hardop.

Ephony maakte een vaag wuifend gebaar dat niet echt vaststelde of ze Aislins woorden bevestigde of ze alleen maar weg wuifde. Er kwam een kleine zucht over haar lippen toen de toon van haar zusje door ging op verschillende tonen. Ze maakte een sussend gebaar tussen haar lippen door toen haar zusje dat éne woord herhaalde. 'Vergeten en vergeven, aangezien hij daarnaast ook een keer mijn leven heeft gered,' stelde ze haar zusje gerust met een opgeheven hand en gesloten ogen. Zoals ze het had gezegt was het misschien wat ruw overgekomen. Naja, het moment was ook niet helemaal je-van-het geweest, maar dat was allemaal al lang achter haar. 'Naja, het was iets met ik die op een afgebrokkelde muur ging zitten, waarna hij kwam en zei dat ik er niet op mocht zitten om vervolgens Ené te beschuldigen... Naja, dat schoot bij mij toen in het verkeerde keelgat. En naja... toen kwam de Heer der Duisternis - of heer Deshas - die Savador even zijn zwaard leende. Naja, toen kwam Heer Ferost - Heer van het Woud - en die heeft zeg maar soort van mijn leven gered,' legde ze kort en vluchtig uit in een zucht toen haar zusje op en wel erg overdreven toon duidelijk maakte dat ze er niet mee eens was. Ze knikte bevestigend op haar vraag, als teken dat ze zich geen zorgen hoefde te maken om verdere moordpogingen. 'Neehee, ben jij gek,' kaatste ze terug op de vraag van haar zusje of ze kickte op bijna-dood-ervaringen. Haar ogen vergrootte zich aanzienelijk waarbij haar blik met een ruk naar Aislin schoot toen Ephony haar woorden hoorde. 'Zeg, hou je conclusies eens bij je. Hij is getróuwd, en we zijn alleen vrienden. Dus ga je maar niets inbeelden dame,' sprak ze waarschuwend met een wijzend vingertje dat bijna het puntje van Aislins neus aanraakte. Ze ontspande iets toen het onderwerp door ging over wie de grootste zwijnenstal in zijn kamer had. 'Wat jij wil Linnepin,' antwoorde ze met een suikerzoet stemmetje waarbij haar lippen zich wat tuitte. [Lis hou je babbeltje]. Ze hield haar gezicht emotieloos en liet geen sprankeltje door toen ze het gemompel van haar zusje hoorde over Zalas. Ze zou haar geen informatie geven zo lang ze dat vol kon houden. Hierbij zou ze ook niet op de beledigingen door gaan. Als ze Zalas zou zien zou ze wel anders praten. En daarbij, als Aislin door ging vragen óver hem, wat moest ze haar dan vertellen. Dat haar vriendjes leeftijd zo rond de driehonderdvijftig lag, zijn haar levenskracht opzuigt? Wat wilde ze voor reactie van haar zusje bij dit. Met een licht gedeprimeerde uitdrukking op haar gezicht staarde ze naar het plantje voor zich op tafel, waarbij haar vinger horizontaal rondjes draaide en zo met de luchtstroom om het plantje heen speelde waardoor het langzaam alle kanten op bewoog. Haar hoofd steunde op haar andere hand, haar elleboog op de tafel.