Gebroken arm

Romeo zag een meisje op hun afkomen. Het leek hem wel een aardig meisje. Hij schudde zijn hoofd bij haar vraag. Toen hij Ryan op zich af zag komen en iets zag glinsteren, trok hij Avalana ruw overeind en pakte zijn zakmes, die hij nu tegen de hals van Avalana gedrukt hield. 'Als je mij met rust laat, blijft zij leven,' zei hij, terwijl hij Ryan woedend aankeek. De spelletjes waren leuk geweest, maar nu voor het echte werk. Toen keek hij richting het andere meisje. 'Jij daar! Wegwezen!' snauwde hij het meisje toe. Hij keek Ryan dreigend aan en maakte al een beginnetje, zodat er bloeddruppels verschenen. Hij glimlachte en lachte als een gestoorde gek.

Avalana keek naar Ryan. Hij had een soort dolk getrokken, dat schitterde in het maanlicht. Haar armen trilden en ze keek het meisje hulpeloos aan. Ze wou niet dat Ryan zijn leven riskeerde voor haar. Ze voelde toen dat ze ruw overeind werd gepakt en voelde iets scherps tegen haar keel. Ze voelde zichzelf trillen en keek Ryan hulpeloos aan. Tranen dropen over haar wangen en ze hijgde bang. Ze probeerde met haar voeten Romeo onderuit te halen, maar voelde daardoor het mes steviger tegen zich aan en voelde warme vloeistof naar haar buik kruipen. Ze trilde steeds erger. Wat was deze jongen toch allemaal van plan? Als iemand dit zou zien zou hij van school getrapt worden. Dat was maar goed ook. Ze wou niet dat Ryan iemand vermoordde. 'Ryan, ik ben het niet waard om hem te vermoorden en Romeo is het ook niet waard,' fluisterde ze hem trillend toe.

Ze zag wat er gebeurde in een flits en wist dat ze snel moest handelen. Ze deed inderdaad alsof ze de woorden van de jongen gehoord had en stapte een weg, maar ze ging zo staan dat de jongen met de dolk niet zo snel naar de andere kon gaan. Hierna concentreerde ze zich. Ze hield niet zo van geweld en ze liet zich al helemaal niet becommanderen. Ze had haar ogen strak gericht op het zakmes. Ze wist welke techniek ze moest gebruiken, maar die was haar nog maar één keer gelukt. Toch bracht ze haar handen naar voren en haalde lucht om zich heen. Haar haren werden naar achteren geblazen door de lucht die ze had verzameld. Toch bleef het alleen om haar. Ze bracht met een ruk haar linkerarm naar voren en stuurde de lucht mee. Met een zwiep bracht ze haar arm weer naar achteren. De zakmes vloog door de lucht en met haar andere hand ving ze het op. 'Waag het niet om mij te zeggen wat ik moet doen!', zei ze kil. Daarna liep ze op hem af en trok het meisje uit zijn armen. Daarna draaide ze zich om naar de jongen en keek hem aan met een opgetrokken wenkbrauw. Hij wist best wat ze bedoelde toen ze naar de dolk keek.

Ryan schrok zich zowat dood toen Romeo Avalana bedreigde. Echt iets voor die rat. Ryan bleef staan en liet zijn dolk zakken. Hij kon Avalana geen gevaar laten lopen en hij wist dat het menens was met Romeo. Die kwam zijn woorden ook helaas na. Romeo sneed in Avalana’s hals. Ryan deed noodgedwongen een stap naar achteren. Maar de dreiging in zijn ogen verdween niet, het moment dat hij Avalana zou loslaten zou hij Romeo vermoorden. Het meisje sloeg door een of andere spreuk de dolk uit de hand van Romeo. Vervolgens keek ze naar Ryan’s dolk. Ryan twijfelde even, nu zou hij de kans hebben om voorgoed van Romeo af te zijn. Avalana liep nu geen gevaar meer. Ryan greep de dolk wat steviger beet en schoot op Romeo af. Hij duwde Avalana aan de kant op het bed om te voorkomen dat zij gewond zou raken. Ryan haalde met zijn dolk Romeo’s hals open, niet genoeg om hem te vermoorden maar exact wat hij ook Avalana had aangedaan. Niemand maar dan ook niemand kwam aan zijn meisje. Om niet nog een vijand erbij te maken, gooide Ryan zijn dolk erna weg. Onder een van de bedden. Dat luchtmeisje stond nu nog waarschijnlijk aan hun kant maar dat kon ook zo veranderen. De dolk glinsterde nog na, bedekt met bloed.

Romeo's ogen glinsterden duister toen Ryan een stap achteruit deed. Hij drukte het mes dichter tegen Avalana's keel toen die begon te spreken. 'Mind dicht, dom wicht,' sprak hij boos. Toen hij het meisje zag bewegen, wou hij net Avalana's keel opensnijden, toen zijn mes door de lucht vloog. Het volgende moment zag hij Avalana tegen het bed opvliegen en voelde hij een scherpe pijn in zijn hals. Ryan had hem gesneden, maar niet bij zijn halsslagader. Toch deed het pijn en hij keek Ryan woedend aan. Zijn hals bloedde. Gelukkig niet heel hard. De dolk, die ergens onder lag, zat onder het bloed en Romeo keek naar Ryan. 'Ik was high, Ryan. Als ik dat niet was, had ik je nooit verraden,' zei Romeo hijgend, terwijl hij zijn vingers tegen zijn bloedende hals drukte.

Avalana luisterde naar Romeo en voelde de woede door haar heengaan. De duisternis om haar ogen werd steeds sterker en toen ze het meisje met haar armen zag bewegen, zette zij zich schrap om Romeo een trap te verkopen als die iets zou proberen. Romeo's mesje vloog echter door de lucht, recht in de handen van het meisje. Het volgende moment suisde lucht langs haar en werd ze opgevangen door een zacht bed. Woedend keek Avalana naar Romeo, die zijn woorden uitsprak. Zijn hals bloedde dankzij Ryan, maar alleen zoals haar hals nu bloedde. 'Had je dat niet eerder kunnen bedenken voor je ons aanviel?' vroeg ze boos, terwijl ze net als Romeo haar vingers tegen haar hals drukte. In tegenstelling tot Romeo was zij nog net niet bij haar halsslagader geraakt, terwijl Romeo daar een flink stuk vanaf gesneden was. Ze zocht een doekje en drukte dat tegen haar hals, terwijl ze Romeo woedend aankeek. 'Laat Ryan met rust,' zei ze woedend, maar de woorden klonken eerder als schor gefluister. Ze zakte tegen het bed in, maar hield haar ogen geopend.

Ze zag dat het meisje aan de kant werd gedrukt, maar was niet snel genoeg om de jongen tegen te houden. Die was witheet van woede wat ze wel kon begrijpen. Ze voelde de pijnscheut die in haar doorkwam. Ze slaakte een gesmoorde kreet en keek woedend naar wat er gebeurde. Ze voelde alle pijn die er door kwam. De pijn van het meisje en die van de jongen. Dat kon alleen als er een opening was. Ze keek om zich heen en zag het raam open staan. Snel liep ze er op af en sloot het. Meteen kon Fire niets meer voelen en ze voelde een druk van haar schouders vallen. Nu kon ze zich weer concentreren op wat er gebeurde. De jongen die blijkbaar Ryan heette had zijn dolk weggegooid onder een van de bedden en de leerling die op dat bed lag keek angstig uit zijn ogen. Ze had geen medelijden met de leerling. Die had zelf op moeten staan en iets hiertegen moeten doen. Ze liep op het stelletje kemphanen ( Razz

) af en zakte naast het meisje. Ze keek snel naar de wond maar die was niet zo ernstig dat ze de zuster erbij moest halen. Daarna stond ze op en ging naast de gewonde jongen staan. Die had zijn hand tegen zijn hals gedrukt, maar die trok ze gemakkelijk opzij. ‘Laat me even kijken.’, zei ze zacht, maar met een stem die geen tegenspraak duldde. Ze hield zijn bebloede hand vast om te voorkomen dat hij zijn hand er weer op zou leggen. Ze bracht haar gezicht dicht bij de wond om het goed te kunnen bekijken. De maan gaf niet zoveel licht als ze zou willen, maar ze kon niet het normale licht aandoen. ‘Ik zou als ik jullie was maar ophouden voordat de zuster haar tweede rondje maakt.’ Daarna ging ze weer rechtop staan en keek hen alledrie aan. ‘Kan iemand me nu vertellen wat er precies aan de hand is?’ Met een wind die zacht met haar haren speelde liet ze haar blik over hen allemaal vallen. Bijna minachtend keek ze hen aan.

