PortalIndexWe must accept finite disappointment, but never lose infinite hope HpD5UwnWe must accept finite disappointment, but never lose infinite hope 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Master Ryder
...
...
Master Ryder

We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Watson
Posts : 153
Points : 83
We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Fire & Earth
Klas: Survival
Partner: Love may be a ring that has no end, but the logic is far from circular

We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope Empty
BerichtOnderwerp: We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope   We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope Icon_minitimeza feb 23 2019, 15:12

Never lose hope


'Alex!' Met een harde klap zwaaide de deur open en kwam met een luid kabaal tegen de muur aan. ‘Oeps..’ Klonk er iets wat schaapachtig voordat een paar donkerbruine ogen met een vastberaden blik zijn blauwe vonden. ‘Alex. We moeten naar Leandra.’
‘Mh? Leandra?’ Vroeg hij, met zijn wenkbrauwen samen geknepen in verwarring.
‘Leandra. De nieuwe Legendarische magiër van de school. Vrouwe van het licht yada yada. Je weet wel. Nee shh.’ Een vinger ging de lucht in en richting zijn lippen op het moment dat hij wilde spreken. ‘Vragen kunnen onderweg. We gaan nu. Ik leg het je uit terwijl we naar haar kamer in de toren gaan.’ Ze ademde even die in en uit. ‘Ja, ik weet waar die is, heb de plattegrond bekeken. En als we verdwalen, stappen we naar Eres of een andere LM toe.’ Felicia klonk buiten adem, gejaagd. Een mengeling tussen angst, totale opwinding en hoop klonk door in haar stem. Het was iets wat hem totaal overviel, normaal gesproken was Felicia heel kalm en nadenkend. Wat dit had veroorzaakt, het moest wel belangrijk zijn. Waarom zou ze anders half rennend en zijn naam roepend de kamer in tuimelen?
‘Oke.’ Was zijn antwoord. ‘Oké, laten we gaan.’ Nog voordat hij zijn zin had afgemaakt, werd zijn hand gepakt en sleurde zijn vrouw hem mee de kamer uit.


‘But what if he’s gonna leave me? I feel like I’m.. Broken.’ Kwam er snikkend uit.
‘Goddamnit woman. You listen to me very carefully. One Alex is not going to leave you. He is not a dick. He has a dick but he ain’t one, woman!’ Een pakje zakdoekjes werd zachtjes tegen Felicia haar hoofd aangegooid en landde naast de zwartharige vrouw op de bank. 'How long have you been with him?'
Een snikkende lach ontsnapte haar. ‘15 years.’ De blondharige vrouw naast haar keek haar even streng maar lief aan. ‘Exactly. And two. You are not broken.’ Zuchtend sloeg Abigail een arm rondom Felicia heen. ‘You know.. I heard something. About the new legendary magician, Leandra. She’s the lady of light. Anyways, I heard that she has healing magic. So.. why not give it a try, mh? She might be able to help.’ Knikkend keek Felicia op en veegde ze haar tranen weg. ‘I hadn’t heard.. I.. Thanks Abby. I gotta go. You're the best friend i could have hoped for. Thanks for being there for me. And for Alex.’ Alsof ze getroffen was door bliksem stond ze op, gaf Abby een welverdiende knuffel en haastte ze zich naar Alexander toe.


‘So yeah, that’s why I came to get you.’ Het stukje over haar mentale inzinking liet ze, voor nu althans, achterwegen. Ryder knikte in stilte en liet het even bezinken. ‘So.. She.. Wow.  Damn.’ Ryder was even sprakenloos. Het was veel om te verwerken. En er was hoop. Het was ook beangstigend. Want als het niet werkte werd die hoop weer de grond in getrapt. ‘Let’s hope so.’ Hij kneep even zachtjes in haar hand. ‘We deserve a miracle.’ Felicia knikte en maakte een geluid ter instemming. ‘Yeah.. ‘ Ryder plantte een kus op haar kruin, waarna ze hun weg richting de toren en Leandra haar kamer vervolgde.


Eenmaal daar aangekomen staarde Ryder naar de gesloten deur. Hij hoopte dat het zou werken. Wat als het niet werkte? Dat zou alweer een tegenslag zijn maar… Ze moesten het proberen. Met een verse teug lucht in zijn longen klopte hij aan bij de deur en wachtte. 'What if she ain't home?' Fluisterde Felicia aarzelend en ze beet op haar trillende lip.
'Then we come back tomorrow. And the day after. Until she is home'

Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.lopenvoorlyme.nl/team/team-sims/
Leandra
.....
.....
Leandra

We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope UTL8oxA PROFILEReal Name : Sansan
Posts : 17
We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Light & Wood
Klas:
Partner: There is no charm equal to tenderness of heart.

We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope Empty
BerichtOnderwerp: Re: We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope   We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope Icon_minitimeza feb 23 2019, 18:16

Gedachteloos was haar blik blijven steken op de zachte nevel in de lucht… Het zwakke licht van de winterzon wierp het een fluwelen deken over het sluimerende landschap. Langzaam vormden haar volle lippen zich tot een serene glimlach bij het zien van twee tieners die elkaar lachend achterna zaten. De hormonen spatten er werkelijk vanaf, evenals de hevig rode accenten in hun aura’s. Ah… kalverliefde. Er was weinig mooiers om naar te kijken. Hun lach toen de jongen het meisje uiteindelijk te pakken kreeg om haar te kietelen, maakte ook haar zacht aan het lachen, alsof de fijne tinten van hun energieën aanstekelijk werkten. Zonder haar blik los te scheuren maakte ze een vluchtige beweging met haar vingers om het licht net wat warmer voor hen te laten stralen in hun jeugdige spel.
Tevreden slaakte ze een oppervlakkige zucht, de steun van het raamkozijn opzoekend met haar schouder. Hoelang was het wel niet geleden dat zij zich voor het laatst zo had uitgeleefd? Dat ze zo hartelijk had gelachen en dronken van plezier was geworden? Het feit dat ze zich dat niet meer kon heugen, liet haar onverhoopt slikken en tenslotte langzaam haar goudbruine ogen afwenden…

Het was ongeveer een half uur later dat het water zachtjes in de fluitketel pruttelde en een bakje kruiden klaarstond om erbij gevoegd te worden. Juist op het moment dat haar hand naar de pot honing reikte, werd haar aandacht getrokken door de twee bezoekers aan haar deur. Niet lang daarna gevolgd door hun geklop. Ah…
In haar nopjes wandelde de vrouw in rappe schreden naar de deur om deze met een vriendelijke glimlach te openen. Haar blik was als eerste op het gezicht van de man blijven hangen. “Alexander,” concludeerde ze binnen een kwestie van seconden. Ondanks dat ze nauwelijks een week op de school verbleef, had ze de moeite genomen zich te verdiepen in de andere aanwezigen op het terrein. Zo ook de docent survival. Onderzoekend waren haar zachtaardige ogen hierna naar de vrouw aan zijn zijde gegaan. “And you must be his beautiful wife Felicia.” werd er beslist aan toegevoegd. “You’re just in time for tea. Please, do come in…” Nog voor ze de reden leek te weten van hun plotselinge bezoek, had ze de deur al uitnodigend voor hen opengehouden, alvorens zelf naar de keuken te vertrekken om de fluitketel van het fornuis te nemen. Twee extra mokken werden erbij gepakt en met het hete water gevuld wat ruimschoots genoeg bleek te zijn voor meer dan één persoon… “My old mentor always said that whenever you’re preparing food or drinks for yourself, you must always take at least one extra person into account. That way, you will never disappoint unexpected company,” galmde haar zangerige stem goedmoedig door de lichte ruimte. Met de grote ramen van Cahaya volledig blootgegeven en geopend voor frisse lucht, oogde de omgeving nog serener dan gewoonlijk. Accenten van goud, wit en marmer behelsden de muren. Zachte tapijten compenseerden de koele tinten, evenals de uitnodigende fauteuils en bank nabij de openhaard. De grote, eikenhouten eettafel met bijbehorend bureau verderop waren de enige donkerdere meubels. Als middelpunt van het geheel stond een antieke, gouden harp zacht te glinsteren in het zonlicht. De geur van verse thee ging naadloos gepaard met dat van kruidige wierook.
“There.” De drie mokken werden op een zilveren dienblad appetijtelijk voor hen op de koffietafel neergezet met een kleine schaal versnaperingen en het potje honing erbij. “Well then,” Zelf was ze elegant in één van de fauteuils gaan zitten. “To what do I owe the pleasure of your visit?” Enige nieuwsgierigheid wist ze niet uit haar blik te houden terwijl ze het jonge paar aandachtig in zich opnam.

@Master Ryder
Terug naar boven Ga naar beneden
 

We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» I don't want to lose you.
» You will never lose, until you quit trying
» Infinite Zhang
» No matter who is in your heart right now, I won't lose.
» Mellon Collie and The Infinite Sadness.

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: Headmaster's Office :: The Tower :: Cahaya - The Room of Lights-