Diva liep druk op de etage heen en weer. Op haar bed stond een grote tas en er lag allemaal kleding en spullen verspreid over haar bed. Elwin en Asema had ze even uit Savadors kantoor gehaald. Het was niet echt een goede omgeving voor hen om nu te zijn. Diva was blij dat ze hen daar weg had gehaald voordat Deshas daar langs was gekomen met zijn orkaan van woede. Kennelijk had Savadors sexuele uitspatting niet alleen Diva het mes in de rug gestoken. En hoewel ze niet wist dat zich tussen Deshas en Savador speelde moest het vast wel heel erg zijn geweest. Maar Diva was er voorlopig even klaar mee. Na haar geprek met Norwood was er een klein beetje opheldering gekomen in de vage mist in haar hoofd die zich gevormd had. Maar ze moest een tijdje weg van de academie. Weg van alles wat met Savador te maken had. En ze had besloten de kinderen mee te nemen. Geen denken aan dat ze hen hier alleen zou laten. Natuurlijk mocht Savador ze blijven zien. Het zou wreed zijn, ook tegenover de tweeling, als Diva hem dat zou ontzeggen.
Diva nam een klein slokje van haar glas water waarna ze verder ging met haar werk. En hoewel zo onder dit soort klusjes altijd zong of op z'n minst neuride, zweeg Diva nu een doodse stilte. De tweeling moest haar kille zwijgen hebben aangevoeld want ze begonnen tegelijk te huilen. Diva zuchtte even zacht en legde het kledingstuk weg waar ze mee bezig was geweest. Ze liep naar Asema toe en tilde haar voorzichtig op. 'Stil maar meisje. Het komt goed,' fluisterde Diva zachtjes. Ze begon zacht een slaapliedje te zingen. Dat leek Asema te kalmeren want na een paar gesmoorde snikken hield ze weer op en stak haar duim in haar mond. Diva legde haar weer zachtjes neer en ging naar Elwin. Ze streelde hem zachtjes langs zijn wang en glimlachte liefelijk naar hem. 'Waarom van die grote tranen. Het is niet dat we papa nooit meer zien. Maar mama moet even een tijdje bij hem uit de buurt blijven. Maar we gaan gauw weer terug hoor. En dan kan je weer vrolijk met papa spelen,' stelde ze hem zacht gerust. Of het Diva's warme stem was, of dat Elwin echt begreep wat ze zei wist Diva niet. Maar Elwin scheen genoegen te nemen met haar woorden en hield zijn mond weer waarna zijn felle groene ogen zich naar buiten richtte. Diva aaide hem nog even over zijn hoofdje en ging toen weer terug naar het inpakken van haar tas. Ze vouwde haar kleding strak en netjes op voordat het in de tas verdween. Maar behalve kleding nam ze ook haar Suasama wapens mee. Diva was net bezig met het afspannen van haar boog toen er op de deur werd geklopt. Ze legde de afgespannen boog neer. 'Binnen,' riep ze kalm. Zij was de enige op de etage nu. Waarschijnlijk was het iemand die gewoon een ander meisje van de etage zocht.

Misschien was het helemaal geen goed idee geweest om Diva nu op te komen zoeken. Savador wist dat ze waarschijnlijk kwaad op hem moest zijn en dat dat de reden vormde waarom ze hem ontweek. Wat hij echter niet wist was dat ze voorlopig gewoon even afstand van hem wilde nemen. Maar hij moest haar spreken en op zijn minst zijn diepste verontschuldigingen aanbieden voor de pijn die hij haar bezorgd had. Voor nu deze keer uit eigen initiatief, en niet dat de aap uit de mouw kwam zodra ze hem in alle woede en wanhoop zelf kwam opzoeken om uitleg te vragen. Want hij ging ervan uit dat als ze kwaad op hem was ze al wel van de meeste dingen op de hoogte moest zijn die hij de laatste tijd had uitgespookt. Ook het feit dat hij ontdekt had dat de kinderen niet meer in hun wiegjes op zijn kantoor lagen en dat Diva het voor hem verzweeg dat Asema en Elwin gewoon veilig bij haar verbleven gaf hem sterk het beeld dat het haar dwars zat.
Door de werkdruk, de inspanningen die hij daarbij moest verrichten, de aanhoudelijke pijn in zijn rug en de stressvolle problemen van de afgelopen tijd, zag Savador er slechter uit dan normaal. Veel slechter. Hij liep nog krommer dan voorheen over de gangen, het zweet gutste over zijn gezicht alsof het één van de heetste dagen in hartje zomer was, zijn al ingevallen wangen waren nog meer ingevallen en onder zijn ogen die futloze vermoeidheid uitstraalden waren grote donkere wallen te zien. Zijn eens zo lange lokken waren door Deshas' wraak nu op iets meer dan schouderlengte. Hij had zijn haar zorgvuldig weggestopt in de kraag van zijn coltrui in de hoop dat dit niet of nauwelijks te zien was. Maar de kortere plukken die uit zijn kraag waren geglipt konden dit al verraden.
Het kostte hem al onnodig veel tijd en moeite om van zijn kantoor naar de Dark Magicans etage te lopen. Daar eenmaal bijgekomen moest Savador even tegen de deurpost van het centrale vrijetijdsdeel van de etage leunen om weer op adem en krachten te komen, want behalve in zijn rug en steeds meer ledematen leek de zeurende pijn ook overgeslagen te zijn op zijn longen. Het gehuil van een baby deed hem vermoeid opkijken, nog geen seconde erna sprong het gehuil van een tweede baby in met de andere en werd het een gelijktonige opus aan klaagzangen. Het gehuil van zijn eigen kinderen herkende hij uit duizenden; hij had het, sinds hij ze op zijn kantoor hield, immers al vaak genoeg moeten aanhoren, soms tot wanhoop toe. Zijn vermoedens waren juist geweest; de kinderen waren veilig en wel bij hun moeder. Met een onderdrukte kreun zette Savador zich weer in beweging en forceerde zijn lichaam de vergrotende pijn te trotseren zodra hij de traptredes richting de slaapzalen op slofte. Twijfelend bleef hij een tijdlang voor de deur van de meisjesslaapzaal staan, roerloos luisterend naar Diva's geruststellende stem. Meteen erna verstomde het gehuil. Als de dingen anders hadden gelegen hadden zijn mondhoeken zich omgekruld tot een glimlach, want in tegenstelling tot hem leek ze een regelrecht talent te hebben in het tot rust manen van de kinderen.

Zacht had Savador aangeklopt, om vervolgens met een diepe zucht en lood in zijn schoenen de slaapzaal binnen te treden na Diva's aankondiging. Het moest dan maar. En het was het beste. Met zijn hoofd wat hangend en zijn blik teneer geslagen, schuifelde hij verder de zaal in. Zijn blik, die zich had geplooid in een zorgelijke frons, had hij voor een moment even naar Diva opgericht om het vervolgens weer te laten afdwalen richting de vloer. Beschaamd over het feit over hoe zijn uiterlijk met zijn ingekorte haar nu oogde, en beschaamd over wat hij weer achter haar rug om had uitgehaald. 'Diva - ik -'
Direct zweeg hij weer, de woorden die hij haar wilde zeggen en die hij vooraf in zijn kantoor zo vaak had overdacht waren hem plotseling ontglipt. Zijn geheugen liet hem in de steek. In een poging er weer op terug te komen gleed zijn blik even richting de kinderen die nu vredig lagen te rusten op Diva's bed. Asema was geheel kalm en had vergenoegd haar kleine duimpje in haar mond gestoken, Elwin lag al even rustig als zijn zusje en zijn felgroene ogen staarden naar buiten. Het hielp Savador wat te kalmeren. Zijn blik ging weer langzaam terug naar Diva, waarna hij zich onder veel protest van zijn lichaam in beweging zette en traag naar haar toekwam. Met zijn armen rustend op zijn bovenbenen en zijn ogen gericht op de vloer, zeeg hij zwijgend neer op het bed naast haar zodat hij als het ware nu tegenover haar zat. 'Ik - lieverd, ik.. bedoelde het niet zo.. zoals het nu gegaan is - ik wilde alleen.. ,' het kwam er hakkelend uit. Op een zeker moment sloot hij zijn smalle lippen weer op elkaar, want meer kwam er nu toch niet uit. Het wilde niet lukken. In plaats van zich te focussen op wat hij haar wilde zeggen, probeerde hij zich meer op Diva te richten. Zijn slangachtige ogen gleden over haar bed, want hij merkte nu pas op dat het bezaaid lag. Allerlei kledingstukken en een hoop spullen lagen verspreid over het bed. Bovenop het matras stond een grote tas. Savador slikte moeizaam een brok in zijn keel door waarna hij Diva met een wee gevoel in zijn maag weer aankeek. 'Ga je weg?' vroeg hij zacht, zijn stem kleintjes en hees.

Het verbaasde Diva niks dat degene die binnenkwam Savador was. Waarschijnlijk om zijn excuses aan te bieden en dan te hopen dat ze hem opnieuw zou vergeven zodat ze weer vrolijk verder konden tot het overnieuw zou gebeuren na een nieuwe blunder van hem. Nou, deze keer niet! Diva keek Savador in eerste instantie niet aan en ging verder met het inpakken van haar tas. Pas toen hij begon te spreken keek ze even op. Ze fronste even toen ze zag hoe kort zijn haar wel niet was. Minstens de helft korter dan normaal. Het erge was dat zij dit herkende als de straf die zijzelf jaren geleden ook gehad had. Al waren haar lokken toen de tijd ingekort tot haar haargrens. Savador had nog geluk gehad. Deshas had hem ook helemaal kunnen kortwieken. Want er bestond geen twijfel over dat dit Deshas' schuld was. Alleen iemand die driehonderd jaar oud was zou zich zo'n straf nog herinneren. Of iemand die, zoals in Diva's familie, nog steeds oude tradities en gebruiken in stand hield.
Diva liet haar blik weer afglijden naar haar werk toen Savador er weer het zwijgen toedeed. Ze keek hem nog steeds niet aan en deed er het zwijgen toe toen hij in beweging was gekomen en op de rand van het bed naast het hare was gaan zitten zodat hij nu tegenover haar zat. 'Je wilde alleen wat je altijd wil: winnen. En het maakt je niet uit op welke manier zolang jij maar dat machtige overwinnings gevoel krijgt. Zit ik een beetje in de goede richting?'vroeg Diva kalm en keek even op van haar werk. Ondertussen had ze al haar kleren ingepakt. Alleen de overige spullen en een aantal wapens lagen er nog. Ze pakte het zwaard wat ze voor haar verjaardag van Savador had gekregen en haalde onder haar bed een langwerpige doos vandaan. Ze opende de doos waar haar oude zwaard in lag, met schede en al. Ze haalde die eruit en plaatste met uiterste zorg haar betere zwaard in de doos waarna ze hem afsloot en in haar tas stopte. Het paste allemaal maar net. Haar oude zwaard trok ze met een soepel gebaar uit de schede en begon de glanzende kling een beetje op te poetsen waarna ze een slijpsteen pakte en de kling begon te scherpen. Ze keek even vanonder haar zwarte lokken naar Savador bij het horen van zijn vraag. 'Ja,' zei ze enkel. 'Ik moet even een tijdje op mezelf zijn. Nadenken wat ik nu echt wil. Ik heb al toestemming gekregen om te mogen vertrekken. En na wat er laatst in je kantoor gebeurde vind ik dat geen veilige plaats meer voor Elwin en Asema. Ik zit gewoon thuis op Shadra als je me zoekt of de kinderen wil zien,' vervolgde ze daarna op haar korte antwoord eerder. Ze schoof het zwaard terug in de zwart/blauwe schede en hing hem met een daarvoor bestemde riem om haar rug. 'Ik ga Celedë weer zoeken,' zei Diva daarna. 'Ze is verdwenen en ik wil weten waarheen,' sprak ze als een strenge vader die zijn kind eens flink op zijn donder zou geven. 'Wat heb je trouwens tegen Deshas gedaan tijdens je avontuurtje dat hij je heeft gekortwiekt?' vroeg ze daarna.

Naar zijn vermoedens was ze inderdaad boos: Diva gunde hem nog niet eens een blik waardig maar ging in plaats daarvan kalmpjes verder met waar ze mee bezig was. Enkel toen hij sprak sloeg ze haar heldere blauwe ogen even naar hem op. Savador brak er geen vragen of andere woorden over. Het was wel te begrijpen. Na wat tegenspel van zijn lichaam lukte het hem zich naar het bed naast dat van Diva te begeven, daarbij zag hij niet dat ze kennelijk besefte dat er een flink stuk van zijn haar was gehaald. Misschien was dat wel beter ook - één woord erover kon zijn schaamte aanzienlijk doen vergroten en dat was nog wel het laatste waar hij op zat te wachten. Alhoewel haar woorden de harde waarheid weergaven over zijn heimelijke doen met Neara, deed het van binnen pijn de feiten uit haar altijd zo zuiver sprekende mond te horen komen. Zoals je een geliefde, waar je enkel liefkozende woorden van gehoord had, ernstig over je hoorde vloeken. Savador had zijn ogen weer neergeslagen, zijn hele houding straalde onzekerheid uit. 'Ja,' sprak hij zacht. Het kostte hem moeite de lucht langs zijn stembanden te laten strijken om de toon van dat enkele woord hoorbaar voor haar te maken. 'En straffen,' voegde hij er nog zachter aan toe. Waarschijnlijk een stomme reden, maar dat was wel zijn intentie geweest. Hij hield zijn blik zwijgend op de grond gericht, als een behoedzame kleuter die zojuist flink op zijn kop had gehad van zijn moeder. In de tussentijd pakte Diva haar kleding en spullen verder in. Pas toen ze het zwaard tevoorschijn haalde wat hij haar als geschenk voor haar laatste verjaardag had gegeven, sloeg hij zijn slangachtige ogen even op. Hij zei niets toen ze druk in de weer was om haar oude zwaard die met het nieuwe te verwisselen en de eerste zorgvuldig te verzorgen.

Direct ontweek hij Diva's blik weer toen ze zich weer op hem richtte bij haar antwoord. 'O, zit dat zo,' reageerde Savador zwakjes. Ongemakkelijk vouwde hij zijn bleke handen tussen zijn benen in elkaar. 'Werkelijk.' Sarcasme was er niet in te horen, zo was het ook niet bedoeld. Het klonk op een toon waaraan je behalve dat je het aan zijn uiterlijk kon zien dat hij er niet helemaal zeker over was of dit wel het beste was, het ook kon horen. 'Ja,' sprak hij weer langzaam. 'Een tijdje weg. Dat is goed. Verstandig.' Zijn adamsappel ging zacht in zijn keel op en neer tijdens het slikken erna. 'Celedë zoeken,' vulde hij Diva's woorden aan. 'Ik heb ook niets meer van haar vernomen. Maar - hier.. ' Savador had een aardig dikke portemonnee uit één van zijn achterzakken gehaald, ritselde met een vinger een moment tussen de briefjes en de muntjes om Diva vervolgens een handjevol aan grote bedragen aan briefgeld te overhandigen. 'Voor de reis, de zorg van de kinderen en als je met problemen komt te zitten. Dat is het minste wat ik kan doen voor je vertrek.' Hij stopte fronsend de portemonnee weer weg. 'En Diva, ik zal me daarna echt - ik.. ik ga in therapie voor je, ik ga afspraken plannen met psychologen en ik zal me zelf richten op het oplossen en voorkomen van de problemen die ik veroorzaak. Zodra je terugkomt dan - dan staat er een andere man voor je neus. Met verrassingen en een liefde die alleen op jou gericht zal zijn. Ik wil immers nog steeds ons éénjarig huwelijk vieren, ondanks alles..' Savador zweeg en keek Diva weer voorzichtig aan. Hij slikte weer moeizaam toen ze de vraag over Deshas stelde waar hij al bang voor was geweest. 'Niets.. bijzonders, niet echt. Deshas was even niet meer tevreden over me en.. en dat was al,' antwoordde hij zacht zonder Diva aan te durven kijken. Savador hield zijn blik strak op de grond gericht en probeerde het feit te onderdrukken dat zijn schaamte opnieuw weer opspeelde, of hij het nu wilde of niet.

Diva had er niets van gezegd dat Savador op het bed was gaan zitten. Ze regeerde niet eens toe hij toegaf dat ze met haar woorden goed had gezeten. Natuurlijk zat ze goed. Ze was een Suasama. Daarbij was het niet moeilijk geweest om daar achter te komen. De hele school had het kunnen horen. Oké dat was misschien een beetje overdreven. Maar op zoveel afstand had ze nou ook weer niet gestaan. Ze keek met een ruk op toen ze zijn andere woorden hoorde. 'Straffen? Wil je het zo noemen? Het klonk niet bepaald als een straf of pijniging,' merkte ze scherp op waarmee ze direct verried dat ze wel in de buurt van Angani was geweest.

Toen hij als een jaknikker reageerde op al haar woorden keek Diva even tersluiks naar hem. Hij was net een klein kind dat op zijn kop kreeg. Aan de ene kant voelde ze een beetje medelijden voor hem, maar anderzijds was dit zijn eigen schuld. Ze keek even op toen hij zijn portemonnee pakte. Ze liet zich het geld in handen drukken maar gaf het daarna terug. 'Ik kan niet aannemen. Sorry, dat voelt gewoon niet goed. Geen zorgen om mij. Ik ben een grote meid hoor,' zei ze met een zwak glimlachje. Ze maakte haar tas dicht terwijl ze luisterde naar wat Savador allemaal nog meer te vertellen had. 'Doe nou niet. Ik wil niet dat je in therapie gaat om wille van mij. Als jij dekt dat er iets aan ons huwelijk moet veranderen dan moet je dat voor jezelf doen. Misschien door te beginnen met jezelf af te vragen of je niet te snel was met het doen van een aanzoek. Jij hebt geen kans gehad om van verliefdheid te proeven Savador, je hebt jezelf meteen met de eerste de beste het huwelijk in gestort. Je hebt teveel wilde haren die je niet kwijt kunt raken door mij. Als ik een tijdje verdwijn, misschien dat je dan wat rust vind in jezelf,' sprak ze.

Savador leek zichtbaar even in elkaar te duiken toen Diva zijn reden van zijn confrontatie met Neara scherp herhaalde en er zelf haar oordeel over gaf. 'Het.. was ook tegen haar wil in bedoeld,' gaf hij zacht toe. Het zat hem dwars dat Diva het van tevoren meestal al wist als hij iets had uitgevreten. Alhoewel dat toch misschien beter zou zijn dan dat hij het haar zelf moest vertellen. Met een lichte wanhopige frons richtte hij zich daarna weer naar Diva op. 'Maar je kent Vrouwe Neara niet. Je weet niet hoe ze is. Ze had me die avond letterlijk gek gemaakt; ik wist niet meer wat ik deed. Ze struinde op mijn zwakke punten, en zodra ze die gevonden had werkte ze daar verder op in tot ik niet meer terug kon,' hoe sterk hij zijn eigen argumenten in die uitleg ook vond, de zekerheid liet hem weer in de steek zodra hij weer in Diva's blauwe ogen blikte, zodat hij zich nu afvroeg of die argumenten er wel degelijk aan toe deden. Waarschijnlijk niet.

