Exhausted

Vermoeid en met verzwaarde passen sjokte Ferost door de gangen van de Toren. Na een hele periode van heen en weer reizen tussen de academie en het rijk waar hij verantwoordelijk voor was had hij eindelijk de tijd om weer bij te komen. Hij had zo snel moeten vertrekken dat hij niet eens Norwood over zijn vertrek had kunnen inlichten. Ferost voelde zich zwaar schuldig als hij daar weer aan dacht. Ferost liet zich meer tegen de deur vallen dan dat hij duwde om hem open te krijgen en strompelde naar binnen. Hij liet zich in een grote, zachte hangmat gevuld met kussens en dekens vallen. Hij deed zijn tas af en liet die naast zich op de grond vallen. Hij deed niet eens de moeite om zijn schoenen uit te trekken. Ferost sloot zijn ogen en legde zijn arm eroverheen. Hij schoof die wat omhoog en opende loom een van zijn ogen toen hij iets bij zijn been voelde. Hij keek recht in de ogen van Kearan. Ferost streek hem zachtjes over zijn veren. ''Ga Norwood voor me halen wil je?'' vroeg hij zachtjes. ''Ik ben hem wat uitleg verschuldigd'' mompelde Ferost er minder hoorbaar achteraan. Kearan sloeg zijn vleugels uit en vloog door het open raam naar buiten, op zoek naar Norwood.

Norwood had al vernomen dat Ferost weg was. Hij had hem niets kwalijk genomen. Maar de terugkeer was voor hem ook niet in ontwetendheid gebleven. Norwood was al onderweg naar de kamer toen hij Kearan zag vliegen. Hij floot er naar en zwaaide even. Of de vogel hem gezien had wist hij niet aangezien hij direct verder rende. Norwood had die tijd dat Fersot zijn verantwoordelijkheden uitvoerde niet stil gezeten. Hij had maar wat vaak lopen trainen. Vooral om zijn uithoudingsvermogen te verbeteren. Maar daarbij had hij ook eens tel nieuwe spreuken geleerd. Norwood zette zich af tegen de grond. Zette zijn voeten tegen de muur en rende de toren omhoog. Eenmaal bij de raam van de kamer van Ferost aangekomen ging hij rustig in het kozijn zitten. "Je ziet er vermoeid uit, hard gewerkt..." zei hij vriendelijk. In zijn stem was geen enkele vorm van teleurstelling en woede te horen. In tegendeel. Het klonk vrolijk. Norwood keek even naar zijn schouder waar een atlas beetle rustig over heen kroop. Het tikte wat met zijn pootje op de schouder van Norwood. Norwood knikte. "Het is inderdaad Ferost..." zei hij kalm tegen de kever. Het leek weer te tikken met zijn pootje. Norwood knikte even. Daarna ging zijn blik naar Ferost. "Dus, hoe was het op Gren?" vroeg hij vriendelijk.

Ferost liet zijn arm over zijn ogen liggen toen hij Norwood tegen de muur buiten op hoorde lopen en even later in het raamkozijn ploffen. ''Ik heb een deur weet je'' mompelde hij zacht. Maar daarna haalde hij zijn arm weg en keken zijn donkergroene ogen Norwood aan met een brede grijns. Zacht en pijnlijk kreunend van de spierpijn in zijn ledematen kreeg Ferost zichzelf in een zittende positie in zijn hangmat. Zijn blik was even gegrepen door het kleine kevertje op Norwoods schouder en zijn mondhoek trok een beetje wat voor een vage glimlach door moest gaan. Norwood had geoefend, dat kon Ferost zo zien. Maar hij kon het ook voelen. Norwoods macht had toegenomen sinds de laatste keer dat Ferost zijn magie gevoeld had. Hij wordt sterker ging er voor een moment door zijn gedachten. Maar Ferost gezicht vertrok pijnlijk toen Norwood naar zijn reis vroeg. ''Zwaar'' verzuchtte hij en voelde de kloppende pijn in zijn spieren weer die hij voor een moment vergeten was door de toename van Norwoods magie. ''Het Rijk was een grote puinhoop. En dat terwijl ik Milena nog wel op het hart gedrukt had er goed voor te zorgen'' vervolgde hij mismoedig. ''De volkeren van het Verborgen Rijk zijn verdeeld. Ze missen goed leiderschap en het was moeilijk om met hen allen het zo te organiseren dat elke stam tevreden is. Nu heb ik veertig verschillende stammen met elk hun eigen leider die zo zijn eigen toekomstbeeld en plannen voor het Rijk heeft. Zie van al die aparte bloemen maar eens een hecht boeket te maken'' mompelde hij zacht. ''Maar het is er voorlopig even rustig en dat is maar goed ook. Ik was van plan je binnekort eens mee te nemen naar het Rijk. Noem het een 'studiereis' als je wilt'' grijnsde Ferost even. ''Maar hoe zijn de dingen hier vergaan? Ik ben hier af en toe geweest maar nooit lang genoeg om echt te horen wat er hier zoal gebeurd is'' zei hij daarna en keek Norwood aan.

Norwood grinnikte bij het zien van Ferost gezicht en knikte bij de woorden. Hij liep achter Ferost en legde zijn handen op zijn schouders en deze lichtte langzaam op. Het zou voor de spieren van Ferost ontspannend moeten werken maar of het werkte zou Ferost ervaren. Norwood haalde zijn handen weg en keek naar Ferost. "Hmmm, zoasl gewoonlijk. Savador probeert Madeline in te palmen. En ik raak weer over de rooien. Maar verder gaat alles goed. Verhip dat vergat ik bijna te vertellen. Zeg Ferost, raad eens wie er vader word?" zei Norwood kalm met een glimlach. Norwood wist dat Ferost wel zou weten wie hij bedoelde. Norwood keek kalm naar Ferost en knikte even. Hij zou Madeline binnenkort weer bezoeken. Kalm keek hij even rond. Het was altijd mooi in deze kamer. Het gaf Norwood altijd een rustgevend gevoel en tegelijk energie. Norwood glimlachte en keek naar Ferost.

Ferost liet zijn hoofd hangen toen hij Norwoods handen op zijn schouders voelde. De spierpijn nam meteen af en Ferost zuchtte zachtjes. ''Als jij ooit ontslagen wordt als leraar dan kun je het nog best ver schoppen met dit weet je'' grijnsde hij. Hij luisterde naar Norwoods woorden. ''Savador weer dus? Als je wilt, denk ik dat ik je probleem met hem wel kan verhelpen'' mompelde hij zacht maar hij keek met een ruk om toen Norwoods laatste woorden hoorde. ''Nee'' zei hij ongelovig met een verraste grijns. ''Gefeliciteerd'' grijnsde hij daarna naar hem. Kijk, dat was nou eens goed nieuws na al die politieke ellende. ''Dan vrees ik dat dat uitstapje naar het rijk maar even moet wachten. Ik ga je nu niet bij je gezin wegtrekken'' zei hij daarna. ''Weet je al wat het wordt?'' vroeg hij daarna. Als iemand die zowel mensen als dieren vaak had geholpen bij een nieuw leven ter wereld brengen, toonde hij oprechte interesse. Daarbij beschouwde hij Norwood meer als vriend dan als opvolger.

Norwood glimlachte. "Ach, het is atlijd handig om iets achter de hand te hebben..." zei Norwood grinnikend. De woorden van Ferost gingen door zijn gedachtes. "Nu je het zegt, volgens mij was dat niet verteld door Hatori. "Maar verassingen zijn geen probleem. Het maakt mij niet veel uit of het een jongen of een meisje word. Het is toch perfect met zo'n moeder als Madeline..." zei hij glimlachend. "Dank je..." zei hij. Rustig ging Norwood door zijn knieën terwijl onder hem een paal van hout omhoog kroop om op te gaan zitten. "Ik zat te denken. Ik denk dat ik wel eens zin heb in een vriendschappelijk gevecht heb..." zei hij. "Samen met jou." zei hij vriendelijk en glimlachte. "Maar dan wel een keer wanneer je uitgerust bent. Je ziet er niet fit uit, en dan is het niet een eerlijk gevecht..." zei hij glimlachend.

Ferost glimlachte even na het horen van de Norwoods woorden. ''Ik weet zeker dat jij ook een goede vader gaat worden'' zei hij uiteindelijk. ''Ik wil het natuurlijk wel weten als de kleine spruit er is'' zei Ferost daarna met een vernieuwde, brede grijns. Hij liet zich weer achterover in zijn hangmat vallen en slingerde een beetje heen en weer. Hij keek op toen hij iets zwaars op zijn buik voelde. Maar hij glimlachte toen hij Devali zag. De slang siste zachtjes iets tegen Ferost. ''Het is lief dat je het vraagt Dev, maar gasten gaan eerst'' zei hij daarna met een kleine grijns en streek de slang even over zijn kop. Ferost keek om naar Norwood. ''Devali wil weten of je iets te drinken wilt'' zei hij tegen hem ter vertaling. Als het goed was had Norwood ook al een aantal lessen gehad in het communiceren met dieren maar Devali praatte nogal zacht en Ferost wist niet zeker hoe goed Norwoods kennis betrof oude slangen talen was.
Hij keek Norwood geïnteresseerd aan toen hij voorstelde samen met hem een vriendschappelijk gevecht te houden. ''Klinkt goed. Dan weet ik meteen hoever je bent. Ik neem aan dat je niet stil gezeten hebt ondanks mijn afwezigheid'' zei hij kalm.

Norwood keek naar Ferost en knikte. "Dan zal ik het zeker vertellen...." zei hij glimlachend. "Een vruchtensap gaat er altijd wel in." zei Norwood glimlachend. "Ik had vaag wat opgevangen maar ik ben niet de bestal als het om slangen talen gaat..." zei hij glimlachend. "Ik en stil zitten, dat is niet een van mijn eigenschappen..." zei hij grinnekend. Norwood ging even verzitten en keek naar Ferost. Kalm keek Norwood rond. Hij glimlachte onophoudelijk. Norwood dacht kort na wat hij zou kunnen gebruiken tegen Ferost maar ver er op in ging hij niet. Improviseren was een sterk punt van hem en hij wist meestal zich aan te passen aan de situatie al ging dat niet altijd zo geweldig als het moest gaan.

PROFILE MAGICIAN