Time to Relax [Open]

De zon schijnt en de wind is stil, het was eerlijk waar prachtig weer en dit was dan ook de reden waarom Dalaz en Brutus zich naar het Grasveld van de Academie hadden bevonden, Brutus zat op zijn gewoonlijke plek namelijk op de schouder van Dalaz Meowing de hele tijd omdat de kitten zogenaamd moe was. “Tch, alsof jij zoveel beweegt haarbal.” Zij Dalaz.

En wat een normale reactie was van een intelligent magies huisdiertje zoals Brutus, was om met zijn pootje Dalaz op zijn neus te slaan. De roodharige man schrok hier heel even van en zuchten erg diep terwijl ze door liepen.

Na een tijdje bevonden de twee zich bij een boompje en zaten er tegenaan.

Dalaz plaatsten zijn handen achter op zijn hoofd tegen de boom aan en naast hem aan zijn rechterkant zat brutus precies hetzelfde tegen de boom. zijn kleine feline pootjes achter zijn hoofd leunend tegen de boom aan maar dan well met een klein zonnebrilletje op zijn hoofd. Dalaz had geen idee hoe Brutus ooit aan die zonnebril is gekomen maar als kalm en lui als hij momenteel was deed het hem niks. Beter gezegd het amuseerde hem best well een beetje.

Haar rode haren had ze netjes over haar schouders heen naar achter gedrappeerd toen ze voor de spiegel stond. Ze keek een beetje onzeker naar zichzelf omdat ze donkere kringen om haar ogen had, en besloot toen dat het niet uitmaakte. Ze kenden toch niet veel mensen op de Academy. Ze smeerde wat conceal-crème op de donkere kringen en trok vervolgens haar kleren aan. Zomerse kleren die net warm genoeg waren voor het weer en het zonnetje dat aan de hemel stond. De kringen onder haar ogen had ze verkregen doordat haar vosje Odin ziek was. Hij had de hele nacht staan braken en Otta had haar best gedaan hem zo goed mogelijk te verzorgen. Nu vond ze dat ze wel wat rust verdiende. Op haar bed had ze wat handdoeken en fleece dekentjes gelegd, en op de grond had ze Odins voedselbakje bijgevuld. Een kommetje water maakte het af. Ze aaide het diertje over zijn hoofd waarna ze een boek, wat potloden en papier in een rugzak stak die ze haar rug op trok. Zo, nu kon ze naar het grasveld gaan.

Toen ze daar aankwam zag ze meteen dat ze niet de enige persoon was die het idee gehad had om hier te komen relaxen. Het rosse meisje plakte een glimlach op haar lippen en wandelde het grasveld over. Een beetje aan de zijkant stonden bomen. Dat vond ze wel prettig. Ze hield wel van de zon, maar haar huid kon niet altijd even goed tegen de zon. Dat was een beetje een eigenschap van rosse mensen, dacht ze. Haar broer Björk kreeg ook altijd ontzettend veel zomersproeten, waarmee ze hem plaagde vermits haar huid altijd egaal bleef, buiten als ze verbrandde. Alhoewel, dan was ze gewoon egaal rood. Het jonge meisje zette zich neer tegen een boom, in de buurt van een jongen met rood haar die een kitten bij zich had. Ze vond het komisch hoe die een klein zonnebrilletje op zijn hoofd had. "Dat is een schattige zonnebril", zei ze dus ook glimlachend tegen de jongen met het rodige haar.

Terwijl Dalaz was zittenden tegen de boom had hij zijn ogen gesloten en dacht na over thuis, over de geur van de zee die hij elke ochtend weer in kon ademen, over het warme zand dat de onderkant van zijn voeten verbranden wanneer hij erop speelden als klein kind. maar ook aan zijn ouders die hij al erg lang niet meer had gezien en of gesproken. maarja op zijn minst had hij Brutus nog.

Hij was erg diep verzonken in deze gedachtens maar toen hij een stem hoorde die niet van ver weg leek te komen opende hij zijn ogen en keek in het hoekje van zijn oog, Hier zag hij dat hij nu gezelschap had en een zucht brak uit vanuit zijn lippen.
“Opzich well ja, ik heb alleen geen idee hoe hij eraan komt.”
Zij Dalaz als hij naast zich keek om naar Brutus te kijken.

Het kleine katje was in slaap gevallen tegen de boom en Dalaz kreeg een kleine grijns op zijn mond, hij duwde zijn vinger tegen Brutus zijn hoofdje aan en zag hoe het beestje op zijn zij viel en gewoon doorsliep. Dalaz schudde zijn hoofd, “Luilak.” Fluisterde hij bedoeld voor zijn huisdiertje.

Vervolgens deed hij een oog dicht tegen de zon en keek hij naar zijn andere zij, naar de vrouw die ook in het bomen gebiedje was gaan zitten.

“Mijn naam is Dalaz, en deze haarbal hier is Brutus”

Het meisje had Odin in bed gelegd zodat het vosje kon uitrusten van zijn vermoeiende nacht. Misschien moest ze binnenkort eens hulp gaan zoeken voor hem, maar enkel als hij die nacht opnieuw zou gaan braken. Ze wou zelf wat uitrusten en relaxen, omdat ze zelf dus ook een redelijk drukke en slapeloze nacht achter de rug had. Ze had een boek en papier meegenomen om te kunnen tekenen of lezen, maar al gauw had ze in de schaduw gezien dat er een jongen zat die een schattig katje bij zich had met een zonnebrilletje op het hoofd. Otta was tegen een boom gaan zitten en merkte aan de jongen op dat zijn kat een schattige zonnebril ophad. “Opzich wel ja, ik heb alleen geen idee hoe hij eraan komt”, sprak die, waardoor de rosse jongedame kort moest grinniken. Ze zag dat het huisdier van de jongen in slaap gevallen was en dat de magiër tegen de kat duwde. Die viel op zijn zij maar sliep gewoon door. Terwijl de jongen wat tegen de kat fluisterde, nam ze haar boek, papier en pennen uit haar tas en legde die naast zich neer. De jongen had zijn blik naar haar gericht en sprak: “Mijn naam is Dalaz, en deze haarbal hier is Brutus.” Ze glimlachte lief en gaf een kort knikje. "Aangenaam jullie beiden, ik heet Otta." Ze wierp nog een blik richting Brutus. "Ik heb een vosje, Odin. Ik durf te wedden dat 'ie Brutus' zonnebril ook het einde gevonden zou hebben."

Brutus was altijd al een beetje een sloom katje, maar dat was normaal voor zijn soort, vaak kon men kleine Brutus vinden op de schouder van Dalaz, of op een ander object zolang als het beestje maar niet zelf hoefde te lopen. Dit was ook waarom de roodharige jongen niet verbaasd was over het feit dat het katje gewoonweg in slaap gevallen was. Hij hoorde hoe het meisje over haar vosje praate. “Ik heb een vosje, Odin. Ik durf te wedden dat 'ie Brutus' zonnebril ook het einde gevonden zou hebben." Dalaz kreeg een glimlachje op zijn gezicht en keek naar zijn katje terwijl hij zij: “Ja dat geloof ik best, de vraag is alleen of Brutus zijn brilletje weg zou geven.” Terwijl hij was kijkende naar het meisje en haar nu net gepakte tekenspullen, sprong er een gedachten in de vuur harige jongen zijn hoofd. het leek well alsof erg veel mensen op de school tekende in hun vrije tijd naja hij kan ze dan ook niets kwalijk nemen tekenen is erg leuk om te doen.

Ze vond Dalaz' katje Brutus wel schattig. Hij was ontzettend komisch met zijn leuke brilletje en zijn manier van omvallen toen Dalaz tegen hem geduwd had. Hij had zichzelf en de kat voorgesteld, en toen stelde Otta zich ook voor. Ze vermeldde ook dat ze een vosje had dat Odin heette. Ze zag dat hij glimlachte toen ze zei dat haar vos de zonnebril geweldig gevonden zou hebben. “Ja dat geloof ik best, de vraag is alleen of Brutus zijn brilletje weg zou geven.” Ze grinnikte. "Nou, hij staat er beeldig mee dus hij moet het zeker bijhouden en koesteren", sprak ze. Ze had haar tekenspullen bijeen geraapt en had gezien dat hij er naar keek. "Teken je ook?" Ze keek Dalaz nieuwsgierig aan en glimlachte zacht. "Merendeel van de leerlingen hier heeft wel een of andere creatieve manier van zich uiten, maar sommigen uiten zich ook in hun sport of zo. Voor ieder wat wils."

PROFILE MAGICIAN

» Long Time No See [OPEN]
» ~When you get stuck in time.~ [Open]
» [open] Watch out next time
» Relax
» First time in Oakfielf, already in trouble || Open~

Time to Relax [Open]

Time to Relax [Open]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen