Kijito's gedachten dwaalden weer af. Wat haatte ze dat kind op haar etage eigenlijk, een of ander trutje dat rijke ouders had en daardoor dacht dat ze alles mocht. De hele tijd liep ze te zeuren over haar nieuwe kleren en make-up. Ook over haar bijna wekelijks vernieuwde vriendje. Hoe mensen nog voor haar konden vallen! Nou ja, dat moest ze zelf maar weten. Kijito keek even naar Avalana, die naar de lucht staarde. Even leek ze erg verdrietig.. maar het volgende moment niet meer. Kijito besloot er maar niets over te zeggen. Gelukkig was Avalana niet zo, niet verwend en vals. Avalana leek juist heel basic, normaal en aardig. Ook onafhankelijk en zelfverzekerd. Kon zij dat ook maar zijn.. 'Jammer dat jij niet op mijn etage zit,' lachte Kijito. 'Dan konden jij en de raaf wat doen aan dat zeurderige kind daar!'

De stilte was o zo mooi. Het was dan ook jammer dat het verbroken werd. Gelukkig was het een lachwekkende reden en Avalana lachte mee. Oh... Hier kon ze zo goed over meepraten! 'Oh ja... Ik ken het. Bij ons zit er ook zo'n mens die echt denkt dat ze àlles is en alles kan maken. Ze slaapt zelfs met een of andere slap stofje op haar ogen,' grijnsde Avalana. 'Altijd maar zeuren over haar vriendje, dat die volgens haar teveel praat met andere meiden. Ugh... Ziek word ik ervan! En dan ook nog the rich girl gaan spelen. Jeetje... Wat wil ik die graag door het raam gooien,' vertelde Avalana. 'Ik ben laatst is een keertje tegen haar uitgevlogen en ze keek alsof het echt niet meer normaal was dat zoiets bij haar kon gebeuren. Ook lacht ze hoog en kakelend,' zei Avalana, terwijl ze steeds negatievere gedachten kreeg over het meisje, terwijl ze verder tegen Kijito praatte. 'En 's morgens is ze altijd o zo geïrriteerd als Raven klokslag zes uur krassend de kamer in komt gevlogen,' lachte Avalana, zich het gezicht voorstellend van het boze meisje dat haar roze stofje naar beneden deed en haar kil aankeek. 'Zoiets is gewoon heel fun. Wat doet dat meisje bij jullie dan?'

Avalana hield een heel verhaal over het meisje op haar afdeling. Wat een rotkind moest dat zijn! Al was het wel licht lachwekkend. 'Wat doet dat meisje bij jullie dan?' Kijito dacht even na. 'Ze zeurt over van alles en nog wat, heeft iedere week een ander vriendje. Ze wil een schoonheidsslaapje houden, iedere middag. Dan moeten we stil zijn. Zijn we niet, trouwens. Verder vindt ze al haar nieuwe spullen van haar rijke pappie geweldig en moeten wij weten hoeveel de nieuwe Rimmel Londen ook al weer kostte en hoe goed dat wel niet is.' Kijito draaide even met haar ogen. 'Ik ben haar echt zat. Als ik een keer iets ga zingen moet ik zwijgen, mijn make-up is slecht, mijn kleding matcht niet.. die keer dat ik haar naar de spiegel stuurde werd ze al helemaal niet blij!' Daarom moest Kijito weer lachen. Toen had ze gezegd; kijk maar in de spiegel. Dat kind was zo beledigd geweest!

Avalana's ogen werden groot bij hoeveel commentaar dat verwende mens vergeleken bij dat kind bij hun wel niet had op Kijito. OMG! Dat was gewoon te erg voor woorden. Avalana vond Kijito er juist mooi uitzien, met die leuke staartjes zo aan weerszijden van haar lichaam. Ook had ze mooie lange benen. En dat zou ze Kijito ook zeggen. Dat mocht ook gezegd worden. Kijito verdiende wel wat meer zelfvertrouwen. Of het lag aan Avalana, of het was gewoon zo, maar Kijito's zelfvertrouwen leken vrij weinig te zijn. Stilletjes keek Avalana naar de lucht. 'Je moet je niks aantrekken van de verwende rotmens. Jij bent mooi zoals je bent en niemand kan daar iets aan veranderen. Je hebt mooie, lange benen en je lange haren maken je juist mysterieus en schattig. Weet je hoeveel jongens dat wel niet leuk vinden?' vroeg Avalana lachend, terwijl ze met haar goede hand een por gaf aan Kijito, om te laten zien dat Avalana er echt niet mee lachte. Ze meende het serieus. Kijito was mooi zoals ze was. 'Trouwens, als dat kind vervelend doet, kom je maar naar mij. Dan leert ze is iets anders,' grinnikte Avalana.

Één keer had Kijito een test in moeten vullen die over zelfvertrouwen ging. Degenen die haar die test gegeven hadden, vroegen haar of ze het serieus meende. Het was een lage score. Niet abnormaal laag, maar zeker lager dan het gemiddelde. Ach, ze was wel aan zichzelf gewend geraakt. 'Je moet je niks aantrekken van de verwende rotmens. Jij bent mooi zoals je bent en niemand kan daar iets aan veranderen. Je hebt mooie, lange benen en je lange haren maken je juist mysterieus en schattig. Weet je hoeveel jongens dat wel niet leuk vinden?' Avalana porde haar en lachte. Wacht even.. ze meende het! Kijito's ogen werden even groot. 'Meen je dat?' Zelf vond ze dat niet als ze naar zichzelf keek. 'Trouwens, als dat kind vervelend doet, kom je maar naar mij. Dan leert ze is iets anders,' grinnikte Avalana. Kijito lachte mee. 'Nou, jij mag er ook zijn. Die Ryan heeft maar geluk met zo'n knap en lief meisje als jij! Ik vind je kapsel echt heel mooi, en je bent ook gewoon knap,' zei Kijito. Dit meende ze, net als Avalana. Ze zei het niet zomaar, omdat Avalana zoiets tegen haar gezegd had. 'Anders kom je een keer bij mij op de etage logeren,' grinnikte Kijito, als grapje.

Avalana bloosde even toen er veel gecomplimenteerd werd over zowel haar innerlijk, als haar uiterlijk. Ze keek even naar de grond en toen richting Kijito, die het toch wel bleek te menen. Een glimlach verscheen over Avalana's gezicht als de naam van Ryan voorbijkwam. Stilletjes keek ze even naar de grond. Ze lachte mee met de grap. 'Nee dankje. Een zeurderig type is al erg genoeg,' zei Avalana toen lachend en ze keek richting de academie. Het meisje was nog niet naar buiten gekomen. Of Avalana had het niet goed gezien, dat was natuurlijk ook een optie. Haar arm deed ongelooflijk veel pijn, maar Avalana wist de pijn te onderdrukken en keek stilletjes naar de lucht. Kijken, dat was het enige wat ze kon doen. Vaak begon ze niet met praten, alleen als het een goed gesprek was, of als Avalana voelde dat het een goed gesprek ging worden, zoals toen met Ryan bij het lanceringsplatform. Avalana voelde zich echt heel erg verliefd op Ryan, niet wetend of dit ook echt wederzijds was. Avalana hoopte het eigenlijk stiekem wel, want ze vond hem zo ontzettend leuk. Oké... Nu moest ze echt ophouden over Ryan. Dadelijk kon hij gedachten horen of zo iets. Avalana grinnikte bij dat idee. Rustig keek ze naar de lucht.

'Nee dankje. Een zeurderig type is al erg genoeg,' lachte Avalana vrolijk. Kijito lachte mee. Gelukkig was dat kind er niet en had ze haar niet gehoord. Kijito hoopte dat ze ook nooit met die persoon in een groepje zou eindigen. 'Volgens mij zit er op iedere afdeling wel een rotkind, denk je ook niet?' vroeg Kijito zich hardop af. Af en toe hoorde ze een roddel voorbij komen over dat soort mensen. Nou ja, dat was dan wel hun eigen schuld, hoor! Avalana was gelukkig niet zo, geen trut maar gewoon een heel aardig meisje met een crush op Ryan. De wolken bleven voorbij drijven, langzaam en loom. Net zoals zij zich nu voelde, zo gelegen in het gras. Rustig, gewoon helemaal ontspannen. Met een nieuwe vriendin erbij. Tenminste, zo voelde het. Ze hoopte echt voor Avalana dat Ryan ook zoiets voor haar voelde. Anders was hij haar gewoon niet waard. Kijito keek even naar een wolk. Het leek net een.. nee toch, niet zo'n cliché! Het leek net een wollige, pluizige teddybeer. Kijito schoot zacht in de lach. 'Soms lijken wolken wel ergens op,' grinnikte ze vrolijk, Avalana's gedachten alweer onderbrekend.

Avalana knikte. Misschien had Kijito wel gelijk. Op elke afdeling zat wel iemand die zich alles voelde en ongelooflijk rijk was. Zulke types wou Avalana in ieder geval niet op haar zaal, wat jammer genoeg wel het geval was. Ze keek naar de wolken en probeerde er een letter 'R' mee te vormen, wat jammer genoeg mislukte. De letter 'A' ging op een stukje wolk net niet, maar een letter 'K' was helaas ook niet mogelijk. Kon je wel letters maken uit wolken? Ha! Een 'R' kwam langzaam in beweging, maar ook deze miste stukjes. Jammer. Dan had Avalana Ryan of Raven ervan kunnen maken. Haar hart sloeg een slag over en Avalana glimlachte. Haar gedachten werden weer ruw onderbroken, maar gelukkig niet te ruw. Glimlachend keek ze op naar Kijito, die het over de wolken had. 'Ja, ik snap wat je bedoeld! Ik zit steeds een paar letters te vormen met de wolken, alleen lukt het niet echt. Ik dacht daarnet dat ik bijna een 'R' had, maar dat was dus niet zo,' zei Avalana. Ze keek rustig naar de lucht. Haar arm brandde echt zo erg!

- Typisch mij! Ik per ongeluk met een verkeerd account posten XD -

'Ja, ik snap wat je bedoeld! Ik zit steeds een paar letters te vormen met de wolken, alleen lukt het niet echt. Ik dacht daarnet dat ik bijna een 'R' had, maar dat was dus niet zo,' zei Avalana. Kijito glimlachte.De R.. van Ryan? Of van Raaf? Ze wist het niet zeker.. maar wat had het ook voor nut het te vragen? Kijito dacht even na over wolken. Waterdamp, toch? Condenseert op die hoogte tot wolken en drijven mee met de winden. Misschien wel met passaten, naar de evenaar.. daar was het warm. Toch hield Kijito meer van de winter. De bevroren pracht van het landschap versloeg alle zomerplaatjes van overvolle stranden! Langzaam begon ze met haar handen te bewegen, haar kracht hoog het luchtruim insturend, naar de wolken. Of zoals Grote Haas en Kleine Haas zeiden; Tot aan de maan en terug. Kijito kneep haar ogen wat samen om zich te concentreren op de wolken. Blij zag ze dat het lukte. Langzaam begon ze een 'R' te vormen. Niet van Ryan, niet van Raaf. Maar van Roxas. Ze had hem een tijdje geleden ontmoet. Nee, ze was waarschijnlijk niet verliefd. Ze wist niet eens precies wat het was. Maar ze was er wel van overtuigd dat ze vrienden met hem was. Grappig, dat één letter zoveel betekenis kan hebben.

Avalana keek glimlachend opzij. Kijito was iemand die ze gelukkig wel kon vertrouwen. Alleen Dustan, Kijito en Ryan vertrouwde ze, tot nu toe. Zelf moest ze eigenlijk ook oppassen. Het zou typisch haar zijn dat ze iemand blindelings vertrouwde, die niet was wie hij of zij zij dat zij of hij was. Dat had Avalana al vaak genoeg meegemaakt. Haar hart bonsde sneller toen er een 'R' werd gevormd, maar deze keer door Kijito's sturing. Waarom zou zij die 'R' maken? Misschien voor haar? Of omdat haar vriendje met een 'R' begon. Dat zou goed kunnen. Avalana besloot het maar niet te vragen. De zon scheen op hun en Avalana's haren kregen daardoor een felle tint. Het leken nu wel sliertige vlammen, die om haar huid vielen als slangen, die haar zouden beschermen en elk moment iemand zouden kunnen aanvliegen die ook maar iets te dicht in haar buurt kwam... Soms had ze gewoon echt te veel fantasie. Glimlachend keek ze omhoog, naar de wolken. Te veel fantasie was trouwens helemaal niet erg. Alleen, soms werd je fantasie zo erg dat het niet meer te vergelijken viel met de werkelijkheid. Avalana dacht terug aan die verrekte tijd op Razen. Vreemde mannen die haar aankeken. Sommige straatjongens dan ook. Maar Ryan was anders. Ryan was, ondanks zijn verleden, echt ontzettend lief. Avalana hoopte dat hij en zij nooit meer uit elkaar zouden gaan. Het zou haar bijna perfect lijken. Ze hoopte dat ze voor het vertrouwen niet teleurgesteld werd door Ryan. Maar dat leek bijna onmogelijk. Hun liefde soms ook, trouwens. Ze keek opzij naar Kijito en een glimlach verscheen over haar gezicht. Kijito was aardig. Tenminste niet zo als andere vriendinnen, die hun mond nergens anders over open konden doen dan make-up, wat in de mode is en wat niet en zo verder. Over vriendjes praten vond Avalana sindsdat ze met Ryan had helemaal geen probleem, maar die andere dingen konden voor haar neus gestolen worden. Kon het haar wat schelen dat Georgio Aramani een nieuwe parfum had? Of dat C&A fantastische kleren had. Nee, zij hield niet van shoppen of zo. Avalana probeerde er niet meer aan te denken en richtte haar blik naar de bleekblauwe hemel. De wolken begonnen langzaam te verdwijnen, zodat de lucht een waas van blauw was. Avalana glimlachte. Ze schoot enkele vlammen uit haar vinger de lucht in, zodat het net leek alsof vuurwerk werd afgestoken, maar dan anders. Een grote glimlach verscheen over haar gezicht. Ze hield ervan om te spelen met vuur. Om haar magie te werk laten gaan. Om zichzelf eens vrij te voelen van vuur en zich te laten slepen in een fantastisch verhaal met vuur... Oké, zelfs dit klonk een beetje raar voor haar doen. Maar gelukkig kon niemand haar gedachten lezen. Ze keek opzij naar Kijito. Ze stond op. 'Zin in een wandeling?' vroeg ze toen rustig. Wat ze nu ging denken klonk nog raarder, maar een wandeling in de natuur kon vast geen kwaad. Waarom wel? Ze keek rustig naar Kijito, terwijl zijzelf al enkele pasjes vooruit zette. Als Ryan haar gedachte kon lezen, zou hij denken dat ze gek geworden was. Maar Avalana kon er nauwelijks wat aan doen dat ze gewoon wat vrijer begon te denken.

Kijito staarde naar de 'R' die ze in de lucht had gevormd, zich niet afvragend wat Avalana daarvan moest denken. Het meisje naast haar vroeg niet verder. Kijito wist niet of ze over hem wilde vertellen of niet.. als Avalana het zou vragen, zou ze antwoorden. Bij Avalana voelde ze zich wel goed, op haar gemak. Avalana zag er niet uit als iemand die alles verklapte nog voor ze het helemaal gehoord had, of iemand die alles probeerde te verpesten. Het meisje leek te vertrouwen, al had ze exact de tegenovergestelde magie. Vuur en Water konden dus blijkbaar wel met elkaar opschieten. Kijito had haar ogen gesloten voor de heerlijke zonnestralen als ze niet naar de wolken had liggen staren. Haar blonde haren leken af en toe wel goud als de zon erop viel. De wolken begonnen weg te drijven, maar ze liet de 'R' intact. Stel je voor dat die voor iemand anders betekenis had, iemand anders weg liet dromen bij het zicht op die ene letter. Ze merkte even niet meer wat Avalana deed, al draaiden haar gedachten rond in haar hoofd als hamsters in een molentje. Op een fijne manier dan. Haar gedachten sprongen heen en weer, bonden haar aan niets anders dan zichzelf.. Ze was blij dat ze op Starshine was, weg van haar ouders, weg van die tijd op Cassia. Kijito hield van Cassia, daar niet van, maar haar ouders.. Haar ouders hielden niet van haar en dat deed haar pijn, nog steeds, zelfs na bijna 12 jaar. Die 12 jaar dat ze nu leefde. De blauwe hemel werd steeds verder vrijgemaakt van wolken, iets wat ze niet zo erg vond. Zowel de 'R' als het hemelsblauwe in de lucht deden haar denken aan Roxas. Alles wat fijn was deed haar eigenlijk aan hem denken.. en nu ze zich goed voelde was dat bijna alles. Vlammen tekenden in de lucht, als vuurwerk aan een lichte hemel. Kijito volgde het met haar ogen en keek glimlachend naar Avalana. Ze was een echte vuurkunstenares, zo bleek. Met water kon je dat soort mooie stunts niet uithalen. Kijito betwijfelde of het wel goed voor haar was geweest als ze van Razen kwam; ze durfde nauwelijks een lucifer aan te steken, bang voor brandwonden. Haar nichtje had die gehad en ze hadden er pijnlijk uitgezien. Ze had er alleen geen problemen mee dat Avalana met vuur speelde; ze leek het goed te kunnen. 'Zin in een wandeling?' klonk Avalana's stem, terwijl het meisje opstond. Kijito probeerde te knikken, wat niet erg goed ging al liggend en stond op. Even haar benen strekken. Ze trok haar jurkje recht en sloeg er wat grassprietjes vanaf. Ze had wel zin in een wandeling. Kijito liep alvast een stukje vooruit, maar wist niet of het wel de richting was waar Avalana in wilde gaan. Dus bleef ze staan en wachtte op haar nieuwe vriendin.