Escape

Alwir was in één stuk door gesprint naar de kassen. Of Norwood hem de hele weg gevolgd was wist hij niet zeker. Halverwege was hij hem kwijt geraakt. Maar zijn broer was slim. Die gaf niet zomaar op.
Hij gooide de deur van de kassen achter hem dicht en leunde er hijgend tegenaan. Misschien was het niet zo slim om naar de kassen te gaan als hij iemand wou ontlopen die opvolger van de beste woudmagiër op heel Gren was. Maar planten hielpen hem te kalmeren en zijn gedachten even ergens anders op te focussen.
Nadat Alwir een beetje op adem was gekomen ging hij weer rechtop staan en keek de kassen even rond. Het werd gevaarlijk nu Finnegan steeds meer openbare dingen voor de Organisatie ging ondernemen. Alwir was zich van dat feit bewust. En hoewel hij Finnegan volledig vertrouwde maakte hij zich toch wel zorgen om hem. Alwir schrok zich dood toen hij ineens iets onder zijn vest voelde kriebelen. Hij ritste hem een stuk open en Reywa stak zijn kop tussen de stof vandaan. Hij was gauw in Alwirs kleding geschoten toen hij weggerend was uit Erdore. 'Daar zat je dus. Ik maakte me al zorgen om je' glimlachte hij en streelde de marter even over zijn kop. Reywa ging rustig in zijn nek liggen terwijl Alwir een gieter pakte, die vulde met water en gedachteloos eigenlijk de planten wat water begon te geven.

-Mag ik?-

Nablijven. Geweldig. Kijito keek boos naar de planten, alsof het hun schuld was dat zij na moest blijven. Nee, zij waren alleen maar de oorzaak. In haar klas Woudmagie, waar ze eigenlijk niet eens wist wat ze deed, zaten mensen die zich dat ook afvroegen. Kijito wist wel dat ze planten moest begrijpen, zodat ze in een gevecht of wat dan ook water uit de planten kon halen, of juist de planten laten herleven. Natuurlijk, dat was belangrijk. Maar waarom in dézé klas? Alsof niemand van Gren haar mocht. De hiervoor genoemde mensen waren ook de schuld van het feit dat ze moest nablijven. Ze hadden de planten waar zij mee moest oefenen rare dingen laten doen, maar het leek alsof zij de schuld had. De leraar was gek geworden en had haar na laten blijven. Wat een lol hadden ze gehad.. Kijito voelde tranen van boosheid in haar ogen. Met de rug van haar hand streek ze ze ruw weg. Wat een watje was ze! Kijito ging verder met het bewateren van de planten. De hele kas, wat een straf! Ze mocht haar watermagie niet eens gebruiken voor dit rotklusje. Plotseling hoorde rennende voetstappen dichterbij komen. Stil bleef ze staan, zonder te bewegen. De deur van de kassen knalde hard dicht. Het volgende geluid was een zachte stem, maar Kijito kon niet verstaan wat er gezegd werd. Zenuwachtig keek ze om zich heen. Wie kon het zijn? De leraar misschien, die haar kwam controleren? Het geluid van spetterend water kalmeerde haar een beetje; iemand vulde een gieter. Wie kon dit nu zijn? Kijito voelde zich bijna betrapt, al hoorde ze hier te zijn. Ze deed ook niets. Snel begon ze de planten weer water te geven, maar gaf ze teveel doordat ze steeds om zich heen keek. Kijito liep steeds meer naar de bron van het geluid, tot ze iemand zag staan. Zachtjes schuifelde ze iets dichterbij. Hem kende ze niet. Hij gaf de planten ook water, al deed hij het veel beter dan zij. Zou hij haar opmerken?

(Tuurlijk xD)

Als Reywa niet uit Alwirs vest was gesprongen en het meisje niet gezien had, dan had Alwir haar nooit opgemerkt. Maar nu piepte de marter waarschuwend en Alwir liet de gieter uit zijn handen vallen. Hij keek recht naar het meisje dat verderop stond. Toen ze hem ongevaarlijk leek bukte hij zich om de gieter op te rapen, blij dat het Norwood niet was. 'Sorry, ik dacht dat ik alleen was' mompelde hij zachtjes tegen haar. Reywa, die nog steeds een vijandige houding naar het meisje had volgde elke beweging van haar alsof hij zeggen wou dat ze niets bij Alwir moest proberen te doen. 'Reywa, kalm' zei Alwir met een halve glimlach tegen de marter.

Een piepje, waarschijnlijk van een dier, liet Kijito schrikken, al had ze de jongen al gezien. De jongen leek ook van haar te schrikken; de gieter kletterde uit zijn handen. Toch leek hij haar niet als storend te beschouwen, want hij raapte de gieter weer op en leek rustig te blijven. In tegenstelling tot Kijito, die zich schaamde betrapt te worden terwijl ze straf had en planten aan het mishandelen was met haar slechte bewatering. 'Sorry, ik dacht dat ik alleen was.' De jongen mompelde, ze moest haar best doen hem te verstaan. Zijn dier, een marter, keek nog steeds vijandig. 'Reywa, kalm,' glimlachte de jongen tegen de marter. 'Sorry, dat dacht ik ook. Ik wilde jou en je marter niet laten schrikken,' glimlachte Kijito terug. 'De kassen zijn meestal verlaten na de les. Het is dat ik nu straf heb..' voegde ze eraan toe. Een mooie marter, Reywa was ook een mooie naam. Bijna wilde ze tegen het beestje zeggen dat het niet bang voor haar hoefde te zijn, maar dat kwam ook weer zo kinderachtig over.

PROFILE MAGICIAN

» I can't escape myself
» [RPG] Escape the Destiny
» Escape in Style
» Escape from the Reality
» Reality escape / Closed.

Escape

Escape

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen