Swimming...

Met een grote sprong belandde ze in het water. Het was dan wel herfst maar een frisse duik deed haar goed. Ze had een pikzwarte bikini aan die nogal opviel in het helder blauwe water. Ze ademde diep in en uit. Als ze ziek werd was het haar eigen schuld. Maar het meer was zo verleidelijk. Even sloot ze haar ogen en dacht aan Kijito. Jammer dat zij er niet was. Dan konden ze surfen ofzo. Omdat zij het water kon sturen. Of Torak...Torak..... Ze grinnikte bij de gedachtte aan Torak in een zwembroek. Ze schudde met haar hoofd om die gedachtte weg te wuiven. Ze dook een keer onder water. Ze dacht aan vroeger,ze was een keer in het water geduwt door een van haar broers en bijna verdronken. Ze had geluk dat haar vader haar redde anders was ze nu niet hier. Ondanks dat hield ze van zwemmen. Ze was erg sportief al wilde haar ouders dat niet geloven. Ze was net als haar overleden moeder. Zij was ook zo'n sportieveling. Maar haar vaders gedachten waren veranderd naar haar dood. Hij vond dat hij haar te veel had verwend. Langzaam zwom ze naar de kant. Ze pakte haar handdoek en wikkelde haarzelf in. Ze rilde zachtjes maar vond het koude water heerlijk. Het klonk stom maar het was een soort fijne pijn. Ze genoot van de herfstzon en sloot haar ogen. Ze keek naar haar tas en zag haar foto erin liggen. De foto die ze aan Torak had laten zien. Ze was echt veranderd. Maar ze wilde niet te veel aan het verleden denken. Opeens hoorde ze iemand. Wie was dat?

Torak stond gapend op. Hèhè en nu is iets anders dan al dat bont aantrekken. Een spijkerbroek en een zwarte trui met een capuchon viel hem meteen in de smaak. Hij trok zijn zwembroek, voor het geval dat, eronder. Het zou misschien wel een leuk idee zijn. Nu was het nog de tijd van het jaar. Nu kon het nog. Over een maand of zo niet meer. Hij liep vanaf zijn kamer, vanaf de Razen etage, naar beneden. Hij had eerst voor Cassia gekozen, maar uiteindelijk toch voor de Razen etage. Hij sprong de laatste zes trappen gewoon naar beneden, belandde soepel op de grond, om vervolgens een blaffende Wolf tegen te komen. Hij aaide Wolf en liep verder. Een gespetter trok eenmaal buiten zijn aandacht. Hij zag iets zwarts. Zijn hart klopte harder. Ook zijn voeten gingen naar het zwarte gedeelte toe. In een gewikkelde handdoek zag hij een meisje. Jadira...? Hij stapte op een takje. Nu zou het meisje hem vast wel gehoord hebben. Hij ging zitten naast het meisje. Het was inderdaad Jadira. Zijn hart klopte harder. Hij had haar nog nooit... Ja... In bikini gezien. Het zag er mooi uit. Hij leek wel een gluurder die onder de handdoek keek. Hij moest zijn fatsoen houden. Hij keek weer richting het meer. 'Goededag schatje,' zei hij. 'Inderdaad een goede tijd om te zwemmen,' lachte hij.

Met grote ongelovige ogen keek ze hem aan. ''Wablief?''zei ze. ''dat is het meest achterlijke koosnaampje ooit''ze trok een grappig scheef gezicht. Dat vond ze dus echt niet toepasslijk voor iemand zoals haar. Ze deed alsof ze groot en stoer was en stond op ''Wie denk je dat je bent?Hmm?Mij schatje durven noemen?Neeenee die vlieger gaat niet op'' met een nep-boze blik keek ze hem aan. Ze maakte haar ogen tot spleetjes,maar barstte in lachen uit. Ze kon niet boos tegen hem doen. Al vond ze het wel een achterlijk koosnaampje. Ze sprong in het water. Snel dook ze onder. Voor het geval hij haar achtervolgde xD. Ze had de meest meilge bui die ze tot nu toe heeft gehad. Wat kon ze gek zijn. Met een opgetrokken wenkbrauw en een sluwe blik kwam ze boven. ''Kom je nog zwemmen of blijf je me aanstaren?!'' zei ze . Om er een schepje boven op te doen

- Ik had geen zin om kleuren toe te voegen xD -

Torak keek haar met grote ogen aan en lachte toen zij uiteindelijk ook in lachen uitbarstte. Zijn hart begon nog sneller te slaan toen zij in haar bikini in het water sprong. Ze was echt mooi! Toen zij hem uitdaagde, trok Torak zijn trui uit. Zijn borstkas werd zichtbaar. In tegenstelling tot sommige andere jongens had Torak daar gelukkig geen zwart haar. Daarna deed hij zijn broek uit, waaronder een zwarte zwembroek die tot zijn knieën ging tevoorschijn kwam. Torak sprong in het water en dook met krachtige halen achter Jadira aan. Hij pakte haar beet en tilde haar toen met al zijn kracht op. Hij lachte en hield haar toen in de lucht. De zon scheen op hun en na een tijdje zette Torak haar weer neer. Hij keek naar haar prachtige ogen en wiste sommige lokken uit haar gezicht. Het water droop van zijn gezicht af. Zijn sproeten waren nu heel goed te zien, maar dat maakte Torak niks uit. Zijn grijze ogen glimlachten naar Jadira. Zijn mond ook.

Toen hij haar optilde begon ze hadr te gillen,als een speenvarken. ''Laat me los jij eng monster!''ze stak haar tong uit. Toen ze weer in het water belandde zwom ze naar de kant en ging op haar handdoek liggen. Ze genoot van de zon. Jammer dat Kijito er niet was. Dan zou het nóg leuker zijn. Nou ja. Een keer alleen met Torak was ook leuk. Ze kwam omhoog en vouwde haar handen in haar schoot. Met een luie blik keek ze hem aan. ''Ik heb het koud...''zei ze en ze trok een pruillipje. Daarna verscheen er een grijns op haar gezicht. Maar ze had het echt koud. Ze sloeg haar handdoek om haar heen en keek naar Torak.

Lachend keek Torak haar aan. Hij wreef expres met zijn hand door haar haren, om die een stukje in de war te brengen. Daarna keek hij hoe ze weg zwom, naar de kant toe. Hijzelf maakte nog enkele, duikende bewegingen en zwom toen ook naar de kant. Toen hij haar geklaag hoorde, had hij wel een idee. Hij verwarmde zijn lichaam vanbinnen met zijn Raziaanse kant, die hij dus ook had en ging toen tegen Jadira aanliggen. Zijn huid werd steeds warmer, doordat hij het vuur vanbinnen aan het opborrelen was. Maar hij zou het niet te warm maken, maar gewoon op een goede temperatuur. Hij sloeg een arm rond haar heen. Zijn zij zat half tegen haar buik aangedrukt. 'Zo beter?' vroeg hij grijnzend, terwijl hij haar een knipoog gaf.

'Nee...ik denk dat we nog even moeten blijven liggen'zei ze grijnzend. Ze legde haar hand op zijn buik. Ze was blij datze hem de eerste dag had ontmoet,anders was ze nu een chagerijnige shadraan. Ze zuchtte diep. Ze had hem de eerste dag al gelijk aardig gevonden. En ze wist niet hoe het kon maar ze kon aar emoties beter bedwingen. Al was hij ouder ze hield van hem. Ze keek hem aan'ikben blij dat ik je heb ontmoet,ik heb geluk met iemand zoals jij'. Ze zuchtte diep....

Torak voelde haar hand op zijn buik en bloosde licht. Hij legde zijn arm om haar heen. Dit gevoel ging waarschijnlijk nooit meer over. Hij vond het fijn dat Jadira hem vertrouwde. Hij was verliefd op haar, dat wist hij nu wel zeker. Toen hij haar woorden hoorde, gaf hij haar een kus op haar voorhoofd. 'En ik jou, liefje,' zei hij en hij grinnikte even. 'Welke troetelnaam vind jij dan leuk?' lachte hij en hij keek haar aan. Hij had de zucht gehoord. Het leek... een verliefde zucht? Misschien wel. Torak keek Jadira aan en zijn hart klopte sneller. Torak richtte zijn blik richting de hemel. Rustig gingen zijn ogen vanaf de hemel weer terug naar Jadira. Hij glimlachte. Twee kuiljtes kwamen in zijn wangen. Ook een ding waar hij redelijk trots op was. En die sproeten zagen er soms wel leuk uit, dus daar had hij ook geluk mee. Zijn vuur was een beetje warmer geworden, maar dat kwam door Jadira's aanraking. Hopelijk vond ze hem niet klein of zo, of dat ie een stomme buik of borstkas had of zo. 'Jadira... Je hebt echt een prachtig lichaam.'

Bij zijn woorden bloosde ze. Ze stond langzaam op. ''Ik denk dat ik me ga aankleden''zei ze. ''Zullen we nog even een stukje wandelen?''. Langzaam trok ze haar kleren aan. Ze was nu zo goed als droog door Torak's warmte. Ze trok nog even snel een zwart vest aan en glimlachtte naar hem. Ze kon haar geen beter vriendje voorstellen.

-insp loos xD -

Torak liet zijn tanden bloot lachen om de werking die hij had toen hij haar complimenteerde. Hij knikte en stond ook op. Hij schoot weer in zijn kleren die hij had uitgedaan. Hij zag haar haar vest aandoen. Toen ze klaar was, pakte hij haar hand met zijn hand, deze keer niet verwarmd met een vlam, maar in zijn normale staat en trok haar mee. Hij liet haar hand toen los en sloeg zijn arm om haar heen, terwijl hij samen met haar liep. Hij keek richting Jadira en glimlachte. Zijn ogen glommen vrolijk mee. Zijn mond ging naar haar wang toe en hij gaf een kus op haar wang. Een glimlach kwam tevoorschijn en hij zette zijn hoofd weer op normale afstand. Hij drukte haar dicht tegen zich aan. Daarna liep hij verder. Voor zijn part mocht iedereen weten dat Jadira en hij een koppel waren. Torak schaamde zich er niet voor. Hij prees het zelfs. Hij was gewoon hartstikke verliefd.

Toen hij zijn arm om haar heen sloeg deed zij dat bij hem. Het maakte haar ook niet uit. Ze liet haar hofd op zijn schouder rusten. Ze zuchtte diep... Ze sloot haar ogen even en liet zich leiden door hem. Ze was in de hemel. Nog nooit was iemand zo lief voor haar geweest. Dit was haar eerste vriendje. En haar laatste want ze wilde hem nooit meer kwijt. Ze keek hem aan. ''Waar is Wolf eigenlijk?''vroeg ze nieuwsgierig. Ze miste zijn aanwezigheid. Nou ja...het was wel lekker rustig. het was ook wel eens leuk om echt met z'n tweetjes te zijn. Met haar hofd op zijn schouder rustend liepen ze verder.

Torak keek glimlachend richting Jadira. Hij vond het ontzettend leuk dat zij nu hem zijn vriendinnetje was. Hij glimlachte nogmaals toen zij over Wolf begon. Hij vond het lief van haar dat zij ook respect had voor zijn wolf. 'Die is waarschijnlijk ergens druk aan het spelen. Dat doet hij vaker hoor. Het is soms een gek beest, maar ik hou van hem,' lachte hij. 'Net zoveel als van jou, mijn engeltje,' zei hij en hij keek haar aan. Zou hij het durven? Zou hij haar durven zoenen? Jawel... Dat wel... Maar niet op die manier zoals sommige koppeltjes deden. Met hun tong. Misschien zou Jadira wel boos worden. Of was hij er wel helemaal niet goed in. Torak bloosde om zijn gedachten.

Even later liet ze hem weer los. Ze liep een stukje naar voren en maakte een radslag. Ze kon niet de hele tijd alleen lopen ,ze moest meer beweging. Ze maakte nog een paar radslagen en ging toen weer gewoon lopen. ''Aan wie gaan we ons circus ideetje nou vragen?''vroeg ze opeen zeurderige toon. Ze kon niet wachten tot het zo ver was. Achterstevoren liep ze verder.

Torak zag hoe zij radslagen deed en hij glimlachte. Ze kon het ook zo goed. Maar Torak snapte ook wel dat de hele tijd aan iemands hand zitten best vervelend was. Trouwens, hij wou soms ook wel wat energie, maar als Jadira romantisch wou zijn, wou hij het ook wel zijn. Torak wou gewoon wat zij wou. Hij zou alles doen wat zij zou willen, hoe raar dat ook klonk. Maar hij zou natuurlijk niet met zich laten sollen. Maar zo was Jadira niet. Toen hij haar zeurderige vraag hoorde, lachte hij even. Toen hij haar achterstevoren zag lopen, was hij even bang dat ze zou vallen, maar hij verwierp die gedachte meteen. Hij glimlachte. 'We kunnen het natuurlijk eerst aan Miss Madeline vragen,' lachte hij toen. Toen fronste hij even. 'We zien wel, oké? Heb geduld, meisje,' knipoogde hij toen en hij haalde Jadira vervolgens in. Hij drukte haar tegen zich aan. 'Of heb je dat soms niet?' vroeg hij plagend.

