Tijdje met Gebbeth

- Gelieve alleen Yara en Gebbeth -

Yara stond op. Haar kleren had ze nog aan. Wat was er ook alweer gebeurd? Oh ja, gisteren had ze Gebbeth verwelkomd. Het was heel erg leuk geweest en ze had hem moeten geleiden naar zijn plaats. Yara stond op en verkleedde zich gauw. Ze trok gauw een roze jurkje aan, omdat ze niks beters wist. Schoenen deed ze niet aan, want ze was toch van plan om rustig in het water te gaan zitten. Yara voegde de daad bij het woord en ging zitten aan de rivier. Ondertussen dacht ze na. Voelde ze iets voor Gebbeth? Zo ja, waarom? Vond zij hem leuk? Sterker nog, vond hij haar leuk? Maar zij was toch nog zo... jong? Ze was dertien jaar en hij misschien zestien of zeventien. Maar Rosalie had gezegd dat leeftijd geen grenzen kende. Yara legde rustig haar voeten in het water. Ze had haar zwemkleren onder het jurkje aan, voor als ze wou gaan zwemmen. Ze dacht na. Misschien kwam ze Gebbeth wel weer tegen. Haar hart begon sneller te kloppen. Houd toch je mond, hart strafte Yara en gelijk moest ze lachen. Het was ook erg dom om haar hart te bestraffen. Ze aaide Spirit. 'Spirit, begin nooit aan een kater,' grinnikte Yara. Ze legde zich plat in het gras neer en haar bruin haren spreidde zich uit in het gras.

Gebbeth werd wakker in zijn slaapzaal, hij lag nog steeds op zijn bed.. Precies hetzelfde zoals hij gisteravond was gaan liggen. Hij was zo moe geweest dat hij zelfs niet in zijn slaap had gedraaid. Wat was dat een leuke eerste dag zeg. Dat had hij zichzelf nooit voorgesteld dat het zo had kunnen lopen. Eerst had hij Yara ontmoet.. en daarna Shemoa. 'Ja.. het was zeker een leuke eerste dag' Dacht hij hardop. Gebbeth dacht na over wat hij vandaag eens zou gaan doen. Hij kon of lekker in zijn bed blijven liggen, of er toch eventjes tussenuit om het terein te verkennen. Ach.. Hij kon toch niet meer in slaap komen dus stond Gebbeth maar op. Trok zoals gewoonlijk zijn zwarte kleding aan met zijn handschoenen. Liep naar benenden opzoek naar wat eten. Maar hij had geen idee waar hij eten kon krijgen s'morgens. Gebbeth vroeg zich af of Yara haar eigen slaapplaats wel terug heeft gevonden. Hij hoopte van wel.. want anders was dat zijn schuld. Maar Yara zei gisteravond dat ze het wel kon vinden, dus daarmee was hij wel gerustgesteld. Hij liep richting de buitendeur en liep naar buiten. Waar zou hij eens naartoe gaan. Naar het stille meer? of het duisteren bos? Hij zou maar eens naar het stille meer gaan.. Om eventjes lekker tot rust te komen. Toen hij bijna bij het stille meer was zag hij Yara bij het meer zitten. 'Hey Yara' En hij liep richting haar. 'Had je het nog kunnen vinden gisteravond?' en Gebbeth ging langs haar zitten.

]Sorry dat het zo lang duurde XDD]

Rustig zat Yara op de grond naar het water te staren. Spirit spon en keek een richting in. Yara draaide haar hoofd nieuwsgierig naar wat Spirit zag. Haar hart sloeg een slag over toen ze zag dat het Gebbeth was. Yara luisterde aandachtig, lettend op elk detail en knikte toen lachend. 'Ja, gelukkig heb ik het kunnen vinden,' grinnikte Yara toen en ze draaide haar hoofd weer richting de grond. Ze bloosde licht, maar wou dit niet laten merken, alhoewel ze geen idee had of dit een beetje te laat was weggedraaid of dat hij het nog net niet had gemerkt. Waarom werd ze nu weer verliefd? Ze zat nog maar in het eerste leerjaar en nu was ze al verliefd op iemand die waarschijnlijk drie of vier klassen hoger zat. 'Gebbeth, ik vroeg me af, hoe oud ben je eigenlijk?' vroeg ze toen stilletjes, terwijl ze richting de grond keek. Het blozen werd heviger, maar ze hief haar hoofd op en keek Gebbeth toen aan. Hopelijk waren de blosjes weg. Waarschijnlijk niet. Auwch...

Gebbeth zat langs Yara, en zag dat ze wegdraaide. Hij keek eens goed rond waar hij was gaan zitten. Een mooi stil meer, een mooi groot bos tegenover. Ookwel het 'duistere bos' genoemd. Daar zou hij ook wel een keertje naartoe willen, dat leek hem een mooie plek. Yara was blij dat Gebbeth het had gevonden. 'Ooh, dat was een makkie' Zei hij met een glimlach. 'Ik wou er gewoon eventjes op uit'. Hij ging op zijn rug liggen, en keek naar Yara's rug. Hoe ze aan de waterkant zat. Opeens vroeg Yara hoe oud Gebbeth was. 'Nou.. Ik ben 17 jaartjes jong.' En hij zag hoe snel Yara terug draaide. Werd ze nou rood? Vroeg hij zichzelf af.. Gebbeth had het niet goed gezien. Yara draaide haar naar hem toe en keek hem aan. Gebbeth zag dat ze rood aangelopen was. 'Dat kun je gerust vragen hoor, daar hoef je je niet voor te schamen om dat te vragen' En hij keek in Yara's ogen. 'En hou oud ben jij?' Vroeg hij na een tijdje...

Yara schaamde zich nu echter nog erger. Moest ze het Gebbeth vertellen? Nu al? Zou ze niet even wachten? Dadelijk vond Gebbeth haar echt veel te jong en dan liep ze ook nog is een blauwtje. Maar het steeds ontlopen, dat was toch ook drie keer niks? Of wel soms? Yara zat voor een moeilijke beslissing. Als ze het nu zei, viel er wel een last van haar af en hoefde ze verder ook niet echt na te denken over het feit dat ze het nog moest vertellen. Maar als ze het nu vertelde, dan wist hij meteen alles en dan zou zijn reactie slecht kunnen zijn. Yara zat nu voor een moeilijke keuze. Toen vroeg Gebbeth hoe oud ze was. Ze keek even moeilijk. 'Nog dertien jaar jong,' grinnikte ze toen rustig. Ze keek hem aan en toen vloeiden de woorden vanzelf uit haar mond. 'Gebbeth...?' vroeg ze en haar wangen werden ietsje roder. Als de tomatenfabriek haar nu zag, was ze er waarschijnlijk al rijp voor. 'Ik geloof dat ik verliefd op je ben,' mompelde ze toen en ze keek naar de grond. Toen legde ze zich op haar rug, naast Gebbeth.
Toen deed ze iets waarvan zijzelf het niet verwacht had: ze trok zich een stuk op, keek twijfelend naar Gebbeth en kuste hem toen heel even. 'Sorry... Ik moest het van mezelf doen,' zei ze toen beschaamd.

- Is de post wel goed? :$ -

Gebbeth keek nog eens in het rond en wacht op antwoord voor zijn vraag. Gebbeth zag Yara moeilijk kijken toen ze antwoorde dat ze dertien was. 'Dertien?!?!' Zei Gebbeth geschrokken. Dat had hij nooit verwacht. Yara.. Zo jong? Nee, dat kon niet waar zijn. Ze zag er veel ouder uit. Door de schrik worp hij zich omhoog zodat hij over het meer kon kijken. Toen hij in de gaten had wat hij deed ging hij weer liggen, maar dat ging te lomp, en hij stootte zijn achterhoofd tegen de harde ondergrond. Door de pijn sprong hij op en liep hij een rondje. Wreef over zijn hoofd nog steeds met de gedachte die hij niet kon geloven.. Tenslotte ging hij weer langs Yara zitten en hij hoorde een zacht stemmetje zijn naam zeggen. Gebbeth keek Yara aan, en hij schrok toen nog erger.. Want ze vertelde hem dat ze verlieft op hem was... Op hem!? Zijn hele hoofd begon te draaien en te spinnen. Hij wist totaal niet wat hij moest doen en keek onrustig om zich heen. Hij was zelf 17 jaar. Dat zou dan 4 jaar leeftijdsverschil zijn. Dat was toch veelste veel? Nog steeds diep in gedachte over wat Yara net zei.. kuste ze hem opeens. Verontschuldigde zich.. maar de daad was al gepleegd. Nu wist hij helemaal niets meer uit te brengen.. Hij moest nu ergens heen waar hij rust kon vinden.. Dit was te snel voor hem.. hij kon het niet allemaal tegelijk verwerken. Hij moest een rustig en stil plekje gaan opzoeken. Het Duistere Bos? Dat zou wel een goede plek zijn om deze tijd... Hij sprong op en zei 'Ik moet even alles op een rijtje zetten. Het klinkt misschien lullig.. maar je bent pas 13 jaar.' Hij zwaaide nog even en liep aan richting het Duistere Bos

[Einde Topic]
[Ik open nieuw topic @Duistere bos..]

PROFILE MAGICIAN

» Een tijdje op mezelf.
» Gebbeth Gaadran
» Gebbeth, hier slaap je...

Tijdje met Gebbeth

Tijdje met Gebbeth

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen