Uhm Halloo..?

Met een harde zucht ging Emily zitten op de bank. Met een kop thee in haar handen en het angst zweet op haar voorhoofd. Nog niet zo lang geleden was ze er achter gekomen. Ze had een broer. Totaal onverwachts. Stiekem was ze nog naar het hoofd gegaan, toen hij les gaf en heeft tussen de bladeren lopen zoeken waar hij moest zitten. En te was eigenlijk niet eens een verassing dat hij ook op de Water Megicans Etage zat. Vrij logisch.Ze had zijn bed opgezocht en een briefje onder zijn kussen gestopt. Iets wat Emily normaal nooit zoou doen. Ennu zat ze hier dan. In de woonkamer. Wachtend op haar broer. Wat zal het raar zijn.. Vreemd. Ze had nog getwijfeld of ze wel echt zou gaan. Ook al toen ze dat briefje schreef.,Maar ze wilde nou eenmaal meer over haar familie weten en zeker nu ze wist dat haar familie haar familie niet bleek te zijn.Ze behoorde tot een andere familie. Totaal onbekend. Met een zucht blies ze de wolkjes damp van haar thee weg. Zenuwachtig, in kleermakerszit, keek ze rond. Geen idee waar hij vandaan zou komen. Voorzichtig sloeg ze haar ogen neer en nam een slokje, voorzichtig het was nog heet.

De gene die moet posten weet het VAST wel xD
haha

(Ik heb wel iets maar ik doe net alsof het tegen de avond is)

Met kalme passen liep een jongen door de gang. Blauwig haar en met wat lossere kleding. Hij was van het platform afgekomen. Zijn studie op Cassia was heel wat. En De laatste twee dagen van de week studeerde hij voor dokter op Cassia. Hij zelf deed de overige dagen hier op school vertoeven en verder leren op gebied van watermagie. Kalme passen weerklonken op de etage die net leek alsof het onder water stond. Mudly glimlachte en had een rugzak op zijn rug. Met kalme blik opende hij de deur en kwam de gezamelijke ruimte binnen waar overigens Emily ook zat. Hij knikte als begroeting en liep direct naar de jongens-slaapzaal. Hij wist niet dat Emily zijn zusje was en had het nooit te horen gekregen. Kalm zette hij zijn tas neer. Hij haalde een brief tevoorschijn uit zijn tas maar dat was nu niet van belang. Hij haalde een studieboek uit zijn tas en wilde opstaan toen een stem hem tegen hield. Een meisje liet een brief achter!. Onder je kussen~! sprak de vrolijke stem van Genki die even tevoorschijn was gekomen in de kleine spiegel op het nachtkastje. Mudly knikte en haalde de brief onder zijn kussen vandaan. Opende de envelop en liep al lezen weer naar de gezamelijke ruimte. Net voor hij de ruimte in zou komen klapte hij hem dicht. Had hij een zusje? Zijn ouders hadden er nooit wat over gezegd. Ze waren altijd vriendelijk tegen hem geweest en eerlijk. Maar nog nooit had hij geweten dat hij een zusje had. Hij vouwde het briefje op en stopte hem in zijn zak. Hij opende zijn boek en deed net of hij studerend binnen kwam. Hij legde zijn boek neer en zette wat koffie met de benodigde materialen die aanwezig waren in de kleine keuken van de etage. Kalm liep hij met zijn kopje weer naar zijn boek en ging op een bank zitten tegenover Emily. Ineens deed hij zijn boek dicht en dronk wat van zijn kopje die hij weer neerzette. "Zeg, heb jij ooit gehoord van een Emily..." vroeg hij ineens op een neutrale toon aan haar.

Terwijl er een jongen binnen kwam vanaf de gang knikte Emily naaar hem naar waar hij het ook deed. Kan het nog langer duren.. Of zou hij het zijn,,, Hoewel..Er zijn zoveel jongens.. Emily liet een hoorbare zucht langs haar lippen gaan zodra de jongen door de jongens slaapzaal deur ging. Emily stond op,Vulde haar glas nog eens en pakte daarna een dun boekje, Een soort school krant of zo, en begon te lezen. Nipte zo af en toe aan haar glas, waarna ze af en toe naar buiten keek. Buiten viel de avond al.De maan stond helder aan de lucht. Zonder het door te hebben kwam de jongen weer binnen. maar door het dichtklappen van zijn boek. Proberen het te negerend vroeg hij iets waardoor Emily grote ogen kreeg. "D..Dat b...ben ik.." hakkelde ze met een piepstem. Wat ongemakkelijk nam ze een slok van haar thee. "Dan moet jij Mudly zijn.." zei ze zachtjes. Het was zo raar om dan tegenover je eigen broer te zitten. Hem niet kennend.. Normaal zou je die kennen als je jong bent.. gewoon als de een wordt geboren en de ander er al is.. Dan is het normaal. Maar nu.. Ze waren allebei ouder. Een gek gevoel bekroop haar. ze legde voorzichtig het blaadje weg op de tafel.En ging weer in een soort beschermende houding zitten, Dit deed ze wel vaker. Haar benen opgetrokken, haar hoofd op haar knieën en haar armen om haar benen geslagen.

Mudly keek even naar het briefje. Een ander gevoel dan Emily bekroop hem. Hij zag dit als een grote grap. Hij had nooit een zusje kunnen hebben. Zijn ouders hebben het nooit tegen hem gezegd en hij had er ook geen. Hij nam nadenkend een slok van zijn koffie. Las nogmaals over het briefje. Het stond er toch echt. Maar hoe? Waarom hadden zijn ouders niets gezegd en waarom stond er haar naam niet op de stamboom die hij had? Ineens stond Mudly op en holde de jongens-slaapkamer in. Ritste een tas open en zocht naar iets. Hij haalde een glanzend papier tevoorschijn. Rende de trap af en legde het neer op de tafel. Er stond een stamboom op. Duidelijk van zijn familie. Maar er was maar 1 persoon onder hun ouders. Waar duidelijk de naam van alleen Mudly op stond. Nadenkend bekeek hij de stamboom. Deze zat er toch nooit naast of, was er mee geknoeid. Mudly liep naar de tafel en pakte zijn studie boek. Ging snel langs de bladzijdes en stopte op een gegeven moment. Las wat en klapte het boek weer dicht. Kalm nam hij een slok koffie en legde zijn hand op de stamboom. Het was hem nooit eerder opgevallen maar nu voelde hij er toch lichtjes wat watermagie doorheen vloeien. Hij slikte. Even legde hij zijn hand vlak op het papier en trok hem omhoog. Alsof hij iets weg trok. Het vakje van Mudly leek ineens van water te zijn. Langzaam schoof het op en er vormde zich een nieuw vakje met daarin de naam: Emily. Mudly pakte de stamboom vast. "Ja, ik ben Mudly..." sprak hij kalm. Hij legde de stamboom voor zich neer en dronk nog een slok. "Dus we zijn familie..." sprak hij. Nu kroop er wel een vreemd gevoel over hem heen. Dit werd allemaal heel vaag naar zijn smaak.

Emily volgde de bewegingen van de jongen tegen over haar. Zijn rennen en zijn doen. Toen hij met een briefje uit de jongenszaal kwam gerend en het op de tafel legde keek ze met spleet oogjes ernaar. Haar naam stond er niet. Voorzichtig haalde ze haar versie van de stamboom uit haar zak. Degene die ze uit het boek had gescheurd waar ze er achter kwam. Deze legde ze zwijgend naast die van de jongen neer. Terwijl hij nog bezig was met die van hem waar ineens haar naam tevoorschijn kwam. Een zucht van opluchting kwam zachtjes uit haar mond. Stel je voor dat het niet zo was.. Dan stond ze mooi voor gek. Voorzichtig knikte ze op zijn woorden. "Blijkbaar. Het staat in ieder geval op beide stambomen nu.." Emily zuchtte bij het zien van haar adoptie ouders. Emilia en Stan Miller. "Ik snap er niks van.." Bekende Emily. Ze snapte er ook niks van. Haar ouders hadden haar voor gelogen.. Alles ging zo anders... Haar hele leven kwam op zijn kop te staan.

Mudly zelf keek naar de stambomen en dacht na. Waarom hadden zijn ouders nooit verteld over haar. Waarom wist hij er niet van? Hij zuchtte en hoorde haar woorden. "Het staat er inderdaad. De stamboom die ik had was onder invloed van een illusie. Ik zelf wist er niets van..." sprak hij kalm. Hij keek naar Emily. Het was dus zijn zusje en glimlachte. Hij dronk nog wat van zijn koffie totdat het op was. "Ik heb een mogelijke verklaring..." sprak hij kalm. "Onze ouders waren niet rijk, amper welvarend te noemen..." sprak hij. "Ik wil nog net niet arm zeggen. Maar ze hadden weinig geld. Ik deed voor de kost voorstellingen gegeven met water. Hij haalde een flesje water tevoorschijn. Hij liet het water op het tafelblad liggen alsof het de zee voor moest stellen. Ineens sprongen er twee dolfijnen omhoog die spontaan bevroren. "Dit kan ik, op werkelijke grote..." sprak hij. "Ik deed daarnaast nog kleine beeldjes als deze verkopen. Het zorgde er voor dat we nog een zakcentje naast het inkomen van mijn vader en moeder hadden." sprak hij. "Toen raakte mijn moeder kennelijk weer zwanger. Ik kan het me echter niet herinneren. Ik heb je ook nog nooit gezien. Niet toen je klein was, niet zoals nu." sprak hij. "Ik denk dat ze je wilden onderbrengen in een gezin die welvarender was. Ze wilde je waarschijnlijk niet dezelfde ellende geven als mij..." sprak hij kalm en keek haar aan met vriendelijke glimlach.

Emily luisterde ademloos naar het verhaal. Het verklaarde een boel. In iedergeval de rede waarom ze niet in de juiste familie opgegroeid was. Ze kon zich alleen de foto's herinneren van die van haar ouders en tante's en ooms. Ineens bedacht ze iets. Emily rende weg naar de meisjes zaal, rommelde wat in haar spullen en kwam terug met een paar foto's. "Ik heb hier wat foto's Mijn ouders vertelde altijd dat ze van mij en wat tante's en ooms waren. En een van mij met mijn ouders. Het zijn foto's van mij net nadat ik geboren ben.. Zeg hoogstens een dag." De eerste foto was van Emily met haar ouders. De 2e van haar met een oom en tante.. Die ze nog steeds kende. Bij de derde foto keek ze even op. Deze oom en tante zijn volgens mijn ouders al heel lang dood. En ik heb maar een foto van hen met mij.. Maar nu ik het verhaal ken, en ik het een erg raar verhaal vond van mijn ouders.. Ik weet niet eens hun namen, alleen oom en tante.. En naar mijn idee staan ze er iets te blij op. Nog veel vrolijker dan dat mijn ouders kijken.. Zou dit.. uhm... Zijn dit jou.. uhm.. onze ouders?" Emily keek Mudly aarzelend aan. Volgens haar ouders waren die oom en tante vlak na het bezoek overleden door een of ander vaag ongeluk. Daarom koesterde ze deze foto zo. Waarom wist ze niet. Het enige wat ze vond was dat ze het bijzonder vond. Namen heeft ze nooit van hen gehad. En het zou zo maar kunnen dat ze dat expres hebben gedaan. Om Emily de herinnering aan haar echte ouders te laten houden. Alleen dan niet als ouders, maar als oom en tante.

Mudly keek naar de stambomen en keek naar Emily. Ze rende weg en kwam terug met een stel foto's. Hij keek er naar en slikte. "Wacht eens even, die ruimte aan de rechterkant. Zou het?" sprak hij nadenkend. Hij hoorde haar woorden en slikte. "Dat zijn ze inderdaad..." zei hij. "Dit is niet jou oom en tante, dit zijn jou ouders..." sprak hij kalm. "Ze hebben momenteel een betere carriere en nu hebben we ook een fatsoenlijk huis. Emily, de tijd veranderd, en mijn ouders zijn met de tijd mee gegaan. Ze hadden voldoende om mij op een studie naast deze te sturen." sprak hij. Kalm pakte hij de foto van haar en hun ouders. "Wacht hier..." sprak hij kalm. Hij liep de trap op pakte een fotoboek en kwam terug. In plaats dat hij het fotoboek opende heild hij het gesloten. Bovenop zat een hoesje waar je een foto in kon schuiven. Er stond een foto van Mudly op, ongeveer 3 jaar. Het beangstigende aan de foto was dat er een hand op zijn schouder lag maar verder er niets bij stond. Hij pakte de foto van Emily en schoof deze er in. Langzaam kwam een nieuw beeld tevoorschijn. Niet alleen Emily gewikkeld in een laken in de armen van haar moeder. Naast haar vader. Maar nu stond ook Mudly er op met zijn vaders hand op zijn schouder. "Alsof ze het gepland hebben dat we elkaar hier zouden ontmoeten..." sprak hij verbijsterd.

Emily volgde Mudly niet helemaal. Maat misschien herkende hij de achtergrond.. Vragend keek ze hem aan. Al snel werd haar vraag beantwoord en bleken dit haar echte ouders te zijn. Al viel haar nu pas op dat de arm van de vader half weg was. Ze bekeek de foto nog eens goed terwijl ze aandachtig luisterde naar Mudly. Daarna pakte hij de foto en liep hij weg. Emily keek vragend naar de plek waar hij verdween. Al snel kwam hij terug met een boek. Emily vroeg zich af wat voor boek het had kunnen zijn. Maar al snel zag ze de foto van een ongeveer 3 jaar oude Mudly. Hij schoof nu de foto van Emily bij die van Mudly en er kwam een totaal beeld tevoorschijn. Een happy familie zou je kunnen zeggen. Vader, moeder, zoon en dochter. Emily slikte. Het was raar om je oom en tante te zien die eigenlijk je biologische ouders waren. En dan zo'n schattig broertje er naast. Emily glimlachte. Knikte naar Mudly. "Ik vind het zo ontzettend raar.." mompelde ze zachtjes terwijl ze naar de foto staarde.

PROFILE MAGICIAN