‘Wat maakt mij dat nu weer uit of je high of niet was? Je verraad een vriend niet!’ schreeuwde Ryan buiten zinnen van woede. ‘En nu dan? Nu ben je niet high maar wel gestoord. Psychopaat!’ schreeuwde hij in Romeo’s oor. Het meisje liep naar Romeo toe. ‘Laat hem maar doodbloeden’ zei Ryan hard. ‘Dat verdient hij.’ Het mes lag nog steeds ver onder de bedden. De personen in de bedden keken geschrokken. ‘Ik zou als ik jullie was maar ophouden voordat de zuster haar tweede rondje maakt.’ ‘Pas als ik voorgoed van die rat af ben.’ Siste Ryan kwaad. Hij zou Romeo echt niet zomaar weer laten lopen. Hij had al veel eerder met hem moeten afrekenen. ‘Kan iemand me nu vertellen wat er precies aan de hand is?’ Ryan zweeg, waarom wilde iedereen altijd alles weten? Een woedende blik verscheen in zijn ogen toen ze hen minachtend aankeek. Hij draaide zich weer om naar Ryan en zette zijn voet op zijn ribbenkast en zette er wat gewicht op. ‘Begin jij maar heel snel met de waarheid te vertellen, dan doe je tenminste nog een ding goed voordat je sterft.’ Siste Ryan kwaad.

Romeo voelde een voet in zijn ribbenkast en keek omhoog. Hij schoot in de lach toen Ryan praatte. 'Nou, geweldige jongen, omdat jij je stem weer hebt teruggevonden blijkbaar, doe jij het maar. Ik sterf liever zonder al te veel uitputtingen van mijn keel,' zei Romeo. Hij hield, net zoals Avalana, een doekje tegen zijn hals gedrukt. Het bloeden stopte al langzaam. 'Goed dan! Ryan en ik waren vroeger hele lieve vriendjes. Ryan werd verdacht door de politie en ik heb hem omdat ik high was ingeruild voor 500 euro,' vertelde Romeo. 'Zo, nu weet de hele mikmak ons leuke verhaaltje,' zei Romeo. Hij keek naar Avalana en hees zichzelf, door middel dat hij Ryan's voet wegduwde, omhoog en keek haar aan. Romeo ging met zijn vinger langs haar buik af. 'Het is een prachtig meisje.'

Avalana luisterde naar Romeo's verhaal en werd woedend. Je beste vriend inruilen voor drugs! Toen hij naar haar toe kwam, zette zij zich schrap. Ze voelde zijn vinger langs haar lichaam afglijden en ze huiverde. Ze keek Ryan hulpzoekend aan. Het meisje keek ze even minachtend terug aan. Ze wou Romeo wegduwen. Ze voelde de pijn in haar arm. Romeo zat ongevraagd aan haar lichaam. Achter Romeo's rug keek Avalana Ryan aan. Ze wou dat Romeo van haar afbleef! 'Blijf van me af,' klonk het als schor gefluister, terwijl ze hem zwakjes aankeek. Die klap tegen de muur was alles behalve goed geweest. Haar energie was sowieso laag.

Ze luisterde gespannen naar de woorden van de jongens en moest bijna lachen. Dit was niet te geloven. In plaats van dat ze het laten liggen moeten ze het per se in de ziekenzaal uitvechten. Zodra Ryan zijn voet op de ribbenkast van de andere jongen zet, was ze niet verbaasd en liet het toe. Er gebeurde niets echt pijnlijks. Ze was veel te bezorgd om het meisje. De jongen haalde gemakkelijk de voet van Ryan van zijn borstkas. 'Dank je. Nu is het een stuk duidelijker.', zei ze. Er verscheen zelfs een kleine glimlach. Helaas bereikte die niet haar ogen. Ze keek verbaasd naar wat de jongen deed bij het meisje. Is hij nou echt zo dom? Ze rolde even met haar ogen. Daarna keek ze Ryan aan. 'Ryan. Ze moet echt gaan liggen. Zou jij haar even op een bed willen leggen?' Daarna ging ze tussen het meisje en de jongen staan. Met haar rug naar het meisje stond ze nu vlak voor de jongen. 'Ben je nu ook high of kan ik nu gewoon met je praten?' Ze was net iets kleiner dan hem en moest naar hem opkijken. Dat was makkelijk op te lossen. Ze zweefde langzaam omhoog tot haar ogen op dezelfde hoogte waren als die van hem.

Ryan werd kwaad toen Romeo nog steeds zijn poten niet kon thuishouden. Hij gaf hem een flinke klap en tilde vervolgens Avalana op en bracht haar terug naar haar bed. Zo was ze buiten bereik van Romeo maar kon ze wel meeluisteren mee praten. Ryan ging tussen Avalana en Romeo staan. ‘Als ik met hem klaar ben zal hij nooit meer normaal kunnen praten’ siste Ryan naar het meisje en Romeo. ‘En ik zal er ook alles voor over hebben om voorgoed van jou af te zijn, al moet ik de rest van mijn leven in de kerkers zitten.’ Vervolgens sprak hij weer tegen het luchtmeisje. ‘Schiet op, dan kan ik daarna met hem afrekenen voorgoed.’

Romeo lette sterk op Ryan's ogen toen hij Avalana aanraakte. Die schoten vuur. Romeo glimlachte, vooral toen hij Avalana stilletjes hoorde fluisteren. 'Oh, sorry,' zei hij toen en hij lachte vals. Hij keek naar het meisje dat tussen hun in kwam staan en vroeg of hij niet high was. Hij hief zijn hand op en gaf haar met de rug van zijn hand een klap in haar gezicht. 'Ik hoop dat jij je brutale mond een beetje kan houden, meisje,' vervolgde hij. Hij had inderdaad vlak voor hij hier aankwam, op Starshine, gesnoven, maar dat heofde niemand te weten. Hij keek Ryan aan. Ryan en hij leken vroeger zo goed overeen te komen. Altijd maakten ze grapjes en lachten met elkaar. Dat was allemaal verdwenen omdat hij high was geweest. Hij schudde zijn hoofd. Hij mocht geen zwakte tonen. 'Ik denk dat je vriendinnetje je dan gaat missen, als je in die verdomde kerkers zit,' lachte hij vals.

Avalana sloeg haar armen om Ryan's hals toen ze opgetild werd. Voor de tweede keer al. Toen ze het bed in haar rug voelde, glimlachte ze naar Ryan. Gelukkig kwam die tussen hun in staan. Avalana luisterde naar Romeo's woorden en zag zijn valse lach. Toen ze zag dat hij het meisje sloeg, schoot ze overeind, maar ging niet van het bed af. 'Blijf van haar af!' klonk het schor. Ze pakte Ryan's hand, alsof hij dood zou gaan vandaag en kneep er even stevig in. Avalana hoopte dat Ryan wist wat hij deed. Ze legde zich hijgend in het bed neer en keek Romeo aan, met half gesloten oogleden van vermoeidheid. 'Je bent gestoord, Romeo. Je vriend verraden is laag en een meisje slaan al helemaal. Weet je zeker dat je niet high bent?' vroeg ze.

'Dan zul je toch moeten wachten totdat ik met hem klaar ben.', zei ze tegen Ryan doelend op zijn woorden dat ze op moest schieten. Ze zag de klap te laat aankomen en was even geschokt. Sloeg hij nou net haar? Haar haren schoten alle kanten op en in plaats van het letten op de jongen lette ze op alle ramen die nu begonnen te klapperen en de wind die naar binnen kwam en om haar heen was. Fire was woest. Ze voelde wat er was gebeurd en dat was voor haar te erg. Ze draaide zich even weg en negeerde de jongen volkomen. Ze stuurde een bal van lucht door een klapperend raam naar buiten. 'Fire. Hou op.', schreeuwde ze tegen de wind op. Daarna draaide ze zich naar de jongen. Ze deed een stap naar voren en stond bijna helemaal tegen hem aan. 'Ik stelde een normale vraag. Hier komt er nog eentje. Ben je wel eens doodgegaan? Heb je wel eens de hoorn van een eenhoorn door je hart gehad? Heb jij wel eens de woede van een eenhoorn gevoeld?', vroeg ze zacht alleen hoorbaar voor hem. Daarna stapte ze naar achteren. Ze sloot haar ogen even en hoorde de woorden van het meisje. Romeo dus. 'Ik zou het helemaal begrijpen dat je me hebt geslagen als je van te voren wat hebt gehad. Niet dat ik het erbij laat zitten. Ik denk dat je eerst maar eens even moet afkoelen.', zei ze en er verscheen een grijns op haar gezicht. Het leek alsof ze niets had gedaan, maar de lucht om Romeo werd ijzig koud. De kou vrat aan hem en wilde hem hebben. 'Zeg het maar wanneer je zover bent om weer normaal te doen.'

Nadat hij het meisje had geslagen, klapperden de ramen, alsof er mensen op zaten te kloppen. Romeo liet zich echter niet afleiden. Dit kon wel is een gore truc van het meisje zijn. Hij had nu onmiddellijk zijn drugs nodig, anders ging het verkeerd! Dan voelde hij zich weer zo rottig en verlaten als altijd. Hij had nog geluk dat hij het langs de douane had kunnen krijgen. Hij keek richting het meisje. Hij voelde een ijzige koude om hem heen en hij rilde. Het meisje vroeg of hij weer normaal ging doen en hij knikte. Alleen maar om het meisje haar zin te geven. Hij sloeg zijn armen om zichzelf heen. Hij keek haar ongelovig aan. Ze moest wel van Puffoon zijn. Hij zette al zijn kracht in en zijn vlam vanbinnen streed tegen de wind. De vlam won en hij kreeg het voor een deel weer warm. Hij keek naar Avalana. Toen hij haar blik één keer ontmoette, gaf hij een knipoog met zijn blauwe oog, wat hopelijk alleen opviel voor Avalana. Hij wou haar ongelooflijk graag hebben.

- Nu wachten op Ryan, ik mocht van hem voor Razz

-

'Ik hoop dat jij je brutale mond een beetje kan houden, meisje,' ‘Mond dicht, jij!’ schreeuwde Ryan naar Romeo. ‘Je hebt het recht niet om zo tegen haar te praten.’'Dan zul je toch moeten wachten totdat ik met hem klaar ben.' ‘Schiet op, voordat de zuster terug komt.’ Ongeduldig bleef Ryan staan. Zijn handen jeukten om Romeo helemaal verrot te slaan. Nog steeds waren de anderen in de zaal doodstil. De ramen klapperden en het werd ijzig koud. De zieken trokken hun deken tot hun kin op. Ryan dacht aan dingen die hem kwaad maakten, daardoor kreeg hij het weer warm. Het was niet moeilijk geweest om dingen te vinden die hem kwaad maakten te vinden, hij hoefde enkel voor zich te kijken. Daar stond Romeo, degene die hem van achteren had aangevallen door hem te verraden aan de politie. Een dolk in je rug door je vriend, hoe kon je dat nu doen? Ryan deed een stap naar voren zodat hij naast het luchtmeisje stond.

Avalana zag dat het meisje, die de kracht van lucht had, een soort koude wind om Romeo liet gaan. Net goed! Toen Romeo daaruit bevrijd leek te zijn, kreeg ze een vette knipoog van hem. Ze stak haar middelvinger terug op en keek toen richting Ryan. Die was ongeduldig aan het worden, omdat hij Romeo nog niet mocht aanvallen. Avalana hoopte dat Ryan Romeo enkele flinke slagen ging geven, want ze was dat joch meer dan zat. Die zat haar telkens te verleiden wanneer hij net van een of andere val was ontsnapt. Daar was Avalana niet lekker van. Ze keek Romeo met een vuile blik aan. Die blik... Avalana sloeg haar armen om zich heen, na een huivering te hebben gevoeld. Ze probeerde de dekens hoger op te trekken, maar die lagen onder haar. 'Rot in de hel,' siste ze naar Romeo toe. 'En houd je vettige knipogen voor je. Weet je bij welke categorie jij goed past? Bij die van loverboys,' sprak Avalana brutaal, terwijl ze hem vuil bleef aankijken. Haar woede was eruit. 'Probeer Ryan en mij niet uit elkaar te halen, want dat lukt je toch nooit!' klonk het als schor gefluister.

Ze grijnsde toen hij het zo koud kreeg dat hij er haast met zijn vlam niet bovenuit kwam. Zodra het hem echter was gelukt liet ze de kou weggaan. Het had toch geen zin meer, maar het was wel een voorproefje voor Romeo van wat ze kon doen. Ze zette haar handen in haar zij en keek hem met een kalme blik aan. 'Wat wil je toch met haar?', zei ze en knikte Avalana toe. 'Is het je nu nog niet duidelijk dat je haar niet kan krijgen?', vroeg ze verveeld. Romeo had misschien smerige trucjes, maar daar lachte ze alleen maar om. Ze keek even naar Ryan toen hij naast haar kwam staan. Hij was zo ontzettend kwaad dat ze er bijna bang van werd. Ze hoefde alleen maar naar zijn gezichtsuitdrukking te kijken om te zien dat ze niet graag in Romeo's schoenen zou willen staan. 'Wat wil je met hem doen, Ryan?', vroeg ze zacht. 'Is hij het waard dat jij voor de rest van je leven wordt gestraft? Als je doet wat je wilt doen zul je haar misschien nooit meer kunnen zien. In de gevangenis is er volgens mij maar een uur per dag dat bezoekers mogen komen. Dat is geen leven.' na deze woorden zette ze een stap naar achteren. Ze gaf Ryan de keus. Of hem laten gaan of hem vermoorden, maar dan niet meer kunnen leven.

(oke dan. Mijn inspi zit vast.)

Romeo grinnikte. Ryan had er echt zin in om hem te vermoorden. Niet dat Romeo dat zou toelaten. Hij luisterde naar Avalana en zijn drugs, die hem op het slechte pad brachten en agressief lieten worden, kwamen plots in werking. 'Wat zei je daar?' vroeg hij dreigend, maar ze was nog niet klaar. Toen ze over de loverboys sprak, was zijn drang om naar voren te stappen groter. Die drang werd onweerstaanbaar bij haar laatste zin en hij vloog vooruit. Hij duwde Ryan weg, tegen het meisje die lucht kon sturen aan en vloog Avalana aan. Hij tilde haar op en gooide haar op de grond. Daarna ging hij op haar zitten en hield haar keel een stuk dichtgeknepen. 'Durf dat nog een keer te herhalen!' schreeuwde hij woedend. Hij balde zijn hand tot een vuist en liet die neerkomen, vol tegen Avalana's wang aan. Zijn drugs werkten en zijn agressie was vol op aan het werken. 'Trut,' schold hij en hij gaf haar met de rug van zijn hand een pets in haar gezicht.

'Wat wil je met hem doen, Ryan?' ‘Vermoorden zo pijnlijk mogelijk en dan elke druppel bloed in zijn lichaam drinken’ zei Ryan keihard en op bloed belust.'Is hij het waard dat jij voor de rest van je leven wordt gestraft? Als je doet wat je wilt doen zul je haar misschien nooit meer kunnen zien. In de gevangenis is er volgens mij maar een uur per dag dat bezoekers mogen komen. Dat is geen leven.' Dat maakte Ryan aan het twijfelen. Toen vervolgde hij. ‘Ik zorg er gewoon voor dat zijn lichaam nooit word gevonden, niemand die mij ooit de schuld kan geven. En als ik hem vermoord weet ik zeker dat Avalana veilig is.’ Ryan kreeg een flinke duw van Romeo en viel tegen een bed aan. Meteen krabbelde hij weer overeind, wetend dat Avalana in gevaar was. Toen hij weer stond zat Romeo bovenop Avalana en wurgde haar. Ryan greep het mes dat op de grond onder het bed lag en trok Romeo ruw van Avalana af. Hij plantte hard zijn knie in Romeo’s ribbenkast en duwde het mes onder zijn keel. ‘En dit is je laatste uur rat! Je bent te ver gegaan.’

Avalana zag Romeo op zich afstormen. Ze zette haar zwakke spieren schrap om hem van haar af te duwen, maar hij leek wel een soort agressieve aanval te hebben. De klap tegen haar wang kwam alles behalve zacht aan. Tranen stonden in haar ogen en ze huiverde bij zijn woorden. Daarna galmde een harde 'pets' door de zaal en Avalana's wangen waren nu allebei rood. Ze keek hem bang aan. Hij was echt niet meer normaal. Ze had de druk op haar keel ook gevoeld en ze probeerde zich zwakjes onder hem door te wurmen, wetend dat dit haar niet zou lukken. Ze keek Ryan aan, die haar redde, voor de zoveelste keer, ze was echt blij met hem en ze keek hem dankbaar aan, terwijl ze naar adem hapte. Ze keek trillend naar Ryan en Romeo. Het meisje die daar stond leek niks te doen. Avalana hees zich zwak overeind. Zwarte vlekken verzamelden zich voor haar ogen. Ze liep zwakjes op Ryan af. Ze pakte hem bij zijn schouders met haar twee handen en masseerde hem lichtelijk. Daarna zakte ze met een kreun door haar knieën op de vloer. Ze was nog bij bewustzijn, maar haar kracht was ontnomen geweest, grotendeels door Romeo's klappen. Haar arm brandde, omdat Romeo daarop gesteund had om haar tegen te houden.

'Ik zorg er gewoon voor dat zijn lichaam nooit wordt gevonden, niemand die mij ooit de schuld kan geven. En als ik hem vermoord dan weet ik zeker dat Avalana veilig is.' Ze knikte. 'Succes daarmee dan.' Ze vond het fijn dat ze nu eindelijk wist hoe het meisje heette. Maar niet lang daarna zag ze de blik in Romeo's ogen veranderen en ze werd er bang van. Er ging iets gebeuren dat kon ze zien, maar wat. Makkelijk ontweek ze Ryan die hij tegen haar aan probeerde te duwen en snelde achter Ryan aan naar Romeo. Die probeerde Avalana te wurgen, maar daar stak Ryan een stokje voor. Zodra het mes tegen zijn keel stond ging ze achter hem staan. Ze trok hem ruw naar achteren waardoor hij op de grond lag en ging bovenop hem zitten. Zware tijden vragen om zware maatregelen. 'Romeo. Denk even na. Wat wil je nou bereiken? Je bent alleen en kan niet ons allemaal vermoorden. Bovendien is Ryan op dit moment sterker dan jij bent en zou jou gemakkelijk kunnen vermoorden. Stop met deze waanzin!', schreeuwde ze hem toe. Zo moest hij het wel tot zich door laten dringen. Zijn handen had ze de hele tijd vastgehouden en tegen de grond aangedrukt. 'Leven of dood, Romeo. Jouw keuze.', fluisterde ze hem toe, Daarna sprong ze van hem af en tilde Avalana op. Snel legde ze haar in bed neer en sloeg de dekens over haar heen. 'Probeer uit te rusten Avalana. We hebben er niets aan als je het bewustzijn hier verliest.'

(Komt de zuster nog terug?)

Romeo wou Avalana nog een flinke slag geven, toen Ryan hem opeens, hij wist zeker dat het Ryan was, een mes voor zien keel hield. Hij slikte even. Zijn agressie werd met de minuut groter. Toen het meisje hem achteruit trok en tegen de grond duwde, probeerde hij haar met alle macht van zich af te krijgen. Zijn drugs schoten weer in werking. Toen ze vanzelf van hem afging, zag hij hoe Avalana in veiligheid op een bed werd gebracht. Zijn ogen hadden in plaats van een bruine, een soort rode gloed en hij keek naar Avalana. 'Denken jullie nu echt dat jullie Avalana zo kunnen beschermen? Door haar steeds weg te leggen in het bed?' vroeg hij woedend. Daarna liep hij naar Ryan, trapte het mes uit zijn handen en probeerde hem een slag volop op zijn neus te verkopen. Daarna gingen zijn ogen naar Avalana en hij glimlachte. Iedereen kon nu zien dat hij zijn zinnen op haar had gezet en hij liep richting haar bed toe.

Romeo sloeg de dolk uit zijn hand en sloeg hem een bloedneus. Vervolgens werd Ryan hard naar achteren getrokken door het meisje. Ryan werd kwaad, maar hij hoorde voetstappen. ‘Laatste waarschuwing, rat!’ siste Ryan naar Romeo. Vervolgens rende hij naar het raam, gooide het open en klom naar beneden via de klimop. Snel sloeg hij het raam dicht. Toen hij net verdwenen was werd de deur opengegooid door de zuster. ‘Wat is hier toch aan de hand?’ schreeuwde ze. Ryan rende beneden weg, weg naar de etage waar hij eigenlijk hoorde te zijn.

(inspiloos!)

PROFILE MAGICIAN