Hij had het volgende moment zijn portemonnee tevoorschijn getrokken en Diva de helft van de loon die hij nu op zak had gegeven. Ietwat ontzet werd het geld hem daarna gewoon weer terug in zijn handen gedrukt. Met licht opgetrokken wenkbrauwen richtte Savador zich naar haar op om te vragen waarom, maar op die onuitgesproken vraag kreeg hij vanzelf al antwoord. Even krulden zijn mondhoeken zich om tot een heel klein glimlachje terug - haar glimlach was een kleine troost voor zijn zonden. 'Ik heb toch graag dat je het aanneemt,' zei hij zacht. 'Al is het alleen maar om jezelf de mogelijkheden te verschaffen om de zoektocht naar Celedë te bevordenen. Zoek jij op Shadra, of waar je ook heen mocht gaan, dan probeer ik hier de dingen uit te zoeken.' Het geld knisperde zacht in zijn handen toen hij de briefjes zacht langs elkaar heen bewoog en er afwezig naar keek. Hij had eigenlijk ook geen idee waar Celedë uit kon hangen. Het was hem zo nu en dan wel opgevallen dat ze niet aanwezig was geweest bij zijn lessen, maar hij had het zo druk gehad met zijn dubbele baan dat het steeds uitgesteld werd om erachter heen te gaan. Bij Diva's verdere woorden leek hij bijna in tranen uit te barsten, maar hij hield zich in. Hier nu gaan zitten wenen om zijn eigen fouten zou niets oplossen. 'Ik kan geen rust in mezelf vinden als je weg bent,' sprak Savador zacht, zijn stem trilde licht. 'Nee, er moet niets veranderen. Ik ben degene die moet veranderen, niet het huwelijk. Maar ik wilde enkel meer dingen samen doen, je meer bij me hebben. Gewoon, de dag doornemen 's avonds in bed, samen wakker worden, met de kinderen op pad, uitstapjes voor ons plezier - zulke dingen. Maar je bent er te vaak niet. Gevolg is dat ik me eenzaam ga voelen en snak naar liefde en er.. situaties volgen waarin ik er zelf naar op zoek ga, me eruit wil terugtrekken maar dit op net het laatste moment niet lukt. Diva, ik wil echt niet - '

Hij had zijn eigen woorden onderbroken toen hij was opgestaan en Diva's bed naderde. Met een verbeten trek op zijn mond zeeg hij naast haar neer en legde een hand op de hare. 'Ik wil je nergens van beschuldigen, want je hebt het druk en dat begrijp ik ook. Maar gewoon.. iets meer van dat speciale gevoel. Iets meer,' zijn stem eindigde in een hese fluistering. Hij moest even de tijd nemen voor hij uiteindelijk weer verdersprak: 'Dat is wat onze relatie nodig heeft. Niet enkel het gevoel van "we hebben elkaar en we blijven elkaar eeuwig trouw", en dat is al. Daar moet ook "en we hebben er lol van" achter.' Savador slikte en zweeg, zijn zorgelijke blik was leeg gevestigd op zijn duim die zacht over Diva's hand streek. 'Ik heb niet vaak verliefdheid kunnen evenaren. Enkel alleen op afstand, een stille liefde. Voor jou heb ik het ook nooit uit kunnen werken. Wellicht ligt het daaraan.' Hij slaakte een zachte beverige zucht. 'Als je het huwelijk stop wil zetten, dan heb ik daar alle begrip voor. Maar Diva, laten we het dan op z'n minst op een verkering houden, zoals in het begin. Ik wil je niet kwijt.' Zijn arm streek langzaam en heel voorzichtig, alsof hij bang was van Diva's reactie, langs haar schouder en haar rug om haar zacht tegen zich aan te trekken. Hij wilde haar even vasthouden. 'Het spijt me en ik hou van je. Nog steeds,' eindigde Savador ook met een degelijke spijt in zijn stem.

Diva had zichzelf voorgenomen om in eerste instantie niet te reageren op Savadors argumenten maar kon het toch niet laten. 'Nee, ik ken Neara niet. Maar wat ik voorlopig van haar gehoord heb hoop ik van harte dat ik die sloerie ook nooit tegenkom. Ik ben dan ook lang nog niet klaar met haar. Ze moet maar eens leren om met haar grijpgrage vingers van mijn vent af te blijven,' riep Diva verhit uit.
Het vuur in haar ogen leek een klein beetje te doven toen Savador haar vertelde dat hij toch graag had dat ze het geld aannam. Voorzichtig nam ze het geld aan, vouwde het een keer dubbel en borg het toen op. 'Als je er echt op staat,' zei ze zachtjes. Ze beet bij zijn verdere woorden zachtjes op haar onderlip. 'Je hebt geen idee hoe graag ik dat ook wil. Maar net zoals jij ook een dubbele baan hebt, heb k zo ongeveer ook een dubbel leven. Als ik 's ochtends wakker wordt is mijn eerste zorg na het aankleden de kinderen. Ik kom elke ochtend bij ze controleren. Meestal slaap jij dan nog. Dan geef ik je vaak een kus en vertrek ik weer omdat ik je niet wakker wil maken. Vaak heb je je slaap nodig Savador. Daarna g ik naar de aula, ik pak daar iets te eten en al lopend eet ik mijn ontbijt terwijl ik naar de bibliotheek ga om dingen voor de Suasama te regelen. Onderzoeken voor verschillende opdrachten en nieuwe technische wapens. Als ik daar eindelijk klaar mee ben beginnen de lessen. In de pauze pak ik mijn werk van die ochtend dan op en dan beginnen de middag lessen. Als ik daar klaar mee ben ga ik op de etage huiswerk maken. Dan heb ik vaak een klein uurtje voor mezelf waarin ik ga trainen. Tegen het avondeten ben ik klaar met trainen en ga eten. Maar direct na het eten vertrek ik met de shuttle naar Shadra om daar mijn Suasama taken op me te nemen. Het loopt vaak tegen twee of drie uur midden in de nacht dat ik weer terug op de academie ben. Ik wil wel naar je toekomen maar ik ben zo gesloopt dat ik met mijn kleren aan op bed in slaap val,' vertelde ze zachtjes.

Diva schudde zachtjes haar hoofd nadat Savador weer zijn verhaal had gedaan. 'Ik wil niet scheiden, dat niet. Ik hou nog steeds van je Savador maar het wordt me gewoon teveel allemaal. Ik ben maar een mens. Ik heb mijn slaap ook nodig anders functioneer ik niet langer. Als het bij de Suasama nu eens rustig wordt. Maar iedereen heeft het druk. Zelfs Kale is elk tussenuur weg naar Shadra voor zijn opdrachten. We leven nu eenmaal in een tijd dat mensen snel voor de makkelijk weg kiezen en de ander liever láten vermoorden dan het zelf te moeten doen en kans lopen op gevangenisstraf. Om nog maar te zwijgen over het spionage werk. Kun jij anders niet bij Deshas vragen of we iets meer tijd voor onszelf kunnen krijgen. Hij blijft jouw leermeester en vriend. En Deshas heeft de Suasama bedacht. Als iemand een verschil kan maken is hij het,' zei Diva zachtjes.

Uit verbazing hing Savadors mond wat open bij het horen van Diva's verhitte reactie. Verbluft keek hij op haar neer; hij kon nauwelijks geloven zoiets uit haar mond te komen horen, zo onverwacht. Maar Diva had wel degelijk gelijk - zelfs tijdens de seksuele inspanningen die hij die avond met Neara had was hij al net zo kwaad op haar geweest als Diva nu was. 'Rustig aan toch, lieverd!' zei hij half lachend, nog steeds met een lichte verbazing in zijn stem die duidelijk hoorbaar was, terwijl hij met de arm om haar schouders haar zacht heen en weer schudde. 'Maar het is lief van je dat je je druk om me maakt.' Zacht streek hij met zijn duim wat lokken weg om Diva een dankbare kus tegen haar slaap te drukken. Wat kon ze soms toch ook een engel zijn, eigenlijk altijd als je het hem vroeg. 'Hoewel ik niet de enige ben. Dat huppelt maar van man naar man. Ze heeft zich eerder ook al op Deshas gestort, en al weet ik niet of dat met dezelfde bedoeling was als bij mij, ik wilde het echt voor hem opnemen. Maar er kwam iets anders uit dan ik zelf gehoopt had,' ging Savador zacht verder op in over het onderwerp Neara.

Met een glimlach keek hij daarna toe hoe Diva alsnog het geld aannam, het dubbel vouwde en het zorgvuldig opborg. Met zijn ogen gesloten knikte hij even om haar zekerheid op te peilen. 'Ik sta erop,' verzekerde hij haar. Het was immers maar geld, iets wat hij tegenwoordig zo weer bijverdiende. Daarbij schonk hij het met liefde aan haar, al was het zijn hele loon.
Zijn wenkbrauwen kropen naar elkaar toe in een zorgelijke frons toen Diva daarna haar verhaal deed. Net als zijn eigen schema klonk de hare al net zo slopend. Hij liet haar allereerst uitspreken tot hij zijn zorgen openbaar maakte. 'Oh, Diva, lieverd,' voorzichtig nam Savador haar gezicht in handen. 'Je hebt het veel te druk,' zei hij zacht met licht opgetrokken wenkbrauwen terwijl hij met een duim zacht over haar wang streek. 'Doe dat jezelf niet aan, je bent pas een jonge vrouw van achttien. Heel je verdere leven zullen er nog veel drukkere tijden komen. Nu is de tijd om van je jeugd te genieten zolang je die hebt en er zo nu en dan ook de nodige tijd voor vrij te maken. Dat gun ik je echt.' Hij had zijn voorhoofd tegen dat van haar aangelegd en keek nu een tijd in Diva's blauwe ogen om haar daarna zacht een kus op haar lippen te drukken.

Savador voelde een grote opluchting zich van zich meester maken toen Diva aangaf niet van hem te willen scheiden. Het was dát geweest waar hij de meeste vrees voor had. Zonder Diva wist hij niet meer waar te beginnen of alles weer op te pakken. Hij glimlachte zwakjes op haar verzoek of hij het met de Suasama anders niet bij Deshas kon regelen. 'Met alle plezier schat, maar ik weet niet of Deshas me nu wel onder ogen wil komen,' zei hij zacht. Een bleke hand ging veelzeggend naar zijn lokken op schouderlengte om er even zwijgend door heen te strijken. Glimlachend keek hij Diva daarna weer aan. 'Ik zal een poging wagen. Onze relatie vind ik voorgaan, al veel te lang hebben we meer langs elkaar heen geleefd dan samen met elkaar. Maar dat komt weer terug - dat beloof ik.' Langzaam schoof Savador over de bedrand dichter naar Diva toe, zodat hun bovenbenen bijna tegen elkaar aan lagen. Daarbij liet hij haar hand niet los maar bleef die zacht strelend vasthouden, zijn kin liet hij lieflijk rusten op Diva's hoofd. 'Ik ga je missen,' zuchtte hij zacht. 'Beloof je goed voor jezelf en de kinderen te zorgen? Ik wil mijn gezin wel heelhuids terughebben.' Zijn mondhoeken krulden zacht om tot een glimlach terwijl Savador dit zei.

Diva keek Savador bijna boos aan toen hij haar had geboden rustig te doen. Ze meende dit hoor! Niemand moest denken om ongestraft aan haar man te zitten en daar dan zomaar mee weg te komen. 'Deshas is een heel ander verhaal. Hij is vrijgezel. Wat hij doet heeft geen reactie op anderen. Van mij part doet Neara het met elke man die er op de academie rondloopt maar van jou blijft ze af,' vervolgde Diva met iets meer kalmte in haar stem. Diva keek even om bij het horen van zijn zachte woorden. 'Vandaar dat korte haar,' zei ze zacht. 'Ik herkende het wel. Ik heb die straf zelf ook eens moeten ondergaan. Mijn vader hield van oude straffen van eeuwen geleden. Hij heeft zich nog ingehouden weet je. Mijn haar werd tot aan de haargrens in mijn nek afgesneden,' zei ze maar zweeg er daarna verder over.

Met een trieste glimlach keek Diva naar Savador op toen hij haar vertelde wat ze al ruim twee weken wist. Ze had het ook veel te druk. Ze had amper tijd voor zichzelf. En de uren die ze voor zichzelf had besteedde ze aan de kinderen of aan trainen. 'Zeventien,' verbeterde ze hem zachtjes maar onderbrak zijn woorden verder niet. Na zijn kus week Diva weer wat naar achteren. 'Welke jeugd?' vroeg ze met een klein sarcastisch lachje. 'Ik sta er al een aantal jaar alleen voor. Ik ben zeventien en nu al getrouwd met kinderen en baan. Ik maak mijn laatste twee jaar hier af maar daarna wat? Het enige wat veranderd is dat ik niet langer naar school ga. Misschien een vervolg opleiding maar zelfs dat hoeft niet per se. De Suasama bied mogelijkheden genoeg, ook buiten de organisatie ervan om. Ik ben op mijn leven vooruit gerend omdat ik dacht niet lang te hebben. En nu dat anders is heb ik mijn jeugd al achter me gelaten,' sprak ze zacht. Ze zuchtte even zachtjes en zweeg een poosje. 'Ik vind het niet erg. Ik hou van jou en de kinderen, en als ik nu niet met je getrouwd was dan geheid over een paar jaar wel,' mompelde ze erachteraan.

Diva glimlachte Savador bemoedigend toe toen hij aangaf dat hij wel met Deshas wou gaan praten. 'Geen zorgen. Als hij echt een vriend is zoals je beweerd dan is hij vast niet zo boos meer op je. Wat ik van Deshas gezien heb lijkt hij me moeilijk te doorgronden, maar ik zie hem niet voor iemand aan die erg lang boos zal blijven op de mensen die hij zijn vrienden noemt,' sprak ze hem bemoedigend toe.
Ze zweeg toen hij over het bed naar haar toeschoof. 'Ik ga jou ook missen. En als de woede uitbarstingen in je kantoor beperkt blijven kunnen de kinderen hier maar het beste blijven. Het is niet handig ze mee te nemen als ik Celedë ga zoeken,' zei Diva zacht.

Met een onschuldig glimlachje keek hij naar Diva terug toen ze hem ietwat boos aankeek. Ze was schattig als ze boos was, ook als dat gemeend boos was. Ondanks die boosheid van haar kon Savador er ergens toch wel om lachen. Maar de lacherige verbaasdheid verdween van zijn bleke gelaat en maakte plaats voor een zwak triest glimlachje. 'Het gaat me er niet om met wie en in welke staat Deshas met vrouwen gaat. Daar bemoei ik me verder niet mee. Het was me er meer om gegaan dat Neara in een enkele vingerknip het hart van een man in tweeën kan breken als ze laat merken dat ze haar kandidaten enkel gebruikt om ze daarna niet eens een blik meer waardig te gunnen. Ik was er enkel bang om geweest dat hetzelfde bij Deshas zou overkomen. Hij moest zich vast eenzaam voelen. Om er dan zoiets achteraf bij te krijgen zou hem niet veel goed doen. Het zou het er alleen slechter op maken,' sprak hij zacht. 'Het was eigenlijk met de bedoeling Neara daarom uit zijn buurt te houden. Maar dat zag Deshas waarschijnlijk niet in. Allicht niet, met de woorden die ik over hem heb gezegd. Dit is wat ik ervoor terugkrijg,' Savador zweeg en duwde met een bleke hand de onderkant van zijn lokken wat op. Niet dat hij nu de schuld op Deshas wilde schuiven. Hij zou ongetwijfeld al net zo woedend zijn geweest als het andersom was gebeurd. Bijna verlegen liet hij zijn vingers door zijn lokken gaan en gleed zijn hand van zijn haar naar beneden toen Diva haar aandacht nu op zijn kortere haar richtte. Hij miste zijn volle lokken en het oorspronkelijke beeld dat zowel hij als waarschijnlijk ook Diva over hem had. Vanuit zijn ooghoeken keek hij haar even aan toen ze tot zijn verbazing vertelde dat ze heel vroeger hetzelfde was ondergaan. Maar zijn verbazing verdween en zijn mondhoeken krulden om tot een klein grijnsje. 'Maar nu ben je weer een plaatje,' complimenteerde hij zacht. 'Ik ben jaloers op je mooie lange haar. Zullen we ruilen?' Na die retorische vraag drukte hij plagend een kus op haar voorhoofd. Het was immers niet zo dat hij er voor altijd mee rond zou blijven lopen - het groeide vanzelf wel weer bij.

Als reactie op haar trieste glimlach schonk Savador haar een moedinsprekende terug. Als hij zich al iedere keer bij elkaar wist te rapen met dit drukke leven, dan kon zij dat zeker. Er verscheen een klein onschuldig glimlachje op zijn smalle lippen bij haar corrigerende woorden. 'Zeventien,' verbeterde hij zichzelf zacht. Hij zweeg erna en liet zijn ineengevouwen handen rusten in zijn schoot terwijl hij naar de grond staarde en ondertussen naar Diva's sarcastische woorden luisterde. 'Het spijt me, lieverd,' verontschuldigde hij zich zacht zodra ze uitgesproken was. 'We hebben er samen nog hard aan gewerkt om een oplossing te vinden voor die vloek van jou. Ik wilde je niet verliezen aan zoiets onbenulligs als een vloek. En die hebben we gevonden. Maar als ik eerder had geweten dat je er zo over dacht - dan.. ik zou het dan niet erg hebben gevonden om te wachten met alles tot wat onze relatie geworden is momenteel.' Hij slaakte een zachte zucht. 'Maar eigenlijk had ik met hetzelfde te kampen als jij, al was het dan naar mijn vrije wil geweest. Ik wilde juist op mijn leven vooruit rennen omdat ik ook niet meer de jongste ben. Ik wilde nog een vrouw vinden, trouwen en kinderen hebben. En dat heb je mij allemaal geschonken.' Savador gaf Diva een kleine kus vlakbij haar oor uit dankbaarheid. 'Maar je moet weten dat jouw belangen voor gaan dan de mijne. Zo ervaar ik het tenminste. En zo wil ik het ook hebben.'

De ietwat ontmoedigde uitdrukking op zijn gelaat zodra het onderwerp 'Deshas' weer aan bod kwam, verdween als sneeuw voor de zon bij Diva's woorden. Met een halve glimlach draaide hij zijn hoofd en keek haar aan. 'Dank je, lieverd,' bedankte hij haar zacht. 'Je bent echt een schat, weet je dat?' Savador draaide zijn hoofd weer terug en blikte glimlachend de zaal in. 'Wat Deshas me ooit ook nog meer aan zal doen in de toekomst, hij zal altijd de beste vriend blijven die ik ooit heb gehad. Een betere kan ik me niet wensen.'
Zwijgend bracht hij zijn gezicht dichter bij dat van Diva, zijn ogen daarbij gesloten. 'Dat is goed,' fluisterde hij zacht. Voorzichtig legde hij zijn hoofd weer tegen het hare. 'Dat is goed schat. Ik zal op z'n minst een foto van je bij me houden zolang je niet hier bent. Dat doe ik altijd, ook in bed. Weet je wat ik dan doe? Dan leg ik het fotolijstje naast me op het kussen. Zwak, nietwaar?' Savador opende langzaam zijn ogen zodat hij Diva's gezicht nog even rustig in zich op kon nemen voor hij haar een hele tijd niet meer zou kunnen zien. Want hij nam aan dat de zoektocht naar Celedë niet in een paar dagen voorbij zou zijn. 'Je kunt ervan op aan gaan dat ik de veiligheid van de kinderen op me neem. Neem jij maar alle tijd om je zuster te vinden, Diva. Geen zorgen over andere dingen. Dit gaat even voor,' eindigde hij zacht waarna hij zijn ogen weer sloot.

(Leuk nieuw plaatje trouwens ;3)