Ze keek hem met spleet ogen aan. ''Blijkbaar niet''andwoordde ze sarcastisch. Ze neuride wat. Gewoon zomaar,omdat ze daar zin in had. Ze verveelde zich. Ze hoopte dat ze zo snel mogelijk konden beginnen. Stil liep ze verder. Ze zuchtte weer,verlangend naar het circus. Mischien kon ze wel een act met Yoza doen! Aan de gedachten van haar paard doezelde ze weg.

- inspiratie loos -

Bij het horen van Jadira's sarcastische stem, moest hij een lach onderdrukken. Gehypnotiseerd luisterde hij naar haar geneurie. Het was mooi. Toen besloot hij een lachwekkende actie te doen. Hij ging vlakbij Jadira staan, zette een hand op haar rug en eentje vlak onder haar kont, zette kracht en tilde haar zo op. (Denk dan maar aan als koppeltjes getrouwd zijn en ze staan voor de deur en dan man moet de vrouw naar binnen dragen Razz

) Hij liep zo verder. Hij moest wel veel kracht zetten, omdat Jadira haar armen nog niet om zijn hals had en ze zo makkelijker kon vallen. Hij glimlachte naar haar. 'Zo ga ik je ook dragen als we getrouwd zijn. Deze jongen moet zijn kippenborstje namelijk nog goed trainen, alvorens het een echte sixpack is,' lachte hij en hij moest nu al zijn kracht in zetten om haar niet te laten vallen. Door het lachen werd hij wat slapper. Hij verzamelde al zijn moed en trok haar naar zich toe, waarna hij een zacht kusje op haar lippen drukte.

Toen ze zijn lippen voelde sloeg ze haar armen om hem heen. Ze keek hem glimlachend aan. Even later keek ze heel serieus voor haar uit en neuride 'daar komt de bruid'. Ze sloot haar ogen even,haar hart klopte sneller. Ze drukte haar lippen tegen de zijne. Even sloot ze haar ogen. Wat er om hun heen gebeurde intereseerde haar niet meer. Langzaam liet ze los. Ze liet haar hoofd achterover hangen. Langzaam vlogen er vroege sneeuwvlokken naar beneden.

Gelukkig! Jadira beantwoorde zijn zoen en hij voelde haar armen rond hem heen. Hij bleef staan, om van dit moment volop te genieten. Zo had hij Jadira nog nooit meegemaakt. Hij had trouwens nooit verwacht dat hij iets voor iemand zou gaan voelen. Hij hoorde wat zij neuriede en een glimlach sierde zijn blik. Hij voelde haar greep verslappen. Haar hoofd ging achterover. Torak liep zachtjes verder, bang om haar pijn te doen. Een glimlach bleef steeds om zijn mond hangen. Hij keek haar prachtige lichaam aan. Vanaf haar dunne buik en haar slanke postuur, tot haar lippen. Hij glimlachte breed. 'Ik hou van je,' zei hij toen. Hij liep voorzichtig verder. 'Als je misselijk wordt van zo te hangen, dan moet je het zeggen, dan til ik je hoofd met alle liefde op,' glimlachte hij en hij keek haar aan. Hij zag een boom. Daar tegen zakte hij neer. Jadira lag nu half op zijn schoot. Hij zorgde ervoor dat ze met haar rug tegen zijn schouder aanlag, zodat haar hoofd zeker niet zou vallen.

Ze liet haar hoofd op zijn schouder rusten. De sneeuw viel vroeg dit jaar. Ze keek hem aan. Ze vond hem echt lief,niet alleen dat...ook nog eens knap. Ze staarde naar de lucht en sloot haar ogen. Ze zuchtte diep. Als iemand hem iets aan probeerde te doen was die gene dood... Ze keek hem weer aan en zoende hem weer.

