Potten afleveren.

Diva was met de potten in haar handen in een keer doorgelopen naar het lokaal van Master Savador. Ergens voelde ze zich van binnen wel teleurgesteld. Master Savador had gezegd dat ze niet zoals de meeste leerlingen hier was maar de enigste reden die hij daarbij kon bedenken was omdat ze zijn leven had gered. Wat nou als Rose dat had gedaan? Of Celede? Had Master Savador hen dan anders dan de rest gevonden. Diva wou er niet verder over na denken en dwong zichzelf die gedachtes uit haar hoofd te verbannen. Ze wachtte bij de deur van het lokaal op Master Savador. Hij had immers de sleutel.

Savador kwam langzaam aangelopen. Er lag een peinzende uitdrukking op zijn gezicht. Voor de deur van zijn lokaal stond hij stil en hield de potjes vast in één arm om naar de sleutel in zijn broekzak te graaien. Hij stak de sleutel in het slot en met een droge klik ontgrendelde hij de deur. Savador liep rustig naar binnen en zette de potjes één voor één op zijn bureau neer. Hij wachtte geduldig tot Diva zijn voorbeeld zou nemen.

Zodra Master Savador het lokaal in was verdwenen liep Diva achter hem aan. Zwijgend zette ze net als hij de potjes een voor een op het bureau. Ze strekte even haar armen die een beetje verkrampt waren omdat ze ze de hele tijd in dezelfde positie had moeten houden. Ze keek Master Savador heel even aan maar richtte haar blik toen naar buiten. Eigenlijk zou ze nu weer gewoon kunnen gaan. Toch wachtte ze nog even al wist ze zelf niet echt waarop.

Savador keek toe hoe Diva het lokaal binnenkwam en ook de potjes op zijn bureau neerzette. Het waren er nu een stuk of twintig, genoeg om te gebruiken voor één van zijn lessen. Hij keek naar Diva terug toen ze hem even aankeek en veegde wat lokken uit zijn gezicht. 'Bedankt voor je hulp,' zei Savador zacht. Diva bedanken ging veel gemakkelijker dan wanneer het iemand anders was.

''Geen dank'' zei Diva kalm. Ze streek een lok zwart haar achter haar oor en keek even naar Master Savador. Er waren nog steeds zoveel dingen aan hem die ze maar niet begreep. Maar ze had er eerlijk gezegd nu ook geen zin in om daar over na te denken. ''Ik ga maar eens terug naar de etage van Shadra'' zei ze daarna. ''Ik zie U wel weer in de lessen'' zei ze tegen hem. Daarna liep Diva richting de deur.

Savador ging achter zijn bureau zitten en keek Diva wat beteuterd na toen ze naar de deur liep. 'Ja,' antwoordde hij alleen maar. Hij vouwde zijn handen onder zijn kin en zuchtte zacht. Stiekem had hij graag gewild dat ze bleef, maar hij liet dit niet merken. Savador haalde even een hand door zijn lange haren. Hoe hij het Diva duidelijk moest maken wist hij niet; alles wat hij eruit kon krijgen was dat ze niet zoals de andere leerlingen was. Dat bedoelde hij niet echter negatief, integendeel.

In de deuropening bleef Diva even staan. Ze had al een hand op de deurpost gelegd en keek even om naar Master Savador. Ze nam en hap lucht en deed haar mond al open om hem iets te zeggen. Maar direct daarna deed ze haar mond weer dicht. Het was gewoon van de gekken dat ze hem niet eens normaal wat kon vertellen. ''Laat maar zitten'' zei ze in plaats van wat ze eigenlijk had willen zeggen voordat Master Savador ging vragen wat ze wou zeggen.

Savador trok zijn wenkbrauwen even op. 'Je hoeft niet bang te zijn me iets te vertellen,' zei hij verbaasd. Hij krabde met zijn nagels over een schoeiplek op zijn bureau en wierp een snelle blik op Diva, benieuwd wat ze hem eigenlijk wilde zeggen. Het haardvuur achter hem knapte luid toen er een stilte viel. Savador haalde wat as onder zijn nagels vandaan en keek Diva weer aan.

''Nee dat is het niet'' zei Diva zacht. Het was niet dat ze bang was om het Master Savador te vertellen. Ze wist alleen niet goed hoe hij het zou opvallen. Zijn reactie was wat haar beangstigde. Misschien zou hij boos zijn, of juist geschrokken. Of wie weet wel verbaasd. Het feit dat Diva niet kon zeggen hoe hij erop zou reageren zorgde ervoor dat ze het niet vertelde.

Savador vouwde zijn handen onder zijn kin en keek haar aan. 'Wat is het dan wel?' Hij probeerde het niet over te laten komen alsof hij het uit haar wilde krijgen. Hij was alleen erg benieuwd. Zijn nagels boorden zich in het vlees van de rug van zijn hand terwijl hij op antwoord wachtte.

Diva leunde nu tegen de deurpost aan met haar handen op haar rug. ''Ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen. Eigenlijk alleen maar om het feit dat ik niet weet hoe U zult reageren'' begon ze terwijl ze naar de grond staarde. Daarna keken haar felblauwe ogen Master Savador recht aan. ''Op de een of andere manier blijf ik denken aan wat er bij de ruines is gebeurd'' zei Diva. Ze merkte zelf dat ze steeds zachter begon te praten. ''Maar, laat het maar zitten. Ik hoor U niet hiermee lastig te vallen'' zei ze daarna en ging rechtop staan. Ze wou de deur uitlopen maar wachtte toch nog even op reactie van Master Savador.

Savador keek Diva verbijsterd aan, maar probeerde zich kalm te houden. 'Dat... bij de ruïnes gebeurde. Waar denk je dan zoal aan?' vroeg hij zacht. Hij legde zijn handen nu neer op zijn bureau en voelde hoe het kille zweet hem uitbrak. Als Diva hetzelfde dacht, dan was er geen nood om het haar duidelijk te maken. Alles zou dan vanzelf gaan. Savador slikte een keer en wendde zijn blik niet van Diva af.

Diva bleef opnieuw staan. Ze zei even niets. Daarna begon ze te spreken. Erg zacht en nog maar net verstaanbaar voor Master Savador. ''Ik denk dan vooral aan U, die bijna doodging. Dat ik U redde en toen vrijwel om de dood smeekte. Maar waar ik vooral mee blijf zitten is dat U dat weigerde te doen en me vervolgens tegen U aantrok'' zei ze. Diva keek Master Savador niet aan. Wat zou hij zeggen? Waarom was ze niet gewoon doorgelopen. Het enigste wat Diva nu kon doen was wachten op zijn reactie.

'Waarom?' vroeg hij zacht. 'Waarom blijf je daarmee zitten?' Savador voelde een zweetdruppel langs zijn hals glijden maar besteedde er geen aandacht aan. Hij had alleen maar oog voor Diva. Eigenlijk had hij een ander antwoord van haar verwacht, maar dit kwam al aardig in de buurt. Savador leunde achterover in zijn stoel om een zo kalm mogelijke houding aan te nemen. Zijn zweet en zijn gespannen blik verraadde echter dat hij zich wat zenuwachtig voelde.

Diva balde haar vuist even toen ze die vraag hoorde. Ze hield haar vuist zo gespannen dat hij licht trilde. ''Dat is het punt juist, dat weet ik niet'' riep ze gefrustreerd uit. Nu keek ze om naar Master Savador. Toen ze zijn gespannen blik zag wist ze pas dat hij zich ook zeneuwachtig voelde. ''Op dat moment, dat ik bij U op schoot zat, zag ik U ineens niet meer als leraar'' zei Diva iets kalmer nu. Ze had zoveel gevoeld op dat moment maar ze kon het niet uitleggen.

Savador keek Diva even geschrokken aan toen ze gefrustreerd raakte. 'Ja,' antwoordde hij zacht. 'En dat is ook de reden waarom je me zoende?' Dat laatste zei hij nog zachter, maar hard genoeg om verstaan te kunnen worden. 'Je bent niet de enige bij wie het in het achterhoofd is blijven steken, Diva.' Savador tikte een aantal keer met zijn vinger op zijn bureau om naar woorden te zoeken voor hij verderging. 'Ik heb er zelf namelijk ook last van.' Met een licht bevende hand streek hij een lange lok achter zijn oor en ontweek Diva's blik.

Diva keek Master Savador aan toen hij zei dat hij hetzelfde had. Ze liep langzaam naar zijn bureau toe. ''En dat is wat U me probeerde te zeggen bij het meer?'' vroeg ze zacht. Ze vroeg het meer om de zekerheid dan als echte vraag. Ze zag dat Master Savador`s hand beefde. Zonder er echt bij na te denken wat ze deed legde Diva haar hand op de bleke hand van Master Savador. Haar eigen hand was voor de verandering een keer warm.

Savador antwoordde niet meteen en keek nadenkend naar een doelloos punt in het lokaal. Hij keek licht blozend op toen hij Diva's warme hand op de zijne voelde. 'Ja,' zei hij uiteindelijk zacht. Hij keek Diva even aan maar keek al gauw weer weg; hij voelde zich beschaamd over zijn antwoord en over zijn verkleuring.

Eigenlijk wou Diva haar hand terug trekken toen ze Master Savador licht zag blozen maar in plaats daarvan liet ze haar hand gewoon op de zijne liggen. ''En welke conclusie trekken wij hier beide nu uit?'' ging ze zacht verder. Ze bleef Master Savador aankijken al keek hij niet meer naar haar.

Savador zei niks. Het was alsof Diva nu de leraar was, en hijzelf een leerling die geen antwoord wist op een vraag. Hij keek even naar Diva's hand die nog steeds op de zijne lag. 'Ik denk dat het meer dan alleen een leraar-leerling verhouding is, nietwaar?' Savador keek Diva in haar blauwe ogen aan en probeerde zo zelfverzekerd mogelijk te klinken.

Diva keek Master Savador aan en knikte enkel kalm. Ze wist dat het verboden was. Toch boog ze zich voorover en gaf Master Savador nog wat voorzichtig een kus op zijn wang. Daarna ging ze weer recht staan en trok haar hand terug. Zonder verder nog iets te zeggen verliet ze het lokaal. Het enigste wat nog geluid maakte waren haar stappen door de gang die langzaam wegstierven.

Anders dan bij Rose liet Savador het toe dat Diva hem een kus gaf. Hij voelde zich warm van binnen worden. Hij voelde hoe Diva haar hand terugtrok en zag hoe ze zwijgend het lokaal verliet. Savador streek met zijn vingertoppen over zijn wang en keek haar grijnzend na. Hij was opgelucht dat Diva hetzelfde voor hem voelde en dat hij niet veel moeite hoefde te doen om het duidelijk te maken.

PROFILE MAGICIAN