Midden in de nacht werd Avalana wakker door een pijnscheut. Ja, zo kon ze dus absoluut niet slapen! Ze hoorde het verwende kind naast haar ontzettend hard ronken en Avalana grinnikte. Dit zou weer is een leuke zijn voor te vertellen aan Ryan. Het kind dat altijd zo opschepte en met alles spottende opmerkingen maakte, die zo hard als een kettingzaag ronkte midden in de nacht. Avalana kleedde zich aan. Een zwart, fluweel jurkje sierde haar lichaam nu, maar het zag er vaagjes uit, zo in het donker. Bij de gedachte aan Ryan had ze zin om bij hem in de jongensslaapzaal te gaan liggen, dicht tegen hem aan. Maar dat kon ze hem niet aandoen. Dan kreeg hij een boel vragen of misschien spottende opmerkingen en daar zou Avalana tenslotte ook niet mee kunnen leven. Ze wou Ryan ook niet kwaad op zich, dus liet ze het maar voor zich. De pijn sneed als een mes door haar arm heen, maar Avalana liep moeizaam door de gang, nadat ze de deur goed dicht had gedaan van de meisjesslaapzaal. Ze twijfelde even bij de deur van de jongensslaapzaal. Zou ze het durven? Durven wel ja, maar ze zou het Ryan toch niet aan kunnen doen? Pijn schoot door haar toch al stijve arm heen en ze liep twijfelend door. Rustig keek ze vanaf de woonkamer richting de buitenwereld. Ze ging zitten op een bank en keek naar buiten. Ze viel sowieso niet in slaap. Op gezelschap kon ze moeilijk wachten. Wie ging er nu midden in de nacht hier naartoe? Alleen zij, natuurlijk. Stiekem hoopte ze dat Ryan kwam, maar ander gezelschap vond ze ook niet erg. Aan de andere kant hoopte ze dan ook weer niet dat Ryan zou komen. Dan zou hij haar in het gips kunnen zien. Het gips zat stevig om haar arm. De bijbehorende mitella was uitgedaan. De verpleegster had haar zo boos aangekeken toen ze Avalana zonder haar mitella had gezien, maar Avalana wou dat ding gewoon niet om zich heen. Ze ging zitten, terwijl heldere tranen over haar wangen gingen.
PROFILE
Onderwerp: Een slapeloze nacht 
do nov 25 2010, 19:37