Bij het zien van haar blik, smolt zijn hart. Ze was knap, grappig en lief. Ze was gewoon het ideale meisje voor hem. Hij bloosde lichtjes toen hij haar hoofd op zijn schouder voelde. Vlinders fladderden in zijn buik. Hij vond het fijn dat Jadira zo lief deed tegen hem. Als iemand haar zou proberen te versieren, zou hij ruzie zoeken met diegene. Torak was niet echt iemand die graag ruzie zocht, maar van zijn meisje bleven ze af. Hij voelde haar lippen en ging mee in de zoen. Hij zou zijn kans misschien is moeten wagen. Een tongzoen...? Hij opende tijdens het zoenen even zijn ogen, maar deed ze daarna weer dicht. Voorzichtig liet hij zijn tong naar binnen rollen. Hopelijk werd ze niet kwaad. Hij probeerde haar zoveel mogelijk steun te geven om goed te kunnen liggen. Hij wist niet of ze het ook wou. Hij had gewoon het risico genomen en hij zag wel wat ze deed.

Toen ze zijn tong voelde deed zij dat ook. Even later liet ze los. Ze keek weer omhoog,het begon harder te sneeuwen. Langzaam stond ze op. Het werd al laat. Ze hoopte dat hij het niet erg vond,maar ze was moe,van het zwemmen...gewoon van alles. Ze keek gefascineerd omhoog. Op Shadra viel er nooit sneeuw..

Torak's hart sloeg een slag over dat hij haar beantwoording voelde. Ze liet even later los en gij glimlachte. Hij voelde weerstand. Hij hielp haar overeind en glimlachte naar haar. Het was al laat en ze leek vermoeid. Hij zou haar niet tegenhouden, zeker niet! Hij sloeg zijn arm om haar heen en keek haar toen glimlachend aan, terugdenkend aan de fijne kus met haar. Hij liep met haar richting het grote gebouw. Zijn maag knorde. Zouden ze dadelijk niet moeten gaan eten? In de aula, toch? 'Ik denk dat we zo meteen worden verwacht in de aula,' zei hij peinzend. 'Wilt u, mijn schone jonkvrouw, liever gedragen worden naar de aula, of vindt u toevallig iets anders leuk?' vroeg hij toen met een bekakte stem.

''Ik...ga gewoon lekker naast je lopen''zei ze glimlachend. Ze sloeg haar arm om hem heen. Dit was de leukste dag in haar leven geweest. Ze drukte hem dichter tegen haar aan. Ze had het weer koud. ''Ik hoop dat het eten al klaar is,want ik barst van de honger''zei ze grijnzend. Het was inmiddels ijskoud geworden. Ze rilde lichtjes.

Torak glimlachte en hij bloosde licht toen hij Jadira's arm om zijn schouder voelde. Hij merkte dat ze het koud had. Of was dat maar schijn? Toen Jadira over het eten begon, knikte Torak instemmend, zijn hart wild kloppend en zijn maag knorrend. 'Ja, wat je zegt! Ik heb ook honger,' lachte hij toen, terwijl hij Jadira aankeek. Het was ook best wel koud. Torak had het zich niet verbeeld. Jadira rilde. Torak voelde in zijn zakken. Een opgerold t-shirt kwam tevoorschijn. Hij deed zijn trui uit en gaf die aan Jadira. Zelf trok hij het t-shirt aan. 'Doe maar lekker aan! Ik wil niet dat jij het koud hebt,' zei Torak en hij knipoogde naar haar, terwijl hij wijzend naar de trui keek. Hij sloeg zijn arm om haar schouders en probeerde haar nog meer te verwarmen, nadat zij de trui had aangedaan, probeerde hij zijn lichaamshitte op die van haar te overbrengen, door middel van zijn hand tegen haar wang te laten gaan en zijn vuur vanbinnen op te blazen.

Ze trok het shirt snel aan. ''Heb jij het dan niet koud?''vreog ze bezorgd. ''We gaan naar de aula...IK HEB HONGER!''zei ze grijnzend. Ze hoopte dat er genoeg eten was want ze kon wel een paard op. Ze voelde hoe hij opwarmde. Ze liet haar hoofd weer op zijn schouder rusten. Ze keek naar de vallende sneeuw. Ze waren optijd het water uitgegaan anders waren ze nu zo''n beetje bevroren. Rustig liep ze met hem mee.

- Open jij een topic bij de Aula Torak?? Very Happy

-

Einde topic Swimming

PROFILE MAGICIAN

» Swimming ||Rhine||
» Swimming With A Dragon.
» || Swimming with a good friend ||
» Swimming and relaxing ||Rhine||

Swimming...

Swimming...

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen